ပိတုန်းတစ်ကောင်၏ ငိုကြွေးသံများ
အပိုင်း( ၁ )
ရေး - ချစ်ကိုကြီး
ဒီလိုဗျာ ဟိဟိ
သူများတွေရေးတာတွေ ချညး်ဖတ်နေတော့ အားနာလာလို့ မရေးတက်ပဲ ကြိုးစားရေးလိုက်တာပါ ။ ဖတ်လို့မကောင်းရင်စိတ်မဆိုးကြေးနော်
အစကတော့ စာရေးတာလွယ်လွယ်လေးပါ စိတ်ကူးယဉ်ပြီး လျောက်ရေးလိုက် ပြီးတာပဲပေါ့………………. ဟီး ။ အဲ့လိုထင်ထားတာ
ခုရေးလဲရေးရော ဘယ်ကစရမှန်းတောင်မသိဘူး ။ တကယ်ပါ စဉ်းစားလိုက် စရေးလိုက် မကြိုက်လိုက် ပြန်ဖျတ်လိုက်နဲ့ ဟိဟိ တပတ်လောက်သာ
ကြာသွားတယ် စာတမျက်နှာတောင်မပီးဘူး ။ စိတ်လဲတော်တော်ညစ်သွားတယ် “ ငါတော်တော်ညံ့ပါ့လား “ ဆိုပြီးတော့လေ
အဲ့တာနဲ့ ဘယ်လိုလုပ်ရပါ့ တွေးရင်းတွေးရင်းနဲ့ အကြံတခုရတယ် ငယ်ငယ်က စာစီစာကုုံးရေးသလိုလေးရေးရင်ရတာပဲဆိုပြီးတော့ပေါ့
ချစ်ဖေဖေ
ချစ်မေမေ
ကျနော်လေးစားသော ခေါင်းဆောင်တယောက် ဆိုတာမျိုးတွေလေ
တကယ့်ဟာတွေ စာစီပြီးရေးချင်သလိုလျှောက်ရေးတာတွေလေ ။ ခုလဲအဲ့လိုပဲရေးမယ် ဆိုပြီးတော့ပေါ့
အဲ့ကျမှ ပြသနာကအကြီးကြီးတက်တာပဲ sex ကိစ္စကို ခရစေ့တွင်းကျ ဘယ်သူကပြောပြပါ့မလဲဗျာ ဘယ်သူ့အကြောင်းရေးရမလဲ ခေါင်းမီးတောက် အောင်စဉ်းစားလိုက်မှ OK သွားတယ် ကိုယ့်ကြောင်းကို ရေးလို့ရတာပဲပေါ့ ဟိဟိ ( အမှန်ကတော့ ကျနော့ အဖျစ်အပျက် တွေပါဆိုရင် ပြီးပါတယ် ။ စာတကြောင်းထဲဖစ်နေမှာစိုးလို့ လျှောက်ရှည်လိုက်တာ )
ကဲကြာပါတယ် ခင်ဗျားတို့လဲ စိတ်ရှည်မယ်မထင်ဘူး ကျနော့အကြောင်းပဲပြောပြတော့မယ်
ဒီလိုဗျ
ကျနော့ ဆရာက သူ့အိမ်တွက် တာဝန်ပေးရာကနေစတာပဲ ။ အင်းကျနော့ကြောင်းလေးနဲနဲပြောထားမှ အိုကေမယ်ဗျ ကျနော်နာမည်က အုပ်စိုး ။ အသက်က ၂၈ ။ ရုပ်ကတော့ တွမ်ခရုလောက်ပေါ့ ။ ဘော်ဒီတောင့်တောင့် ။စကား ရှွက်နောက်နောက် ပြောတက်တဲ့ အင်ဂျင်နီယာတယောက်ပါ ( ကြွားကြည့်တာ ) ဒီဇိုင်းပိုင်း ပိုကျွမ်းတယ်ဗျ ။ ဘိုးတော်က သာကေတမှာခြံ တခြံဝယ်လိုက်တာ ကျနော့တွက်ကံကောင်းတာလား ကံဆိုးတာလာမသိပါဘူး ။ လမ်းတွေကို ရပ်ကွက်နာမည်မှာ နံပါတ်တွေတပ်ပြီးခေါ ်တဲ့လမ်းထဲမှာပေါ့ ။ ဘိုးတော်က အယ်နေဦးဗျ ဘိုးတော်ဆိုတာ ကျနော့ဆရာပါ
ကျောင်းပြီးခါစထဲက အစစအရာရာ သင်ပေးတဲ့ဆရာပါ သဘောလဲကောင်းတယ်နှမျောတွန့်တိုတာလဲမရှိဘူး ။ ဆရာ ဆိုတာထက်ဖအေလိုကိုကောငး်တာဗျ
တော်တာလဲအရမ်းပဲ Archi ကော M&E ကော နှစ်လိုင်းလုံးကိုပိုင်တာ။ အင်းအကြောင်းအရာကလွဲနေပီ ။လိုရင်းပြန်သွားရအောင်ဗျာ သူဝယ်ထားတဲ့ခြံမှာ အိမ်ဟောင်းတလုံးပါတယ် ။ အဲ့တာကိုဖျတ်ပီး အသစ်ဆောက်မယ်တဲ့ မင်းသွားကြည့်တဲ့ မင်းလုပ်ရမှာတဲ့ဆိုတော့ ဒီကကောင်ကလဲ အပြင်ဆိုလို့ကတော့ပြေးပီးသားပဲလေ ။
“ ဟုတ်ကဲ့ ဦး “
ဆိုတဲ့အသံနဲ့ ဘိုးတော်နားနဲ့တိုက်တဲ့ချိန် ကျနော်က အခန်းအပြင်ရောက်နေပီလေ ဟိဟိ ။ ဘန်ခပ်နွမ်းနွမ်းလေး မောင်းလာရင်းနဲ့ တော်တော်ပျော်နေမိတယ်။ ဟုတ်တယ်လေ သူ့ရှေ့မှာနေရတာထက် ဆိုက်ထဲမှာကလွတ်လပ်တယ်ဗျ ။ အစအဆုံးသာတာဝန်ပေးရင် ရှယ်ပဲ ။ အနဲဆုံး၁လ၂လ လောက်တော့လွတ်လပ်ပြီပေါ့ ။ အဲ့တာနဲ့ ရပ်ကွက်ထဲရောက်တော့ ၂နေရာ ၃ နေရာလောက်မေးပြီး လွတ်လပ်ရေးရမယ့်နေရာ ( ကျနော် တယောက်ထဲအတွက် ) ရောက်တော့ ကားပေါ်ကဆင်ပြီး ကြည့်လိုက်တော့
“အင်း ဘိုးတော်ကတော့ အချောင်မိထားတာထင်တယ် “ ဟုတွေးရင်း ခြံထဲဝင်လာခဲ့သည်။
ခြံကတော့ ၄၀’ x ၆၀’ အိမ်ကပေ ၂၀ ပတ်လည်လောက်ရှိမယ် ယိုင်တောင်နေပီ ။ စည်းရိုးတွေလဲ ပျက်တဲ့နေရာ ပျက် ၊ လဲတဲ့နေရာ လဲ နဲ့ ။ တောင်တောင်မြောက်မြောက် ကြည့်ရင်း အိမ်နောက်ဖက်ရောက်လာသည်။
‘အယ် မီးဖိုချောင်ကတံခါးတောင်မရှိတော့ပါ့လားဟ ‘ အထဲဝင်လိုက်တော့ ရင်ထဲကို ဒိန်းခနဲပဲ
“အင်း…. ဟင်းဟင်း………..
အာ…..ရှီးးးးးးးးးးးးး “
“ကိုကိုရာ…….. အမလေးနော်……..”
ဘာလဲဟ ခြံလာကြည့်တာ ရုပ်ရှင်ကောင်းကောင်းနဲ့တွေ့နေပီ ဟုတွေးရင်းနဲ့ သတိအနေအထား
ဖစ်သွားသည် ။ သိုင်းဝထ္တုထဲကလို ကိုယ်ကိုဖော့ရင်း အိမ်မကြီးနံရံနား ကပ်လိုက်သည်။
အသံတွေက စပီကာမလိုပဲ ကျယ်လာသည်။
“ကောင်းလိုက်တာ ကိုကိုရာ “
“ရှီး‘းးးးးး”
“အား….အီး”
ကြည့်စရာကမတွေ့သေး ရင်ကတော်တော်ခုန်နေဘီ ။ ချွေးတော်တော်လေးထွက်လာမှ
ချောင်းစရာကတွေ့သည်။ အာတော်တော်မိုက်တာပဲ ကောင်မလေးကပက်ကလေး ကောင်လေးကချိုချိုစို့နေတာ တော်တော်တောင်ခရီးရောက်နေပုံပဲ ကောင်မလေးမအဝတ်နဲ့ကိုယ် မကပ်တော့ ။ ကောင်မလေးကတော်တော်ဖီးတက်နေဘီ ။ မတက်လ`ဲခံနိုင်ရိုးလား
နို့စို့နေပုံက တော်တော်စိတ်ပါလက်ပါစို့တာ ။ လက်တဖက်က ကျန်တဲ့နို့တဖက်ကို ပွတ်ချေနေသည်။
ကျန်လက်တဖက်က အဖုတ်လေးကို ဖွဖွလေးပွတ်ပေးနေသည်။
“ကိုကိုရာ ……… အရမ်းယားနေဘီ”
“အာ…..ရှီးးးးးးးး…..မခံနိုင်တော့ဘူး”
“အီးးးးးအာာာာာာာာာာ”
ကောင်လေးက နို့ပေါ ်ကနေ ပါးစပ်ကိုနေရာပြောင်းလာသည်။ တဖြေးဖြေးနဲ့ အောက်ဆင်းလာသည်။
အမွှေးတောင် သိပ်များသေး။ တော်တော်ငယ်မယ့်ပုံပဲ။ ကောင်မလေးကလဲ အလိုက်သင့်ပါပဲ
ပေါင်လေးတွေ ကားပေးလာသည်။ ကောင်လေးကခြေထောက်နှစ်ချောင်းကြားထဲ အပီအပြင် နေရာယူလိုက်သည်။
ဟာ ဒီကောင်ကွာ
ဟုတ်သည် ဘာကောင်မှန်းမသိ။ လိုးတော့မည်အထင်နဲ့ လုံးလုံးလွဲသွားသည်။
ကုန်းမှုတ်တာ ပယ်ပယ်နယ်နယ်ပဲ ကောင်မလေးဆိုတာပြောမနေနဲ့ အသံပေါင်းစုံနေတာပဲ
ကော့ပျံနေတာလဲ လူးလိမ့်နေသည်။ ဖျတ်ခနဲ့ အကြံတခုလိုက်သည်။
ဘောင်းဘီအိတ်ထဲက ဖုန်းကိုထုတ်လိုက်ပြီး အနီးအဝေးချိန်ရင်း တခါထဲရတ်ကော့လုပ်လိုက်သည်။
“အီး………..”
“ကိုကို……ဟားးးးးးးရှီးးးးးးးးးး”
“ကိုကို…….စိုး…စိုးလေ…….အီးးးးး”
“အမလေးလေး…ကိုကိုရယ်”
“ကောင်းလိုက်တာ….ရှီးးးးးးးး”
သိပ်မကြာလိုက် ကောင်မလေး အတင်းကော့ပျံလာပီး ပီးသွားသည်။
ကောင်လေးက ကောင်မလေးဘေးမှာထိုင်ပီး ကောင်မလေးကိုယ် အပေါ ်ပိုင်းကိုပွေ့ရင်း ကောင်မလေးကိုနမ်းလိုက်သည်။
“ချစ်လိုက်တာ စိုးလေးရာ”
“စိုးလေးလဲ ကိုကို့ကို အရမ်းချစ်တယ်”
ကောင်မလေးကပြောပြောဆိုဆို ကောင်လေးပါးကိုနမ်းလိုက်သည်။
ကောင်မလေးက ပါးစပ်ကနမ်းရင်း ကောင်လေးပေါင်ကြားထဲ လက်ထိုးလိုက်သည်။
ကောင်လေးက
“မလုပ်န”ဲ့
“ကိုကို့ကိုလဲကောင်းစေချင်တယ် စိုးတယောက်ထဲပီးတာ မတရားသလိုပဲ ကိုကိုရာ”
“မလိုဘူး စိုးလေး…….. စိုးလေးကောင်းရင် ကိုကိုကျေနပ်တယ်”
ကောင်မလေး မျက်နှာ တမျိုးဖစ်သွားသည်။ ဘယ်လိုရယ်လို့ မပြောတက် တမျိုးတော့တမျိုးပဲ။
အား ပါးပါး တော်တော်ချစ်စရာကောင်းတာပဲ ငယ်လဲအရမ်းငယ်သေးသည်။ ခုမှ သတိထားမိသည်။
ကောင်မလေးကော ကောင်လေးကော အလွန်ဆုံးရှိမှ ၁၆/၁၇ ပေါ့ ။ ချာတိတ်တွေပဲ မလွယ်ပါ့လားဟ။
ကောင်လေးကကောင်မလေးကို အဝတ်တွေ တခုချင်းပြန်ဝတ်ပေးနေသည်။
သာသာလေး မြန်မြန်ပြန်ထွက်လာခဲ့သည်။ ကားမောင်းပြီးလမ်းထိပ်ပြန်ထွက်လာခဲ့သည်။
လမ်းထိပ်ရောက်တော့ တီးဆိုင်ထဲ တီးဆွဲရင်း ခုန ဇာတ်ကားလေးပြန်ကြည့်နေလိုက်သည်။
ကြည့်ပီးတော့ စဉ်းစားနေမိသည်။ ကောင်မလေး ဒီလောက်ဖီးတက်နေတာကို ကောင်လေးက မဆော်တာ တော်တော်စိတ်ခိုင်တဲ့ကလေးဟု ချီးကူးမိသည်။ ကောင်လေးပုံနဲနဲနွဲ့ပြီး မိန်းမချောချောတာတော့ သတိထားမိသည်။ ကောင်မလေး၏ ပုံက ခုထိမျက်လုံးထဲကမထွက်
အင်းးးးးးးး ခက်တော့ခက်နေဘီ။
၂/၃ ရက်လောက်နေတော့ ခြံ စ ရှင်းသည်။ စည်းရိုးတွေနဲ့ အိမ်ကိုဖျတ်ပြီး ရှင်းလင်းရေးလုပ်ရင်း
ထိုနေ့ကအကြောင်းသတိမရ။ ကြမ်းခင်းတွေခွါတောမှ့ သတိရပြီးပြုံးမိသေးသည်။
ဖျတ်တာမို့လားမသိ ၂ ရက်နဲ့ပီးသွားသည်။ ၃ ရက်မြောက်နေ့ကျတော့ ဖောင်းဒေးရင်းတွက် ၊တိုင်းတာရေး နှင့် တခြားအလုပ်တွေများလားသည်။ ယာယီရုံးလေးဆောက်ပြီးသွားမှ နေရတာ အိုကေသွားသည်။ နို့မို့ဆို နေပူတာနဲ့တင် မလှုပ်နိုင်။
နေ့လည်ကျတော့ ထမင်းစားရန် လမ်းထိပ်အထွက်
အော် မောင်မင်းကြီးသားလေးပါ့လား
ဘေးချင်းကပ်ရပ်ခြံထဲကထွက်လာသည် ။ ကောင်လေးက သူ့ကိုနဲနဲမှမကြည့် ကျော်တက်သွားသည်။
“စိုးလေးရေ”
“ဟေ့ စိုးလေးးးးးးးးးးး”
ဗုဒ္ဒေါ …… အောင်မာ ကောင်းလိုက်တာ …. တော်တော်လေးကိုတော်တဲ့အတွဲပဲ ။ မိမိအလုပ်လုပ်နေသောခြံ၏ တဖက်တချက် မှာနေသည်ပဲ။ ချိန်းတွေ့စရာ ဘိကို ပင်ပင်ပန်းပန်းရှာစရာ
မလို ။ နီးနီးနားနားမှာတင် လုံလုံခြုံခြုံ အိုကေနေသည်။ ကောင်မလေးကတော်တော်ချစ်စ`ရာကောင်းသည်။ လှလဲလှသည်။ လှတာမှ တော်တော်လေးကိုလှတာ။ အဝတ်အစားတွေမပါပဲနဲ့လဲ အရမ်းလှသည်။ ဘော်လီက ကြပ်နေလို့လားမသိ နို့တွေက သိပ်မပေါ ်တော့။
“ဘာကြည့်တာလဲ နာချင်နေပီထင်တယ်”
ကောင်လေးက သူ့အသံ စူးစူးလေးနဲ့ဟောက်လိုက်မှ သတိဝင်လာပြီး အကြည့်လွှဲလိုက်သည်။
ဒါတောင် ကောင်မလေးမျက်နှာမှာ အားနာရိပ်ကလေးပြေးသွားတာ မြင်ဖစ်အောင်မြင်လိုက်သေးသည်။ လက်ဖက်ရည်ဆိုင်ဆီသို့ ဆက်လျောက်လာရင်း ကောင်မလေး၏ နို့လုံးလုံးလေးနဲ့ အဖုတ်ဖောင်းဖောင်းလေးကို မြင်ယောင်လာရင်း ညီလေးငတိက ခေါင်းထောင်ချင်လာလို့ ပြုံးမိသေးသည်။
ဆိုင်ရောက်တော့ထိုင်စရာမရှိ ။ ကြောင်တောင်တောင်ဖစ်သွားသည် ။ အရင် ၂ ရက်လုံး ဒီဆိုင်မှာပဲစားတာ ဒီနေ့ကျမှ နေ့ခင်းကြောင်တောင် လူကပြည့်နေသည်။
“အကို……… ဒီမှာဝိုင်းလိုက်”
“ကျေးဇူးညီ”
ဝင်ထိုင်ရင်း ကျေးဇူးစကား ဆိုလိုက်တော့
“ ရပါတယ်အကိုရ.. အကိုက တိုက်အသစ်ဆောက်နေတဲ့ အိမ်ကမို့လား”
“ အင်း ဟုတ်တယ်ညီ”
ပြန်ဖြေရင်း စားပွဲထိုးလေးကို ထမင်းနဲ့ဟင်း မှာလိုက်သည်။
“ ဟဲဟဲ ကျနော်တို့ကဒီလမ်းထဲကပဲလေ မရှိမဖစ်တဲ့ အဖွဲ့ပေါ့ …..ခွိခွိ”
“ အော် ဒီလမ်းရဲ့ အိုင်အိုဒင်း ပေါ့”
“အန်”
၃ ယောက်လုံးကြောင်တောင်တောင်မျက်နှာပေးလေးတွေ ဖစ်သွားကြသည်။
“ မီးဖိုချောင်ထဲမှာ အိုင်အိုဒင်းဆားက မရှိမဖစ်လိုတယ်လေ ညီတို့ကလဲမရှိမဖစ်ဆိုတော့ အိုင်အိုဒင်း တွေပေါ့ “
“ မိုက်တယ်ဟ ဟီးဟီး “
ကောင်လေးတွေ မြူးသွားသည်။
“ ကျနော်က မင်းအောင် ၊ သူက ရဲဇော် ၊ သူက ထွန်းထွန်း ဥပမာ ထွန်းထွန်းတော့မဟုတ်ဘူးနော်”
စ ထိုင်ထဲက စကားတခွန်းမှမပြောသေးသော တယောက်က မိတ်ဆက်သည်။
“ကိုယ်က အုပ်စိုးပါ”
“ ဟုတ် ကိုအုပ်စိုး အကူညီလိုရင်ပြောပါ ကျနော်တို့က အဲဗားအားနေတာ “
“ကျေးဇူးပါ ညီတို့ရာ အကိုက ဒီမှာ တလ နှစ်လလောက်တော့ ကြာဦးမှာ လူစိမ်းဆိုတော့ အကူညီကလိုမှာပါ အဲ့ကျမှာထွက်မပြေးကျနဲ့နော့”
စားပွဲထိုးလေးလာချပေးသော ထမင်းနဲ့ ဟင်းတွေ စီချရင်း ဆိုတော့
“ရယ်ဒီပဲ အကို့”
မြန်မာဓလေ့၏ မပြောင်းလဲနိုင်သော ချစ်စရာကောင်းတဲ့အချက်က ဒါပဲဖစ်သည်။ ဘယ်နေရာပဲသွားသွား နယ်ခံများ၏ ပျူငှာခြင်းက ရင်ထဲနွေးစေတာအမှန်ပင်။ တကယ်ကူညီတာ
ဟုတ်ဟုတ်မဟုတ်ဟုတ် အရင်ကလို တယောက်ထဲကြောင်တက်တက် မဖစ်တော့တာတော့သေချာသည်။ထမင်းစားပြီးတော့ ထုံးစံတိုင်း ကျစိမ့်တခွတ်နဲ့ စီးကရက်လေးရှိုက်ရင်း ထွေရာလေးပါးပြောနေမိသည်။ ထိုစဉ် ဟိုကောင်လေးနဲ့ ကောင်မလေးပြန်လာတာ တွေ့လို့ကြည့်ရင်း တငုံစာ သာသာ ကျစိမ့်လေး တမော့ထဲမော့လိုက်သည်။
တဝိုင်းလုံးစာ ရှင်းလိုက်ရင်း
“ သွားဦးမယ်ကွာ နောက်နေ့မှ တွေ့မယ် ဆီးယူ”
“ ဟုတ်အကို ဆီးယူ”
အညောင်းပြေ အညာပြေ အစာကြေ အေးအေးဆေးဆေးလျှောက်လာရင်း ကောင်မလေးဖင်ကလေး
တုံခနဲ တုံခနဲကို ကြည့်နေမိလိုက်သည်။ အင်း ဒီနေ့ညတော့ အိတ်ထဲက ၅၀၀၀ တန် လေးငါးဆယ်ရွက်တော့ မျက်ခုံးလှုပ်နေသည်။ ညီလေးငပဲက ထိန်းလို့ ရနိုင်တော့မည်မထင်။
ဒီလိုနဲ့ ပထမထပ်လေး စလပ်လောငး်ပြီး တပတ်လောက်နေတော့ အခြေအနေက တမျိုးပြောင်းလာသည်။ ဘိလပ်မြေ စာရင်းက အိတ် ၄၅ လုံး လောက်ကွာနေသည်။ ဘိုးတော် ဒေါသကထိန်းမရတော့ ။
“ငစိုး”
“ဗျာ ဆရာ”
“ နောက်ထပ်အဲ့ အသံမကြားချင်ဘူး စာရင်းအားလုံး မင်းပဲကိုင် အတိအကျလုပ် အစတွေ့ရင် ငယ်ငယ်ကြီးကြီး တဖွဲ့လုံးဖြုတ်ပလိုက် အဲ့မှာပဲညအိပ် အသေးသုံး လိုသလောက်ထုတ် ကြားလား”
“ ဟုတ်ဆရာ”
တော်တော်လေး စိတ်လေသွားသည်။ တရားခံမဖမ်းခိုင်းတာပဲ တော်သေးသည်။ လက်သည်ဘယ်သူဆိုတာသိနေသည်ပဲ မလုပ်ချင် လုပ်ထဲ့လိုက်ရင် တဖွဲ့လုံးပါမည်လေ။
အဲ့တာနဲ့ပဲ အဲ့ အိမ်မှာ အိပ်ရင်း အလုပ်တွေလုပ်ရင်း ကောင်မလေးကိုငေးရင်း နဲ့ပေါ့။ တနေ့တော့
မှတ်မှတ်ရရ ညနေပိုင်းဗျ ၆ နာရီလောက်ရှိမယ် ရေမိုးချိုးပြီး ထမင်းစားထွက်လာတော့ ကောင်လေးနဲ့ကောင်မလေး လူငယ်တယောက်နဲ့ စကားများနေတွေ့ရတော့ ဘာရယ်မဟုတ်ကြည့်နေမိသည်။ လားလား ကောင်လေးကတော်တော်သွက်သည်ပဲ။ စကားများရင်း အခြေအနေက တင်းလာပုံရသည်။ ဟိုကောင်ကသူ့ထက်ဘော်ဒီတောင့်တယ် သူကစပြီး ဟိုကောင့်မျက်နှာကိုလှမ်းပုတ်လိုက်တယ် ဟိုကောင်ကပုတ်တဲ့လက်ကိုဖမ်းဆွဲလိုက်တော့ အလိုက်သင့်လိုက်ပြီး တံတောင်နဲ့ ကြွေးလိုက်တာ ဟိုကောင်လန်ထွက်သွားတယ် ဆက်တိုက်ပဲ အရှိုက်ကို ဘက်ကစ်တချက်ထပ်ပေးလိုက်ရော ဟိုကောင်မထနိုင်တော့ဘူး နေရာမှာကုန်းကုန်းလေး။ ကောင်လေးကတော့ ကောင်မလေးလက်ဆွဲပြီး ခပ်တည်တည်ပဲထွက်သွားတာ သူမဟုတ်သလိုပဲ။
ငါ့ကောင်လေးက လူကသာနွဲ့တဲ့နွဲ့တဲ့နဲ့ ဒီလိုတော့ရသားဟ ချီးကျူးမိသည်။ ဆိုင်ထဲရောက်တော့
“ ငါတော့ သိပ်ကြည့်မရတော့ဘူး နဲနဲတော့လွန်နေဘီ”
“ဘာတွေလွန်နေတာလဲဟ”
မေးရင်းဝင်ထိုင်လိုက်တော့ ထွန်းထွန်းက
“အကိုတွေ့လိုက်တယ်မို့လား ပွဲလေ”
“အော် တွေ့တယ် ဘာကစဖစ်ကျတာလဲ”
“ ဟိုလူလေ တွေ့လား ဟိုဘက်လမ်းက စံလင်းတဲ့ စိုးစိုးဝေကို မနေ့ကစာပေးလို့တဲ့ မိုးဝေ လုပ်ထဲ့လိုက်တာမကောင်းဘူးပေါ့ဗျာ”
“ဟာ မင်းဟာကလဲ ရည်းစားလူလု အူနုဘာဆိုလားလေ ကွာ”
ကြောင်တောင်တောင်နှင့် ခနငြိ်မ်သွားပီး
“အာ ဟီးဟီး”
“ဟားဟားဟား”
တဝိုင်းလုံး ဟားတော့ကြောင်သွားသည်။
“ဘာလဲဟ”
“အကိုကတော့ဗျာ တကယ်ပဲ မိုးဝေကော စိုးဝေကော မိန်းကလေးတွေ နှစ်ယောက်လုံး မိန်းလေးတွေလေ မိုးဝေက ယောက်ကရှာ ဟီးဟီးဟီး”
“အာ … မဟုတ်..”
ဖျတ်ခနဲ မြင်မိတာက ကောင်မလေးကလှမ်းကိုင်တော့ အကိုင်မခံ ပဲ ငြင်းတဲ့ပုံ၊ ကောင်မလေးက
ကောင်လေးကို ကိုယ်ချင်းစာသနားပြီး ကြည့်တဲ့အကြည့် ၊ ကောင်လေး၏ နွဲ့တဲ့တဲ့ဟန်၊ အသံစူးစူး
ဂလိုကိုး တွေ့ပီပေါ့ ကောင်မလေးရာ ။ ဒီကတော့ သိပ်ချစ်တဲ့အတွဲ အရမ်းဖီးတက်နေတာတောင်
မလုပ်ဘူး တော်လိုက်တာဆိုပြီးငြိမ်နေတာ ဟွန် ့တွေ့မယ်။
“အကို့ ဆောတီးဗျာ ကျနော်တို့က သဘောကျ လို့ပါ လှောင်တာမဟုတ်ပါဘူး”
ထွန်းထွန်း အသံကြောင့် စိတ်နဲ့ကိုယ်ပြန်ကပ်သွားသည်။
“ရပါတယ်ညီရ အကိုကလဲ တုုံးပါတယ်ကွာ ……..ဟီးဟီး ………ဘာပဲပြောပြော စိုးစိုးဝေကတော့ချစ်စရာလေးဟ”
မင်းအောင်က
“ ငါတ ို့အကိုတော့ထိတော့မယ် “
ဟုပြောရင်း
“ ဟေ့ကောင် ကိုထွန်း ပြောမှပြောပြည့်ပြည့် စုံစုံပြောပြလိုက်ဟ တော်ကြာ တို့အကို ကရာတေးနဲ့
တိုက်ကွမ်တို ကြားထဲညပ်နေမယ် “
“ဟားဟားဟားဟား”
အားလုံးရီကြပြန်သည်။ ကိုယ်ကတော့ငြိမ်နေလိုက်သည်။ သိချင်တာကိုး။
“အေးလေ စပြီးမှတော့ ပြောရတော့မှာပေါ့” ဆိုကာ xxxx++++--------++++xxxx
xxxxxxx………………………
ပြန်လာတော့ ၁၀ နာရီတောင်ခွဲတော့မည်။
မိုးမိုးဝေ နှင့် စိုးစိုးဝေ အမေတွေက ငယ်သူငယ်ချင်း။ ဒီရပ်ကွက်မှာမွေး ၊ ဒီရပ်ကွက် မှာကြီး။
အိမ်ထောင်ကျတော့ မိုးမိုးဝေအမေက ၃ နှစ်လောက်စောသည် ။ သူတို့နှစ်ယောက်မွေးတာတော့တနှစ်ပဲ ခြားသည် ။ မိုးမိုးဝေဆိုတဲ့နာမည်ဖစ်တော့ ၊ စိုးစိုးဝေဆိုပြီး ကာရံမိအောင်ပေးကြ သတဲ့။ အဲ့မှာ ပြသနာက မိုးမိုးဝေ အဖေ။ သားရူးရူးနေတော့ သားလေး သားလေး ဆိုပြီး ငယ်ငယ်လေထဲက ယောက်ကျားလေးလို ခေါ်ပြောဆက်ဆံရင်းကနေ ၇/၈ တန်းရောက်တော့ မိဘတွေ မနိုင်တဲ့ အခြေအနေရောက်ရောတဲ့။ ကရာတေး သင် ၊ တိုက်ကွမ်တို သင်
ရန်ခနခနဖစ် တဲ့။ ဘယ်လောက်ထိဖစ်လဲဆိုရင် သူ့ကိုသင်ပေးတဲ့ တိုက်ကွမ်တို ဆရာနဲ့တောင်ဖစ်တာ
ဆရာလုပ်သူ နံနိမ့်သွားလို့ ခုချိန်ထိတောင် ကုန်းကုန်း ကုန်းကုန်းနဲ့ ဆိုပဲ ။ စိုးစိုးဝေ ကိုလဲမျက်စိအောက်က အပျောက်မခံနိုင်အောင်ကိုချစ်တာတဲ့။ ၁၀ တန်းနှစ်မှာ နောက်ဆုံးရက်သွားမဖြေပဲ ကားပါတ်စီးနေတာ ဖအေနဲံ့တိုးလို့ ဆော်ပလော်တီးတာကွေးကောက်နေတာပဲတဲ့ ။ ဘာလို့သွားမဖြေလဲမေးကြည့်တော့မှ စိုးစိုးဝေနဲ့ တူတူဖြေချင်လို့တဲ့ ။ တနှစ်ထဲတူတူ တက္ကသိုလ်တက်ချင်လို့တဲ့ ။ အဲ့မှာတင် နှစ်ဖက်မိဘတွေ လက်မြှောက်ထားရတာဆိုပဲ ။ ဒီနှစ်ထဲဖစ်တဲ့ ရန်ပွဲ မှန်သမျှ စိုးစိုးဝေနဲ့
ပတ်သက်လို့ချည်းပဲတဲ့ ။ လှလို့ကြိုက်တာဆိုရင် ဒိပြင်ဆော်ပဲကြိုက်ပါတဲ့။
ဟင်းဟင်း ဒီကကောင်အကြောင်းမသိတော့လဲ ပူကြမှာပေါ့။ ဒီကောင်ကလဲ ပြောင်းပြန်ကို အရည်ကြိုသောက်ထားတဲ့ကောင်။ မိုးမိုးဝေ မိုက်တာ စိတ်မဝင်စားပါဘူး ။ စိုးစိုးဝေ ကိုဘယ်လို လုံးရမလဲပဲ အသဲအသန် စဉ်းစားနေမိသည်။ အကြံကမပေါ ်။ ဒါပေမယ့် အဲ့စကားဝိုင်းကနေ
တန်းဖိုးရှိတာတခု ရခဲ့ပါတယ် …ဟီးဟီး…… စိုးစိုးဝေရဲ့ ဖုန်းနံပါတ်လေ ။
ကြမ္မာက ကျနော့ဖက်ကထင်တယ် ၂/၃ ရက်လောက်နေတော့ အခွင့်အရေးဆိုတာကြီးက ဆိုင်းမပါဗုံမဆင့်ပဲ လာပါလေရော။
ဖစ်ပုံကဒီလိုပါ။
ကောင်မလေးက ညနေတိုင်းစာအုပ်ငှားထွက်လေ့ရှိတယ် ။ ဟိုအစုတ်ပလုပ်ကောင် ဟုတ်ပါဘူး အစုတ်ပလုပ်မ ပါနေလို့ ။ ကြောက်လို့တော့မဟုတ်ပါဘူး ။ ပြသနာဆိုတာ မဖစ်ရင်ကောင်းတယ်လေ
တော်ကြာ ကလေးကိုကြိုက်ရသလားဆိုပြီး ဘာညာဘညာနဲ့ သိက္ခာကျနေမှာစိုးလို့ပါ။
အဲ့နေ့ညနေကတော့ မပါဘူးဗျ ကောင်မလေးတယောက်ထဲ ဒီကကောင်ကလဲချောင်းနေတာဆိုတော့
နောက်ကအသာလိုက်သွားတာပေါ့။ တလမ်းကျော်က ဆိုင်မှာငှားတာဗျ ။ ကျနော်လဲခပ်တည်တည် နဲ့ ဝင်လိုက်သွားလိုက်တယ် ။ ဆိုင်ထဲရောက်တော့မှ သတိထားမိတယ်။ တော်တော်ကြီးကြီးဗျ ဆိုင်ကိုပြောတာနော် ။ ကောင်တာကအမကြီးကို မေးလိုက်တယ်။
“ အမ ကျနော် ဟိုဖက်လမ်းကပါ အပေါင်ပေးခဲ့မယ် စာအုပ်ငှားလို့ရမလား ခင်ဗျာ”
အမကြီးက ဦးစရှားအကြည့်နဲ့ကြည့်တယ်ဗျ ။ ကျနော်ကလဲ တရားခံလို ပြန်ပြုံးမပြပါဘူး ။
ခပ်တည်တည်ပဲနေလိုက်တယ် ။ အဲ့မှာစတွေ့တာပဲ ကောင်မလေးက ဝင်ပြောရော
“ မကြီး သမီးတို့ဘေးအိမ်က”တဲ့
အဲ့ကျမှပဲ ပြုံးပြီးတော့
“ငှားလေ” တဲ့
တာရာမင်းဝေ ဘယ်မှာရှာရမလဲမေးပြီး စာအုပ်ရွေးသလိုလိုနဲ့ကောင်မလေး ကိုခိုးငေးလိုက်တော့
ကာတွန်းစာအုပ်ကြားထဲက တစုံတရာဆွဲ ထုတ်ပြီး ကောင်တာကအမကြီး ကိုပေးလိုက်တယ်‘
အမကြီးကလဲ တခုခုပြန်ပေးလိုက်တယ် အဲ့တာလဲ ကာတွန်းစာအုပ်ကြားထဲပဲ ပြန်ညှပ်လိုက်တာတွေ့ရတယ် ။ ဘာလဲဟ တခုခုတော့ တခုခုပဲ ။ ကောင်မလေးက ပြန်တော့မယ် မကြီးဆိုပြီးထွက်သွားရော ။ အာ တွေ့ရာစာအုပ်တအုပ်ဆွဲပြီး စာရင်းသွင်းခိုင်းလိုက်သည်။ ပြီးတော့
ကောင်မလေးနောက် မပြေးရုံတမယ်လှမ်းလိုက်ခဲ့သည်။
မှီလဲမှီရော
“အမလေး မောလိုက်တာ အိမ်ပြန်မှာမို့လား”
ခပ်တည်တည်ပဲမေးလိုက်သည်။
“ဟင်…အော် ….ကိုကြီး”
“ အိမ်ပြန်မှာမို့လား “``
“ဟုတ် ကိုကြီးလဲ ပြန်မှာမို့လား”
“အင်း”
“ငှားရတာ အဆင်ပြေတယ်မို့လား”
“အင်း ပြေတယ် ..ကျေးဇူးနော် အာမခံပေးတာလေ”
“ရပါတယ် ပင်းပန်တာမှမဟုတ်တာ”
“ ဒီနေ့ ကိုယ်ရံတော် ချစ်ချစ်မပါဘူးလား”
“ ဟန် ဘယ်သူ……… အော်…ခစ်ခစ် …ဟုတ်တယ် မပါဘူးလေ ကျိုက္ကထီးရိုးသွားတယ်”
“အော် ဒါကြောင့်ကိုး”
“ဘာကိုလဲ”
“အရမ်းဂရုစိုက်တဲ့ သူက ဘုရားဖူးကြတော့ ခေါ်မသွားဘူးလား”
“ခေါ်တယ် သူမပါပဲ နေကြည့်ချင်လို့ တခါလောက်ပေါ့ ဟိဟိ”
“အော်”
ကျနော့ရဲ့ အော်ကဆုံးတောင်မဆုံးသေးပါဘူး ကလေးပေါက်စလေးတွေ ကန်နေတဲ့ဘောလုံးက
သူ့နားရောက်လာတာကို ဟန်တပြင်ပြင်နဲ့ မိုက်ကယ်အိုဝင်လို ကန်ထဲ့လိုက်သည်။
အဲ့မှာဟန်ချက်ပျက်ပြီးတော့ လူလဲကျတာမဟုတ်ပါဘူး ။ ကာတွန်းစာအုပ်ကြားထဲက စာအုပ်သေးသေးလေး တအုပ်ကျနော့ဘက်ကို ထွက်ကျလာပါလေရော ။ ကျနော်လဲ ကောက်ပြီးပေးလိုက်ပါတယ် ။ ရင်ထဲမှာတော့ ကုလားဘုရားလှည့်သလို ပျော်နေဘီ။
စကားတပြောပြောနဲ့အိမ်နားရောက်တော့
“တာ့တာနော်”လို့နှုတ်ဆက်ပြီးအိမ်ထဲဝင်သွားရော။ကျနော်ဗျာ ပျော်လိုက်တာဆိုတာ ဟီးဟီး
အိမ်ထဲရောက်တော့ ကုတင်ပေါ်ပြေးပြီးဖက်လုံးကို တအားဖက်ပလိုက်သည်။
ဘာဖစ်လို့လဲ သိလား
ကျနော်ကောက်ပေးလိုက်တဲ့ စာအုပ်က “ဒေါက်…ဒေါက်…ဒေါက်” ဆိုတဲ့စာအုပ်လေ အောစာအုပ် ကျနော့ဆီမှာလဲ တအုပ်ရှိတယ် ။ ကောင်မလေးက အဲ့ဆိုင်မှာ အောစာအုပ်တွေ ငှားငှားဖတ်နေတာကိုး ။ ဘာဆက်လုပ်ရမယ်ဆိုတာ အစီအစဉ်ချရင်း စဉ်းစားနေလိုက်တယ် တညလုံးပေါ့။ ၁ နာရီကျော်မှ အိပ်ဖစ်တယ်။
မနက်ကျတော့ ၅ နာရီလောက်ထပြီး ရုံးကိုပြေးတယ်။ ညကစဉ်ထားတဲ့ စာအုပ်ကို ပရင့်ထုတ်လိုက်တယ် ပြီးတော့ သေသေချာချာ တဆင့်ပြီးတဆင့်နဲ့ ဝထ္တု တစ်အုပ်ဖစ်လာတော့
မနက် ၈ နာရီခွဲနေပီ။ အိမ်ပြန်ရောက်တော့ အလုပ်သမားတွေတောင် စလုပ်နေကြပီ။
စားပွဲရှေ့မှာထိုင်ရင်း ပြောရမယ့်စကားလုံးတွေ စဉ်းစားနေလိုက်တယ်။
ညနေကျတော့ ကောင်မလေးထွက်လာမယ်ချိန်ကို ဝီရိယကောင်းကောင်းနဲ့ ချောင်းနေလိုက်သည်။
ထွက်လာတော့ နဲနဲနောက်ကျပြီးမှ လိုက်လာလိုက်တယ်။ ဆိုင်ရောက်တော့ ကောင်မလေးကပြန်တောင်ပြန်တော့မယ်။ နှုတ်ဆက်သလိုလို နဲ့မေးလိုက်တော့
“ပြန်တော့မလို့လား”
“ဟုတ် “ ဆိုပြီး ထွက်သွားရော ကျနော်လဲ မနေ့က ငှားလာတဲ့စာအုပ် အပ်ပြီး နောက်ကနေ ခပ်သုတ်သုတ် လိုက်လာလိုက်တယ်။ မှီလဲမှီရော
“ ဟိတ် ကောင်မလေး”
“အော်” လို့တိုးတိုးလေးဆိုပြီး ဘာလဲဆိုတဲ့ အကြည့်နဲ့ကြည့်တယ်
“ရော့ “ ဆိုပြီး မနက်ကမှ သူတယောက်ထဲတွက် သီးသန့်ထုတ်ထားတဲ့ စာအုပ်လေးကို ရင်ခွင်ထဲထဲ့ပေးလိုက်တယ်။ လက်ထဲထဲ့ရင် ငြင်းနေမှာစိုးလို့။ ယောင်တောင်ပေါင်တောင်နဲ့စာအုပ်လေးပိုက်ပြီး ကျနော့ကို ကြည့်တယ်။
“စိုးလေး ဖတ်နေကျ စာအုပ်တွေထက်ကောင်းတယ် ဖတ်ကြည့်”
လို့ပြောပြီး လမ်းထိပ် တီးဆိုင်ထဲဝင်လာလိုက်တယ် မှတ်ကရော။ ကျနော်ပေးလိုက်တဲ့စာအုပ်က
” ကျနော်နှင့် ထူးဆန်းသော သစ်သားရုပ်ထုလေး” channko ရေးတာ ။ အောစာအုပ် ။
တီးဆိုင်မှာ ထမင်စားပြီး အေးအေးဆေးဆေး တီးဆွဲနေလိုက်တာ ၈ နာရီခွဲလောက်မှ အိမ်ပြန်လာခဲ့လိုက်တယ်။ အိမ်ရောက်တော့ ရေမိုးချိုးပြီး ကောင်မလေး အမှုတ်ခံတဲ့ အပိုင်းလေးပြန်ကြည့်ပြီး ငါးဦးကော်မတီဖွဲ့လိုက်တယ် ဟီးဟီး။
မနက် 6 နာရီလောက် ကျတော့ နံပါတ်မှတ်ထားပြီး တခါမှမခေါ်ဖူးသေးတဲ့ ကောင်မလေးဖုန်းကို နှိပ်လိုက်တယ်
ကံကောင်းချင်လို့လားမသိဘူး တန်းဝင်တယ်။
“ဟလို”
“စိုးလေးလား”
“အင်း……ဘယ်သူလဲ”
“မနေ့က ပေးလိုက်တဲ့စာအုပ်လေ ဖတ်လို့ကောင်လား ဇာတ်လမ်းလေးနဲ့ဆိုတော့ ဖီးပဲနော်”
……….
……….
……….
၃ မိနစ်လောက်ကြာမယ်ထင်တယ် ဘာမှပြန်မပြောဘူး။ ရင်တွေခုန်တာမှ တအားပဲ သွားပီထင်တယ်။
ဖုန်းမချပါစေနဲ့ဖုန်းမချပါစေနဲ့ ဆုတောင်းလိုက်ရတာမောနေတာပဲ။ ၅ မိနစ်လောက်ကြာတော့မှ
“မပြောဘူးလား ဖုန်းချလိုက်ရတော့မှာလားတဲ့”
ဝေးးးးးးးးးးးးးးးးးး ရဘီ ဒီကောင်မလေးကို ရဘီ ပျော်လိုက်တာ
“ဖတ်လို့ကောင်းလားသိချင်လို့ပါ ကောင်းရင်နောက်နေ့ ထပ်ယူလာပေးမလို့လေ”
“သိဘူး… ယူလာရင်တော့ ဖတ်မှာပေါ့”
“အင်း ညနေကျတော့ နောက်တအုပ်ထပ်ပေးမယ်”
“ဟုတ် ညနေကျမှ တွေ့မယ်လေ…. နော် …..ဘိုင့်”
“အိုကေ… ဘိုင့်”
ဟီး ……. ရင်တုန်ရကျိုးနပ်လို့ တော်သေးတယ်။ တက်တက်ကြွကြွပဲ ညနေအတွက် အစီအစဉ်ဆွဲပြီး
ရေမိုးချိုး အလုပ်ဝင်လိုက်တယ်။ နေလည်ထမင်းစားထွက်တော့ အစီအစဉ် စလိုက်တယ် ပနး်စိုးတန်းက သူငယ်ချင်းဆီ ပြေးပြီး စာအုပ်တစ်အုပ် ဖစ်အောင်လုပ်လိုက်တယ်။ ဘကြီးထောင်ရဲ့ ချစ်ဒုက္ခ လေ ဘကြီးထောင်ရေးတာ……..ဟီးဟီး။ အချစ်တက္ကသိုလ်ကျောင်းကြီးရဲ့ ကောင်းမှူတွေပေါ့။ ညနေကျတော့ ခါတိုင်းထက် ၃၀ မိနစ်လောက်စောပြီး လမ်းပေါ ်ထွက်လာလိုက်တယ်။ သိချင်တာလေးရှိလို့။ ထင်တဲ့တိုင်းပါပဲ ။ စိုးလေးက ကျနော်ခြံပြင် ရောက်ရုံရှိသေးတယ် အိမ်ထဲကထွက်လာတယ်။ ကျနော်ထွက်အလာစောင့်ကြည့်နေတာ သေချာပီလေ။ အတူတူစာအုပ်ဆိုင်ထွက်လာခဲ့တယ်။ ဆိုင်ရောက်တော့
“မယူတော့ဘူး မကြီး…”
“အော် .. အင်းအင်း ညီမလေး”
အမကြီး နဲနဲအံသြသွားတယ်။ အပြန်ကျတော့
“ရော့..ဒီဟာလေးလဲကောင်းတယ်”
“ကိုကြီးဆီမှာ အများကြီး ရှိတယ်လား”
“အင်း..စတစ်ထဲမှာလေ…..စာအုပ်တွေက ခုမှစိုးလေးဖတ်ဖို့ လုပ်လိုက်တာ”
“ခစ်….တကယ်လား.. ကျေးဇူးတင်ရမယ်ပေါ့”
“အင်းပေါ့….ကျေးဇူးဆပ်တဲ့ အနေနဲ့ ညကျရင် ဖုန်းနားထောင်ပေး ဖုန်းဆက်မယ် ရမလား”
“ ရပါတယ် ဆက်ပေါ့……ခစ်ခစ်”
“Thanks”
“တာ့တာနော် တီးဆွဲလိုက်ဦးမယ် မလိုက်တော့ဘူး”
“ဟုတ်.. တာ့တာပါ”
တီးဆိုင်မှာ ထမင်းစားရင်း တီးဆွဲပြီး ၈ နာရီခွဲလောက်မှ ပြန်လာခဲ့လိုက်သည်။ အိုင်အိုဒင်းအုပ်စုက
စပ်စုနေလို့ တောင်တောင်အီအီ လျှောက်ပြောပြီး ဖောပလိုက်တယ်။ ထွန်းထွန်းကတော့ အကို့ မိုးဝေကို သတိထားနော်တဲ့ ။ အင်းပါလို့ပဲ ပြောလိုက်တယ်။ သူတို့လဲ ရိပ်မိလောက်ပါတယ်။
မိုးမိုးဝေကို အမြင်ကပ်တာနဲ့ပဲ စိုးဝေကို ရစေချင်နေကြတာ သိတာပေါ့။ အိမ်ရောက်တော့ ရေချိုးပီး
ခုတင်ပေါ်ရောက်တော့ ဖုန်းခေါ်လိုက်တယ် ။ စိုးလေးဆီပေါ့။
တန်းကိုင်ပါတယ်။
“ဟလို”
“စိုးလေး ..ဖတ်ပီးပလား”
“အင်း”
“ကောင်းလား”
“တမျိုးလေးပဲ ကောင်းတယ်”
“ဘယ်မှာဖတ်တာလဲ….အိပ်ခန်းထဲမှာလား၊ အိမ်သာထဲမှာလား”
“အာ….အိပ်ခန်းထဲမှာပေါ့”
“ဟင်… အိပ်ယာခင်းတွေ စိုမကုန်ဘူးလား”
“ဟာ…ကိုကြီးနော်…”
“စာအုပ်ဖတ်ရင်း လက်ကလေးနဲ့လုပ်ရတာ တမျိုးလေးကောင်းတယ်နော်”
ခန ငြိမ်သွားပြီးမှ
“အင်း “ တဲ့ အိုကေပီပဲ တဆင့်တက်လိုက်ဦးမယ်..ဟီး။
“ခုကောလုပ်နေတုန်းလား”
“ဟာ ..ဘာတွေမေးနေတာလဲ”
တန်းလန်းကြီး ဖစ်နေမှာစိုးလို့ပါ
“ခစ်ခစ်…ရပါတယ်”
“စိုးလေး…စိုးလေးချစ်ချစ်နဲ့ ဖုန်းထဲကနေလုပ်ဘူးလား”
“ဟာ..ကိုကြီးကလဲ …ဘယ်လိုလုပ်လို့ရမှာလဲ”
“ရတာပေါ့ စိုးလေးကလဲ မလုပ်ဖူးဘူးပေါ့”
“အင်း…မလုပ်ဖူးဘူး”
“စိုးလေး…အခု ခုတင်ပေါ်မှာလား”
“အင်း…ဘာဖစ်လို့လဲ”
“မမေးနဲ့ ကိုကြီးမေးတာပဲဖြေ စိုးလေးကို ကောင်းတဲ့နည်း တခုပေးမလို့”
“အင်းပေး”
“ဘယ်လိုနေတာလဲ ..ပက်လက်လား ဘေးတစောင်းလား”
“ပက်လက်”
“ဖုန်းက ဘယ်လက်နဲ့ကိုင်ထားတာလဲ”
“မကိုင်ဘူး ear phone နဲ့ ပြောနေတာ”
“အဝတ်အစားတွေကကော ဘယ်လိုပုံစံလဲ”
“ညဝတ် အင်္ကျီနဲ့လေ”
“ဟုတ်ပီ …. မျက်လုံမှိတ်ပီး စိုးလေးဘေးမှာ ကိုကြီးရှိတယ်လို့ သဘောထားကြည့်”
“အင်း ပြီးတော့ကော”
“ကိုကြီးက စိုးလေးကိုနမ်းနေတယ် လက်က စိုးလေးနို့လေးတွေကို ဖွဖွလေး ညစ်ပီးနယ်ပေးနေတယ်”
“အာ ကိုကြီးကလဲ”
“ ဟာ ဖြတ်မပြောနဲ့လေ…. လက်ကလဲ ပိပိလေးကိုပွတ်နေ ကောင်းလိမ့်မယ်”
“ခစ်ခစ် …အင်းအင်း”
“အခု စိုးလေးနို့လေးတွေကို စို့နေပီ သိလား”
“အင်း”
“နို့လေးတွေ စို့နေရင်းနဲ့ စိုးလေးရဲ့ ပိပိလေးကို လက်နဲ့ဖွဖွလေးပွတ်ပေးနေတယ်”
“အင်းးး”
အသံလေးနဲနဲတိုးသွားတယ် ။ စိုးလေး ဖီးစဝင်နေပီထင်တယ်…ဟိဟိ။
“စိုးလေး ပိပိလေး ဖောင်းလာပီ…အရည်တွေလဲထွက်လာပီ”
“အင်းးးးးးး….ဟုတ်တယ်”
“ကိုကြီးပါးစပ်က စိုးလေးနို့ကို စို့ရာကနေ အောက်ကိုရောက်လာပီ.. ချက်ကလေးထဲလျှာ ထို့ထဲ့လိုက်ပီ”
“အင်း….ဟင်း..ဟင်း”
“ချက်ကလေးကနေ အောက်ကိုထပ်ဆင်းလာပီ…စိုးလေးပိပိလေးဆီကိုရောက်လာပီ….ပိပိလေးကို
လျှာနဲ့ယက်နေပီ”
“အီး….အားးးးး……..အင်းးးး…ယက်ယက်…ကိုကြီး …ရှီးးးးးး”
“ပိပိပေါက်လေးထဲ လျှာကို ထိုးသွင်းလိုက်ပီ”
“ရှီးးးးးးအားလားလား..ကိုကြီးးးးအ..အ.ရှီးးးး
အမလေးးးးးလေးးးးး ………………………ကောင်းလိုက်တာ…ကောင်းလိုက်တာကိုကြီးရာ”
“…….”
“……”
“ပီးသွားပလား….ကောင်းတယ်မို့လား”
“အင်း… ကိုကြီးက ဆရာကြီးပဲနော် ခစ်ခစ်…ဖုန်းထဲကနေတောင် ပီးအောင်လုပ်တက်တယ်…ခစ်ခစ်ခစ်”
“ဆရာကြီးမဟုတ်ဘူး စိုးလေးကို ကောင်းစေချင်တဲ့ စိတ်ကြောင့်ဖစ်မှာပါ “
“အံမယ်…စကားပြောလဲကောင်းတယ်…ခစ်ခစ်”
“ အိပ်တော့နော် …ရေဆေးလိုက်ဦး…တော်ကြာ အိပ်ယာခင်းတွေ စွန်းထင်းကုန်လိမ့်မယ်”
“အင်းပါ…good night..ကိုကြီး”
“အင်း…နောက်နေ့ကျမှ…..ထပ်လုပ်ပေးမယ်….good night”
“ ဟုတ်..ကိုကြီး”
နောက်နေ့ကျတော့ တွေ့မရတော့ ဟိုအစုတ်ပလုပ်ကောင် ဟုတ်ပါဘူး ကောင်မပြန်ရောက်လာလို့လေ။ ညဖက်တွေတော့ ဖုန်းထဲကနေ ဆွဲစားနေတာ တော်တော်အဆင်ပြေနေပီ။ အပြင်မှာတော့ စကားတောင် မပြောဖစ်။ အလုပ်ကပီးလုလုဖစ်လာတယ်။
အချောသပ်တဲ့အဆင့် ရောက်လာပီ။ ကံကောင်းချင်တော့ တစ်နေ့ အကြောင်းကဖန်လာရော။
ဆေးသုတ်နေတဲ့ သူတွေနဲ့ ၀ါယာရိမ်းလိုက်နေတဲ့သူတွေကို ရှွေပြည်သာဆိုက်တွက်အရေးကြီးလို့ဆိုပြီး
ခေါ်ရော။ ကျနော့ကျတော့ အိမ်စောင့်တဲ့။ လူကနေ့တိုင်း အလုပ်လုပ်နေပီးတော့ ဒုန်းဆိုရပ်လိုက်တော့
ကြောင်တောင်တောင်နဲ့ ဘာလုပ်ရမှန်းမသိ မနက်နက် ၁၀ နာရီလောက်ကြီး ခုတင်ပေါ်လှဲနေရာကနေ
ပျင်းတာနဲ့ စိုးလေးဆီ ဖုန်းခေါ်လိုက်တယ်။
“ဟလို”
“ကိုကြီး…….နေ့ခင်းကြီး ဖုန်းဆက်လို့ပါ့လား..ကိစ္စရှိလို့လား”
“အင်း….စိုးလေးဘာလုပ်နေလဲ”
“ဘာမှမလုပ်ဘူး…ပျင်းနေတာ…ကိုကိုကလဲမအားတော့ တယောက်ထဲလေ”
“ဘယ်ကိုကို မအားတာလဲ စိုးလေးရ”
“ခစ်ခစ်…. စိုးလေးရဲ့ချစ်ချစ် ကိုကိုက စိုးလေးရဲ့ အကို ကိုကိုနဲ့ လိုက်သွားတယ် ဒီနေ့ပွဲ ရှိတယ်တဲ့”
“အော်”
စိုးစိုးဝေရဲ့ အစ်ကိုက ကားပွဲစား ။ မိုးမိုးဝေက အသင် ။ တခါတလေ ပွဲရှိတဲ့နေ့ စိတ်ပါရင် စိုးစိုးဝေရဲ့ အကိုနဲ့ လိုက်သွားတက်သည်။
“ဒါဆို စိုးလေးတယောက်ထဲပေါ့..”
“အင်း”
“ကိုကြီးအိမ်ကို လာခဲ့ပါ့လား”
“အာ…လာချင်ပါဘူး…လူတွေရှုပ်ကရှုပ်နဲ့..မျက်စိနောက်တယ်..”
“ဒီနေ့ ဘယ်သူမှမရှိဘူး….ကိုကြီးတယောက်ထဲ..ပြီးတော့ အပြင်မှာ စိုးလေးတွေ့ချင်တယ် ….လာခဲ့ပါ့လား စိုးလေးရာ”
ခန ငြိမ်သွားပြီးမှ
“ လာခဲ့မယ်…ခနစောင့်”
ဆိုပြီး ဖုန်းချသွားရော။ ဒီကကောင်ကလဲ ဝုန်းဆို ထပြီး ခြံတံခါးပြေးဖွင့်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ အိမ်မကြီး
တံခါးပါ ဖွင့်ပြီး ဧည့်ခန်းကို ကဗျာကရာ ရှင်းနေတုန်းပဲရှိသေး။
“ကိုကြီး”
“အယ်…စိုးလေး…လာလေ..ထိုင်”
“ဟုတ်”
ချစ်စရာလေး ။ ဂါဝန်ပန်းရောင်လေးနဲ့ သနပ်ခါးလေးပင် မခြောက်သေး။ နှုတ်ခမ်းလေးတွေက ဖူးပြီး စိုလက်နေတာပဲ ။ နို့လေးတွေက ဘော်လီကြောင့်လားမသိ သိပ်မပေါ်လွင် ။ ခါးလေးက သိမ်ပြီး တင်လေးက ဂါဝန်ကြောင့် ထင်သည် ကားကားလေး။ အောက်အနားစလေး စုပြီး ဝငိထိုင်လိုက်ပုံက
ပီဘိကလေးငယ်လေးလို ချစ်စရာကောင်းနေသည်။စိုးလေးဘေးမှာ ဝင်ထိုင်ရင်း
“စိုးလေးချစ်ချစ်က ဘယ်ချိန်ပြန်လာမှာလဲ သိလား”
“မသိဘူး…ဒါပေမယ့် ညနေစောင်းလောက်မှ ပြန်လာမယ်ထင်တယ် ပြန်လာပီဆို စိုးလေးဆီ ဖုန်းဆက်မှာပေါ့”
“အော်…”
ပြောရင်းနဲ့ စိုးလေးကိုလှမ်းဖက်လိုက်ပြီး နမ်းလိုက်တော့ ဘာမှမပြော ။ နမ်းရင်း လည်းပင်းလေးကြည့်မိတော့ သွေးတိုးနေတာ လည်ပင်းသွေးကြောလေးက တထပ်ထပ်နဲ့။
ဘာရမလဲ လည်ပင်းလေးဆီ အနမ်းလေးတွေပို့ရင်း နို့လေးတွေကို ဖွဖွလေးကိုင်တော့
“အာ……ကိုကြီးကလဲ….အိမ်ရှေ့ကြီးမှာ ….”
“အင်း…ဟုတ်တယ်နော်” ဆိုပြီး တံခါးထပိတ်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ စိုးလေးကို ပွေ့ပြီး အိပ်ခန်းထဲခေါ်လာတယ် ။ ခုတင်ပေါ်တင်ပြီး လိုရင်းပဲတခါထဲ ပြောလိုက်တယ်
“စိုးလေး”
“ဟင်”
“ အင်္က ျီချွတ်လိုက်မယ်နော်”
“ဟင့်အင်…ကိုကြီးအရင်ချွတ်”
နဲနဲတောင်ဖြုံသွားတယ်။ ကြာကြာမစဉ်းစားပါဘူး
“အင်း”
ဆိုပြီး အင်္က ျီကော ပုဆိုးပါချွတ်လိုက်တယ်။ အတွင်းခံဘောင်းဘီတော့ မချွတ်သေးပဲ စိုးလေးဂါဝန်ကို အောက်ကနေမလိုက်တော့ လက်ကလေးကိုအလိုက်သင့်မြှောက်ပေးတယ်။ စိတ်ကထိန်းမရတော့။
နှုတ်ခမ်းလေးကို စုပ်ပြီး ခုတင်ပေါ်တွန်းလှဲလိုက် အလိုက်သင့်လေးပဲ လှဲပေးတယ်။နှုတ်ခမ်းဆီက အနမ်းတွေကို လည်ပင်းဆီပို့လိုက်တော့ ငြီးသံ သဲ့သဲ့လေးထွက်လာတယ်။ ဘော်လီလေးကိုချိတ်မဖြုတ်ပဲ ပုခုံးကနေ ဘေးကိုဆွဲချလိုက်တယ်။ အားပါးပါး နို့လေးတွေက လုံးခဲနေတာပဲ ။ နို့သီခေါင်းလေးတွေကလဲထောင်လို့ ။ ပန်းရောင်လေး ပြီးတော့ သေးသေးလေး ။
သေးတာမှ တော်တော်သေးတာ။ မီးခြစ်ဆံ ခေါင်းလောက်လေးတွေ။ကြက်သီးလေးတွေတောင်ထလို့။ နို့သီးခေါင်းလေးကို ရှောင်ပြီးစနမ်းလိုက်တယ် ။ တဖြေးဖြေးနဲ့ နို့သီးခေါင်းနားလေး ရှွေ့လာပြီး နို့သီးလေးကို ပါးစပ်တခုလုံး ပြည့်အောင်ငုံပြီး ဖွဖွလေးစို့လိုက်တော့
“အင်းးးးးးးဟင်းဟင်း…..”
ငြီးသံလေးက ပိုကျယ်လာတယ်။ နို့နှစ်လုံးကို အလှည့်ကျစို့ရင်း လက်တဖက်ကို
အောက်ဆီပို့လိုက်တယ်။ ပင်တီလေးအပေါ်ကနေ အသာလေးစမ်းလိုက်တော့
“ရှီးးးးးးး…ယားတယ်ကိုကြီးရာ”
ပင်တီလေးကတော်တော်တောင်စိုနေပီ။ အထဲကိုလက်သွင်းလိုက်တော့ ခြေထောက်လေးကားပေးတယ်။ အကွဲလေးတိုင်း အထက်အောက် ဖွဖွလေး ပွတ်ပေးလိုက်တော့
ကော့တက်လာပြီး
“အာ..ဟာ..ဟာာာ..မနေတက်တော့ဘူးကိုကြီးရာ…..မလုပ်သေးဘူးလား…ဟင့်ဟင့်….
ဆွနေတာနဲ့ဒီက သေတော့မယ် ဟင့်ဟင့်”
ဒီကကောင်ကလဲ ချက်ချင်းပဲ ထထိုင်လိုက်ပြီး သူ့့ ့ပင်တီလေးချွတ်လိုက်တယ်။ အားပါးပါး ပိပိလေးက ခုံးနေတာ မို့မောက်နေတာပဲ။ အကွဲလေးက ခပ်တင်းတင်းလေးစိလို့။ အရည်လေးတွေကလဲ တလက်လက်နဲ့။ ညီလေးကလဲ မခံနိုင်လောက်အောင် တင်းတောင်လာပြီ။ မရတော့။ ကိုယ့်အတွင်းခံလေး ချွတ်လိုက်တော့
“ဟာ….အ..အကြီးကြီးပဲ….အာ..ကိုကြီး..ကြောက်တယ်ရမှာမဟုတ်ဘူးထင်တယ်…ကြောက်စရာကြီး”
မကြောက်လဲခံနိုင်းရိုးလား ။ ဓါတ်သိသူငယ်ချင်းတွေက ၀ါးရင်းတုတ်ကျိုးတဲ့ အုတ်စိုးတဲ့ ချစ်စနိုးခေါ်ကြတာ။ ၆ လက်မခွဲလောက်ရှိပြီး အတုတ်က လက်တဆုတ် မမှီတမှီ။
ဒီအအြေနေရောက်မှ မစားရရင် နာမည်ကပျက်ဦးမယ်။ နာမည်ကနောက်မှ ညီလေးကတအားတင်းပြီး
ဒုံးကြည်လိုထောင်နေတာက ပြသနာ။ ဆွထားပီးသားဖီးလေး မပျောက်အောင် လုပ်ရမည်။
အသာလေး ဖက်လိုက်ပြီတော့
“စိုးလေး ရာသီလာတာ ဘယ်နှနှစ်ရှိပီလဲ”
“မမှတ်မိတော့ဘူး..လေးငါးနှစ်လောက်တော့ရှိဘီထင်တယ် “
“ရာသီလာပီးသား ဘယ်အဖုတ်မဆို ဘယ်လောက်ကြီးတဲ့ လီးနဲ့ဖစ်ဖစ် အလိုးခံနိုင်တယ်
စိုးလေးရဲ့……ကြီးလေ အလိုးခံလို့ကောင်းလေပဲ…စိုးလေးလဲ စာအုပ်တွေထဲမှာဖက်ဖူးတယ်မို့လား”
စကားပြောနေရင်း အစိလေးကို လက်နဲ့ အသာလေး ပွတ်ပေးလိုက်တော့
“ဟင့်…ဟင့်..ကြောက်တယ် ဟင့်…ဟင့့့်…ကိုကြီးဟာကြီးက အကြီးကြီး…အင်းးးးးးဟင့်….စိုးလေးဟာလေးက လက်ထဲ့တာတောင်ဟင့်…ဟင့်…..ဟင့်
တဆစ်လောက်ပဲဝင်တာ..ရှီးးးး”
ပါလေးကိုနမ်းရင်း သူ့လက်ကို ညီလေးပေါ်တင်ပေးလိုက်တော့ တင်းတင်းလေးဆုပ်ကိုင်ထားတယ်။
“အင်းပါ..အဲ့တာဆိုလဲ သွင်းကြည့်မယ်လေ…တအားနာရင် မလိုးတော့ဘူး ဟုတ်လား
ဒစ်ကလေးထိဝင်ရင် လိုးလို့ရတယ် မဝင်ရင်မလိုးတော့ဘူးလေ ”
“ကွဲမှာကြောက်တာ ကိုကြီးရဲ့ ကွဲရင်ဆေးခန်းသွားရမှာ ရှက်စရာကြီး”
အော် မိန်းမများ အလိုးခံရမှာမကြောက်ပဲ ဆေးခန်းသွားရမှာ တွေးပူနေသေး
“ဒစ်တခုလုံး ဝင်ရင် မကွဲပါဘူး သာသာလေး လိုးသွင်းကြည့်မယ်လေ စိုးလေးမခံနိုင်ရင်ပြောပေါ့ နော်”
“……….”
“လိုးကြည့်မယ်နော်”
“ဖြေးဖြေးစမ်းကြည့်လေ မဆံ့ရင် မလုပ်နဲ့နော်”
“အင်းပါ စိုးလေး အရသာရှိအောင် လိုးပေးမယ်နော်’
ထပြီး သူ့ပေါင်ကြားထဲ ဒူးထောက်ထိုင်လိုက်တယ် ။ ပြီးတော့ ညီလေးထိပ်ဖျားနဲ့ သူ့အစိလေးကို လေးငါးချက်လောက် မိတ်ဆက်လိုက်တော့
“အာ…ဟာ…ဟာာာာာ….ဘာလုပ်နေတာလဲ သွင်းလေ”
ထိပ်ဖျားကို အပေါက်ဝဆီ ရှွေ့ယူပြီး ဖိသွင်းလိုက်တယ် မဝင် ။ အကြောက်လွန်ပြီး တင်းထားတော့ ဘယ်လိုလုပ် ဝင်မလဲ ။ကိစ္စမရှိ တေ့ထားပြီး နို့လေးတွေဖမ်းစို့နေလိုက်တယ ် ။ လီးရဲ့ အထိအတွေ့ကြောင့်လား မသိ ခနနေတော့ တေ့ထားတာ မေ့သွားပုံရတယ် ။ ဆံပင်လေးတွေကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဖွပြီးဆွဲနေတယ်။ ဒီတော့မှအားနဲနဲစိုက်ပြီး ဖိသွင်းလိုက်တယ်။ အရည်စိုနေတာရော စိတ်လျော့လိုက်ထားတာရောဆိုတော့ ပလွတ်ဆို ဒစ်ကလေးဝင်သွားတယ်။
“ အင့် …ဟာ ..ကိုကြီး.ဟင့်ဟင့် “
ခေါင်းကိုကြိမ်းသွားတာပဲ ဆံပင်တွေဆွဲထားတာကိုး။
“ဒစ်ဝင်သွားပီ စိုးလေး နာလား”
“နာတော့မနာဘူး တအားတင်းနေတယ် အဟင့်ဟင့်’
ဒစ်ကလေးနဲ့ပဲ ညှောင်းပေးလိုက်တော့ ဖီးတက်လာတယ်။ သိတယ်မို့လား လီးဆိုတာ ဝင်ပြီးရင် တဆင့်ပြီးတဆင့် တိုးဝင်ချင်သလို အဖုတ်ဆိုတာလဲ အစဝင်ပြီးရင် အဆုံးထိအသွင်းခံချင်တာမျိုးလေ။
“ကိုကြီး သွင်းလေ”
“သွင်းထားတယ်လေ”
“အာ ……အဆုံးထိသွင်းလေ”
ဒီကောင်မလေးက အပြောရဲချက်ကတော့ လန်ထွက်တယ်
“စိုးလေး နာမှာစိုးလို့”
“မနာဘူး သွင်း ရတယ်”
“အင်း”
ဆိုပြီး နဲနဲချင်းဖိသွင်းလိုက်တယ်။ လက်နှစ်လုံးလေက်တောင်မရှိသေး တင်းခနဲပဲ။
အော့ ဟိုယောက်ကရှာမလေး နှိုက်ထားလို့ မရှိတော့ဘူးမှတ်နေတာ ။ ဒင်းက ခန့်ခန့်ကြီး ။
နဲနဲ ဖီးထပ်လာအောင် ဝင်သလောက်နဲ့ပဲ ဆက်ညှောင့်နေတော့
“ ဟာာာာာ…ဟင့်..ဟင့်သွင်းပါဆို မှပဲ”
“စိုးလေး ..ဟိုလေ..နာမှာစိုးလို့”
“ရတယ် ဆောင့်သွင်းလိုက် ပေါက်သွားလိမ့်မယ် နာပလေ့စေမရပ်နဲ့…
ဆက်တိုက်ဆောင့်လိုးပေး..…ခနနေရင် သူ ့သာသူ ကောင်းလာလိမ့်မယ်…တအားယားနေပါဘီဆို…”
အယ် မှတ်ဟ မိန်းမပေါင်းမရေတွက်နိုင်အောင် လိုးခဲတဲ့ကောင်ကို တခါမှ အလိုးမခံဘူးသေးတဲ့
ကောင်မလေးက လိုးနည်းဆရာလုပ်တာ ကြားဖူးကြသလား။ သူကတောင် တောင်းနေမှ ငါဟဲ့ဆိုပြီး
ကောင်မလေးခြေထောက်ကို ဆွဲမြှောက်လိုက်။ ပြီးတော့ ချိုင်းအောက်ကနေ လက်လျှိုပြီးတော့
ဆရင်း ဆောင့်သွင်းထဲ့လိုက်တယ် ။ ထုတ်ခနဲပဲ ။ လီးကဆုံးကာနီး လက်နှစ်လုံးလောက်အလိုထိ ဝင်သွားတယ် ။ ရပ်မနေပဲ သူပြောသလို ဆက်တိုက်ဆောင့်လိုက်တာ။ တချက်မှမအော်ဘူး
အကြိတ်ပြီးတော့ ခံတာဗျ ။ သိပ်မကြာဘူးထင်တယ် သူ့လက်နှစ်ဖက်က ကိုယ့်လည်ပင်းကို လာဖက်တယ်။ ပြီးတော့ ခြေထောက်ကလဲ ခါးမှာလာချိတ်ပြီး အောက်ကနေ ပြန်ကော့ပေးတာဗျာ။
အဖုတ်က အသစ်ကြပ်ချွတ် ။ အပေးကကလဲ ဆရာမကြီးအထာနဲ့ ။ အရည်ကလဲ တော်တော်ရှွဲနေတော့ ပလွတ် ပလပ်နဲ့ အသံတွေကမြိုင်နေတာပဲ ။ ၁၀ မိနစ်လောက်နေတော့
“ ကိုကြီး …ဟင်းးး
အ..အီးးးးးလိုး.လိုး
အမလေးလေးး..
တအားဆောင့်လိုးပေး …
အ.အ.အာားးးးး
ရှီးးးးးးးးးးးးပ..ပီးတော့.
အမလေးးး”
သူပီးခါနီးပီ ဆိုတဲ့အသိနဲ့ ကိုယ်လဲထိန်းမရတော့ ခပ်ပြင်းပြင်း ဆောင့်ပေးလိုက်တော့ လီးထိပ်မှာ နွေးခနဲ နွေးခနဲ ။ ကိုယ်လဲမရတော့ ဖျင်းခနဲ ဖျင်းခနဲ ပန်းထုတ်လိုက်တယ်။ အမောပြေတဲ့ထိ လီးကိုမထုတ်သေးပဲ စိမ်ထားလိုက်တယ်။ အမောပြေတော့မှ သူ့ဆီကအသံထွက်လာတယ်
“ကိုကြီး ဖယ်တော့လေ”
“မထုတ်ချင်သေးဘူး “
“ဟာ ..ခစ်ခစ်..ဖယ်ဦး ရေဆေးဦးမယ် ဗိုက်ထဲမှာအောင့်နေတာပဲ”
ဘေးကိုလှိမ့်ဆင်းလိုက်တော့ ပြွတ်ဆို ကျွတ်လာတယ်။ခနနေတော့ အရည်တွေပါ စီးထွက်လာတယ်။
ထပြီး တလှမ်းချင်း ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်သွားပုံ ကြည့်လို့ကောင်းသား။ ကိုယ်လဲထလိုက်သွားတယ်။ အထဲရောက်တော့
“ဟာ ကိုကြီး စိုးလေးမပီးသေးဘူးလေ”
“အင်းလေ အဲ့တာကြည့်ချင်လို့”
“ခစ်ခစ်… ကြည့်ကြည့် တခါထဲမှပဲ… လာ ဒီနာတိုး ရေဆေးမယ်”
အဲ့ နိပ်ဟ ။ တိုးပေးလိုက်တယ်။ ရေလောင်းပြီး လက်နဲ့ပွတ်ဆေးပေးတယ် ။ စိတ်ကကြွလာတော့
မာတင်းပြီးထောင်လာရော
“ ဟာ…. မိုက်တယ်ကွာ… ရှယ်ပဲ..တော်သေးတယ်”
“ဘ..ဘာလို့လဲ စိုးလေး”
“တော်တော်နဲံ ပြန်ထောင်မလာရင် စိတ်ညစ်ရမှာပေါ့ စအလုပ်ခံတဲ့ချိန်မှာ ၂ ခါ ၃ ခါ လောက်အလုပ်ခံရတယ်တဲ့ မလုပ်ရင် လမ်းလျှောက်လို့မရဘူးတဲ့ ကွနေမှာတဲ့”
အယ် စာအုပ်တွေ တော်တော်ဖတ်ထားတာပဲ ။ ကောင်းတယ် နောက်တကြိမ်အတွက် မပင်ပန်းတောဘူးပေါ့ ။
“စိုးလေးက အလိုးခံဦးမှာပေါ့ “
“အင်းလေ…ဘာလဲ ကိုကြီးက မလိုးချင်တော့လို့လား စိုးလေး ခံတာမကောင်းလို့လား “
“ကောင်းပါတယ် စိုးလေးနာနေမှာစိုးလို့”
“မနာပါဘူး ကိုကြီးရာ ဗိုက်နဲနဲအောင့်တာပါ ရတယ် “
“အဲ့တာဆို ခုတင်ပေါ်ပြန်သွားရအောင်လေ”
“အင်း”
ဆိုပြီး ထွက်သွားတယ်။ အမှေးပါးသာမရှိဘူးဆိုရင် အပျိုလို့ ထင်စရာကိုမရှိ ။ အို သူကတောင်ခံချင်နေတာ ဘာလို့မလုပ်နိုင်မလဲ တွေံကြသေးတာပေါ့။
“စိုးလေး”
“ဟင် ကိုကြီး”
“ခြေထောက် တွေခုတင်အောက်ချလိုက် “
“လိုးတော့မလို့လား..ခနနေဦး”
အယ် ရှေ့မှာဒူူးထောက်ပြီး ရေခဲချောင်းငတ်နေတဲ့ ကလေးငယ်လေးလို တပြွတ်ပြွတ်နဲ့ စုတ်တော့တာပဲ။ လုပ်ဟ ဆိုပြီး သူခေါင်းလေးကို လက်နဲ့ကိုင်ပြီး သာသာလေးညှောင့်ပေးနေလိုက်တယ် ။
“သွားနဲ့ မထိစေနဲ့လေ”
“အွန်း..”
ပါးစပ်ထဲ ပလုပ်ပလောင်းနဲ့ဆိုတော့ အသံထွက်ကမပီ ။ တော်တော်ကြာကြာ စိတ်တိုင်းစုတ်ပီးတော့မှ
“ကိုကြီး ကောင်းကောင်းလေး လိုးပေးတော့နော်”
ဆိုပြီး ကုတင်ပေါ် ကိုယ်တပိုင်းလှန်ပြီး ပေါင်ကားပေးတယ် ။ ပေါင်ကြားထဲဝင်ပြီး သွင်းမယ်လုပ်တော့
လက်နဲ့လှမ်းကိုင်ပြီး တေ့ပေးတယ်
“ဖြေးဖြေးလေးပဲ အရင်သွင်းဦး” တဲ့ ။ သူပြောတဲ့တိုင်းပဲ သာသာလေး အဆုံးထိ သွင်းလိုက်တယ်။
“အင်း..ဟင်းဟင်း…ရှီးးးးးး”
“ပြည့်ကြပ်နေတာပဲ ကိုကြီးရာ”
ဖြေးဖြေးချင်း အသွင်းအထုတ် လုပ်ပေးလိုက်တော့
“အ.အ….အီး…”
“ကောင်းတယ်…လိုး..လိုး”
“ဆောင့်လိုးတော့ ကိုကြီး…..စိုးလေးခံ နိုင်ပြီ …ရှီးးးးးးးးးးးး”
ခပ်သွတ်သွတ်လေး ဆောင့်ပြီးလိုးပေးလိုက်တယ်
“အားလားလား…ကောင်းလိုက်တာ..အင့် ..အ”
“အ.အ…အမလေးလေး…အီးးး”
“အင့် ..အ..ဆောင့်..ဆောင့့်ပါ…အ…’”
“အ..ဆောင့်လိုးလေ…အ…အီးးးးး…”
“အင့်…အင့်…..အားးး”
“လိုး..လိုး တအား…အ…အ….ဆ..ဆောင့်….လိုးးပေးးး”
“အင်းးး.အ…အ…”
“အင့်”
“အာာာာာာာာ…ဘာလို့ရပ်လိုက်တာလဲ ဒီမှာအရမ်းကောင်းနေဘီ”
“လေးဖက်ထောက်လိုက် ကလေးရာ”
ချက်ချင်းပဲ လေးဖက်ထောက်ပီး ကုန်းပေးတယ် ။
“အင်း ဒီလိုလား”
“ခါးနဲနဲကော့လိုက်ဦး”
“ရဘီလား’”
“အင်း တအားဆောင့်လိုးတော့မယ်နော်”
“အင်း ကိုကြီး စိတ်ကြိုက်သာ ဆောင့်လိုး ရတယ် စိုးလေးခံပေးမယ်”
ခုတင်အောက်ကနေ စိတ်တိုင်းကျနေရာယူပြီး တေ့လိုက်တယ် ။ ပြီးတော့ အဆုံးထိ အသာလေးသွင်းလိုက်တယ် ။ ဆုံးသွားတော့မှ ဖြေးဖြေးချင်း ဆောင့်ပေးလိုက်တယ် ၄/၅ ချက်လောက်နေတော့မှ ဆောင့်ချက်တွေပြင်းလိုက်တယ် ။ စိုးလေးဆီက ညည်းသံတွေညံနေဘီ
ဆောင့်ချက်ကို ပိုတင်လိုက်တယ် ။ ကိုယ်လဲ စိတ်တိုင်းကျဆောင့်လိုးရင်းနဲ့ ကောင်းလာဘီ။
စိုးလေးကတော့ ကောင်းမကောင်းမသိ ဖီးတက်ပြီးအော်နေတဲ့ အသံနဲ့ အဖုတ်ထဲလီးဝင်ပြီး ထွက်လာတဲ့ အသံ တခန်းလုံးညံနေတယ်။ အိပ်ခန်းကို အသံလုံတဲ့အခန်းရွေးထားတာ မှန်သွားတယ်။
စီးပိုင်တဲ့ အဖုတ်ရယ် ၊ လိုးလို့ထွက်လာတဲ့အသံရယ် ၊ စိုးလေးဖီးတက်ပြီး ညည်းတဲ့အသံရယ် ပေါင်းပြီး
ပီးချင်လာတာနဲ့ အသားကုန်ဆောင့်ထဲ့လိုက်တယ်။ သူ့ဖင်နဲ့ ကိုယ့်ဆီးအိမ်နဲ့ ရိုက်ပြီး တဖြောင်းဖြောင်း မည်သံ တော်တော်လေးထွက်လာပီး ဖျင်းခနဲ ဖျင်းခနဲ ပန်းထုတ်လိုက်တယ်။ ထုတ်စရာအရည်ကုန်တာနဲ့ သူဘေးလှဲ လိုက်တော့ သူလဲ ဘုံးခနဲ ဘေးတိုက်ကြီးလဲကျသွားတယ်
ပန်းပန်းနဲ့ မေ့ခနဲ ဖစ်ပြီး သတိရလို့ ကြည့်လိုက်တော့ သူကမလှုပ်။ ဒိန်းခနဲ လန့်ပြီး
“စိုးလေး..စိုးလေး”
တော်တော်လေး လှုပ်လိုက်မှ
“အင်းးးးးးး….ဟင်..ဟင်…ဘာလဲ”
ဆိုပြီး လေသံပျော့ပျော့လေးနဲ့ထူးတယ်။ ဒီတော့မှ ကိုလဲ ဟင်းချနိုင်တော့တယ်။ ဒီကလေးမ အလိုးခံနိုင်ပုံလဲ အံသြတယ် ။ အပျို အစစ် လေးက ဒီလောက်ဆောင့်ပြီးလိုးတာ သတိတောင်မလစ်ဘူး ။ တကယ်လက်လန်တယ် ။ နောက်မှသိရတာ ကိုကြီးပီးလို့ ရပ်လိုက်တာနဲ့ မေ့သွားတာတဲ့ ကိုကြီးလှုပ်နိုးတော့ အဝေးကြီးကခေါ်သလိုပဲ တိုးတိုးလေးကြားတာတဲ့ နောက်မှ ကိုကြီးနဲ့တူတူအိပ်နေပါ့လား သတိရလာတာတဲ့ ။ အမလေးလေး ကံကောင်းလို့။ ညနေလေးနာရီလောက်ကျတော့ အတင်းနိုှး ၊ ဝယ်ထားတဲ့ဆေးသောက်ခိုင်းပြီး ပြန်ခိုင်းရတယ်။ စမှုံစမှွားအိပ်ယာကထပြီး ကွတတ ယိုင်တိုင်တိုင်နဲ့ ပြန်သွားတယ်။ ၃/၄ ရက်လောက် အိမ်ထဲကထွက်တာ မတွေ့တော့ဘူး။ ပြန်သွားပြီး နောက်နေ့ မက်ဆေ့လှမ်းပို့တယ် ပုလင်းကြီးချိတ်နေတယ်တဲ့ ဟိဟိ။
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
စိုးလေးက တော်တော်လေး စားလို့ကောင်းပါတယ် ။ အပျိုအစစ်လေးဖစ်တာရယ် စိတ်တိုင်းကျ အလုပ်ခံနိုင်တာရယ် ကြိုက်ပါတယ်။ တော်တော်လဲ သဘောကျပါတယ် ။ ခက်တာက ဆော်တပွေ စားပီးတိုင်းခံစားနေကျ ခံစားချက်ကြီးက ပြသနာဗျ ။ ဘယ်လောက်လှလှ ၊ ဘယ်လောက်ပစ္စည်းကောင်းကောင်း ၊ ဘယ်လောက် အပေးကောင်းကောင်း မလုပ်ခင်သာ တအားလုပ်ချင်တာ လုပ်ပြီးသွားရင် ဆားမပါတဲ့ ဟင်းကိုစားမိသလိုပဲ ဘာလိုနေမှန်းကိုမသိ။ စိတ်တိုင်းကျတယ် ပြည့်စုံတယ်လို့ကိုမရှိ ။ ခုလဲ ဒီလိုပဲ တခုခုလိုနေသလိုပဲ ။ ဘာလိုမှန်းလဲမသိ ။
တော်တော်ဆိုးတယ် ဘာမှန်းမသိတာကြီး လိုချင်နေတာ ။
အဲ့လိုနဲ့ တပတ်လောက်နေတော့ အိမ်ကပီးသွားရော ။ ကျနော်လဲ တယောက်နဲ့တော့ ဇာတ်သိမ်းပြန်ပီပေါ့ ။ အဲ့မှာ ဘိုးတော်ဆီက အမိန့်က ရောက်လာပြန်ရော
“သားရေ ငစိုး အဲ့မှာပဲနေဦး အဆောင်မပြန်နဲ့ ဦးတို့က နောက်တလလောက်နေမှ နေမှာ ဆက်ဆောင့်ပေးဦးကွာ အဲ့ကပဲအလုပ်ဆင်း “ တဲ့
မှတ်ကရော ။ အင်း ဒါလဲကောင်းတာပဲ စိုးလေးကို ထပ်စားလို့ရသေးတာပေါ့ လို့ပဲတွေးလိုက်ပါတယ်
အလုပ်လက်စသက် စစ်ဆေးတဲ့အနေနဲ့ ပုံနဲ့ M&E လိုင်းတွေ ကိုက်မကိုက် လိုက်စစ်ရင်း အပေါ်ထပ်ရောက်လာတယ် ။ ရေချိုးခန်းနဲ့ အိမ်သာ ရေလိုင်းမီးလိုင်းတွေ စစ်ပြီး ထွက်အလာ
ဘာရယ်မဟုတ် အကြည့်တွေကတနေရာမှာ တန့်သွားတယ် ။ မိုးမိုးဝေတို့ ခြံထဲမှာ ကောင်မလေးတယောက် ရေချိုးနေတာ။ လှလိုက်တာ မိန်းကလေးတွေထဲမှာ တော်တော်ရှားတဲ့ အချိုးအဆစ်ပဲ ။ ဆံပင်က မိုးမိုးဝေဒီဇိုင်းနဲ့ ထမီလေးကပါးပါးလေး ရေစိုပြီး အသားမှာကပ်နေတော့
ဘော်ဒီက အထင်းသား လှလိုက်တာ ။ ပြတင်းပေါက်က နေကာမှန်တွေဆိုတော့ ခိုးကြောင်ဝှတ်ကြောင်ကြည့်စရာမလို ။ အောက်ပြန်ဆင်းပြေးလာပြီး ကိုယ့်အခန်းထဲမှာ တစုံတရာရှာလိုက်တယ် ။ ပစ္စည်းက များများစားစား မရှိတော့ သိပ်မရှာရပဲတွေ့ပါတယ် ။ ယူပြီး အပေါ်ထပ ်ပြန်ပြေးတက်ခဲ့လိုက်တယ် ။ တော်သေးတယ် ဆပ်ပြာ တိုက်မလို့ပဲရှိသေးတယ် ။ ယူလာတဲ့ဟာလေး အသုံးချလိုက်တယ် ။ ကင်မရာလေးပါ ။ ဘိုးတော် စလုံးကပြန်လာတော့ ကျနော့ကို လက်ဆောင်ပေးထားတာ ဒီဂျစ်တယ်လေးပေါ့ ။ ကိုက် ၃၀၀ လောက်တော့ သာသာလေး ဆွဲကြည့်လို့ရတယ် ။ ခုဟာက ကိုက် ၁၀၀ လောက်ဆိုတော့ ကြည်ကြည်လင်လင် ပြတ်ပြတ်သားသားပဲ ၊။ ကောင်မလေးက အသားရေတော်တော်လှတယ် ။ ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်လဲ အရမ်းလှတယ်။ ။ ရေချိုးတဲ့နေရာက အုတ်ကန်ကို သွပ်ပြားပတ်လည် ကာထားတာ ။မိုးမိုးဝေတို့ အိမ်နဲ့ ကျနော်ကြည့်နေတဲ့ နေရာရဲ့ကြားမှာ ။ ဝင်ပေါက်နေရာလေးပဲ ၂ ပေ လောက် လပ်နေတာ။ ရေချိုးတဲ့နေရာကို ဝင်ပေါက်ကကြည့်ရင် အုတ်ကန် အပေါ်ပိုင်းပဲ မြင်ရမယ် ထိုင်ချလိုက်ရင်မမြင်ရတော့ဘူး။ ပတ်လည် အလုံ ။ အပေါက်က မိုးမိုးဝေတို့ အိမ်ဖက်မှာ ။ ကျနော့ကြည့်နေတဲ့ဖက်ကို ကျောပေးပြီး အုတ်ကန်ထဲက ခပ်ချိုးရတာ ။ကျောပေးထားတာဆိုတော့ အထင်းသားပေါ့ ။ ဆပ်ပြာတိုက်နေပီ ။ အဲ့ ဆပ်ပြာတိုက်ရင်း ဟိုနေရာလေးလဲ သေသေချာချာ တိုက်နေပုံပဲ ။ ခေါင်းလေးမော့လာတယ် ။ ခနနေတော့ ဘယ်ညာလျှောက်ကြည့်တယ် ။ ပြီးတော့ထိုင်ချလိုက်ရော ။ ကျနော့ဖက်လှည့်ပြီးထိုင်လိုက်တာ ။ အန်…. သွေးတွေရပ်သွားသလိုပဲ ။
မိုးမိုးဝေ ။ သေချာကြည့်တယ် ။ မလွဲဘူး မိုးမိုးဝေပဲ ။ ဒီ ယောက်ကရှာလေးက ဒီလောက်တောင်လှသလား ။ မယုံနိုင် မြင်နေရတော့လဲ မငြင်းနိုင်။ ခိုးလိုးခုလုနဲ့ ။ ကြည့်နေရင်းနဲ့ပဲ
မိုးမိုးဝေ လက်ကထမီအောက်စကို ဆွဲလှန်လိုက်တယ် ။ ရင်ရှားထားတာလဲ ချွတ်လိုက်တယ် ။ ကြက်သေသေနေမိတယ် လှလိုက်တာ ။ ရင်သားလေးတွေက ဖောင်းကားနေတယ် ။ မဟုတ်ဘူး ပြည့်တင်းနေတာ ။ ၀ိုင်းစက်နေတာပဲ ကြီးပေမဲ့ လုံးဝ တွဲမကျဘူး ။ ပြည့်တင်းနေတာ ။ အုတ်ကန်ကိုမှီပြီးတော့ လက်က ပေါင်ကြားကိုပွတ်နေတယ် ။ ဟာ သူ … သူယောက်ကရှာ မဟုတ်ဘူးပေါ့ ။ မိန်းမစိတ်ရှိတယ်ပေါ့ ။ ထပ်ပြီး နီးအောင်ဆွဲလိုက်တယ် ။ ဆံပင်လေးက ရေစိုပြီး အချောင်းလိုက်လေးတွေ ။လက်တဖက်က နို့လေးတွေကို ပွတ်ချေနေပီး တဖက်က အဖုတ်လေးကိုပွတ်နေတာ ။ ခေါင်းလေးကမော့လို့ ။ တော်တော်ဖီးဝင်နေတာ ။ အားပါးပါး ဆွဲဆောင်ချက်က လုံးဝလန်းတယ် ။ ကြည့်နေရင်းပဲ လက်ကနဲနဲချင်း ပိုပိုမြန်လာတယ် ။ ဖင်လေးလဲ ကြွကြွတက်လာတယ် ။ တဖြေးဖြေးနဲ့ တအားမြန်လာပြီး ခါလေးကော့တက်လာတယ် ။ ခနနေတော့ ဗြုံးဆို ပြုတ်ကျသွားရော ။ ပြီးသွားပီပဲ ။ ခနအမောဖြေနေသေးတယ် ။ တော်တော်လေးကြာမှ ရေချိုးတယ် ။ ပြီးတော့ ရေလဲထမီနဲ့ လဲဝတ်ပြီး အိ်မ်ထဲပြန်ဝင်သွားတယ် ။ လှလိုက်တာ အရမ်းလှတာပဲ ။ အဟုတ်ရယ် ရင်ထဲကိုအေးနေတာ ပြီးတော့ ရီလဲအရမ်းရီချင်တယ် ။ ယောက်ကျားလေးပါလို့ ကြေငြာထားတဲ့ ယောက်ကရှာလေးက ကွယ်ရာမှာ ကိုယ့်လက်နဲ့ ကိုယ်
အဖုတ်နှိုတ်ပြီး အာသာဖြေနေသတဲ့ ။ စဉ်းစားရင်း တအားရီချင်လာတာ ထိန်းမရတော့ပဲ တခွိခွိနဲ့ ရီရင်း အောက်ပြန်ဆင်းလာခဲ့တယ် ။ အောင်မလေး အုပ်စိုးရယ် သာကေတ ရောက်မှပဲ ထူးဆန်းတာတွေနဲ့ လာတွေ့နေရတယ် ။ ကုတင်ပေါ်လှဲချရင်း ခုနဟာလေးပြန်ကြည့်လိုက်တယ် ။
တခုထပ်ပြီး ထူးဆန်းနေပြန်တယ် ။ ဒီလောက်လှတဲ့ ကောင်မလေး ထမီးလှန် အဖုတ်နှိုတ်နေတာ တွေ့ပါရဲ့နဲ့ အောက်ကညီလေးက ငြိမ်နေပြန်ရော ။ ဟုတ်ပါ့ ခုမှသတိထားမိတယ် ညီလေးဘာဖစ်နေတာလဲ ။
“ကိုအုပ်စိုးရေ…ကိုအုတ်စိုး”
“ဝေ့ လာပီ”
အိုင်အိုဒင်းလေးများပဲ ။ တီရှပ်လေးကောက်စွပ်ပြီး ပိုက်ဆံအိတ်ခါး ထိုးထွက်လာခဲ့တယ် ။ ဒီကောင်းလေးတွေနဲ့ တော်တော်တောင်ခင်နေဘီ ။ ထိုင်နေကျဆိုင်ရောက်တော့ မှာစရာမလိုပဲ စားပွဲထိုးလေးက အော်မှာနေတာကြားလိုက်ရတယ် ။ တောင်တောင်အီအီ ပြောနေကြရင်းနဲ့ မိုးမိုးဝေနဲ့ စိုးလေးတို့ ဖြတ်သွားကြတာတွေ့လိုက်တယ် ။ မိုးမိုးဝေကို ငေးနေမိတာ စိုးလေး လှမ်းကြည့်သွားတာတောင် မတွေ့လိုက် ။ ထွန်းထွန်းပြောမှ ဟုတ်လား သိလိုက်ပါဘူးလို့ ပြုံးစိစိနဲ့ပြောတော့ အားလုံးသေချာဝိုင်းကြည့်နေလို့ မျက်နှာပိုးသက်လိုက်ရတယ် ။ မယ်မင်းမနှစ်ယောက် ပြန်လာတော့ စိုးလေးကြည့်တာ မိုးမိုးဝေရိပ်မိပုံပဲ လိုက်ကြည့်တော့ ကျနော်နဲ့ အကြည့်ချင်းစုံရော ဟိဟိ ရင်မခုန်ပါဘူး ရီချင်နေတာ အရမ်းပဲ ။
“တောက်”
မိုးမိုးဝေ တက်ခေါက်တာ ဆိုင်ထဲကတောင်ကြားရတယ် ။ စိုးလေးက ခပ်သုတ်သုတ်ထွက်သားတယ် ။ ပြသနာဖြစ်မှာစိုးလို့ ထင်ပါတယ် ။ မိုးမိုးဝေက မီးတောက်အကြည့်တချက်နဲ့ ကြည့်ပြီး စိုးလေးနောက်ကို လိုက်သွားတယ် ။ ညကျတော့ စိုးလေးက ဖုန်းခေါ်ပါရော ။ ပြသနာက အဲ့ က စတာ။ ညကတော့အေးဆေးပါပဲ ပြောဆိုပြီး အိပ်သွားတာပေါ့ ။ စိုးလေးက သူ ရာသီလာနေတဲ့ အကြောင်း ပြောတာ ။ လာမှာပေါ့ ကျနောတိုက်လိုက်တဲ့ဆေးက သောက်ပီး ၃/၄ ရက်နေတာနဲ့ ဆင်းတာပဲ ကိုယ်ဝန်တားဆေး ဟီးဟီး ။ ပြသနာက နောက်နေ့ မနက်၁ဝနာရီလောက်မှစတာ ။ Sunday ဆိုတော့ အေးဆေးနှပ်မယ်ဆိုတဲ့ စိတ်ကူလေးနဲ့ ဧည့်ခန်းထဲမှာ အခွေထဲ့ ၊ ဘီယာဘူးလေးဖောက် ၊ စတီခုံပေါ်လှဲပြီး ယူမလို့ပဲရှိသေး ။
“ခင်ဗျားဖုန်းနံပါတ်က xxxxxxxxxx လား”
“ ဟန်”
လန့်တောင်သွားတယ် ။ မိုးမိုးဝေ ။ ခြံတံခါးက သော့ခတ်ထားတာပါ ဘယ်လိုလုပ်ဝင်လာပါလိမ့် ။
“စဉ်းစားမနေနဲ့ ခင်ဗျားခြံက ၅ နှစ်သားကလေးတောင် ကျော်ဝင်လို့ရတယ် ကျုပ်မေးတာဖြေဦး”
စ ချင်လာစိတ်က ထိန်းမရတော့ ။
“ မင်းက ခြံလဲကျော်ဝင်လာသေး မေးပုံကလဲ စခန်းမှူးလေသံနဲ့ မင်းမေးတိုင်းဖြေစရာလား ၁၉၉ ဖုန်းဆက်လိုက်ရမလား “
“တောက် စိတ်မရှည်အောင်မလုပ်နဲ့နော် မေးနေတာကောင်းကောင်းဖြေ လူသစ်မို့မလုပ်ချင်လို့ လေရှည်နေတာ ကျုပ်အကြောင်းမကြားဖူးဘူးလား”
“မကြားဖူးဘူး ပြောချင်ရင်ထိုင်ပြော “
“ထိုင်ဖို့လာတာမဟုတ်ဘူး xxxxxxxxxxx အဲ့တာ ခင်ဗျားဖုန်းလား “
“ မထိုင်ရင် မပြောဘူး “
“တောက်”
တက်ခေါက်တာ ၀ါသနာပါပုံပဲ ။ စောင်းငန်းငန်းနဲ့ ဝင်ထိုင်ရင်းထပ်မေးတယ်
“ ဟုတ်လား”
“အင်း ဘာလို့လဲ”
“အော်..ခင်ဗျား စိုးလေးနဲ့ မပတ်သက်နဲ့ နောက်တခါ ပတ်သက်ချင်ရင် ကျိုးချင်တဲ့ အရိုးအရင်ရှာထား”
“မင်းက အပေါစားရုပ်ရှင်ထဲက စာသားတွေရွတ်ပြနေတာလား တော်တော်ညံ့တာပဲ”
“ဘာ… ဟေ့လူ ဘာပြောတယ်”
“ခင်ဗျားတော့ နာတော့မယ်”
“မင်းအသက် ငယ်ငယ်လေးပဲရှိဦးမှာပါ မရိုင်းနဲ့”
နဲနဲလေသံပျော့သွားတယ်
“စိုးလေးက ကျနော့ချစ်သူဗျ”
“မင်း သူ့ ့ကို ဘယ်လောက်ချစ်လဲ”
“ကျုပ်အသက်ထက်ချစ်တယ်”
ရီချင်လာပြန်တယ် ။ မျက်နှာကပြုံးစိစိဖစ်နေတယ်ထင်တယ် ။
“ခင်ဗျား မလှောင်နဲ့”
“မလှောင်ပါဘူး မင်းချစ်တာထက် ငါကပိုချစ်တယ်ကွ”
“ခင်..ခင်ဗျား… တောက်”
“ဒုန်း”
ခုံကို ထုလိုက်တာ ။ အားပါးပါး အနီးကပ်တွေ့ရမှပဲ ဒေါသထွက်နေလဲ လှနေတာပဲ ချစ်စရာလေး ။
“ကျုပ်ကို စမ်းချင်နေတာလား”
ပြောပြောဆိုဆို ထပြီးကိုယ့်ဖက်လျှောက်လာတယ် ။ တကယ်ဆော်တော့မှာပဲ ။ ဖျတ်ခနဲ အကြံတခုရလိုက်တယ် ။ လုပ်ရမလုပ်ရ မစဉ်းစားပဲပြောချလိုက်တယ် ။
“ အေး စမ်းချင်နေတာ ဒါပေမယ့် ငါက အကျိုးမရှိပဲ ဘာမှမလုပ်တက်ဘူး”
ကြောင်တောင်တောင်နဲ့ ကိုယ့်ကိုကြည့်တယ် ။
“ မင်းကြည့်ရတာ ပညာလေးမတောက်တခေါက် သင်ထားပုံရတယ် ကိုယ့်ကိုကိုယ် တော်တော်အထင်ကြီးနေတယ်ထင်တယ်”
မိုးမိုးဝေမျက်နှာက မချိုမချဉ် ဖစ်သွားပီး
“ဟုတ်တယ် ခင်ဗျားစမ်းကြည့်လိုက်လေ”
“ငါပြောပြီးပြီးလေ အကျိုးမရှိပဲမလုပ်တက်ဘူးလို့”
“ခင်ဗျားကဘယ်လို အကျိုးရှိချင်တာလဲ”
“လောင်းကြေးထပ်မယ်”
မျက်နှာက ပိုပြီးတော့တောင် မချိုမချဉ်ဖစ်လာတယ် ။ မိုးမိုးဝေ မင်းတော့ နာတော့မယ် ။ ဒီဆင်ဝင်လာစေချင်လို့ ဒီကျံူးကို ဖွင့်နေတာ
“ဘယ်လောက်ကြေးလဲ”
“မင်းနိုင်ရင် မင်းကြိုက်တာရမယ် ၊ ရှုံးရင် ၂ နာရီတိတိ ငါ့သဘောတိုင်း ငါခိုင်းသမျှလိုက်နာရမယ်”
“အိုကေ ကြိုက်တယ် ခင်ဗျားရှုံးရင် စိုးလေးနဲ့ မပတ်သက်ရဘူး တသက်လုံး”
“စဉ်းစားဦးနော်”
“မလိုဘူး ရတယ်”
“၂ နာရီအတွင်းမှာ မင်း ဘဝပျက်သွားလို့ ရတယ်နော် သေချာစဉ်စား”
“စဉ်းစားစရာမလိုဘူး ရ..ရ..ရ……….”
မျက်နှာက ဒေါသအရိပ်တွေ ။ နီရဲနေတာပဲ ခုမှသဘောပေါက်သွားပုံရတယ် ။ တမင်တကာ ဒီလောင်းကြေးတင်လိုက်တာ ဟီးဟီး။ ဒါပေမယ့် ကိုယ်ထင်သလိုမဟုတ် ။ ကိုယ်တွက်ထားတာက သူဒေါသထွက်ပြီး ပြန်သွားမယ် နောက်နေ့တွေ့ရင် အဲ့အကြောင်းနဲ့ချည်ပြီး စမယ်ပေါ့။ အဲ့မှာပဲ မယ်မင်းမ စိတ်ဓါတ်ပျင်းတာတွေ့ရတယ် ။ မျက်နှာပေါ်မှာ ဒေါသရိပ်တွေကနေ မထီတထီ အရိပ်တွေပြောင်းသွားပြီး ။
“တောက် ခင်ဗျား တော်တော်မိုက်ရိုင်းတယ် ကောင်းဘီ ခင်ဗျား ကတိမတည်ရင် ဒီရပ်ကွက်ထဲမှာ ဆက်နေဖို့မစဉ်းစားနဲ့ ပြီးတော့ ခုထဲက ဆရာဝန်ဆီဖုန်းဆက်ထား”
ပြောရင်း ရှေ့တိုးလာတယ် ။
“ခနနေဦး”
“ဘာလဲ ကြောက်နေဘီလား”
“မဟုတ်ဘူး ဟိုအခန်းက ပေ ၂၀ လောက်ကျယ်တယ် အဲ့သွားမယ် ဒီမှာ ပစ္စည်းတွေပျက်ရင် ငါမလျှော်နိုင်ဘူး”
“သွားရှေ့က”
ရှေ့ကလျှောက်လာရင်း စဉ်းစားနေမိတယ် ။ မရည်ရွယ်ပေမယ့်လဲ ဆက်ကရတော့မယ် ။ ရှုံးရင်လဲ အရှက်ကွဲမယ် ။ နိုင်လို့လဲ သူအပေါ် စိတ်ကမပါ ။ တွေးရင်း မနေ့က အလှတွေ မြင်ယောင်လာပီး မနေ့ကငြိမ်နေတဲ့ ညီလေးက တင်းခနဲပဲ ။ ခက်တော့ခက်နေပီပဲ ။ အခန်းထဲရောက်တော့
“ အဆင်သင့်ဖစ်ပလား”
“ခန”
ဆိုပြီး တီရှပ်ကိုခေါင်းချွတ်လိုက်တယ် ။ ပြီးတော့ ပုဆိုးကိုချွတ်ပြီး အခန်းထောင့် လုံးပစ်လိုက်တယ် ။
မိုးမိုးဝေမျက်နှာ ရဲခနဲပဲ ဒေါသမဟုတ်တာသေချာတယ် ။ ကိုယ့်ကိုကိုယ် သိတာပေါ့ ။ ဘော်ဒီကအဖြောင့်လေ ။ အမြဲကစားနေတာ အဆီပိုမရှိ ။ အတွင်းခံဘောင်းဘီမှာ ညီလေးက ဖောင်းကားနေတာမြင်ပြီး ရှက်တာနေမှာ ။ နောက်ဆုံးတော့ မိန်းမကမိန်းမပါပဲ ။
“ရဘီ အဆင့်သင့်ပဲ”
“လာပီ”
ပြောတာကနောက်ကျနေတယ် ။ ခြေထောက်က ပျံလာလာတယ် ။ အသာငုံံ့ရှောင်လိုက်တယ် ။ နောက်တခါ ထပ်ဝင်လာတယ် ။ နှစ်ဆင့်ကန် ။ တိုက်ကွမ်တိုခြေပဲ ။ ချွန်းထောက်ထားရကနေ လက်ဝှေ့ခုန် ခုန်ပြီး ဘေးတိုက်ရှွေ့လိုက်တယ် ။ မိုးမိုးဝေ နဲနဲတော့သတိထားမိသွားဘီ ။ အချဉ်မဟုတ်ဘူးဆိုတာ ။ ခြေကွက်သေချာနင်းပြီးထက်ဝင်လာတယ် ။ လက်သီးတွဲလုံး ။ ညာလက်သီးကို ဘယ်လက်ဖဝါးနဲ့ ပုတ်ထုတ်လိုက်တယ် ။ ဘယ်လက်သီးကို လက်ကောက်ဝတ်ကနေ ဖမ်းဆွဲလိုက်တယ် ။ အလိုက်သင့်ပါလာတယ် ။ အပုတ်ခံရတဲ့ ညာလက်က တံတောင်သုံးပြီး မေးရိုးဆီဝင်လာတယ် ။ ဘယ်လက်ဖဝါးနဲ့ပဲ ဖက်ခနဲ့ ကာလိုက်တယ် ။ စိတ်ထဲ တမျိုးကြီးဖစ်သွားတာနဲ့ ဝင်လာတဲ့တံတောင်ကို ကာရင်း တွန်းထုတ်လိုက်တယ် ။ အားပါးပါး ကံကောင်းလို့ပါ့လား ။ ဗိုက်ရှေ့မှာ ဒူးကထောင်တက်လာတယ် ။တွန်းလိုက်လို့ မတွန်းလိုက်ရင် ညီလေးတော့ ဘဝပျက်တော့မှာ။ မိုးမိုးဝေ မျက်နှာက ရီချင်ပက်ကျိနဲ့ ။ မဖစ်တော့ဘူး ။ ညှာလို့မရ လုပ်ရတော့မည်။ မလုပ်ရင် ကိုယ်ကတကယ်နာမှာ။
“ဟီးဟီး စားချင်လဲပြောပါကွာ အဲ့လိုမလုနဲ့လေ”
မျက်လုံးမီးဝင်းဝင်တောက်သွားပြီး
“ယိစ်”
အော်သံနဲ့ အတူ ခြေပျံတွေ ဆက်တိုက်ပဲ ။ လေးငါးချက်လေက် ပုတ်ထုတ်ရင်း ရှောင်ထွက်တော့ မရ ။ ဆက်တိုက် ကပ်ပါလာပြီး ဖောင်းခနဲ နအုံ ပူထူသွားတယ် ။ လူလဲယိုင်သွားတယ် ။ ဘာမှမမြင်ရ ။ အလေ့အကျင့်ရှိတဲ့ လက်က မျက်နှာရှေ့မှာဆီးကာထားပီးသား ။ ဖမ်းကနဲ့ ခြေက လက်ဖျံလာထိတော့။ကြမ်းပြင်ပေါ် ကျွမ်းတပက်ထိုးထွက်လိုက်တယ် ။ မုဆိုဒူးထောက်ကျတဲ့ချိန်မှာပဲ တကိုယ်လုံးအားက ညာလက်ဖျံမှာ ။ မိုးမိုးဝေက အပါး ။ ဆက်ဝင်မလာ ။ အသာလေးထပြီး ခေါင်းကို ဘယ်ညာခါလိုက်တယ် ။ တော်တော် ပြင်းတာပဲ။ အမြင်ကြည်သွားတာနဲ့ လူတကိုယ်လုံး အကြောတွေ လျော့ချလိုက်ပြီး ဘောက်ဆင်ခြေကွက်ခင်းလိုက်တယ် ။ လက်တွေက အား ထဲ့မထား ။ အရှင်အနေအထား ။အသေမဟုတ်တော့ ။ မိုးမိုးဝေလဲ အစပိုင်းလိုမဟုတ်တော့ တော်တော်လေးသတိထားနေတဲ့ပုံပဲ ။ အနားကို ဘောက်ဆင်ခြေနဲ့တိုးရင်း ဘယ်ညာတွဲလုံးထဲ့လိုက်တယ် ။ မိုးမိုးဝေ အသာယိမ်းပြီး ရှောင်ရင်း ညာဒူးနဲ့ ရင်ညွန့် ကိုလှမ်းတိုက်တယ် ။ မှားလေစွ ။ လိုချင်တာက အဲ့တာ ။တက်လာတဲ့ ဒူးရဲ့ နောက်နား ပေါင်လယ်လောက်ကို ညာတံတောင်နဲ့ ထောင်းချလိုက်တယ် ။ ကွက်တိပဲ ။ မျက်နှာရှံ့ု မဲ့သွားပြီး ယိုင်ထွက်သွားတယ် ။ သာသာလေးပဲ လက်ဝှေ့ခုန်ခုန်နေရင်းနဲ့ လက်ညိုးလေးထောင်ပြီး ယမ်းပြလိုက်တော့ ။ ကီသွင်းသံနဲ့အတူ ဘက်ကစ်။ ဖျတ်ခနဲ သူထက်စောအောင်ရှေ့တိုးလိုက်ပြီး ခါးကနေကိုင်ပေါက်လိုက်တော့ ဖုန်းခနဲ နံရံနဲ့တိုက်ပြီးပုံကျသွားတယ် ။ ရုပ်ကျိုးပျက် ကျတာ ။ အနား တန်းမကပ်ရဲသေး ။သတိအနေအထားနဲ့ ဖြေးဖြေးချင်း ကပ်သွားတော့ ။ အော့ ခေါင်းနဲ့ တိုက်မိတယ်ထင်တယ် ဆံစပ်နားမှာသွေးတွေထွက်လို့ ။ စိုးရမ်စိတ်နဲ့ သေသေချာချာ ကြည့်လိုက်တော့မှ ခေါင်းပေါက်သွားတာ ။ လေထဲလွင့်တဲ့အရှိန်နဲ့ ဆိုတော့ သတိပါလစ်သွားတာပေါ့ ။
အသာပွေ့လာပြီး ခုတင်ပေါ်တင်ပေးလိုက်တယ် ဆေးသေတတ္တာဘူးယူပြီး အရက်ပျံနဲ့ ဆေးလိုက်တော့ ဖုတောင်နေပီ ။ အတိတ်တွေဘာတွေ မေ့နေရင်အခက်လို့ တွေးရင်းပြုံးမိသေးတယ် ။
ဆေးထဲ့ပြီး ပလာစတာကပ်ပေးလိုက်တယ် ။ အနီးကပ်ကြည့်ရင်း စိတ်ထဲဘယ်လိုဖစ်လာမှန်းမသိခင်ပဲ နဖူးလေးကို ညင်ညင်သာသာနမ်းလိုက်မိတယ် ။ ၁၅ မိနစ်လောက်နေတော့
“အင်း …ကျွတ်..ကျွတ်”
ဆိုပြီးသတိရလာတယ် ။ကိုယ့်လဲမြင်ရော ဗြုန်းဆိုထတယ် ။ ကြည့်နေလိုက်တယ်
“ခင်ဗျား မယုတ်မာနဲ့”
အယ်…. သူပြောမှပဲ မနေ့ကအလှတွေ မြင်ယောင်လာပီး ညီလေးကတင်းလာတယ် ။
“မင်းရှံူးသွားဘီလေ ဒီမှာတိုင်ပင်”
ပြောပြောဆိုဆို နာရီကို အချိန်စမှတ်လိုက်တယ် ။ ပြီးတော့ သူ့ကို ဖက်နမ်းလိုက်တယ် ။ အစတော့ကြောင်နေသေးတယ် ။ ခုတင်ပေါ် ပက်လက်လန်ပြီး အပေါ်ကဖိထားမှ သတိဝင်လာတယ် ။
ရုန်းတာမှတအားပဲ ။ ရုန်းနေတဲ့ကြားကပဲ နမ်းရင်းနဲ့ သူဘောင်းဘီ ကြယ်သီးကို ကြိုးကြိုးစားစား ဖြုတ်လိုက်တော့ ။
“ခင်ဗျားနော် မယုတ်မာနဲ့ အော်လိုက်မယ်”
“အော်လေ”
ပြောရင်းနဲ့ ပိပိလေးဆီကို လက်လှမ်းလိုက်တော့ ခြေထောက်ကို စိထားတာတအားပဲ ။ စမ်းမိတဲ့နေရာကအမွေးလေးတွေ အဲ့တာပဲပွတ်နေရင်း ခြေထောက်ကြားထဲ ကိုယ့်ခြေထောက်ထိုးထဲ့လိုက်တော့ နဲနဲဟသွားတယ် ။ အထိအတွေ့က နွေးခနဲပဲ ။ သူဘာတွေပြောနေလဲမကြားတော့ ။ ပိပိလေးကိုပဲ ပွတ်ပေးနေမိတယ် ။ အကွဲကြောင်းလေးတိုင်း
အထက်အောက် စုံဆန်ဆွဲပေးရင်းနဲ့ အစိလေးကို ရှာနေတယ် ။ မိုးမိုးဝေရဲ့ လက်တွေကလဲ ကုတ်ဖဲ့နေတာ ။ သိုင်းကွက်တွေ မပါတော့ဘူးဗျ ။ အစိလေးလဲ စမ်းမိရော ။
“အ…”
ဆိုပြီး ရုန်းနေတာရပ်သွားတယ် ။ အပေါက်ဝလေးထဲနဲနဲသွင်းလိုက် အစိလေးပွတ်လိုက်နဲ့ အလုပ်ရှုပ်နေမိတယ် ။ သူ့ကိုတောင် သတိမရတော့ပါဘူး ။ အရည်တွေ တော်တော်ရှွဲလာမှ သူ့ကိုကြည့်လိုက်တော့ ။ မျက်စိမှိတ်ပြီး အံကြိတ်နေတာ ။ မျက်ရည်တွေက တောက်လျှောက်စီးလို့ ။
ပါးလေးကိုနမ်းပြီး ထထိုင်လိုက်တယ် ။ ပြီးတော့ သူ့စတိုင်ဘောင်းဘီကို ချွတ်လိုက်တယ် ပင်တီလေးကောပေါ့ ။ မရုန်းတော့ဘူး လူသေတယောက်လိုကို ငြိမ်နေတာ ။ သနားစိတ်လေး ဝင်လာသလိုပဲ ။ ဒါပေမယ့် ဟိုစိတ်ကများနေတော့ ။ ကိုယ့်ကိုယ်ပေါ်မှာ တခုထဲရှိတဲ့ အထွင်းခံဘောင်းဘီလေးကိုချွတ်လိုက်ပြီး သူခြေနှစ်ချောင်းကိုဆွဲကားလိုက်တယ် ဒူးထောက်ဝင်ထိုင်လိုက်တော့ တချက်လှမ်းကြည့်တယ် ပြီးတော့ မျက်လုံးမှိတ်ပီး မျက်နှာကို ဘေးဖက်လှည့်ထားတယ် ။ သူ့ အဖုတ်လေးကိုကြည့်လိုက်တော့ လှလိုက်တာ ခုနက နှိုတ်ထားတဲ့ အရှိန်နဲ့ ဖောင်းကားနေတယ် ။ အရည်လေးတွေကလဲ ပြောင်လက်လို့ ။ ညီလေးနဲ့ အစိလေးကို မိတ်ဆက်ပေးလိုက်တယ် ။ တွန့်ခနဲဖစ်ပြီး ပေါင်လေးနဲနဲကားသွားတယ် ။ ၄/၅ ခါလောက်ပွတ်ပေးပြီးတော့ သာသာလေးသွင်းလိုက်တယ် ။ မဝင်ဘူး ။ သေသေချာချာ ကိုင်ပြီးတေ့တယ် ဖိချတယ် ။ ပြွတ် ဆိုတဲ့ အသံလေးတိုးတိုးလေး ။ ဒစ်လေးမြုပ်သွားပီ ။ ဖွဖွလေး တရစ်ချင်းဆက်သွင်းလိုက်တယ် ။ တခုခုနဲ့ တိုးတဲ့အရသာ ခံစားမိပီး ဒစ်ထိပ်တခုလုံး တအားတင်းကြပ်သွားတယ် ။ ကြောင်တောင်တောင်နဲ့ရပ်ပြီတော့ သူ့ကိုကြည့်လိုက်တော့ အံကြိတ်ရင်းနဲ့ ကိုယ့်ကိုပြန်ကြည့်နေတယ် ။ ဘာလဲဟ ။ ဒီလောက် ခုန်ပေါက် ကားယားပြီး နေတာတောင် ဒီကောင်ကမပြုတ်သေးဘူးပဲ ။ ရင်တွေခုန်လာသည် ။ သူတော့တော်တော်နာတော့မှာ ဒီလောက်ခိုင်တဲ့ကောင် ဖောက်လိုက်ရင်လေ ။ မဖောက်ပဲနဲ့လဲ နောက်မဆုတ်ချင် ။ အဲ့တိုင်းလေးရပ်ထားရင်း အင်္ကျ ီကြယ်သီးလေးတွေ ဖြုတ်ပီး ချွတ်လိုက်တော့ ။ ဘော်လီအပေါ်မှာ ဗိုက်စည်းတဲ့ အပြားကြီးကို စည်းထားတာပဲ ။ ချိတ်တွေဖြုတ်ပလိုက်ပြီး ချွတ်လိုက် ။ ဘော်လီ ကော ချွတ်ပလိုက်တော့ အလှလေးက စုံသွားပီ ။ နို့လေးတွေကုန်းစို့ပလိုက်တော့ ပေါင်တွေက ကားသထက်ကားလာတယ် ။ နို့စို့တာရပ်ပြီး ညီလေးကို အဖုတ်ဝ မှှာ ပြန်တော့လိုက်တယ် . ။
ဖိလိုက်တော့ ဒစ်လေးဝင်သွားတယ် ။ အစိလေးကို သာသာလေး လက်နဲ့ ပွတ်ပေးလိုက်တယ် ။ လက်နဲ့ အစိလေးကို ခပ်သွက်သွက်လေးပွတ်ပေးရင်း လီးကို အဖုတ်လေးထဲ ဆောင့်ထဲ့လိုက်တော့ ။
“အင့် ….အီးးးးး….ကျွတ်.ကျွတ်”
အဆုံးထိ ဝင်သွားတဲ့ လီတချောင်းလုံးလဲ လက်နဲ့ အညှစ်ခံထားရသလိုပဲ တင်းကြပ်နေတာ ။ နို့လေးတွေ စို့ရင်း မလုပ်သေးပဲငြိမ်နေမိတယ်..။တော်တော်ကြာကြာလေးနေပီးမှ တင်းကြပ်နေတာနဲနဲလျော့သွားလို့ သူ့ကိုကြည့်လိုက်တော့ ရှံ့မဲ့နေတာ ပြေသွားပီ ။ သာသာလေး အသွင်းအထုတ် လုပ်ပေးလိုက်တော့ အံလေးကြိတ်ပီး မေးမော့ထားတယ် ။အဲ့တာနဲ့ နို့လေးတွေ လှမ်းကိုင်ပြီးတော့ မှန်မှန်လေးဆောင့်ပေးနေလိုက်တယ် ။ အသံမထွက်ဘူး ။ အံကြိတ်ပြီးခံတာ
ကြာလာတော့မနေနိုင် ဖင်လေးကော့ကော့တက်လာတယ် ။ သူဖီးဝင်နေတာသိတော့ ဆောင့်ချက်တွေ နဲနဲသွတ်လိုက်တယ် ။ ထင်တဲ့တိုင်းပဲ ပိုကော့ပေးလာတယ် ။ ခုနကလျော့သွားတဲ့ တင်းကြပ်တာက ပြန်ဖစ်လာတယ် ။ဆောင့်ချက်မြန်လာလေလေ ပိုပြီးကော့လာလေလေ တင်းပြီးကြပ်တာက ပိုလာလေလေ ။ ပီးချင်လာတာတအားပဲ ။မထိန်းချင်တော့ ။ ဆောင့်ချက်တွေ
အကုန်လွှတ်လိုက်တယ် သူကလဲ ကော့နေရာကနေ ဆက်ခနဲဆက်ခနဲ တုန်တက်လာတယ် ။ သူပီးပီဆိုပြီး ကိုယ်လဲ စိတ်တင်းပြီးဆောင့်လိုက်တာ ဖျင်းခနဲဖျင်းခနဲ့ ပန်းထုတ်လိုက်တယ် ။ အရည်ကုန်တဲ့အထိ ဆီးအိမ်ချင်းကပ်နေအောင် ဖိထားထားလိုက်တယ် ။ ပြီးတော့ သူ့ ့မျက်နှာလေးကို
ကြည့်နေလိုက်တယ် ။ အရမ်းလှတာပဲ ချွေးသီးလေးတွေနဲ့ .။ လှိုက်ဖိုပြီး မောနေတာ ။ နို့လေးတွေက နိမ့်သွားလိုက် မြင့်လာလိုက်နဲ့ ကြည့်လို့အရမ်းကောင်းတယ် ။ မောတာပြေပြီး ငြိမ်သွားတော့မှ ပါးဖောင်းဖောင်းလေးကို ညင်ညင်သာသာလေးနမ်းလိုက်တယ် ။ ရမ္မက် လုံးဝမပါတဲ့ အနမ်းဆိုတာ ကိုယ်ကိုတိုင်ပဲသိတယ် ။ တချက်လှမ်းကြည့်ပြီး မျက်လုံးပြန်မှိတ်သွားတယ် ။ ဘေးကိုလှိမ့်ဆင်လိုက်တော့ ချက်ချင်းပဲ ကျနော့ကို ကျောပေးပြီး တဖက်လှည့်နေတယ် ။ မနေတက်ဘူး ဘယ်လိုကြီးမှန်းမသိ ။ နောက်ကနေ ခါးလေးကို ဖက်ထားတာလိုက်တယ် ။ မရုန်းဘူး ငြိမ်နေတယ် ။ လည်ဂုတ်လေကို နမ်းလိုက်တော့ တွန့်ခနဲ့ပဲ ။ ဆက်ခနဲ ထပြီး သူ ့ကိုပွေ့ချီလိုက်တယ် ။
ကြောင်တောင်တောင်နဲ့မော့ကြည့်တယ် ဘာမှမပြောပါဘူး ။ ရုန်းလဲမရုန်းဘူး ။ ပွေ့ပြီး ရေချိုးခန်းထဲ လျှောက်လာခဲ့တယ် ။ ထေဲရောက်တော့ အောက်ကို ချပေးလိုက်တယ် ။ ရှေ့နှစ်လှမ်းလောက်လှမ်းပြီးမက်တပ်ရပ်နေတယ် ။ လှလိုက်တာ ဒီလောက်အချိုးအဆစ်ပြေတဲ့ မိန်းကလေးမျိုး မတွေ့ဖူးဘူး ။ မတ်တပ်ရပ်နေရာကနေ ကိုယ့်ဖက်ပြန်လှည့်လာတယ် ။ ဆက်ခနဲ ကိုယ်လုံးလေးတုန်သွားတာတွေ့လို့ သူ ့မျက်နှာလေး ကြည့်လိုက်တော့ မျက်လုံးလေးရယ် ပါးစပ်လေးရယ် ၀ိုင်းနေတာပဲ ။ သူကြည့်နေတဲ့နေရာက ကျနော့ညီလေး ။ သိတာပေါ့ မတောင့်တတောင်နဲ့ ။ အံသြနေပုံပဲ ။ ပြီးတော့ မျက်စောင်းလေးထိုးတယ် ။ ဟားးးးးး လှလိုက်တာ ပြည့်စုံသွားတယ် ။ မနေနိုင်တော့ ဆွဲဖက်ပလိုက်တယ် ။ ရေပန်းဘဲလေးပါ လှည့်ရင်း နဖူးလေးကို ကြင်ကြင်နာနာနမ်းလိုက်တယ် ။ ပြီး တော့ တင်းတင်းလေးဖက်ထားလိုက်တယ် အကြာကြီးပဲ ။ ရေပန်းရေကျလာတယ် ။ ဖွေးခနဲ ပေါ့ ။ လူနဲ့ ထိတော့ အေးခနဲ ။ သူ ့ကိုယ်လုံးကျစ်ကျစ်လေးက ရေနဲ့ထိတော့ တုန်သွားတယ် ရင်ထဲမှာနွေးခနဲပဲ ။ အရင် ဆော်တွေနဲ့တုန်းက တခုခုလိုနေတာ ခုတော့ပြည့်စုံနေပီ ။ အချစ်ပဲ ။ ဟုတ်တယ် ငါ ဒီကောင်မလေးကို မြတ်မြတ်နိုးနိုး ချစ်နေပီပဲ ။
ခနကြာတော့ လွန့်ခနဲ ရုန်းတယ် ။ အလိုက်သင့်လေး လျော့ပေးလိုက်တော့ ဆက်မရုန်းပြန်ဘူး ။
ကြင်ကြင်နာနာနဲ့ ညင်ညင် သာသာလေး ပွတ်သပ်ပြီး ရေချိုပေးနေမိတယ် ။ ဆပ်ပြာတိုက်တော့ သူ ့ကို အရင် တိုက်ပေးလိုက်တယ် တကိုယ်လုံးကို ပိပိလေးဆီလက်ရောက်တော့ ခြေထောက်လေး ကားပေးတယ် ။ပိပိလေးက ခုနလောက် ခုံးကြွမနေပေမယ့် ဖောင်းနေတုန်းပဲ။ ပြီးမှ ကိုယ့်ကိုကိုယ် တိုက် ။ နှစ်ယောက်လုံး ရေပန်းအောက်ပြန်ဝင် ခပ်ကြာကြာလေနေပြီးတော့ ။ ရေပန်းပိတ်လိုက်တယ် ။
“ ခနနေဦး “
ဘာမှပြန်မပြောဘူး ငြိမ်ငြိမ်လေး ရပ်နေတယ် ခေါင်းလေးလဲငုံ့လို့ ။ အိပ်ခန်းထဲပြန်ပြေးပြီး တဘက်ကြီးနဲ့ အသေးနှစ်ခုလုံး ယူပြီးပြန်ဝင်လာတော့ တချက်လှမ်းကြည့်တယ် ။ တဘက်အကြီးနဲ့ ကိုယ့်ခေါင်းနဲ့ ကိုယ်ကို ခပ်မြန်မြန်အရင်သုတ်လိုက်တယ် ။ ပြီးတော့ သူ ့ခေါင်းနဲ့ ကိုယ်လုံးလေးကို ယုယုယယသုတ်ပေးလိုက်တယ် ။ မလှုပ်ဘူး ငြိမ်နေတာပဲ ။ ပြီးတော့ တဘက်အသေးနဲ့ သူ့ ့အောက်ပိုင်းကိုသုတ်ပေးလိုက်တယ် ပြီးတော့ ကိုယ့်အောက်ပိုင်း ။ ပြီးတာနဲ့ ကိုယ့်ခါးမှာ ပုဆိုးလို ပတ်လိုက်တယ် ။ ပြီးတော့ တဘက်အကြီးကိုယူပြီး သူ ့ကို ရင်ရှားပေးလိုက်တယ် ။ သူ ့ကိုယ်လုံးလေးကိုပွေ့ပြီးအိပ်ခန်းထဲ ပြန်မသွားလိုက်တယ် ။ ငြိမ်ငြိမ်လေးပဲပါလာတယ် ။ ခုတင်နားရောက်တော့ အောက်ချပေးလိုက်တယ် ။ မတ်တပ်ရပ်ပြီးတော့ ဘော်လီလေး လှန်းယူတယ်။
တချက် ခါလိုက်တယ် ။
“မဝတ်နဲ့ဦးလေ”
စိတ်ကုန်တဲ့ အကြည့်နဲ့ တချက်ကြည့်တယ် ။ တိုင်ပင် နာရီလေးကို လက်ညိုးထိုးပြလိုက်တယ် ။ တနာရီကျော်လိုသေးတယ် ။ ဟီး ဟီး ။
“ကျွတ်”
ဘော်လီအောက်ပြန်ချပြီးတော့ မတ်တပ်ကြီးရပ်နေတယ် ။ ပွေ့ပြီးခုတင်ပေါ်တင်ပေးလိုက်တယ် ။ သူလေးကိုဖက်ထားလိုက်တော့ သက်ပြင်းချသံလေးကြားတယ် ။ တိုးတိုးလေးရယ် ။
ပက်လက်ကလေးဖစ်အောင်လှန်ပီးတော့ နဖူးလေးကနေ စနမ်းလိုက်တယ် ။ ပါးလေး ၊လည်ပင်းလေး ။
ရင်ရှားထားတဲ့ တဘက်လေးကို ဖြေပြီးတော့ နို့လေးလေးတွေ ။ ကြင်ကြင်နာနာနဲ့ကို နမ်းမိနေတာ ။
နို့လေးတဖက်ကိုနမ်းရင် တဖက်ကိုလက်နဲ့ ပွတ်ချေပေးတယ် ။ တလှည့်စီပေါ့ ။ နို့သီခေါင်းလေးတွေက ပန်းရောင်လေးတွေ။ ထောင်တက်လာတဲ့ထိ စို့ပေးလိုက်တယ် ။ လက်တဖက်ကိုလဲ ပိပိလေးဆီပို့လိုက်တယ် ။ ဖွဖွလေးပွတ်ဖို့ပေါ့ ။ တဖြေးဖြေးနဲ့ ပိပိမှာ အရည်လေးတွေ စိုလာတယ် ။ တော်တော်လေးရှွဲ လာတော့ သူ ့ပေါင်ကြားထဲဒူးထောက်လိုက်တယ် ။ အဖုတ်လေးကြည့်လိုက်တော့ ဖောင်းဖောင်းလေး ။ သေသေချာချာဖြဲကြည့်လိုက်တော့ ရဲနေတာပဲ ။ လိုးတော့မလို့ဟာ စိတ်ထဲတမျိုး ဖစ်သွားပြီး ဆက်ခနဲ ကုန်းယက်ပလိုက်တယ် ။
“ရှီးးးးးးးး….အ..အာာာာာာ”
“ဘာလုပ်တာလဲ……….ရှီးးးးးးး”
“ဟာာာ….ဟင့်”
ကော့ပျံ လာတော့ရပ်လိုက်ပြီး ဒူးပြန်ထောက်လိုက်တယ် ။ တောင်နေတဲ့ လီးကြီးကို အစိလေးနဲ့ ပွတ်ပေးလိုက်တော့ ပေါင်လေးကားနေတာပဲ ။ ပေါက်မှာတေ့ပြီး ဖိသွင်းလိုက်တယ် ။ ပြွတ်ခနဲ ဝင်သွားတယ် ။ ခုနတိုင်းပဲ ကြပ်ထုပ်နေတာ ။ နဲနဲညောှင့်လိုက် ဖိသွင်းလိုက်နဲ့ အဆုးံထိဝင်သွားမှ လီးတချောင်းလုံ အသွင်းအထုတ်ကို လုပ်တယ် ။ လေးငါးချက်လောက်လုပ်ပြီးတော့ အရည်တွေ တော်တော်ထွက်လာပြီး ကောင်းလာတယ် ။ သူ ့ ကိုယ်လုံးလေးပေါ်မှောက်ချပြီး မှန်မှန်လေး ဆောင့်လိုးပေးလိုက်တယ် ။ နဲနဲကြာလာတော့ အလိုက်သင့်လေး ကော့ကော့ပေးလာတယ်။ နှုတ်ခမ်းလေးကို စုပ်ရင်း ခပ်ပြင်းပြင်းလေးဆောင့်လိုက်တော့ ကော့ပေးတာပြင်းလာတယ် ။ ကြပ်ထုပ်နေတာလဲ လက်နဲ့ ကိုင်ဆုတ်ထားသလာမှတ်ရတယ် ။ ဆောင့်ချက်ပြင်းလာလေလေ
ပိုတင်းပြီးကြပ်လာလေလေပဲ ။ ဆောင့်လိုးပေးနေရင်းနဲ့ ပီးချင်လာတော့ တအားဆောင့်လိုးပလိုက်တယ် ။ ကော့ပေးချက်ကလဲ ပြင်းလာတယ် ။ ခနနေတော့ ဆက်ခနဲ ဆက်ခနဲ တုန်လာတယ် ။ ချစ်သူလေးပီးသွားတာမြင်လိုက်တော့ တင်းထားတဲ့စိတ်လျော့လိုက်ရင်း သုတ်လွှတ်လိုက်တယ် ။ အရည်တွေ ကုန်သွားတော့ သူ ့ပါးလေးကို ဘယ်ညာ တရှုပ်ရှုပ်နမ်းပလိုက်တယ် ။ ချစ်လိုက်တာကလေးရယ် အပြင်မှာတော့မပြောမိ ။ ပြောလဲ ယုံမှာမှမဟုတ်တာ မပြောသေးပါဘူး ။ ဘေးကိုလှိမ့်ဆင်းလိုက်ရင်း သူ ့ ကို ဖက်ထားလိုက်တယ် ။ နှစ်ယောက်လုံး မောမောနဲ့ အိပ်ပျော်သွားတယ် ။ ညနေ ၄နာရီလောက်မှနိုးတယ် ။ သူလေးကတော့ အိပ်တုန်း ပိပိလေးကို ပွတ်ပေးလိုက်တော့ ပေါင်လေးကားလာတယ် မျက်လုံးကမဖွင့်သေးဘူး ။ အရည်တော်တော်ထွက်လာတော့ တက်ခွပီး လိုးသွင်းလိုက်မှ မျက်လုံးပွင့်လာတယ် ။
“အချိန်ပြည့်နေပီလေ” တဲ့
“အဆစ်ပေါ့ ချစ်မိုးလေးရာ ….ချစ်မိုးလေးက အရမ်းလှပီး ချစ်စရာကောင်းနေတာကိုး”
လို့ပြောလိုက်တော့ မျက်စောင်းထိုးပြီး ဘာမှထပ်မပြောတော့ဘူး ။ တချီ ခပ်ပြင်ပြင်းလိုးပြီးတော့ ရေထပ်ချိုးပေးလိုက်တယ် ။ အဝတ်အစားတွေ ဝတ်ပြီးတော့မှ။
“ ဗိုက်မကြီးတဲ့ ဆေးဝယ်ပေး” တဲ့
“အင်း ချစ်မိုး…ခနစောင့်နော်”
ပြန်လာတော့ ဆေးသောက်ပြီး ကွတကွတ နဲ့ပြန်သွားတယ် ။
ဖစ်ချင်တော့ နောက်နေ့ တောင်ကြီးသွားစရာက ဖစ်လာရော ဘိုးတော်နဲ့ ။ ဟိုမှာတပတ်လောက်ကြာသွားတယ်။ တရက်မှ မိုးလေးကိုမေ့မရ ။ လွမ်းတယ်ချစ်မိုးရယ် ။ တနေကုန် ပင်ပင်ပန်းပန်းလုပ် ညကျတော့ မိုးလေးရေချိုးတဲ့ ပုံလေးထုတ်ကြည့်ရင်းလွမ်း ။ လွမ်းတော့တွေ့ချင် ။ တွေ့ချင်တော့ အလုပ်ပဲ ပီးအောင်မဲလုပ်နေမိတယ် ။ ဘိုးတော်တောင် တော်တော်သဘောကျသွားတယ် ။ ရန်ကုန်ပြန်ရောက်တော့ လေယာဉ်ကွင်းက အထွက် မုန့်ဖိုးတဲ့ အလုပ်ကြိုးစားလို့တဲ့ ။ ၃ သိန်းထုတ်ပေးတယ် ဟိဟိ ။ သူ ့အိမ်ရောက်တော့ ဘန်အစုတ်လေး အမြန်ထုတ်ပြီး သွားတော့မယ်ဆိုတော့ အေးအေး မနက်ဖန်နားလိုက်ဦး ရုံးမတက်နဲ့တဲ့ ။ မောင်ခိုင်လမ်းရောက်တော့
လက်စွပ် နှစ်ကွင်းဝင်လုပ်လိုက်တယ် နာမည်လေးပါထိုးပြီးတော့ ။ ယောက်ကျားလက်စွပ်မှာ အမ် ဒဗလျူ ၊ မိန်းမလက်စွပ်မှာ အိုအက်စ် ဆိုပြီးတော့လေ မိုးဝေ နဲ့ ကျနော့နာမည် အတိုကောက် ပြီးတော့ မြန်မြန် ပြန်လာခဲ့တယ် ။ ၄နာရီခွဲနေပီလေ ။ ၆နာရီလောက်ဆို ချစ်မိုးလေးက စိုးလက်ဆွဲပြီး လမ်းထိပ်ထွက်တော့မှာ ။ အိမ်ပြန်ရောက်တော့ ၅နာရီ ရေချိုးအဝတ်အစားလဲပြီး ဧည့်ခန်းထဲ ထိုင်နေလိုက်တယ် နေလိုက်တယ် ။ နဲနဲလောက်ကြာတော့ မိုးလေးဖြတ်သွားတယ် အိမ်ဖက်ကြည့်တောင် မကြည့်ဘူး ။ ချက်ချင်းအိမ်ထဲကထွက်လာတော့ သူတို့က တီးဆိုင်ရှေ့မှာ ကောင်မလေးတယောက်နဲ့ စကားပြောလို့ ။ မိုးလေးကော စိုးလေးကော ကျနော်လျောက်လာတာမြင်တယ် ။ ခပ်တည်တည်ပဲ သူတို့ဆီတည့်တည့်လျောက်သွားလိုက်တယ် ။
စိုးလေးမျက်နှာက လန့်နေတယ် ပြသနာဖစ်မှာစိုးလို့လေ ။ ချစ်မိုးလေးကတော့ ခပ်တည်တည်ပဲ ။ အနားထိရောက်လာမှ တမျိုးပြောင်းသွားတယ် ။ ဘယ်လိုအမူရာလဲ မပြောတက်ဘူး ။ ကျနော့ကို ကြည့်နေတဲ့ အကြည့်ထဲမှာ ရှက်တာနဲ့ ကြောက်တာရော နေတယ် ။ သူတို့အနားကနေ ဖြတ်ပြီး တီးဆိုင်ထဲဝင်လိုက်တယ် ဟီးဟီး ။ ခုံမှာထိုင်ပြီး သူတို့ကို လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ စကားပြောနေတုန်းပဲ။ စိုးလေးတယောက်ထဲပြောနေတာပါ ။ ကျန်နှစ်ယောက်က နားထောင်နေကြတာ ။ ပြီးတော့ သူတို့နှစ်ယောက် လှည့်ထွက်သွားတယ် ချစ်မိုးလေးက တချက်လှန်းကြည့်တယ် ။ သိတာပေါ့ မချင့်မရဲနဲ့ သေမယ် ဆိိုတဲ့ အကြည့် ။
ညကျတော့ ၁၁နှာရီလောက် ဖုန်းမည်လာလို ့ကြည့်လိုက်တော့ စိုးလေး ။
“ဟလို”
“ကိုကြီး နောက်ဖက်ကတံခါးလာဖွင့်ပေး”
“ဟင် ဘာရယ်”
“ဟာာ နောက်တံခါးလာဖွင့်ပါဆို”
ကြောင်တောင်တောင်နဲ့ထဖွင့်တော့ စိုးလေးရယ်
“ခြံစည်းရိုးကျော်ဝင်လာတာ” တဲ့ မှတ်ဟ ။
“ဘာကြည့်နေတာလဲ အထဲသွားမယ်လေ”
“အင်းအင်း”
အခန်းထဲရောက်လို့ လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ အဝတ်အစားတွေ ချွတ်နေပီ ။ သူဟာတွေချွတ်ပီးတော့ ကျနော့ဘောင်းဘီကိုဆွဲချွတ်လိုက်တယ် /။ဘာမှမပြောပဲ ဒူးထောက်ပြီး လီးကိုတန်းစုတ်တာပဲ ။ခနနေတော့ လီကတော်တော်တောင်လာတယ် ။ ခုတင်ပေါ်တက်ပြီး လေးဖက်ထောက်ထားရင်း
“ ကိုကြီး လိုးတော့ အရမ်းခံချင်နေတာ “
“အင်း”
လီးကြီးကိုအဖုတ်လေးမှာတေ့ပြီး ဖြေးဖြေးချင်းဖိသွင်းလိုက်တယ်
“အ.အ. အီးးးး”
“ကေင်းလိုက်တာ’
“အင်း…ဟင့်..ဟင့်”
“အားးး အင့်….အင့်…..”
“ဆောင့်…ဆောင့့် ….”
“တအား…..အ…….ဆောင့် ….လိုး…ပေး…”
ဒီလောက်ဆောင့်နေတာတောင် ဆောင့်ခိုင်းနေသေးတယ် တော်တော် ထန်တဲ့ကောင်မလေးပဲ ။ အဖုတ်လေးကို ဆောင့်လိုးနေရင်း လက်ခလယ်ကို သတွေးစွတ်လိုက်ပီး ဖင်ပေါက်ထဲ ထဲ့လိုက်တယ် ။
“အာာာာာ…..ယားတယ်..”
“အ..အ..အင့် “
ဖင်လေးကို နောက်ပြန်ဆောင့်ရင်း
“ကောင်း….လိုက်တာ…အ…အင့်…”
“ရှီးးးးးးးအ..အ…ပ…ပီးး”
“ရှီးးးးးးးအမလေးလေး….ဟင့်….ဟင့်”
သူပီးတော့ ကိုယ်လဲ တအားဆောင့်ပလိုက်ပြီး ပန်းထုတ်လိုက်တယ် ။ ၃နာရီလောက်မှ ခြံစည်းရိုးပေါ်တွန်းတင်ပေးလိုက်တယ် ။ ဒီတိုင်းဆိုမလွယ်ဘူး ။ တခုခုတော့လုပ်ရမယ် ။
လူတွေများ တော်တော်ခက်ပါတယ် ။ ကျနော်လဲလူပဲလေ ခက်တာပေါ့ ။ ဘာခက်တာလဲဆိုတော့ စိုးလေးနဲ့ ငြိနေတာ မိုးလေးသိသွားမှာစိုးတာ ။ ကျနော် မိုးလေးအငြိုအငြင်မခံချင်ဘူး တကယ်ကို စိုးရိမ်တာ ။ စိုးလေးကိုလဲ လက်လွတ်မခံချင်ဘူး ။ ဟုတ်တယ်လေ ဒီလောက်ထန်ပီး အပေးကောင်းတဲ့ ကောင်မလေးကို ဘယ်သူလက်လွတ် ခံချင်မလဲနော် ။ မိုးလေးသိမှာလဲ တအားကြောက်တယ် ။ ဘယ်လိုဆက်လုပ်ရမယ်မသိဘူး ။ စိတ်လဲညစ်တယ် ။ မိုးလေးမျက်နှာလေး မြင်လိုက်ရင်လဲ ပျော်တယ် ။ အင်း ပျော်တာမဟုတ်ဘူး ငြိမ့်ငြိမ့်လေး ရင်ထဲမှာ အေးပြီး အရာအားလုံးပြည့်စုံနေတာ ။
မတွေ့ရတဲ့နေ့ဆို တညလုံးကို အိပ်မပျော်တာ ။ ဟီးဟီး စိုးလေးလာတဲ့ညတွေက လွဲရင်ပေါ့ ။ စိုးလေးကလဲ တကယ်ထန်တယ် ၃ရက်တခါ ၄ရက်တခါ လောက်ညဖက်ဆို ရောက်ရောက်လာတယ် ။အဲ့လိုနဲ့ဗျာ ၁၄/၅ ရက်လောက်ကြာတော့ ။ မိုးလေးနဲ့ချစ်သူဖစ်ဖို့ အကြောင်းကပေါ်လာတယ် ။ ဒီလိုဗျ အင်း အဲ့နေ့က ကျနော်က သန်လျှင်ကပြန်လာတာ ။ ည ရနာရီလောက်ပေါ့ ။ ရှူခင်းသာပန်းခြံ ကွေ့ နားရောက်တော့ ကားမီးရောင်ထဲဝင်လာ မြင်ကွင်းက မိုးလေးနဲ့ ကောင်လေး လေးယောက် ။ မိုးလေးက ယိုင်တိုင်တိုင်နဲ့ ပြန်ဆော်နေတာ ။ ဟိုကောင်တွေကလဲ ယိုင်တိုင်တိုင်နဲ့ပဲ မိုးလေးကို ၀ိုင်းဖဲ့နေတာ ။ ပထမတော့မိုးလေးမှန်းမသိပါဘူး ။ သူတို့က ပန်းခြ့ဖက်က ပလက်ဖောင်းပေါ်မှာ ကျနော်နဲ့က လမ်းဟိုဖက်ဒီဖက်လေ မောင်းလာတဲ့အရှိန်တော့နဲနဲလျော့မိတာပေါ့ ။ ကျော်သွားပီးမှ စိတ်ထဲတမျိုးကြီး ဖစ်လာလို့ ကားပြန်လှည့်လိုက်မိတယ် ။ ပန်းခြံကမီးအရှိန်နဲ့ ဆိုတော့ လင်းနေတာပဲ။ အနားရောက်လို့ ကားရပ်မှ မိုးလေးမှန်းသိတာ ။ မျက်လုံးထဲကို မီးဝင်းဝင်းတောက်သွားတယ် ။ အဲ့အုပ်စုထဲ ဘယ်လိုရောက်မှန်းမသိဘူး ။ စိတ်ထဲမှာဆို့နေတာကြီး ပြေမှသတိထားမိတော့ လေးကောင်လုံးမှောက်နေပြီ ။ မိုးလေးက ပလက်ဖောင်းပေါ်မှာတပိုင်း ကားလမ်းပေါ်မှာတပိုင်း လဲနေတာ ။ကျောပိုးအိတ်လေးကဘေးတစောင်း လွယ်လို့ ။ လှုပ်ကြည့်တော့ တုပ်တုပ်တောင်မလှုပ်ဘူး ။ ဘီယာနံ့ကလဲ မွှန်နေတာပဲ ။ သူကိုပွေ့ပြီး ကားနောက်ခန်းထဲမှာထဲ့ မောင်းလာရင်းဘယ်သွားရမှန်းမသိဘူး ။ စဉ်းစားကြည့်တော့ ခေါင်းထဲ ဘာမှပေါ်မလာဘူး ။ စိတ်ညစ်ညစ်နဲ့ ဗန္ဒုလ တံတားပေါ်မောင်းလာခဲ့လိုက်တယ် ။ တံတားပေါ်ရောက်တော့ ဘေးကပ်ရပ်ပြီး သူမျက်နှာလေးထိုင်ငေးနေလိုက်တယ် ။ လှလိုက်တာ တကိုယ်လုံးဖရိုဖရဲနဲ့ ကပိုကရိုလေးကို လှနေတာ ။ ချစ်စရာလေး ၁၅မိနစ်လောက်နေတော့ တံတားစောင့်နေတဲ့ ရဲတစ်ယောက်က
“တံတားပေါ်မှာ ကားရပ်လို့မရဘူး”
“ ဗျာ ဟုတ်ကဲ့ဆရာ ခုသွားတော့မှာ ကျနော့ကောင် တအားမူးနေလို့ လေးအေးလေးရအောင်လို့ပါ “
“ မရဘူး ..တခြားနေရာသွား “
စိတ်ပေါက်ပေါက်နဲ့ မောင်းထွက်လာခဲ့တယ် ။ ဘယ်သွားရမှန်းလဲမသိ ဒီတိုင်းရပ်ကွက်ထဲဝင်ရင်လဲ မဖစ် ။ လျောက်မောင်းနေရင်းနဲ့ သာကေတကျောက်တိုင်နား ရောက်လာတော့ လမ်းဘေး ကားထိုးရပ်လိုက်တယ် ။ မိုးလေးကိုပဲထိုင်ကြည့်နေလိုက်တယ် ချစ်စရာလေး နောက်ခန်းထဲဝင်ပြီး အသာလေးဖက်ထားလိုက်လိုက်တယ် ။ အရာအားလုံးကိုပြည့်စုံနေတာပဲ ရင်ထဲမှာ စမ်းချောင်းလေးတစင်း ငြိမ့်ငြိမ့်လေးစီးလို့ပေါ့ ။ ၁ဝနာရီလောက်ကျတော့ မဖစ်တော့ဘူး တခုခုလုပ်ရတော့မယ်ဆိုပြီး ဦးနှောက်ပူအောင်စဉ်းစားနေမိတယ် ။ အဲ့ချိန် မျက်လုံးထဲဝင်လာတာက သူ့ကျောပိုးအိတ် ဘာရယ်မဟုတ်ဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ အဝတ်အစားလေးငါးစုံထွက်လာတယ် ။ ဘာလုပ်ဖို့လဲမသိ ။ လျောက်ဖွရင်းနဲ့ ဘေးအိတ်ထဲက မှတ်ပုံတင်ထွက်လာတယ် ။ ခေါင်းထဲ ဖျတ်ခနဲလင်းသွားတယ် ။ ဇဝနမှတ်တိုင်နားက ငွေအိမ်သည်ကို မောင်းလာလိုက်တယ် ။ ရောက်တော့ ဘေးကနေနောက်ထဲထိ မောင်းဝင်လိုက်တယ် ။ ၀ိတ်တာကောင်လေးပြေးထွက်တာယ် ။ ကျနော့ရဲ့ အင်ဂျင်နီယာ အသင်းဝင်ကဒ်နဲ့ သူ့မှတ်ပုံတင်ပေးလိုက်တယ် ။ ပြီးတော့ သူ့ကိုပွေ့လာလိုက်တယ် ။ ကောင်တာရှေ့ရောက်တော့ ဂျာကြီးက ပထမထပ်ကိုပို့လိုက်တယ် ။ ဟီး ကျနော်က အဲ့မှာဖောက်သည် ။ အခန်းတွေက သန့်တယ် ။ စျေးက ၁၅၀၀၀၀ ။ တယောက်အိပ် ခုတင်နှစ်လုံး ရေခဲသေတတ္တာ တီဘီ စလောင်း ရေချိုးခန်း အားလုံးပါတယ် ။ ( ကျော်ငြာဝင်တာ ) ဟီးဟီး ။ အခန်းထဲရောက်မှ ပိုက်ဆံရှင်းရတယ် လက်မှမအားတာ ။ ချစ်မိုးလေးကို ပွေ့ထားရတာကို ။ ခုတင်ပေါ်တင်ပြီး သာသာလေးဖက်အိပ်လိုက်တယ် ။အနှစ် ၂ဝကျော် ၃ဝနီးပါး အိပ်ခဲတဲ့ ညတွေ ဒီလောက်ပြည့်စုံတာ တညမှမရှိဘူး ။ ချစ်လိုက်တာကလေးရယ် ချစ်လိုက်တာကလေးရယ်နဲ့ တိုးတိုးလေးညည်းရင်း ကျနော်လဲ အိပ်ပျော်သွားတယ်။ ၁ နာရီလောက်ကျတော့ သူနိုးလာတယ် ။ ကျနော့ရင်ခွင်ထဲမှာလွန့်လွန့် လွန့်လွန့် နဲ့ ။ လုံးလုံးသတိရလာတော့ ဇွတ်ရုန်းတော့တာပဲ ။ ကျနော်လဲအသာလေးလွှတ်ပေးပြီးတော့ ထိုင်ကြည့်နေလိုက်တယ် ။ ခုတင်ထောင့်လေးမှာ ထိုင်ပြီး ရှိုက်ကြီးတငင်နဲ့ ငိုနေတာဗျာ မိဘကဆူလိုက်လို့ ဝမ်းနည်းပက်လက် ငိုနေတဲ့ ကလေးကျနေတာပဲ ။ ရင်ထဲမှာလဲ စိတ်မကောင်းဘူး ။ ဘာကြောင့်သူငိုနေမှန်းလဲမသိဘူး ။ ငိုတာတော်တော်လေး တိတ်သွားမှ
“ ဟိုကောင်တွေနဲ့ ဘာဖစ်တာလဲ”
ကြောင်တောင်တောင်နဲ့ ပြန်ကြည့်နေတယ် ။ အဲ့ကျမှ သိတော့တယ် ။ သူထင်နေတာက အမူးလွန်နေတဲ့ သူ့ကို ကျနော်ကဒီခေါ်လာပြီး ဆော်နေတယ်ထင်နေတာကိုး ။
“မင်း ရှူခင်းသာပန်းခြံ နားမှာ မူးပြီး ကောင်လေး လေးယောက်နဲ့ ရန်ဖစ်နေတာလေ …ငါရောက်တော့
မေ့တောင်နေပီ”
“……”
အစအဆုံးပြောပြလိုက်မှ နဲနဲ တည်တည်ငြိမ်ငြိမ် ဖစ်လာပြီး သတိရလာပုံရတယ်
“အင်း သူတို့က ဆိုင်ထဲမှာထဲကရန်စနေတာ…. ထွက်လာတဲ့ထိရန်စနေလို့ ဖစ်ကျတာ”
“အော်”
သူ့နားတိုးရင်း နဖူးလေးပေါ်ဝဲနေတဲ့ ဆံပင်လေးတွေသပ်တင်ပြီး
“ထ”
ဆိုတော့ ။ ဘာလဲဆိုတဲ့ အကြည့်နဲ့ ကြည့်ရင်း ခုတင်အောက်မှာ မတ်တပ်ရပ်တယ် ။ သူ့နားမှာရပ်ရင်း
သူ့အကျ ႌကြယ်သီးလေးတွေ ဖြုတ်လိုက်တော့ လေသံမာမာနဲ့
“ဘာလုပ်တာလဲ” ဆိုပြီး ရုန်းထွက်တယ်
“မင်းအနံ့ ဒီလောက်ချဉ်စုတ်နေတာ အပြင်ဘယ်လိုထွက်မလဲ ရေချိုးပေးမလို့”
“ရတယ် ကို့သာသူ ချိုးမယ် “
ကျောပိုးအိတ်လေး ဆွဲပြီး ရေချိုးခန်းထဲဝင်သွားတယ် ။ ဘာမှမပြောပဲကြည့်နေရင်း အဝတ်အစားတွေ ချွတ်လိုက်တယ် ။ ဟီးဟီး ဒီဟော်တယ်ကရေချိုးခန်းတွေက တံခါးလော့မရှိဘူး ။ အဝတ်အစားတွေ ချွတ်ပြီင်္းတော့ ရေချိုးခန်းထဲလဲ ဝင်ရော
“ဟာာာာာ…… ဘာလုပ်တာလဲ ဒီမှာမပြီးသေးဘူး “ ဆိုပြီးတော့ လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ကာတယ်
ဘယ်လုံမလဲ နို့တွေကော ပိပိလေးကောဆိုတော့ ။
“လုပ်မနေနဲ့ မင်းဆီမှာ ငါမမြင်ဖူးတာမရှိပါဘူး”
စပ်ဖြဲဖြဲနဲ့ပြောတော့ သူငြိမ်သွားတယ် ။ ဘာမှမပြောတော့ဘူး
“ကိုကို ချိုးပေးမယ်” သူ့နားတိုးသွားရင်းပြောလိုက်တယ် ။ တချက်ပြုံးရင်း ဘာမှပြန်မပြောဘူး ကျနော့ကိုပဲ ကြည့်နေတယ် ။ ပါးလေးကို ဖွဖွလေးနမ်းလိုက်တော့ ခေါင်းလေး ငုံ့သွားတာ ပြန်ကိုမော့မလာတော့ဘူး ။ တစ်နှစ်သမီးလေးကိုရေချိုးပေးနေသလို ကြင်ကြင်နာနာနဲ့ကို ပွတ်သပ်ပြီးချိုးပေးလိုက်တယ် ။ ရေချိုးပြီးတော့ နှစ်ယောက်လုံးတဘက်ဆောင်လေးတွေ ပတ်ပြီး ထွက်လာခဲ့တယ် ။ အပြင်ရောက်တော့ သူ့ ကျောပိုးအိတ်လေးဖွင့်လိုက်တယ် ။ အထဲက အတွင်းခံ အမည်းလေးထုတ်လိုက်တယ် ။ အမယ် ဝမ်းဆက်လေးတွေဗျ ။ ပင်တီနဲ့ ဘော်လီက တရောင်ထဲ ။
ဘော်လီလေးဝတ်ပေးလိုက်တော့ လက်ကလေးတွေမြှောက်ပေးတယ် ။ ပြီးတော့ ဂျင်းရှပ် အပြာလေးဝတ်မယ်လုပ်တော့ ။
“ဟို…ဟို”
“ဘာလဲ ဟိုအပြားကြီးလား ထားလိုက်စမ်းပါ အလှဆိုတာ ဘာနဲ့ဖုံးဖုံးမရဘူး “
ပြောရင်း ကြယ်သီးလေးတွေ တပ်ပေးလိုက်တယ် ။ ပြီးတော့ ပင်တီးလေး ကိုင်ပြီးထိုင်တော့ ။
“ရတယ် ကျနော့ဖာသာဝတ်မယ် “ တဲ့
အဲ့တာနဲ့ ကို့ဖာသာအဝတ်အစား ဝတ်လိုက်တယ် ။ ပြီးတော့
“ဘယ်သွားမလို့လဲ အဝတ်အစားတွေနဲ့”
“ကျိုက်ခေါက်ဘုရားပွဲ”
သူ့လက်ကလေးဆွဲပြီး ထွက်လာခဲ့လိုက်တယ် ။ ကားမောင်းလာရင်း ဘာမှမပြောမိဘူး ။ သန်လျှင်ထဲရောက်တော့
“ဒီချိန်ကြီး ဘယ်ပွဲကြည့်မှာလဲ” ဆိုတော့
“………..”
“ချစ်မိုး….ကြားလားမေးနေတာ”
“အဲ့လိုမခေါ်နဲ့ဗျာ”
“ဘာဖစ်လဲ ကိုယ့်ချစ်သူ ကိုယ်ခေါ်တာ”
“ဘာချစ်သူလဲ ခင်ဗျားနော် နာချင်နေလား”
“ကဲ မမ… ကျနော်ဘယ်ကိုပို့ပေးရမှာလဲပြော မကြိုက်တာကိုမခေါ်တော့ဘူး လောလောဆယ်ပေါ့”
“အရက်ဆိုင်”
“ဘာ”
“နားကန်းနေလား”
“အရက်ဆိုင်ရှိတဲ့နေရာပို့ပေး”
“မင်းကွာ….”
စိတ်ပျက်လက်ပျက်နဲ့ ဘာမှကိုပြောချင်စိတ်မရှိ ။ တာဝလမ်းဆုံက ဘီယာဆိုင်ရှေ့မှာရပ်လိုက်တယ် ။ အဲ့ဆိုင်က ဘုရားပွဲရက်မဖွင့်ဘူး ။ ပိတ်တယ် ။ ရှေ့ကပိတ်တာ နောက်ဖက်မှာ ရောင်းတယ် ။ ဆိုင်ထဲရောက်တော့ လူကစည်တုန်း ။ စားပွဲထိုးလေးကို
“ဘီယာတဂျား”လို့မှာလိုက်တော့
“နေဦး…. ဂရင်းပိုင်းပြား တပြားပါယူခဲ့”
အန် ဘာလဲဟ ။ သူတောင်မှာသေးတာ သောက်သကွာဆိုပြီးသောက်ထဲ့လိုက်တယ် ။ မနက် ၃ နာရီလောက်ကြီး သောက်တာ အမည်းလဲမပါဘူး ကျနော့ဘဝမှာ ပထမဆုံးပဲထင်တယ် ။ ၄နာရီလောက်ကျတော့ သူမှောက်ရော မမှောက်ပဲနေမလား အပြား ၂ပြားနဲ့ ၂ဂျားလေ ။ ကျနော်တောင်တော်တော်မှန်နေဘီ ။
သူ့တွဲပြီး ကားပေါ်ပြန်ခေါ်လာခဲ့တယ် ။ ပြီးတော့ အောင်ချမ်းသာထိပ်က ရှွေသရက်ကို မောင်းလာခဲ့တယ် ။ အခန်းထဲရောက်တော့ သူ့ကိုရင်ခွင်ထဲ ထဲ့ပြီးအိပ်လိုက်တာ ၁၀ နာရီလောက်မှနိုးတယ် ။ သူကမနိုးသေးဘူး မနေနိုင်ပဲ နဖူးလေးကိုနမ်းလိုက်မှ လွန့်ပြီးနိုးလာတော်မူတယ် ။
“ထတော့ အိပ်ပုတ်လေး”
“ဘာအိပ်ပုတ်လဲ ပြန်အိပ်နေတာ”
“နိုးပြီးမှပြန်အိပ်နေတာပေါ့”
“အင်း…..” တဲ့…တိုးတိုးလေးရယ် ။ ဒါဆိုသူ့ကိုဖက်အိပ်နေတာ သိရဲံသားနဲ့ မရုန်းပဲ ဆက်အိပ်နေတာပေါ့ ။ ရင်ထဲမှာ တဒိုင်းဒိုင်းခုန်လာတယ် ။ပျော်လိုက်တာ တူတူအိပ်ချင်လို့ပေါ့ ဆိုတဲ့အတွေးလေး ဝင်လာတယ် ။ ချစ်စရာကောင်းလိုက်တာ ။ နဖူးလေးကိုနမ်းလိုက်တယ် ။ ဘာမှမပြောဘူး ငြိမ်နေတယ်။ နဖူးလေးကနေ နေရာဆက်ရှွေ့လားခဲ့တယ် ။ နှုတ်ခမ်းလေးဆီရောက်တော့ ဖွဖွလေး စုတ်ယူလိုက်တယ် ။ လက်ကလဲ နို့လေးတွေ ဆုပ်နယ်နေရင်းပေါ့ ။ သူ့လျှာလေးကို စုတ်လိုက် အောက်နှုတ်ခမ်းလေးစုတ်လိုက် အပေါ်နှုတ်ခမ်းလေးစုတ်လိုက်နဲ့ ပါးစပ်ကတော့ အလုပ်ရှုပ်နေတာပေါ့ ။ နဲနဲလေးကြာတော့ လည်ပင်းလေးကိုနမ်းရင်း အကျ ႌ ကြယ်သီးလေးတွေ ဖြုတ်လိုက်တယ် ။ ဘော်လီလေးအောက်မှာ ချိုချိုလေးတွေက ရုန်းလိုက်ကန်လိုက်နဲ့ ဘော်လီချိတ်လေးတွေ စမ်းပီးဖြုတ်လိုက်တော့ ။
“အာာာာ……….”
တဲ့ ။ ဘာရမလဲ နို့ဆာနေတဲ့ကလေးလို တပြွတ်ပြွတ်နဲ့ စို့လိုက်တာ
“ဟင်းးးးးး….ဟင့် “
သူလဲ စိတ်ကြွလာပုံရပါတယ် ။ ဒါနဲ့နောက်တဆင့်တက်လိုက်တယ် ဂျင်းပင်လေးက သခင်ကိုမခွဲချင်ပဲ ခွဲခွာသွားတယ် ။ ပင်တီးလေးလဲချွတ်ပြီးရော ဇွတ်အတင်း စောင်ဆွဲခြုံတယ် ။ အဲ့တာနဲ့ ကျနော်လဲ ကို့အဝတ်အစားတွေ အကုန်ချွတ်ပြီး စောင်ခြုံထဲ တိုးဝင်လိုက်တယ် ပြီးတော့ သူအပါ်ကိုတက်ပြီး ချိုချိုလေးကို တခါစို့တယ် ။ လက်ကလဲ အဖုတ်လေးဆီကို လှမ်းလိုက်တယ် ။ စမ်းမိတော့ သာသာလေးပွတ်တယ် ။ ပွတ်ရင်းနဲ့ အစိလေးနဲ့လဲ ထိရော
“ဟင်းးးးး.ဟာ….ဟ…”
အရည်လေးတွေတောင် စိုလို့ ။ အစိလေးကို ဆက်တိုက််ပွတ်လိုက်တော့
“ရှီးးးးးးးးး အ….ဟင့်”
သာသာလေး သူ့ခြေထောက်ကြားထဲ တိုးဝင်လိုက်တယ် ။ ညီလေးကလဲ ညီမလေးနဲ့ တွေ့ချင်နေပီလေ
ညီလေးနဲ့ အစိလေး မိတ်ဆက်လေးငါးခါလောက်ပေးပြီးတော့ အဖုတ်ပေါက်မှာ တေ့လိုက်တယ် ။ ပြီးတော့ သာသာလေးသွင်းလိုက်တယ်။ တအားတင်းကြပ်နေတာပဲ
“အ….”
“ရလား ချစ်မိုး…”
မျက်စောင်းလေးတခု ဝဲလာပြီး မျက်လုံးလေးမှိတ်ထားတယ် ။
အသွင်းအထုတ်ကို ညင်ညင်သာသာလေး စလုပ်တယ် ။ လက်ကလဲအငြိမ်မနေပဲ နို့လေးတွေကိုပွတ်ချေနေရင်းလေ။
“ရှီးး.အ…ဟင်းးးဟင့်”
“အင်းးးးးအင့်”
ဆောင့်ချက်တွေက သွက်လာတယ် သူကလဲ ကော့ကော့ပေးလာတယ် ။
“အ..အ..ရှီးး”
“အ”
“ဟင့်…အင့်”
“အားးး…ရှီးးးးးးးး”
သူလဲတော်တော်ကောင်းနေပီဆိုတဲ့ အသိက ကိုယ်လဲပီးချင်လာတယ် ။ ဆောင့်ချက်တွေ့ အကုန်လွှတ်လိုက်တော့ ။မိုးလေးဆီက ညည်းသံတွေရယ် လီးနဲ့ အဖုတ်ဆီက အသံတွေရယ် မြိုင်နေတာပဲ ။
“အ…အီးးးးမ..မရ…”
“အ…မရတောဘူးးးးး
“အီးး”
“အ.အ…အမလေးးးး
“ရှီးးးးးးးးးးး”
“ဟင့်.
“ဟင့်…အ….”
“အားးးးးးး”
“အမလေးးးလေးးးး”
လီးထိပ်မှာ ပူခနဲ ဖစ်သွားတော့ ကိုလဲမထိန်းနိုင်တော့ပဲ တအားဆောင့်ရင်း ထွက်ကုန်တယ် ။
သုတ်ကုန်တဲ့ထိ ဆီးအိမ်ချင်းကပ်နေအောင် ဖိထားလိုက်တယ် ။ ပြီးတော့ သူ့ကိုလဲ တင်းနေအောင်ဖက်ထားလိုက်တယ် ။ နှစ်ယောက်လုံး အမောပြေတော့
“ချစ်မိုးလေး ရေချိုးရအောင်နော်…ဗိုက်မဆာဘူးလား”
“အင်း….ဆာတယ်”တဲ့
“ချစ်တယ်ကလေးရယ်…အရမ်းချစ်တယ်..”
“အဲ့လို မျိုးနဲ့ ဘယ်နှယောက်ရှိဘီလဲ”
“မညာချင်ဘူး မိုးရယ် အများကြီးပေါ့….မိုးလေးကနောက်ဆုံးပါ”
“………”
“မိုးလေး…စိတ်ဆိုးသွားဘီလား”
“ဟင့်အင်…..တယောက်ထဲဆိုလဲ ယုံချင်စရာမှမရှိတာ”
“ဘာလို့လဲ ချစ်မိုး”
“မိုးလေးလိုလူမျိုးကို ရအောင်လုပ်တဲ့သူပဲ အတွေ့အကြုံမရှိဘူးဆိုရင် ဘယ်လိုဖစ်နိုင်မှာလဲ”
“ထတော့လေ…ရေချိုး…တခုခုသွားစားရအောင်”
“ဖယ်လေ….ဖိထားပြီးတော့..ထခိုင်းနေတယ်”
အသာလေးဘေးကိုဆင်းပေးလိုက်တော့ ။ နား နားကပ်ပြီပြောတာက
“ချိုးပေးလေ…….”
တဲ့ တိုးတိုးလေးရယ် ။ ပြောပြီး မျက်နှာကို ခေါင်းအုံးနဲ့ကွယ်ပြီး တခစ်ခစ်ရီနေတာ အသည်းယားစရာလေးဗျာ ။ ချစ်လိုက်တာကလေးရယ်။
ခေါင်းအုံးလေးဖယ်ပြီး တရှုပ်ရှုပ်နဲ့ နမ်းပလိုက်တယ် ။ ပြီးတော့ ပွေ့ချီလာပြီး ရေချိုးခန်းထဲမှာချ ။ ရေချိုးရင်းနဲ့ နမ်းရင်း ညီလေးကတောင်လာတယ် ။ ခြေထောက်လေးတချောင်းကိုမပြီး ညီလေးကို သွင်းမယ်လုပ်တော့
“အာာာာာာာာ……တော်ပီ ဗိုက်ဆာနေဘီ ပြန်လာမှ….နော်….နော်”
“အင်းပါ ချစ်မိုးလေးရယ်….မိုးသဘော”
တောင်နေတာကို မနဲချော့မော့ပြီး ငြိမ်ခိုင်းရတယ် ။ ရေချိုးပြီးတော့ အဝတ်စားတွေဝတ်ရင်း ဖုန်းမည်လာတာ ကြည့်လိုက်တော့ ဘိုးတော်ဆီက ။ ကိုင်လိုက်တော့
“ငစိုး ဘာဖစ်နေတာလဲ”
“သူငယ်ချင်းနဲ့ သန်လျှင်ဘုရားပွဲ ရောက်နေလို့ ဦး….”
“အော်..အေးအေး…ပြန်ရောက်ရင် ပြောဦး…နေမကောင်းလို့လားလို့ပါ….ငါလဲခုမှရောက်တာ”
သိပါတယ် သူရောက်နေကျ အချိန်ပဲဟာ
“ဟုတ်ကဲ့ ဦး…ကျနော် ၃/၄ ရက်လောက်နေဦးမှာ ရမလားဦး သူငယ်ချင်းနဲ့မတွေ့တာကြာလို့”
“မနက်ဖန်နဲ့ သဘက်ခါ နေပြီးပြန်လာခဲ့ ဒီမှာအလုပ်ရှိတယ်”
“ဟုတ်ကဲ့”
ဖုန်းချလိုက်တော့ မိုးလေးကအဆင်သင့်ဖစ်နေပီ ။ ကျနော့ကိုကြည့်နေတာ ချစ်စရာလေး ။
ကားပေါ်ရောက်တော့ ၁၁နာရီလောက်ရှိပီ ။ စျေးဖက်မောင်းလာပီး ထမင်းဆိုင်တဆိုင်ရှေ့မှာ ရပ်လိုက်တယ် ။ ထမင်းစားပြီးတော့ အတွေးတခုပေါ်လာတယ် ။ သူ့လက်ကလေးဆွဲပြီး စျေးဖက်လျောက်လာခဲ့တယ် ။ အပြင်ဖက်တန်းက အထည်ဆိုင်တခုထဲ ဝင်ပြီး စိတ်ကြိုက်အဝတ်အစား လေးငါးစုံလောက်ဆွဲထုတ်လိုက်တယ် ။ မိန်းကလေးဝတ်တွေချည်းပေါ့ ။
မိုးလေးကကြောင်တောင်တောင်နဲ့ ကြည့်တယ် ။ အဝတ်တွေ သူ့လက်ထဲ ထိုးထည့်ပြီးတော့
“လဲဝတ်လိုက်” လို့ပြောတော့
“အာ မဝတ်ချင်ပါဘူး မကြိုက်ဘူး”
“ခနလေးပဲ မဝတ်ချင် မဝတ်နဲ့ ခနပဲဝတ်ပြ”
“ဟင့်အင်”
“ဟာ…ကဲဟာ မဝတ်ဦး”
ပါးလေးနမ်းပလိုက်တယ် ။ ရဲခနဲပဲ မျက်နှာလေးက
“ဟာ………..ခင်ဗျားနော်”
“မဝတ်ပြရင် ထပ်လာဦးမယ် မလုပ်ဘူးမထင်နဲ့”
အဝတ်တွေ တပွေ့တပိုက်နဲ့ စောင့်စောင့်အောင့်အောင့် ထွက်သွားတော့ ဆိုင်ကကောင်မလေးက ပြုံးစေ့စေ့နဲ့ လိုက်ကာဆွဲပေးတယ် ။
ကျနော့ဖို့ အဝတ်လေးငါးစုံလောက်ရွေးရင်း စောင့်နေလိုက်တယ် ။ မိနစ်၂ဝလောက်ကြာတော့ထွက်လာတယ် ။ ကျနော့ ရင်ခုန်သံတွေရပ်သွားတယ် ။ အသက်ရှူဖို့မေ့နေတယ် ။ ဆိုင်ကကောင်မလေး ၂ ယောက်နဲ့ အမကြီးတယောက်လဲ ပါးစပ်အဟောင်းသားနဲ့ လှလိုက်တာဗျာ အက်ဖရိုဒီးတီးဆိုတဲ့ ဂရိအချစ်နတ်ဘုရားမ ရောက်လာသလိုပဲ
“ချစ်စရာလေးဟ”
“လှလိုက်တာ….”
“အေးဟယ်….ချစ်စရာလေး….”
ကျနော့ဆီက တသံမှမပါဘူး ဆိုင်က မိန်းကလေးတွေဆီကပါ ။ မနာလိုဖို့တောင်မေ့နေကျသလိုပဲ ။
ကျနော်ကတော့ ပါးစပ်ကြီး ဒယ်အိုးလောက်နဲ့ပေါ့ ။ သတိလဲဝင်လာရော ဘာမပြောညာမပြောနဲ့ ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲသွင်းပြီး တရှုပ်ရှုပ်နဲ့ နမ်းပလိုက်တယ် ။ ချစ်သူလေး ရုန်းကန်လာမှ သတိဝင်လာတယ် ။
ဆိုင်ကလူတွေကို ကြည့်လိုက်တော့ ပြုံးစိစိနဲ့ မျက်နှာလှွဲထားကြတယ် ။ သိတာပေါ့ သူတို့ အရမ်းရီချင်ပတ်ကျိ ဖစ်နေကြတာ ။ ပိုက်ဆံ အမြန်ရှင်းပြီး ချစ်သူလက်ဆွဲ ထွက်လာခဲ့တယ် ။ ချစ်သူလေးကတော့ ပွစိပွစိနဲ့ တလမ်းလုံးပဲ ။ မျက်နှာလေးက ရဲရဲလေး ။ အပြန်ကျတော့ သန်လျှင်တံတားနားက မြမြင့်မိုရ်ဆီမောင်းလာခဲ့လိုက်တယ် ။ အခန်းတခန်းယူပြီး အခန်းထဲတန်းဝင်လာခဲ့တယ် ။ အခန်းထဲရောက်တာနဲ့ ထိန်းထားတဲ့ အနမ်းတွေ အတွဲလိုက်လွှတ်လိုက်တယ် ။ ဘယ်လောက်တောင်လွှတ်လိုက်မိလဲမသိပါဘူး ချစ်သူလေးပြောမှ ရပ်မိတယ် ။
“ မောတယ်ကွာ…..ရပ်ဦး….”
ဆိုမှရပ်လိုက်တယ်..။ အဝတ်တွေ တခုပြီးတခု ဝတ်ပြခိုင်းတယ် ။ ကျနော်တယောက်ထဲမို့လားမသိပါဘူး ။ ရေချိုးခန်းထဲဝင်လိုက် တထည်လဲလိုက်နဲ့ ဝယ်လာသမျှ အကုန်လုံးကို ရှက်ဝဲဝဲလေးဝတ်ပြရှာတယ် ။
“အရမ်းလှတာပဲ ချစ်မိုးရယ်….” လို့ပြောတော့ ရင်ခွင်ထဲ ခေါင်းလေးတိုးဝင်ပြီး ကျနော့ခါးလေးကို တင်းတင်းလေးဖက်ထားတယ် ။ ကျနော်လဲ မေးလေးကိုကိုင်ပြီး နှုတ်ခမ်းလေးကနေ အနမ်းတွေစဖွင့်တယ် ။ အဝတ်အစားတွေ အကုန်ကွာသွားတော့
“မတ်တပ်ရပ်လို့မရတော့ဘူး”
“အင်း” လို့ပြောရင်း ခုတင်ပေါ် ပွေ့တင်ပေးလိုက်တယ် ။ ပြီးတော့ ခြေထောက်လေးတွေ ကားပြီး
အဖုတ်လေးကို သေသေချာချာကြည့်နေလိုက်တယ်
“အာ….မကြည့်နဲ့ “ ဆိုပြီး ပေါင်လေးကိုပြန်စိတယ်
“လှလို့ပါ ကလေးရာ ဖောင်းဖောင်းလေးနော်”
“ဟာာ…..မပြောနဲ့”
မပြောနဲ့ဆိုတော့ မပြောတော့ပါဘူး ပေါင်ကိုလက်နဲ့ဆွဲကားလိုက်ပြီး စိတ်ရှိလက်ရှိဂျာပလိုက်တယ်
“အာ့….”
“မလုပ်….”.
“ရှီးးးးးးး”
“အမလေးးးးလေးးး”
“.ငရဲ…အင်းးး”
“ငရဲကြီး…..”
“ဟင်းးးး”
“အမလေးးးးး”
“ရှီးးးးးးးး”
“အ..အ..”
“အီးးးးးး”
တွန့်လိန် ကော့ပြန်လာပြီး ပြီးသွားတော့မှ ရပ်လိုက်တယ် ။ လက်တွေကတော့ ပေါင်လေးတွေပွတ်နေပေးလိုက်တယ် ။ အမောပြေသွားတော့ ကျနော့ခေါင်းလေးကို အပေါ်ဆွဲတင်တယ်
ဖွဖွလေးရယ် ။
“ချစ်မိုးလေး…ကောင်းလား”
“သိဘူးးးးး…တအားမောတယ်….မရွံဘူးလား”
“ရွံပါဘူး…..”
ပြောရင်ညီလေးကို တေ့လိုက်တယ် ။ သာသာလေးဖိချလိုက်တော့
“အင်းးးးးးကျွတ်ကျွတ်”
“နာလို့လား မိုးလေး”
“ဟင့်အင်…တင်းကြပ်နေတယ်…တအားပဲ”
ကျနောလဲသိပါတယ် ။ တင်းတောင်နေတဲ့ လီးတောင်ကွေးချင်ချင် ဖစ်နေတာ ။ အဲ့လောက်ကိုကြပ်တာ ။
“မိုးလေးက…တအားညစ်ထားတာကိုး”
“အာာ. ဘာတွေပြောနေတာလဲ …….လုပ်မှာလုပ်တာမဟုတ်ဘူး”
သူမကြိုက်တာနဲ့ မပြောတော့ပါဘူး ။ နဲနဲသွင်းလိုက် ပြန်ထုတ်လိုက်နဲ့ တချောင်းလုံးဝင်သွားတော့ သူ့လက်တွေက ခေါင်းအုံးစွန်းလေးတွေကို တင်းတင်းလေးဆွဲကိုင်ထားတယ် ။ မှိန်းနေတဲ့ သူ့မျက်နှာလေးကြည့်ပြီး တချက်ချင်း ခပ်ဖြေးဖြေးလေးဆောင့်ပေးတယ် ။ ညည်းသံတိုးတိုးလေးစထွက်လာတယ်
“ဟာာားးးးးအင့်”
“အ..အ”
“အင့်”
“ပြွတ်…ဗြ”ိ
“အမလေး……”
“အီး…အင့်…”
“ဟင့်ဟင်”့
“မြန်မြန်လေး….အ..အ”
“အီးးးး”
“ဟင့်…ဟင့့်…”
“အားးးးးမရ”
“မ..ရတော့…ဘူးးးး”
“အ..မလေးးးးးးး”
“အ..မေရေ…..”
“အီးးးးး”
ဆောင့်လေကြပ်လေ ပိုတင်းလာလေနဲ့ ကြာကြာမထိန်းနိုင်တော့ဘူး တအားဆောင့်လိုးရင်း သူပီးသွားတဲ့ချိန်ပဲ ကိုယ်လဲထွတ်ကုန်တယ် ။ မောလိုက်တာ…ချစ်လိုက်တာလဲအရမ်းပဲ ။ သူ့အပေါ်မှာ ထပ်ရင်း အမောဖြေနေလိုက်တယ် ။ သူအမောပြောတော့
“ဖယ်တော့လေ”
“ဖယ်ချင်ဘူးကွာ အဲ့တိုင်းလေးထဲ့ထားချင်တယ”်
“ဟာ…..ပြောနဲ့ အဲ့လို”
“ဘယ်လိုပြောရမှာလဲ မိုးလေးရ”
“သိဘူး ….ပြောနဲ့ကွာ”
“ဟုတ်ပါပီ ကိုယ့်ကိုချစ်လား”
“ပြောဘူး …သတ်ချင်သတ်ပလိုက်”
“ဟင်…အင့်ဟာ…ရှွတ်”
မျက်နှာလေးကရဲနေတာပဲ ။ ဘယ့်နှယ့်ဗျာ စိတ်ရှိတိုင်း ဆောင့်လိုးနေတော့မရှက်ပဲ ပါးလေးနမ်းခါမှ ရှက်နေတဲ့ ချစ်သူလေးကို ကြည့်လို့ကိုမဝဘူး တကယ်ပါ ။
“ဟာ…ပါးတွေတော့ ခွတ်ကုန်တော့မယ်”
“နမ်းလို့မှမဝတာ”
“တော်ပါ….အဲ့အပြောတွေနဲ့ ဘယ်နှယောက်တောင် လုပ်ခဲ့လဲမသိဘူး”
“လုပ်ခဲ့တာတော့ အများကြီးပဲ အဲ့လိုတော့မပြောခဲ့ဖူးဘူး”
“ယုံတော့မယုံဘူး…..အဲ့လိုပြောတာတော့ ကြိုက်တယ် …ခစ်ခစ်”
ရီရင်းမျက်နှာလေးကို ခေါင်းအုံးနဲ့ ကွယ်ထားတယ် ။ အသာလေး ဘေးကိုလှိမ့်ဆင်းလိုက်တော့ “ ပြွတ်” အသံ အကျယ်ကြီးထွက်လာတယ်တယ် ။ တခါ မျက်နှာလေးက ရဲခနဲဖစ်ပြန်ရော ။
“ဟာာာ”
“အချစ်သံလေးက သာယာတယ်နော်…”
“မပြောပါနဲ့ဆို…”
“ကဲထ…ရေချိုးရအောင်….”
“ခစ်ခစ်……….၃နာရီလောက်ပဲရှိသေးတယ်..ရေ၂ ခါချိုးရတော့မယ်”
“ဘာဖစ်လဲ …ထ..လာ..”
ကျနော် ထပြီး ခုတင်ဘေးမှာမတ်တပ်ရပ်လိုက်တော့ သူထထိုင်ပြီး ကလေးတွေချီခိုင်းတဲ့ပုံမျိုး လက်လေးနှစ်ဖက်မြှောက်တယ် ။ ချစ်စရာလေး ပါးလေးကိုနမ်းရင်း ပွေ့ချီလိုက်တယ် ရေချိုးခန်းထဲ ရောက်တော့ ရေချိုးရင်းနမ်းရင်း နောက်တကြောင်း စဖို့လုပ်လိုက်တယ် ။
“ဟာ…မတ်တပ်ရပ်ကြီးကွာ”
“မဟုတ်ပါဘူး “ လို့ပြောရင်း ဘိုထိုင်အိမ်သာလေးအဖုံးကို ပိတ်ပြီး သူ့ကိုလက်ထောက်ခိုင်းလိုက်တယ်
ပုံစံမကျလို့ ခါးလေးကိုဖိချပြီး ကော့ပေးလိုက်မှ အဆင်ပြေသွားတယ် ။ နောက်ကနေ တေ့ပြီး ခပ်သာသာလေးသွင်းတယ် ။
“အ….ဖြေးဖြေး…”
နဲနဲအရည်လေးတွေစိုလာတော့ ဆောင့်ချက်လေးတွေ ပြင်းပေးလိုက်တယ် ။
“အ..အ…အီးးး.”
“ရှီးးးးးး…..”
“ဟင့်….အ..အင့်..”
ဆောင့်ချက်လေးတွေ မြန်လာတော့ အသံတွေကပိုကျယ်လာတယ် ။
“အ..အမလေးးးး”
“အ..အ..အားးးး”
“ရှီးးးး….”
မတ်တပ်ရပ်ဆိုတော့ ဆောင့်ချက်တွေက ပိုအားပါတယ် ။ သူလဲ ပလက်လှန်တာထက် ပိုဖီးလာသလိုပဲ
ဖီးတက်ပြီး အော်တာ ညံ့နေတာ ။
“ဟင့်…အီးးးးး”
“အင့်…မရ..တော့…ဘူးးး”
“အ…..မ….လေးးးးလေးးးး”
ဒီ ဒီဇိုင်းလိုးရတာပိုကောင်းတယ် ။ ဆောင့်ရတာလဲအားပါတယ် ။ ခံရတဲ့သူလဲထိတယ် ။ အဖုတ်လေးနဲ့လီးကထွက်တဲ့အသံလဲ ပိုကျယ်တယ် ။ ဆောင့်တဲ့သူလဲအားရတယ် ။ စိတ်ရှိလက်ရှိ အားပါးတရဆောင့်လိုးလိုက်တယ် ။ မိုးလေး ဆို အော်ရင်းနဲ့ နောက်ပြန်တောင်ပြန်ဆောင့်လာတယ် ။ တအားကောင်းလာပုံပဲ ။ သူပီးခါနီးတော့ ခါးလေးကို ကိုင်ပြီး စိတ်ရှိသလောက်ကို ဆောင့်လိုးလိုက်တယ် ။ လီးထိပ်မှာ ပူခနဲ ဆောက်ရည်လေးနဲ့ထိတဲ့ချိန်ပဲ လရည်တွေလဲထွက်ကုန်တယ် ။ ကျနော်ဆောင့်တာ ဖြေးဖြေးချင်းနဲ့ ရပ်လဲရပ်ရော မိုးလေးခမျာ ကြမ်းပြင်ပေါ် ခွေလဲသွားတာ ထိန်းပေးရသေးတယ် ။ နှစ်ယောက်သား ထိုင်နေရင်း တယောက်နဲ့တယောက် တင်းတင်းလေးဖက်ထားမိတယ် ။ အမောပြေတော့ သူ့ကိုအသာလေးဆွဲထူတော့
“တအားလုပ်တာပဲ…..သေတော့မလားမှတ်ရတယ်”
“ချစ်တာကိုး ကလေးရ”
“ချစ်တာနဲ့ ဘာမှမဆိုင်ဘူး….လူသတ်နေတာကျနေတာပဲ”
လိုးနေတုန်းကတော့ သူကတောင်နောက်ပြန် ပြန်ဆောင့်ပေးနေပြီးတော့ ။ ဘာမှပြန်မပြောတော့ပါဘူး သူ့ကိုပဲရေချိုးပေးလိုက်တယ် ။ ပြီးတော့ ခုတင်ပေါ်ပြန်သွားပြီး ဖက်ထားလိုက်တယ် ။
ခနနေတော့ သူရော ကျနော်ရော မောမောနဲ့ အိပ်ပျော်သွားတယ် ။ နိုးလာတော့ သူကကျနော့ရင်ခွင်ထဲမှာ မနိုးသေးဘူး ။ နွမ်းနွမ်းဖပ်ဖပ်လေး အိပ်နေတဲ့ သူ့ကို သနားသွားတယ် ။ နာရီကြည့်လိုက်တော့ ၅နာရီကျော်ကျော်လေး ။ ၆နာရီထိုးခါနီးတော့ နိုးလာတယ် ။
“ထတော့လေ…ချစ်မိုး”
“ထချင်သေးဘူး….ဗိုက်တွေတအားအောင့်နေတယ်”
“ဟင်…လေအောင့်တာလား…ဆေးသွားဝယ်မယ် ခနစောင့်နော်..မိုးလေးးး”
“အာာာ…အဲ့တာမဟုတ်ဘူး…”
“ဟင်..ဘာလဲ..ဘာဖစ်တာလဲ”
“ဟာ….ရှင့်ကြောင့်…ရှင့်ကြောင့်….ရှင်တအားလုပ်လို့…”
ပြောပြီး မျက်နှာလေးကို ရင်ခွင်ထဲလာဖွတ်ထားတယ် ။ သူ့ကိုတင်းတင်းလေးဖက်ထားရင်း
“အင်းပါ…ညကျရင် ဖြေးဖြေးလေးပဲလုပ်မယ်နော်”
“ဟာ…တော်ပီ….လုပ်တော့ဘူး”
“ဟားဟားဟား…..ဟုတ်ပါပီ ချစ်မိုးရယ်….မလုပ်တော့ဘူး..ကျေနပ်ပြီလား”
“တကယ်နော်…”
“တကယ်..နှစ်ကယ်..ဆယ်ကယ်..ကျေနပ်ပြီလား”
ဆိုတော့ ကျနော့ကို တင်းတင်းလေးဖက်ထားတယ် ။ သူ့ကိုပွေ့ချီပြီး ရေတခါချိုးပေးလိုက်တယ် ။ သူ့ပိပိလေး ဆပ်ပြာတိုက်ပေးရင် ညီတော်မောင်က တောင်လာတော့
“ဟာ စားရလေလေ ငတ်လေလေပဲ ဒီကောင်တော့” လို့ပြောတော့ ။ ကြည့်ပြီး တခစ်ခစ်နဲ့ရီတာ
ချစ်စရာလေးဗျာ ။ အဝတ်အစားတွေ ဝတ်ပြီးတော့
“ညစာသွားစားရအောင်”
လို့ပြောတော့
“အင်း..သွားမယ်လေ” တဲ့
အဲ့တာနဲ့ သူ့အဝတ်အစားတွေ ပြန်ချွတ်ပလိုက်တော့ ။
“ဟာ …မလုပ်နဲ့..ဗိုက်ကတအားအောင့်နေတာ”
“အင်းပါ… အဝတ်လဲပေးမလို့” ဆိုတော့ ငြိမ်ပြီးနေတယ် ။ မနက်က ဝယ်လာတဲ့ ထဲက ဂါဝန်အဝါလေး ထုတ်လိုက်တော့
“ဟာ..မဝတ်ချင်ဘူး..”
“မဝတ်ရင်” လို့ဆိုပြီး သူ့ကိုခုတင်ပေါ် ပလက်လှန်လိုက်တော့ ။
“အာ ဝတ်မယ်..ဝတ်မယ်”
စူပုတ်ပုတ်မျက်နှာလေးနဲ့ ဂါဝန်အဝါလေးနဲ့ ကလေးလေးကျနေတာပဲ ။ ဂါဝန်ဆိုတာ မိန်ကလေးတော်တော်များများမှာ ရင်နဲ့တင် သိပ်မပေါ်တဲ့ အဝတ်အစားပါ ။ ဒါပေမယ့်မိုးလေးအတွက်တော့မဟုတ်သလိုပဲ ။ အလှတွေက ထင်းနေတာ ။ သူ့လက်လေးဆွဲပြီး
“ဘာစားချင်လဲ..တရုတ်စာလား ကုလားစာလား” လို့မေးလိုက်တော့ ။ ဘုရားပွဲက အကြော်စားချင်တယ်တဲ့ ။ သူ့ကိုကားပေါ်တင်ပြီး ဟော်တယ်ကောင်တာပြန်လာလိုက်တယ်
ပြီးတော့ ဆွဲကြိုးလေးဖြုတ်ပြီး ဘာညာနဲနဲပြောလိုက်တော့ တာဝန်ခံရောက်လာပြီး ၃ သိန်းထုတ်ပေးတယ် ။ ကားဆီပြန်လာပြီး ဘုရားဖက်မောင်းလာခဲ့တယ် ။ အောင်ချမ်းသာကုန်းထိပ်ရောက်တော့ ည၈နာရီလောက်။ ကားတွေကပိတ်နေတာ တအားပဲ ။
“ချစ်မိုးလေး…ဝေါ့ကီတော့ကီနဲ့ သွားရအောင်”
“ကားက ထားခဲ့လို့ရမလား”
“အေးဆေးပါ” လို့ပြောပြီး မှတ်တိုင်နောက်က အသိအိမ်မှာ သွားထားလိုက်တယ် ။ အသိအိမ်က အံသြလို့ ။ ဟီးဟီး ကိုယ်ကလဲ အဲ့လိုဖစ်စေချင်တာလေ ။ ကောင်မလေးချောချောနဲ့ လာတယ်ဆိုတာ ကြွားချင်နေတာ ။ မိုးလေးကတော့ ရှက်လို့ပေါ့ ။ ထွက်လာတော့ သူ့လက်လေးဆွဲရင်း လျှောက်လာတယ် ။ ၁၈ ကုန်းထိပ်ရောက်တော့ ဗြုန်းခနဲ ကျနော့လက်ကို တင်းတင်းဆုပ်ရင်း ရပ်သွားတယ် ။
“ဘာလို့လဲ ချစ်မိုး…ဘာဖစ်လို့လဲ”
“ဟို..ဟို..သူငယ်ချင်းနဲ့တွေ့လို့”
ဇဝေဇဝါနဲ့ ပြောတော့
“တွေ့တော့ဘာဖစ်လဲ”
ကျနော်မေးတာမဖြေ
“ဘာလို့လဲမသိဘူး..နှုတ်တောင်မဆက်ဘူး”
ကျနော် ခွီးခနဲ ရီလိုက်ရင်း
“ မိုးလေးခုလို ဝတ်လိုက်ရင် ဘယ်သူမှမမှတ်မိနိုင်ဘူး…ကိုကိုတောင် သိပီးသားမို့”
“ဟုတ်လို့လား”
မယုံရဲတဲ့ လေသံနဲ့မေးတယ် ။
“စောင့်ကြည့်လေ” လို့ပြောရင်း ဆက်လျှောက်လာခဲ့တယ် ။ ဘုရားပွဲထဲရောက်တော့ ဘေးနားကဖြတ်သွားတဲ့သူတိုင်း ကြည့်နေတာ သူမခံနိုင်တော့ပဲ
“မုန့်စားမယ်လေ”
လက်မောင်းကိုလှုပ်ပြီး ကလေးငယ်လိုပြောတယ် ။ ကျနော်သိပါတယ် သူရှက်နေတယ်ဆိုတာ ။
သူပုံစံလေးက ဒီလောက်လှပြီးချစ်စရာကောင်းနေတာ ကြည့်ကြမှာပေါ့ ။ သူ့ကို သနားတာနဲ့ပဲ အကြော်ဆိုင်တဆိုင်မှာ ဝင်ထိုင်လိုက်တော့ ။ ထိုင်စမှာမသိ နဲနဲကြာခါမှ
“အယ်….”
“ဘာဖစ်ပြန်ပီလဲကလေးရဲ့”
“ဒီမှာတည်းမယ့်အိမ်က သူလေ မိုးလေးသူငယ်ချင်း ….ဘယ်ကြည့်နေတာလဲ ဒီဘက်မှာ တီရှပ်အပြာနဲ့”
“အော်” လို့ပြောရင်း လာချပေးတဲ့အကြော် စားနေလိုက်တယ်။ နဲနဲထိုင်တာကြာလာတော့ သူ့ကိုမမှတ်မိတာ ယုံကြည်လာပုံပဲ ။ လူကနဲနဲ ရှွင်ရှွင်ပြပြ ဖစ်လာတယ် ။
“ဟိုဖက်လျှောက်ချင်တယ်”
“ဒီဆိုင်ထဲခန”
ဟိုသွားမယ် ဒီသွားမယ် ဟိုမုန့် ဒီမုန့်နဲ့ ကျနော့လက်မောင်းကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ တင်းတင်းဆုပ်ရင်း ဘုရားပွဲထဲမှာ ဘယ်နှခေါက်မှန်းမသိ ပတ်လိုက် မုန့်စားလိုက်နဲ့ ပြန်တော့ ၁၁နာရီထိိုးခါနီးနေပီ
လမ်းလျှောက်ပြန်လာရင်း ၁၈ ကုန်းထိပ်ရောက်တော့ မိုးလေး ပုခုံးလေးကို ဖက်ထားပြီး
“ပျော်လား…ကလေးလေး”
“အင်းးးး”
တဲ့ လေးတွဲတွဲပြောတယ် ။ ပုခုံးလေးဆွဲပြီး နဖူးလေးကို နမ်းလိုက်တယ် ။ ဘာမှမပြောဘူး ။ လသာသာမှာ ချစ်သူပုခုံးလေးဖက်ပြီး လမ်းလျှောက်ရတာ တကယ်ကြည်နူးဖို့ကောင်းတယ်ဗျာ ။
ဟော်တယ်ပြန်ရောက်တော့ ၁၂နာရီထိုးတော့မယ် ။ အဝတ်တောင်မလဲပဲ သူ့ကိုဖက်ပြီး အိပ်ပလိုက်တယ် ။ မနက် ၅ နာရီလောက်မှာကျနော်နိုးတော့ သူကကလေးငယ်တယောက်လို ငြိမ်ငြိမ်လေး အိပ်နေတုန်း။ အရမ်းအပြစ်ကင်းတယ် ။ ချစ်စရာလဲကောင်းတယ် ။ နဖူးလေးနမ်းလိုက်တော့ လွန့်လာပြီး
“ဘယ်နှယ်နာရီထိုးပြီလဲ”
“၅နာရီခွဲ”
“အစောကြီးရှိသေးတယ်”
“အင်း “လို့ပြောရင်း သူ့ပိပိလေးဆီ လက်လှန်းလိုက်တော့
“အာ…စောစောစီးစီး”
“စောစောစီးစီး လင်းအားကြီး တချီဆွဲပေး ကျန်းမာရေးတဲ့”
“ဟာ…ခစ်ခစ်..အိပ်ချင်တာတောင်ပြေသွားပီ..ပေါက်တက်ကရတွေ”
ဂါဝန်လေးကိုသာသာလေးလှန်ပြီး ပိပိလေးကို ပင်တီလေးပေါ်ကနေ ပွတ်ပေးလိုက်တော့
“တကယ်မလွယ်ဘူး” လို့ပြောရင်း တစောင်းလေးကနေ ပက်လက်လှန်လိုက်တယ် ။ ပင်တီလေးထဲ လက်ထဲ့ပြီး အကွဲလေးတိုင်း ရွရွလေးဆွဲပွတ်လိုက်တော့ ပေါင်လေးကားပြီး
“ဟင့်…ယားတယ်”
အစိလေးကို ပွတ်နေရင်း
“အရမ်းယားလား”
“အင်း…ဟင့်…အထဲမှာ ဘယ်လိုကြီးလဲမသိဘူး”
ပင်တီလေးချွတ်လိုက်တော့ ဖင်လေးကြွပေးတယ် ။ ဂါဝန်ပါတခါတည်းချွတ်လိုက်တယ် ဘော်လီရော ။
သူကတော့ ကျနော့ကို ကြည့်နေတယ် ။ ဘယ်လိုလေးမှန်းမသိဘူး ။ ကျနော်မပြောတက်ဘူး အဲ့အကြည့်ကို ။ ကျနော့အဝတ်အစားတွေ ချွတ်ပြီး သူ့ပေါင်ကြားထဲဝင်တော့ အလိုက်သင့်လေးကားပေးတယ် ။ သူ့ပေါင်လေးတွေ ဆွဲထောင်လိုက်တယ် ။ ညီလေးက စောစောစီးစီးဆိုတော့ လူမနိုးခင်ထဲက ရယ်ဒီဖစ်နေတာ တုတ်တချောင်းလိုကိုတောင်နေတာ ။ ပိပိပေါက်မှာ တေ့လိုက်တော့
“ဖြေးဖြေးနော်”
“အင်း”
သာသာလေးပဲ လုပ်ပါတယ် ။ မိုးလေးရဲ့ ကောင်းတဲ့အကျင့်က သိပ်ဆွစရာမလိုပဲ အရည်ထွက်တာ ပြီးတော့ ဝင်သွားတာနဲ့ တအားညစ်ထားတာ ။ ဘယ်ချိန်လိုးလိုး တင်းကြပ်ပြီးတော့ကို ကောင်းတာ
။ သိပ်မကြာပါဘူး ။
“ဟင့်…အင့်”
“အ..အင့်”
“ရှီးးးးး”
“ဆောင့်လေ…အ..အင့်”
“နာနာလေး….အ..အ”
“ရှီးးးးအ..အမလေးးး”
“အီးးးးး”
“မြန်မြန်….မြန်မြန်”
သူကောင်းနေပီ ပီးတော့မယ်ဆိုတဲ့ အသိနဲ့ ခပ်တင်းတင်းအညစ်ခံထားတဲ့ လီးက မထိန်းနိုင်တော့ ။ ဆောင့်ချက်တွေ စိတ်တိုင်းလွှတ်လိုက်တယ် ။ထုံးစံတိုင်း အသံတွေက ညံ့လာတယ် ။
“အင်…အင်.”
“အီးးးးးး”
“ရှီးးးးးး”
“အင့်…ဟင်”့
“အမေ့…”
“အ…မလေးးးးးး”
“မရတော့ဘူးးးးးးး”
“မြ…မြန်မြန်…..”
“အီးးးးးးးး”
“အမလေးးးးးးလေးးးး”
“အ…အ…အ….အီးးးး”
“အမေရေ….”
“အီးးးးးးးးးး”
သူပီးတဲ့ချိန်ပဲ တအားညစ်ထားခံရတဲ့ ကျနော်လဲ မထိန်းနိုင်ပဲ ဆီးအိမ်ချင်းတဖန်းဖန်း ရိုက်အောင့်ဆောင့်ရင်း ထွက်ကုန်တယ် ။ အမောပြေတော့
“တအားလုပ်တာပဲ…ဟင့်ဟင့်..နာနေပီ”
“မိုးလေးပဲ မြန်မြန်လေးလုပ်ဆို”
“ဟာ….ဘာမှပြောဘူး”
ဘာမှမပြောတော့ပါဘူး ။ဘေးကိုလှိမ့်ဆင်းလိုက်တော့ ကျနော့ရင်ခွင်ထဲ ခေါင်းလေးတိုးဝင်လာတယ် ။ တင်းတင်းဖက်ထားရင်းနဲ့
“ချစ်တယ်ကလေးရာ”
“……”
“ကိုကို့ကို ချစ်တယ်လို့မပြောတော့ဘူးလား”
“……..”
“ဒီနေ့ပြီးရင် ဘုရားပွဲကပြီးတော့မှာ တခွန်းလောက်တော့ပြောပေးပါ့လားကလေးရာ”
“မိုးလေးကိုယ် မိုးလေး မသေချာသေးပဲ မပြောချင်ဘူး ။ ပြီးတော့ ကိုကို့ အချစ်ကိုလဲ မယုံရဲဘူး”
ကိုကိုလို့ခေါ်တာ ပထမဆုံးပဲထင်တယ် ။ နာထဲကိုချိုနေတာပဲ ။ ထပြီးတော့ တောင်ကြီးကပြန်လာတဲ့ နေ့မှာ လုပ်ခဲ့တဲ့ လက်စွပ်ဘူးလေးယူလိုက်ပြီး
“မိုးလေးကို စလုပ်ခဲ့တဲ့နေ့ကနေစပြီး မိုးလေးက ကိုကို့ဇနီးသွားပီ ။ ဒါ မိုးလေးနဲ့ ကိုကိုနှစ်ဦးသဘောတူ လက်ထပ်တဲ့ အထိမ်းအမှတ်ပေါ့..နော်”
ဘူးလေးဖွင့်ပြီး ဒူးထောင်ရင်းပြောတော့ ယောက်ကျားဝတ်လေးယူပြီး ကျနော့လက်မှာစွပ်ပေးတယ်။
ပြီးတော့ သူ့လက်ကလေးကို ကမ်းတယ် ။ ကျနော် လက်စွပ်ကလေးယူပြီး သူ့လက်မှာ စွပ်ပေးလိုက်တယ် ။ ပြီးတော့ ကျနော့ရင်ခွင်ထဲကို ဝင်လာပြီး တင်းတင်းလေးဖက်ထားတယ် ။ တော်တော်လေးကြာမှ သူ့ကိုယ်လုံးလေးတုန်နေလို့
“မိုးလေး..မိုးလေး…ဘာဖစ်တာလဲ”
မဖြေဘူးဗျာ ။ အတင်းပဲ ကျနော့ကို တရှုပ်ရှုပ်နဲ့ နမ်းတယ် ပြီးတော့ ဖက်ပြီး ငိုပြန်ရော ။ ကျနော်လဲ ဘာလုပ်ပြီးဘာပြောရမှန်းမသိတာနဲ့ ငြိမ်နေမိတယ် ။ သေချာတာတော့ သူနဲ့ ကျနော့ ချစ်သူတွေထက် ပိုပြီး တွယ်တာနေကြတယ်ဆိုတာပဲ ။ အဲ့နေ့ညက နာနေပီဆိုပီး ပက်လက်လှန်ပြီးတချီ ၊ လေးဘက်ထောက်ပြီးတချီ ၊ အပေါ်ကနေခွပြီးတချီ ။ ၃ချီပြီးမှ ပန်းပန်းနဲ့ အိပ်သွားတယ် ။ ကျနော်ကတော့ တရေးနိုးပြီးထဲက မအိပ်တော့ပါဘူး ။ သူကိုရင်ခွင်ထဲမှာထားပြီး အိပ်ရမှာနှမျောလို့ မျက်နှာလေးကို ငေးကြည့်နေလိုက်တယ် ။ မိုးလင်းတော့ နှစ်ယောက်သားရေမိုးချိုးပြီး ပြန်လာခဲ့တယ်။
ကားပေါ်မှာ ကျနော့ပုခုံးလေးကိုမှီလို့ ။ မနက်စာစားတော့လဲ တီးဆိုင်ထဲမှာ မရှက်ပဲ ကျနော့လက်မောင်းကို တင်းတင်းလေးဖက်လို့ ။ လမ်းထိပ်ရောက်တော့
“ရပ်လိုက်တော့…ဒီမှာဆင်းမယ်”
ကားရပ်ပေးလိုက်တော့ ဘယ်ညာလျှောက်ကြည့်နေတာနဲ့ ဘာလဲဟဆို ကိုယ်လဲလိုက်ကြည့်မိတာပေါ့။ အဲ့ချိန်မှာ ကျနော့ပါးပြင်မှာ နွေးခနဲ လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ တခစ်ခစ်နဲ့ရီရင်းပြေးထွက်သွားတယ် ။
ရင်ထဲမှာ တဒိတ်ဒိတ်နဲ့ဗျာ အေးခနဲ အေးခနဲ နွေးခနဲ နွေးခနဲ ။ မြင်းကွင်းထဲ ဝင်လာသမျှ အားလုံးလှပသွားတယ်ဗျာ ။
ရုံးရောက်တော့ ပျက်ကွက်ရက်တွေက အလုပ်တွေက တန်းစီနေတယ် ။ ခေါင်းတောင်မထောင်နိုင်ဘူး ။ နေ့လည် ထမင်းစားတောင်ခနလေးပဲနားလိုက်ရတယ် ။ ည ၈နာရီလောက်မှ အလုပ်က ထွက်လာခဲ့တယ် ။ အိမ်ရောက်တော့ ၉နာရီထိုးတော့မယ် ။ ရေချိုးပြီး ညစာတောင်မစားနိုင်ဘူး ။ အဲ့လိုနဲ့ ၃/၄ ရက်လောက် နပန်းလုံးလိုက်ပြီး အလုပ်ကို ကိုယ်ကပြန်နိုင်သွားတယ် ။ မိုးလေးနဲ့ မတွေ့ရတော့ အရမ်းလွမ်းတာပဲ ။ ဘယ်လ ိုချိန်းရမှန်းလဲမသိဘူး
တွေ့ချင်တာလဲ တပိုင်းသေနေတယ် ။ စနေနေ့ နေ့တပိုင်းဆင်းပြီး ပြန်လာတော့ လမ်းထိပ်မှာ ထမင်းဝင်စားပြီးမှ အိမ်ပြန်လာလိုက်တယ် ။ အိမ်ရောက်ပြီး ၁ နာရီလောက်နေတော့ နောက်ကနေ တင်းတင်းဖက်ထားတာ ခံလိုက်ရတယ် နာမည်မခေါ်ရဲဘူး ရင်ထဲ တဒိန်းဒိန်းနဲ့
“ အကြွေးတွေများပီနော် ကိုကြီး” ဆိုမှ စိုးလေးမှန်းသိတယ် ။ အသာလေးလှည့်လိုက်တော့ စိုးလေးရယ် ရမ္မက်ပြင်းပြင်းနဲ့ ကြည့်နေတာ ။ ခုတင်ပေါ်ဆွဲတင်ပြီး ၂ ချီ ဆက်တိုက်ဆွဲပလိုက်တယ် ။ စိုးလေးတော်တော် ဟိုက်သွားမှ ရေချိုးခန်းထဲဝင်ပြီး ရေချိုးလိုက်တယ် ။ ပြန်ထွက်လာတော့ သူဝင်သွားတယ် ။ သိပ်မကြာပါဘူး ပြန်ထွက်လာတယ် ။ အဝတ်စားတွေ ပြန်ဝတ်ရင်းနဲ့ ပြောတယ်
“ကိုကြီး ….စိုးလေးမနက်ဖန် ညောင်လေးပင် သွားရမှာ အဲ့တာလာနှုတ်ဆက်တာ ..ခစ်ခစ်”
“အော် ဘယ်လောက်ကြာမှာလဲ”
“တလလောက်ကြာမယ် တက္ကသိုလ်တွေ ဖွင့်မှပြန်လာမှာ “
ရင်ထဲမှာတော့ ပျော်နေတာ တရန်တော့ အေးပြီးပေါ့ ဟီးဟီး။ အပြင်မှာတော့ မှင်သေသေနဲ့
“တလကြီးတောင်လား”
“အင်းလေ အဲ့တာကြောင့် လာကျွေးတာပေါ့ စားလို့ဝလား ခစ်ခစ်”
“ဝရမှာပေါ့ စိုးလေးပြန်လာမှ အမုန်းစားတော့မယ်”
စိုးလေး မျက်နှာက တည်တည်လေးဖစ်သွားတယ်
“ကိုကြီး စိတ်မဆိုးနဲ့နော် ပြောစရာရှိသေးတယ်”
“အင်းပြောလေ မဆိုးပါဘူး”
ခနငြိမ်နေပြီးမှ
“စိုးလေးနဲ့ ဒီလိုနေတာကို အစွဲလန်းကြီး တခု မဖစ်စေချင်ဘူး ဘယ်လိုပြောရမလဲ ကိုကြီးရာ
Sex ကိစ္စအနေနဲ့ပဲ ပက်သက်တာမျိုးဖစ်စေချင်တယ် ကိုကြီးကို ခုချိန်ထိ ချစ်သူတယောက်လို ယောက်ကျားတယောက်လို စိုးလေးရင်ထဲမှာမခံစားမိဘူး ကိုကြီးရင်ထဲမှာလဲ အဲ့လို မခံစားစေချင်ဘူး
စိုးလေးပြောတာရှုပ်နေမလား”
ဒီကကောင်ကလေ ထပြီးတော့ ကခုန်ပလိုက်ချင်တာ မကောင်းတက်လို့ သူ့ကိုလိုးနေတာ မသိစေချင်ပါဘူး မိုးလေးကို စပြီးလွန်ပြီးထဲက ဘယ်မိန်းမနဲ့မှ မပက်သက်ချင်တော့တာ ကိုယ်ပဲသိတယ်လေ ။
“သဘောပေါက်တယ် စိုးလေး၊ ကိုကြီးတို့ကြားမှာ sex တခုပဲထားမယ်လေ ကျန်တဲ့ချိန် မောင်နှမပေါ့
အဲ့လိုဆိုဖစ်မလား “
“၀ါး…..သင့်ခ်ယူ ကိုကြီး အဲ့လိုမျိုးပဲပြောတာ ကိုကြီး လိုချင်တဲ့ချိန်ပြော စိုးလေးလာခဲ့မယ် စိုးလေးလိုရင်လဲ ကိုကြီးကပေး စိုးလေးတွေးထားတာတော့ စိုးလေးချစ်တဲ့သူနဲ့မတွေ့ခင်ထိပေါ့ “
“အိုကေ စိုးလေး”
“ဒါဆို ဘိုင့်နော်”
“အင်း တာ့တာ”
အမလေးဟဲ့ ငါ့ဘုန်းတွေ တော်တော်ကြီးနေပါ့လား ဘယ်လိုအကြောင်းပြရမလဲ ခေါင်းချောက်နေတာ
အော်တိုကို ပြတ်သွားတာ ဟီးဟီး ။ ၁ရနှစ်ထဲဝင်ရုံပဲရှိသေးတဲ့ ကောင်မလေးက အဲ့လိုသဘောမျိုးတဲ့
အရမ်းပျော်သွားတယ် ။သူပြန်လာရင်လဲ ကိစ္စမရှိပါဘူး ။ အဲ့ချိန်ဆို ဘိုးတော်မိသားစုဒီရောက်နေလောက်ပီ ။ ပြတ်ကရောပေါ့ ။ ညနေ ၆ နာရီလောက်ကျတော့ အပြင်ထွက်လာခဲ့တယ် ။ မိုးလေးနဲ့ စိုးလေးကတော့ ထုံစံတိုင်း ထွက်လာတယ် စိုးလေးက လှည့်တောင်မကြည့်ဘူး မိုးလေးက လှမ်းကြည့်တယ် ခနလေးပါ ။ မြင်လိုက်တဲ့ ကျနော်ကတော့ အဲ့ဒိခနလေးနဲ့ပဲ အရာအားလုံးပြည့်စုံသွားတာပါ။ ညကျတော့ စိုးလေးဆီက ဖုန်းလာတယ် ဖုန်းမဆက်နဲ့နော်တဲ့ မိုးလေးဆီမှာထားခဲ့မှာတဲ့ တော်ကြာပြသနာတက်နေမှာစိုးလို့တဲ့ အောင်မလေး စိုးလေးရယ် ရှွေကွပ်ထားလိုက်ချင်တယ် တကယ်ပါ ။ မနက်၉ နာရီလောက်ကျမှ အိပ်ယာကထလာတယ် ။နိုးတာကရနာရီလောက်ထဲကပါ ။မထချင်သေးလို့နှပ်နေတာ ။ အိမ်ရှေ့က တံခါးခေါက်သံကြားလို့ ဖွင့်လိုက်တော့ မိုးလေး ။ ထုံစံတိုင်း ရှပ်ဖားဖားကြီးနဲ့ စတိုင်ဘောင်းဘီပွပွဝတ်လို့ ။ ကျောပိုးအိတ်လေးနဲ့
“လာလေ..ကလေးလေး”
ဘာမှမပြောပဲ ဝင်လာတယ် ။ ထိုင်ခုံမှာထိုင်ပြီးမှ
“ခုမှနိုးတာလား”
“ဟုတ်ဘူး နိုးတာကြာဘီ မထချင်သေးလို့ “
“အပျင်းပဲ”
“ဘာ..”
စပ်ဖြီးဖြီးနဲ့ ကျနော့အိပ်ခန်းထဲဝင်သွားတယ် ။ ကော်ပီဆိုတဲ့အတွေးနဲ့ နောက်ကနေလိုက်ဝင်တော့ သူက ခပ်တည်တည်နဲ့ ကျနော်တိုင်ပင်မှတ်ခဲ့တဲ့ နာရီလေးကို အချိန်စမှတ်တယ်
“အပြင်သွားမလို့ လိုက်မှာဆို ၁၅ မိနစ်အချိန်ရမယ်”
ပြောပြီး ခပ်တည်တည်ပဲ ဧည့်ခန်းထဲပြန်ထွက်သွားပြီး စားပွဲပေါ်တင်ထားလိုက်တယ် ။ အောင်မလေးဗျာ တသက်နဲ့တကိုယ် အဲ့လောက်လောကြီးပြီး ရေချိုး၊အဝတ်စားဝတ်တာမရှိဖူးပါဘူး ။
အားလုံးပြီးတော့ ၁၃ မိနစ် ။
“တော်တယ်”
ဆိုပြီး ကျနော့ နှုတ်ခမ်းကို ပြွတ်ခနဲနမ်းတယ် ။ချစ်လိုက်တာဗျာ အဲ့လိုဆုရမယ်ဆို ဒီကောင်တော့ တတိယကမ္ဘာစစ်ကို တယောက်ထဲစိန်ခေါ်ပလိုက်ချင်တယ် တကယ် ။ ပြီးတော့ ကျနော့ကားထဲဝင်ပြီး လှဲနေတယ်
ကျနော်က မောင်းသူနေရာထိုင်တော့
“လမ်းမှာအသိတွေနဲ့ တွေ့ရင်မရပ်နဲ့နော်”
မျက်နှငယ်လေးနဲ့ ။ စချင်တဲ့စိတ်ပေါ်လာပေမယ့် သနားလို့မစတော့ပါဘူး ။ မောင်းလာရင်း ရပ်ကွက်အပြင်ရောက်တော့
“ပြောချစ်မိုးလေး ဘယ်ကိုပို့ပေးရမလဲ”
“သန့်စင်ခန်း”
“ဟင်..ဘာရယ်”
“သန့်စင်ခန်း..သန့်စင်ခန်း . လက်ထရိမ် .အိမ်သာ….သိပီလား…ပြောရတာမောတယ်”
သူမောသလို ကိုယ်လဲဦးနှောက်စားတာပဲ ဘာမှန်းလဲမသိဘူး အီးပါချင်တာ ရေးကြီးခွင်ကျယ်လုပ်ပြီး လိုက်ပို့ခိုင်းနေတယ် ပြောမနေချင်တာနဲ့ပဲ ရွှေဘုန်းပွင့်ဘုရားဆီကိုမောင်းလာခဲ့တယ် ။ ဘုရားရှေ့မှာ ကားရပ်လိုက်တော့ ကြောင်တောင်တောင်နဲ့ ကြည့်တယ် ။
“ဘုရားထဲမှာ ရှိတယ်”
ပြုံးစိစိနဲ့ ဆင်းသွားတယ် ။ ကိုယ်လဲလိုက်ဆင်းပြီး ပန်းဝယ်နေလိုက်တယ် ။ တော်တော်ကြာတယ် ထွက်မလာနိုင်တာနဲ့ နေ့နံထောင့်သွားပြီးလျူလိုက်တယ် ။ လျူပြီးလို့ မျက်လုံးဖွင့်ပြီး ဘုရားကိုကြည်ညိုနေတုန်း ကောင်မလေးတယောက် ဘေးနားလာထိုင်ပြီး ကန်တော့တယ် ။ မကောင်းတက်တာနဲ့ ဘေးနဲနဲတိုးပေးလိုက်တယ် ။ လိုက်တိုးတယ် ။ ဘာလဲဟ နဲနဲတင်းပြီးကြည့်လိုက်တယ် ။ မိုးလေးမြင်သွားပြီး တမျိုးထင်တာမခံနိုင်ပါဘူး ။ သူက ကန်တော့ပြီးပြန်ကြည့်တယ် ။ အယ်…မိုးလေးပဲ ဟီးဟီး ။ကိုယ့်ချစ်သူတောင် ကိုယ်မမှတ်မိ ။ မှတ်မိချင်စရာလဲမရှိ ။ တီရှပ်အဖြူ အကြပ်လေးနဲ့ စကပ်လိမ်မော်ရောင် ဝဲဝဲလေးနဲ့ ။မျက်နှာကအလိမ်းအချယ်မရှိ ပကတိတိုင်းကို ပြောင်ရှင်းပြီးလှနေတာ ။ လှလိုက်တာ ရင်တွေရဲ့ အမို့အမောက်က ပီပီပြင်ပြင်ထွက်လာတယ် ။ စကပ်လေးကလဲ ဗိုက်ကိုမျော့ကြိုးပြားကြီးနဲ့ အုပ်ထားတော့ နဂိုထဲက အဆီပိုမရှိတဲ့ဗိုက်ကလေး ဆိုတော့ ချပ်ချပ်ရပ်ရပ်လေး။ တင်နေရာမှာလဲ စကပ်ပွပွလေးက အုပ်မထားနိုင် ကားထွက်လာတယ် ။
“ဘာလဲ အနားကပ်ထိုင်တာမကြိုက်လို့လား”
“ဟီးဟီး ချစ်မိုးလေးက အရမ်းလှနေတော့ မမှတ်မိဘူး ဒိပြင်ကောင်မလေးမှတ်လို့”
“အလျောက်ကောင်းလို့နော် ဟွန့်”
အမလေးနော် ကြောက်နေရပါ့လား ။ ဘာပဲပြောပြော ချစ်သူလေးကိုချစ်ပါသည် ။ ဘုရားကို တပတ်ပတ်ပြီးကားဆီပြန်လာတော့ လက်မောင်းကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ တင်းတင်းလေးဆုပ်ကိုင်ရင် ပခုံးကိုမှီပြီး လိုက်လာတယ် ။ ကားပေါ်ရောက်တော့လဲ မှီထားပြန်တယ် ။ ချစ်စရာလေး ချစ်တယ်လို့ မပြောတာကလွဲရင် ချစ်သူတွေထက်တောင် ချစ်နေသလိုပဲ ။
“ဘယ်သွားမှာလဲ ချစ်မိုးလေး သွားမယ့်နေရာပြော”
“သွားချင်တဲ့နေရာသွား”
မှတ်ဟ ချစ်မိုးလေး ငါနဲ့လည်ဖို့ထွက်လာတာပဲ ။ ပျော်လိုက်တာ ကြည်နူးသွားတယ် အလိုက်သိတဲ့ချစ်သူလေးကြောင့်ပေါ့ ။ ကစားကွင်း ၊ ပန်းခြံ၊ ရုပ်ရှင် အကုန်ပို့ပေးလိုက်တယ် ။
သူပျော်နေတာ ကလေးတယောက်လိုပဲ ။ အရာရာ အပြစ်ကင်းပြီး ဖြူစင်နေတာ ။
ချစ်သူလေးပျော်နေတာမြင်တော့ ရင်ထဲမှာ တသိမ့်သိမ်နဲ့ ကြည်နူးနေမိတယ် ။တနေကုန်လည်ပြီး ညနေ၄နာရီလောက်မှ ပြန်လာခဲ့တယ် ။ ရပ်ကွက်ထိပ်ရောက်တော့
“ချစ်မိုး ဘယ်မှာဆင်းမလဲ”
“မဆင်းဘူး ခိုးရာလိုက်လာတာ” ဆိုပြီး ကျနော့ကိုကြည့်နေတယ်
“ဟာ…မိုး…မိုးလေး တ.တကယ်ပြောတာလား…အဲ့တာဆို ကိုယ့်ကို ချစ်တယ်ပေါ့နော်..ဟုတ်လား ပျော်လိုက်တာ”
ထိန်းမရတဲ့အပျော်တွေက မြစ်တစင်းလို စီးဆင်းသွားတယ် ။ မိုးလေးကို ကြည့်လိုက်တော့ မျက်ရည်တွေနဲ့ အပျော်တွေ တန့်ခနဲပဲ
“မိုးလေး ဘာဖစ်လို့လဲ မပြန်တော့ဘူးလေ မကွေးကို တခါထဲသွားမယ် ဟိုရောက်မှ ဖေဖေနဲ့မေမေကို ပြန်အပ်ခိုင်းမယ် “
“ဘာမှမဖစ်ပါဘူး အိမ်ကိုပဲမောင်းပါ”
“အင်း”
မအင်းချင်အင်းချင်နဲ့ အင်းလိုက်ရတာ ။ ဘာလေးမှန်းကိုမသိ ။
အိမ်ထဲရောက်တော့ မှ ကျနော့ကို ဖက်နမ်းတယ် ။ တမှတ်ရသွားပီတဲ့ ။ ဘာလို့လဲမေးလိုက်တော့။
ခုနက စမ်းတာတဲ့ တောင်တောင်မြောက်မြောက်ပြောနေရင် မချစ်ဘူးလို့ မှတ်မှာတဲ့ ။ အန် သေဟ ။
ပြီးတော့ အိပ်ခန်းထဲဝင်သွားပီ ပြောတယ် တိုးတိုးလေး ။ တပတ်စာ သဘောရှိတဲ့ နောက်အပတ်ဆို မီးနီပဲတဲ့ ။ ချစ်လိုက်တာကလေးရယ် ။ ချစ်ပီးရင်း ချစ်တယ်။ အနမ်းတွေလွှတ်ရင်း အဝတ်တွေ တခုချင်းကွာကုန်တယ် ။ ခုတင်ပေါ်ချစ်သူလေးကို တင်လိုက်ရင်း ကိုယ်ပါလိုက်တက်တယ် ။ ပေါင်ကြားထဲဝင်လိုက်တော့ အလိုက်သင့်လေးကားပေးတယ် ။ အဖုတ်လေးမှာ လီးကြီးကိုတေ့လိုက်တော့
“ဖြေးဖြေးနော်”
မျက်လုံးလေးမှိတ်ထားတယ် ။ ဖြေးဖြေးလေးပဲ ထဲ့တယ် ။ တရစ်ချင်းပေါ့
ချစ်တေးသံလေးထွက်လာတယ်
“ရှီးးးးးးးကြပ်တယ်ကွာ”
ဖြေးဖြေးချင်းပဲ စ လိုးတယ်
“အားးးးးး”
“ရှီးးးးးးးးး”
“အင်းးးးး”
“ရဘီ လုပ်တော့”
၃၉ ဗိုက်ပူကြီးလို အရှိန်နဲနဲတင်လိုက်တယ်
“အင်း..”
“အ”
“မြန်မြန်လေးး….”
၁၈၄ ပါရမီလောက် ထပ်တင်လိုက်တယ်
“အားး”
“အီးး..အ…အ”
“ရှီးးးးဟင်”့
“အမလေးးးး”
၄၈ အထူးလောက် ထပ်တင်လိုက်တယ် ။ လီးတချောင်းလုံးလဲ ကြပ်ထုတ်နေပီ
“အင်းးး..ဟင်းးးဟင်း”
“ရှီးးးးး”
“မရ..မရတော့ဘူးးးးးးးး”
“အမေရေ…..”
“အမလေးးးလေးးး”
“အီးးးးးးးး”
မိုးလေးက ဖီးတက်လာလေ အဖုတ်လေးက တအားညှစ်လာလေလေပဲ ။သူလဲပန်းဝင်ရော ပြိုင်ကားတစီးရဲ့ အရှိန်တင်ရင်း မီးကုန်ယမ်းကုန် ဆောင့်ချက်တွေနဲ့ ကျနော်လဲ ပီးသွားတယ်။ ဆီးအိမ်ချင်း ကပ်နေအောင်ဖိထားရင် သူကို အနမ်းတွေ တရစပ်ပေးမိတယ် ။
အမောပြေတော့ သူက ကျနော့ကို ဖက်ထားတယ် ကျနော်လဲ သူကိုဖက်ထားရင်း အတွေးတခုဝင်လာတယ် ။
“ချစ်မိုးထ”
“ဘာလဲ ရေချိုးပေးတော့မလို့လား”
“အင်း….ပြီးတော့ ကိစ္စရှိသေးတယ်”
“ရေချိုးခန်းထဲမှာ မလုပ်ဘူးနော် ကြောက်တယ် အရမ်းနာတာ”
“အင်းပါ ကလေးရဲ့”
ရေချိုးခန်နးထဲရောက်တော့ ကျနော့ အမွှေးတွေရိတ်တဲ့ ဂျုပ်လေးယူပြီး သူ့အမွေးတွေ စင်နေအောင် ရိတ်ပေးလိုက်တယ် ။ သူက အံသြနေတယ် ။ အားလုံးပြီးသွားတော့ ရေချိုးပေးပြီး ခုတင်ပေါ်ပြန်ပွေ့လာခဲ့တယ်။ ခုတင်ပေါ်ရောက်တော့
“နမ်းမယ်နော်”
“အင်း”တဲ့ မျက်လုံးလေးမှိတ်လို့ ခေါင်းလေးမော့ပေးထားတယ် ။ ဒီကောင်က အောက်မျက်နှာကို နမ်းတာ ။ တွန့်ခနဲ ပဲ
“ဟာ…ရှီးးးး”
“မလုပ်…နဲ့..လေ”
သူစကားကို နားမထောင်မတော့ပါ ။ သူလဲ တွန်လိန်ကော့ပျံ နေပီး မပြောနိုင်တော့ပဲ ညည်းညူနေရော
အမုန်းကို နမ်းတာ ။ အဖုတ်လေးကဖောင်းဖောင်းလေး အကွဲလေးက ခပ်တင်းတင်းစိနေတယ်
အစိလေးကို လျှက်လိုက် အပေါက်လေးထဲ လျှာထိုးထဲ့လိုက် အစိလေးကို စုတ်လိုက် အလုပ်ကို ရှုပ်နေတာ ။ သူ့ခံစားချက်တွေ အဆုံးနားရောက်လာတော့ ကျနော့ခေါင်းကို ဖိထားတာ တအားပဲ ။
အစိလေးကို သကြားလုံးလို စုတ်ရင်း လျှာနဲ့ ကစားပေးလိုက်တယ် ။ လက်ခလယ်လေးကို အပေါက်ထဲ ထိုးထဲ့ကလိရင်းပေါ့ ။ လက်ခလယ်လေးကို လက်တဆစ်သာသာလောက် ထိုးထဲ့ပြီး အပေါ်ဖက်ကွေးတင်ရင်း ဖုထစ်ဖုထစ်လေးကို ကလိပေးလိုက်တော့ တကိုယ်လုံး ကော့ပျံလာပြီး
အော်တာတအားပဲ။ သူအမောပြေတော့
“ချစ်မိုးလေး….အမောပြေပြီလား”
“အင်း ခနလေးနော်”
မောသံလေးနဲ့ ဖြေရင်း ကျနော့ကို တင်းနေအောင်ဖက်ထားတယ် ။ ခနနေတော့ နမ်းတယ် နမ်းရင်း အောက်ကို ဆင်းသွားတော့
“မိုးလေး”
အော်သံမဆုံးလိုက်ပါဘူး ။ ညီလေးက သူ့ပါးစပ်ထဲရောက်နေပီ ။ ရေခဲချောင်း တချောင်းလို ပလပ်ပလပ်နဲ့ စုတ်နေတာ ။သူအာငွေ့နဲ့ဆိုတော့ တောင်လိုက်တာမှ အကြောတွေ အပြိုင်းပြိုင်းထလို့။ ကျနော် စိတ်ကို တင်းလိုက်ရင်း
“မိုးလေးတော်ပီလေ”
“ဟွန့် အွန်”
ပလုပ်ပလောင်းသံနဲ့ပြောတယ် ။ နေဟာဆိုပြီး စိတ်လျော့ပြီး မုသွင်းလိုက်တော့ သိပ်မကြာ ပြီးချင်လာတယ် ။ မိုးလေးခေါင်းကို ဇွက်ဆွဲရင်း
“ချစ်မိုး….အ..ရှီးးး”
“ပ..ပီးးးပီးတော့မယ်…”
ပြောခါမှ ပိုစုတ်နေပြီး ဥလေးတွေပါကစားလာတယ် ။ စုတ်နေရုံတင်မဟုတ်ပဲ လျှာနဲ့ပါ လီးထိပ်ကို ကစားလာတော့ မခံနိုင်တော့ပဲ တဖျင်းဖျင်းနဲ့ ပီးသွားတယ် ။ လီကြီးက တဖြေးဖြေး မတောင့်တတောင် အနေအထားအရောက်မှာ အပေါ်ပြန်တက်လာတယ်
“မထွေးဘူးလား”
“နှမျောလို့ မျိုချလိုက်ပီ”
ပြောရင်း မျက်နှာလေးကို ရင်ခွင်ထဲမှာဖွက်ထားတယ် ။ ချစ်လိုက်တာကလေးရယ် ။ တညလုံးဗျာ ကိုယ်ကဆွလိုက် သူကတက်လိုးလိုက် သူကဆွလိုက် ကိုကတက်လိုးလိုက်နဲ့ မနက် ၅နာရီထိုးမှ ရပ်တယ် ။ ဒါတောင် စိုးလေးထားခဲ့တဲ့ ဖုန်းက သူကျောပိုးအိတ်ထဲကနေ အလန်းမည်လာလို့ ။ နို့မို့ဆို မိုးအလင်း ပဲ ။ ၅ နာရီ အလန်းမည်ပြီးတော့ ရေချိုးပေးလေ ဆိုလို့ ချိုးပေးပြီး အဝတ်စားတွေပြန်ဝတ်ပေးလိုက်တယ် ။ ခပ်တည်တည်ပဲ ခြံစည်းရိုးကျော်ပီး သူခြံထဲဝင်သွားတယ် ။ သူတော့မသိ ကိုကတော့ ခွင့်ယူလိုက်ပြီး တနေကုန်အိပ်နေလိုက်တယ် ။ ညနေကျတော့ ဖုန်းဆက်တယ် ။ တကိုယ်လုံးညောင်းနေတယ်တဲ့ ။ ဟီးဟီး သူမပြောနဲ့ ကိုယ်တောင်မလှုပ်ချင်တာ ။
အဲ့လိုနဲ့ဗျာ တပတ်မှာတရက်ပေါ့ ရုံးပိတ်ရက်တိုင်းတီးတယ် ။ ဘိုးတော်မိသားစုပြောင်းလာပီး တပတ်လောက်ကြာတော့ သူကို မကွေးခေါ်သွားတယ် ။ အဖေနဲ့အမေက သူကိုချစ်လိုက်တာဗျာ သမီးသမီးနဲ့ ကျနော်တောင် စကားဝိုင်းအပြင်ရောက်သွားတယ်။ သူကလဲသူ ရင်ဖုံးနဲ့ ချိတ်နဲ့ နဲနဲတော့ဖြုံသွားတယ် ။ ကျနော်နဲ့ ပက်သက်ပြီး အလေးနက်တော့ထားသား ။ နှစ်ည အိပ်ပြီးပြန်လာတယ် ။
စိုးလေးပြန်ရောက်လာတော့ တော်တော်အံသြသွားတယ် ။ သူက မိန်းခလေးလိုဝတ်ပြီး သွားကြိုတာလေ ဟိုမမှတ်မိလို့တဲ့။ စိုးလေးနဲ့တော့ အရင်လိုပါပဲ တတွဲတွဲနဲ့ ။ ကျနော်နဲ့ ချိန်းရင် ကျနော့ဖုန်းကို သူဆက်တယ် ။ သူနဲ့ ကျနော့ကြောင်း တရပ်ကွက်လုံး ဘယ်သူမှမသိ ။ ။ ဒီလိုနဲ့ ရပ်ကွက်ထဲမှာ သူနဲနဲပြောင်းလဲလာတယ် ။ ရန်မဖစ်တာတော့ တော်တော်ကြာနေပါပီ ။ ကျနော်နဲ့ သန်လျှင်က ပြန်လာပီးထဲကပေါ့ ။ တခါတလေ ဆို မိန်းခလေး အဝတ်အစားတွေ ဝတ်တက်လာတယ် ။ ရပ်ကွက်ထဲကတော့ ပြုံးစိစိနဲ့ ကြည့်ကြတာပေါ့ ။ သူကတော့ အေးဆေးပါပဲ သိပ်ဂရုစိုက်ပုံမရပါဘူး ။ ရပ်ကွက်ထဲမှာ သူနဲ့ကျနော် လူသိရှင်ကြား တွဲဖို့ အကြောင်းက ဖန်လာတယ် ။
အဲ့နေ့က ညနေ ၄ နာရီခွဲလောက်ကြီးပေါ့ ။ သူရယ် စိုးလေးရယ် ကတဖက် မမြင်ဘူးတဲ့ လူတွေ ၈ယောက်လောက်က တဖက် စကားများနေကြတာ ။အနားရောက်သွားတော့ မိုးလေးက စိန်ခေါ်နေပီ ။ ဟိုဖက်ကကောင်တွေကတုတ်တွေပါ ပါလာကြတာ။ ကြိုတင်စီစဉ်ထားကြတယ်ထင်တယ် ။ မိုးလေးကဒေါသတော်တော်ထွက်နေတာ မျက်နှာလေးက တင်းပြီး ရဲနေတာပဲ ။ အနားရောက်သွားတော့ ပွဲကစနေပီ ။ စိုးလေးဆီက ကယ်ပါ ယူပါ နဲ့ အော်သံတွေထွက်လာတယ် ။ မိုးလေးက ပြန်ခံချတယ် ဘယ်ရမလဲ ခံရတာပေါ့ မိုးလေးခွေခနဲ လဲတဲ့ချိန်မှာပဲ မုန်းတိုင်းတခုလို ဝင်လိုက်တယ် ။ ပွဲကပြောင်းပြန်ဖစ်သွားတယ် ။ သိုင်းပြောင်းပြန်ရဲ့ အားသာချက်က အဲ့တာပဲ ။ တယောက်ချင်းလဲ အဆင်ပြေတယ် ။ တယောက်နဲ့ အများလဲ အဆင်ပြေတယ် ။သူတို့ လက်ထဲက တုတ်တချောင်း ကျနော့ လက်ထဲရောက်လာတော့ ။ ပိုဆိုးသွားတယ် ။ အလောင်းမင်းတရားကြီး တုတ်ကစားတာ ဘယ်လိုလဲမသိ ။ ကျနော်ကတော့ ပြောင်းပြန်ကစားကွက်အတိုင်း တုတ်ကို ယမ်းလိုက်တာ နှစ်ကျော့ ကျော့ပြီးမှာပဲ ဟိုကောင်တွေ မတ်တပ်ရပ်နိုင်တဲ့ ကောင်မရှိတော့ ။ မိုးလေးကို ထူလိုက်တော့ ။ဘာမှမဖစ် ဗိုက်အကန်ခံရလို့ နဲနဲအောင့်တာကလွဲရင်ပေါ့ ။ မျက်နှာမှာ ဖူးရောင်လို့ ။ ကျနော့ နှုတ်ခမ်းလဲကွဲသွားတယ် ။ ညာလက်ဖျံ အရိုးအက်သွားလားမသိ မခံနိုင်အောင် နာနေတာ ။ အရင်းစစ်လိုက်တော့ ညနေဆေးခန်းက အပြန် ရပ်ကွက်ရုံးက လူတယောက်လာခေါ်တယ် ။ ရုံးရောက်တော့ လူစုံနေပီ ။ မိုးလေး ၊ စိုးလေး၊ နှစ်ယောက်လုံးမိဘတွေကော၊ ဟိုဖက်ရပ်ကွက်လူကြီး ၊ဒီဖက်ရပ်ကွက်လူကြီး ၊ ညနေကဆော်ခံရတဲ့ကောင်တွေ ၊ကျနော် ထိုင်ခုံမှာ ထိုင်ပြီးတော့ လူကြီးတယောက်က စပြောတယ်
“မောင်ရင်က သူတို့တွေရန်ဖစ်နေတာကို မပြောမဆိုနဲ့ ဝင်ရိုက်တယ်တဲ့ တိုင်ထားတယ် တဖက်ကရပ်ကွက်လူကြီးလဲ ရောက်နေပီ ။ ရိုက်မှုဆိုတော့ ဒီမှာရဲအရာရှိတွေလဲ ရောက်နေတယ် ပြသနာက ဆေးဖိုးတောင်းနေတာ မောင်ရင်ရိုက်လို့ မောင်ရင်လျှော်ရမယ် ဆိုတဲ့သဘောပေါ့ ဦးတို့အနေနဲ့ကတော့ ရပ်ကွက်ရုံးနဲ့တင် ပြီးစေချင်တယ် အဲ့ မောင်ရင့် သဘောထားလဲ ပြောပေါ့ “
အင်း စတွေ့ပီပဲ
“လျှော်တာက အရေးမကြီးပါဘူး ဒါပေမယ့် ကျနော် မေးချင်တာမေးလို့ရမလား”
“မေးပါမေးပါ”
“ရန်ပွဲအစမှာကျနော်ရောက်တာပါ ဘယ်လိုစဖစ်လဲမသိဘူး ကျနော်သိတာက မိန်းခလေးတယောက် ယောက်ကျား၈ယောက်လောက် ၀ိုင်းရိုက်တာ ခံနေရတယ် ၊ အဲ့ချိန် ရပ်ကွက်ရုံးပြေးလာတိုင်ရမလား ရဲစခန်းကိုပြေးလာရမလား ဘာလုပ်ရမလဲ ပြီးတော့ ကျနော်က သူတို့၈ယောက်ကို ရိုက်တာလား ၊
သူတို့ဂယောက်က ကျနော့ကိုရိုက်တာလား ။ ကလေးတောင် စဉ်စားတက်ပါတယ်”
“အဲ့တာဆို မောင်ရင်က မလျော်နိုင်ဘူးလို့ ပြောတာလား”
ဟိုဖက်က ရပ်ကွက်လူကြီး ဆိုသူက ခပ်တင်းတင်းဝင်မေးတယ် ။ ပြီးတော့ ဆက်ပြောတယ် ။
“အဲ့တာဆို ရဲစခန်းနဲ့ပဲ ဆက်ပြောပေါ့”
ကျနော်ပြုံးလိုက်တယ်
“တယောက်နဲ့ အများဖစ်တာ တယောက်က အဖမ်းခံရမယ်ဆိုလဲ ဖမ်းပေါ့”
စတင်းပြီး တဖက်နဲ့တဖက် အပြိုင်ပြောလာတယ် ။ ကျနော့်ရဲ့ ရပ်ကွက်လူကြီးက ကောင်းပါ တယ် ။ သူပါဝင်ရှင်းပေးတယ် ရဲအရာရှိကလဲ ဝင်ပြောတယ် နောက်ဆုံး ပြသနာက ၂သိန်းတောင်းတာ ၅သောင်းလျှော်ပေးလိုက်ရတယ် ။ လူကြီးအားနာလို့ပါ ။ အားလုံး ကြေအေးကြောင်း လက်မှတ်ဘာညာသာရကာတွေ ပြီးတော့ တချိန်လုံးငြိမ်နေတဲ့ မိုးလေးအဖေက စလာတယ် ။
“ပြီးရင် ကျနော်ပြောပါရစေ ကျနော့် သမီးကို ယောက်ကျားလေး ၈ယောက်ဝိုင်းရိုက်တာ ဘယ်လိုရှင်းပေးမလဲ ကျနော်ကျေနပ်အောင် ဖြေရှင်းပေးပါ”
အဲ့မှာစပြီး တဖက်သက်ဖစ်တာပဲ ဟိုဖက်က ဘာမှကိုမပြောနိုင်တော့ဘူး အမှုက တရားရုံးရောက်တာနဲ့ ထောင်ထဲတန်းနေတာလေ ။ အဖိုးကြီးက သူသမီးကို ဘာမဆိုင် ညာမဆိုင် ဝင်ကူတယ်ဆိုပြီး ကျနော့် ဖက်ကနေ ပြောတာဗျ ။ ကျေးဇူးတွေတောင်တင်လို့ ။ စကားပွဲပြီးတော့ ကျနော့် ငါးသောင်းပြန်ရတယ်
ဟိုကောင်တွေ ခံဝန်ထိုးပြီးပြန်သွားရတယ် ။ ကျနော်တို့ ရပ်ကွက်ကလူတွေ တော့ ကျန်ခဲ့တာပေါ့ ။ အဲ့ချိန်ကျမှ ရပ်ကွက်လူကြီးက မေးတယ် ။
“တို့ ရပ်ကွက်ထဲက ကောင်တွေတောင်မပါပဲ မောင်ရင်က ဘာစိတ်ကူးနဲ့ ဝင်ပါရတာလဲ”
ရုံးထဲရှိသမျှလူတွေ အကုန်ငြိမ်သွားတယ် ။ မိုးလေးအဖေလဲ သိချင်နေတယ် ။ မိုးလေးလဲ ကျနော်ဘာပြောမလဲ ကြည့်နေတယ် ။ စိုးလေးကောပေါ့ ။ အားလုံးလဲ အဲ့တာကိုသိချင်နေပုံပဲ ။ ငြိမ်ပြီးနားထောင်နေကြတာ ။
ကျနော်လဲ မစဉ်းစားပဲပြောလိုက်တာ ။ စီစဉ်ထားတာမပါဘူး ။ နှလုံးသားနဲ့ အလိုလှောက်ပြောမိတာပါ
“မိုးလေးက ကျနော့ ချစ်သူ…. ကျနော်လက်ထပ်ဖို့ရည်ရွယ်ထားတဲ့ သူမို့ပါ”
မိုးလေးမျက်နှာကရဲခနဲ ။ ခေါင်းငုံ့သွားတယ် ။ စိုးလေးက ပထမ အံသြသွားတယ် ။ နောက်ပြုံးလာတယ် ။ နောက် မြူးတူးစွာနဲ့ မိုးလေးကို ဖက်ပြီး တိုးတိုးလေး ဟုတ်လားဟုတ်လားနဲ့ မေးနေတယ် ။ ရပ်ကွက်လူကြီးကတော့ ပါးစပ်ကြီး ဟလို့ ကျနော့ကြည့်လိုက် မိုးလေးကြည့်လိုက်နဲ့ ဘာမှဆက်မပြောနိုင်ဘူး ။ စိုးလေးမိဘတွေလဲ ရပ်ကွက်လူကြီး အမူရာတိုင်းပဲ ။ မိုးလေးအဖေကတော့ ထိုင်ရမလို ထရမလို မျက်နှာပူရမလို ကျနော့ကိုကောရမလိုနဲ့ ခုနကကျနော့ဖက်ကနေ ရပ်တည်လိုက်တာ နောင်တရသွားပုံပဲ ။ ခင်ဗျားတို့ကို မြင်စေချင်တယ်…ဟီးဟီး ။ မိန်းမတယောက်လို ပြန်ဖစ်မှာ မဟုတ်တော့ဘူးလို့ ထင်ရာကနေ ကျနော်နဲ့ ချစ်သူဖစ်နေပီဆိုတော့ ။
တရပ်ကွက်လုံးဗျာ ပြောလိုက်ကျတဲ့ သတင်း ။ တပတ်လောက်နေတော့ မိုးလေးနဲ့ တရားဝင်တွဲသွားတွဲလာလုပ်နေပီ ။ တရပ်ကွက်လုံး အမြင်ကပ်လောက်အောင်ကို ချစ်ကြတာ ။
အဲ့လိုနဲ့ ကျနော်တို့ ချစ်မယ့်ရက်တွေကုန်လာပါတယ် ။
ကျနော်တို့ ချစ်ကြတဲ့ရက်တွေ အဆုံးသတ်ရောက်တော့ ကံကြမ္မာက ကျနော်ကိုရက်ရက်စက်စက် လုပ်ချလိုက်တာဗျာ ။ ကျနော်တသက်လုံး မေ့မရမယ့် နေ့မရောက်ခင်ညပေါ့ ။ ပြီးတော့ ဝတ်ရည်စုတ်တဲ့ ပိတုန်းတကောင် ရှိုက်ကြီးတငင်ငိုမယ့် နေ့မရောက်ခင်ညပေါ့ ။
စိုးလေးရောက်လာတယ် အခန်းထဲ ကခုတင်ပေါ်ထိုင်ပြီး မေးတယ်
“ကိုကြီး မိုးလေးကို တကယ်ချစ်တာနော်”
“အင်းလေ…ချစ်တယ်ဆိုတဲ့ စကားလုံးထက်တောင် လေးလေးနက်နက်ချစ်တာဟ”
ဆိုတော့ ဘာမှမပြောဘူး ပါလာတဲ့ စာအုပ်သေးသေးလေးကို စာကြည့်စားပွဲပေါ်တင်ပြီး အခန်းထောင်မှာ မတ်တပ်ရပ်တယ် ။ အဝတ်တွေ တခုချင်းကွာကျကုန်တယ် ပြီးတော့ ကျနော့ဆီ လှမ်းလာပြီး ကျနော့အဝတ်တွေချွတ်တယ် ။ ညီလေးက မတောင့်တတောင်အနေအထား ။ သူဘာမှမပြောဘူး ။ ခြေ ၃/၄ လှမ်းလောက်ဆုတ်သွားပြီး နိုင်ငံခြားကားထဲက ကလပ်မှာ ကသလို ကတယ် ။ ဆက်စီ ဒန့်စ် ။ မိုက်တယ်ဗျာ ပက်ပက်စက်စက်ပဲ ။ ဒါပေမယ့်ဗျာ ခါတိုင်းလို မဟုတ်ပဲ ညီလေးက တင်းတောင်တဲ့ထိ ဖစ်မလာဘူး ။ စိတ်လဲ သိပ်မလာဘူး ။ ကိုယ့်ကိုတောင်အံသြနေမိတယ်
စိုးလေးက ၁၅ မိနစ်လောက် ကပြီးတော့ ကျနော့နားကို ပြန်ရောက်လာတယ် ။ ပြီးတော့
ကိုကြီး မိုးလေးကို တကယ်ချစ်တယ်ဆိုတာ ယုံသွားဘီ ခစ်ခစ် ဒီလောက်ပြထားတာတောင် သိပ်မတောင်ချင်ဘူး
ပြောရင်းညီလေးကို ပါးစပ်ထဲသွင်းလိုက်တယ် ။ ဘယ်လိုနေနိုင်တော့မလဲ ဗျာ တင်းလာတယ် ။
စုတ်ချက်ကလဲ လန်ထွက်နေတာပဲ အောကားထဲကလို စိတ်ပါလက်ပါကို စုတ်တာ ။ တအားတင်းပြီးကောင်းလာတော့မှ
ကိုကြီး ဒီညနောက်ဆုံး အနေနဲ့ စိုးလေးကိုလိုးပေး နော်
ပြောရင်း ကျနော့ကို ခုတင်ပေါ် တွန်းလှဲလိုက်တယ် ။ သူက ကျနော့ပေါ်တက်ခွပြီး အဖုတ်လေးထဲကို ကျနော့ လီးကြီး သွင်းလိုက်တယ် ။ စီးစီးပိုင်ပိုင် တထစ်ထစ်ဝင်သွားပါတယ် ။ တဆုံးဝင်သွားတော့မှ
ကိုကြီး ..ဒီည အမုန်းလိုးကြရအောင်နော် စိုးလေးကို အားရအောင် လိုးပေးနိုင်ရင် ကိုကြီး အရမ်းတောင့်တနေတဲ့ လက်ဆောင်တခုပေးမယ်
ပြောရင်းနဲ့ ဖြေးဖြေးချင်း စဆောင့်တယ် ။ ပြီးတော့ ကျနော့လက်တွေကို ဆွဲပြီး သူ့နို့လေးတွေပေါ်တင်ပေးတယ် တဖြေးဇြေးနဲ့ တအားဆောင့်လာတာ ကျနော်တောင့် အောက်ကနေ ပြန်မပင့်နိုင်အောင်ပဲ သိပ်မကြာလိုက်ပဲ အော်ရင်း ဟစ်ရင်း ညည်းညူရင်း သူပီးသွားတယ် ။ ကျနော်လဲ ပီးချင်လာတာပါပဲ ထိန်းထားတာ
သူနဲ့က မလွယ်ဘူးလေ ။ သူပီးတိုင်းသာကိုယ်လိုက်ပီးရင် မနက်နေထွက်တာတောင် မြင်လိုက်ရမှာမဟုတ်ဘူး ။ သူကလဲသိတယ် ။ ဘေးကိုဆင်းပြီး ပက်လက်လှန်ပေးတယ် ။
ကိုကြီး ဆောင့်နိုင်သလောက်ဆောင့်ပေးနော်
ကျနော်သူပေါင်ကြားထဲဝင်လိုက်ပြီး တေ့သွင်းလိုက်တယ် အဆုံးထိသွင်းပြီးတော့ သူ့ခြေထောက်တွေ မြှောက်ပြီး ထမ်းလိုက်တယ် ။ ပြီးတော့မှ ခြေထောက်တွေထမ်းရင်း ကစ်စ်ပေးလိုက်တော့ သူ့ဒူးတွေက သူ့ပုခုံးမှာကပ်သွားတယ် ။ အဲ့အချိန်မှာပဲ လီးထိပ်မှာ တင်းခနဲ ။ငုံ့ကြည့်စရာရာမလိုဘူးလေ သူ့အဖုတ်လေးက ပေါင်းကြားမှာ ပြူးပြီးဖောင်းတင်းနေမှာကို ။ အဲ့တော့ တဆုံးဝင်နေတဲ့ လီးက သူ့သားအိမ်ကိုထောက်မိတာ။
အ..အောင့်တယ်
သိတာပေါ့ ဘယ်မိန်းမမဆို သားအိမ်ထိရင် အောင့်တာပဲလေ ။ သူ့ချိုင်းအောက်ကနေ လက်လျှို ထဲ့ပြီး ပုခုံးကို မိမိရရကိုင်လိုက်တယ် ။
သူသိတယ် အမုန်း ဆောင့်လိုးတော့မယ်ဆိုတာ ခေါင်းအုံးစွန်းတွေ လက်နဲ့ ဆုတ်ကိုင်ရင်း အံကြိတ်တယ် ။ တချက်ချင်း စဆောင့်တယ် ။ သူ့မျက်နှာလေး မဲ့ခနဲ မဲ့ခနဲပဲ
အ..အ
နာလိုက်တာ …အင့်
ဟင့်…အီးးးးးး
အမလေးနော်…ဟင့်..ဟင့်
တဖြေးဖြေးနဲ့ အရသာတွေ့လာပုံပဲ ။ ကျနော်လိုချင်တာလဲ အဲ့တာပဲ
အင်းးးး
ထိတယ်..ကို..ကြီးရာ
အင့်…ဟင့်
အ့အ..အ..
အမလေး..ရှီးးးး
လိုး..ကိုကြီး..ကောင်းလာပီ
ဆောင့်လိုး..မညှာ..အ..မညှာနဲ့
အဲ့ချိန်ကျမှ ဆောင့်ချက်တွေတင်လိုက်တယ် ။ စက်သေနက်ကို တရပ်စပ်ပစ်သလိုပေါ့
သူလဲတအားကောင်းလာပြီး အော်တယ် ။ တအားဆောင့်နေရင်း သူပြီးသွားတယ် ။ ကျနော်မရပ်ပဲ တရပ်စပ် ဆက်ဆောင့်တယ် သုတ်ကိုထိန်းနိုင်သလောက်ထိန်းရင်းနဲ့ ။ သူမခံနိုင် ဆက်တိုက်ပြီးတယ် ။ လီးထိပ်မှာ မခံနိုင်လောက်အောင် တအားကောင်းလာပြီး အသားကုန်ဆောင့်ရင်း လရည်ထွက်ကုန်တယ် ။ ဆောင့်တာတဖြေးဖြေးနဲ့ ရပ်သွားတော့ ။ လူတော်တော်ဟိုက်နေပီ ။ ဘေးကိုလှိမ့်ဆင်းလိုက်တော့ ။ သူမှာခြေပစ်လက်ပစ်ပဲ ။ မောနေတာ လှိုက်ဖို လှိုက်ဖိုနဲ့ မျော့နေတာပဲ ။ တော်တော်လေးကြာမှ
တခါမှ အဲ့လောက်မကောင်းဖူးဘူး ကိုကြီးရာ ကိုကြီးက အလိုးတော်တယ် တကယ်
သဲ့သဲ့လေးပြောတယ် ။ ကျယ်ကျယ်မှမပြောနိုင်တော့တာ ။ ကျနော်ကတော့ ပြောချင်စိတ်မရှိပါ ။
ခနနေတော့ မှေးခနဲ အိပ်ပျော်သွားတယ် ။ အိပ်ယာခင်းငြိမ့်ခနဲ့ ဖစ်လို့ နိုးလာတော့ ည ၁ နာရီထိုးတော့မယ် ။ သူထပြီးရေချိုးခန်းထဲ ဝင်သွားတယ် ဆေးကြောပြီး ပြန်လာတော့
ကိုကြီးရာ နောက်ဆုံညကျမှ အရမ်းကောင်းအောင်လိုးပေးတယ် အရင်ထဲက အဲ့လို လိုးရမှာ..ခစ်ခစ်
သူ့လက်ကိုဆွဲပြီး ကျနော့ဘေးမှာ လှဲခိုင်းလိုက်တယ် ပြီးတော့ ညီလေးပေါ်ကို သူ့လက်လေးတင်ပေးလိုက်တယ် ။ အသာလေး ပွတ်သပ်ရင်း ဂွင်းတိုက်ပေးတယ် ။ ကျနော်လဲ သူအဖုတ်လေးကိုနှိုတ်နေလိုက်တယ် ခနနေတော့ သူဖီးဝင်လာတယ်
နောက်ဆုံးညရဲ့ နှုတ်ဆက်ပွဲလေးပေါ့ ။ ဒီတခါလိုးပြီးရင် မိုးလေးရင်ထဲက အကြောင်း ပြောပြမယ်
ကျနော် ဒိတ်ခနဲ ပျော်သွားတယ်
အိုကေ
မုသွင်းလိုက်တော့ ညီလေးက သူ့လက်ထဲမှာတင်းလာတယ် ။ သူ့ကို လေးဖက်ထောက်အနေအထားပြင်လိုက်တယ် ။ ပြီးတော့ အဖုတ်လေးက်ု လက်နဲ့ ကလိလိုက်တယ် လက်တဖက်က ဖင်ပေါက်လေးကိုပါ ပွတ်ပေးလိုက်တော့ ခနပဲ သူအရည်တွေ ရွှဲလာတယ် နေရာယူပြီး တော့ ဖြေးဖြေးချင်းစလိုးတယ် ။ ခနကြာတော့ သူအရည်တွေ တော်တော်ထွက်လာတယ် ။ ဆောင့်ချက်တွေ ပြင်းပြင်းလေးတင်လိုက်တော့ အော်ဟစ်ညည်းညူလာတယ် ။ ဒီဆော်က တော်တော်လေး အကြမ်းကြိုက်တယ် ဆောင့်လိုးနေရင်း ဖင်ပေါက်ထဲလက်နှိုတ်ပေးလိုက်တော့ သူအရမ်းဖီးတက်လာတယ် ။ အဲ့ချိန်ကျမှ သူ့ခါးလေးကို တဖက်က ကိုင်ရင်း လက်တဖက်က သူ့ ဆံပင်လေးကို မညှာမတာဆွဲ ကိုင်ပြီး တအားဆောင့်လိုးတယ် ။ ဖီးတက်ပြီးအော်တာများဗျာ ဆူညံနေတာပဲ ။ သူပီးတော့ ကိုကကောင်းတုန်းရှိသေးတယ် ။ မရပ်ပဲ ဆက်တိုက်ဆောင့်လိုးတယ် ။
သူပီးတာဆက်တိုက်ပဲ ။ ကျနော်လဲ ပီးချင်လာလို့ အသားကုန် ဆွဲဆောင့်ရင်း ပီးသွားတယ် ။
အမောပြေတော့
ဒီညတော့ တသက်လုံးသတိရနေတော့မှာပဲ တသက်စာအမှတ်တရ အလိုးခံတဲ့ ညပေါ့ ခစ်ခစ်
ပြောရင်း အဝတ်အစားတွေဝတ်တယ် ပြီးတော့
အဲ့စာအုပ်က မိုးလေးရဲ့ ဒိုင်ယာရီ အရင်လိုက်ပို့ ပြီးမှဖတ်
သူ့ကိုအရင်လိုက်ပို့လိုက်တယ် လမ်းတောင်မလျှောက်နိုင်တော့ပါဘူး ။ ယိုင်တိုင်တိုင်နဲ့
ဒူးချောင်တယ်ဆိုတာ ဒါမျိုးပြောတာထင်တယ် တဲ့ ။ ဟီးဟီး သူမပြောနဲ့ ကိုယ်တောင် တော်တော်အားတင်းထားရတာ ။ ပြန်လာပြီး မိုးလေးခံစားချက်တွေကြည့်လိုက်တော့ ။
ရင်ထဲမှာနင့်ခနဲပဲ
ဒိုင်ယာရီလေးဖတ်လိုက်တော့မှ အချစ်တွေက နက်နက်ရှိုင်းရှိုင်းထိ တိုးဝင်သွားသလိုပဲ
ကျနော်သူကို မိန်ခလေးမှန်းမသိခင်ထဲ က သူကချစ်နေတာ ။ ။ စိုးလေးနဲ့ ဖစ်တာတွေ သိတာတောင် ခွင့်လွှတ်ပြီးချစ်တာတဲ့ ။
။ ကျနော်နဲ့ ရန်ဖစ်တဲ့နေ့ကလဲ သူမရုန်းနိုင်လို့မရုန်းတာမဟုတ်ဘူး ကျနော်က တအားလုပ်ချင်နေလို့ အလျော့ပေးငြိမ်နေတာ ။ ကျနော်တောင်ကြီးက ပြန်လာတဲ့ ညမှာ စိုးလေးကို ပယ်ပယ်နယ်နယ်လုပ်နေတာ တွေ့တယ်တဲ့ ။ အဲ့ညက တညလုံးငိုတယ်တဲ့။ ကျိုက်ခေါက်ပွဲကို ညအိပ်သွားတာလဲ စိုးလေးနဲ့ ကျနော် လွတ်လွတ်လပ်လပ် နေပါစေဆိုပြီးတော့သွားတာတဲ့ ။ မသွားခင်ဘီယာသောက်တာလဲ ကျနော့ကိုတွေ့မလားစောင့်နေရင်း မတွေ့လို့ စိတ်ညစ်ပြီးသောက်တာတဲ့ ။
သူမူးနေတဲ့ ချိန် ဟော်တည်ထဲမှာလဲ သူကိုမူးနေတဲ့ချိန် လုပ်တယ်ထင်ပြီး ဝမ်းနည်းပြီး ငိုတာ ။
နောက်မှမဟုတ်မှန်းသိပြီး ကြိတ်ပျော်ခဲ့တယ်တဲ့ ။ သူနဲ့ကျနော်သောက်ကျတော့ သူကလုံးဝမူးဘူး အရက်ကော ဘီယာတွေရော ထည့်ပြီးတိုင်း စားပွဲအောက် သွန်ချခဲ့တာ ။ ကျနော်တည်းခိုခန်းကိုခေါ်သွားတာရော တညလုံးဖက်အိပ်နေတာရော ငြိမ်နေတာ ချစ်လို့တဲ့ ကျနော့ရင်ခွင်ထဲမှာနေချင်လို့တဲ့ ။ကျနော်ဖက်ထားတဲ့ချိန် ရင်ထဲမှာအရမ်းပျော်တယ်တဲ့ ။ ကျနော်သူကိုရေချိုးပေးတာကို အရမ်းကြည်နူးတယ်တဲ့ ။ ကျနော့လက်မောင်းကိုတွဲပြီး အဝေးကြီးလမ်းလျှောက်ချင်တယ်တဲ့ ။ ဒီနေ့ကျနော့်ကို အရမ်းချစ်တယ်လို့ ပြောမယ်တဲ့ ။ပျော်လိုက်တာ အရမ်းပဲ ။ ကြည်နူးနေတာနဲ့ အိပ်ဖို့တောင်သတိမရတော့ဘူး ။ မိုးလင်းတော့ တက်ကြွစွားနဲ့ ရေမိုးချိုး အပြင်သွားဖို့ပြင်ဆင်နဲ့ လူတကိုယ်လုံး ပေါ့ပါးနေတာ ။
သူနဲ့ ကျနော် ဆင်မလိုက်မှာချိန်းတယ် ။ အဲ့နေ့ကဆန်းဒေး ။ ကျနော်က ကြည့်မြင်တိုင်ငါးစျေးရှေ့က ဖိုက်စတားစတိုးမှာ အကျ ႌဝယ်ရင်း သူက ဆင်မလိုက်က သူအမကို ကျနော်နဲ့ အကြောင်းပြောဖို့သွားတာ ။ ကျနော်အကျ ႌ ဝယ်ပြီး ပြန်ထွက်အလာ ။ တိတိကျကျပြောရင် လမ်းအကူး လမ်းလည်ရောက်တော့ တဖက်လမ်း မရှင်းသေးလို့ အလယ်မှာပဲ ရပ်စောင့်နေတုန်း ကျနော့တကိုယ်လုံး လွင့်ထွက်သွားတယ် ။ ဒလိမ့်ခေါက်ကွေးပဲ ။ “ဒုန်း” ခနဲ အသံတခု။ လဲကျရာကနေ ထပြီးကြည့်လိုက်တော့ ။ လမ်းကြောတခုလုံး ကားဘရိတ်အုပ်သံတွေ ညံနေတယ် ။ကောင်မလေးတယောက် သွေးတွေထဲမှာ လဲလို့။ ဂါဝန်အဝါလေးနဲ့။ ရင်ထဲမှာဒိန်းခနဲ အနားရောက်တော ့
“မိုးလေးးးးးးး”
အော်သံက လည်ချောင်းဝ မှာပျောက်ဆုံးနေတယ် ။ ချစ်မိုးလေးရာ မဟုတ်ပါစေနဲ့ အိမ်မက်ဖစ်ပါစေ ။
ဆုတောင်းရင်းနဲ့ နှလုံးသားကို တစုံတရာက ညှစ်ထားသလို မွန်းလာတယ်၊ နာကျင်လာတယ် ၊
သူ့ကိုပွေ့ထားရင်း ကြည့်လိုက်တော့ ဗိုက်က ပွင့်နေပီ အူတွေက အပြင်မှာ ။ကျနော့် သူ့ကို စကားတွေပြောနေတယ် စကားသံက အပြင်ကိုမရောက်ဘူး လည်ချောင်းဝတင် ပျောက်ဆုံးကုန်တယ်။ သူ့လက်လေးတဖက်က ကျနော့ခေါင်းဆီ ရွေ့လာတယ် ခေါင်းကိုသူ့နား ကပ်ပေးလိုက်တယ် ။ တစုံတရာအညစ်ခံ ထားရသလိုပဲ နလုံှသားက တင်းကြပ်နာကျင်တာ ပိုဆိုးလာတယ် အသက်တောင်ရှူလို့မဝချင်တော့ ။ ကျနော့ နားနဲ့ သူပါးစပ်နဲ့ ကပ်မိတဲ့ချိန်မှာ
“က..ကိုကို့..ကို ..အ..ရမ်းချစ်..တယ်”
ခေါင်းလေးလည်ကျတာမြင်ပြီး အသက်ရှူလိုမရတော့ ။ အမြင်တွေ ဝေဝါးလာပြီး ။ လောကကြီး တခုလုံးမှောင်မိုက်သွားတယ် ။
ကျနောသတိရတော့ ဆေးရုံမှာ။ ပထမတော့မသိသေး ။ နှစ်မိနစ်လောက်နေတော့ သွေးအိုင်ထဲက ချစ်သူလေး ။ လက်ကလေးတုန်တုန်နဲ့ ခေါင်းလေးကိုလှမ်းဆွဲပုံ ။ ပြောလိုက်တဲ့စကား ။ ရင်ထဲ နာကြင်တင်းကြပ်လာတယ် ငိုလို့လဲမရ။ အနားမှာ ဘိုးတော်နဲ့ စိုးလေး …။ သူတို့နောက်မှာ ကျနော်မသိတဲ့ အမကြီးတယောက် ။
“မိုးလေး”
“ချစ်မိုးလေးကော”
ကိုယ့်အသံတောင် ကိုယ်မမှတ်မိ အက်ကွဲကွဲ ရှတတနဲ့ ။ ဘယ်သူမှမဖြေကြ ။ စိုးလေးရဲ့ ရှိက်သံက ပိုကျယ်လာတယ် ။ ရင်ထဲတင်းကြပ်လာပြီး အသက်ရှူပါခက်လာပြန်တယ် ။ ဘေးမှာထားတဲ့ ဘာစက်မှန်းမသိတဲ့ စက်က တတီတီ ထအော်သံ ကြားပြီး တခါ အမှောင်ထဲရောက်သွားတယ် ။
ဆေးရုံမှာ တပတ်လောက်နေပြီး ဘိုးတော်လာခေါ်တယ် ။ အိမ်ပြန်ရောက်လာတယ် ။ အရာအားလုံး အိပ်မက်ထဲမှာလိုပဲ ။ ဘာမှခံစားလို့မရ ။ အသွေးအသားတွေ ထုံ။ နှလုံးသားကထုံ။ ဦးနှောက်ကထုံ။
တလလောက်ထိ ဘာမှအသိတရာက မကပ် ။ အိမ်ထဲက အိမ်ပြင်ထွက်မရ ။ ထွက်လိုက်တာနဲ့ အသံတွေက ဟိုတစ ဒီတစကြားတယ် ။ အဲ့နေ့က မိုးလေးနဲ့အတူစိုးလေးပါ ပါတယ်တဲ့ ။
မိုးလေး အရမ်းပျော်နေတာတဲ့ ။ ချိန်းတဲ့ နေရာကနေမစောင့်နိုင်တော့လို့ ကိုကြီးဆီလိုက်တာတဲ့ ။ ရောက်တော့ ကားကျော်လာတဲ့ လှည်းကူးဟိုင်းလက်က ဆိုက္ကားကို တိုက်ပြီး ကိုကြီးဆီလာတာတွေ့တော့ အော်ပြေးပြီး ကျနော့ကိုတွန်းလိုက်တာတဲ့ဗျာ ။ သူကတော့ ကားအောက်ထဲထိ ဝင်သွားတာတဲ့ ။
ကျနော်အရက်ဆိုင်က မထတော့ ။ခံစားရတာတွေက ဘယ်လိုမှမဖြေသိမ့်နိုင် ။ အရာရာမှုံမှိုင်းနေတယ် ။ တနေ့ ကျနော်သောက်နေတဲ့ ဆိုင်ထဲ စိုးလေးဝင်လာတယ် ကောင်တာမှာ ကျနော့ဝိုင်းကို လက်ညိုးထိုးပြီး ပိုက်ဆံရှင်းတယ် ပြီးတော့ ကျနော့ စားပွဲမှာထိုင်ပြီး ပြောတယ်
“ကိုကြီး မိုးလေးကိုမချစ်ပါဘူး”
“ဘာ..ဘာပြောတယ်”
“ဟုတ်တယ်လေ မချစ်လို့ မိုးလေးနေစေချင်သလိုမနေတာပေါ့ မိုးလေးက သူ့အသက်ပေးပြီး ကိုကြီးကိုချစ်တာ ဒီလိုနေဖို့မဟုတ်တာသေချာတယ်”
ပြောပြီးထထွတ်သွားတယ်
အဲ့ချိန်ကစပြီး စိတ်နဲ့လူနဲနဲပြန်ကပ်လာတယ် ။ ကောင်းကောင်းနေနိုင်အောင်ကြိုးစားတယ် ။ တလကျော်တော့ ဘိုးတော်က တောင်ကြီး စီမံကိန်းကို ပို့လိုက်တယ် ။
ဆောင်းမကုန်သေးတဲ့ အချိန်မို့လား နေရာအပြောင်းလဲကြောင့်လားမသိ နဲနဲစိတ်နဲ့ ကိုယ်နဲ့ ကပ်လာတယ်။ ရင်ထဲမှာ နာကြင်နေတာနဲ့ မိုးလေးရဲ့ ပုံရိပ်တွေကတော့မပျောက် ။
မိုးလေးကျနော်ကိုခွဲခဲ့တာ ခုချိန်ဆိုရင် ၅နှစ်ကျော်ပီပေါ့ဗျာ ။ ဒါပေမယ့် မိုးဆိုတဲ့ နာမည်ကြားတဲ့ အချိန်မပြောနဲ့
မိုးရွာတဲ့ချိန်မှာတောင် မိုးလေးကို နင့်နင့်သီးသီး သတိရတယ် ။ နာနာကျင်ကျင်လွမ်းတယ် ။ တမ်းတမ်းတတ ငိုမိတယ်ဗျာ ။ မိန်ကလေးပေါင်း မြောက်များစွာရဲ့ ဝတ်ရည်စုတ်ခဲ့တဲ့ ပိတုန်းတကောင်ဟာ တိတ်တဆိတ် ငိုကြွေးနေတာ ဘယ်သူမှမသိရင်နေပါစေ ။ တမလွန်ကနေ မိုးလေးကြည့်နေမယ်ဆို ကျနော် အရမ်း ပျော်မှာပါ ။
ပြီးပါပြီ
အော်(or)
The end
ဒီစာအုပ်သည် နာမည်နှင့် နေရာများမှ လွဲပြီး အဖစ်အပျက်များမှာ မှန်ကန်ပါသည် ။
