လေဟုန်ကို ခွင်းလို့
ဆန်ဖရန်စ္စကိုမြို့ကယ်လီဖိုးနီးယား ပြည်နယ်
မြို့ပြင် ဆင်ခြေဖုန်း တနေရာ ...။
ညနေ ခြောက်နာရီ တိတိ ။
စူဇန် စိတ်ညစ်ညစ်နဲ့ ဘရစ်နီတို့နဲ့ ထိုင်လေ့ရှိတဲ့ ဘားကို ထွက်ခဲ့တယ် ။ မာမီနဲ့ရော အန်တီလေးနဲ့ရော စွတ်စက် ကွိုင်တွေတက်တာ ...။
ညဖက် အိပ်ပျက်ထားလို့ နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက် အိပ်ပျော်နေတုံး အလုပ်က ပြန်လာတဲ့ မာမီ နဲ့ အိမ်ကို ညနေဆို လာနေကျဖြစ်တဲ့ အန်တီလေးတို့က လာနှိုးကြတယ် ..။
တကယ် အမှု ရှာတဲ့ဟာတွေ ..။
စူဇန် ဆိုတဲ့ ကောင်မကလည်း အိပ်ကောင်းတုံး လာနှိုးရင် ရေလည် ဒေါကန်တာ ..။
ဖိုက်ပွဲ ..။
မာမီနဲ့က စူဇန် အပျိ ုပေါက် ဖြစ်စထဲက အမြဲ ဖိုက်နေတာ ..။ စူဇန်ကလဲ မာမီ ဆူပူတာတွေ ကြိမ်းမောင်းတာတွေကို ၁၂နှစ်သမီးအရွယ်အထိကတော့ ငြိမ်ခံနေခဲ့တယ် ..။
အဲ..၁၃နှစ်ကစပြီးတော့ သူ ဆူတာပူတာ ကြိမ်းမောင်းတာတွေကို လုံးဝ မခံတော့ဘူး လေ ...။
သူတို့နဲ့ မနေတော့ဘူဆိုပြီး ထွက်ခဲ့တယ် ..။ နင်ဂျာ ပေါ်ကို တက်ခွပြီး အရှိန်ပြင်းပြင်းနဲ့ မောင်းထွက်ခဲ့တယ် ...။
စူဇန့် နင်ဂျာက စူဇန့် အဖေါ်ကောင်းဘဲ ။
နင်ဂျာနဲ့ စူဇန် အဝေးကြီး ခရီးတွေ နှင်ခဲ့ပြီးပြီ ။ နင်ဂျာက စူဇန့်အပေါ် သိပ်ကောင်းတယ် ..။ တခါမှ နင်ဂျာနဲ့သွားလို့ လမ်းမှာ ဒုက္ခမရောက်ဖူးဘူး ။
ကစ်တင်းကလော ဘား ...။
စူဇန်နဲ့ စူဇန့်ဘော်ဒါ ဘရစ်နီတို့ ကျက်စားလေ့ရှိတဲ့ ဘား ...။ အမြဲ ထိုင်ပြီး ဘဲချောလေးတွေ ကို ငမ်းကြတဲ့ ဘား...။
စူဇန်တို့ ဒီ ဆန်ဖရန်စ္စကို ပတ်ဝန်းကျင်မှာက အာရှ အရမ်းများတယ် ..။
တရုတ်လူမျိ ုးတွေ အများဆုံးပေါ့ ..။ ဗီယက်နမ်..ထိုင်း.ကမ္ဘောဒီးယား နဲ့ မြန်မာတွေလည်း ရှိတယ် ..။
စူဇန်နဲ့ အီစီကလီတွေ လုပ်ဖူးတဲ့ အထဲ မြန်မာဘဲ မပါဘူး ..။ မပါသေးဘူး ..။ စူဇန့်လိုဘဲ ဒီမှာပေါက် ဒီမှာ ကြီးတဲ့ ကမ္ဘောဒီးယား ဘဲတကောင်နဲ့တော့ ညိဖူးတယ် ..။ သူ့နံမည်က ကင်းမ်
တဲ့ ..။ ကင်းမ်က မြန်မာနဲ့ ရုပ်တူတယ် ..။ မသိရင် မြန်မာဘဲ ..။ စူဇန်နဲ့ ညိတယ် ဆိုပေမယ့် အတူတူတွဲကရုံ အရက်အတူတူသောက်ရုံလောက်ပါ ..။ ကင်းမ်က ဆိုင်ကယ် မစီးတတ်ဘူး ။
သူက စူဇန် ဆိုင်ကယ်နဲ့ လျောက်လိမ့်ရင် အနောက်က စူဇန့်ခါးကို ဖက်ပြီး လိုက်တယ် ။ လိုက်ရတယ် ။ သူလဲ မကြိုက်ဘူး။ စူဇန်လဲ မကြိုက်ဘူး ...။ အင်းလေ ..ဒါကြောင့်လဲ စူဇန်တို့
ကြာကြာမမြဲဘူး ...။ သူ့လမ်းသူသွား..စူဇန်ဘဲ ဘဲအသစ်လိုက်ကြည့်နေတယ် ..။ ကင်းမ်လဲ လယ်အေဖက် ပြောင်းသွားတယ် ..။ သူက နုတ်ဆက်မသွားပါဘူး ..။ သူ့ညီမနဲ့ တနေ့က
လမ်းမှာ တိုးတော့ သူ့ညီမ ပြောပြလို့ ကင်မ် လယ်အေ ရောက်နေတယ် ဆိုတာ သိရတာ...။
စူဇန် သူ့စူဇူကီး မော်တော်ဆိုင်ကယ်ပေါ်က ဆင်းလိုက်တဲ့အချိန်မှာ သူ့လိုဘဲ ဘားကိုလာတဲ့ တခြားဆိုင်ကယ်သမားသုံးယောက်ကို တွေ့လိုက်တယ် ။ ဆံပင်ရှည်ရှည်နဲ့ ဟောင်းနွမ်းတဲ့
သားရေဝတ်စုံတွေ ဝတ်ထားတဲ့ အာရှနွယ်ဘွား လူငယ်သုံးယောက်က စူဇန့်ကို တချက်ကြည့်ပြီး ဘားထဲကို ဝင်သွားကြတယ် ။
စူဇန် ဘားဆီကို လျောက်သွားလိုက်တယ် ။ စုတ်ပြတ်တဲ့ တံခါးကြီးကို တွန်းဖွင့်ဝင်လိုက်တာနဲ့ ကျယ်လောင်တဲ့ ဂီတာသံတွေက စူဇန့်ကို ဆီးကြိုတယ် ။ ဟဲဗီးမက်တယ်လ် ဂီတာသံတွေ
ဆူညံတုန်ခါနေတဲ့ ဘားထဲက လူတွေ စူဇန့်ကို ၀ိုင်းကြည့်နေကြတယ် ။
ကြည့်ကြမှာပေါ့ ။ စူဇန့်ဒီဇိုင်းကလည်း တအား လန်းတာကိုး ..။ ရွှေအိုရောင် နဲ့ အညိုရောင်ဖျော့ဖျော့ ရောစပ် ဆိုးထားတဲ့ ပုခုံးပေါ်ဝဲကျနေတဲ့ ဆံပင် ..ပိန်သွယ်တဲ့ ကိုယ်လုံး ..Denim
ဂျင်း ဂျက်ကက် လက်ပြတ်..အတွင်းက တီရှပ်လက်ပြတ်အနက် ..ဝတ်ထားတယ် ...။ ခါးသေးသေး နဲ့ တင်ပါးလုံးကျစ်ကျစ်လေးတွေက ကျပ်ထစ်နေတဲ့ အပြာရောင် လိဗိုက်စ်
ဂျင်းဘောင်းဘီကြောင့် ပို သိသာနေတယ် ။
ညာဖက်လက်မောင်းက တစစ်စစ်နဲ့ နာကျင်ကိုက်ခဲနေတယ် ။ မနေ့ညက ထိုးထားတဲ့ တက်တူးကြောင့် ..။
ဒီတက်တူးကြောင့်လဲ မာမီတို့နဲ့ ကွိုင်တက်တာ ..။ အနီရောင်နဲ့ အမဲရောင် ဆေးတွေနဲ့ ရေးထိုးထားတဲ့ကျားရိုင်းတကောင် မာန်ဖီနေတဲ့ပုံ တက်တူးကို ထိုးရမလား ဆိုပြီး သူတို့က
စူဇန့်ကို စိတ်တွေ ဆိုးကြတာ ...။
ဘားကောင်တာအတွင်းက မေဂန်က လှမ်းနုတ်ဆက်တယ် ။
“ ဟေး..စူဇန် ...ဘရစ်နီ မပါဘူးလား ....”
“ သူလာလိမ့်မယ် ....မေဂန် ဘယ်လိုလဲ...တွန််မ်ကော..မတွေ့တာ ကြာပြီ....”
ဘားတင်ဒါ မေဂန်နဲ့ စူဇန်တို့ ခင်ကြတယ် ..။ တခါတောင် အတူတူ ဘိုက်ခ်စီး ထွက်ကြတယ်.. ။မေဂန့် ရီးစား တွန်မ် ကလည်း ဘိုက်ကာ ဘဲလေ ...။
ကယ်လီဖိုးနီးယားမှာ မော်တော်ဆိုင်ကယ်ဂိုဏ်းတွေ အများကြီးဘဲ ..။
အရင်တုံးကတော့ ဟဲလ်စ် အိန်ဂျယ်တွေက နံမည်အကြီးဆုံးဘဲပေါ့ ...။
စိတ်က ညစ်နေတော့ အရက်ကို တခွက်ပြီးတော့ နောက်ထပ်တခွက် ထပ်ချပစ်လိုက်တယ် ။
ချဉ်စုတ်စုတ် ချွေးနံ့ဆိုးကြောင့် ဘေးမှာ လူတယောက် ရောက်နေတာ သိလိုက်တယ် ။
“ ဟေး..ဘေဘီ..မင်းကို ငါ အရက်တိုက်ပါရစေ .....”
ဆံပင် အဝါရောင်နဲ့ အဖြူ ကောင် ..။
ကြည့်ရတာ သူလဲ ဘိုက်ကာဘဲ ..။
သားရေဂျာကင်နဲ့ လည်ပင်းမှာ သံကြိုးတွေ တပုံကြီး ဆွဲထားသည် ။ ပုံစံကတော့ မဆိုးပါဘူး ...။ ရော့ခ်စတား ကစ်ဒ်ရော့ခ်တို့လို ကမ်းထရီး ဒီဇိုင်း ...။ အောက်ကို ငုံ့ကြည့်လိုက်တော့
ဘိုက်ချပ်ချပ်နဲ့မို့ မဆိုးပါဘူးလို့ စူဇန် တွေးမိလိုက်သလား မသိပါဘူး ..။
ဘိုက်ရွှဲတဲ့ ဘဲကြီးတွေဆို စူဇန် စိတ်ပြယ်လို့ ..။
“ မလိုပါဘူး..ငါ့ဖါသာ သောက်နိုင်ပါတယ် ....”
ဒီဘဲကို မကြည့်ဘဲ ပြန်ပြောလိုက်တယ် ။ စူဇန်က လုံးဝ မသိတဲ့ လူတစိမ်းဆိုရင် နဲနဲ ပဲများတတ်တယ် ။
“ မင်းဖါသာ သောက်နိုင်မှန်တော့ သိတာပေါ့..ငါက မိတ်ဖြစ်ဆွေဖြစ် တိုက်ချင်လို့ပါ..လုပ်ပါ....”
ဘားတင်ဒါ မေဂန့်ကို အရက်ထပ်ပေးဖို့ သူမှာနေတယ် ။ စူဇန် စိတ်ပျက်လာတယ် ..။ လွယ်လွယ်နဲ့ ဖန်လို့ရမယ့် အာရှမလေး လို့ ထင်နေပုံရတယ် ...။
ဘားကောင်တာကနေ စူဇန် ထလိုက်တယ် ...။
စေတနာပိုချင်တဲ့ ဆံပင်အဝါကောင် အနောက်က လိုက်လာတယ် ..။
“ ဟေ့..နေအုံးလေ ....အေးဆေး စကားလေးဘာလေး ပြောပါအုံး ....ငါ တကယ် ခင်မင်ချင်လို့ပါ....”
စူဇန်က မကြားချင်ယောင်ဆောင်ပြီး အိမ်သာခန်းတွေ ရှိတဲ့ဖက်ကို လျောက်သွားလိုက်တယ် ..။
“ ဟေး..မင်း အင်္ဂလိပ်စကား မပြောတတ်ဘူးလား ...တယ်ရိုင်စိုင်းပါလား....စကားပြောရင် ပြန်ပြောရတယ် ..ရဖူဂျီမ ရဲ့.....”
အနောက်ကနေ “ ခွေးမ...အမူပိုနေတယ် ...” လို့ ခပ်တိုးတိုး ပြောလိုက်သံ ကြားလိုက်လို့ အနောက်ကို လှည့်ကြည့်လိုက်တယ် ..။ ဆံပင်အဝါရောင် နဲ့အတူ ရှိနေတဲ့ ဆံပင်အညို မုတ်
ဆိတ်နဲ့ ကောင်တကောင် ပြောလိုက်တာ ဖြစ်နေတယ် ..။
“ ဟေ့ကောင်..မင်း ဘာပြောတယ်...ငါ့ကို ဘယ်လိုခေါ်လိုက်တယ် ..နင်တို့ကမှ အဖြူ အောက်တန်းစားတွေ......”
စူဇန်က ခပ်မာမာ စွာလိုက်တယ် ..။
စူဇန့်စကားလုံးက သူတို့ကို ဟတ်ထိသွားစေသည် ။
ဆံပင်အညိုနဲ့ ကောင်က မိန်းမသားကို နှိပ်စက်ကလူ လုပ်ချင်တဲ့ကောင် ထင်တာဘဲ ..။ စူဇန့်ကို ဖိုက်ဖို့ အရှေ့ကို တိုးကပ်လာတယ် ။
“ မင်းကို ဘစ်ချ် ( ခွေးမ ) လို့ ငါ ခေါ်လိုက်တယ်....မင်း ဘာလုပ်ချျင်သလဲ ဘစ်ချ်..အာရှ ဘစ်ချ် ....”
ဒီကောင်က အလာကြီး....။ သူ့လက်သီးဆုပ်တွေကို ပြင်ရင်း ကပ်လာတာ ...။ တော်တော့်ကို မူးနေတယ် ..။
ယောကျ်ားကြီး တန်မဲ့ နဲ့ ..မိန်းမတယောက်ကို ထိုးကြိတ်နှိပ်စက်ချင်တဲ့ သူ့ကို စူဇန် ရွံရှာစွာနဲ့ ကြည့်လိုက်တယ် ..။ ပြီးတော့ ပတ်ဝန်းကျင်ကို မျက်စိကစားလိုက်တယ် ...။
ဘေးက စားပွဲတွေ အပေါ်မှာ ဘီယာပုလင်းတွေနဲ့ ဖန်ခွက်တွေ..ရှိနေတယ် ....။
ဒီအချိန်မှာ ဒီလူက စူဇန့်ဆံပင်ကို လက်နဲ့ လှမ်းဆွဲလိုက်တယ် ..။ စူဇန်က အနောက်ကို ဆုတ်ပြီး သူ့လက်ကို ပုတ်ထုတ်ပစ်လိုက်တယ် ။
“ ခွေးမ..နင့်ကိုယ်နင် ဘာထင်နေလဲ...ငါတို့က ရိုးလင်းသန်းဒါးဂိုဏ်း က...”
ဒီလူက သူ့ဂျင်းဘောင်းဘီ နောက်အိတ်ထဲက အသွားခြောက်လက်မကျော် ရှည်တဲ့ ခလုပ်ဓါးတချောင်းကို ဆွဲထုတ်လိုက်တယ် ...။
“ နင့်မျက်နှာ လှလှလေးကို အကျည်းတန်သွားအောင် လှီးပစ်မယ်....ခွေးမ .....”
စူဇန်လဲ ဓါးကိုတော့ ကြောက်တယ် ..။ ဓါးကို မရှောင်တတ်ဘူး ။ ပြေးလမ်း ကြည့်နေဆဲ ဓါးကိုင် ဆံပင်ညို မုတ်ဆိတ်ကောင် က ဓါးကို ဆကာ ဆကာ နဲ့ ရှေ့တိုးလာသည် ။
ရုတ်တရက် ကလပ်ထဲ အဝင်တုံးက တွေ့လိုက်တဲ့ အာရှကောင် သုံးကောင်ထဲက တယောက်က စူဇန်နဲ့ ဆံပင်အညို မုတ်ဆိတ် တို့ ကြားကို ဝင်ရပ်လိုက်တာ တွေ့ရသည် ။
“ ရိုးလင်းသန်းဒါးဂိုဏ်းကကောင်တွေက တော်တော် အောက်တန်းကျပါလား ...အားနွဲ့တဲ့ မိန်းမသားတယောက်ကို ဓါးကြီးတရမ်းရမ်းနဲ့...ကြည့်မကောင်းပါဘူး .....”
ဆံပင်အညိုနဲ့ကောင် ရဲ့ မျက်နှာကြီး မဲညိုသွားသည် ။
သူ့ဘေးက ဆံပင်အဝါနဲ့ ကစ်ရော့ခ်ဒီဇိုင်းနဲ့ကောင်က ဝတ်ထားတဲ့ ဂျာကင်အောက်ကို လက်သွင်းလိုက်သည် ။
စူဇန်အရှေ့က ဝင်ရပ်လိုက်တဲ့ အာရှကောင်ကလဲ သူ့ဂျာကင်အောက်ကို လက်သွင်းလိုက်သည် ။
အခြေအနေက တင်းမာသွားပြီ ။
အခန့်မသင့်ရင် ပစ်ကြခတ်ကြမယ့်သဘောရှိနေပြီ ..။
ကစ်တင်းကလောက မန်နေဂျာ ရောက်လာတယ် ။ ကလပ်ထဲမှာ မဖြစ်ကြဖို့ တောင်းပန်တယ် ။
ဆံပင်အညို နဲ့ မုတ်ဆိတ်က သူ့ဂျာကင်ကို လှစ်ပြလိုက်သည် ။
မန်နေဂျာလဲ ပုခုံးစလွယ်အိတ်နဲ့ ထည့်ထားတဲ့ ပစ္စတိုလ်ကြီးရဲ့ ဒင်ပိုင်းကို တွေ့လိုက်ရလို့ တုန်လှုပ်သွားသည် ။
ဆံပင်ရှည်နဲ့ အာရှကောင်ကလည်း လက်ခလယ်ထောင်ပြရင်း...“ နောင်ကို မိန်းမတွေကို ဗိုလ်ကျဖို့ မလုပ်နဲ့....မင်းတို့ နာမယ် ...” လို့ ပြောလိုက်သည် ။
ဆံပင်အဝါနဲ့ ကစ်ဒ်ရော့ခ်လိုကောင်က “ မင်းက ဘာကောင်လဲ..မင်း ဒီအေရီယာမှာ ရိုးလင်းသန်းဒါး ဆိုတာ မကြားဖူးဘူးလား ....” လို့ မေးလိုက်သည် ။
အာရှကောင် က “ ဟား....မင်းတို့ဂျာကင်ကျောဖက်မှာ ရေးထားတာကို ငါ စောစောထဲက တွေ့လို့ မင်းတို့ဟာ “ ရိုးလင်းသန်းဒါးဂိုဏ်း ” က ဆိုတာ ငါသိပြီးသားဘဲ....ငါက ဘာလုပ်ရမှာလဲ
...ငါတို့က....မင်းတို့ ရိုးလင်းသန်းဒါး ဂိုဏ်းသားတွေ မုဒိန်းကျင့်လို့ ..ဖမ်းပြီး လီးတွေ ဖြတ်ပစ်လိုက်တဲ့ တရုတ်တန်းက “ ဂရင်း ဒရယ်ဂင် ....” ဂိုဏ်း ကဘဲ....”လို့ မခိုးမခန့်နဲ့ ပြောလိုက်ပါသည် ။
“ ဂရင်းဒရယ်ဂင် ” ဆိုတဲ့ နံမည်ကို ကြားလိုက်တာနဲ့ ” ရိုးလင်းသန်းဒါး ”မော်တော်ဆိုင်ကယ်ဂိုဏ်း က အဖြူကောင် နှစ်ကောင် ဆတ်ကနဲ တုန်သွားကြတယ် ။
သူတို့ “ ရိုးလင်းသန်းဒါး ”က ဂိုဏ်းသားတွေကို ရက်ရက်စက်စက် ဆုံးမသွားတဲ့ အာရှဂိုဏ်းအကြောင်းကို သူတို့ ကောင်းကောင်းကြီး သိနေလို့ ။ “ ရိုးလင်းသန်းဒါး ” ဂိုဏ်းက ခေါင်းဆောင် ကူးပါး က“ ဂရင်းဒရယ်ဂင် ”တွေ အပေါ် အခဲမကြေဘဲ တနေ့နေ့ ဒီအာရှကောင်တွေကို လှလှပပ ပြန်လက်တုံ့ပြန်မည် လို့ အမြဲတစေ ကြုံးဝါးနေခဲ့တယ် လေ ..။
စူဇင်လဲ အာရှကောင်တွေက “ ဂရင်းဒရယ်ဂင် ဘိုက်ကာဂိုဏ်း ” က ဆိုတာကို သိလိုက်ရလို့ အံ့လဲ သြ အထင်လဲ အရမ်းကြီးသွားတယ် ...။ စူဇင်က ဆိုင်ကယ်စီးနေတဲ့သူမို့..ဆိုင်ကယ်သမား ဘော်ဒါတွေ ရှိလို့ “ ဂရင်းဒရယ်ဂင် ”တွေကိုသိနေတယ် ။ အနက်ရောင် သားရေ ဂျာကင်တွေရဲ့ ကျောဖက်မှာ အစိမ်းရောင် တရုတ်နဂါးပုံနဲ့ Green Dragon San Fransisco လို့ စာတန်းရေးထိုးထားတဲ့အာရှလူငယ်တွေ တအုပ်ကြီး ဆိုင်ကယ်တွေ တန်းစီမောင်းသွားတာကိုလဲ တွေ့နေကျ ..။
ဘားက မေဂင်ရဲ့ ရီးစား တွန်မ်ကလည်း ဘိုက်ကာတယောက်မို့ Green Dragon အာရှဆိုင်ကယ်ဂိုဏ်း အကြောင်းကို စူဇန်တို့ကို ပြောပြခဲ့ဘူးတယ် ။ Rolling Thunder က လူဖြူ တွေချည်း ဖွဲ့ထားတဲ့ ဂိုဏ်း ဖြစ်တယ် ။ ဟာလီ ဒစ်ဗစ်ဆင် အမျိ ုးအစား ဆိုင်ကယ်တွေကိုဘဲ စီးကြတယ် ။ သူတို့ရဲ့ ဂိုဏ်းကို ဝင်ဖို့ စည်းကမ်းချက်ထဲမှာ လူဖြူ ( ကော့ကေးရှင်း ) ဖြစ်ရမယ် ဆိုတဲ့ အချက် မပါပေမယ့်သူတို့ဂိုဏ်းသားအားလုံးက လူမဲလဲ မပါ.အာရှနဲ့ မက်ဆီကင်လဲ မပါတာကို တွေ့ရတယ် လို့ တွန်မ်က ပြောပြတယ် ။ တွန်မ်ကတော့ ဘယ်ဂိုဏ်းကိုမှ မဝင်ဘဲ သူ့ဖါသာ ဆိုင်ကယ်စီးနေတဲ့ စစ်ပြန်တယောက်ပါ ။
အာရှကောင်သုံးကောင် ကို လက်ခလယ်ထောင်ပြပြီး ဆံပင်အဝါရောင်နဲ့ ဆံပင်အညိုရောင် ကောင် ဘားထဲက ထွက်သွားကြတယ် ...။
စူဇန်လဲ သူ့ဖက်က ဝင်ရပ်ပေးတဲ့ အရပ်မြင့်မြင့် အာရှကောင် ကို ကျေးဇူးတင်တယ် လို့ ပြောလိုက်တယ်..။ အာရှကောင်က သူ့လူနှစ်ယောက်ကို “ အဖြူကောင်တွေ ကို လိုက်ကြည့်ကြ..ငါတို့ ဘိုက်တွေကို ဖျက်ဆီးနေအုံးမယ် ...” လို့ ပြောလိုက်ပြီးမှ စူဇန့်ဖက်ကို လှည့်လိုက်တယ် ။
“ ရပါတယ်...ဒို့အာရှတွေ အချင်းချင်း ရိုင်းပင်းရမှာပေါ့..ဒီ ရိုးလင်းသန်းဒါးဂိုဏ်းက ကောင်တွေက ( လူဖြူ ကြီးစိုးရေး ၀ါဒ ) လက်ကိုင်ထားကြတဲ့ Red Neck တွေဘဲ
....အာရှမတွေကို စော်ကားတဲ့နေရာမှာ နံမည်ကြီးလွန်းလို့ ငါတို့ ဂရင်းဒရယ်ဂင်တွေကလည်း ဒါမျိ ုးတွေ့ရင် လက်ပိုက်ကြည့်မနေနိုင်ဘူး ....ကြုံရင် ကြုံသလို သူတို့ကို လက်ဆင် ( သင်္ခန်းစာ )
ပေးသွားမှာဘဲလေ..ဒါနဲ့ မင်းက မူရင်းဘယ်တိုင်းပြည်ကလဲ ...ဖိလိပိုင်ကလား...”
“ မဟုတ်ဘူး ..ငါက Burma က..အခု Myanmar လို့ ခေါ်တယ် ...”
“ အိုး..မင်းက မြန်မာ ကလား ....”
အာရှကောင်က စူဇန်က မြန်မာပြည်က လို့ ပြောလိုက်တာနဲ့ အံ့သြသွားသလို သဘောကျသွားဟန်နဲ့ ရယ်မောလိုက်တယ် ။
စူဇန်လဲ မျက်မှောင်ကြုံ့ပြီး “ ဘာလို့ ရယ်တာလဲ..ငါ့စကားထဲမှာ ရယ်စရာများ ပါနေလို့လား ...” လို့ သူ့ကိုမေးလိုက်တယ် ။
“ မပါပါဘူး..မင်းပြောတဲ့ စကားမှာ ရယ်စရာ မပါပါဘူး ...တိုက်ဆိုင်မှုကို အံ့သြ သဘောကျ မိလို့ ရယ်တာပါ ...ငါလဲ မင်းလိုဘဲ မြန်မာ တယောက်မို့ပါ .....”
ဟင်..သူက မြန်မာနဲ့လဲ မတူဘူး ..။ စူဇန်လဲ အံ့သြသွားတယ် ။
“ ငါ့နံမည် ...နေခ....မင်းနံမည်ကကော ....”
“ စူဇန် ....စူဇန်ကျော်ကျော်....”
စူဇန်နဲ့ နေခ လက်သီးဆုပ်ချင်း ထိလိုက်ကြသည် ။ ဘော်ဒါဖြစ်သွားတဲ့ သဘော ...။
“ မင်း ဘော်ဒါတွေကရော..မြန်မာတွေဘဲလား ...”
“ မဟုတ်ဘူး ...ငါတို့ ဂရင်းဒရယ်ဂင်ဂိုဏ်းမှာ ငါတယောက်ဘဲ မြန်မာရှိတယ် ...အားလုံးက တရုတ်လူမျိ ုး ..ဗီယက်နမ် နဲ့ ကမ္ဘောဒီးယား ....”
“ လာလေ..ထိုင်အုံး..တခုခုသောက်ရင်း စကားပြောရအောင် ....”
သူတို့ စားပွဲတလုံးမှာ ထိုင်လိုက်ကြတယ် ။
ပုခုံးပေါ်ကို ဝဲကျနေတဲ့ ဆံပင်ရှည်ရှည် မျက်ခုံးမွေးထူထူနက်နက် နှာတန်ပေါ်ပေါ်နဲ့ နေခသည် ကြည့်ကောင်းသည် လို့ စူဇန် ထင်မိတယ် ...။
ပိန်တယ်လို့ ထင်ရပေမယ့် အရပ်ကမြင့်မြင့်နဲ့ ..။
မျက်လုံးချင်း ဆုံမိတယ် ။
စူဇန် ရင်ခုံသွားသလား ...။
“ အဟင်း..ဘာကြည့်တာလဲ..စူဇန် ....”
“ အင်း..အခု သေသေချာချာ ကြည့်မှဘဲ မြန်မာနဲ့ ပို တူလာတယ်....”
နေခက သဘောကျပြီး ရယ်လိုက်တယ် ....။
ဘားက မေဂင်က အရက် လာချပေးတယ် ..။
“ စူဇန်..မြန်မာလို ပြောတတ်သေးလား ....”
“ နားလည်တယ်..ကောင်းကောင်း နားလည်တယ်..ပြန်ပြောလို့ မထွက်ဘူး ...အသံထွက်တွေ မှားတယ် .....နေခ ကော..ပြောလား....”
“ ပြောနိုင်တယ် ...ငယ်ငယ်ထဲက အဖေအမေ က မြန်မာလိုဘဲ ပြောလို့ ..အင်း..အခု သူတို့ မရှိကြတော့ဘူး ....”
“ ဟင်...ဘာဖြစ်လို့လဲ ....”
“ ကား အက်ဆီးဒင့်နဲ့ နှစ်ယောက်လုံး သေသွားကြပြီ ...ငါ တယောက်ထဲဘဲလေ..ဒါကြောင့် ငါ လုပ်ချင်ရာတွေ လျောက်လုပ်..စိတ်တွေ လေလွင့်နေတယ်..စူဇန် ....”
“ Girl Friend ရှိလား ....”
“ အရင်ကတော့ ရှိတယ်..အခု မရှိဘူး..ပြတ်သွားပြီ ....စူဇန်ကော ...Boy Friend ရှိလား ...”
“ အရင်ကတော့ ရှိတယ်..အခု မရှိဘူး..ပြတ်သွားပြီ...”
သူဖြေတဲ့ စကား အတိုင်း စူဇန် ဖြေလိုက်လို့ နေခ သဘောကျပြီး ရယ်တယ် ။
“ အလုပ်ကော လုပ်လား ....”
“ နိုး..မလုပ်ဘူး ....အဲ...အရင်က လုပ်တယ် ....လွန်ခဲ့တဲ့ အပတ်ကဘဲ အလုပ်က ထွက်လိုက်တယ် ...ဘော့စ်လုပ်တဲ့ကောင်က ရိသဲ့သဲ့နဲ့ ကြံစည်ချင်လို့ ...ဆဲပြီး ထွက်ပစ်လိုက်တယ် ...”
နေခ က စူဇန့် လက်မောင်းက တက်တူးကို တွေ့သွားတယ် ....။
“ တက်တူး မိုက်တယ် ..စူဇန်...”
“ မနေ့ကဘဲ ထိုးလိုက်တာ..ဒါ ထိုးလို့ အမေနဲ့ ဖိုက်ပြီး ညစ်ညစ်နဲ့ ဒီမှာ လာ အရက်သောက်တယ်လေ...အဲဒါကို ဟို အဖြူ အမှိုက်နှစ်ကောင်က လာညိနေလို့ .....”
နေခက သူ့ဆဲလ်နံပါတ် ပေးတယ် ..။
“ အကြောင်းရှိရင် ခေါ်လိုက် စူဇန် ...ဘာဘဲ လိုလို ပြော ..ဒို့နှစ်ယောက် သူငယ်ချင်း ဖြစ်သွားပြီ ....ငါက သူငယ်ချင်းအတွက်ဆို ဘာဘဲ ဖြစ်ဖြစ် ကူညီတယ် ....”
“ ကျေးဇူးဘဲ...နေခ ...”
နေခရဲ့ ဘော်ဒါနှစ်ယောက် ဘားထဲကို ဝင်လာကြတယ် ..။
“ ဟေး...နေ...မင်းက ဒီမှာ လာ စကားကောင်းနေတာကိုး..ငါတို့က မင်း ထွက်လာမလား ဆိုပြီး အပြင်မှာ စောင့်နေကြတာ ....”
“ အေး..အေး...လာပြီ...လာပြီ .....စူဇန်..ဒိုးလိုက်အုံးမယ် .....ကိစ္စတခု ရှိနေသေးလို့ .....”
“ အိုခေ..ကောင်းပြီ..နေခ...ဆီးယူး နော်..ဖုန်းဆက်မယ် .....”
နေခ သူ့လူတွေနဲ့ ဘားထဲက ထွက်သွားတယ် .....။ နေခ ထွက်သွားတာကို ငေးကြည့်ရင်း စူဇန် တယောက်ထဲ ကျန်ခဲ့တယ် ...။
သူ့ကို ရင်ခုံစေတဲ့ နေခ ကို ပြန်တွေ့ချင်သေးတယ် ....။
စူဇန် နေခ ကို ကြိုက်မိသွားတယ် ...။
Scott mckenzie ရဲ့ San francisco ဆိုတဲ့ သီချင်းသံက ပျံ့လွင့်နေတယ် ။ San francisco မြို့အကြောင်းကို ဆိုထားတဲ့ နံမည်ကျော် သီချင်း ...။
( If you going to San Francisco
Be sure to wear some flowers in your hair
If you going to San Francisco
You're gonna meet some gentle people there
For those who come to San Francisco
Summertime will be a love-in there
In the streets of San Francisco
Gentle people with flowers in their hair
All across the nation,such a strange Vibration
People in motion
There is a whole generation with a new explanation
People in motion,people in motion
For those who come to San Francisco
Be sure to wear some flowers in your hair
If you come to San Francisco
Summertime will be a loving day
If you come to San Francisco
Summertime will be a loving day )
5th Street မှာ စူဇန် မုန့်ဟင်းခါး စားနေတယ် ..။ ဒေါ်လေးနဲ့ ...။ Lil Burma Food truck က မုန့်ဟင်းခါး ကို စားနေတာ ..။ ဒေါ်လေး က ခေါက်ဆွဲသုတ် စားတယ် ..။
ဆန်ဖရန်စစ်စကို မှာ မြန်မာ စားသောက်ဆိုင်တွေ သုံးဆိုင်လောက် ရှိတယ် ။
ကားနဲ့ ရောင်းတဲ့ ဒီဆိုင်လေးကို စူဇန်တို့ ကြိုက်တယ် ။
ခဏခဏ ဝယ်စားကြတယ် ...။
ဆိုင်ကယ်ကြီး သုံးစီး တဝေါဝေါနဲ့ လမ်းပေါ်မှာ ဖြတ်မောင်းသွားတယ် ..။ ဒေါ်လေးနဲ့ စကားပြောနေလို့ စူဇန်လဲ ဆိုင်ကယ်တွေ ဖြတ်သွားတာကို အသေအချာ မကြည့်မိဘူး ။ ဒေါ်ေ
လးက ဘရစ်နီ့အိမ်မှာ နေနေတဲ့ စူဇန့်ကို လာခေါ်တာ ..။ စူဇန့်ကို ငယ်ငယ်လေးထဲက အရမ်း ဂရုစိုက်တာ အခုအထိဘဲ ။ ဒေါ်လေးက အရမ်း သဘောကောင်းတယ် ။ အပျိ ုကြီးမို့ တူမဖြစ်တဲ့ စူဇန့်ကို ပိုပြီး ဂရုစိုက် နိုင်တာလို့ ထင်တာဘဲ ။ အိမ်ထောင်နဲ့ သားသမီးတွေနဲ့သာ ဆိုရင် ဘယ်လောက် သဘောကောင်းကောင်း သူ့အလုပ်နဲ့ သူ ရှုပ်နေမှာလေ ..။ ဒေါ်လေးက ရုပ်လဲ ချောပြီး သဘောကျ ကြိုက်တဲ့ ယောကျ်ားတွေ အများကြီး ရှိရက်နဲ့ အပျိ ုကြီး ဖြစ်နေတာ ။ ဆေးကျောင်းသူ ဘဝထဲက စာဘဲ အမြဲ ကျက်နေခဲ့ပြီး ယောကျ်ားကိစ္စကို စိတ်မဝင်စားခဲ့ဘူးလို့ မာမီက စူဇန့်ကို ဒေါ်လေး အကြောင်း ပြောပြဖူးတယ် ။ ဒေါ်လေးက အမေနဲ့ ရန်မဖြစ်ဖို့..ဆင်းစတစ် မဖြစ်ဖို့..ပြောဆိုရင်း စူဇန် ကြိုက်တဲ့ မြန်မာ Lil Burma Food truck မှာ
အစားလိုက်ကျွေးတာ ။
( ဘာ ထပ်မှာအုံးမလဲ.....စူဇန် ....မဝသေးရင် ..စားချင်တာ မှာ ထားအုံး......}
( တော်ပြီ ဒေါ်လေး ....စားကောင်းတိုင်း စားလို့ မဖြစ်သေးဘူး ....စူဇန်..ဝတုတ် မဖြစ်ချင်ဘူး .....)
“ စူဇန် ....”
အနောက်က ခေါ်လိုက်သံကြောင့် စူဇန်ရော ဒေါ်လေးရော လှည့်ကြည့်လိုက်ကြတယ် ။
“ ဟင်...နေခ .....”
ပြုံးကြည့်နေတဲ့ နေခ ကို တွေ့ရတယ် ..။
သားရေ လက်ပြတ်ဂျာကင် ..အတွင်းက အကျ ႌ အနက် ..ဂျင်းဘောင်းဘီအပြာရင့်ဝတ်ထားတယ် ။
နေခ ဒီဇိုင်းက အပြတ် လန်းနေတယ် ....။
“ ဒီလမ်းပေါ်က ဖြတ်သွားရင်း စူဇန့်ကို တွေ့လိုက်လို့ လာနုတ်ဆက်တာ ....”
ဒေါ်လေး က နေခ ကို သေသေချာချာ ကြည့်နေတယ် ....။
စူဇန်က ..“ ဒေါ်လေး ..ဒါ စူဇန့်သူငယ်ချင်း..နေခ ....”လို့ ဒေါ်လေးကို ပြောပြသလို နေခ ကိုလည်း “ ဒါ စူဇန့်ဒေါ်လေး ..ဒေါ်နန္ဒာဇော်ပိုင် ..ဒေါ်လေးက ဒေါက်တာ..အထူးကု...” လို့ ပြောပြ မိတ်ဆက်ပေးလိုက်တယ် ..။ ဒေါ်လေး နဲ့ နေခတို့တယောက်နဲ့ တယောက် ပြုံးပြ ခေါင်းညှိမ့်ပြ လိုက်ကြတာ စူဇန် တွေ့ရတယ် ။
“ နေခ..ဘာစားမလဲ....စားလေ ....”
စူဇန်က နေခကို မေးလိုက်တယ် ။ တကယ်တော့ စူဇန့်မှာ နေခကို ကျွေးဖို့ ပိုက်ဆံ တပြားတချပ်တောင် မရှိပါဘူး ။ စူဇန်တောင် ဒေါ်လေး ကျွေးလို့ စားရတာ ။
နေခက “ မစားတော့ဘူး..စူဇန် ...ဘော်ဒါတွေ ပါသေးတယ် ...အလုပ်တခု သွားရင်း စူဇန့်ကို တွေ့လိုက်လို့ ရပ်ပြီး နုတ်ဆက်တာ ...အေးအေးဆေးဆေး တွေ့ကြအုံးမယ်လေ
...”လို့ ပြောတယ် ။ စူဇန်လဲ နေခကို ထပ်တွေ့ချင်နေသေးတာ ဆိုတော့ အခုလို နေခနဲ့ မမျှော်လင့်ဘဲ ဆုံရတာ ဝမ်းသာတယ် ။
နေခ နုတ်ဆက်ပြီး ပြန်သွားတယ် ။ ဒေါ်လေးက တဝေါဝေါနဲ့ အုပ်စုလိုက် မောင်းထွက်သွားတဲ့ နေခတို့ လူစုကို လှမ်းကြည့်ပြီး မျက်မှောင်လေး ကြုံ့ပြီး..“ စူဇန်..သူက ဘိုက်ကာဂို
ဏ်းကလား ..လူဆိုးလေးလား ...ဘယ်လိုလူတွေနဲ့ လျောက်ပေါင်းနေတာလဲ..သမီး....” လို့ မေးတယ်.... ပြောတယ် ။
“ သူက လူကောင်းပါ ဒေါ်လေး ...စူဇန် ဒုက္ခရောက်တဲ့အချိန် စူဇန့်ကို သူကူတယ်...”
ဒေါ်လေးလဲ စူဇန့်ကို အိမ်ပြန်ခေါ်သွားချင်တာကြောင့် စူဇန်နဲ့ ဆန့်ကျင်ပြီး ဘာမှ ဆက် မငြင်းတော့ဘူး ထင်တာဘဲ ..။ သူ့ခေါက်ဆွဲသုတ်ကိုဘဲ စားနေလိုက်တယ် ...။
စူဇန် အိမ်ကို ဒေါ်လေးနဲ့ ပြန်ရောက်သွားတယ် ။
မာမီ နဲ့ ပြန်နီးနီးကပ်ကပ် နေရတာတော့ မလွယ်ဘူး ...။
Same old thing ....ဓါတ်ပြားဟောင်းကြီး....ပြန်ဖွင့်တယ်လေ ....။ ထပ်ခါတလဲလဲ ကြားနေရလို့ စူဇန် မကြားချင်တော့ဘူး....။
မာမီနဲ့ ဝေးရာကို ပြေးချင်တဲ့ စိတ်တွေက စူဇန် ၁၃ နှစ် သမီးထဲက ဖြစ်လဲ့တာ ..။
ခဏ ခဏ လည်း ပြေးခဲ့တယ် ...။
ဒီတခါတော့ ဘယ်တော့မှ ပြန်မလာနိုင်တဲ့ အဝေးဆုံး နေရာ တခုခုကို ပြေးသွားတော့မယ် လို့ စဉ်းစား နေမိတယ် ....။
အင်း ..ဒီလို ပြေးသွားမယ် ကြံမိတော့ နေခကို မြင်ယောင်လိုက်တယ် ..။
နေခနဲ့ ချစ်သူ ဖြစ်ချင်တယ် ...။
သူနဲ့ အတူတူ ခရီးဝေးတခုကို အတူတူ ဆိုင်ကယ် ကိုယ်စီနဲ့ သွားချင်တယ် ...။
မာမီ နဲ့ ဒေါ်လေး က ထုံးစံအတိုင်း စူဇန့်ကို အလုပ်တခုခု လုပ်ဖို့ ပြောကြတယ် ။
စူဇန်လဲ မိသားစုထဲမှာ သိုးမဲ လို့ ပြောမလား..စုန်းပြူးလို့ ပြောမလား ..။ စူဇန်တယောက်ဘဲ ပရော်ဖက်ရှင်နယ် မဟုတ်တာလေ ..။
ဒက်ဒီနဲ့ မာမီက အထူးကုဆရာဝန်ကြီးတွေ ဖြစ်ကြသလို မာမီ့မောင် လေးလေးတိုးကလည်း ဆရာဝန်...ဒက်ဒီ့ညီမ ဒေါ်လေးကလည်း အထူးကုဆရာဝန် လေ ။ ဒီ့အပြင်
မာမီ့အကိုရဲ့သားနဲ့ သမီးတို့ကလည်း မြန်မာပြည်မှာ ဆရာဝန်ဘဲ ..။ ဒီကို လာဖို့ လုပ်နေကြတယ် ။
တမျိ ုးလုံး ဆရာဝန်တွေ ဖြစ်နေကြတာ..။ စူဇန်တယောက်ထဲ သာမန် ဘွဲ့တောင် မရဘဲ အီးယောင်ဝါးနေတယ်လေ ။
ဒေါ်လေးက အကြံပေးတာက မြန်မာစကားပြန် လုပ်ဖို့ ။ အခုနောက်ပိုင်း မြန်မာပြည်က လူတွေ တဖွဲဖွဲ ရောက်လာကြတော့ တချိ ု့မြန်မာနဲ့ တိုင်းရင်းသားတွေက အင်္ဂလိပ်ဘာသာ
စကားပြောဖို့ အခက်အခဲ ရှိကြတယ်လေ ..။ မြန်မာအင်္ဂလိပ် ဘာသာပြန်ပြောနိုင်တဲ့ အင်တာပရက်တာ အလုပ်တွေ ပေါ်လာတယ် ..။ ခေတ်စားလာတယ် ...။
ခက်တာက စူဇန်က အဲဒါမျိ ုး လုပ်ဖို့ စိတ်မဝင်စားဘူး ။
စူဇန်နေချင်တာက ဟစ်ပီမတယောက်လို နွမ်းပါးစုတ်ခြာတဲ့ အဝတ်အစားတွေ ဝတ်..ဆိုင်ကယ်တစီးနဲ့ လျောက်လိမ့်နေချင်တာ ..။ မာမီကတော့ စူဇန်ဟာ စိတ်လေလွင့်နေတဲ့
ဆန်ကုန်မြေလေးမတယောက် လို့ နစ်နစ်နာနာ ပြောတယ် ..။ စူဇန်လဲ အစပိုင်းမှာတော့ မာမီ့ကို စိတ်နာတာ အရမ်းဘဲ ..။ နောက်ပိုင်းမှာ သေသေချာချာ
ပြန်စဉ်းစားကြည့်လိုက်တော့စူဇန်ကိုယ်တိုင်က တကယ့်ကို လေလွင့်နေတယ် ဆိုတာ ကိုယ့်ဖါသာ လက်ခံမိပြီး သူပြောချင်တာတွေ ပြောပါစေ..ဆိုပြီး ဘာမှ သိပ်
ပြန်မပြောချင်တော့ပါဘူး ။
မာမီတို့ စိတ်ချမ်းသာအောင် အဲဒီစကားပြန် အလုပ်ကို လုပ်ပါမယ် လို့ ပြောလိုက်ပြီး ဒီအလုပ်ရှိတဲ့နေရာကို ဖုန်းတွေ ခေါ်ပြလိုက်တယ် ..။
ဒက်ဒီက အိ( စ် ) ကို့(စ် )မှာ ...။
မာမီ အလုပ်သွားတဲ့အချိန် ဆိုရင် အိမ်မှာ စူဇန် တယောက်ထဲဘဲ ..။ ဒေါ်လေးက စူဇန်တို့ အိမ်နဲ့ မနီးမဝေးမှာ သူတယောက်ထဲ နေတယ် ..။ လုံးချင်းနှစ်ထပ်
အိပ်ခန်းလေးခန်းပါတဲ့ အိမ်မှာ ဒေါ်လေးတယောက်ထဲ နေတာမို့ စူဇန့်ကို လာအိပ်ဖို့ ခေါ်တတ်တယ် ..။ ဒေါ်လေးကလည်း စူဇန့်ကို ကျွေးလိုက်ပေးလိုက် ဆုံးမလိုက်နဲ့ ။
ဒေါ်လေးက အထူးကု ဆရာဝန်ကြီး ဆိုတော့ လခမြင့်ပြီး ရေလျံတယ် ။ စူဇန့်ကို မုန့်ဖိုးပေးတာက အစ မာမီတို့ ပေးတာနဲ့ တခြားစီဘဲ ..။ များတယ် ..။
စူဇန်လဲ ဒေါ်လေးက မာမီထက်စာရင် လေအေးအေးလေးနဲ့ ချိ ုချိ ုသာသာ ပြောလို့ ဒေါ်လေးကို သိပ် ခံမပက်ချင်ဘူး ။
ဒေါ်လေးက အရမ်း အလုပ်များပေမယ့် မာမီ့လို အလုပ် ပင်ပမ်းရင် စိတ်မရှည်ဘဲ စူဇန့်ကို ဟောက်တာမျိ ုး ဘယ်တော့မှ မလုပ်ဘူး ။ ဘယ်လောက်ဘဲ သူ ပင်ပမ်း ပင်ပမ်း စူဇန့်အပေါ် စိတ်ရှည်တယ် ။
ဒီနေ့လဲ မာမီ အလုပ်ထွက်သွားပြီးတာနဲ့ စူဇန် ဒီနေ့ ဘာလုပ်ရမလဲ စဉ်းစားနေတယ် ။ အီးမေး ဖွင့်စစ်တော့ သူငယ်ချင်းတယောက်က ဗီဒီယိုအတိုလေးတခု ပို့ထားလို့
ဖွင့်ကြည့်တာအပြာကားတိုလေးတခု ဖြစ်နေတယ် ..။ ရိုက်ထားတာ တော်တော့်ကို သန့်လို့ ကြည့်လိုက်မိတယ် ။ အာရှမလေးတယောက် နဲ့ လူမဲကြီးတယောက် ရဲ့
ကုတင်ပေါ်မှာ ဖြစ်ပျက်တာတွေက တော်တော့်ကို ကြည့်လို့ ကောင်းတယ် ။ ကြည့်ပြီး စူဇန့်စိတ်တွေ တအား ကြွလာရတယ် ။ ဖြူ ဖြူ ဖွေးဖွေး ကောင်မလေးရဲ့ မိန်းမကိုယ်ထဲကို
လူမဲကောင်ကြီးရဲ့ တုတ်တုတ်ခဲခဲ အတန်ချောင်းကြီး အသွင်းအထုတ် မြင်ကွင်းတွေက စူဇန့်သွေးသားတွေကို ဆူကြွစေတယ် ။
အိမ်မှာကလည်း တယောက်ထဲဆိုတော့ စူဇန်လဲ ဒီ ဗီဒီယိုကို ကြည့်နေတဲ့အချိန် အတွင်းခံမပါဘဲ ဝတ်ထားတဲ့ ဘလောက်စ်ပါးပါးထဲ လက်သွင်းပြီး နို့တလုံးရဲ့
အသီးလေးကို ချေနယ်ပွတ်သပ်လိုက်မိတတယ် ။ နို့သီးလေးကလဲ ပြင်းပြလာတဲ့ ကာမဆန္ဒစိတ်တွေကြောင့် တင်းမာပြီး ထောင်ထနေတယ် ။ ကျန်တဲ့
လက်တဖက်ကလည်း ပေါင်တန်တွေ ခလယ်က ဖေါင်းအိခုံးနေတဲ့ အဖုတ်ကြီးဆီကို အလိုလို ရောက်သွားပြီး အဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားတွေကို ပွတ်မိရတယ် ။ ပွတ်မိတော့လဲ
လက်ချောင်းတွေက အဖုတ်ဆီက မခွာနိုင်တော့ဘူး ။
ဖိဖိပွတ်မိနေတယ် ..။ ယောကျ်ားတယောက်ရဲ့ အတန်ချောင်းကို လိုလားတောင့်တတဲ့စိတ်တွေ ပြင်းပြင်းထန်ထန်ကြီး ဖြစ်ပေါ်မိလို့ အဆုံးစွန်းကို ရောက်ချင်တဲ့ စိတ်တွေနဲ့
အရေတွေရွှဲစိုနေတဲ့ အဖုတ်ကို ဖိဖိ ကလိမိရတယ် ။ အမြင့်ဆုံးထိပ်ဆုံး ကို တက်လှမ်းမိတဲ့အထိပေါ့ ။
တကိုယ်လုံးက အကြောတွေ တုန်ခါသွားအောင် ကောင်းလွန်းတဲ့ ကာမဖီလင်တွေကို ခံစားလိုက်ရပြီး ဆိုဖာပေါ်မှာ ခွေခွေလေး မှိန်းနေမိတယ် ။ ဘယ်လောက်ကြာသွားတယ်
မသိဘူး ။
ဖုန်းမြည်သံကြောင့် စူဇန် မထချင်ဘဲ ထလိုက်ရတယ် ။
ဖုန်းကိုယူကြည့်လိုက်တယ် ။ ဟင် ..နေခ ခေါ်တာ ..။ နေခရဲ့ ဖုန်းအခေါ်ကို မျှော်နေမိတာ ..။ စူဇန် ပျော်သွားသည် ။
“ ဟလို ...နေခ .....”
“ စူဇန် ....မတွေ့တာ ကြာပြီ ...”
“ ဟုတ်တယ်...နေခ..ဘယ်လိုလဲ..... Whats up...”
“ စူဇန့်ကို သတိရလို့ ခေါ်လိုက်တာ ...”
စူဇန့်ရင်ထဲ နွေးသွားသည် ။ နေခက သတိရတယ် ဆိုလို့ ကျေနပ်သွားတယ် ။ စူဇန်ကလည်း နေခကို ပြန်တွေ့ချင်နေတာ မဟုတ်လား ...။
“ အံမယ်...တကယ်လား ...တကယ် ဟုတ်လို့လား ....”
“ တကယ်ပေါ့..ဟိုနေ့က Myanmar Food truck မှာ တွေ့ပြီးတဲ့ နောက်ပိုင်း စူဇန့်ကို ထပ်တွေ့ချင်နေတာ...”
“ ဟုတ်လား ....အခု နေခ ဘာလုပ်နေလဲ..ဘယ်မှာလဲ .....”
“ China Town မှာ ...စူဇန် အားရင် ဆိုင်ကယ် လျောက်စီးကြမလားလို့ ....”
စူဇန် ပျော်သွားတယ် ...။
“ အင်း ...စီးလေ ...Great.......”
“ တစီးစီ စီးမလား..စူဇန်က နေခဆိုင်ကယ်အနောက်က လိုက်စီးမလား ....”
စူဇန် စဉ်းစားနေတယ် ...။
“ အင်း . . . . . . . . .”
“ နေခနဲ့ဘဲ လိုက်စီးပါလား ...စူဇန် ....”
“ အိုကေ လေ..စီးမယ် ....နေခ အခု ဘာ ဝတ်ထားလဲ ...”
“ ဘာလို့မေးတာလဲ ...Denim Jeans ဝတ်ထားတယ် ....”
“ အော်..စူဇန်လဲ နေခနဲ့ လိုက်ဖက်အောင် ဝတ်မလို့ မေးတာပေါ့ ...နေခ ဂျင်း ဝတ်ရင် စူဇန်လဲ ဂျင်းလိုက်ဝတ်မလို့...သားရေ ဂျက်ကက် ဝတ်ရင်လဲ သားရေဂျက်ကက်
လိုက်ဝတ်ဖို့ပေါ့...”
“ အိုကေ..ဒါဆို ..နေခ လာခေါ်လိုက်မယ် ...”
“ အိုကေ နေခ..အခု ဖုန်းချပြီးရင် စူဇန့် အိမ်လိပ်စာ တက်စ်ပို့လိုက်မယ် ...”
“ ကောင်းပြီ စူဇန် ...ဆီးယူး ....”
နေခ ဖုန်း ချသွားတာနဲ့ စူဇန် ပေါ့ပါးစွာနဲ့ ထလိုက်တယ် ။ ပျော်သွားတယ် မဟုတ်လား ။ နေခနဲ့ လိမ့်ရမှာမို့ ..။ နေခဟာ စူဇန့်စိတ်ကူးထဲက ဇာတ်လိုက်ရဲ့ ပုံစံဘဲ ..။ စူဇန်
တွဲချင်တဲ့ ယောကျ်ား ...ပုံစံ ..။ စူဇန် ဘဲတွေ ထားခဲ့ တွဲခဲ့ပေမယ့် တယောက်မှ စိတ်ကြိုက် မဟုတ်ဘူး ။ ဆယ့်သုံးလေးနှစ်ကထဲက တွဲတဲ့ ဘဲ မရှိရင် ကိုယ်ကဘဲ ပုံမလာလို့
မစွံလို့ လို့အရွယ်တူတွေက ထင်မယ် ဆိုပြီး သိပ် မကြိုက်လဲ ကိုယ့်ကို လာကြိုက်တဲ့ ကောင် နဲ့ တွဲပစ်လိုက်ရတယ်လေ ..။
ရေချိ ုးခန်းထဲကို အမြန်ပြေး..အဝတ်တွေကို ချွတ်ပစ်လိုက်တယ် ..။ ရေပန်းခလုပ်ကို လှည့်ဖွင့်လိုက်တယ် ..။ ရေချိ ုးတဲ့ ကန်ထဲ လှမ်း မဝင်ခင် နံရံက မှန်ချပ်ကြီးထဲက ကိုယ့်ရုပ်ကို ကိုယ်အမှတ်တမယ့် ကြည့်လိုက်တယ် ..။ သွယ်လျ ဖြူဝင်းတဲ့ မိမွေးတိုင်း ကို်ယ်လုံးနဲ့ ထင်းနေတဲ့ မျက်ဝန်းလှလှနဲ့ ရုပ်သွင်ကို မြင်လိုက်ရတယ် ...။
နို့ထွားထွားတွေက ကြီးလိုက်တာ...တခါတခါ စိတ်ပျက်သလိုဘဲ ...။ ဟူး ...။
ရေပန်းအောက် ဝင်ပြီး အငွေ့တထောင်းထောင်းနဲ့ ရေပူပူအောက်မှာ ရေချိ ုးလိုက်တယ် ...။ ဆပ်ပြာရည်မွှေးမွှေးနဲ့ တကိုယ်လုံး နေရာလပ် မကျန်အောင် ပွတ်သပ်ချေးချွတ်တယ် ..။
သွားတိုက်ပြီး Mouth wash နဲ့ သေသေချာချာ ပါးစပ်ဆေးတယ် ...။ Closet ထဲက .Denim Jeans ဂျက်ကက်ခါးအတို နဲ့ အရောင်လွင့်ပြီး ဒူးခေါင်းမှာ ဖါထေးထားတဲ့ ဂျင်းပင်ကို
ဝတ်လိုက်တယ် ။ ညာဖက်လက်မှာ အနက်ရောင် သားရေလက်ပတ်လေးနဲ့ အနက်ရောင် သားရေကွင်းလေးကို စွပ်လိုက်တယ် ...။
ဆံပင်တွေကို စုပြီး အနောက်မှာ သားရေကွင်းအနက်လေးတကွင်းနဲ့ စုစည်းလိုက်တယ် ...။
ခဏကြာတော့ နေခ ရောက်လာတယ် ။
နေခ ဟာလီဒစ်ဘစ်ဆင် ဆိုင်ကယ်ကြီး စီးလာတယ် ။
“ နေခ ....”
စူဇန် အိမ်ထဲက ပြေးထွက်လိုက်တယ် ။ နေခ နံမည်ကို ခေါ်ရင်း ..။
နေခ က “ စူဇန် ..စောင့်ရတာ ကြာသွားလား..ဆောရီးနော် ...ထရက်ဖစ် က တအားကျပ်နေလို့...” လို့ ပြောတယ် ...။ စူဇန်က “ မကြာပါဘူး ....” လို့ ဖြေရင်း နေခ ဆိုင်ကယ်ပေါ်ကိုခွတက်လိုက်တယ် ။ နေခ က စူဇန် သူ့ပုခုံးကို ကိုင်လိုက်အပြီး ဆိုင်ကယ်ကို မောင်းထွက်လိုက်တယ် ။
“ ဘယ်သွားမလဲ...နေခ ...”
“ စူဇန့်သဘော....နေခက စူဇန်နဲ့ တွေ့ချင်တာ တခုဘဲ...စူဇန် သွားချင်တဲ့ နေရာ ပြော....”
“ အင်း....ဒါဆို ..San Jose' ဖက် သွားရအောင် ..သူငယ်ချင်းတယောက်ဆီ သွားစရာ ရှိလို့..နေခနဲ့လဲ မိတ်ဆက်ပေးမယ် ...”
“ အိုကေ ....စူဇန်....”
နေခရဲ့ ပုခုံးကို ဖက်ပြီး ဆိုင်ကယ်စီးရင်း စူဇန် ကျေနပ်နေတယ် ။ Freeway ပေါ်မှာ နေခ က ကားတွေကို တစီးပြီး တစီး ကျော်တက်တယ် ။
အရှိန်ပြင်းပြင်းနဲ့ လေထုကိုခွင်းလို့ နေခနဲ့ စူဇန်ဖရီးဝေးပေါ်မှာ ပြေးနေတယ် ...။ နေခရဲ့ ဟာလီဒစ်ဗစ်ဆင်ကြီးကို စူဇန် အရမ်း သဘောကျသွားတယ် ...။
နေခသည် အားကိုးစရာ ယောကျ်ား တယောက်လို့ စူဇန် ထင်မိတယ် ...။
အရှိန်ပြင်းပြင်း နဲ့ မောင်းနှင်နေတဲ့ ဆိုင်ကယ်ပေါ်မှာ နေခကို တွယ်တာတဲ့စိတ်တွေ ဖြစ်ပေါ်နေတဲ့ စူဇန်သည် နေခ ကသာ ကြိုက်တယ်..ချစ်တယ် လို့ ပြောလာခဲ့ရင် နေခ ရင်ခွင်
ထဲကို ခိုဝင်ပြီး သူ့ကို ပြန်ကြိုက်တယ် ဆိုတာ ဟန်မဆောင်ဘဲ ပြောချပစ်လိုက်မှာ....။
ဆန်ဟိုဇေး (San Jose' ) ရောက်တော့ စူဇန့် သူငယ်ချင်း ကိတ် ( Kate )ကို ဖုန်းဆက်လိုက်တယ် ။ ကိတ်က စူဇန့်လိုဘဲ အလုပ်လက်မဲ့ တယောက်မို့ အမြဲ အိမ်မှာ ရှိနေတယ် ။
ကိတ်ရဲ့ အပါ့မင့်တိုက်ခန်းကို ရောက်သွားတော့ ကိတ်က စူဇန့်ကို တွေ့ရလို့ အရမ်း ဝမ်းသာတယ် ..။ ကျောင်းတုန်းက အရမ်းတွဲခဲ့ကြတဲ့ သူငယ်ချင်းတွေ မဟုတ်လား ။
ကိတ်ဆီမှာရောက်နေတဲ့ စူဇန့်မွေးနေ့လက်ဆောင်ထုပ်ကို ကိတ်က ထုတ်ပေးတယ် ။ စူဇန့်မွေးနေ့အတွက် ကျောင်းနေဖက်တယောက်က ပေးခဲ့တာ ..။ ကိတ်ကနေ တဆင့်
စူဇန့်ဆီကို ပို့ခိုင်းထားတဲ့ လက်ဆောင်ပေါ့ ။
ကိတ်က နေခနဲ့ တွဲလာတာကို တွေ့ပြီး စူဇန့်ကို နေခကွယ်ရာ အတွင်းခန်းမှာ ( သူက ဘယ်သူလဲ...ဘယ်ကလဲ...ဘာလဲ...နင် တွဲနေတာလား..ကြိုက်နေတာလား....) စုံနေအောင်
စပ်စုတော့တာဘဲ ..။ စူဇန်လဲ ရိုးရိုးခင်တာပါ လို့ ကိတ်ကို ပြောလိုက်ရင် တော်ကြာ ကိတ်က ( ငါ ကြိုက်တယ်...ငါ ကြိုက်ပါရစေ...) လို့ ဦးအောင် ပြောလိုက်မှာ စိုးလို့ နေခကို စူဇန်
ကြိုက်နေတယ်..ချစ်သူဖြစ်ကြဖို့ တဲတဲလေးဘဲ လိုတော့တယ်..လို့ ပြောလိုက်တယ် ..။
ကိတ်က နင်တို့ ချစ်သူ ဘဝရောက်အောင် ငါ ရှောင်ပေးမယ် လို့ ပြောပြီး...အပြင်ခန်းကို ပြန်ရောက်တဲ့အခါ “ ဘီယာသောက်ကြမလား..အိမ်မှာလဲ ဘာမှ သောက်စရာ
မရှိဘူး..ဘီယာနဲ့ ၀ိုင် ထွက်ဝယ်လိုက်အုံးမယ်...” လို့ ပြောပြီး ထွက်သွားတယ် ။
စူဇန်နဲ့ နေခ ဘဲ ကိတ် အိမ်ခန်းမှာ ကျန်ခဲ့တယ် ...။ စူဇန်လဲ ကိတ်ရဲ့ မီးဖိုခန်းထဲ ဟိုဖွင့်ဒီလှန် လိုက်ရှာတော့ ဂျက်ဒင်နရယ်လ် အရက်တပုလင်း ထွက်လာတယ် ..။ နေခနဲ့
တယောက်တလှည့် မော့သောက်ကြတယ် ။ မီးဖိုခန်း ကျဉ်းကျဉ်းလေးထဲ စူဇန်နဲ့ နေခတို့ အရမ်းကို နီးကပ်နေကြတယ် ။ နေခက “ စူဇန် .နဲ့ မတွေ့တဲ့ အချိန်တွေမှာ နေခ
သိပ်သတိရနေမိတာဘဲ..”လို့ ပြောလို့ စူဇန်လဲ စိတ်ထဲမှာ တအားကျေနပ်မိသွားတယ် ။ “ တကယ် ဟုတ်လို့လား နေခရယ် ...” လို့ ပြန်မေးလိုက်တယ် ။ နေခက “
တကယ်ပေါ့..နေခ ထင်တာတော့ နေခ စူဇန့်ကို ချစ်မိနေတယ် ...” လို့ ပြောပြီး စူဇန့်ကို ဖက်လိုက်တယ် ။ စူဇန့်မျက်နှာနဲ့ နေခမျက်နှာ အရမ်း နီးကပ်သွားတယ် ..။ ဘယ်သူက
စပြီး နမ်းလိုက်သလဲ မသေချာဘူး ။ နှစ်ယောက်သားတင်းတင်းကြပ်ကြပ် ဖက်သိုင်းလိုက်မိကြပြီး နှုတ်ခမ်းတွေ ထိကပ်စုတ်ယူလိုက်မိကြတယ် ။ နေခနှုတ်ခမ်းတွေ
စူဇန့်နှုတ်ခမ်းတွေဆီက ကွာထွက်သွားမှာကို စူဇန် စိုးရိမ်မိသလိုဘဲ ။ အနမ်းတွေ မခွာတမ်း ရှည်ကြာသွားတယ် ။
“ ချစ်တယ်..စူဇန်ရယ် ....နေခ အရမ်းချစ်တယ် ......”
စူဇန်လဲ နှုတ်ခမ်းတွေ ခဏ အကွာမှာ..“ နေခကို စူဇန်လဲ ချစ်မိနေပြီ ....” လို့ မောဟိုက်တဲ့လေသံနဲ့ ပြန်ပြောရင်း သူ့နှုတ်ခမ်းတွေကို ငုံစုတ်မိပြန်တယ် ...။ နှုတ်ခမ်းတွေ
စုတ်နမ်းနေကြသလို သူတို့ လက်တွေကလည်း တယောက် ကိုယ်တွေကို တယောက် ပွတ်သပ်နေကြတယ် ။ အသက်ရှုသံတွေ ပြင်းလာတယ် ။
မီးဖိုခန်းကောင်တာကို ကျောမှီနေတဲ့ စူဇန်က နေခ အကျ ႌကို ချွတ်လိုက်တယ် ။ နေခကလည်း စူဇန့်ရင်စိုင်တွေကို တီရှပ်အကျ ႌအပေါ်ကဘဲ ကိုင်ပွတ်နေရာက တီရှပ်ကို မတင်ပြီး
ချွတ်လိုက်တယ် ။ ဘရာခံ ဝတ်မထားတာကြောင့်စူဇန့်ရင်စိုင်ဝင်းဝင်းတင်းတင်းးတွေ ပေါ်လာတယ် ။ အိုး ...နို့သီးနီရဲရဲလေးတွေက စူထွက်နေကြတယ် ။
လှလိုက်တာ..လို့ နေခစိတ်ထဲ ဖြစ်မိသလို ငုံဟတ်ပြီး စို့လိုက်မိတယ် ။ စူဇန်က
နေခခေါင်းကို ဆွဲကိုင်ဖက်လိုက်တယ် ။ စူဇန့်နုတ်ဖျားက အိုဟာဟင်းဟင်းဟင်း...လို့ ညည်းတဲ့အသံ ထွက်ပေါ်လာတယ် ။ နေခက နို့သီးလေးတွေကို တဖက်ပြီး တဖက် စို့တယ် ။
နေခရဲ့လျာက စူဇန့်နို့သီးလေးကို ပွတ်လှိမ့်နေတယ် ...။ အို.....အို.....နေခ...နေခရယ် ......။
ဒီအချိန်မှာ စူဇန် ကြက်သီးတွေ တဖျန်းဖျန်းထပြီး နေခနောက်စေ့ကို တအားဆွဲကိုင်ထားမိတယ် ....။ ပေါင်ကြားက မိန်းမအင်္ဂါစပ်မှာ အရေတွေ စိမ့်စိုရွှဲသွားတာ သိလိုက်ရတယ် ..။
နို့စို့နေတဲ့အချိန် နေခ လက်တွေကလည်း စူဇန့်ဂျင်းဘောင်းဘီသံကြယ်သီးကို ဖြုတ် ဇစ်ကို ဆွဲချတယ် ။ စူဇန်ကိုယ်တိုင်ကလည်း နေခ အခုလို ဘောင်းဘီကို ဖွင့်ချွတ်နေတာကို ကျေနပ်
တယ် ..။ ချွတ်စေချင်တယ် ..။ အို..စူဇန့်တကိုယ်လုံးကို နေခ လက်ကို ဝကွက်အပ်လိုက်ချင်နေတယ် ...။
နေခ လက်ချောင်းတွေက စူဇန့် ပင်တီထဲကို ရောက်နေကြတယ် ။ စူဇန့်ဆီးစပ်က အမွှေးနုလေးတွေကို ဖွဖွလေး ပွတ်သပ်နေတယ် ။ စူဇန့် အင်္ဂါစပ်တခုလုံး အရေတွေ စိုစိုရွှဲနေတာ သူ
စမ်းမိနေပြီ ။ စိတ်တွေ တအားဖြစ်နေတာ သူ သိသွားပြီ ။
တဆတ်ဆတ်တုန်နေတဲ့ စူဇန့်နှုတ်ခမ်းတွေကို သူ ဖမ်းငုံကာ စုပ်လိုက်ပြန်တဲ့အချိန် စူဇန်လဲ သူ့ဘောင်းဘီကို ချွတ်ဖို့ ကြိုးစားလိုက်မိတယ် ...။
ပြင်းထန်တက်ကြွလာတဲ့ တဏှာစိတ်တွေကြောင့် နေခရဲ့ ကာမစပ်ယှက်တာကို တအားလိုလားလိုချင် ခံချင်နေပြီ ။ နေခလဲ စူဇန့်လိုဘဲ တအားထန်နေပြီ ..။ စူဇန့်ဘောင်းဘီကိုရော
ပင်တီကိုရော ချွတ်ပစ်လိုက်တယ် ...။ စူဇန်လဲ သူ့ဘောင်းဘီကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဆွဲချတော့ သူက ကူညီပြီး ချွတ်ပစ်လိုက်တယ် ..။ စူဇန်ရော နေခရော ကိုယ်တုံးလုံးတွေ ဖြစ်သွားပြီးတဲ့
နောက် တခုထည်းသော ဦးတည်ချက် ဖြစ်တဲ့ ကာမခရီးကို မရောက်အရောက် လှမ်းတက်ကြပါတော့တယ်...။
နေခရဲ့ ပေါင်တန်နှစ်ဖက်ကြားက ဒုတ်ကြီးက အားရစရာကြီး ။ ဟူး..မိစူဇန်တယောက် ကံကောင်းပြန်ပြီကွယ် ...။ လီးကြီးပြီး ရှည်တဲ့ ချစ်သူနဲ့ တိုးရပြီ ..။ လီးတိုတိုသေးသေး ယောကျ်ား
နဲ့ မတိုးပါရစေနဲ့လို့ အကြိမ်ကြိမ် တောင့်တာဆုတောင်းခဲ့တဲ့ စူဇန် ဆုတောင်း ပြည့်ရပြီ လေ ...။
စူဇန်လည်း နေခ ရဲ့ တုတ်တုတ်ခဲခဲ အတန်ကြီးကို အားရပါးရ ဆုပ်ကိုင်လိုက်မိတယ် ..။ ပူပူနွေးနွေး လီးကြီးကို ကိုင်ဆုပ်မိတာနဲ့ ဒါကြီးနဲ့ ကိုယ့်စောက်ပတ်ထဲကို
ထိုးသွင်းအညှောင့်ခံရတော့မယ် ဆိုတာ သိလို့ ကြက်သီးမွေးညင်းတွေ ထပြီး စောက်ပတ်ထဲကလဲ တအား ယားတက်လာရတယ် ..။
နေခနဲ့ စူဇန် အနားက ဆိုဖါ အညိုရောင်ကြီးပေါ်ကို ရောက်သွားကြတယ် ..။ နေခကို ဆိုဖါပေါ် လှဲအိပ်ခိုင်းပြီး မတ်မတ်ထောင်နေတဲ့ သူ့လီးချောင်းကြီးကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ပွတ်တိုက်ကစား
နေမိတယ် ...။ ဒီအချိန်မျာ စူဇန့်စောက်ခေါင်းထဲမှာတအားကြီးကို ယားနေပြီ ..။ ခံချင်လွန်းေနေပြီ ..။ ဒစ်ပြဲကြီးကို ထိုးသွင်းချင်နေပြီ ..။ စောက်ရေတွေ တအားထွက်စီးကျနေတယ် ..။
“ စူဇန် . . . .”
“ ဟင်...နေခ .....”
“ လီး စုတ်ပေးမလားဟင် .....”
စူဇန်ကလည်း စုတ်ချင်နေတာပါ ....။ ရှည်လဲရှည် တုတ်လဲ တုတ်တဲ့ နေခ လီးတန်ကြီးကို မြင်ကထဲက စူဇန် စုတ်ပေးချင်နေတာ ....။
“ အင်း...အင်း.....စုတ်ပေးမယ်......”
စူဇန် ခေါင်းညှိမ့်ပြလိုက်ပြီး ဆိုဖါအောက်မှာဒူးထောက်ထိုင်ချပြီး နေခ လီးထိပ်ဒစ်ကြီးကို ပါးစပ်နဲ့ ငုံလိုက်တယ် ...။ လီးစုတ်ဖူးပေမယ့် မစုတ်တာ ကြာပြီ ..။ နေခလီးကို အကောင်းစား စုတ်
ပေးဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ် ..။ စူဇန် သူ့ကို ချစ်မိနေပြီ ...။ ချစ်သူကို ကောင်းစေချင်တဲ့စိတ်နဲ့ စေတနာအပြည့်ထားပြီးစုတ်ပေးလိုက်မိတယ် ...။
နေခပါးစပ်က တအင်းအင်း တအားအား နဲ့ ညည်းသံတွေ ထွက်လာတယ် ...။
စူဇန့်လျာလေးက ဒစ်ကြားအချိ ုင့်ထဲကို ပတ်ခြာလည် မွှေပေးနေတယ် ..။ နေခ တအားကောင်းသွားလို့ စူဇန့်ပုခုံးကို ကိုင်ဆုပ်လိုက်တယ် ။ နေခ ရေရေလည်လည် အကြိုက်တွေ့နေတယ် ။
သူ့လီးကြီးလည်း သံမဏိချောင်းကြီးလို မာကျောလွန်းနေတယ် ..။ သို့ပေမယ့် တကယ့်သံမဏိချောင်းလို အေးစက်စက်ကြီး တော့ မဟုတ်ဘူး ..။ ပူနွေးနွေးကြီး ..။ ဂွေးစိနှစ်လုံးကို စူဇန်
ဖွဖွလေး ကိုင်ပွတ်ပေးလိုက် ဆုပ်ပေးလိုက် လုပ်ရင်း လီးကို အပြတ်စုတ်ပေးနေတယ် ..။
“ ကောင်းတယ်...အရမ်းထိတယ်..ကောင်းလိုက်တာ...အိုး...စူဇန်ရယ်..တကယ်တော်တယ်......အားဟား....ကောင်းလွန်းတယ်.....”
နေခ သွေးရူးသွေးတန်းတွေ တတွတ်တွတ် ရေရွတ် ပြောဆိုနေတယ် ...။
စူဇန်လည်း နေခ အရှိန်တက်နေပြီ ဆိုတာ သိတော့ တအားစုတ် တအားယက်ပေးတယ် ...။ နေခက စူဇန့်ကို “ တော်လိုက်တော့..” လို့ ပြောပေမယ့် စူဇန်က မတော်ဘူး ။ မရပ်ဘူး ။
ဆက်စုတ်ပေးနေတယ် ။ နေခ က “ အား....အားးး...တော်....တော်ပြီ..ရပ်တော့...” လို့ တားတယ် ..။
စူဇန်က နေခလီးတန်ကို လွှတ်မပေးဘူး ..။ ပါးစပ်ထဲက ထုတ်ခွင့် မပေးဘူး ..။
ပူပူနွေးနွေး သုတ်ရည် ပျစ်ပျစ်တွေ ဖျန်းကနဲ ဖျန်းကနဲ ပန်းထွက်လာတယ် ..။ စူဇန့်ပါးစပ်ထဲမှာ နေခ ပြီးသွားတယ် ..။ အရမ်းကောင်းသွားတဲ့ နေခ စူဇန့်ခေါင်းကို ဆုပ်ကိုင်ပြီး တစစ်စစ်နဲ့
သုတ်ရေပူပူတွေ ပါးစပ်ထဲကို ပန်းထုတ်နေတယ် ...။
“ အား...အား.....အးဟား.....ကောင်းလိုက်တာ စူဇန်ရယ်...အိုး........ကောင်းသွားတယ်.......”
စူဇန်လည်း နေခရဲ့ သုတ်ရည်တွေကို မြိုချပစ်လိုက်တယ် ...။ လီးထိပ်ပေါက်ကိုလည်း လျာလေးနဲ့ သိမ်းယက်ပြီး ရှိနေတာတွေကို ရှင်းပစ်ပေးလိုက်တယ် ...။
“ ကြိုက်လား...စူဇန်မှုတ်ပေးတာကို ကြိုက်လား...”
“ အင်း အရမ်းကြိုက်တာဘဲ...စူဇန်မှုတ်ပေးတာ သိပ်ကောင်းတယ်.....”
စူဇန်လဲ တအား ခံချင်နေတာကြောင့် နေခ ကိုယ်ပေါ်ကို ခွတက်လိုက်တယ် ..။ နေခလီးတန်ကိုလည်း လက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင် ပွတ်သပ်နေမိတယ် ...။ နေခလည်း စူဇန့် နို့ကော့ကော့ကြီးတလုံး
ကို လက်တဖက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင်လိုက်သလို ကျန်တဲ့ နို့တလုံးကို စို့လိုက်တယ် ...။ စူဇန်လဲ လက်တဖက်နဲ့ သူ့လီးကို ဆွဲကိုင်ပြီး စောက်ပတ်အဝမှာ တေ့လဲတေ့ ထိုင်လဲ ထိုင်ချလိုက်တယ် ။
မာကျောနေဆဲ လီးကြီး အဖုတ်ထဲကို စီးကနဲ ဝင်သွားတယ် ...။ အခုဘဲ သုတ်ထွက်သွားလို့ ငိုက်ကျသလို ဖြစ်နေတဲ့ လီးတန်ကြီးဟာ တင်းကြပ်တဲ့ အဖုတ်ပေါက်ကြောင့် တင်းကနဲ ပြန်ထလာသလိုဘဲ ...။
လှလွန်းတဲ့ နို့ဖြူဖြူတင်းတင်းကော့ကော့ကြီးတွေကို ဆုပ်နယ်ရင်း စို့ရင်း သူ့ကိုယ်ပေါ်မှာ ခွထားပြီး လီးတန်အပေါ် ထိုင်လိုက် ကြွလိုက် လုပ်ခါ လိုးပေးနေတဲ့ စူဇန့် စောက်ပတ်
ကြပ်ကြပ်လေးကြောင့် နေခ လီးကြီး ပြန်လည် ကြီးထွား မာကျောလာတယ် ...။ အရသာက ကောင်းလွန်းတာကိုး ။
စူဇန် ဖိချသလို သူကလဲ အောက်က ပြန်ကော့ပေးတယ် ..။ လီးနဲ့စောက်ပတ် အဝင်အထွက် ပွတ်တိုက်တဲ့ အရသာက ထူးကဲလှလို့ ပင့်ထိုးချက်တွေ မြန်ဆန်လာတယ်... ။
စူဇန်လဲ ကောင်းနေပုံရသည် ။ မျက်လုံးလေးတွေ ပိတ်နေပြီး တအင်းအင်းနဲ့ ညည်းတယ် ။
“ ကောင်းတယ်...နေခရယ်..စူဇန့်ကို အပေါ်ကနေ လုပ်ပေးပါလား....”
သည်လို ပုံစံနဲ့ ခံရတာ အားမရလို့ ဖြစ်မယ် ။
နေခလည်း စူဇန့်ကို ပက်လက်အိပ်ခိုင်းလိုက်ပြီး သူ့အတန်ကြီးကို စူဇန့်စောက်ပတ်ထဲ ဖိသွင်းလိုက်တယ် ။ စူဇန့်စောက်ပတ်ထဲ သူ့လီးကြီး ဝင်နေတာ တင်ပြည့်ကြပ်ပြည့်ကြီး ...။
စူဇန့်နို့ကြီးတွေကို နေခ စိတ်တိုင်းကျ နယ်ဖတ်နေတယ် ..။ စို့လဲ စို့တယ် ..။
လီးကို တဆုံး ထိုးသွင်းထားပြီး ဆက်မညှောင့်ဘဲ နို့တွေကို အေးဆေး စို့နေတာကြောင့် စူဇန်က “ ဟင်း..ဘာလို့ ရပ်ထားတာလဲ..လုပ်ပါ ...” လို့ အားမလိုအားမရ ပြောလိုက်တယ် ။
နေခလည်း ဒီတော့မှ နို့စို့တာကို ရပ်လိုက်ပြီး စူဇန့်ကို ဖိဖိညှောင့်တယ် ..။
ဖတ်ဖတ် နဲ့ အသံတွေ မြည်နေတယ် ...။
စူဇန်လည်း နေခ ဆောင့်ချက်တွေကို တန်ပြန်ပင့်ကော့ပေးပြီး တုန့်ပြန်တယ် ..။ စူဇန်က နေခဆောင့်ထည့်လိုက်တိုင်း နေခရဲ့ အတန်ချောင်းကို ညှစ်ညှစ်ပေးနေလို့ နေခ
တအားကောင်းနေတယ် ..။
“ ကောင်းလားဟင်..”
“ ကောင်းတယ်...နေခ.....လုပ်ပါ...လုပ်ပါ ...”
နေခရဲ့ ပြင်းထန်တဲ့ ဆောင့်ချက်တွေက စူဇန့်ကို အသဲခိုက်စေတယ် ..။ နေခဟာ တကယ့်ကို ခါးအားသန်တဲ့ လိုးအားကောင်းတဲ့လူ ပါ ။ စူဇန်ခိုက်သွားပြီ ။
စူဇန့်ဖင်တုံးတွေကို ဆွဲကိုင်ပြီး ဆက်တိုက်ဆွဲတာ ....။
စူဇန် တအားကောင်းသွားတယ် ...။ ပြီးနေတဲ့အချိန်လည်း နေခက ဆက်ဆောင့်ပေးနေတယ် ...။
“ အား.....အား......အား......အား.........ဟင်း........”
ညည်းသံရှည်ကြီး ညည်းရင်း နေခကို တအားဆွဲဖက်ရင်း ပြီးသွားရတယ် ...။
နေခလည်း စူဇန့်ခြေထောက်တွေကို ပင့်မြှောက်ပြီး ဆက်ကြုံးတယ် ...။ ဆောင့်ထည့်တယ် ...။ ဆက်တိုက်...တအား ....အပြင်းစား ....။
မရှေးမနှောင်းဘဲ နေခ သုတ်ရေပူပူတွေ တအား ပန်းထုတ်ပြီး လမ်းဆုံးကို တက်သွားတယ် ....။
“ အား.....ဟားဟား.........အား........”
စူဇန်နဲ့ နေခ ကိုယ်တွေမှာ ချွေးတွေ စိုရွှဲနေကြတယ် ....။
ကိတ် ပြန်လာတော့ ဧည့်ခန်းလေးထဲမှာ တီဗီ ထိုင်ကြည့်နေကြတဲ့ စူဇန်နဲ့ နေခကို ကိတ်တွေ့တယ် ...။
ကိတ်က သူဝယ်လာတဲ့ ၀ိုင်ပုလင်းနဲ့ ဘီယာဘူးတွေကို ရေခဲသေတ္တာထဲ ထည့်တယ် ...။ ပြီးတော့ စူဇန့်ကို ခေါ်လိုက်တယ် ...။
“ စူဇန်...ခဏ....”
စူဇန် ကိတ်ဆီကို ထသွားတယ် ...။ ကိတ်က နှာခေါင်းလေး ရှုံ့ပြီး....“ စူဇန်...ယူတို့ အလုပ်ဖြစ်သွားကြလား....” လို့ မေးတယ် ...။
စူဇန်က “ ဘာလို့လဲ...” လို့ ကိတ်ကို ပြုံးစိစိနဲ့ မေးတော့ ကိတ်က “ သုတ်နံ့ ရလို့...” လို့ ရယ်ပြီး ဖြေတယ် ...။
စီရွှမ်း စားသောက်ဆိုင်
ဆန်ဖရန်စ္စကိုမြို့ တနေရာ
တရုတ်လူမျိ ုးများနဲ့ အာရှသားတို့ ရဲ့ ဆိုင်တွေ နေအိမ်တွေ လုပ်ငန်းတွေ များပြားသထက် များပြားလာပြီး နှစ်ပေါင်းများစွာကထဲက ရှိနေခဲ့တဲ့ တရုတ်တန်း ( ချိ ုင်းနားတောင်း )ကြီး မှာတင်မက
မြို့စွန်နေရာတွေမှာ နောက်ထပ် တရုတ်တန်း အသေးစား တခု ပေါ်ပေါက်လာတယ်။ သည် ဒုတိယတရုတ်တန်းမှာလည်း တရုပ်အစားအသောက် ဆိုင်တွေနဲ့ ပြည့်နှက်နေတယ် ။ စီရွှမ်း
စားသောက်ဆိုင်က တခြားဆိုင်တွေလို လူမပြည့် ..။ ရောင်းချတဲ့ အစားအသောက်တွေက အရသာ မကောင်းလို့ မဟုတ် ။ စားပွဲထိုးများ ဆက်ဆံရေး ည့ံဖျင်းလို့လည်း မဟုတ် ။
ဆိုင်းဘုတ်က မီးလင်းနေပေမယ့် ဆိုင်ထဲကို တယောက်ယောက်က ဝင်မည် ဆိုရင်..“ ဆိုင်ပြင်နေသည် ...မကြာခင် ပြန်ဖွင့်မည် ” လို့ ရေးထားတဲ့ စာတန်းကို တွေ့ကြရမှာ ဖြစ်သည် ။
စီရွှမ်းစားသောက်ဆိုင်က ဟန်ပြဘန်းပြထားတဲ့ ဂရင်းဒရယ်ဂင် ဘိုက်ကာဂိုဏ်း ရဲ့ ဌာနချ ုပ်စခန်း ဖြစ်လို့ပါဘဲ ...။
နေခ စီရွှမ်းစားသောက်ဆိုင်ထဲကို ဝင်ခဲ့တယ် ။
အဝင်ဝ မှာ လီလုံ ရှိနေတယ် ။
လီလုံသည် သူတို့ ဂိုဏ်း စခန်း က လုံခြုံရေး တာဝန်ခံ ...။
“ လီလုံ....အဲဖရက်ဒ် ရှိနေလား . . .”
လီလုံက ခေါင်းညှိမ့်ပြတယ် ။
လီလုံရဲ့ ပုံစံက ထောင့်မကျိ ုးဘူး ။
မျက်နှာက ပုတ်သိုးနေတယ် ။ မဲတဲ့တဲ့ နဲ့ ..။ ကျဉ်းမြောင်းတဲ့ သူ့မျက်လုံးတွေမှာ ကောက်ကျစ်မှု နဲ့ ရက်စက်မှုတွေ ပြည့်နေတယ် ။
လီလုံက တလက်ကိုင် ..။ အဲဖရက်ဒ် မွေးထားတဲ့ လူယုံ လူမိုက် ..။
ူ
လီလုံက အဲဖရက်ဒ်ကလွဲလို့ ဘယ်သူ့ကိုမှ လူမထင်ဘူး...။
နေခ က လီလုံကို ကျော်ဖြတ်ပြီး စားသောက်ဆိုင် အတွင်းဖက်ကို ဝင်ဖို့ ခြေလှမ်းလိုက်တဲ့အချိန် လီလုံ က “ ဟေ့...နေအုံး...ထုံးစံကို မေ့နေသလား ...” လို့ ကမ်တုံ တရုတ်ဘာသာစကား
နဲ့ နေခကို အနောက်ကနေ ပြောလိုက်တယ် ။
နေခ ခြာကနဲ လှည့်လိုက်တယ် ။
“ မင်း ဒီလို ဆက်ဆံလို့ရတဲ့စာရင်းထဲ ငါ မပါဘူး ဆိုတာ ပြောခဲ့ပြီးပြီ.....”
နေခ စိတ်ဆိုးလို့ သူ့မျက်နှာ နီရဲတွတ်သွားတယ် ...။
လီလုံက လက်သီးကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဆုပ်ပြီး ရှေ့ကို တိုးလာတယ် ...။
နေခလည်း သူ့လက်သီးဆုပ်တွေကို ရှေ့ကို ထုတ်ပြီး လီလုံကို ရင်ဆိုင်လိုက်တယ် ....။
လီလုံသည် ကွန်ဖူးဆရာ တယောက် ဖြစ်တာကြောင့် အထင်မသေးရဲ ..။
“ ဟေး....ရပ်လိုက်စမ်း ...”
အမိန့်သံတသံ ထွက်လာတယ် ။
အဲဖရက်ဒ် ရောက်လာတာ ...။
“ လာ..နေခ...ငါ့ရုံးခန်းကို သွားကြရအောင် ...”
အဲဖရက်ဒ်က လှမ်းခေါ်တယ် ..။
လီလုံက မကျေမနပ် နဲ့..“ စည်းကမ်းထုတ်ရင် အားလုံး တညီတညာထဲ လိုက်နာသင့်တယ် ...” လို့ ခပ်တိုးတိုး ပြောလိုက်တယ် ။ အဲဖရက်ဒ် က ရယ်မောရင်း...လီလုံ...Take it easy....
နေခ က ငါ့လက်ထောက်...ငါတို့အဖွဲ့ရဲ့ ဒုခေါင်းဆောင် တယောက် လို့ဘဲ ဆိုနိုင်တယ်...လီလုံ ...လက်နက် အပ်ဖို့ မလိုဘူး ...” လို့ ပြောလိုက်တယ် ...။
လီလုံက “ လူကို ခင်လို့ မူကို ပြင်တာလား...ဘော့စ် ....” လို့ မဲ့ရွဲ့ပြီး ပြောလိုက်တယ် ။
အဲဖရက်ဒ် က “ မင်း ထင်ချင်သလို ထင်လိုက် လီလုံ..ငါ့ကို ဒီထက် အာခံပြန်ပြောနေမယ် ဆိုရင်တော့ ငါ ညည်းခံတော့မှာ မဟုတ်ဘူး ....” လို့ လီလုံကို မျက်နှာထား တင်းတင်းနဲ့ ပြော
လိုက်တယ် ။ လီလုံလဲ ခေါင်းငုံ့ပြီး ဆိုင်အပေါက်ဝဖက်ကို လျောက်သွားတယ် ။
“ လာ..နေခ ...ရုံးခန်းထဲ သွားရအောင် . . .”
လျာထိုးသစ် ခင်းထားတဲ့ လှေခါးအတိုင်း အပေါ်ထပ် ကို တက်ကြတယ် ။
“ လီလုံကို ခွင့်လွှတ်ကွာ..သူက ဒီလိုဘဲ . . ”
အပေါ်ထပ် ရုံးခန်းတံခါးကို တွန်းဖွင့် ဝင်လိုက်တော့ အဲဖရက်ဒ်ရဲ့ အလုပ်စားပွဲကြီးပေါ်မှာ တက်ထိုင်နေတဲ့ တရုတ်မလေး တယောက်ကို တွေ့လိုက်ရတယ် ..။
တရုတ်မလေးက ကိုယ်တုံးလုံးကြီး ..။ သူတို့ ဝင်လာတာကို ညုတုတုနဲ့ ကြည့်နေတယ် ။
နေခကတော့ ဒီတရုတ်မလေးကို မကြည့်ဘူး ။ တရုတ်မလေး ကတော့ နေခကို ခြေဆုံးခေါင်းဆုံး ကြည့်တယ် ..။
အဲဖရက်ဒ်က “ စတက်ဖနီ ..အခန်းထဲသွား...ငါ အလုပ်ကိစ္စ တိုင်ပင်စရာ ရှိလို့....” လို့ တရုတ်မလေးကို ပြောလိုက်တယ် ...။ တရုတ်မလေး က အဲဖရက်ဒ်စကားကို တသွေမတိမ်း နား
ထောင်တယ်..။ စားပွဲပေါ်က ဆင်းလိုက်တယ် ။ ရင်အိအိတွေ လှုပ်သွားတာ နေခ တွေ့လိုက်ရတယ် ။
“ ကဲ နေခ..ထိုင် ...ဘာပြောစရာ ရှိလဲ...ပြော.....”
တရုတ်မလေး စတက်ဖနီ အတွင်းခန်းကို ဝင်သွားတယ် ..။ ခါးသေးသေး အောက်က စွင့်ကားတဲ့ တင်ပါးတွေက မကြီးပေမယ့် ၀ိုင်းနေတယ် ။
“ မင်း လုပ်ခိုင်းထားတာတွေ အကုန် လုပ်ပြီးတဲ့အကြောင်း လာသတင်းပို့တာ ...”
“ အကုန် အဆင်ပြေတယ် မဟုတ်လား ...”
“ ဒါပေါ့..ငါ ပြောခဲ့သားဘဲ..ဘာမှ မပူပါနဲ့လို့...”
“ ဟားဟား.....အိုခေအိုခေ ....ကြိုက်တယ် ....နေခ.....နေခ....မင်း က တော်တော် တော်တဲ့လူ ...မင်းကြောင့် ဂရင်းဒရယ်ဂင် က ဆန်ဖရန် အေရီယာ မှာ နံမည်ကြီး အုံးမှာဘဲ ....”
အဲဖရက်ဒ် အရမ်း ကျေနပ်သွားတယ် ...။
“ ရိုးလင်းသန်းဒါးတွေရဲ့ အခြေအနေကော ...”
“ ဒီကောင်တွေ ...အုပ်ကလင်း ဖက်မှာ စခန်းပုန်းတခု ဖွင့်ထားတယ် လို့ သတင်းရတယ်..အဲဖရက်ဒ် ....သူတို့ ရောင်းဖို့ လုပ်နေတဲ့ သေနတ်တွေ ဖွက်တဲ့နေရာတခုပေါ့...”
“ ဟား..တယ်ဟုတ်ပါလား..ဒီသတင်း ဘယ်လိုရလဲ..မင်းတော်တယ်...နေခ ...ဟားဟား.....”
“ ငါတို့ ခဏ စောင့်ကြည့်ပြီး ဆော်လိုက်ရင် ကောင်းမယ်...ဒီစခန်းမှာ သူတို့ လူ တယောက်လောက်ဘဲ အစောင့်အဖြစ် ထားထားတာလဲ ငါ စောင့်ကြည့်ပြီးပြီ ....”
“ ဟေ..ဟုတ်လား....ဒါဆို ဒို့ တညမှာ ဝင်ဝုန်းလိုက်ရအောင်...သေနတ်တွေ တော်တော် များများ ရှိနေမယ် ထင်လား ...”
“ မင်း ဆုံးဖြတ်ပေါ့..ဘာလုပ်မယ် ဆိုတာ ...မင်းသဘောဘဲ....သေနတ်တွေကတော့ တော်တော်များတယ်..ရုရှားလုပ် အေကေ၄ရမောင်းပြန်တွေ ....”
“ အိုခေအိုခေ......ဒို့ ဒီအလုပ်ကို ဦးစားပေး လုပ်ကြရအောင် ...အေကေ ဝယ်လက် ရှိနေတယ်....အဲဒီ ရိုးလင်းသန်းဒါး တွေရဲ့ ဟာတွေ သွား ဝုန်းပြီး...ရောင်းစားပစ်လိုက်ရင် ဒို့အဖွဲ့ ရံပုံငွေ
တိုးလာမယ် ...”
“ကောင်းပြီ..ဒါဆို ငါ သွားမယ်...အကြောင်းရှိရင်..ဖုန်းဆက်လိုက် ...အဲဖရက်ဒ် ....”
“ အိုခေ အိုခေ ..သိုင့်စ် နေခ....ဆီးယူး.....”
နေခ အောက်ထပ်ကို ပြန်ဆင်းခဲ့တယ် ..။
လက်ပိုက်ပြီး ရပ်နေတဲ့ လီလုံရဲ့ မာကျောတဲ့ မျက်နှာကြီးကို လျစ်လျူ ရှု ပြီး စီရွှမ်း ထဲက ထွက်ခဲ့တယ် ။
ဆိုင်အရှေ့မှာ ထိုးထားတဲ့ သူ့ဟာလီဆိုင်ကယ်ကြီးဆီကို သူလျောက်သွားတယ် ။ စူဇန့်ကို သတိရလိုက်မိတယ် ..။ စူဇန် ဘယ်မှာ ရှိမလဲ မသိဘူး ။
ကိတ် နဲ့ “ အောက်တိုပတ်စ် ” ကလပ်ကို စူဇန် ရောက်သွားတာ ..။
နေခနဲ့ ကိတ် အခန်းမှာ လွန်ကျူ း ကြပြီးနောက် ထပ်မတွေ့ဖြစ်ကြသေးဘူး ။
မာမီတို့နဲ့ အဆင်မပြေတာနဲ့ စူဇန်လည်း ကိတ်ဆီမှာဘဲ နေနေလိုက်တယ် ။ ဆန်ဟိုဇေးမှာပေါ့ ။
ကိတ်က ဘော်ဒါတယောက်နဲ့ တွေ့စရာ ရှိလို့ ဆိုပြီး “ အောက်တိုပတ်စ် ကလပ် ”ကို သွားတော့ စူဇန်ပါ လိုက်သွားတယ် ။ အောက်တိုပတ်စ်ကလပ်က စားပွဲထိုးတဲ့ စော်တွေက ဟော့တ် တယ် ။ အဝတ်အစား အပြည့် မဝတ်ကြဘူး ။ မလုံ့တလုံ မပေါ့်တပေါ် နဲ့ ..။
ကိတ်တွေ့ချင်တဲ့ ဘော်ဒါကို မတွေ့လို့ ကိတ်နဲ့ စူဇန် အရက်သောက်ရင်း စောင့်ကြတယ် ။ စားပွဲထိုးမလေးတွေထဲမှာ စူဇန်ရဲ့ ငယ်ငယ်က ကျောင်းနေဖက် ဟယ်သာ့ကို တွေ့လိုက်ရတယ်။
( hey !!!Susan.....)
ဟယ်သာက စူဇန်နဲ့ တွေ့ရတာ အရမ်း ဝမ်းသာပြီး အလုပ်များတဲ့ကြားက စကားပြောဖြစ်ကြတယ် ။ ဟယ်သာက ငယ်ငယ်ကထက်တောင် ပိုလှလာသလို ထင်ရတယ် ။
နဲနဲ လူပါးသွားတော့ ဟယ်သာက စူဇန်နဲ့ ကိတ်ဆီကို ရောက်လာတယ် ။
အရောင်တောက်ပတဲ့ ရွှေရောင် ဘလွန်းဆံပင်တိုတိုလေးနဲ့ မျက်လုံးပြာပြာ နဲ့ ဟယ်သာသည် ကိုယ်လုံးကလည်း အချိ ုးကျလှပတာကြောင့် “ အောက်တိုပတ်စ် ” ကို လာကြတဲ့ ယောကျ်ားတွေရဲ့ အာရုံစိုက်ကြတာကို စူဇန်တို့ မြင်နေကြရတယ် ..။ စူဇန့်ကို အရက်တိုက်ပါရစေ လာလာမေးကြတဲ့ ဘဲတွေ တပုံတခေါင်းကြီးဘဲလေ ...။
စူဇန်လည်း ကိတ်နဲ့ နေနေပြီး အလုပ် မရှိဘဲ လျောက်လိမ့်နေဆဲ ဆိုတာကို ဟယ်သာကို ပြောပြလို့ ဟယ်သာက “ အောက်တိုပတ်စ် ” မှာ အလုပ်လုပ်ချင်လား..သူပြောပေးမယ် လို့ စူဇန့်ကို ပြောတယ် ။ စူဇန်လဲ ဘိုင်ပြတ်နေတာကြောင့် ဝင်ငွေ ရှိဖို့ လိုအပ်နေပြီ ။ ဟယ်သာ ကို လုပ်ချင်တယ် လို့ ပြောလိုက်တယ် ။ ကိတ်က သူ့ဆီက မပြောင်းဖို့ စူဇန့်ကို ပြောတယ် ။ သူ့အိမ်ကနေဘဲ အလုပ်ဆင်းနိုင်တယ် လို့ ပြောတယ် ။ ဟယ်သာက “ ပြောနေကြာတယ်..အခုဘဲ ဆိုင်ရှင် ဆီကို သွားကြရအောင်..” လို့ ပြောပြီး ထပ်ခိုးလေးပေါ်က ဆိုင်ရှင်ရဲ့ ရုံးခန်းလေး
ဆီကို ခေါ်သွားတယ် ။
ဆိုင်ရှင်က စူဇန် ထင်ထားသလို လူဖြူ တယောက် မဟုတ်ဘဲ ထွားကြိုင်းတဲ့ အာဖရိက အမေရိကန် လူမဲကြီး တယောက် ဖြစ်နေတယ် ..။ သူ့နံမည်က လူဝီ ...။
လူဝီက စူဇန့်ကို မြင်မြင်ချင်းဘဲ သဘောကျသွားတယ် ...။
“ ငါ့ကလပ်မှာ အာရှမချောချော လိုချင်နေတာ ကြာပြီ ....မင်းက သိပ်လှတာဘဲ....” လို့ လူဝီက စူဇန့်ကို ခြေဆုံးခေါင်းဆုံး ကြည့်ပြီး ပြောလိုက်တယ် ..။ လူဝီက စူဇန့်ကို
ကြည့်တဲ့အကြည့်တွေက တဏှာကြည့်တွေ ဆိုတာ စူဇန် သိလိုက်တယ် ..။ ဟယ်သာက “ လူဝီ..အလုပ်ခန့်မယ်..မခန့်ဘူး....ဆိုတာ ပြောအုံးလေ ...” လို့ ပြောလိုက်တော့ လူဝီက
သွားဖြူဖြူ တွေ ပေါ်အောင် ဖြဲပြရင်း...“ ခန့်မယ်..ခန့်လိုက်ပြီ ...ဟယ်သာ...” လို့ ချက်ချင်းဘဲ ပြောလိုက်တယ် ..။
ဟယ်သာရဲ့ ဖင်ကားကားတွေကိုလည်း ဖျတ်ကနဲ ရိုက်လိုက်တယ် ...။
လူဝီကြီးက စူဇန်နဲ့ လက်ဆွဲ နုတ်ဆက်တယ် ..။
“ မနက်ဖန်က စပြီး အလုပ်ဆင်းနိုင်ပြီ ....စူဇန်....” လို့ ပြောတယ် ...။ စူဇန့်လက်ကို ပြန်မလွှတ်ပေးချင်တဲ့ အရပ် ခြောက်ပေကျော် လူမဲဗလမောင်ကြီး က စူဇန့်စိတ်တွေကို လှုပ်ရှားစေ
တယ် ...။ သူ့အကြည့်တွေက စူဇန့်ပေါင်ကြားကို ရောက်ရောက်နေတယ် ..။ စူဇန့်ကို လူလစ်ရင် အတင်း အဖုတ်ယက်မယ့် ကောင်ကြီး ...။ ဟွန်း ...ယောကျ်ားတွေများ မလွယ်ဘူး ...။
ဒူးရင်ဒူး..မဒူးရင် ဘူး...ကြတာချည်းဘဲ ...။
ဟယ်သာကလည်း လူဝီ့ကို ဝမ်းသာအားရ ဖက်လိုက်တယ် ။ ဟပ်ဂ် လုပ်တာပေါ့ ..။ လူဝီကလည်း ဟယ်သာ့ကို ဖက်တယ် ။ ဖက်ရင်း ဟယ်သာ့ဖင်တွေကို လက်ဖဝါးကြီးနဲ့ တချက် ညှစ်လိုက်တာကိုလည်း စူဇန် တွေ့လိုက်ရတယ် ..။
ကိတ်က စူဇန် အလုပ်ရသွားတာကို အရမ်း ဝမ်းသာတယ် ..။ သူလည်း လုပ်ချင်တယ် လို့ ပြောတယ် ..။ ဟယ်သာက နောက်ထပ် နေရာ လစ်လပ်ရင် ကိတ်ကိုလည်း ပြောပေးမယ် လို့ပြောတယ် ..။
အောက်တိုပတ်စ် ကလပ် က သောကြာနေ့ ညနေ ဆိုရင် တိုးမပေါက်အောင် စည်ကားတယ် ။
ဟယ်သာနဲ့ စူဇန်တို့ အရမ်း အလုပ်များနေတယ် ။
ကလပ်အရှေ့ကို ဆိုင်ကယ်စီး လူတစု ရောက်လာတယ် လို့ ကလပ်ကို လာနေကျ ဂျွန်ဂလင်း ဆိုတဲ့ အဖိုးကြီးတယောက်က ဟယ်သာ့ကို လာပြောပြတယ် ။ ဟယ်သာက စူဇန့်
ကို ( ဘိုက်ဂိုဏ်းက ကောင်တွေ တဲ့....ယူ့နေခတို့လား မသိဘူး ...) လို့ ပြောလိုက်လို့ ကလပ် အဝင်အပေါက်ဝကို လှမ်းကြည့်လိုက်တာ နေခတို့ မဟုတ်ဘဲ ( ရိုးလင်းသန်းဒါး )
အဖွဲ့တွေ ဖြစ်နေတယ် ။
သားရေဂျာကင်တွေနဲ့ ရိုးလင်းသန်းဒါး အဖွဲ့သားတွေ တအုပ်ကြီး ဝင်လာကြတာ ကလပ်ထဲမှာ ရမ်းကားသောင်းကျန်းကြလိမ့်မယ်လို့ စူဇန်ထင်မိလိုက်တယ် ။
ရိုးလင်းသန်းဒါးတွေက စားပွဲဝိုင်းတွေမှာ နေရာယူလိုက်ကြသလို ဘားကောင်တာမှာလဲ ဝင်ထိုင်လိုက်ကြတယ် ..။
“ ဟေး...လာအုံး....”
စူဇန်က ဒီဆိုင် နံမည် နဲ့ အကျ ႌ ကို ဝတ်ထားလို့ အုပ်စုခေါင်းဆောင်လို့ ယူဆရတဲ့ လူဝကြီးက စူဇန့်ကို လှမ်းခေါ်လိုက်တာ....။
“ ဘာလိုချင်လဲ....”
စူဇန်က သူတို့အနားကို တိုးကပ်သွားပြီး မေးလိုက်တယ် ....။
ဆိုင်ကိုလာတဲ့ ကပ်စတန်မာတွေကို လိုအပ်တာ လုပ်ပေးဖို့ စူဇန်တို့ရဲ့ တာဝန်ဘဲလေ ...။ သူတို့ ပုံစံကို ကြိုက်သည် ဖြစ်စေ..မကြိုက်သည် ဖြစ်စေ ....။
လူဝကြီးက ပြီတီတီ မျက်နှာကြီးနဲ့ စူဇန့်ကိုယ်တွေကို အာသာငမ်းငမ်း ကြည့်တယ် ...။
သူ့မျက်နှာကြီးက အဆီတွေ ပြန်ပြီး ရွံစရာကြီး....။
“ မင်းက ဒီဆိုင်မှာ အသစ်ကလေး လား....လုပ်တာ ဘယ်လောက် ကြာပြီလဲ.....”
လူဝကြီးက သူ့နှုတ်ခမ်း ထူထူကြီးကို လျာနဲ့ သပ်ယက်ရင်း မေးလိုက်သည် ။
“ သုံးလ ရှိပြီ....”
တဏှာဘူးကြီးရဲ့ ရွံစရာ ပုံပန်းကို မကြိုက်ပေမယ့် စိတ်ရှည်ရှည်ထားပြီး ဖြေလိုက်သည် ။
“ ဟင်..ဟုတ်လား......အို...ဒါဆို ငါ ဒီဆိုင်ကို မရောက်တာ သုံးလတောင် ကြာခဲ့ပြီပေါ့.....နောက်ဆုံး တခေါက် ရောက်တုံးက မင်းကို မတွေ့ဖူးဘူးကွ........”
လူဝကြီးရဲ့ ဘေးက ဆံပင်ကောက်ကောက် နဲ့ လူနံပိန်က ( ငါတို့ အားလုံးအတွက် ဝစ်စကီ နဲ့ စားစရာတွေ ယူခဲ့....ဆာနေပြီ ....) လို့ လှမ်း ပြောလိုက်တယ် ..။
စူဇန်က လှည့်ထွက်မယ် လုပ်တော့ လူဝကြီးက ( ဟေး.......နေအုံးလေ ......မင်းကို ကြည့်လို့ မဝသေးဘူး ....) လို့ အော်လိုက်ရင်း စူဇန့်လက်ကို ဖမ်းဆွဲလိုက်တယ် ။
စူဇန်က ရုန်းလိုက်ပေမယ့် သန်မာလွန်းတဲ့ လူဝကြီးရဲ့ လက်ကြီးထဲက ရုန်းထွက်လို့ မရဘူး ...။
( လွှတ်.....လွှတ်....ငါ့လက်ကို လွှတ် .....)
လူဝကြီးက မလွှတ်တဲ့အပြင် စူဇန့်ကို ဆွဲဖက်လိုက်တယ် ..။ သူ့လက်တဖက်ကလည်း စူဇန့်ဖင်ကို ကိုင်ညှစ်လိုက်တယ် ။
ရိုးလင်းသန်းဒါးတွေ တဝါးဝါးနဲ့ ပွဲကျသွားတယ် ...။
( ဟေ့...ဝက်ကြီး.....လွှတ်လိုက်စမ်း ......)
လူဝကြီးနဲ့ အဖွဲ့သားတွေရဲ့ မျက်လုံးတွေက ခပ်ထန်ထန် အမိန့်ပေးလိုက်တဲ့သူဆီကို ရောက်သွားတယ် ။
ဟင်..ဟယ်သာ......။
လူဝကြီးသည် ချုပ်ကိုင်ထားတဲ့ စူဇန့်ကို လွှတ်လိုက်တယ် ။
စူဇန်လည်း ဒေါသအမျက် ချောင်းချောင်းထွက်နေတဲ့ ဟယ်သာ ကို ကြည့်လိုက် ကြွက်ငယ်လေးတကောင်လို ကုတ်ချောင်းချောင်း ဖြစ်သွားတဲ့ လူဝကြီးကို ကြည့်လိုက် နဲ့
နားမလည်နိုင်ဘူး ။
Whats going on ?
လူဝကြီး တင်မကဘူး ....။ ကျန်တဲ့ ဘိုက်ကာ လူရမ်းကား တအုပ်စုလုံး ငြိမ်သွားတယ်လေ ....။
( မင်းတို့ အားလုံး....ကလပ် ထဲက ထွက်သွားစမ်း .....Get the hell out of here!!!!!)
ဟယ်သာက သူတို့ကို မောင်းထုတ်တယ် ....။
လူဝကြီးက မျက်နှာငယ်နဲ့....( ဟယ်သာ..မင်း ဒီမှာ ဘာလုပ်နေတာလဲ...မင်း ဒီ ဘားမှာ အလုပ်လုပ်နေတာလား .....) လို့ မေးတယ် ...။
( ငါ ဘာဖြစ်နေ ဖြစ်နေ မင်းနဲ့ မဆိုင်ဘူး ...ဝက်ကြီး.....မင်းပါးစပ်ကို ပိတ်ပြီး ကလပ်ထဲက ထွက်သွားစမ်း ....)
လူဝကြီးသည် ပုခုံးတွန့်ပြပြီး ကလပ်ထဲက ထွက်ကြဖို့ သူ့လူတွေကို ပြောလိုက်တယ် ..။ ပြီးတော့ ဟယ်သာ့ဖက်ကို လှည့်ပြီး ပြုံးပြုံးကြီးနဲ့..( ဟယ်သာ....ဘော့စ်ဆီကို ဖုန်းလေး
တချက်လောက် ဆက်ပေးလိုက်ပါလား..ဘော့စ် စိတ်တွေ အရမ်း ပူနေတယ် ....အဲ..နောက်ပြီး...ငါ့ကိုလဲ တိုင်မပြောပါနဲ့....) လို့ ရိုရိုကျိ ုးကျိ ုး ပြောလိုက်တယ် ..။
ဟယ်သာက ဘာမှ ပြန်မပြောဘူး ...။
ရိုးလင်းသန်းဒါး ဘိုက်ကာတစု ( အောက်တိုပတ်စ် ကလပ် )ထဲက ထွက်သွားတယ် ...။
စူဇန်က ( ဘယ်လိုတွေလဲ ဟယ်သာ..ငါဖြင့် နားမလည်နိုင်တော့ဘူး.....ဒီကောင်တွေက မင်းကို ဘာလို့ ဖင်တုန်အောင် ကြောက်ကြတာလဲဟင်....) လို့ မေးလိုက်တယ် ။
ဟယ်သာက ပြန်ဖြေဖို့ လုပ်ပေမယ့် ကလပ်ပိုင်ရှင် လူဝီကြီးက လှမ်းခေါ်လိုက်တာကြောင့် စူဇန့်မေးခွန်းကို ပြန်မဖြေနိုင်လိုက်ဘူး ...။
ဘိုက်ကာစ် ပါရာဒိုက်စ်
ရိုးလင်းသန်းဒါး မော်တော်ဆိုင်ကယ်ဂိုဏ်းကြီး ရဲ့ ဌာနချ ုပ်
တကယ်တော့ ဒီဘားဆိုင်ကြီး က ရိုးလင်းသန်းဒါးတွေရဲ့ အဓိပတိကြီး ကူးပါး ပိုင်တာပါ ..။
မကောင်းမှု ဒုစရိုက် လုပ်ငန်းတွေ အမျိ ုးမျိ ုး လုပ်ကိုင်လို့ ရလာတဲ့ အကျိ ုးအမြတ်တွေ နဲ့ ဝယ်ထားတဲ့ ဘားဆိုင်ကြီး ဖြစ်သည် ။
ဆန်ဖရန်စစ်စကိုမြို့ တဖက်ကမ်း ( အုတ်ကလင်း ) တနေရာမှာ ရှိတဲ့ ဒီ ဘိုက်ကာပါရာဒိုက်စ် ဘားကြီး သည် သူတို့ အမြဲ စုဝေးရာ စခန်းကြီး လို့လည်း ပြောလို့ရသည် ။
ဒီဘား အဆောက်အဦးကြီး ရဲ့ အနောက်ဖက်မှာ သူတို့ အဖွဲ့ဝင်တွေ အတွက် သီးသန့် အခန်းကြီး တခန်း ရှိသည် ။ အပြင်လူစိမ်းတွေ မပါဘဲ သူတို့ ဂိုဏ်းသားတွေ ချည်းဘဲ
အပန်းဖြေ အနားယူနိုင်သည် ။ အရက် ဘီယာ ၀ိုင် ထိုင်သောက်နိုင်သည် ။ စကားစမြည်ပြော တိုင်ပင် ဆွေးနွေးနိုင်သည် ။ ဒီအခန်းကြီး မှာ ကူးပါး ရှိနေသည် ။
ကူးပါးသည် အသက် ၅ဝကျော်ပေမယ့် ကြွက်သားတွေ ဖုထစ်နေတဲ့ လက်မောင်းလက်ဖျန်တွေနဲ့ သန်မာတောင့်တင်းလှသည် ။ ဆံပင်ကို ကျစ်ဆံမြီး ကျစ်ထားပြီး နေလောင်လို့
နီညိုညို ဖြစ်နေတဲ့ သူ့အသားအရည်က ရုတ်တရက် ကြည့်ရင် လူဖြူတယောက်နဲ့မတူဘဲ မက်ဆီကန်တယောက် လိုလို အင်ဒီယန်း လူနီတယောက်လိုလို ထင်ရသည် ။
ကူးပါးသည် ရက်စက် ကောက်ကျစ်တဲ့ လူဆိုးကြီး တယောက် ...။
မိန်းမ သေဆုံးပြီးနောက် လတ်တလော မော်တော်ဆိုင်ကယ်တစီးနဲ့ တနယ်ပြီးတနယ် လျောက်လိမ့်နေတဲ့ ( မစ်ဆီ ) ဆိုတဲ့ ရင်ထွားထွား မိန်းမတယောက်နဲ့ တွေ့ဆုံမိပြီး မစ်ဆီ
နဲ့ အတူတူ နေနေသည် ။ မစ်ဆီသည် ပထမဆုံးနဲ့ တယောက်ထဲသော ရိုးလင်းသန်းဒါး မိန်းမဂိုဏ်းသား ဖြစ်လာသည် ။
ကူးပါးနဲ့ အဖွဲ့ ခရီးသွားကြရင် တဘောင်းဘောင်း တဝေါဝေါ ဆူညံနေတဲ့ မော်တောဆိုင်ကယ်အုပ်စုကြီးထဲ ( မစ်ဆီ ) ကိုလည်း ဆိုင်ကယ်ကြီးတစီးနဲ့ ကူးပါးရဲ့ ဘေးမှာ စီးနင်းနေ
တာ တွေ့မြင်နိုင်သည် ။
ကူးပါး သည် ဘိုက်ကာပါရာဒိုက်စ် ဘားရဲ့ အပေါ်ထပ်မှာ နေတတ်သည် ။ တခါတရံ နေတာကို ဆိုလိုတာ ..။
သူ့မှာ ရန်သူတွေက များပြားလှလို့ တနေရာထဲမှာ သူမနေဘူး ...။
သူ့မှာ တိတ်တဆိတ် ပုန်းအောင်းဖို့ အိမ်တွေ တိုက်ခန်းတွေ အများကြီး ထားသည် ။ ရှိသည် ။ ဒီနေ့တော့ သူတို့ ဂိုဏ်းဝင်တွေ ကို သူ အရေးကြီး ပြောစရာတွေ ရှိလို့
အစည်းအဝေး ခေါ်ထားတာနဲ့ သူနဲ့ မစ်ဆီ ဘိုက်ကာပါရာဒိုက်စ် ရဲ့ အပေါ်ထပ်က အခန်းမှာ ရောက်နေတယ် ။
ကူးပါး သည် ကုတင်ကြီး ပေါ်မှာ ပက်လက်လှဲအိပ်နေတယ် ။
ခုတလော အလုပ်များနေလို့ ကူးပါးသည် မစ်ဆီနဲ့ လွတ်လွတ်လပ်လပ် မတွေ့ဖြစ်နိုင်ခဲ့ဘူး ..။ ကူးပါးသည် ပြိုင်ဖက် ဂိုဏ်းတွေ လုပ်နေကြတဲ့ မူးယစ်ဆေးဝါးနဲ့ မှောင်ခို လက်နက် အရောင်း အဝယ်
လုပ်ငန်းတွေကို လစ်ရင် လစ်သလို ကြားဖြတ် တိုက်ခိုက် လုယက်နေတယ် ။ အင်အား ကြီးထွားလာတဲ့ သူ့ရဲ့ ( ရိုးလင်းသန်းဒါး ဂိုဏ်းကြီး )သည် ကယ်လီဖိုးနီးယား ပြည်နယ်ထဲမှာ ရှိတဲ့ မော်တော်
ဆိုင်ကယ်ဂိုဏ်းတွေထဲမှာ အထင်ရှားဆုံး ဂိုဏ်းကြီး ဖြစ်လာတာကြောင့် ရဲတပ်ဖွဲ့နဲ့ အက်ဖ်ဘီအိုင် စုံထောက်ဌာနကြီးက မျက်စိဒေါက်ထောက် ကြည့်ဘာတော့မည် လို့ သူ့ရဲ့
လက်ထောက် ခေါင်းဆောင် တယောက် ဖြစ်တဲ့ နီကိုးလပ်စ်က သူ့ကို သတိပေးတယ် ..။ ကူးပါးက သူ့မှာ ငွေပေးကမ်းပြီး ပေါင်းသင်းထားတဲ့ ရဲမင်းကြီး ဒစ်ဘရောင်းတို့ ရှိနေတာကြောင့်
အဲဒီအတွက် ကို စိတ်မပူဘူးလို့ နီကိုးလပ်စ်ကို ပြန်ပြောခဲ့တယ် ..။
မစ်ဆီက ရေချိ ုးခန်းထဲက ထွက်လာတာကို ကူးပါး မြင်လိုက်တယ် ..။ မစ်ဆီရဲ့ ကိုယ်ပေါ်မှာ အဝတ် ဆိုလို့ ချည်တမျျင်တောင် ရှိမနေဘူး ။ မိမွေးတိုင်း ကိုယ်နဲ့ မစ်ဆီရဲက ထွားထွား ကားကား
တင်ပါးကြီးတွေ..ဆူဖြိုးလွန်းနေကြတဲ့ နို့ကြီးတွေကို ကူးပါး မြင်လိုက်ရတော့ မစ်ဆီ့ကို ကာမစပ်ရှက်ချင်တဲ့ စိတ်တွေ ဝုန်းကနဲ ထကြွ ဖြစ်ပေါ်လာတယ် ...။
“ မစ်ဆီ ....ဒီကို လာစမ်း ....”
“ ဘာလိုချင်လဲ ကူးပါး..ငါ လိုးရှင်း လိမ်းလိုက်အုံးမယ်.....”
“ မစ်ဆီ..ငါ ခေါ်ရင် ချက်ချင်းလာစမ်း ...ဆင်ခြေ မလိုချင်ဘူး ....”
ကူးပါးသည် ကိုယ်တုံးလုံးကြီး ဖြစ်နေတာကို မစ်ဆီ မြင်သွားတယ် ။
“ ဟင်..ကူးပါး...မင်း အတန်ကြီး တောင်မာနေပါလား .....”
“ အင်း..လာ မြန်မြန်..တပွဲလောက် လိုးလိုက်ကြရအောင် .....”
မစ်ဆီက “ ယူ့လီးကြီးကို စုတ်ပေးရမလား..” လို့ မေးရင်း ကုတင်ပေါ်မှာ တက်ထိုင်ကာ လိင်တန် တုတ်တုတ်ကြီးကို လက်တဖက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင်လိုက်တယ် ...။ ကူးပါးကလည်း မစ်ဆီရဲ့
ဖြူဖွေးလုံးဝန်းတဲ့ နို့ကြီးတလုံးကို လှမ်းဆုပ်ကိုင်လိုက်တယ် ..။
သည်အချိန်မှာ သူတို့ အိပ်ခန်းကို တဒေါက်ဒေါက်နဲ့ တံခါးခေါက်လိုက်တဲ့ အသံကို သူတို့ ကြားလိုက်ရတယ် ...။
ကူးပါးလဲ သူ့ဘေးမှာ ချထားတဲ့ သူ့သေနတ်ကို ကောက်ကိုင်လိုက်တယ် ..။
“ အပြင်က ဘယ်သူလဲ...” လို့ အော်မေးလိုက်တယ် ...။
“ ကျုပ်ပါ....နီကိုးလပ်စ် ပါ..ဘော့စ် ....ကောင်လေးတွေ ပြန်လာတယ် ...အဖွဲ့ခွဲခေါင်းဆောင် ဝက်ကြီး က ဘော့စ်ကို အရေးတကြီး ပြောစရာ ရှိလို့ တဲ့..ဘော့စ် ဘယ်လို ဖြစ်စေချင်သလဲ....”
“ ဟင်..အရေးတကြီး..ဟုတ်လား....ထွတ်....ဝက်ကြီးဆိုတဲ့ ပါမွှားက ငါ့ကို အရေးတကြီး ပြောချင်တယ်...ဟားဟားဟား.....နီကိုးလပ်စ် ..ဒီဖက်တီးကို ပါးပိတ်ရိုက်ပစ်လိုက်ပါလား...သူလို ငချွတ်က
ငါ့ကို ဘာများ အရေးတကြီး ပြောစရာ ရှိနိုင်သလဲ....”
နီကိုးလက်စ်လည်း ကူးပါး ရက်စက်တတ်တာကို သိသူမို့...“ ဝက်ကြီးလဲ ဘော့စ်ကို စေ့စေ့တောင် ကြည့်ရဲတာ မဟုတ်ပါဘူး..အခုဟာက တကယ့်ကို အရေးကြီးလို့ ဖြစ်ပါလိမ့်မယ် ....ဘော့စ်
သူပြောတာကို နားထောင်သင့်ပါတယ် ....” လို့ အကြံပေးလိုက်တယ် ...။
မစ်ဆီကို ဖြုတ်ခါနီးဆဲဆဲ မို့ ကူးပါး စိတ်တွေ တင်းနေတယ် ။
“ လွှတ်လိုက် နီကိုးလပ်စ်..ဝက်ကြီးကို ငါ့ဆီ လွှတ်လိုက်...စောက်အရေးမပါတာ လာပြောရင်တော့ ဒီဖက်တီးပုတ်ကို အရှင်မထားဘူး ..ဒင်း ဖင်ထဲကို ၄၅ကျည် တကပ်လုံး ထည့်ပေးလိုက်မယ် ...”
ကူးပါး လည်း ဘောင်းဘီကောက်စွပ်လိုက်ပြီး မစ်ဆီ့ကိုလည်း အဝတ်အစား ဝတ်ခိုင်းလိုက်တယ် ...။
နီကိုးလပ်စ်နဲ့ အတူ ဝက်ကြီး ရောက်လာတယ် ...။
“ ဝက်ကြီး.....ပြောစမ်း..ဘာ အရေးကြီးလဲ.....”
၄၅ ပစ္စတိုလ်ကြီးကို လက်ထဲမှာ ဆုပ်ကိုင်ထားရင်း မေးလိုက်တဲ့ ကူးပါးကို ဝက်ကြီး ကြောက်ရွ့ံစွာနဲ့ မော့ကြည့်ရင်း...“ ဘော့စ်ရဲ့ သမီး..“ဟယ်သာ့ကို တွေ့ခဲ့လို့ပါ .....” လို့ ဖြေတယ်...။
“ ဟေ......ဟေ...ဟာ......ဟုတ်လား...ပြောစမ်း...မြန်မြန်..ဘယ်မှာ တွေ့တာလဲ .....”
““ အောက်တိုပတ်စ် ” ဘားမှာ...ဘော့စ်...”
“ ဟေ...ဟုတ်လား..သူ ဘာလုပ်နေလဲ အဲဒီမှာ..အရက် သောက်နေတာလား...”
“ မဟုတ်ဘူးဘော့စ်..ဟယ်သာ ..အဲဒီဘားမှာ အလုပ် လုပ်နေတာကို တွေ့ခဲ့တာ....”
“ ဘာ....”
ကူးပါးရဲ့ အသံကြီးက ကျယ်လောင်လှတယ် ...။
“ ခွေးမသား ဝက်ကြီး..မင်း ဟယ်သာ့ကို မြင်ရက်နဲ့ ဘာလို့ ပြန်မခေါ်ခဲ့လဲ....”
၄၅ဘို့ ပစ္စတိုပြောင်းကြီးက ဝက်ကြီးရဲ့ နဖူးတဲ့တဲ့ကို ချိန်ရွယ်လိုက်တယ် ....။
“ မလုပ်ပါနဲ့ ဘော့စ်...ကျုပ် ခေါ်ပါတယ် ...ကျုပ် စကားကို ဟယ်သာ နားမထောင်တဲ့ အပြင် ကျုပ်တို့ကို မောင်းထုတ်ခဲ့တာပါ..ကျုပ်တို့ ဘော့စ်သမီးကို ကြောက်ကြရပါတယ် ...”
“ ဘာဘားလဲ ပြန်ပြောစမ်း...”
“ အောက်တိုပတ်စ် ဘား...”ပါ ...ဘော့စ် ”
“ ဘယ်လို ဘားလဲ တုံးလုံး ချွတ်ကတဲ့ ဘား လား...”
နီကိုးလပ်စ်က ဝက်ကြီး ပြန်မဖြေခင် “ စထရစ်ပ် ကလပ် မဟုတ်ဘူး...ဘော့စ် ...အရက်ဘား ပါဘဲ..ဖွင့်တာ သိပ်မကြာသေးဘူး...” လို့ ဝင်ဖြေလိုက်တယ် ...။
“ မင်းတို့ ပိုင်ရှင် ဘယ်သူလဲ သိလား ....”
နီကိုးလပ်စ်ကဘဲ ဝင်ဖြေပြန်တယ် ...။
“ စိတယ်..ဘော့စ်...လူဝီ ဆိုတဲ့ လူမဲကောင် တကောင် ပိုင်တာ...ဘော့စ် ” လို့ ဖြေတယ် ...။
“ နီကိးလပ်စ်..မင်းကိုယ်တိုင် ချက်ချင်း လိုက်သွားစမ်း.....ဟယ်သာကို ပြန်ခေါ်ခဲ့စမ်း...အဲဒီ ဘားပိုင်ရှင်ကိုလည်း နဲနဲ ဆုံးမခဲ့...ပြန်ခံလုပ်ရင် ပစ်သတ်လိုက်..ဒါမှ မဟုတ် ငါ့ဆီ ခေါ်ခဲ့..ဟယ်သာ့ကို
အလုပ်ခိုင်းတဲ့ကောင်ကို ငါ မကျေနပ်ဘူး....”
“ သူက ဟယ်သာ့ကို ဘော့စ်ရဲ့ သမီး ဆိုတာ မသိလို့ ဖြစ်ပါလိမ့်မယ်....”
“ ဘယ်လို ဖြစ်ဖြစ်ကွာ...ငါတို့က ဘာကောင်တွေ ဆိုတာ သိအောင် လုပ်ခဲ့....”
“ ကောင်းပြီဘော့စ်..ခိုင်းတဲ့ အတိုင်း ဖြစ်စေရမယ်....”
နီကိုးလပ်စ် နဲ့ ဝက်ကြီး ရိုကျိ ုးစွာနဲ့ ပြန်ထွက်သွားကြတယ် ...။
“ မစ်ဆီ .....”
“ လာပြီ ...”
“ မှုတ်ပေးအုံး ....”
“ ရက်စ်..ဒါလင်...”
“ ဟယ်သာ ....ဟယ်သာ ......”
စူဇန် ခေါ်လို့ ဟယ်သာလည်း စားပွဲတလုံးပေါ်က ဖန်ခွက်တွေကို သိမ်းဆည်း ကောက်ယူနေရင်း လှည့်ကြည့်လိုက်တယ် ..။
“ မင်း တခုခု လိုချင်လား စူဇန်...”
ဟယ်သာက မေးလိုက်တယ် ..။ စူဇန်က “ မင်းကို လူဝီကြီး ခေါ်နေတယ် ...” လို့ ပြောတော့ ဟယ်သာ မျက်မှောင်လေး ကြုံ့ပြီး..“ ဘာလုပ်ဖို့လဲ..ဒီမှာ အလုပ်များနေတာ သူမသိဘူးလား..” လို့
မကျေမနပ် ပြန်မေးလိုက်တယ် ..။
“ မင်း သူ့ရုံးခန်းကို အမြန်လာ တဲ့...”
ဟယ်သာလည်း ဖန်ခွက်တွေကို ပုဂံဆေးကြောတဲ့ ဟိုဆေး ဆိုတဲ့မက်ဆီကန်ကောင် ဆီကို သွားပို့လိုက်ပြီး စိုနေတဲ့ လက်တွေကို အဝတ်စတစနဲ့ သုတ်ရင်း ဆိုင်ရှင် လူဝီကြီး ရှိနေတဲ့ ဆိုင်
အထပ်ခိုးပေါ်ကို တက်သွားလိုက်တယ် ။
အောက်ထပ်မှာက လူတွေ များလို့ လေအေးစက် မနိုင်ဘဲ ပူအိုက်နေသလောက် လူဝီကြီးရဲ့ အပေါ်ထပ် ရုံးခန်းလေးက အေးစိမ့် မွှေးပျံ့နေတယ် ...။
“ လူဝီ..မင်း..ငါ့ကို ခေါ်တယ် ဆိုလို့...”
ကွန်ပြူတာမှာ အာရုံစိုက်နေတဲ့ လူဝီက ရွှေကိုင်းမျက်မှန် လေးကိုကျော်ပြီး ဟယ်သာ့ကို မော့ကြည့်လိုက်တယ် ...။
“ ဟုတ်တယ်..မင်းကို မေးစရာ ရှိလို့...”
“ မေးလေ..ငါလဲ အောက်မှာ လူကျနေလို့ အလုပ်များနေတာ..ဘာမေးမလို့လဲ...”
“ ဒါတွေ ခေါက်ထားလိုက်..ဟယ်သာ....စူဇန်တို့ လုပ်လိမ့်မယ်..မင်း ငါ့ဆီကို လာစမ်း...”
ဟယ်သာလည်း စိတ်ပျက်စွာနဲ့ လူဝီ ထိုင်နေတဲ့ နားကို တိုးကပ်သွားလိုက်တယ် ..။ နှာဘူးကြီး..ဖင်ပုတ်အုံးမလို့လား မသိဘူး ..။ မကြိုက်ပေမယ့် အောင့်အည်း ဆက်ဆံနေရတယ် ..။
“ ပြောစရာ ရှိရင် ပြော လူဝီ..ဘာလဲ...ငါ့ ဖင်တောင့်တဲ့အကြောင်း ပြောမလို့လား...”
“ အဟဲ..မင်းဖါသာ သိနေတာကိုး..ဟားဟား..အဲဒါ ပြောမလို့ မဟုတ်ဘူး..ငါ မေးချင်တာက မင်း ရိုးလင်းသန်းဒါး ဘိုက်ကာ ဂိုဏ်းက ကောင်တွေကို ငါ့ဘားထဲက မောင်းထုတ်ပစ်လိုက်တယ် ဆို ...”
“ အင်း..ဟုတ်တယ်..ငါ မောင်းထုတ်ပစ်လိုက်တယ်...”
လူဝီကြီး မျက်နှာကြီး မဲသထက် ပိုမဲသွားတယ် လို့ ဟယ်သာ ထင်မိလိုက်တယ် ..။
“ အိုး..ဟယ်သာ..ဒါ ငါ့ စီးပွားကို ထိခိုက်စေတဲ့ လုပ်ရပ်တခု ဘဲ...မင်း ငါ့ ကပ်စတန်မာတွေကို ဘားထဲက နှင်ထုတ်ပိုင်ခွင့် မရှိဘူး ....”
“ ဆောရီးဘဲ လူဝီ...ဒီ ဘိုက်ကာ တွေက ဘားထဲမှာ ရမ်းကားချင်ကြလို့ ငါ...ငါ....”
လူဝီက ထိုင်ရာက ထလိုက်ပြီး ဟယ်သာ့အနားကို တိုးကပ်လာတယ် ...။
“ မင်း လုပ်ပိုင်ခွင့် မရှိတဲ့ဟာတခုကို လုပ်လိုက်တာဘဲ..မင်းကို ငါ အလုပ်ထုတ်ပစ်ရလိမ့်မယ်..ဟယ်သာ.....”
“ ဟာ..ဒီလိုတော့ မလုပ်ပါနဲ့ လူဝီ..ငါ အလုပ်ကောင်းကောင်း လုပ်နေတာ မင်းလဲ သိသားနဲ့....”
လူဝီကြီးက တောက်ပြောင်တဲ့ မျက်လုံးကြီးတွေနဲ့ ဟယ်သာ့ရင်ဘတ်ကို စိုက်ကြည့်နေတယ် ..။
“ မင်းက အလုပ် မထုတ်စေချင်ဘူးလား..”
“ ဒါပေါ့ လူဝီ..ငါ မင်းဘားမှာ ဆက်လုပ်ချင်သေးတယ်....”
လူဝီ့လက်ဖဝါးကြီးက ထုံးစံအတိုင်း ဟယ်သာ့ ပေါင်တန်တွေကို လှမ်းကိုင်လိုက်တယ် ...။
“ ရတယ်လေ..မင်း အပြစ်ကို မင်းသိပြီး ငါ့ကို ကျေနပ်အောင် တခုခု လုပ်ပေးရင် မင်းအပြစ်တွေကို ဖြေလွှတ်လိုက်မယ်....”
“ ဘာ လုပ်ပေးရမှာလဲ လူဝီ...”
“ မင်းလေးတို့အတွက် မဆန်းတဲ့ဟာ တခုပါဘဲ..မင်းတို့လေးတွေ ငယ်ငယ်ထဲက လုပ်ခဲ့တာပါ..မင်းအတွက် အပန်းမကြီးပါဘူးလေ....”
နှာဘူးကြီး လူဝီသည် သူ့ဘောင်းဘီ ့ွကြားနေရာက ဖုဖေါင်းနေတဲ့ နေရာကို လက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင်ရင်း ပြောလိုက်တယ်...။
အိုး..တော်တော် ယုတ်ပတ်တဲ့ကောင်ကြီး ...။
လူယုတ်မာကြီး..သူ့လီးကို စုတ်စေချင်နေတာ ..။
“ ဟာ..ဒါတော့ မလုပ်နိုင်ဘူး...”
“ ဟယ်သာ..မင်း ငါခိုင်းတာ မလုပ်ပေးရင် မင်းနဲ့ မင်း ပါတနာ စူဇန် ငါ့ဘားထဲက အခု ချက်ချင်း ထွက်သွားကြတော့...”
လူယုတ်မာက အကြပ်ကိုင်နေပြီ ...။
ဟယ်သာလည်း အခက်အခဲ နဲ့ တိုးနေပြီ.။ ဒီဘဲကြီးက တခါ လုပ်ပေးလိုက်ရင် အမြဲ ခိုင်းတော့မှာ....ဖင်ပုတ်တာ ကိုင်တာလောက်က အပရိက ဆိုပြီး ဗွေမယူပေမယ့် သူ့လီးကို စုတ်ပေးဖို့တော့
ဟယ်သာ မလုပ်ချင်ဘူး ...။
“ လူဝီ..မင်း ငါ့ကို ဒီလို မဆက်ဆံပါနဲ့...”
လူဝီကြီးက အသံသြသြကြီးနဲ့ ရယ်လိုက်တယ် ...။
“ မင်း ကို ငါ လက်ထပ်ယူချင်တယ် လို့ မင်း စလုပ်တဲ့ အချိန်ထဲက ငါ ပြောပြောနေခဲ့တာပါ..ဟယ်သာ..မင်းက လက်မခံခဲ့ဘူးလေ..မင်းကို ငါ အရမ်း ကြိုက်တယ်...ဒါဆို မင်း ငါ့လီးကို
မစုတ်နိုင်ဘူးပေါ့..”
“ ဟုတ်တယ်..လူဝီ...မစုတ်နိုင်ဘူး ..”
လူဝီသည် တော်တော် မျက်နှာရူးတဲ့ကောင်...။ စောက်ကျင့်မကောင်းတဲ့ ကပ္ပလီ ကောင်...။
“ ရတယ်လေ..ဒါဖြင့် ငါ့ကို မင်း ပူစီ ( အဖုုတ် ) ကို ပေးယက်မလား.....”
ဟာ..ပြောလေကဲလေ..စောက်ရူးကြီး ...။
“ မင်း နောက်နေတာလား ..”
“ ဟယ်သာရယ်..ငါက နောက်မလား..အတည်ပြောနေတာ..ငါက အဖုတ်ယက် တအားကျွမ်းတာ..မင်း ကြိုက်သွားစေရမယ် ....”
လူဝီက ဟယ်သာ့ တင်ပါးတွေကို ဖမ်းညှစ်လိုက်တယ် ..။
“ ကျန်းမာရေး ကောင်းလိုက်တာ..You are so healthy....Hmmmm......”
လူဝီ့လက်ချောင်းတုတ်တုတ်ကြီးတွေက ဟယ်သာ့ ဖင်တုန်းတွေ ကြားထဲကိုပါ ရောက်သွားတယ်..။
“ လုပ်ပါ ဟယ်သာရယ်..စုတ်ပေးစမ်းပါ...တခါထဲပါ...”
ဘောင်းဘီဇစ်ကို ဆွဲချရင်း တတွတ်တွတ် တောင်းဆိုနေတယ် ..။ ဖင်တုန်းတွေကို နယ်လိုက် ဖင်ကြားထဲ နှိုက်လိုက် လုပ်နေတဲ့ လက်ကြောင့် ဟယ်သာ ထွန့်ကနဲ တွန့်သွားနေရဆဲ လူဝီရဲ့ ကျန်တဲ့
လက်က ပွင့်သွားတဲ့ ဘောင်းဘီရှေ့ပေါက်ထဲက သူ့အတန်ချောင်း မဲမဲကြီးကို ထုတ်လိုက်တာကို တွေ့လိုက်ရတယ် ..။
မြင်းလီးကြီးတချောင်းလိုဘဲ တုတ်လဲတုတ် ရှည်လဲ တအားရှည်တဲ့ လူဝီရဲ့ လီးကြီးက ဟယ်သာ့ကို ကြက်သီး ဖျန်းကနဲ ထစေတယ် ...။
“ ဟင့်အင်း...လူဝီ...ငါ..ငါ မလုပ်ဘူး ...”
လူဝီကြီးသည် ရိုးလင်းသန်းဒါး ကောင်တွေကို ဟယ်သာက ဘားထဲကနေ မောင်းထုတ်လိုက်လို့ မကျေမနပ်နဲ့ ဟယ်သာ့ကို ခေါ်တွေ့တာ ဖြစ်လိမ့်မယ် လို့ စူဇန် ထင်မိတယ် ။
ဟယ်သာ့ကို ဖင်ပုတ်ပေါင်ကိုင် လုပ်လုပ်နေတဲ့ တဏှာဘူးကြီး လူဝီရဲ့ အကြောင်းကို သိထားလို့ စူဇန်လည်း ဟယ်သာ တက်သွားတဲ့ လူဝီကြီးရဲ့ ရုံးခန်းကို မော့ကြည့်ရင်း သူ့
သူငယ်ချင်း ဟယ်သာ့အတွက် စိတ်ပူနေတယ် ..။
ဟယ်သာလည်း လူဝီရဲ့ လက်သရမ်းတာတွေကို မကြိုက်လို့ အလုပ်အသစ် ရှာနေတယ် မဟုတ်လား ...။
စူဇန်လဲ ဘားထဲမှာ လူနဲနဲပါးသွားလို့ ဘားတင်ဒါ လူဝစ်စ်ကေစီ ကမ်းပေးတဲ့ ဝစ်စကီဖန်ခွက်ကို လှမ်းယူပြီး မော့လိုက်တယ် ..။
ဒီအချိန်မှာ အောက်တိုပတ်စ်ဘား ထဲကို သားရေဂျာကင်ဝတ် လူတယောက် ဝင်လာတာ တွေ့လိုက်တယ် ..။ အရပ်မြင့်မြင့် ဆံပင်ရှည်ရှည် နဲ့မို့ နေခလို့ ထင်မိလိုက်တယ် ။
ဝမ်းသာအားရ ကြည့်မိလိုက်တယ် ..။ အိုး....နေခ လည်း မဟုတ်ဘူး ..။
ေေေ နေခနဲ့ တော်တော့်ကို တူတဲ့ လူဖြူကောင် တကောင် ဖြစ်နေတယ် ..။ သူ့ဂျာကင်က တံဆိပ်ကို သေသေချာချာ ကြည့်လိုက်တော့ ရိုးလင်းသန်းဒါး ဂိုဏ်းက ဖြစ်နေတယ် ။
ဒီလူက စူဇန့်ဆီကို တန်းတန်းမတ်မတ် လျောက်လာတယ် ...။
( ဟယ်သာ ရှိလား . . .)
( ရှိတယ် ...ဘာ ပြောချင်လဲ......)
( တွေ့ချင်တယ်..သူ ဘယ်မှာလဲ....)
( အပေါ်ထပ် ခဏ တက်သွားတယ် ...ဆိုင်ရှင် ခေါ်လို့....)
အရပ်မြင့်မြင့်ကောင်က အပေါ်ထပ်ကို တက်ဖို့ ပြင်တယ် ...။
( ဟိတ်..မင်း ဒီလို တက်ချင်တိုင်း တက်လို့ ဘယ်ရမလဲ.........)
စူဇန်က တားဖို့ ရှေ့ကို တိုးရင်း ပြောလိုက်တော့ ဒီ ပိန်ကိုင်းကိုင်း ငနဲက သူ့ဂျာကင်ကို လှန်ပြတယ် ...။
မဲနက်တဲ့ သေနတ်တလက် ထိုးထားတာကို ပြတာ ....။
ဒီအချိန်မှာ ဘားထဲကို ရိုးလင်းသန်းဒါး ဂိုဏ်းသားတွေ ထပ် ဝင်လာကြတယ် ..။ စုစုပေါင်း ၁ဝယောက်လောက် ရှိမယ် ...။
ပိန်ကိုင်းကိုင်းကောင် က လူဝီ့အခန်းကို တံခါးမခေါက်ဘဲ ဖွင့်ဝင်သွားတယ် ....။ ဘားတင်ဒါ လူးဝစ်ကေစီ က စူဇန့်အနားကို ဘေ့စ်ဘောလ် တုတ်တချောင်းနဲ့ ရောက်လာတယ် ။
စူဇန်က ( လူးဝစ်..မလုပ်နဲ့..သူတို့က သေနတ်တွေနဲ့......) လို့ တားလိုက်တယ် ....။
လူဝီကြီးသည် ဟယ်သာ့လက်ကို ဆွဲယူပြီး သူ့လီးမဲမဲကြီးကို ကိုင်ခိုင်းနေတဲ့ အချိန် ရုံးခန်းတံခါး ဝုန်းကနဲ ပွင့်လာပြီး လူတယောက် ဝင်လာတယ် ။ လူဝီကြီးက “ မင်း...ဘာကြောင့်
ဝင်လာတာလဲ..ထွက်သွားစမ်း...” လို့ အော်လိုက်တယ် ။ ဝင်လာတဲ့လူရဲ့ လက်ထဲမှာ မဲနက်တဲ့ သေနတ်ကြီးတလက် ရှိနေတယ် ။ သေနတ်ကြီးသည် လူဝီကြီးရဲ့ နဖူးတည့်တည့်ကို တန်းတန်း
မတ်မတ်ကြီး ချိန်ရွယ်ထားတယ် ။
“ ငါကဘဲ မင်းကို အမိန့်ပေးမှာ...မင်း ငါ့အမိန့်ကို မနာခံရင် မင်းခေါင်းထဲကို ခဲပူတောင့်တွေ တော်တော်များများ ထည့်ပစ်လိုက်မယ်....နီးဂရိုး ...”
လူဝီကြီး ဘာလုပ်ရမှန်း မသိဘဲ ကြောင်နေတယ် ။
“ ဒူးထောက်လိုက်စမ်း ...”
လူဝီကြီး ချိန်ဆနေတယ် ..။ သူ့စားပွဲအံဆွဲထဲမှာ သူ့သေနတ် ရှိနေတယ် ..။ ဒီကောင်ကို ဘယ်လို ပြန်ဆော်ရမလဲ စဉ်းစားနေတယ် ...။ သို့ပေမယ့် သူ့ရုံးခန်းထဲကို နောက်ထပ် လူတွေ တပုံကြီး ထပ်
ဝင်လာတယ် ..။ သူတို့တတွေရဲ့ သားရေဂျာကင်တွေမှာ ရေးထိုးထားတဲ့ စာတန်းတွေ အရ သူတို့တတွေ ဟာ “ ရိုးလင်းသန်းဒါး ” ဂိုဏ်းဝင်တွေ ဆိုတာ လူဝီ သိလိုက်တယ် ...။
ရိုးလင်းသန်းဒါးတွေက ဟယ်လင့်ကို အထပ်ခိုးပေါ်က ဆင်းခိုင်းလိုက်တယ် ..။ လူဝီကြီး သည် ဒူးထောက်ရက်နဲ့ ရိုးလင်းဒန်းဒါးတွေကို မော့ကြည့်လိုက်တယ် ..။ ရိုးလင်းသန်းဒါးတကောင်က
ဆဲလ်ဖုန်းကို ထုတ်ပြီး တနေရာကု ခေါ်နေတာ တွေ့လိုက်ရတယ် ။
“ ကောင်းပြီ ဘော့စ်..ကျုပ်တို့ နီဂရိုးကောင်ကို ဘော့စ်ဆီကို ခေါ်ခဲ့မယ် ...” လို့ ပြောသံနဲ့အတူ သူ့ကို ရိုးလင်းသန်းဒါးတစုက ၀ိုင်းချ ုပ်ကိုင်ပြီး ဆွဲခေါ်ကြတာကို ခံလိုက်ရတယ် ..။
အထပ်ခိုးပေါ်က ဆင်းလာတဲ့ ဟယ်သာ့ကို စူဇန်က “ ဘာတွေ ဖြစ်ကုန်တာလဲ ဟယ်သာ..” လို့ မေးလိုက်တော့ ဟယ်သာက ..“ စူဇန်..မင်းလဲ ငါနဲ့ လိုက်ခဲ့တော့..ဒီမှာ ဆက်လုပ်လို့
မဖြစ်တော့ဘူး ...” လို့ ပြောပြီး စူဇန့်လက်ကို ဆွဲပြီး အောက်တိုပတ်စ် ဘားထဲက ထွက်တယ် ..။
အပြင်ဖက် က ကားရပ်တဲ့ ကွက်လပ်မှာ ရိုးလင်းသန်းဒါး အုပ်စုထဲက ဂိုဏ်းသား တယောက်က ဟယ်သာ့ကို အသင့် စက်နှိုးထားတဲ့ ကားတစီး ပေါ်ကို တက်ခိုင်းတယ် ..။ ဟယ်သာက “ ငါ့ဖါသာ
မောင်းမယ်..” လို့ ပြောလိုက်တယ် ..။ ကားမောင်းသူက ပြာပြာသလဲ နေရာ ဖယ်ပေးတယ် ..။
စူဇန်လဲ “ ဟယ်သာ..ဘာတွေ ဖြစ်နေတာလဲ...Whats going on? မင်းနဲ့ ဒီဘိုက်ကာဂိုဏ်းက ကောင်တွေ က ဘယ်လို ပတ်သက်တာလဲ ...” လို့ မေးရင်း ဟယ်သာနဲ့အတူ ကားပေါ်ကို
တက်လိုက်တော့ ဟယ်သာက “ စူဇန်..ငါလဲ ကိုယ့်ဖါသာ ..ရရာအလုပ်လုပ်ကိုင်ပြီး ဇာတ်မြုပ်ပြီး နေချင်လို့ နေနေတာပါ..ဒါပေမယ့် မရဘူး..ငါက ရိုးလင်းသန်းဒါးဂိုဏ်းက ခေါင်းဆောင်ရဲ့ သမီးဘဲ..
ငါ့အဖေနဲ့ မနေချင်လို့ ကိုယ့်ဖါသာ အောက်တိုပတ်စ်မှာ အလုပ်လာလုပ်ပြီး နေနေတာ....” လို့ ပြောပြတယ် ။
ရိုးလင်းသန်းဒါးတွေက ဟယ်သာ့ကို ကိုယ်တိုင် ကားမောင်းခွင့် ပေးပေမယ့် သူတို့ ဆိုင်ကယ်တွေ ဘေးက ရှေ့က ခြံရံထားတယ် ။ လူဝီကြီးကိုလည်း ကားတစီးနဲ့ ဖမ်းခေါ်လာကြတယ် ။
စူဇန်က “ ဟယ်သာ...သူတို့ ဒီလို မင်းမဲ့စရိုက်တွေ လုပ်ကိုင်နေကြတာကို ရဲတွေက လက်ပိုက်ကြည့်နေသလား..” လို့ မေးလိုက်တော့ ဟယ်သာက “ ငါမြင်တာတော့ ဘိုက်ကာတွေက
အုပ်ကောင်းတယ်..သူတို့ကို အရေးယူဖို့က ရဲအင်အားများများနဲ့မှ ရမယ်..နောက်ပြီး မပိုင်ဘဲ ဖမ်းရင်လဲ မင်းလဲ သိတဲ့အတိုင်းဘဲ..လူ့အခွင့်အရေးကို ရှေ့တန်းတင်နေတဲ့ နိုင်ငံမို့
ပြန်တရားစွဲမှာကိုလည်း စိုးကြတယ်လေ...ဘိုက်ကာဂိုဏ်းတွေက စီးပွားရေးတွေ လုပ်နေတာမို့ ပိုက်ဆံပေါကြတယ်..ရှေ့နေကောင်းကောင်း ငှားနိုင်ကြသလို ရဲမင်းကြီးတွေ ဘာတွေကိုလည်း
ခါးပိုက်ထဲ ထည့်တတ်ကြတယ် ...” လို့ပြောပြတယ် ..။
ဘိုက်ကာပါရာဒိုက်စ် ဘားကို သူတို့ ရောက်လာကြတယ် ..။
ဟယ်သာက သက်ပြင်းချပြီး..“ ငါ့အဖေ နဲ့ မတွေ့ချင်ဘဲ တွေ့ရဦးမယ်..စူဇန်ရေ....” လို့ ညည်းသလို ပြောလိုက်တယ် ..။
ဘိုက်ကာ ပါရာဒိုက်စ်
သူတို့ ဂိုဏ်းဝင်တွေ အစည်းအဝေး လုပ်နေကျ အခန်းကျယ်ကြီးထဲမှာ ကူးပါး ထိုင်နေတယ် ။ သူ့လက်ထဲမှာ ဂျက်ဒင်နရယ် ဝစ်စကီပုလင်း တလုံး ကိုင်ထားတယ် ။ ကူးပါးရဲ့ နီညိုညို ဆံပင်ရှည်တွေက
ဖရိုဖရဲ နဲ့ သူ့ပုခုံးနဲ့ ကျောပြင်မှာ ဝဲကျနေကြတယ် ။ ခါတိုင်းလို ကျစ်ဆံမြီး ကျစ်မထားဘူး ။သူ့လည်ပင်းမှာ ဆွဲကြိုးတွေ တပုံကြီး ဆွဲထားသလို လက်မှာလည်း ရွှေလက်ပတ်ကြိုးတွေ ဝတ်ထားတယ် ..။
ဂျင်းဂျာကင်လက်ပြတ် နဲ့ ဂျင်းဘောင်းဘီအနွမ်းကို ဝတ်ထားတဲ့ ကူးပါး နဘေးမှာ သူနဲ့ လိုက်ဖက်အောင် အရောင်တူ ဂျင်းတွေ ဝတ်ထားတဲ့ မစ်ဆီ ရှိနေတယ် ..။ မစ်ဆီကတော့ ကူးပါးဘေးမှာ
မတ်တပ်ရပ်ပြီး စပျစ်သီးခိုင်ကို ကိုင်ထားပြီး ကူးပါး ပါးစပ်ထဲကို စပျစ်သီးလေးတွေ တလုံးပြီး တလုံး ခွံ့ကျွေးနေတယ် ..။
အပြင်က ဆိုင်ကယ်သံတွေ တဝေါဝေါ ဆူညံတာကို ကြားလိုက်တဲ့ ကူးပါး ဝစ်စကီပုလင်းကို မော့သောက်လိုက်ပြီး “ ဝက်ကြီး....ကြည့်စမ်း...ငါ့သမီး ပါလာရဲ့လား ဆိုတာ...” လို့
ပြူတင်းပေါက်နားမှာ ရပ်နေတဲ့ လူဝကြီးကို ပြောလိုက်တယ် ..။ ဝက်ကြီး ဆိုတဲ့ လူဝကြီးက ပြူတင်းပေါက်က ငုံ့ကြည့်ပြီး..“ ပါလာတယ် ဘော့စ် ” လို့ ဖြေလိုက်တယ် ..။ မစ်ဆီက စပျစ်သီးတလုံး
ခွံ့တာကို ဟပ်ဝါးလိုက်ပြီး ကူးပါး ထရပ်လိုက်တယ် ..။ သူ့ခါးကြားက သေနတ်ကို ဆွဲထုတ်လိုက်တယ် ။ သူအမြဲ ကိုင်နေကျ ပွိုင့်ဖိုးဖိုက် ပစ္စတိုလ်ကြီး ။
“ ငါ့သမီးနဲ့ တွေ့ရမှာမို့ ငါပျော်သွားတယ် ...ဒီလို ပျော်သွားတဲ့အတွက် ငါ ဒီနေ့ လူတယောက်ကို ပစ်သတ်ရမှ ဖြစ်မယ် ...”
ကူးပါး ပြောလိုက်တဲ့ စကားကြောင့် သူ့နဘေးမှာ ရှိနေကြတဲ့ ဂိုဏ်းသားတွေ မျက်စိမျက်နှာ ပျက်ကုန်ကြတယ် ။
“ ဟားဟားဟား.....မစိုးရိမ်ကြပါနဲ့ကွာ.....မင်းတို့ကို ငါ မပစ်သတ်ပါဘူး .......”
မစ်ဆီ က “ ကူးပါး..မင်းသေနတ်ကြီးကို ခဏ ဘေးဖယ်ထားပါလား..တော်ကြာ မင်း သမီး က မင်းကို ပို စိတ်ပျက်နေပါ့မယ် ...” လို့ ပြောပြီး ကူးပါးရဲ့ လက်ထဲက သေနတ်ကြီးကို ဆွဲယူဖို့
ကြိုးစားလိုက်တယ် ...။ ကူးပါးက မစ်ဆီ့လက်ထဲကို သေနတ် အပါမခံဘူး ။ လူနဲ့ သေနတ်နဲ့ ဘယ်တော့မှ မခွဲမခွာ ရှိတဲ့ ကူးပါး က သေနတ်ကြီးကို သူ့ခါးကြားမှာ ပြန်ထိုးထားလိုက်တယ် ။
အခန်းကြီးထဲကို ဟယ်သာ ဝင်လာတယ် ။ ဟယ်သာ တယောက်ထဲတော့ မဟုတ်ဘူး ။ ပိန်သွယ်သွယ် အာရှမလေး တယောက် ပါ ပါလာတယ် ..။
ကူးပါးက ဟယ်သာ့ဆီကို အပြေးကလေး လှမ်းလျောက်သွားပြီး ဖက်သိုင်းဖို့ ကြိုးစားလိုက်တယ် ..။
“ ဟိုင်း...ဘေဘီ.....မင်းကို ဒက်ဒီ တအား လွမ်းနေတယ် ....”
ဟယ်သာက ကူးပါး ဖက်တာကို မခံဘူး ။
“ ဒက်ဒီ..ငါ့ဖါသာ ငါ အေးအေးဆေးဆေး နေနေတာကို ဘာကြောင့် လာခေါ်ခိုင်းတာလဲ....”
“ ဒီမှာ ဟယ်သာ.....သမီး...မင်း ဘာအလုပ်မှ လုပ်ဖို့ မလိုဘူး....မင်း လိုတဲ့ ငွေ ကြိုက်သလောက် ဒက်ဒီက ထုတ်ပေးနိုင်တာဘဲ ....ဒက်ဒီ့ကို အဆက်ဖြတ်ပြီး မသွားပါနဲ့ ....”
“ ဒက်ဒီ...ဒက်ဒီနဲ့ အတူတူဆက်နေရင် ဟယ်သာ ထောင်ထဲ ရောက်မလား..ပြိုင်ဖက် ဂိုဏ်းတခုခုက သတ်လို့ သင်းချိ ုင်းကို ရောက်မလား..တခုခုဘဲ....ကိုယ့်ဖါသာ အေးအေး နေပါရစေလား...”
ဟယ်သာ့အသံက တော်တော်ကျယ်လောင် တယ် ။
ကူးပါးက....“ သမီးရယ်...ဒက်ဒီ့မှာ သမီးလေး တယောက် ဘဲ ရှိတယ်..တကယ်တော့ ရိုးလင်းသန်းဒါး အဖွဲ့ကို သမီးက ဒက်ဒီ့အရိုက်အရာကို ဆက်ခံပြီး ဆက်လက် ဦးဆောင်သွားရမှာပါ...သမီး
က ခေါင်းဆောင်နိုင်တဲ့ အရည်အချင်းနဲ့လဲ ပြည့်စုံပြီးသား လေ....ဟဲဟဲ.....ဒက်ဒီတော့ အခုထိ မျှော်လင့်နေဆဲဘဲ...သမီး...ကို အားကိုးပါရစေ.....” လို့ ပြောတယ် ..။
ရိုးလင်ဒသန်းဒါး အဖွဲ့သား တချိ ု့က “ ဟုတ်တယ်..မှန်တယ် ....ဟယ်သာ ..ငါတို့နဲ့ဘဲ နေပါ..” လို့ ကြွေးကြော်ကြတယ် ...။
ကူးပါးက ဟယ်သာ့နဘေးက အာရှမလေးကို သတိထားမိသွားတယ် ။
“ သူက ဘယ်သူလဲ သမီး....” လို့ မေးတယ် ..။
ဟယ်သာက “ သူ့နံမည်က စူဇန်...ငါနဲ့ အတူတူ အလုပ်လုပ်တဲ့ သူငယ်ချင်း..ဒက်ဒီ....မင်း လုပ်လိုက်လို့ ငါတို့နှစ်ယောက် လူဝီရဲ့ ဘားမှာ ဆက်လုပ်ဖို့ မဖြစ်နိုင်တော့ဘူး..ဒါကြောင့် သူ့ကိုပါ
ငါ ခေါ်လာတာ...” လို့ဖြေတယ် ..။
“ ဟ...အလုပ်အတွက်က မပူပါနဲ့ သမီးရယ်..ဒက်ဒီ့သမီး အတွက် ဒက်ဒီက အရာရာကို ဖန်တီးပေးနိုင်ပါတယ် ...သမီး သူငယ်ချင်း အတွက်လဲ ဘာမှ မပူနဲ့...”
ဒီအချိန်မှာ ရိုးလင်းသန်းဒါးတွေ တအုပ်တမကြီး အခန်းထဲကို ဝင်လာကြတယ် ..။
သူတို့ လူမဲကြီးတယောက်ကို ၀ိုင်းချုပ် ကိုင်ဆွဲပြီး ကူးပါးရဲ့ ရှေ့ကို ခေါ်လာကြတယ် ။
( ဒီကောင်က ဟယ်သာ လုပ်နေတဲ့ ဘား ပိုင်ရှင်ဘဲ ဘော့စ်....)
ကူးပါးရဲ့ လက်ထောက် ဂျုန်းစ် က လူမဲကြီးရဲ့ နောက်စိကို သေနတ်ပြောင်းနဲ့ တွန်းထိုးရင်း ပြောလိုက်တယ် ။
ကူးပါးသည် ဒူးထောက်ထားရတဲ့ လူမဲကြီး ဆီကို တိုးကပ်လာတယ် ။ “ လူဝီဆိုတာ မင်းလား ...”
လူမဲကြီးက ခေါင်းဆတ်ပြတယ် ။
“ မင်းမှာ ပါးစပ် မပါဘူးလား ...နီဂရိုးကောင်...”
ကူးပါးက သူ့ခါးကြားက သေနတ်ကို ဆွဲထုတ်လိုက်တယ် ။
လူဝီကြီးသည် အခြေအနေ မကောင်းမှန်း သိလိုက်တာနဲ့ “ ဆောရီးဘဲ..ကျုပ် တောင်းပန်ပါတယ် ...ကျ ုပ် ခင်ဗျားတို့ ကျေနပ်အောင် ဘာများ လုပ်ပေးရမလဲ...” လို့ ရိုကျိ ုးတဲ့ အသံနဲ့ ပြောလိုက်တယ်။
ဂျံ ုး က “ မင်း ဟယ်သာ့ကို လီးတန်းလန်း နဲ့ အနိုင်ကျင့်နေတာ ငါကိုယ်တိုင် မြင်ခဲ့တယ်..ဒီအပြစ်အတွက်က မင်းကို ဒို့ ရိုးလင်းသန်းဒါး အဖွဲ့က ဘယ်လိုမှ အပြစ်လွှတ်ဖို့ အကြောင်း မရှိဘူး ....”
လို့ လူဝီကြီးရဲ့ နောက်စိကို သေနတ်ပြောင်းနဲ့ ခပ်ဆတ်ဆတ် ဆောင့်တွန်းရင်း ပြောလိုက်တယ် ..။
ကူးပါးလည်း သမီး တအားချစ်တဲ့ လူဆိုတော့ သမီးကို စော်ကားတယ် ဆိုတဲ့ လူဝီကို လက်စတုန်းပစ် ချင်သွားတယ် ။
သူ့ပွိုင့်ဖိုးဖိုက်ကြီးနဲ့ လူဝီရဲ့ နဖူးကို တေ့လိုက်တယ် ။
ဟယ်သာက ရှေ့တိုးလာပြီး..“ ဒက်ဒီ....နင် ဒါတွေ လုပ်လို့ ငါ နင်နဲ့ မနေချင်ဘဲ အဝေးကို ပြေးတာ.....ကိုယ့်ဖါသာ ပင်ပင်ပန်းပန်း လုပ်ကိုင်စားချင်တာ......လူမသတ်ပါနဲ့တော့.....သူ့ကို လွှတ်ပေး
လိုက်ပါ “ လို့ အော်ပြောလိုက်တယ် ။
စူဇန်လည်း လူဝီကြီး မကောင်းမှန်း သိပေမယ့် သတ်တော့ မသတ်စေချင်ဘူး ။
“ ဟုတ်ပါတယ် ...သူ့ကို မသတ်ပါနဲ့....”
ကူးပါးက တဟားဟား အော်ရယ်လိုက်ပြီး..“ နင်တို့တွေက ခုလို သဘောကောင်းကြလို့ ဒီလို နီးဂရိုးက လီးနဲ့ လိုက်ခြောက်နေတာ..ကဲ..ကဲ...နင်တို့ မသတ်စေချင်ရင် ငါက
ဘာလုပ်ရမှာလဲ..ဒီကောင့်ကို ပြန်လွှတ်ပေးလိုက်ရင် ဒီကောင်က ရိုးလင်းသန်းဒါးကို ဘာထင်သွားမလဲ...ဂန်ဒူး ( ဂေး ) အဖွဲ့ကြီးလို့ ထင်သွားမှာပေါ့ ..မဟုတ်ဘူးလား...နီးဂရိုးကောင်....”
လို့ ပြောရင်း လူဝီကြီး မျက်နှာကို ဖျန်းကနဲ ရိုက်ထည့်လိုက်တယ်။
“ ငါ့သမီးကို လီးတန်းလန်း နဲ့ လိုက်တာကို ငါလိုကောင်က ခွင့်လွှတ်မတဲ့လား...ကူးပါး အကြောင်း ...ကယ်လီဖိုးနီးယားက ဘိုက်ကာတွေ အားလုံး သိကြတယ် ..ကူးပါး ဘယ်လောက်
ရက်စက်တတ်တယ် ဆိုတာ ....မင်း သေရမယ်...ရိုးရိုး မဟုတ်ဘူး ....အရမ်းကို နာကျင် ခံစားပြီး သေရမှာ..”
ခေါင်းဆောင် လုပ်သူက စရိုက်လိုက်လို့ ငယ်သားတွေကလည်း ၀ိုင်း တွယ်ကြတော့သည် ။ လူဝီ မရှုမလှ ခံနေရတယ် ..။
ဟယ်သာ က “ တော်..တော်ကြ..ရပ်လိုက်ကြ.....ဒီလို မနှိပ်စက်ပါနဲ့.....” လို့ အော်လိုက်တယ် ။
လူဝီကြီးကလည်း သေရဖို့ သေချာသလောက် ဖြစ်နေပြီမို့ တုန်တုန်ရီရီ ဖြစ်နေပြီ ...။
“ ဒက်ဒီ.....”
“ ဟင်...ဘာလဲ...”
“ နင် ငါ့ကို နင့်အနားမှာ နေပြီး နင့်ဂိုဏ်းကို ဦးစီး စေချင်နေတယ် မဟုတ်လား ...”
“ ဟေ...အေးလေ...ဟုတ်တယ်.....သမီး...”
“ ဒါဆို ဒီကောင်ကြီးကို မသတ်နဲ့..နင်တို့ မသတ်ဘဲ ပြန်လွှတ်ရင်..ငါ ရိုးလင်းသန်းဒါးကို ဦးဆောင်မယ်.....ဘယ်လိုလဲ....”
ကူးပါးသည် ပထမ မျက်နှာ ပုတ်ပုတ်ကြီးနဲ့ ငြိမ်နေပြီးမှ တဟားဟား အော်ရယ်လိုက်ပြီး သဘောကျသွားတယ် ...။
“ ဟာ....ရတယ်..ရတယ်....အိုကေလေ..ငါ့သမီး ငါနဲ့ နေမယ့်ဟာ..ငါ သဘောတူရမှာပေါ့....မင်းတိုကကော ဘယ်လိုထင်လဲ...”
သူ့လူတွေကို မေးလိုက်တယ် ။ ဂျ ုံး ခေါင်းဆောင်တဲ့ အဖွဲ့သားတွေ က အော်ဟစ်ပြီး ထောက်ခံကြတယ် ...။ ဟယ်သာ သူတို့နဲ့ ဂျွိုင်းမယ် ဆိုလို့ ဝမ်းသာသွားကြသည် ။ မစ်ဆီကလည်း
ဟယ်သာ့ကို ပြေးဖက်သည် ။
ကူးပါးက လူဝီဖက်ကို လှည့်လိုက်ပြီး....“ မင်း ကံကောင်းသွားတယ် မှတ်..မင်းကို မသတ်ပေမယ့် မင်း ငါ့သမီး ရှေ့မှာ ရှိခိုး တောင်းပန်ရမယ်....” လို့ ပြောလိုက်တယ် ။ လူဝီလည်း “ ဟုတ်..ဟုတ်..
တောင်းပန်ပါမယ်...ကျေနပ်တဲ့ အထိ...” လို့ ဒူးထောက်ရင်း ပြောလိုက်တယ် ။
“ နောက်တချက် ရှိသေးတယ်.....”
“ ဟုတ်...ပြောပါ...ပြောပါ.....”
“ မင်း....ငါတို့ ရိုးလင်းသန်းဒါး အဖွဲ့ကို လတိုင်း ထောက်ပံ့ရမယ်....ဘယ်လိုလဲ....”
“ ရ...ရ...ရပါတယ်......”
ဟယ်သာလည်း စူဇန့် လက်ကို ဆွဲပြီး သူ့အဖေ နားက ထွက်ခဲ့တယ် ။
“ စူဇန် ....ယူ ဟယ်သာနဲ့ဘဲ အတူတူ နေမယ် မဟုတ်လား....”
“ နေမယ်..ဟယ်သာ.....”
“ ကဲ..ဒို့နှစ်ယောက် ခဏ သွား နားလိုက်ကြရအောင် . . ”
Oak Land China Town
အုတ်ကလင် တရုတ်တန်း က မနက် ခြောက်နာရီခွဲ အချိန်မှာ ရှင်းလင်း ခြောက်ကပ်နေတယ်။ လူသွားလူလာ မရှိဘူး ။
ဦးမောင်စိန် ရဲ့ မုန့်ဆိုင်မှာ နေခ ထိုင်နေတယ် ။
“ ဒိုင်းမွန်း ဘေကရီ ...”
“ ကောင်လေး ...ကြာဆူပေါက် ရပြီ ....”
မုန့်ဘန်းကြီးနဲ့ ဦးမောင်စိန် ထွက်လာတယ် ။ အနီရောင် ဘာဘီကျူး ဝက်သား အစသွတ် ပေါင်မုန့်တွေ အပြည့်နဲ့ ဘန်းကြီးက အငွေ့တထောင်းထောင်း ထနေတယ် ။ ဦးမောင်စိန်သည် သည်မှာ
ဆိုင်ဖွင့်တာ အနှစ် နှစ်ဆယ် ကျော်ပြီ ။ နေခ သည် မနက်စောစော ရောက်ခဲ့ရင် ဒီ ဝက်သားအနီ အစာသွတ်ပေါင်မုန့် နဲ့ လဖက်ရည်နဲ့ အမြဲ စားလေ့ရှိတယ် ။ နေခ စောစော လာခဲတယ် ။ သူ
လာရခြင်းအကြောင်းက ဦးမောင်စိန်က သူ့ကို ဖုန်းဆက် လို့ ..။ သူ့ဆိုင်ကို လူမဲ တစုက မနက် စောစောမှာ လာလာပြီး ဗိုလ်ကျလို့ ဆိုပြီး တိုင်တာ ..။ သည် တရုတ်တန်းကိုလည်း နေခတို့ရဲ့
နဂါးစိမ်း ( ဂရင်း ဒရယ်ဂင် ) တွေက စိုးမိုးထားတယ် ။ သည်နယ်မြေမှာ အဲလို လာကျောလို့ မရဘူး ။ ( ရိုးလင်းသန်းဒါး ) က အဖြူကောင်တွေ လာကျောရင်တောင် ခံတာ မဟုတ်ဘူး ။ ဒီနယ်မြေ
ကို အမဲ လာကျောတာတော့ လုံးဝ လက်မခံနိုင်ဘူးလို့ ( ဂရင်းဒရယ်ဂင် ) တွေက “ နာ ” ကြတယ် ။
နေခ က ကိစ္စတခု နဲ့ အုတ်ကလင် ဖက် ရောက်နေတာကြောင့် နေခကို လှမ်း အကြောင်းကြားကြတယ် ။
ဦးမောင်စိန်ရဲ့ မုန့်တိုက်ကျဉ်းကျဉ်းလေးထဲ နေခ ရောက်နေတယ် ။ ဆိုင်ထဲမှာလည်း ထိုင် သောက်နိုင်သည် ။ စားပွဲ သုံးလေး လုံးလောက် ရှိတယ် ။
ကြာဆူပေါက် တလုံးကို လှမ်းယူလိုက်ပြီး နေခ လဖက်ရည် နဲ့ စားလိုက်တယ် ။ မနေ့ဘ က စူဇန့်ကို သူ လိုက်ရှာတယ် ။ ကိတ်ဆီကို ရောက်တယ် ။ ကိတ်က စူဇန် ( အောက်တိုပတ်စ် ဘား ) မှာ
အလုပ်လုပ်နေသည် လို့ ပြောလို့ နေခ အောက်တိုပတ်စ်ဘားကို ရောက်သွားတယ် ။ စူဇန် ရှိသလား မေးကြည့်တော့ မလုပ်တော့ဘူး လို့ ပြောကြတယ် . စူဇန်နဲ့ အတူတူ လုပ်နေတယ် ဆိုတဲ့
ဟယ်သာ လဲ မတွေ့ဘူး ။ အောက်တိုပတ်စ် က ကောင်တွေက မချေမငံ ဆက်ဆံလို့ နေခ နဲ့တင်းလိုက်သေးတယ် ။
စူဇန် ဘယ်ရောက်သွားသလဲ ...။
နေခ အရမ်း တွေ့ချင်နေတယ် ..။ ဒီနေ့ အားရင် စူဇန့်ကို မတွေ့တွေ့အောင် လိုက်ရှာမယ် ။
တကယ်တော့ နေခ သည် ဒိုင်းမွန်း ဘောကရီ ကို လာတာ တယောက်ထဲ မဟုတ်ဘူး ။ လမ်းရဲ့ တဖက်တချက်က ကုန်စုံဆိုင်လေးထဲမှာ သူ့လူ နှစ်ယောက် ရှိနေတယ် ။ မသိသာအောင်
လူခွဲထားကြတာ ။ လာလာသောင်းကျန်းတဲ့ လူမဲတစုက ဘာလို့ မနက် အစောကြီး ရောက်လာပြီး လုပ်သလဲ ဆိုတာ နေခတို့ သိချင်နေကြတယ် ။ ဒီနေ့ကော လာမလား..။ မသေချာဘူး ။
ကြာဆူပေါက်လဲ ဘိုက်ထဲ ရောက်သွားပြီ ။ လဖက်ရည် ကလည်း ခွက်ကြီးတခွက် နှိပ်လိုက်တယ် ။
တခါတရံ ဝင်ကြောင်တဲ့ စောက်ရူးတွေဘဲ နေမှာပါ ....လို့ တွေးရင်း ဆိုင်ထဲက အထွက် ခပ်လှမ်းလှမ်းမှာ ထိုးဆိုက်လိုက်တဲ့ တိုယိုတာ ပစ်ကပ်ကား အနီရောင် ကို တွေ့လိုက်တယ် ။
ဦးမောင်စိန်တို့ ပြောတဲ့ ကား ဘဲ ...။
တက်ဆက်စ် နံပါတ်ပြားနဲ့ ..။ ကားပေါ်က လူမဲ သုံးယောက် ဆင်းလာတယ် ..။ မလောက်လေး မလောက်စား စုတ်ပြတ်ပြတ် ပိန်ပိန်ညောင်ညောင်တွေ ။
လူမဲ သုံးယောက် က ဦးမောင်စိန် ဆိုင်ဖက်ကို ဦးတည်နေတယ် ။ သူတို့ အချင်းချင်းလဲ ( တရုတ်တွေကို ဒီတခါ ဆောင့်ကန်ကြရအောင် ) လို့ ပြောဆိုနေတာကို နေခ ကြားလိုက်တယ် ။
သူတို့ ဒိုင်းမွန်း ဘေကရီ ထဲကို မဝင်ခင်မှာ နေခ က တားလိုက်တယ် ။
“ ဟေး....မင်းတို့ ဘယ်ကို သွားကြမလို့လဲ ....”
သူ့ဖက်ကို လူမဲသုံးယောက် လှည့်လာတယ် ။
“ ဘယ်သွားသွားပေါ့..မင်းနဲ့ ဘာဆိုင်လဲ...မင်းအပူပါလား...” လက်ကားရား နဲ့ သူ့ကို ပြန်မေးတယ် ။
“ ဆိုင်လို့ ပြောတာပေါ့..ဒါ ငါတို့ နယ်မြေ..ဂရင်းဒရယ်ဂင် ..ဆိုတာ သိကြလား ...”
ရှေ့ဆုံးက ခေါင်းဆောင် နဲ့ တူတယ့် ကောင်က ဘောင်းဘီပွကြီးထဲကို လက်ထည့်ဖို့ လုပ်တော့ နေခက ဂျာကင်အောက်က သူ့သေနတ်ကို လှစ်ပြလိုက်တယ် ။
“ မလုပ်နဲ့...အရုပ်ဆိုး အကျည်းတန်ကုန်မယ်...ဟိုမှာ တွေ့လား..ငါ့လူတွေ...”
လမ်းတဖက်တချက် ကုန်စုံဆိုင်ရှေ့မှာ ရပ်နေတဲ့ သူ့လူနှစ်ယောက်ကို ပြလိုက်တယ် ။ “ ပစ်ကြခတ်ကြရင် အားလုံး နှစ်ဦး နှစ်ဖက် မကောင်းဘူး..မင်းတို့ ဒိုးတော့ကွာ....ဒိုး...ဒိုး .....”
နေခက နှင်လိုက်တယ် ..။
လူမဲသုံးကောင်က စောင်းငန်းငန်း လုပ်နေတယ် ။
သုံးယောက်ထဲက ခေါင်းဆောင် ဖြစ်ဟန်တူတဲ့ ကောင်က“ မင်းက ငါတို့ကို ဒီလို လာပြောနေတာ ငါတို့ ဘယ်သူတွေ ဆိုတာ မသိဘူးနဲ့ တူတယ် ….ငါတို့က ( ဘလက်ဟော့ဂ် )
ဂိုဏ်း ကဘဲ....ငါတို့ ဒီအုတ်ကလင် တရုတ်တန်းကို သိမ်းလိုက်ပြီ..မင်းတို့ မသိသေးဘူးနဲ့ တူတယ် …. ” လို့ လက်တဖက်ကို မြှောက်ကားရင်း ပြောလိုက်တယ် ။ နေခနဲ့
ငြိနေတာကို တွေ့ကြလို့ လမ်းတဖက်တချက်က ကုန်စုံဆိုင်ထဲက ကြည့်နေတဲ့ နေခအဖွဲ့က နှစ်ယောက်က ဆိုင်ထဲက ထွက်ပြီး လမ်းကို ကူးဖြတ်လာတယ် ။
နေခက “ တရုတ်တန်းဟာ တရုတ်ဂိုဏ်းတွေ လက်အောက်မှာဘဲ ရှိရမှာပေါ့..ဘယ်လိုလုပ် မင်းတို့လို နီးဂရိုးတွေ လက်ထဲကို ရောက်ရမှာလဲ.....” လို့ ပြောရင်း ရှေ့ကို
တိုးသွားလိုက်တော့ သူတို့ကို “ နီးဂရိုး ”လို့ သုံးစွဲလိုက်တဲ့ အခေါ်အဝေါ်ကြောင့် လူမဲတွေ အထိနာသွားပြီး သူတို့ ခါးကြားက သေနတ်တွေကို ဆွဲထုတ်ဖို့ ကြိုးစားလိုက်ကြတယ်
။ နေခနဲ့လမ်းကူးလာတဲ့ ဂရင်းဒရယ်ဂင်နှစ်ယောက်က သေနတ်တွေကို ဆွဲထုတ်လိုက်ကြတယ် ။ နေခတို့ လက်ဦးသွားတာကြောင့် လူမဲသုံးကောင် ကားထဲကို
ပြန်ဝင်သွားကြတယ် ။ “ မင်းတို့နဲ့ စာရင်းရှင်းမယ်..တရုတ်ကောင်တွေ...” လို့ ဒေါသတကြီး အော်ပြောသွားတယ် ။ကိုနေခလဲ ဒီ ( ဘလက်ဟော့ဂ် ဘိုက်ကာ ဂိုဏ်း ) နဲ့ သူတို့
နယ်လုဗိုလ်လုပွဲတွေတော့ စတင်လိုက်ပြီ လို့ သိလိုက်တယ် ။ သူ့လူနှစ်ယောက်ကို သေနတ်တွေ ပြန်ဖွက်လိုက်ဖို့ ပြောလိုက်တယ် ။
“ မြို့လည်ခေါင်ကြီးမှာ ပစ်တာခတ်တာ မလုပ်ချင်လို့..ငါတို့ မနက်ဖန်မျာ လုပ်စရာတွေ ရှိနေတော့ ဒီနေ့ ပစ်ခတ်မှုဖြစ်ရင် ရဲတွေ ခြေချင်းလိန်နေမှာကွ..စိတ်လျော့ကြ...” လို့
သူတို့ကို ပြောရင်း အဖွဲ့ခေါင်းဆောင်ဆီကို ဖုန်းလှမ်းဆက်လိုက်တယ် ။
မနက် ကိုးနာရီ ကျော်ကျော် ဘဲ ရှိသေးတယ်။ အောက်တိုပတ်စ်ဘား မဖွင့်သေး ။
အပေါ်ထပ် မှာ လူဝီကြီး ရှိနေတယ် ။ သူတယောက်ထဲတော့ မဟုတ်ဘူး ။ “ နယိုမီ ” ဆိုတဲ့ ကောင်မလေး ရှိနေတယ် ။ ဒီအမဲမလေး က ဟယ်သာနဲ့ စူဇန်တို့ နေရာမှာ အစားထိုး
ခန့်လိုက်တဲ့ စားပွဲထိုးမလေးတွေ ထဲက တယောက်ပေါ့ ။ ဖြစ်ပျက်ခဲ့တာတွေကို တော်တော် မကျေမနပ် ဖြစ်ခဲ့တယ် ။ ဟယ်သာနဲ့ စူဇန်ကို သူ စားရပြီလို့
ကျိန်းသေတွက်ထားတာ ..။ “ ရိုးလင်းသန်းဒါး ” တွေနဲ့လာငြိခဲ့ရတယ် ။ ဒူးထောက် တောင်းပန်ရတဲ့ ဘဝကို ရောက်ခဲ့ရတာ ရှက်လို့ မဆုံးဘူး ။ ပြီးတော့
ရိုးလင်းသန်းဒါးဂိုဏ်းကို လစဉ်မှန်မှန် ဆက်ကြေးပေးပါမယ် လို့လဲ ဂတိပြုခဲ့ရသေးတယ် ..။
ငါ တော်တော် ညံ့ဖျင်းသွားပါလား....လို့လဲ နောင်တတွေ ရတယ် ..။ ခံပြင်းစိတ်တွေနဲ့ အရက်တွေ ဖိသောက်နေမိတာ အဲဒီနေ့ ထဲကဘဲ..။
“ နယိုမီ ” တရှူးရှူးနဲ့ အိပ်ပျော်နေတယ် ..။ ပါးစပ်လေး ဟလို့ ..။
ညတုံးက ထန်ထန်နဲ့ အပြတ်ဆွဲခဲ့တယ် ။ ဟင်း..တော်တော် ဖင်ကြီးတဲ့ ကောင်မ ..။ “ နယိုမီ” သည် အလုပ် မကျွမ်းကျင်သေးပေမယ့် အိပ်ရာထဲမှာတော့ “ ကောင်းတယ်
။ တော်တော်ကောင်းတယ် ။
အခုလဲ ကြည့် ..။ သူ့ဖက်ကို ဖင်ကြီးပေးပြီး အိပ်နေတာ ဖင်တုံးတွေ ကြားက အဖုတ်မြှောင်းကြီးက ပြူးထွက်နေတာ ..စိတ်ကြွစရာကြီး ..။ လူဝီ စောစောစီးစီး အရက်မော့နေတာ “
ရိုးလင်းသန်းဒါး ” တွေနဲ့ ပတ်သက်ပြီး စိတ်ဝေဒနာ ရနေလို့ ..။ ကူးပါးဆိုတဲ့ကောင်က တော်တော် မိုက်ရိုင်းတဲ့ကောင် ..။ ဒူးထောက် တောင်းပန်ခဲ့တာတောင် ၀ိုင်းပြီး ဖင်ချဖို့
လုပ်သေးတယ် ။ တော်ပါသေးတယ် ..။
သူ့စော်ကြီး မစ်ဆီက ကြားထဲက ဝင်တားလို့ ...။
အိမ်သာခွက်ထဲကို သေးပန်းထည့်နေတဲ့အချိန် အရှေ့ဖက်က တဝေါဝေါ တေဖေါင်းဖေါင်းနဲ့ ဆိုင်ကယ်သံတွေ ..။
ဟာ....ဟို..ဟိုကောင်တွေ လာကြလား......။
..ဘာဒုက္ခပေးကြမလို့လဲ မသိဘူး …. ။
ရိုးလင်းသန်းဒါး အဖြူကောင်တွေ လား ..။ ပြူတင်းပေါက်က ချောင်းကြည့်လိုက်တယ် ။
ဟင် ….
ဆိုင်ကယ်သမားတွေ အားလုံး လူမဲတွေ ဘဲ ...။
ဟာ...ဒါဆို ...ဒါ..ဒါ.....ဒရူးတို့အဖွဲ့ပေါ့....။
ငယ်သူငယ်ချင်း ဒရူး....။
ဘလက်ဟော့ဂ် ဂိုဏ်း ရဲ့ ခေါင်းဆောင် အဓိပတိ ...။
အပြေးအလွှား အောက်ထပ်ကို ပြေးဆင်းခဲ့တယ် ...။ တံခါးခေါက်သံ တဒေါက်ဒေါက် ကြားလိုက်ရတယ် ...။
“ လာပြီ..လာပြီ....”
ဝမ်းသာအားရ ဖွင့်ပေးလိုက်တယ် ။
ခေါက်တာက ဒရူးရဲ့ သက်တော်စောင့် မာဖီကြီး ..။
ဒရူးက လက်ပိုက်ပြီး ရပ်နေတယ် ။ ပြုံးပြုံးကြီး ...။
သူ့အနောက်မှာက ( ဘလက်ဟော့ဂ် ) တွေ အများကြီးဘဲ ။
“ ဟေး..လူဝီ....မင်း အရေးကြီးနေတယ် ဆိုလို့ ငါကိုယ်တိုင် လာခဲ့တယ်...”
“ ဒရူး....ဝမ်းသာလိုက်တာ သူငယ်ချင်း..လာ..လာ..အထဲဝင်ပါ....ဆိုင်တော့ မဖွင့်သေးဘူး..ငါကိုယ်တိုင် မင်းကို ချက်ကြော် ကျွေးပါရစေ ...”
လူဝီက ဒရူးနဲ့ ဂိုဏ်းသားတွေကို အောက်တိုပတ်စ် ဘားထဲကို ဦးဆောင် ခေါ်သွားပါတယ် ။
“ ဘာစားမလဲ..ဘာသောက်မလဲ..”
“ စားတာပေါ့ကွာ...ငါ့ကို မင်း ရဲ့ အရေးကြီးတဲ့ ကိစ္စ အရင်ပြောစမ်းပါ..မင်းကို ဘယ်သူ နှောက်ရှက်သလဲ...”
“ ဒရူး..ငါ့ကို “ ရိုးလင်းသန်းဒါး ”က ကူးပါးနဲ့ အပေါင်းအပါတွေက ကျောလိုက်တယ် ..ငါ အရမ်း ခံလိုက်ရတယ် ..ငါ ရေရေလည်လည် နာကျည်းတယ် …. ”
“ ဟေ...”
“ ငါ့သူငယ်ချင်း တယောက်လုံးက ဘလက်ဟော့ဂ် ဂိုဏ်းကြီး ရဲ့ ခေါင်းဆောင်ကြီး ဖြစ်နေရက်နဲ့ ငါ ခံခဲ့ရတာ ရှက်လို့ မဆုံးဘူး ...”
“ ဘရားသား....ဘာမှ ရှက်မနေနဲ့ ...အခု ငါတို့ ဘလက်ဟော့ဂ်တွေရဲ့ ဘလက်ပါ၀ါ ကို ဒီခွေးဖြူတွေ သိစေရမယ် ….စိတ်ချ..မင်းအတွက် ငါကိုယ်တိုင် သူတို့ကို လက်စားချေမယ်..လူဝီ....”
“ ဝမ်းသာလိုက်တာ..ဒရူးရယ် ...အရေးကြီးတော့ သွေးနီး ဆိုသလို ငါတို့ ညီအကိုတတွေ စုပေါင်းပြီး လက်တွဲလိုက်ကြရအောင် ...”
ဟယ်သာ သည် အဖေ ကူးပါး ကျေနပ်အောင် ကူးပါး..မစ်ဆီ ခေါင်းဆောင်တဲ့ “ ရိုးလင်းသန်းဒါး ” ဆိုင်ကယ်အုပ်စုကြီး နဲ့ အတူတူ ဆိုင်ကယ်စီးထွက် ရတယ် ။
ကူးပါးသည် သမီး သူ့ဆီ ပြန်ရောက်လာပြီး သူ့ဂိုဏ်းမှာ ပါဝင်ပါမယ် လို့ ဂတိပြုတဲ့အတွက် အရမ်း ဝမ်သာနေတယ် ။ လတ်တလော သူတို့နဲ့ ပြိုင်ဖက် ဂိုဏ်းတဂိုဏ်း ဖြစ်တဲ့ “
ဂရိတ်လိုကို ”မက်ဆီကန်ဂိုဏ်း နဲ့ စာရင်းရှင်းစရာ ရှိတာကိုတောင် ခဏ ရက်ရွှေ့လိုက်ပြီး တခြားမြို့တမြို့ကို အင်အားပြ ဆိုင်ကယ်စီး ထွက်လိုက်တယ် ။
အင်အားပြတယ် ဆိုတာ သူတို့ဂိုဏ်း ဘယ်လောက် အင်အားတောင့်သလဲ အုပ်စုလိုက် ဆိုင်ကယ် စီးပြတာပါ ။ ကူးပါးက ရှေ့ပြေးအဖြစ် ဆိုင်ကယ်သုံးစီးကို အရှေ့က ထွက်ခိုင်းတယ် ။
ပြီးတော့ သူနဲ့ မစ်ဆီ..ဟယ်သာက ရှေ့ဆုံးက စီးတယ် ..။ သူတို့ အနောက်မှာတော့ အင်အား ခြောက်ဆယ်လောက် ရှိတဲ့ ဂိုဏ်းဝင်တွေက တူညဝတ်စုံတွေနဲ့ ဟာလီ
ဆိုင်ကယ်ကြီးတွေကိုတဖုန်းဖုန်း တဝေါဝေါနဲ့ စီးနင်း လိုက်ပါကြတယ် ။ ဟာ်သာ “ ရိုးလင်းသန်းဒါး တံဆိပ် ပါတဲ့ သားရေဂျာကင်အတိုလေးကို ဝတ်ထားတယ် ။ ကူးပါးက ဒါကို
ကြည့်ပြီး တအား ကျေနပ်နေတယ် ။ အရမ်းလှတဲ့သမီး ကို ကြည့်ပြီး ပီတိဖြစ်နေတယ် ။ “ ရိုးလင်းသန်းဒါး အဖွဲ့ကြီး ” ကို ဟယ်သာ ဦးဆောင်စေချင်နေတာ ကြာပြီ ။
စူဇန်လဲ ဟယ်သာ့ဘေးက ဟာလီ အသေးတစီးနဲ့ ယှဉ်ပြီးလိုက်စီးတယ် ။ စူဇန်ကတော့ “ ရိုးလင်းသန်းဒါး ” ဝတ်စုံကိုု မဝတ်ဘူး ။ အရောင်တူ သားရေ ဝတ်စုံ ကိုတော့
ဝတ်ထားတယ် ။ နေခနဲ့ စတွေ့တုံးက“ ကစ်တင်းကလော ” ဆိုတဲ့ဘားမှာ စူဇန့်ကို ကျောခဲ့တဲ့ “ ရိုးလင်းသန်းဒါး ”က ကောင်နှစ်ကောင် နဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင် တိုးမိတယ် ။
ဒီနှစ်ကောင်က စူဇန့်ကို ကောင်းကောင်း မှတ်မိတယ် ။ဟယ်သာ့ကို စူဇန်ဟာ ပြိုင်ဖက်ဂိုဏ်း ဖြစ်တဲ့ “ ဂရင်းဒရယ်ဂင် ” အဖွဲ့က လို့ တိုင်တောတယ် ။ ဟယ်သာ က “
မဟုတ်တာတွေ လာမပြောနဲ့..စူဇန်က ဘာဂိုဏ်းကမှ မဟုတ်ဘူး..မင်းတို့က စူဇန့်ကို ကျောခဲ့လို့ ညိခဲ့ကြတာ..မင်းတို့ကို ငါ ကူးပါး နဲ့ တိုင်လိုက်ရမလား..လို့
ပြန်အော်လိုက်တယ် ။
စူဇန်နဲ့ အခြေအတင် ဖြစ်ခဲ့တဲ့ ဂိုဏ်းဝင်နှစ်ယောက်လဲ ကူးပါးကို သေမလောက် ကြောက်ကြရတာကြောင့် ဘာမှ ထပ်မပြောရဲကြတဲ့အပြင် ဟယ်သာနဲ့ စူဇန်ကို အမြဲလို
မျက်နှာချိ ုသွေးနေကြတယ် ။
ရိုးလင်းသန်းဒါး တွေရဲ့ ဆိုင်ကယ်အုပ်စုကြီး တဝေါဝေါနဲ့ ဆန်ဖရန်စစ်စကိုမြို့ထဲက ထွက်ခွာသွားတယ် ။
စူဇန်ရဲ့ စိတ်ထဲမှာ ဟယ်သာနဲ့အတူ အခုလို အုပ်စုလိုက် ဆိုင်ကယ်စီး ထွက်ရတာကို ပျော်နေတယ် ။ ဟယ်သာကြောင့် ရိုးလင်းသန်းဒါးတွေ လည်း စူဇန့်ကို
မကျောရဲကြတော့ဘူး လေ ။ ဟယ်သာက စူဇန့်ကို အရမ်းကောင်းတယ် ။ ဟယ်သာတို့ ပိုင်တဲ့ အိမ်တွေထဲက ဘယ်သူမှ မနေတဲ့ အိပ်ခန်းသုံးခန်းပါတဲ့ အိမ်လေးမှာ
ဟယ်သာနဲ့စူဇန်နေတယ် ။ ကူးပါးက ဂိုဏ်းအတွက် အရေးကြီးတဲ့ ဆုံးဖြတ်ချက်တွေကို ဟယ်သာ့ကို ဆုံးဖြတ်ခိုင်းတယ် ။ ဟယ်သာလဲ သူ့အဖေကို ကူညီတဲ့ အနေနဲ့
အကြံဉာဏ်တွေပေး...၀ိုင်း စဉ်းစားပေးတယ် ။ ဂိုဏ်းသား တချိ ု့က ဟယ်သာ့ကြောင့် ကူးပါးရဲ့ အလုပ်တွေ ပိုပီပြင်လာတယ်လို့ ပြောကြတယ် ။ ဟယ်သာ ပြန်လာပြီးနောက်
ကူးပါးလဲ အရင်ကလောက် မဆိုးတော့ဘူး ။
စူဇန့်စိတ်ထဲမှာတော့ နေခကို အရမ်း သတိရနေတယ်် ။ နေခနဲ့ ဆက်စ်လုပ်ခဲ့တာတွေကိုလည်း ပြန်သတိရနေတယ် ။ ထပ်တွေ့ချင်လိုက်တာ နေခရယ် ။ အရမ်း တမ်းတ
လွမ်းနေတယ် ။ ရိုးလင်းသန်းဒါးတွေနဲ့ ကူးပါးခိုင်းလိုက်တဲ့ အလုပ်တခုကို ဟယ်သာနဲ့အတူ သွားလုပ်ပြီး မိုင်ရှည်ခရီးတခုကို ဆိုင်ကယ်အုပ်ကြီးနဲ့ စီးခဲ့တဲ့အချိန်
ဟယ်သာ သေးပေါက်ချင်တာကြောင့် နားနေစခန်းလေး တခုက စားသောက်ဆိုင်လေးကို သူတို့ လူစု ဝင်နားဖို့ လုပ်တယ် ။
ဟယ်သာနဲ့အတူ ဆိုင်ထဲကို ဝင်လိုက်တဲ့အချိန် ဆိုင်ထဲက ထွက်လာတဲ့ မာမီနဲ့ ဒေါ်လေးကို ပက်ပင်း တိုးတယ် ။
“ ဟယ်...သမီး ..စူဇန် ...”
ဒေါ်လေးက စူဇန့်ကို ပြေးဖက်တယ် ။ မာမီကတော့ စူဇန့်ကို ကြည့်ပြီး ငိုတော့တာဘဲ ။ ဒေါ်လေးက “ သမီးလေး....ဘယ်တွေ လျောက်သွားနေတာလဲကွယ်..ဒေါ်လေးတို့
လိုက်ရှာနေကြတာ...သမီး အိမ်ပြန်လိုက်ခဲ့ပါလား...”လို့ ပြောပြီး စူဇန့်လက်ကို ဆွဲတယ် ။ စူဇန်လဲ “ ခုတော့ ပြန်မလိုက်သေးဘူး..တနေ့နေ့တော့ ပြန်လာမှာပါ...စူဇန့်အတွက်
စိတ်မပူနဲ့..ကိုယ့်ဖါသာ အဆင်ပြေအောင် နေတတ်ပါတယ်..” လို့သူတို့ကို ပြောလိုက်တယ် ။ မာမီနဲ့ ဒေါ်လေးတို့လည်း စူဇန်တို့
ဆိုင်ကယ်အုပ်စု မောင်းထွက်သွားတာကို ငေးကြည့်ရင်း ကျန်ခဲ့ကြတယ် ။
ဟယ်သာ အရက်မူးနေတယ် ။
ဆံပင်ရွှေရောင်နဲ့ ကောင်တကောင်က ဟယ်သာ့ကို လိုက်ကပ်နေတယ် ။ ဖန်နေတယ် ။
စူဇန်လဲ ဘားကောင်တာမှာ ဘားတင်ဒါ ဒေးဗစ်ကြီးနဲ့ စကားကောင်းနေတယ် . ။ ဒေးဗစ်ကြီးက ရုပ်ရှင်မင်းသားကြီး အာနောလ်ဆွာစင်နက်ကာ လို ဗလကောင်းကောင်း
တုတ်တုတ်ကြီး ..။ သဘောကောင်းတဲ့ လူကြီးပါ ။ ဒေးဗစ်ကြီးက ပြီးခဲ့တဲ့အပတ်က ကစားခဲ့တဲ့ သူ့မြို့က ဘော်လုံးအသင်း အကြောင်းကို အသေးစိတ် ပြောပြနေတယ် ။
ဒီဘားက ဟယ်သာတို့ အပိုင်ထဲက ဘား ဖြစ်သလို ဘားပိုင်ရှင်နဲ့ရော ဝန်ထမ်းတွေနဲ့ပါ ခင်မင်ရင်းနှီးနေကြတာကြောင့် ဟယ်သာနဲ့ စူဇန်တို့ အဖေါ်တွေ ခေါ်မလာဘူး ။
ဒေးဗစ်ကြီးက စူဇန့်အတွက် အရက်တခွက် ထပ်ဖြည့်ပေးတယ် ။ သောက်မလို့ လုပ်နေတုံး ဘားထဲကို လူတစု ဝင်လာတယ် ။ ဘိုက်ကာတွေဘဲ ။ အိုး ...လူမဲ ဘိုက်ကာတွေ ။
သူတို့ ဂျာကင်တွေမှာဘလက်ဟော့ဂ်လို့ စာတန်းရေးထိုးထားတာ တွေ့ရတယ် ။ဟယ်သာက အမူးပါးလား..မူးချင်ယောင် ဆောင်တာလားတော့ မသိဘူး ။ ဘလက်ဟော့ဂ်တွေ
ဝင်လာတာကို သူသိတယ် ။ စူဇန့်ဖက်ကို လှမ်းကြည့်လိုက်တာ စူဇန်တွေ့တယ် ။ ဒီနေ့ည စူဇန်တို့ လက်နက်လဲ မပါခဲ့ဘူး ။ မလိုအပ်ဘူးထင်လို့ မယူခဲ့ဘူး ။ လူမဲတွေ တခုခု
ရန်စတော့မယ်လို့ စူဇန့်စိတ်ထဲမှာ သိနေသလိုဘဲ ။ စူဇန် ထင်တာ မှန်နေတယ် ။ သိပ်မကြာလိုက်ဘူး ။ ဟယ်သာနဲ့ တွဲကနေတဲ့ ဆံပင်ရွှေရောင်နဲ့ ဘဲကို လူမဲတွေ စပြီး
ရစ်တယ် ။
ခေါင်းကို အ ဝတ်မဲကြီး စည်းထားတဲ့ ဗလကောင်းကောင်း အမဲကြီး က ဆံပင်ရွှေရောင်နဲ့ဘဲကို တွန်းတယ် ။ ရင်ဘတ်ကို ဆောင့်တွန်းတာ ။ ဆံပင်ရွှေရောင်က
လူကြောက်တေယောက် ဖြစ်မယ် ။
မော်တောင်မကြည့်ရဲဘူး ။ လူမဲကြီးက သူ့ဘယ်လက် ၀ါးးထဲကို ညာလက်သီး တဖတ်ဖတ်နဲ့ ထိုးပြီး ဆံပင်ရွှေရောင်ကောင်ကို ဘားထဲက ချက်ချင်း ထွက်သွားဖို့ အသံမာမာနဲ့
အမိန့်ပေးလိုက်တယ် ။ ဆံပင်ရွှေရောင်ကချက်ချင်းဘဲ ကုတ်ကုတ်လေး ဘားထဲက ထွက်သွားလိုက်တယ် ။ ဟယ်သာလဲ စူဇန် ရှိတဲ့ ဘားကောင်တာကို လျောက်လာတယ် ။
သို့ပေမယ့် လူမဲတစုက ခွင့်မပြုဘူး ။
“ မင်းလေးက အရမ်း ချစ်စရာကောင်းတယ်..ငါတို့နဲ့ လိုက်ခဲ့ပါလား ...”
ရွှေသွားတွေ တဝင်းဝင်းနဲ့ လုမဲကောင်က မထီတထီပုံနဲ့ ပြောလိုက်တယ် ။ ဟယ်သာက “ ဖယ်စမ်း...နောက်ဆုတ်...” လို့ အော်လိုက်ပြီး သူ့လက်ကို
ဖမ်းကိုင်တဲ့ ရွှေသွားကောင်ရဲ့ လက်ကို ပုတ်ထုတ်လိုက်တယ် ။ ဘလက်ဟော့ဂ်ကောင်တွေ လှုပ်လှုပ်ရှားရှားတွေ ဖြစ်ကုန်တယ် ။
ဟယ်သာ့ရှေ့က ပိတ်ပြီး တားထားကြတယ် ။
စူဇန်လဲ ဟယ်သာတော့ အကူအညီလိုနေပြီ ဆိုပြီး ဟယ်သာ့ဆီ ပြေးသွားဖို့ လုပ်လိုက်ပေမယ့် ဘလက်ဟော့ဂ်တွေက စူဇန့်ကိုပါ ဖမ်းဆွဲဖို့ ကြိုးစားတယ် ။
“ မင်းတို့နှစ်ယောက် ငါတို့နဲ့ လိုက်ခဲ့ရမယ် ...”
ရွှေသွားကောင် က ဟယ်သာနဲ့ စူဇန့်ကို ဖမ်းချုပ်ပြီး ခေါ်သွားဖို့ သူ့လူတွေကို အမိန့်ပေးလိုက်တယ် ။
“ လွှတ်....လွှတ်...နင်တို့နဲ့ မလိုက်ဘူး ..”
ဟယ်သာ့အော်သံက လူမဲတစုရဲ့ တဟားဟား အော်ရယ်လိုက်ကြတဲ့ အသံကြီးတွေအောက်မှာ ပျောက်ကွယ်သွားရသလိုဘဲ ...။
ဘားကောင်တာထဲက ဒေးဗစ်ကြီးက ဘေ့ဘောလ်ရိုက်တဲ့ တုတ်နဲ့ ထွက်လာတယ် ။ “ ဟေ့...မင်းတို့ ဘားထဲက ထွက်သွားကြ...ဒီမှာ ဒါမျိ ုး လာမလုပ်ကြနဲ့...”
လို့ ဒေးဗစ်ကြီးက ပြောလိုက်သောအခါ ရွှေသွားတွေနဲ့ကောင်က ဘောင်းဘီအိတ်ထဲမှ ဒန်ရောင် ခြောက်လုံးပြူးတလက်ကို ထုတ်ခါ ဒေးဗစ်ကြီးကို ချိန်လိုက်တယ် ။
“ မင်းပါးစပ်ကို ပိတ်ထားလိုက်စမ်း...အတ္တဘောကြီး ...”
ရွှေသွားကောင်က ဒေးဗစ်ကြီးကို ကြမ်းပြင်မှာ ဒူးထောက်ထိုင်ခိုင်းလိုက်တယ် ။ ဒေးဗစ်ကြီးက မလိုက်နာချင်ဘူး ။ အင်တင်တင် လုပ်နေတယ်
။ ရွှေသွားကောင်က သေနတ်မောင်းကို ကလစ် ဆိုတဲ့ အသံမြည်အောင် ဆွဲတင်လိုက်တယ် ။
“ မင်းနဖူးပြောင်ထဲကို ခဲပူတောင့်တွေ ထည့်ပေးလိုက်မယ်....ထိုင်ဆို ထိုင်လိုက်....”
ဒေးဗစ်ကြီး ဒူးထောက်ထိုင်လိုက်ရတဲ့အချိန် ဟယ်သာနဲ့ စူဇန်တို့ရဲ့ လက်တွေကို အနောက်ကို လိန်ချိ ုးဖမ်းချုပ်ပြီး ဘားထဲက ဆွဲခေါ်ထုတ်သွားကြတော့တယ် ။
ဘလက်ဟော့ဂ်အုပ်စုတွေက သေနတ်တွေ ထုတ်ကိုင်လိုက်ကြတာမို့ ဘယ်သူမှ ဝင်မပြောရဲကြဘူး ။
အမဲကောင်တွေ က ဘားထဲကနေ အတင်း ဆွဲထုတ်သွားတဲ့အချိန် စူဇန်နဲ့ ဟယ်သာကိုလည်း သူတို့နေရာကို ရောက်ရင် ဘယ်လိုတွေ လုပ်မယ် ဘာညာနဲ့ မကြားဝံ့ မနာသာတွေ ညစ်ညစ်ညမ်းညမ်း
ပြောတယ် ။ စူဇန်တို့ လဲ ဘားရှေ့က ကားရပ်တဲ့ နေရာကို လည်း ရောက်ကော စက်နှိုးပြီး ရှေ့မီးကြီးတွေ ဖွင့်ထားတဲ့ အသင့်စောင့်နေတဲ့ ကားတစီးကို တွေ့လိုက်ရတယ် ။
ဘလက်ဟော့ဂ်ဂိုဏ်းသားတွေရဲ့ ဆိုင်ကယ်တွေကလည်း အများကြီး ရှိနေတယ် ။
ရွှေသွားကောင်က ဟယ်သာနဲ့ စူဇန်တို့ ဆံပင်တွေကို ဆွဲဆုပ်ကိုင်ပြီး ဖွင့်ထားတဲ့ ကားတံခါးကနေ ကားထဲကို တွန်းပို့တယ် ။ ဟယ်သာနဲ့ စူဇန်က ရုန်းကန်ကြပြီး မဝင်တော့ သူ့လက်ဝါးကြီးနဲ့ ရိုက်မယ်..တကဲကဲ ရွယ်တယ် ။
“ ခွေးမတွေ..ဝင်စမ်း..ကားထဲကို..“
သည်အချိန်မှာ ဒိန်းကနဲ သေနတ်သံတချက် မြည်ဟိန်းသွားတယ် ...။ ရွှေသွားကောင် ခွေကနဲ ပုံလဲကျသွားတယ် ။ ဘလက်ဟော့ဂ်တွေ ရုတ်တရက် ကြောင်နေတယ် ..။
ရန်သူကို ရှာဖွေနေကြတယ် ။
ပစ်လိုက်တဲ့လူ က ကြီးမားတဲ့ ဟာလီ ဒစ်ဗစ်ဆင် ဆိုင်ကယ်ကြီးပေါ် ခွရက် ထိုင်နေတဲ့ လူတယောက် ဘဲ..။ အရပ်မြင့်မြင့် ဆံပင်ရှည်ရှည်နဲ့ ..။ အာရှသား ...။
“ ဟင်...နေခ ......”
စူဇန် အ့ံသြစွာနဲ့ သူ့နံမည်ကို ရေရွတ်လိုက်တဲ့ အချိန် သေနတ်သံတွေ ထပ်ပေါ်လာပြီး ဘလက်ဟော့ဂ်လူမဲဂိုဏ်းဝင်တွေ လဲပြို ကုန်တယ် ။ ထိမှန်ကုန်တယ် ။
နေခက တယောက်ထဲမှ မဟုတ်ဘဲ ..။ လူတွေ တော်တော်များများ ပါတယ် ။ နေခတို့ လူစုက လက်ဦးတာမို့ ဘလက်ဟော့ဂ်တွေ အထိနာကြတယ် ။ သေတာ ထိတာ အတုံးအရုံး ...။
စူဇန်လဲ ဟယ်သာ့လက်ကို ဆွဲပြီး နေခဆီကို ပြေးတယ် ...။
နေခက စူဇန့်ကို သူ့ဆိုင်ကယ်ပေါ် ခွတက်ခိုင်းတယ် ..။ ဟယ်သာ့ကို သူ့လူတယောက်ရဲ့ ဆိုင်ကယ်ပေါ်ကို တက်ခိုင်းတယ် ။ ဘလက်ဟော့ဂ်တချိ ု့က အကာအကွယ်ယူပြီး နေခတို့ကို ပစ်ခတ်ဖို့ ကြိုးစားပေမယ့် နေခတို့က လူများပြီး ပစ်အားကလည်း သာတာကြောင့် သူတို့ ခေါင်းမဖေါ်နိုင်ကြဘူး ။ ..။
နေခလူတွေက စက်သေနတ်တွေပါ ပါတယ် ..။ နေခ က သူ့လူတွေကို တပ်ခေါက်ဖို့ လက်ပြပြီး သူကိုယ်တိုင်လဲ ဆိုင်ကယ်ကို မောင်းထွက်လိုက်တယ် ။ စူဇန်လဲ နေခကျောပြင်ကြီးကို တအား ဖက်
တွယ်ထားလိုက်တယ် ။
နေခနဲ့ စူဇန်တို့ဘေးဖက်မှာ နေခ ရဲ့ လူတယောက်က ဟယ်သာ့ကို တင်စီးလာတယ် ..။ လမ်းကလေးတွေ ရော လမ်းမကြီးတွေရော ကို တော်တော်များများ ဖြတ်သန်းအပြီး နေခတို့ ပုန်းခိုတဲ့
နေရာတခုကို သူတို့ ရောက်သွားကြတယ် . .။ စိုက်ခင်းတွေ ယာတဲတွေ နဲ့ ဆိတ်ငြိမ်တဲ့ မြို့ပြင်က ခြံကြီးတခြံ ဘဲ ..။
ရောက်ရောက်ချင်း နေခကို ဟယ်သာက ကျေးဇူးတင် စကား ပြောတယ် ။
“ စူဇန် ပြောပြောနေလို့ မင်းနံမည်ကို ကြားဖူးနေတာ ကြာပါပြီ..နေခ..အခုလို ဒို့တွေကို လာကယ်တာ ကျေးဇူးဘဲ....”
စူဇန်လည်း “ စူဇန်တို့ အခက်အခဲ ကြုံနေတာ နေခတို့ ဘယ်လိုသိလဲ...” လို့ နေခကို မေးလိုက်တယ် ။ နေခ က “ ဒို့ စူဇန်ကို ရှာနေတာ ရက်တော်တော်ကြာနေပြီ ..ဒို့အဖွဲ့က လူတယောက်က
စူဇန်တို့ အဲဒီဘားမှာ ရှိနေတယ် လို့ ဖုန်းလှမ်းဆက်လို့ ရောက်လာတုံး အမဲဂိုဏ်း က စူဇန်တို့ကို ဖမ်းနေပြီလို့ ထပ်သတင်းရတာနဲ့ ဘားအပြင်က စောင့်နေတာပါ...” လို့ ပြောပြတယ် ။
ဟယ်သာ လည်း နေခက သူတို့ဂိုဏ်းရဲ့ ပြိုင်ဖက် “ ဂရင်းဒရက်ဂင် ဂိုဏ်း ” က ဖြစ်ပေမယ့် သူ့အပေါ် ကူညီတာကို ဘယ်တော့မှ မမေ့ဘူး ...လို့ နေခကို ထပ်ပြောပြန်တယ် ။ စူဇန်လည်း နေခနဲ့
ပြန်တွေ့ကြလို့ အရမ်းကို ဝမ်းသာနေတယ် ..။
နေခ က ဟယ်သာနဲ့ စူဇန်ကို မနက်ရောက်မှ သူတို့နေတဲ့ အိမ်ကို ပြန်လိုက်ပို့မည် လို့ ပြောတယ်။
ဘားရှေ့ ပစ်ခတ်တာတွေကြောင့် အခုအချိန်ဆိုရင် လမ်းမတွေပေါ်မှာ ရဲတပ်ဖွဲ့က စစ်ဆေးရှာဖွေနေလိမ့်မည် လို့ နေခက ပြောတာကို ဟယ်သာက ထောက်ခံတယ် ။ ဒီတညတော့
ဒီယာတောထဲမှာဘဲ အိပ်လိုက်ကြရအောင် လို့ ဟယ်သာက ပြောတာကို စူဇန်ကလည်း ထောက်ခံလိုက်တယ် ။ အကြာကြီး ခွဲနေခဲ့ရတဲ့ နေခနဲ့ အတူတူ နေချင်နေသေးတယ်လေ ။
နေခရဲ့ လူတွေက ခြံကြီးထောင့်တနေရာမှာ ရှိနေတဲ့ စပါးကျီ ကြီးရဲ့ ထပ်ခိုးပေါ်မှာ သွားအိပ်ကြတယ် ။ နေခ စူဇန်နဲ့ ဟယ်သာတို့ကတော့ ခြံစောင့်ကြီးရဲ့ အိမ်ကလေးမှာ ရှိနေကြတယ် ။
ခြံစောင့်ကြီး က သူတို့ စားဖို့ စားစရာ နဲ့ အရက် ကို သူ့မော်တော်ဆိုင်ကယ် ( စကူတာ ) လေးနဲ့ ထွက် ဝယ်ပေးတယ် ။
နေခက “ ဒို့တတွေ အဆာပြေ တခုခု စားလိုက်ကြရအောင်....” လို့ လာခေါ်တယ် ။ အိပ်ခန်းကျဉ်းလေးထဲက ကုတင်လေးပေါ်မှာ စူဇန်နဲ့ ဟယ်သာတို့ လှဲလျောင်းနေကြတာ ..။ ဟယ်သာက တီဗီက
လာနေတဲ့ သတင်းကို ကြည့်နေတယ် ။ ဘားရှေ့မှာ ဂိုဏ်းနှစ်ဂိုဏ်း ပစ်ခတ်မှုတွေ ဖြစ်ပွားတဲ့အကြောင်း လာနေတယ် ။ ဘာဂိုဏးတွေလို့တော့ အတိအကျ မပြောဘူး ။ လူငါးယောက် သေကျန်ရစ်ပြီး
ဒါဏ်ရာနဲ့ ထွက်ပြေးသွားသူတွေလည်း ရှိတယ် လို့ ပြောနေတယ် ။
ထမင်းစားခန်းလေးထဲ ဟယ်သာ..စူဇန် နဲ့ နေခတို့ ထိုင်လိုက်တော့ စူဇန်က နေခကို ဖက်ထားတာကို ဟယ်သာတွေ့တော့..“ နေခ..စူဇန်က မင်းကို
အရမ်း တွေ့ချင်နေတာ..ငါတို့ အောက်တိုပတ်စ်ဘားမှာ အတူတူ လုပ်နေတဲ့အချိန်တုံးက မင်းအကြောင်း ခဏခဏ ပြောဘူးတယ် ...” လို့ ပြောတယ် ။ နေခက “ ငါလဲ စူဇန့်ကို တအား တွေ့ချင်ခဲ့
တာပါဘဲ..အခုက စပြီး ရှေ့ကို စူဇန့်ကို ဘာအကြောင်းကြောင့်နဲ့မှ မခွဲသွားတော့ဘူးလို့ ငါ ဂတိပေးတယ်..” လို့ ပြန်ပြောလိုက်ပါတယ် ။
နေခ စကားကို ကြားလိုက်ရတော့ စူဇန် လဲ မျက်ရည်လည်ပီး နေခ ကို တအား ဖက်လိုက်ပါတယ် ။ ဟယ်သာက သဘောကျ လွန်းလို့ လက်ခုပ်တီးပြီး“ မင်းတို့နှစ်ယောက် အခုလို
ပြန်ဆုံဆည်းရတာ မြင်ရတာ ငါ အရမ်းကိုဘဲ ပျော်တယ်...” လို့ ပြောတယ် ။ နေခက ၀ိုင်ပုလင်းကို ဖေါက်ပြီး အားလုံးအတွက် ဖန်ခွက်လေးတွေထဲ ငှဲ့ပေးတယ် ။ ပေါင်မုန့်လဲ လှီး..ဒိန်ခဲလဲ လှီး တယ် ။
( ဒို့သုံးယောက် ဒီလိုဘဲ အမြဲ အတူတူ စားသောက် ပျော်နိုင်ပါစေလို့ ဆန္ဒပြုကြရအောင်...)
စူဇန်..နေခ နဲ့ ဟယ်သာတို့ စားကြသောက်ကြ စကားတွေ ပြောကြတယ် ..။ ရန်သူတော် ဂိုဏ်းနှစ်ဂိုဏ်း က ဖြစ်ကြပေမယ့် နေခ နဲ့ ဟယ်သာတို့ အရမ်း ခင်မင်သွားကြတယ် ။ ဟယ်သာ ဟာ
ရိုးလင်းသန်းဒါး က ကူးပါးရဲ့ သမီး ဖြစ်ပေမယ့် ကူးပါးရဲ့ စိတ်ထားနဲ့ ဘာမှ မဆိုင်အောင် တခြားစီ ဖြစ်နေတာကို နေခ တွေ့ရတယ် ။ ဟယ်သာ က ဂိုဏ်းစတား ဖြစ်ချင်သူ မဟုတ်သလို ခိုးဆိုး တိုက်
ခိုက်ရမှာ..ဥပဒေကို ချိ ုးဖေါက်တဲ့ လုပ်တွေ လုပ်ရမှာကို စက်ဆုတ်တဲ့သူ ဖြစ်တာကို သိလိုက်ရတယ် ။
တိတ်ဆိတ်လွန်းနေတဲ့ည မှာ နေခ နဲ့ စူဇန်တို့ ချင်းတင်းနှီးနှောနေကြတဲ့ အသံတွေကို မကြားချင်ဘဲ ဟယ်သာ ကြားနေရတယ် ။ အသက်ရှုသံပြင်းပြင်းတွေနဲ့ ကိုယ်ချင်း ထိတွေ့ရိုက်ခတ်တဲ့
အသံတွေပေါ့ ..။ သူတို့နှစ်ယောက်ကို လွတ်လွတ်လပ်လပ် တွေ့နိုင်စေဖို့ အိပ်ခန်းလေးမှာ အိပ်ခိုင်းလိုက်ပြီး ဟယ်သာလဲ အပြင်ဖက်ခန်းက ဆိုဖာ ( ကောက်ချ် ) အဟောင်းကြီးပေါ်မှာဘဲ အိပ်လိုက်
တယ် ..။
သူတို့ဆီက သဲ့သဲ့ကြားနေရတဲ့ အသံတွေကြောင့် ဟယ်သာ အိပ်လို့ မပျော်ဘူး ။
နေခနဲ့ စူဇန်လည်း ပြန်ပေါင်းထုပ်တဲ့ ညမို့ ပွဲက ကြမ်းနေကြတယ် ။ ဟယ်သာလည်း နောက်နေ့မနက်မှာ အဖေ ဖြစ်တဲ့ ကူးပါးကို ညက ဖြစ်တဲ့ ကိစ္စ မှာ နေခတို့ ဂရင်းဒရယ်ဂင်တွေက ဝင်ကူညီ
တာတွေ နဲ့ ဘလက်ဟော့၈်တွေ စည်းဖေါက်ပြီး သူနဲ့ စူဇန့်ကို လာဖမ်းခေါ်တာတွေကို ရှင်းပြဖို့ တွေးနေတယ် ။
နေခရဲ့ ကိုယ်ပေါ်မှာ စူဇန် ရောက်နေတယ် ။ စူဇန် တသိမ့်သိမ့် လှုပ်ခါနေတယ် ။ စူဇန့်ဆူဖြိုးတင်းမာ ဖီးထနေတဲ့ ရင်သားနှစ်မွှာက တဆတ်ဆတ်လှုပ်ခါနေကြတယ် ။
တုန်ခါနေကြတယ် ။
စူဇန့်နှုတ်ဖျားက အော်ညည်းသံတွေ ထွက်နေတယ် ။ နေခလည်းသူ့ရဲ့ သန်မာတဲ့ လက်နှစ်ဖက်နဲ့ စူဇန့် တင်ပါးကြီးတွေကို ကိုင်ဆုပ်ထားနေတယ် ။ အသားချင်း ရိုက်ခတ်သံတွေ
က တိတ်နေတဲ့ ညအချိန်မို့ သိသာနေတယ် ။ ဟယ်သာ အပြင်ခန်းမှာ ရှိနေတာ သိပေမယ့် သူတို့ရဲ့ ပြင်းထန်နေတဲ့ ရာဂစိတ်တွေကြောင့် တခုတည်းသော ဦးတည်ချက်ကို
မရောက်ရောက်အောင် လှမ်းနေကြတယ် ။ စူဇန်လည်း နေခကို တမ်းတနေတာ မျှော်နေတာ ကြာပြီ မဟုတ်လား ။ အခုလို ပြန်လဲ ဆုံရော အတိုးချပြီး နေခနဲ့ ပွဲကြမ်းတော့တာဘဲ ။
တကယ်တော့ နေခလည်း စူဇန် ပါနေလို့ ဝင်ကယ်တာပါ ။ ဟယ်သာတယောက်ထဲသာဆိုရင် သူ အရေးလုပ်မှာ မဟုတ်ဘူးလေ ။ ဟယ်သာက သူတို့ရဲ့ ပြိုင်ဖက် ဂိုဏ်းက မဟုတ်လား ။
ဟယ်သာဟာ “ ရိုးလင်းသန်းဒါး ”တွေရဲ့ ခေါင်းဆောင် “ ကူးပါး ” ရဲ့ သမီး ဆိုတာ နေခတို့ သိကြတယ် ။ ဟယ်သာလို ချစ်စရာ ချောချောလှလှလေးဟာ ဘိုက်ကာတွေရဲ့ကြားမှာ
ထင်ထင်ရှားရှား ဖြစ်နေတယ်လို့ ပြောရမယ် ။
နေခနဲ့ စူဇန် ပုံစံပြောင်းလိုက်ကြပြန်တယ် ။ ဒီတခါတော့ နေခက အပေါ်က ..။ စူဇန်ရဲ့ ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို မထောင်ပြီး သူ့ပုခုံးပေါ် တင်ထမ်းလိုက်ပြီး လုပ်တယ် ။ နေခရဲ့
စံချိန်မှီ ဖွားဖက်တော်ကြီးက စူဇန့်ကို အသက်ရှုမှားစေတယ် ။ တထစ်ထစ်နဲ့ တိုး ဝင်လာတဲ့ နေခ ရဲ့ ဖွားဖက်တော်ကြီးကြောင့် စူဇန် တုန်ခါနေရတယ် ။
“ အီး...ရှီး.....အား......အား......အား......အင်း......နေခရယ်....အိုး...အိုး......”'
တဖြေးဖြေးနဲ့ အားပါလာတယ် ။ သွက်လာတယ် ။ အသားချင်းရိုက်ခတ်သံတွေ စိပ်လာတယ် ။ အိုဟောင်းတဲ့ကုတင်ကြီးက အသံဗလံတွေ မြည်လာတယ် ။ စူဇန့်အော်သံတွေ
ပိုကျယ်လောင်လာတယ် ။
နေရဲ့ ဖွားဖက်တော်ကြီး ဟာ သူ့ တာဝ န်ကို စွမ်းစွမ်းတမံ ထမ်းဆောင်နေတယ် ။ စူဇန့်ဖေါင်းမို့ခုံးနေတဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲ စီးစီးပိုင်ပိုင်ကြီး ထွက် လို က် ဝင်လိုက်နဲ့
စပ်ရှက်နေတယ် ။ စူဇန်ရဲ့ တင်းကြပ်နေတဲ့ စောက်ဖုတ်အတွင်းသားတွေက အရသာထူးလွန်းလို့ နေခလည်း အချိန်တိုတို အတွင်းမှာဘဲ “ ပြီး ” သွားရတယ် ။ သုတ်ရေတွေ
တပုံကြီး စူဇန့်စောက်ခေါင်းထဲကို ထုတ်လွှတ် ပန်းထွက်သွားရတယ် ။
စူဇန်က နေခရဲ့ လက်နက်ကြီးကို အထဲမှာဘဲ စိမ်ထားခိုင်းနေတယ် ။ သူတို့ ဒီလို တပ်ရက်နဲ့ ဖက်ထားကြရတာဟာ “ နှစ်ကိုယ့်တကိုယ် ” ပေါင်းစပ်နေတယ် လို့ စူဇန် ထင်လို့ အရမ်း သဘောကျတယ် ။
စူဇန်နဲ့ နေခ အိမ်ရှေ့ခန်းကို ထွက်လာတော့ ဟယ်သာ မအိပ်သေးဘဲ အိမ်ရှေ့မှာ စီးကရက် ထိုင်သောက်နေတာကို တွေ့လိုက်တယ် ။ အနံ့စူးစူးကြောင့် ဟယ်သာ သောက်နေတဲ့ စီးကရက်က ဆေးခြောက်ပါတဲ့ ရှယ် ဆိုတာ နေခရော စူဇန်ရော သိလိုက်ကြတယ် ။ “ မအိပ်သေးဘူးလား..ဟယ်သာ...” စူဇန်က စောင်ကြီးကို ကိုယ်မှာ
ပတ်ထားပြီး ထွက်လာတာ ..။ နေခကတော့ သူ့ဂျင်းဘောင်းဘီကို ပြန် ဝတ် ထားတယ် ..။ အပေါ်ပိုင်းဗလာနဲ့ ..။ နေခရဲ့ ကိုယ်အပေါ်ပိုင်းက ကျစ်လစ် အချိ ုးကျတာကို အိ်မ်ရှေ့အပြင်က မီးရောင်နဲ့ ဟယ်သာမြင်နေရတယ် ။ “ ဟုတ်တယ်..အိပ်လို့ မပျော်ဘူး..စူဇန်....” နေခက ဟယ်သာ့ဆီက စီးကရက် တလိပ်ကို တောင်းလိုက်တယ် ။ ဟယ်သာက သူမ ဝတ်ထားတဲ့ ဂျင်းရှပ် အိတ်ကပ်ထဲက ဘူးကို ထုတ်ပေးတယ်
။နေခလဲ တလိပ် ထုတ်ယူပြီး မီးညှိဖွာရှိုက် သောက်လိုက်တယ် ။ ဟယ်သာက နေခနဲ့ စူဇန်တို့နှစ်ယောက်ကို စေ့စေ့ကြည့်ပြီး...“ ယူတို့နှစ်ယောက်က အရမ်း လိုက်ဖက်တယ် ...ယူတို့နှစ်ယောက်ကို ဟယ်သာတကယ့်သူငယ်ချင်း အရင်းအခြာလို့ သတ်မှတ်ချင်တယ်..အမြဲ ချစ်ချစ်ခင်ခင် နေသွားချင်တယ် ..” လို့ ပြောလိုက်တယ် ။ စူဇန်ကလည်း ဟယ်သာ့ကို ဖက်လိုက်ပြီး..“
စူဇန်တို့ကလည်း ဒီလိုပါဘဲ ဟယ်သာရယ်” လို့ ပြန်ပြောလိုက်တယ် ။ သူတို့သုံးယောက် စကားတပြောပြောနဲ့ မအိပ်ဖြစ်ကြ ...။
Born Wild Gym မှာ ကူးပါးနဲ့ မစ်ဆီ ကစားနေတဲ့ အချိန် ဟယ်သာ ရောက်သွားတယ် ။ ကူးပါးက ကစားနေတာကို ရပ်လိုက်ပြီး ဟယ်သာ့ဆီကို လျောက်လာတယ် ။
“ ဟား....သမီး....မင်းအတွက် ဒက်ဒီတို့ စိတ်တွေ ပူနေကြတာ....”
“ ဟုတ်တယ်..ဒက်ဒီ...ဟယ်သာလည်း ပေါ့သွားတယ် ...”
“ မပေါ့နဲ့ ..သမီး....ဒက်ဒီတို့မှာက ရန်သူ ဆိုတာ အမြဲ ပေါ်လာနိုင်တယ်...”
မစ်ဆီကလည်း ဟယ်သာ့ဆီကို ပြေးလာပြီး ဖက်လိုက်တယ် ..။
“ ဟယ်သာရယ် ...ဘာမှ မဖြစ်လို့ တော်သေးတာပေါ့...”
ဟယ်သာက ဖြစ်ကြောင်းကုန်စင် ပြောပြလိုက်တယ် ။
ကူးပါးသည် ဟယ်သာ ပြောပြတာတွေကို သေသေချာချာ နားထောင်နေတယ် ။
ဘလက်ဟော့ဂ်တွေက ဟယ်သာ့ကို ဖမ်းခေါ်ဖို့လုပ်တယ်လို့ ကြားရတာ ကူးပါးအတွက် တော်တော် ထူးဆန်းနေတယ် ။ ဘလက်ဟော့ဂ်တွေနဲ့သူနဲ့ ပိစ်လုပ်ထားခဲ့တာ ကြာပြီ မဟုတ်လား ။
“ မဟုတ်မှ လွဲရော..ဒါ လူဝီ့ လက်ချက် ဖြစ်နိုင်တယ်...ဘလက်ဟော့ဂ်တွေကို လူဝီ သွား အကူအညီတောင်းလို့ ဘလက်ဟော့ဂ်တွေ ဒို့ကို ရန်လာလုပ်တာ ဖြစ်မယ် ..ရတယ်လေ..ကူးပါး တို့ကလည်း စိန်ခေါ်ရင် တိမ်ပေါ်အထိ လိုက်မယ့်ကောင်တွေဘဲလေ ...စစ်ကြေငြာလိုက်ရုံပေါ့....သမီး..နင့်ကို လာကူညီတဲ့ ဂရင်းဒရယ်ဂင်က အာရှကောင်လေးနဲ့လည်း ဒက်ဒီ တွေ့ချင်တယ်...”
မစ်ဆီက “ ဟယ်သာ ခေါ်ခဲ့လေ...ဒို့တတွေ ညနေစာ အတူတူ စားကြတာပေါ့..” လို့ ဝင်ပြောတယ် ။ ဟယ်သာလဲ အဖေကူးပါးနဲ့ ဒီ မစ်ဆီ ဆိုတဲ့ စော်ကြီး မြဲနေတာ အံ့သြနေတယ် ။ ကူးပါးက မိန်းမမမြဲဘူး လေ ..။
“ သူ့နံမည်က ဘာတဲ့လဲ....”
“ နေခ...သူက မြန်မာ က ...”
ကူးပါး မြန်မာ ဆိုတာ မသိ ။ သူ့စိတ်ထဲမှာ အာရှသားများကို တရုတ်တွေဘဲလို့ အမြဲ ထင်နေခဲ့တာ..။
“ ဒါနဲ့ နင့် သူငယ်ချင်း စူဇန်ကော ပြန်မပါလာဘူးလား...”
“ မပါဘူး..ဒက်ဒီ ...သူ နေခနဲ့ ပါသွားပြီ ...”
ကူးပါးက တအားအော်ရယ်တယ် ။
“ ဟားဟားဟားဟား........စူဇန် ဘဲရသွားပြီပေါ့..အင်း..ငါ့သမီးဘဲ ကျန်တော့တယ် ...”
ဟယ်သာက “ ငါ့အတွက်ဝင်ပူမနေပါနဲ့ ဒက်ဒီ...မင်းနဲ့ မဆိုင်ပါဘူး ...” လို့ မကျေမနပ် ပြောလိုက်တယ် ။ ကူးပါး က “ သမီး..နင် ကံကောင်းတယ်....ဘလက်ဟော့ဂ်တွေနဲ့သာ ပါသွားရင် နင့်ကိုမုဒိန်းဝိုင်းကျင့်ကြမှာ သေချာတယ်..နောင်ကို တယောက်ထဲ မသွားနဲ့..အဖေါ်ပါပါစေ..လက်နက်လဲ ပါပါစေ ...” လို့ ပြောတယ် ။
“ လူဝီကြီးရဲ့ လက်ချက် ဟုတ်မဟုတ် သိရအောင် ငါ လူတယောက် လွှတ်လိုက်မယ် ...” လို့ ပြောလိုက်ပြီး မလှမ်းမကမ်းမှာ ရှိနေတဲ့သူ့လူတယောက်ကို လှမ်းခေါ်လိုက်တယ် ။
“ သောမတ်စ်....အောက်တိုပတ်စ် ဘားကို သွားစမ်း....ပိုင်ရှင် လူဝီကို ငါ လွှတ်လိုက်တယ် ...ပေးစရာ ပေးလိုက်လို့ ပြောစမ်း...”
“ ဟုတ်ကဲ့ ဘော့စ် ...”
ဆံပင်အရှည်ကြီးနဲ့ ပိန်ကိုင်းကိုင်း နဲ့ သောမတ်စ် သည် အသက် မငယ်တော့ ။
“ မင်းကို ဘယ်လို ဆက်ဆံသလဲ..ငါ့ကို ဖုန်းဆက် ...ကြားလား ..”
“ ဟုတ်ကဲ့...ဘော့စ်..”
ဟယ်သာလည်း ကူးပါးကို စိတ်ပျက်စွာနဲ့ ငေးကြည့်နေတယ် ။ ဟယ်သာ အမြဲလို စိတ်ကူးနေတယ် ။ တနေရာရာကို ထွက်သွားဖို့ ။ ဟယ်သာ လိုချင်တာက ငြိမ်းချမ်းစွာနဲ့ အသက်တာကို ကျော်ဖြတ် ကုန်လွန်ဖို့...။ ကူးပါးသည် တသက်လုံးဘဲ တိုက်ခိုက် သတ်ဖြတ်ခဲ့သလို အခုထိလဲ ဆက် လုပ်နေတုံးဘဲ ။ အင်း..တနေ့တော့ သူ့ကို အနိုင်ယူတဲ့လူလဲ ပေါ်လာမှာပါဘဲ ။ အစိုးရ ရဲတပ်ဖွဲ့နဲ့ အကိဖ်ဘီအိုင်လို လူတွေကလည်း သူ့ကို စောင့်ကြည့်နေကြမှာ သေချာပါတယ် ။
“ ဟယ်သာ....သေနတ်ကောင်းကောင်း ရှိရဲ့လား ...”
“ အင်း..ရှိတယ်...”
မနက် ခြောက်နာရီ ။
ဆန်ဖရန်စစ်စကိုမြို့ တရုတ်တန်းကြီးထဲက တခုသော လမ်းကြားလေး မှာ နေခ လတ်တလော နေတယ် ။ တိုက်ကတုံး အမြင့်ပေါ်က နေခရဲ့အခန်းလေး က စူဇန့်ကို စိတ်လှုပ်ရှားစေတယ် ။
စူဇန် နေခနဲ့ လိုက်နေလိုက်တယ် ။ စူဇန် အိပ်ကောင်းနေတုံး နေခ လာနှိုးတယ် ။ “ ချစ်...ထကွာ..ကိုကိုတို့ ဘရိတ်ဖတ်စ် သွားစားကြရအောင် ...” တဲ့။ စူဇန်က ညက နေခနဲ့
အကြိမ်ကြိမ်အချစ်လွန်ခဲ့တာတွေကြောင့် မထချင်သေးဘူး ။ “ ထချင်ဘူး...လူတကိုယ်လုံး နုံးနေတယ်ကွာ....ဘရိတ်ဖတ်စ်က ကိုကို လုပ်ကျွေး...” လို့ ပြန်ပြောမိတယ် ။ မရဘူး
။ နေခက ကလိလိုက်ထိုးတယ် ။
စူဇန် ခြုံထားတဲ့စောင်ကို အတင်း ဆွဲဖယ်တယ် ။ စူဇန်က ကိုယ်တုံးလုံးနဲ့ဘဲ စောင်ခြုံအိပ်နေတာ ။ စောင်ဖယ်လိုက်တော့ ဖင်တုံးလုံးကြီး ဖြစ်သွားတာပေါ့ ။ နေခ သိပ်ဆိုတာဘဲ ။
သူ့ကို ကိုကိုလို့ ခေါ်ခိုင်းတယ် ။ ဟွန်း ..သူ့ကြောင့် မထချင်ဘဲ ထလိုက်ရတယ် ..။ ေ ရချိ ုးခန်းထဲ ဝင်ခဲ့ပြီး အိမ်သာကမုတ်မှာ ထိုင်ပြီး သေးပေါက်နေတုံး နေခ ဝင်လာတယ် ။
အိုး..သူ တုံးလုံးကြီး ။ သူ့အတန်ကြီး တရမ်းရမ်းနဲ့ ။
နေခ က စူဇန် သေးပေါက်နေတဲ့ရှေ့ လာရပ်လိုက်တယ် ။ သူ့ရှည်မျောမျောကြီးက စူဇန့်ရှေ့မှာ ငေါငေါ ကြီး ရောက်နေတယ် ။
ဟွန်း...ဘာသဘောလဲ..စုတ်ပေးစေချင်တဲ့သဘောလား ...။
“ ကိုကို..ခဏကွာ..ရှူးပေါက်နေတယ် ...”
နေခ တုတ်တုတ်ကြီးက စူဇန့်မျက်နှာနား ထိမတတ် ကပ်လာတယ် ။
“ ကိုကို..ပြောလေကဲလေဘဲကွာ....သူများ သွားမတိုက်ရသေးဘူး ...”
စူဇန် သွားတိုက်နေတဲ့အချိန် နေခက အနေက်ကနေ ခါးကို လာဖက်တယ် ။ သူ့အတန်ကြီးက စူဇန့်
ဖင်တုန်းကြားမှာ လာဖိထောက်ထားတယ် ။
“ ကိုကိုကွာ..သွားတောင် ကောင်းကောင်း မတိုက်ရဘူး..သိပ်ကဲတယ် …. ”
စူဇန် ရေပန်းအောက် ဝင်ပြီး ရေချိုးတော့ နေခက စူဇန့်တကိုယ်လုံးကို ဆပ်ပြာတိုက်ပေးတယ် ။ နေခ စူဇန့် နို့တွေနဲ့ ဖင်တုန်းတွေ..စောက်ပတ်တွေကို လာပွတ်သပ်တော့ စူဇန် စိတ်တွေ ထလာတယ် ။
သူ့လီးကြီးကလဲ မတ်မတ်တောင်နေတယ် ။ စူဇန်လဲ သူ့ကို ပုလွေကိုင်ပေးလိုက်တယ် ။ သူက လိုး ကြရအောင် လို့ ပြောပြီး လိုးဖို့လုပ်ပေမယ့် စူဇန်လဲ ညကလဲ တညလုံး အကြိမ်ကြိမ် လိုးထားခဲ့ပြီမို့သူ့ကို ပြီးအောင် မှုတ်ပေးလိုက်တယ် ။ သူက ပြီးခါနီးမှာ သူ့လက်တဖက်နဲ့ ကွင်းတိုက်ပြီး သူ့အရည်တွေကို တထပ်ထပ်နဲ့ စူဇန့်မျက်နှာပေါ်ကို ပန်းထုတ်လိုက်တယ် ...။
အဝတ်အစားလဲပြီး တိုက်ပေါ်က ဆင်းခဲ့ကြတယ် ။ ဒင်ဆမ်းဆိုင်လေးတဆိုင်မှာ ဟယ်သာနဲ့ ချိန်းထားတယ်လို့ နေခက ရေချိုးရင်း ပြောပြတယ် ။ ဒင်ဆမ်းဆိုင်ကို
စူဇန်တို့နှစ်ယောက် ရောက်ကြတော့ဟယ်သာ မရောက်သေးဘူး ။
စူဇန်နဲ့ နေခလည်း ဘာမှ မမှာသေးဘဲ ဆိုင်က မိန်းမ လာချတဲ့ ရေနွေးကြမ်းကို တခွက်စီ ထိုင်သောက်
နေလိုက်ကြတယ် ။
ဆယ့်ငါးမိနစ် ကြာပြီးတဲ့အချိန် ဟယ်သာ ရောက်လာတယ် ။
ကြီးမားအားကောင်းတဲ့ ဟာလီ ဆိုင်ကယ်ကြီးနဲ့ …. ။
“ ဟေး....ယူတို့ ရောက်နေကြတာ ကြာပလား ...”
“ မကြာသေးဘူး...ဟယ်သာ..ယူ သိပ် ကြည့်ကောင်းနေတာဘဲ...”
“ အံမယ်..ဟုတ်လို့လား …. ”
သူတို့ သုံးယောက် ဒင်ဆမ်း အဝ စားလိုက်ကြတယ် ။
“ အရမ်း ပျော်တာဘဲ..စူဇန်ရယ် ...ဒါနဲ့..နေခရေ...ငါ့အဖေကြီးက ယူနဲ့ တွေ့ချင်နေတယ် ..ခဏလောက်
လိုက်ခဲ့ပါလား ...”
နေခက ခေါင်းညှိမ့်ပြတယ် ။
ပြီးတော့..“ ငါ့ရဲ့ ဂရင်းဒရယ်ဂင်က ဥက္ကဌ ကိုတော့ အသိပေးရလိမ့်မယ် ...မင်းတို့ဂိုဏ်းနဲ့ ဒို့ ဂရင်း
ဒရယ်ဂင်ဂိုဏ်းက သိပ်ပြီး တည့်ကြတာ မဟုတ်ဖူးလေ..ဟယ်သာ...”
“ ငါနားလည်တယ်..နေခ...ရှေ့ကို တဖွဲ့နဲ့ တဖွဲ့ အဆင်ပြေကြအောင် ငါ ကြိုးစားမယ်...” လို့ ဟယ်သာ က ပြောလိုက်တယ် ။
စီရွှမ်း စားသောက်ဆိုင်
ဂရင်းဒရယ်ဂင် ဂိုဏ်းရဲ့ဌာနချ ုပ် စခန်း
ဂရင်းဒရယ်ဂင်တွေရဲ့ ခေါင်းဆောင် အဲဖရက် သည် အထပ်ခိုးပေါ်က သူ့ရုံးခန်းလေးထဲမှာ ဖုန်းပြောနေတယ် ။ အဲဖရက်ရဲ့ မျက်နှာသည် နီရဲနေတယ် ။ အဲဖရက်ရဲ့ အသံက
ပိုကျယ်လာတယ် ။ သူ့လုပ်ငန်းတခု ရုတ်တရက်ကြီး ဆုံးရှုံး ပျက်စီးသွားရလို့ ..။
“ ငါတို့ ပေးကမ်းထားရက်နဲ့ ဘယ်လို ဖြစ်ရတာလဲ..မင်းတို့ လူကို မင်းတို့ ပိုင်တယ်ဆို ..အခု ဘယ်လောက် ထိခိုက်သွားရသလဲ..မင်း နားလည်ရဲ့လား ...”
တရုတ်ဘာသာစကားနဲ့ ပြောဆိုနေကြတာ ဖြစ်တော့ အဲဖရက်ဘေးမှာ ထိုင်ပြီး အဲဖရက်ကို နှိပ်ပေးနေ
တဲ့ စတက်နီက နားမလည်ဘူး ။ အဲဖရက် ရဲ့ အပျော်မယားလေး စတက်ဖနီသည် အဲဖရက် လိုဘဲ
တရုတ်လူမျိုုး ဖြစ်ပေမယ့် သူက အမေရိကန်ပြည်မှာ မွေးတဲ့အပြင် အမေရိကန် မိဘမဲ့ကျောင်းမှာ ကြီးပြင်းတာမို့ တရုတ်စကား မတတ်ဘူး ။
“ နောင်ကို မပေါ့ကြနဲ့...ငါ ဒါမျိုး ထပ် မဖြစ်ချင်တော့ဘူး...”
အဲဖရက် ဖုန်းချလိုက်ပြီး ကျယ်ကျယ်လောင်လောင် တောက်ခေါက်လိုက်တယ် ။ စားပွဲလေးပေါ်က
အရက်ဖန်ခွက်ကို ကောက်ယူကာ မော့သောက်လိုက်တယ် ။
“ အိုး..ဘေဘီ..ဘာတွေ ဖြစ်သလဲဟင် ...ငါ့ကို ပြောပြပါလား ...”
အဲဖရက် က မဲ့ရွဲ့လျက်..“ ထွတ်...ငါ့လုပ်ငန်းတခု ဆုံးရှုံးသွားလို့...အားပါးပါး...ငါစိတ်ညစ်တယ်...စိတ်ညစ်တယ် …. ” လို့ ပြောဆို ညည်းငြူလိုက်တယ် ။
“ ဘာလုပ်ငန်းလဲ ..ဘေဘီ....ဆေးပြား ရောင်းတဲ့ အလုပ်လား ..”
“ အာ..မဟုတ်ပါဘူး ..ငါတို့ လုပ်နေကျ ကုန်သင်္ဘောထဲမှာ မိန်းမတွေ ခိုးသွင်းလာတာ..အဲဒါ ယူအက်စ် ကပ်စတန်က မိသွားလို့ ...”
“ အို..ဆောရီး..ဟာ.. ..မင်းလူတွေကော အဖမ်းခံရသေးလားဟင်.....”
“ ဟင့်အင်း ..”
အဲဖရက်က အရက်ပုလင်းထဲက အရက်တွေ ကို ဖန်ခွက်ထဲ လောင်းထည့်ရင်း တရုတ်ဘာသာစကား
နဲ့ ကျိန်ဆဲ နေတယ် ။
ဒီအချိန်မှာ နံရံပေါ်က မော်နီတာကြီး မှာ သူတို့ အဆောက်အဦးရှေ့ကို မော်တော်ဆိုင်ကယ်တစီး ထိုး
ဆိုက်လာတာကို အဲဖရက် နဲ့ စတက်ဖနီတို့ တွေ့လိုက်ရတယ် ။ သူ့အဆောက်အဦးနား ပတ်ပတ်လည်
မှာ စီစီတီဗီ လုံခြုံရေး ကင်မရာလေးတွေ တပ်ထားတာကြောင့် ဘယ်သူလာသလဲ ဆိုတာ သူက ကြို
တင် မြင်တွေ့ရတယ်လေ ..။
“ ဟာ..နေခ ...နေခ လာပြီ..အတော်ဘဲ....အတော်ဘဲ.....”
အဲဖရက်သည် နေခကို အားကိုးနေရတယ် ။ နေခက ဖြတ်ထိုးဉာဏ်ကောင်းပြီး လျင်တယ် ။ အပေါင်း
အင်းလဲ ကောင်းတယ် ။ ဝက်အူကြော်ဖတ်ကို တူနဲ့ညှပ်ယူပြီး ၀ါးလိုက်ချိန် စတက်ဖနီက “ ဘေဘီ..
အောက်မှာ ပြတ်သနာ တက်နေတယ်...လို့ ပြောလိုက်လို့ မော်နီတာကို လှမ်း ကြည့်လိုက်တယ် ။
ကင်မရာ၈လုံး တပ်ထားတာကြောင့် နေရာ၈နေရာကို တွေ့နေရတယ် ။ အောက်ထပ်မှာ သူ့လုံခြုံရေး
တာဝန်ခံ လီလုံနဲ့ နေခ စကားများနေတာ တွေ့လိုက်ရတယ် ။ လီလုံကို သူပြောဆို ဆုံးမထားပေမယ့်
လီလုံက နေခကို လုံးလုံး ကြည့်လို့ မရဘဲ ရန်လိုနေတယ် ။
အဲဖရက် အောက်ထပ်ကို ဆင်းသွားလိုက်တယ် ။
လီလုံနဲ့ နေခတို့ တယောက်နဲ့တယောက် တိုက်ခိုက်ကြတော့မယ့် အခြေအနေ ဖြစ်နေတယ် ။
“ ဟေး.....တော်ကြတော့...လီလုံ....မင်းကို ငါ ဘာပြောထားလဲ...မင်း ထွက်သွားစမ်း ….. ”
အဲဖရက်က အော်ပြောရင်း နေခကို သူ့ဆီလာဖို့ ခေါ်ရင်း လီလုံကို မောင်းတုတ်လိုက်တယ် ။
လီလုံက လက်သီးကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဆုပ်ထားရင်း မျက်နှာကြီးက နီရဲ တင်းမာနေတယ် ။
“ လီလုံ....ပြောနေတာ မကြားဘူးလား..မင်း အပြင်ကို ထွက်သွားစမ်း ...”
“ ဘော့စ် မင်း ဘာသိလဲ..ဒီကောင်က ရိုးလင်းသန်းဒါးတွေနဲ့ ပူးပေါင်းနေပြီ....ရိုးလင်းဒန်းဒါး က အဖြူ
ခွေးတွေက ယုံရတာ မဟုတ်ဘူး..ကျုပ်တို့ကို အမြဲ အသားအရောင် ခွဲခြားတဲ့ အဖြူတွေကို သွားပေါင်း
ဖို့ မသင့်ဘူး...ဘော့စ်....”
လီလုံက လက်ညှိုးထိုးကာ အော်လိုက်တယ် ။
နေခက “ ငါ အဲဖရက် ကို ပြောပြီးပြီ..လီလုံ...မင်း ဘာမှ ဝင် လျာရှည်စရာ မလိုဘူး....မင်နေရာ မင်း
နေ...” လို့ ပြောလိုက်တယ် ။
“ ဟုတ်တယ်..လီလုံ...ငါသိပြီးပြီ ….မင်း ပူစရာ မလိုဘူး....”
အဲဖရက် က နေခကို အပေါ်ထပ်ကို ခေါ်သွားလိုက်တယ် ။
“ နေခ..မင်း ညနေစာ စားပြီးပြီလား....မစားရသေးရင် ငါတို့ တနေရာရာ သွားစားကြရအောင်..”
“ ကောင်းသားဘဲ အဲဖရက်...”
“ မင်းနဲ့ ငါ တိုင်ပင်စရာတွေ ရှိတယ် ...ခုနကဘဲ ငါတို့ ခိုးသွင်းတဲ့ တရုတ်မတွေ ပါလာတဲ့ သင်္ဘော
ကို ဟုမ်းလန်းစီကျူတီဌာန က အကောက်ခွန်နဲ့ ပူးပေါင်းပြီး ဝင်ဖမ်းတာ မိသွားတယ် …. မင်း ဟို အဖြူ
ဂိုဏ်းနဲ့ ခင်မင်သွားတာ အတော်ဘဲ...သူတို့ရဲ့ အကူအညီကို ဒို့ လိုနေပြီ...”
“ ဘာလိုတာလဲ..အဲဖရက် ..”
“ မင်းနဲ့ ခင်မင်သွားတဲ့ ဟယ်သာရဲ့ အဖေ ကူးပါးက တော်တော် ပေါက်ရောက်တယ်ကွ..အခု နောက်
ထပ် ရောက်လာမယ့် သင်္ဘောတွေ ကျရင် လွတ်ရအောင် ကူးပါးရဲ့ အကူအညီကို ဒို့တတွေ ယူရင်
ကောင်းမယ်...နေခ ”
“ ရတယ်လေ..အပြန်အလှန် ကူညီရိုင်းပင်းကြဖို့ ငါ သူတို့နဲ့ ဆွေးနွေးခဲ့ပါတယ် ...”
အဲဖရက် က “ လီလုံကို ဗွေမယူပါနဲ့ကွာ..ဒီကောင်က ဘရိန်းမရှိဘူး..အိုင်ကျူ နိမ့်တယ်...” လို့ နေခ
ပုခုံးကို ဖက်ပြီး ပြောတယ် ။
စတက်ဖနီက “ ဘေဘီ..ဘယ်မှာ ထမင်းစားမလဲဟင်...စတက်ဖနီ ကြိုတင် ဖုန်းဆက်ပြီး ရယ်စဗေးရှင်း
လုပ်ထားလိုက်မယ် ...” လို့ ပြောတယ် ။
အဲဖရက် က “ ဒို့ စားနေကျ R and G ကိုဘဲ သွားကြတာပေါ့...” လို့ ပြောလိုက်တယ် ။
ကူးပါးသည် ဘယ်လက်နဲ့ ကိုင်ထားတဲ့ ဟန်နက်စီ အရက်ပုလင်းကို ပါးစပ်မှာ တေ့ပြီး မော့သောက်လိုက်ရင်း သူ့ရှေ့မှာ ဖင်ပူးတောင်းထောင်ပေးထားတဲ့ မစ်ဆီ့ကို အားနဲ့ မာန်နဲ့ ဆောင့်ထည့်နေတယ် ။ သူ့ညာလက်နဲ့လည်း မစ်ဆီ့ဖင်ကြီးတွေကို ဖန်းကနဲ ဖန်းကနဲ ရိုက်ထည့်နေတယ် ။
မစ်ဆီလဲ ကူးပါး ဆောင့်ထည့်လိုက်တိုင်း တအားအားနဲ့ အော်တယ် ။ ကူးပါးရဲ့ အတန်ချောင်းကြီးကရှည်လွန်းတော့ မစ်ဆီ့သားအိမ်ကို လာလာထိတယ် ။ ကူးပါးသည် အသက်အရွယ်နဲ့ မလိုက်အောင်အားကြီးတယ်ဆိုတာ မစ်ဆီ ကောင်းကောင်းကြီး သိနေတယ် . တကယ့်ကို ဆွဲနိုင်တဲ့ လူကြီး ။
အရေတွေ သိပ်ထွက်တဲ့ မစ်ဆီ့အဖုတ်ကြီးထဲ ဆောင့်ထည့်လိုက်တိုင်း တဖွတ်ဖွတ် တဘွတ်ဘွတ် အသံတွေ မြည်တယ် ။ အကြိတ်အနယ် ဆွဲကောင်းနေတယ် ။ ကူးပါး ဂွေးစိနှစ်လုံးကလဲ တွဲလောင်းကြီး ကျနေပြီး ဆောင့်လိုက်တိုင်း မစ်ဆီ့ဖင်ကြားကို ဆီးချက်ညီညီ တဖပ်ဖပ် နဲ့ ရိုက်ခတ်နေတယ် ။
ဒီအချိန်မှာ ရုတ်တရက် ကူးပါးရဲ့ ဖုန်း အသံမြည်လာတယ် ။
“ ဟာ..စောက်ဖုန်းကလဲ...အရေးထဲ...”
ကူးပါးက ကျိန်ဆဲ တိုင်းထွာလိုက်ပေမယ့် ဘာ်သူများ ဘာအရေးကြီးလို့ ခေါ်တာများလဲလို့ သိချင်တာ
ကြောင့် ဖုန်းကို ကောက်ယူကာ ကြည့်လိုက်တယ် ။
အာ...သောမတ်စ် ခေါ်တာပါလား..
သောမတ်စ်ကို သူ အောက်တိုပတ်စ် ကလပ် ကို လွှတ်ထားတာ သတိရသွားတယ် ။
မစ်ဆီရဲ့ အဖုတ်ထဲ သူ့လီးတန်ကြီး တပ်ရက်နဲ့ ဖုန်းထူးလိုက်တယ် ။
“ ဟယ်လို..သောမတ်စ်..ဘာထူးလဲ..ဘာဖြစ်လဲ...”
“အဆင်မပြေဘူး...ဘော့စ် ...ငါ့ကို အောက်တိုပတ်စ်ထဲမှာ အမဲကောင်တွေ ၀ိုင်း သမကြတယ်..ငါရေရေလည်လည် ခံခဲ့ရတယ်....ငါ့နံရိုးတွေ ကျိုးကုန်ပြီ ထင်တာဘဲ...လူဝီက ဘော့စ်ကို တော်တော့်ကို မထီလေးစား ပမာမခန့် ဖြစ်နေတယ်....ဘလက်ဟော့ဂ်တွေက သူ့ကို အကာအကွယ်ပေးထားတယ်“
ကြားရတဲ့စကားတွေက ကူးပါးကို ဒေါသ အမျက်ချောင်းချောင်း ထွက်သွားစေတယ် ။
“ ဘာ.....မင်း..မင်း...........အခု.......မင်း ဘယ်မှာလဲ..သောမတ်စ် ...”
“ ငါ နောက်ဖေးလမ်းကြား တခုထဲမှာ လဲနေတယ် ...ငါ့ ဘိုက်ခ် ကိုလည်း သူတို့ဖျက်ဆီး လိုက်ကြပြီ”
“ ဟာ..မိုက်ရိုင်းလိုက်လေ … . ”
ကူးပါး လိင်ချောင်းပြီးပျော့ကျသွားတယ် ။ မစ်ဆီရဲ့ အဖုတ်ထဲက ထွက်လာတယ် ။
လူဝီရဲ့ အောက်တိုပတ်စ်ဘား ရှိတဲ့ ရပ်ကွက်ဖက်က သူ့အဖွဲ့သားတွေဆီကို သူ ဖုန်းခေါ်လိုက်တယ် ။
“ တွေ့ကြသေးတာပေါ့ကွာ …. ...”
နေခ အဲဖရက် နဲ့ စတက်ဖနီတို့ အာရ် အင်ဂျီ ကဖေး အပေါ်ထပ်မှာ ကျကျနန ထိုင်စားနေကြတဲ့ အချိန် နေခကို ဟယ်သာ ဖုန်းဆက်တယ် ။ တိဗီသတင်း ကို
ကြည့်လိုက်ဖို့ပြောတယ် ။
နေခတို့ စားသောက်နေတဲ့ စားသောက်ဆိုင်မှာ တီဗီ နံရံမှာ ရှိနေပေမယ့် ဖွင့်မထားဘူး ။
နေခက စားပွဲထိုးတယောက်ကို ခေါ်ပြီး တီဗီ ဖွင့်ပေးဖို့ ပြောလိုက်တယ် ။ အဲဖရက်က ဘာဖြစ်လို့လဲ
လို့ မေးတယ် ။ နေခက မသိသေးဘူး..သတင်းကြည့်ကြရအောင်..လို့ ပြန်ဖြေပြီး လတ်တလော
ဖြစ်ပျက်သွားတဲ့ သတင်း ဆိုပြီး ပေါ်လာတဲ့ သတင်းကို ကြည့်လိုက်တယ် ။
အိုး ….အောက်တိုပတ်စ်ဘားကို လူတစုက မီးရှို့သွားလို့ မီးဟုန်းဟုန်း တောက်လောင်နေတဲ့ သတင်း ။
ဘားပိုင်ရှင် လူဝီကိုလည်း လည်ပင်းမှာ သံကြိုးစွပ်တပ်ပြီး ထရပ်ကားနဲ့ ဒရွတ်တိုက် ဆွဲသွားတယ် လို့
လဲ ပြောနေတယ် ။
အင််း...ကူးပါးတော့ အပြန်မိုက်နေပြီ လို့ နေခက အဲဖရက်ကို တီးတိုး ပြောလိုက်တယ် ။
ဟယ်သာနဲ့ စူဇန်လည်း “ အနီရောင် ပုဇွန်ထုပ် ” ဆိုတဲ့ စားသောက်ဆိုင်မှာ ညစာ ထိုင်စားနေကြတုံး တီဗီက လာတဲ့ သတင်းကြောင့် နှစ်ယောက်လုံး ခြောက်ခြားသွားကြတယ် ။ သူတို့နှစ်ယောက်အလုပ်လုပ်ခဲ့တဲ့ အောက်တိုပတ်စ်ဘားကြီး မီးတွေလောင်နေတာ သူတို့ တီဗီပေါ်မှာ တွေ့လိုက်ရလို့။
လူဝီကို ကားနဲ့ ဒရွတ်တိုက် ဆွဲခေါ်သွားကြတယ် ဆိုတာလဲ သတင်းက ပြောနေတာ ကြားလိုက်ရတော့
ဟယ်သာလည်း ကူးပါးဆီကို လှမ်း ဖုန်းဆက်လိုက်တယ် ။ ကူးပါး ဖုန်းမကိုင်ဘူး ။
“ ဟူး..ဘာတွေ ဖြစ်နေသလဲ မသိဘူး..စူဇန်ရေ ...Gang Warကြီးတခုတော့ စနေပြီ....”
ဟယ်သာနဲ့ စူဇန်လဲ ပုဇွန်ထုပ် အပါအဝင် ပင်လယ်စာတွေ မှာထားကြပေမယ့် စားချင်စိတ် မရှိတော့
ဘူး ။ နေခ ဆီကို ဆက်ကြည့်လိုက်တယ် ။ နေခကလည်း မသိသေးဘူး ။ နေခကို တီဗီ သတင်း ဖွင့်ကြည့်ဖို့ ပြောလိုက်တယ် ။
ကူးပါးသည် ကြမ်းချင်တိုင်း ကြမ်းနေပြီ ။
ကူးပါး သည် ခါတိုင်းလို တပည့်တွေ ကို လွှတ်ပြီး ခိုင်းပေမယ့် ဒီတခါမှာတော့ ဒေါသကို မထိန်းနိုင်
တော့ဘဲ သူကိုယ်တိုင် လိုက်သွားပြီး လူဝီရဲ့ ဘားကို မီးရှို့..လူဝီကို ကြိုးတုပ် ဖမ်းပြီး ထရပ်ကားနဲ့တရွတ်တိုက် ဆွဲတယ် ။
ကူးပါးသည် သူရဲဝင်ပူးနေတဲ့ လူတယောက် လိုဘဲ နောက်လိုက်နောက်ပါတွေနဲ့ ဘလက်ဟော့ဂ်ဂိုဏ်း ရဲ့ ခေါင်းဆောင် ဒရူး ကို လိုက်ရှာတယ် ။
သူတို့ ထိုင်နေကျ “ ဘရားသား ပလေ့စ် ” ကို သွားဝိုင်းတယ် ။ ကူးပါး ကိုယ်တိုင် လိုက်လာလို့ သူ့တပည့် အဖွဲ့သားတွေ အရမ်း တက်ကြွ မိုက်ရိုင်းနေကြတယ် ။ ဒရူးတို့ရဲ့ ဆိုင်ကယ်တွေ ကို ဘရားသား ပလေ့စ် ကလပ် အပြင်ဖက်မှာ သူတို့ တွေ့ကြတော့ ကူးပါးက ဒရူး ရှိနေမှာဘဲလို့ ယူဆ
ပြီး လက်နက်တွေ အသင့်ကိုင်ဆောင်ပြီး ကလပ် ပတ်ပတ်လည်မှာ သူ့လူတွေကို နေရာယူ ၀ိုင်းခိုင်း
လိုက်ပြီး သူ့အားကိုးရတဲ့ တပည့်ရင်းတွေ ခြံရံပြီး ကလပ်ထဲကို ဝင်တယ် ။
သူတို့ ထင်တဲ့အတိုင်း ဒရူး နဲ့အဖွဲ့ ရှိနေတယ် ။ ကူးပါး ဝင်လာတာ တွေ့တော့ ဒရူး တုန်လှုပ်သွားတယ် ။ ဒရူးရဲ့ နောက်လိုက်တွေလည်း သူတို့လက်နက်တွေကို ဆွဲထုတ်ဖို့ ကြိုးစားလိုက်ကြတယ် ။ သို့ပေမယ့် မထုတ်ရဲကြဘူး ။ ကူးပါးရဲ့ လူတွေက ကလပ်ထဲ ဝင်လာ ကထဲက အေကေ၄ရမောင်းပြန်တွေ နဲ့ ချိန်ထားပြီးသားမို့ လက်ဦးထားနေပြီး ဖြစ်နေတယ် ။
“ မင်းတို့ သေနတ်တွေကို ကြမ်းပြင်ပေါ်ကို အေးအေးဆေးဆေး ချလိုက်ကြကွာ...”
ကူးပါးရဲ့ အသံသြသြ ကြီး ကို ကြားလိုက်ကြရပြီးနောက် ဘလက်ဟော့ဂိုဏ်းသားများ သူတို့ရဲ့ လက်
နက်တွေကို ကြမ်းပေါ်ကို ချလိုက်ကြတယ် ။
ဒရူး သည် ကူးပါးရဲ့ နံမည်ကိုသာ ကြားဖူးပြီး တခါမှ လူကို်ယ်တိုင် မတွေ့ဘူးဘူး ။ ကူးပါးရဲ့ ၄၅ ပစ္စတိုကြီးက ဒရူးနဖူးတည့်တည့်ကို ချိန်ရွယ်ထားတယ် ။ ကူးပါးရဲ့ စော်ကြီး မစ်ဆီကလည်း အေကေ၄ရမောင်းပြန်ရိုင်ဖယ်နဲ့ သူတို့ကို ချိန်ရွယ်ထားတယ် ။ ကူးပါးသည် လူအင်အား တော်တော်များတာကို ဒရူးတွေ့လိုက်ရတယ် ။
“ မင်းက လူဝီကို မြှောက်ပေးသလို ငါ့လူကိုလည်း စော်ကားလွှတ်လိုက်တယ်ပေါ့လေ ...မင်း ငါ့ကို
လူမထင်ဘူးပေါ့လေ...ဒရူး..မင်းဟာ သေလူ ဖြစ်နေပြီ ...အင်း..ဒါပေမယ့်..မင်းကို နာကျင်ခံစားပြီးမှ သေ
စေချင်တယ် ...မင်းကို သေနတ်နဲ့ ပစ်မသတ်လိုက်ချင်ဘူး …. မင်းကို ရက်ရက်စက်စက် ကျားစာကျွေးပြီး
သတ်မယ် ...မင်းကို ကျားတွေ ၀ိုင်း ဆွဲဖြဲပြီး အလုအယက် စားစေမယ်....”
ဒရူး သည် ကူးပါး ပြောနေတာတွေကို နားမလည်ဘူး ။
ဘာတွေ ပြောနေတာလဲ ။
ကျားစားကျွေးမယ်တဲ့..ကျားတွေက ဆွဲဖြဲမယ် တဲ့...။
ရိုးလင်းသန်ဒါးဂိုဏ်းသာတွေက ဒရူးကို လက်ပြန်ကြိုး တုပ်လိုက်ကြတယ် ။ ဒရူးကို ဘုရးတဆူလို ကိုးကွယ်နေတဲ့ တပည့်တပန်းတွေ ထဲက ဗလကောင်းကောင်းနဲ့ မာဖီဆိုတဲ့ကောင်ကြီးက
သူ့ဆရာသမားကို ဖမ်းခေါ်သွားတော့မှာကို မခံမရပ်နိုင်အောင် ဖြစ်ပြီး ဝုန်းကနဲ ထရပ်လိုက်တယ် ။ သေနတ်ပြောင်း တော်တော် များများက မာဖီကြီး ဆီကို ထိုးချိန်လိုက်ကြတယ် ။
ကူးပါး တွေ့သွားတယ် ။
“ ဟေ့ကောင် ကပ္ပလီ ဘဝပျက်...မင်းက မင်း အဖေကို ထိလို့ မခံနိုင်ဘူးပေါ့လေ....ခွေးမသားငမဲ....ဟေ့ကောင်တွေ..ဒီငပွကြီးကိုပါ ဖမ်းခဲ့..ဒီကောင့်ကိုယ်လုံးကြီးကို ကျားတွေ ပိုကြိုက်မယ်...”
ကူးပါးရဲ့ စကားအဆုံးမှာ ရိုးလင်းသန်းဒါဒတွေက မာဖီကြီးကိုပါ လက်ပြန်ကြိုး တုပ်လိုက်ကြတယ် ။
“ ကဲ..ရိုးလ်မယ်ဟေ့....ရိုးလ်...”
ကူးပါးက သူ့လက်တွေကို ဝှေ့ရမ်းပြလိုက်တယ် ။ ကူးပါး ရဲ့ တပည့်တွေက ဘလက်ဟော့ဂ်တွေကို သေနတ်တွေ နဲ့ ချိန်ပြီး ဘာထဲက ထွက်ခိုင်းတယ် ။
“ ကဲ..သူတို့သေနတ်တွေကို သိမ်းပြီးကြပလား.....”
ကူးပါးက မေးတယ် ။
“ သိမ်းပြီးပြီ...ဘော့စ် ...”
“ သူတို့တတွေကို ကြိုးတုပ်ပြီး ထားခဲ့...”
ကူးပါး ရဲ့ တပည့်တယောက်က အဝါရောင် ဟန်းမား ကားကြီးနဲ့ ဘားအပြင်မှာ စောင့်နေတယ် ။ ဆိုင်ကယ်စီး ဂိုဏ်းဝင်တွေကတော့ အများကြီးဘဲ ။
ကူးပါးနဲ့ မစ်ဆီက ဟန်းမားကြီးထဲကို တက်လိုက်တယ် ။ ဟန်းမာကားကြီး အနောက်မှာ ရှယ်ဗီ..တာဟိုကားနက်ကြီးတစီး ရှိနေတယ် ။ ဒရူးနဲ့ မာဖီကြီးကို တာဟိုကားနက်ကြီးထဲကို ဝင်ခိုင်းကြတယ် ။
တာဟိုထဲမှာ စောစောက ကားနဲ့ ဒရွတ်တိုက် ဆွဲတာ ခံခဲ့ရတဲ့ လူဝီ ရှိနေတာကို ဒရူးနဲ့ မာဖီတို့ တွေ့ကြရတယ် ။ လူဝီကြီး တကိုယ်လုံး ပွန်းပဲ့ စုတ်ပြတ်သတ်နေတယ် ။ ညည်းငြူနေတဲ့ လူဝီက
ဒရးနဲ့ မာဖီတို့ ကားထဲ ဝင်လာတာကို တွေ့သွားတယ် ။ ဒရူးလည်း အရင်က သူ မုနး်တီးပြီး အမြဲ ဆဲနေခဲ့တဲ့ ရဲတပ်ဖွဲ့ကို မျှော်နေတယ် ။ ရဲတွေ ဘယ်ရောက်နေပါလိမ့်.။ လူမဲချာတိတ်ပေါက်စတွေ
ဆေးခြောက်ရှုတာကို အကြီးအကျယ်လုပ် လိုက်ဖမ်း..ခံလုပ်ရင် ပစ်သတ်နေတဲ့ ရဲတပ်ဖွဲ့ မတွေ့ပါလား...။ ကူးပါး မင်းမဲ့စရိုက်ဆန်ဆန်တွေ လုပ်ချင်တာ လုပ်နေတာကို ရဲတယောက်မှ လာ
မတားကြပါလား..။ ဒရူး ရဲတွေကို မျှော်နေတယ် ..။
ဟန်းမားအဝါကြီးနဲ့ ရှယ်ဗှတာဟို ကားနက်ကြီးကို ဟာလီ ဒစ်ဗစ်ဆင် မော်တော်ဆိုင်ကယ်ကြီးများက ခြံရံပြီး မြို့ပြင်ကို မောင်းထွက်သွားတယ် ။ ကူးပါးလည်း မစ်ဆီ ဖွင့်ပေးတဲ့ အရက်ပုလင်းကို ပါးစပ်မှာ တေ့ပြီး မော့သောက်လိုက်တယ် ။
“ အား ဖူး...ကောင်းလိုက်တဲ့ ဝစ်စကီ.....”
“ ကူးပါး....မင်း ဒီကပ္ပလီနှစ်ကောင်ကို တကယ်ဘဲ ကျားစာကျွေးမှာ လား.....”
“ ဟားဟားဟား....မစ်ဆီ..နင်က ငါ နောက်ပြောင်နေတယ် ထင်နေတာလား....ကူးပါးက ဘယ်ဂိုဏ်းကိုမှ ဗိုလ်မထားဘူး....ဒီဘလက်ဟော့ဂ်တွေကို သတ်ပြလိုက်ရင် ကျန်တဲ့ ဂိုဏ်းတွေဟာ အလိုလို
ဦးညွှတ်လာကြလိမ့်မယ် ....ဟူးဟူး..သိပြီလား....”
ကားမောင်းပေးနေတဲ့ ဂျို ဝီက “ ဘော့စ်..ရှေ့မှာ လမ်းခွဲကို ရောက်ပြီ...ဘယ်ကို မောင်းရမလဲ...” လို့ မေးလိုက်ဆယ် ။
“ ဂျိုဝီ..မင်းက တော်တော် ဒုံးဝေးတဲ့ကောင်ဘဲ..ငါတို့ပြောဆိုနေကြတာတွေ မင်း မကြားဘူးလား..ချက်ဆို နားခွက်မ မီးတောက်မှပါ့....ငါတို့ အနောက်ခန်းက လူမဲကောင် သုံးကောင်ကို ကျားစာကျွေးမလို့ကွ..ဒီတော့ မင်း ဘယ်ကို မောင်းရမလဲ သိပြီလား...”
“ သဘောပေါက်ပြီ..ဘော့စ်..ကျားမွေးခြံကို မောင်းရမယ်...ဟဲဟဲ...”
ကျားမွေးခြံ...တဲ့ ..။
ဒရူးနဲ့ မာဖီတို့ တယောက် မျက်နှာကို တယောက် ကြည့်လိုက်ကြတယ် .. ။
ကျားစာကျွေးမယ် လို့ စောစောက ကူးပါး ပြောနေတာ တကယ် ဖြစ်နေလို့ ..။ ကျားခြံ..ကျားမွေးခြံ ..။ ကူးပါး ကျားမွေးထားတယ် လို့ တခါမှ မကြားဖူးသေးဘူး ....။
ဟယ်သာ က ကူးပါး အရူးချီးပန်း လျောက်လုပ်နေတာကို တားဖို့ လိုက်ချင်တယ် လို့ နေခကို ပြောတယ် ။
နေခ က ကူးပါး လုပ်တာတွေကို ဝင်မပါ ဝင်မတားချင်ဘူး ။ သို့ပေမယ့် ဟယ်သာက လိုက်ချင်သည် ပြောတော့ သူနဲ့ စူဇန်တို့က အဖေါ်အဖြစ် လိုက်ပါပေးဖို့ သဘောတူလိုက်တယ် ။
ဟယ်သာနဲ့စူဇန်တို့ က သူ့ကို လာခေါ်မယ် ဆိုလို့ သူ တရုတ်တန်းထဲက လမ်းထောင့်တခုမှာ စောင့်နေလိုက်တယ် ။
သူ့ဘော့စ် အဲဖရက်ဒ်နဲ့ အပျော်မယားလေး စတက်ဖနီတို့ကတော့ ပြန်သွားကြပြီ ။
ဂိုဏ်းအချင်းချင်းတွေ တိုက်ခိုက်နေကြပြီမို့ အဲဖရက်ဒ်လည်း သူ့ဂိုဏ်းဝင် သက်တော်စောင့်တွေ ခြံရံပြီး ပြန်သွားတယ် ။ သူတို့နဲ့ ဘလက်ဂ်ဟော့တွေကလည်း ရန်စောင်နေကြတယ် မဟုတ်လား ။
နေခ ရှိရာက်ု ဟယ်သာနဲ့ စူဇန်တို့ ဟယ်သာရဲ့ တိုယိုတာ ဟိူင်းလန်ဒါကားအပြာရောင်ကြီးနဲ့ ရောက်လာတယ် ။ သို့ပေမယ့် သူတို့ချည်းဘဲ မဟုတ်ဘူး ။ သူတို့ အနောက်မှာ အဖေါ်အပေါင်းတွေနဲ့ ။
ကောင်းတဲ့ အဖေါ်အပေါင်းတွေတော့ မဟုတ်ဘူး ။ ဖို့ဒ်အိပ်စ်ပရိုယာ ကားအနက်တစီးနဲ့ ဘလက်ဂ်ဟော့ဂိုဏ်းသားလူမဲလေးယောက် ထပ်ချပ်မခွာ လိုက်ပါလာကြတယ် ။
ဟယ်သာက နေခ ရပ်နေတဲ့အရှေ့မှာ သူမကားကို ထိုးဆိုက်လိုက်တော့ အနောက်က ဖို့ဒ်အနက်ကလည်း ကျွီကနဲ ထိုးဆိုက်လာတယ် ။ စူဇန်က “ နေခ..တက်..တက်..” လို့ အော်ပြောလိုက်ပေမယ့် နေခက ကားပေါ်ကို မတက်သေးဘဲ ဖို့ဒ်ကားဆီကို လျောက်သွားလိုက်ပြီး သူ့လက်ထဲ ကိုင်ထားတဲ့ သေနတ်နဲ့ ပွိုင့်ဘလင့်ခ်..အနီးကပ် ပစ်ထည့်လိုက်တယ် ။ ဆက်တိုက် အချက်ပေါင်းများစွာ ပစ်လိုက်တာ ..။ ဖို့ဒ်ထဲက လူမဲတစု မထင်မှတ်ထားလို့ ခံသွားရတယ် ။ ကားမောင်းသူကို အဓိကထား ပစ်ခတ်လိုက်တာ ..။
ကျယ်လောင်တဲ့ သေနတ်သံတွေ..ထွက်ပေါ်လာတယ် ။ ကားမှန်တွေ ကွဲကြေမွ ထိမှန်သံတွေ..ကားထဲက သေနတ်ထိခံရတဲ့ လူတွေ နာကျင်စွာ အော်လိုက်တဲ့ အသံတွေ ရော ..။
ပစ်လဲပြီးရော နေခက ဟယ်သာ့ကားပေါ် ပြေးတက်လိုက်တယ် ။ ဟယ်သာက ကားကို အမြန်မောင်းထွက်လိုက်တယ် ။
နောက်က ကား ဆက်မလိုက်နိုင်တော့ဘူး ။
“ နေခက အရမ်း မြန်တာဘဲ..မယုံနိုင်အောင်ပါဘဲ...” သယ်သာက ချီးကျူးလိုက်တယ် ။
“ ဒီကောင်တွေက ဘယ်လို ပါလာတာလဲ...”
“ ငါတို့၂ယောက် လဲ စားသောက်ဆိုင်ထဲက ထွက်ရော သူတို့နဲ့ တိုးတာဘဲ..စောစောထဲကများ လိုက်ချောင်းနေသလား မသိဘူး..”
“ ဖြစ်နိုင်တာဘဲ..လူဝီက မင်းတို့ကို ပြန်ဖမ်းခိုင်းတာ နေမှာပေါ့..”
“ အခု ဘယ်ကို သွားကြမလဲ..ဘယ်ကို အရင် ရှာမလဲ...”
“ ဒက်ဒီ ဘယ်မှာလဲ..ဂိုဏ်းသား တယောက်ကို ဖုန်းနဲ့ လှမ်းမေးကြည့်တယ်...ကျားမွေးခြံ ကို ဦးတည်ပြီး သွားနေတယ်..တဲ့..အဲ့ကို လိုက်မလားလို့...”
ကျားမွေးခြံ ...။
နေခ ဟယ်သာ့ကို နားမလည်သလို ကြည့်လိုက်တယ် ..။
ဟယ်သာက..“ ဒက်ဒီက ကျားမွေးတယ်လေ..စီးပွားဖြစ် မွေးတာ...ဖေါက်တယ်..မွေးတယ်..ပြန်ရောင်းစားတယ်....”လို့ ရှင်းပြတယ် ။ စူဇန်က “ ဟယ်သာ..ယူ့ဒက်ဒီက ကျားမွေးခြံကို
ဘာသွားလုပ်တာလဲ..သူ့စခန်း အသစ်လား ...”
“ မဟုတ်ဘူး စူဇန်..ဒက်ဒီက လူဝီရယ်..ဘလက်ဟော့ဂ်ဂိုဏ်းခေါင်းဆောင် ဒရူး ရယ်ကို ကျားစာကျွေးမလို့ လုပ်နေတယ်တဲ့..ဟယ်သာလဲ အချိန်မှီ သွားတားချင်တယ် ....ဒက်ဒီကကို ဟယ်သာက
လွဲပြီး ဘယ်သူမှ မတားရဲကြဘူး ..မဟုတ်လား..”
ကူးပါးတို့ လူစု ကျားတွေ မွေးထားတဲ့ မွေးမြူရေးခြံကြီးဆီကို ရောက်ပြီ ။
ကူးပါးရဲ့ ခြံကြီးကို လမ်းမကြီးကနေ ကြည့်မည်ဆိုလျှင် သာမန် ကြက် ဝက် နွားမြင်း နဲ့ ဆိတ်တို့သိုးတို့ မွေးတဲ့ ခြံကြီးလို့ဘဲ ထင်ကြမှာဘဲ ။ အသားစာ တောရိုင်းသတ္တဝါဖြစ်တဲ့ ကျားတွေ ခြင်္သေ့တွေ
နွေးထားလိမ့်မယ်လို့ ဘယ်သူကမှ ထင်ကြမှာ မဟုတ်ဘူး ။
သူတို့လူစုရဲ့ ကားတွေ ဆိုင်ကယ်တွေ ထိုးဆိုက်လိုက်တော့ ခြံတာဝန်ခံ ဒေါရစ်စ် က ဆီးကြိုနေတယ် ။ ဒေါရစ်စ်သည် ငယ်ငယ်ထဲက လယ်ယာမြေထဲ ကြီးပြင်းလာတဲ့သူ ။ မြင်း နွား သိုး ဆိတ်တွေကို
လယ်သမား ခြံသမား မိဘတွေနဲ့ အတူ မွေးလာဘူးတဲ့ မိန်းမတယောက် ပေါ့ ။ အခုတော့ ဒေါရစ်စ်သည် လယ်ယာမြေတွေမှာ မွေကလေ့ရှိတဲ့ သတ္တဝါတွေတင် မကဘူး ။ ကျား..ခြင်္သေ့ တွေ ကိုပါ
ထိန်းသိမ်းပေးနေတယ် ။ ကူးပါးသည် တက္ကဆက်စ် ပြည်နယ်ကို သွားလည်ပတ်ရင်း သူ့မိတ်ဆွေ ရင်းခြာတယောက်က ကျားမွေးမြူရေး လုပ်နေတာကို တွေ့တော့ စပ်စုမိရာက သူကိုယ်တိုင် မွေးမြူ ချင်
လာပြီး သူနေထိုင်ရာ နေရာဒေသမှာ လုပ်ဖြစ်သွားခဲ့တာ ဖြစ်တယ် ။
စနစ်တကျ ကျားသတ္တဝါတွေ အကြောင်းကို နားလည်တဲ့ ဆေးဝါးကုသပေးနိုင်တဲ့ လူတယောက်ကိုပါ လခကြီးကြီး ပေးထားပြီး သူ့ကျားတွေကို အမြဲ ဆေးဝါးကုသပေး ခိုင်းထားတယ် ။
“ ဘော့စ်..မင်း ဖုန်းလှမ်းဆက်တာနဲ့ ငါ ေ၈ျာ်ဂျီ နဲ့ဘော်ဘီ ကို အစာ မကျွေးသေးဘဲ ထားထားတယ် ....”
ဒေါရစ်စ်က သူမ သွား၈ါ၈ါတွေကို ဖြဲပြပြီး ကူးပါး ကားပေါ်က အဆင်းမှာ ပြောလိုက်တယ် ။ ဒေါရစ်စ်သည် အရပ် ခြောက်ပေကျာ် ထွားကြိုင်းသော မိန်းမကြီး တယောက် ဖြစ်သည် ။ သူမ ခြံနားကို ကပ်လာတဲ့ လူစိမ်းဆိုလျှင် တလုံးထိုးသေနတ်နဲ့ လိုက်ပစ်ခတ်တတ်သူ ဖြစ်သည် ။ ခြံရဲ့ ပတ်ပတ်လည် ခြံစည်းရိုးမှာ ( ကျူးကျော် ဝင်ရောက်သူတွေကို သေနတ်ဖြင့် ပစ်ခတ်မည် ) လို့ ဆိုင်းဘုတ်များ
ချိတ်ဆွဲထားတယ် ။
“ ကောင်းတယ် ....အခု ဒီကောင်ကြီးတွေ အတွက် အစာတွေ ပါလာပြီ....ဟေ့..မင်းတို့ ဘာငိုင်နေကြတာလဲ...ကပ္ပလီကောင်တွေကို ကားပေါ်က ချလိုက်..”
ကူးပါးသည် သူ့ကျားတွေထဲမှာ အဆိုးဆုံး အရိုင်းဆုံး နှစ်ကောင် ဖြစ်တဲ့ ဂျော်ဂျီ နဲ့ ဘော်ဘီ ဆိုတဲ့ ကျားဆိုးကြီး နှစ်ကောင်ကို အစာမကျွေးဘဲ ထားခိုင်းထားတယ် ။ ဂျော်ဂျီ နဲ့ ဘော်ဘီသည် ဘယ်လို
မှ သင်ကြားလို့ မရတဲ့ အရိုင်းအစိုင်း နှစ်ကောင်ပါ ။ နေ့တိုင်း အစာကျွေးနေတဲ့ ဒေါရစ်စ်ကိုတောင် ရန်မူဖို့ အကြိမ်ကြိမ် ကြိုးစားခဲ့ကြတဲ့ ကျားကြီးတွေ ပါ ။
ကူးပါးနဲ့ မစ်ဆီတို့က လက်ပြန်ကြိုး တုပ်ထားတဲ့လူဝီ..ဒရူး..နဲ့ မာဖီကြီးတို့ကို ကျားလှောင်အိမ်တွေဆီကို ခေါ်သွားပါတယ် ။ နီးလာတာနဲ့ အမျှ ကျားတွေရဲ့ ပုတ်အဲ့အဲ့..ညှီနံ့..သေးနံ့တွေ ကို
ရကြတယ် ။ ဒရူးတို့သည် တကယ့်ကိုဘဲ ကျားစာအကျွေးခံရတော့မှာမို့ အရမ်းကို တုန်လှုပ် ခြောက်ခြားနေကြတယ် ။
ဒေါရစ်စ် က ကိုယ်လုံးကြီးကြီးတောင့်တောင့်နဲ့ မာဖီကြီး ကို သေသေချာချာ ကြည့်တယ် ။
“ ဟား..ဒီကောင်ကြီး ကို ဘော်ဘီတို့ အရမ်း သဘောကျမှာဘဲ...ဘော့စ်..ဘယ်ကောင်ကို အရင် ကျွေးမလဲ....တယောက် ဆိုရင် ဒီညအတွက် ဂျောဂျီနဲ့ ဘော်ဘီအတွက် လုံလောက်တယ်..ကျန်တဲ့ နှစ်ယောက်က ကျန်တဲ့ ကျားတွေကို မနက်ဖန် နေ့လည်စား ကျွေးလိုက်မယ် လေ..မကောင်းဘူးလား....”
“ ငါ ရွေးရမယ် ဆိုရင် လူဝီ ဆိုတဲ့ ဒီ ခွေးမသား ဘဲ..သူက ငါ့ကို ဒူးထောက် တောင်းပန်လို့..အင်း..ငါ့သမီးကလည်း သူ့အသက်ကို အလှူခံလို့..ငါ ပြန် လွှတ်ပေးလိုက်တာ...ဒီကောင်က ငါ့အကြောင်းကို မသိဘူး...သူသိဖူးဆက်ဆံဘူးတဲ့ ခပ်ည့ံညံ့ လူဖြူတကောင်လို့ ထင်နေပုံ ရတယ်...ဒရူးဆိုတဲ့ သူ့ဘော်ဒါ အားကိုးနဲ့ ငါ့ကို စော်ကား အာခံတယ်..သူ့ကို အရင်ဆုံး ကျွေးမယ်..”
“ ကောင်းပြီ ဘော့စ်...ဘော့စ်ကော သူ့ကို ဂျော်ဂျီတို့ ဘော်ဘီတို့ စားသောက်ကြတာကို ကြည့်အုံးမလား....”
“ ငါကြည့်ချင်တာထက် ဒီက ဒရူးနဲ့ သူ့သစ္စာခံ တပည့်ကြီးတို့ကို ပြချင်တယ်....”
“ ကောင်းပြီ..ဘော့စ်...”
ဒေါရစ်စ်က ကျားတွေ အိပ်တဲ့ တန်းလျားကြီးကနေ သံစကာ စည်းရိုးနဲ့ ကျားခြံထဲကို ထွက်တဲ့ သံတံခါးပေါက်ကြီးတခုကို စက်သီးကြိုး တပ်ထားတဲ့ တံခါးကို ဆွဲမတင်ကာ ဖွင့်လိုက်ပါတယ် ။
ဒုံး...ဒုံး..ဒရုန်း...ဆိုတဲ့ အသံကြီးနဲ့အတူ တံခါးချပ်ကြီး မြောက်တက်ကာ ပွင့်သွားတယ် ။
ပွင့်သွားတာနဲ့ ကျားကြီး နှစ်ကောင် ဟာ ခြံဝင်းထဲကို ပြေးထွက်လာကြတယ် ။ အဝါရောင်ပေါ်မှာ အနက်စင်းနဲ့ ဘင်္ဂလားကျားကြီး နှစ်ကောင် ...။
ဂျော်ဂျီ နဲ့ ဘော်ဘီ ...။
ဆာလောင်မွတ်သိပ်နေကြလို့လား မသိ ..။ ကျားကြီးတွေသည် အငြိမ်မနေဘဲ သံစကာ စည်းရိုး တလျောက် ပတါကာ ပတ်ကာ လျောက်ရင်း အစွယ်ကြီးတွေ ဖြဲညပကာ ဟိန်းလိုက် အော်လိုက်နဲ့
လုပ်နေကြတယ် ။
လူဝီသည် ကားနဲ့ တရွတ်တိုက် ဆွဲထားခံရကထဲက တကိုယ်လုံး စုတ်ပြတ်ကာ နာကျင် ခံစားနေရပြီး ယခု ကျားတွေ ဆွဲဖြဲကိုက်စာတာကို ခံရအုံးမှာ ဖြစ်လို့ တဆတ်ဆတ်
တုန်ရီကာ ကြောက်လန့်နေသည် ။
“ မင်းတို့ကို မင်းတို့ မသေခင် ငါ ကျားမွေးတဲ့အကြောင်း နဲနဲ ပြောပြအုံးမယ် ..ကျားတွေက မျိုးတုန်းစ ပြုနေတဲ့ တောရိုင်းသတ္တဝါတွေ ဆိုတာ မင်းတို့လည်း ကြားချင် ကြားဖူးကြမှာပေါ့...အာရှတိုက်က
တောတွေထဲမှာ ကျားတွေသာ လူတွေ သတ်ဖြတ်လို့ တော်တော့်ကို ရှားပါးနေကြပြီ....ဥပဒေအရ ဘယ်လိုဘဲ ဘယ်လောက်ဘဲ တားတား....တရားမဝင် သတ်နေတဲ့ မုဆိုးတွေ က ရှိနေတယ်...။
ဒါပေမယ့် ..ငါတို့ တိုင်းပြည်မှာ အခု ကျားတွေကို သားဖေါက်ပြီး စနစ်တကျ မွေးမြူတဲ့ ကျားမွေးမြူရေး လုပ်တဲ့လူတွေ တော်တော် များလာတော့ ငါ အပါအဝင် ကျားခြံတွေမှာ မွေးထားတဲ့ ကျားတွေ
သာ အရေင်အသွေးလှပပြီး ကြီးထွားလွန်းလို့ အရမ်းကို အောင်မြင်လာတယ် ..ဒို့ ဒီနိုင်ငံမှာ မွေးထားတဲ့ ကျားတွေရဲ့ အရေအတွက်ဟာ တကယ့်တောနက်တွေထဲမှာ ရှိနေတဲ့ ကျားတွေရဲ့
အရေအတွက်ထက် ပိုနေပြီ ကွ...”
ဒေါရစ်စ်သည် ဒူးထောက်ကာ ကူးပါး ပြောတာတွေကို နားထောင်နေတဲ့ လူဝီကို ကျားခြံက တံခါးပေါက်ကနေ တွန်းသွင်းထည့်ဖို့ အဆင်သင့် ပြင်နေတယ် ။
သွေးအလိမ်းလိမ်းနဲ့စုတ်ပြတ်သပ်နေတဲ့လူဝီက ကူးပါးကို နောက်ဆုံးအနေနဲ့ သူ့ကို ကျားစာမကျွေးဖို့ တောင်းပန်ပြန်တယ် ။
“ ဒီတခါတော့..မရတော့ဘူး..လူဝီ....မင်းကို မယုံတော့ဘူး..မင်းက လူယုတ်မာ..ကောက်ကျစ်တဲ့ကောင် ...တောင်းပန်ပြီး နောက်ကျရင် ငါ့ကို နောက်ကျော ကို ဓါးနဲ့ ထိုးမယ့်ကောင် ....”
“ မဟုတ်ပါဘူး..ကူးပါးရယ်..အသက် မသေပါရစေနဲ့..မင်းကျွန်အဖြစ် ဘာခိုင်းခိုင်း လုပ်ဆို လုပ်ပေးပါရစေလား....”
“ ဟားဟားဟား...တော်တော် လာတဲ့ကောင်..ရယ်ရတယ်..ဟားဟားဟား...”
ကူးပါးက တဟားဟား အော်ရယ်လိုက်တော့ တပည့်တွေကလည်း လိုက် ရယ်မောလိုက်ကြတာ ဆူညံသွားတယ် ။
ဒေါရစ်စ်က လူဝီကို မတ်တပ်ထရပ်ခိုင်းလိုက်တယ် ။
“ မင်း အဝတ်တွေကို ချွတ်ရမယ်....” လက်ပြန်ကြိုး တုပ်ထားတာကို ဒေါရစ်စ်က မောင်းချဓါးတချောင်းနဲ့ လှီးဖြတ်ပေးလိုက်တယ် ။
“ အဝတ်တွေကို ချွတ်စမ်း..တခုမကျန် ချွတ်..မင်းကို ကိုက်စားရင် အဝတ်မပါတော့ ငါတို့ ကျားတွေအတွက် ပို ကောင်းတယ်...ချွတ်..မြန်မြန် ချွတ်....”
လူဝီက တုန့်ဆိုင်းနေလို့ ရိုးလင်းသန်းဒါး တယောက်က အမ်ဆယ့်ခြောက် ရိုင်ဖယ် ဒင်နဲ့ ကျောကို ဆောင့်လိုက်တယ် ။
“ ကြာမနေနဲ့..ချွတ်ဆို ချွတ်....”
လူဝီလည်း သူ့ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်တွေအားလုံးကို ချွတ်ပစ်လိုက်တယ် ။ ထွားကြိုင်းတုတ်ခိုင်တဲ့ လူဝီကြီးသည် မဲပြောင်နေသည် ။ ကိုယ်တုံးလုံးကြီး ဖြစ်သွားလို့ သူ့ရှည်လျား တုတ်ခိုင်တဲ့
လီးတန်ကြီးကိုလည်း ဒေါရစ်စ် အပါအဝင် လူအားလုံး တွေ့မြင်နိုင်တယ် ။ ဒေါရစ်စ်က လူဝီရဲ့ လီးကြီးကို သေသေချာချာ ကြည့်နေတယ် ။
“ ဟူး...တော်တော်ကြီးပြီး ရှည်တဲ့ လီးဘဲ...”
ဒေးရစ်စ်ရဲ့ စကားကြောင့် ကူးပါးရဲ့ ဘေးမှာ ရပ်နေတဲ့ မစ်ဆီ လည်း လူဝီရဲ့ ပေါင်ကြားကို ကြည့်လိုက်တယ် ။
ကူးပါးက တဟားဟား အော်ရယ်လိုက်ပြန်တယ် ။
“ ဒေါရစ်စ်..မင်းစိတ်ထဲမှာ ဘာတွေ ဖြစ်နေသလဲ ငါ သိတယ်..သိတယ်..ဒါပေမယ့် ဒီကောင်ကြီးကို အခု သုတ်သင်ပစ်မှကို ဖြစ်မယ်...ဟို ကျန်တဲ့ နှစ်ယောက်ထဲက မင်း ကြိုက်ကောင်ကို ရွေး..မင်းနဲ့
လွှတ်ပေးမယ်....ဒီ လူဝီ တိုတဲ့ ကောင်ကိုတော့ ကျားကျွေးပစ်မှ ဖြစ်မယ် ....”
ဒေါရစ်စ်က တဟဲဟဲ ရယ်တယ် ။ ဒေါရစ်စ်သည် အပြောအဆို ရဲတင်း ပွင့်လင်းတယ် ။ ပက်စက်တယ် ။ “ ဘော့စ်ရယ်..မင်းက ဘော့စ်ဘဲ..မင်း ပြောတဲ့ အမိန့်ကို ငါ နာခံရမှာပေါ့....လီးကြီးက အောင်မြင်လွန်းလို့ နှမြောမိတာပါ..”လို့ ပြောရင်း ကျားခြံတံခါးမှာ ခတ်ထားတဲ့ သော့ဂလောက်ကြီးကို ဖွင့်လိုက်ပါတယ် ။
လူဝီမှာ တကယ့်ကို တုန်ခါနေအောင် ကြောက်နေတယ် ။
“ မလုပ်..မလုပ်ပါနဲ့....ငါ့ကို ခွင့်လွှတ်ပါ...ကူးပါးရယ်..တကယ်ဘဲ မင်းကို ငါ တပည့်ခံပါတယ်...လုပ်ပါကွာ.....ငါ့ကို မသတ်ပါနဲ့...”
ဒေါရစ်စ်က သူ့ကျောကို ဆောင့်တွန်းပြီး ခြံတံခါးကို ဟကာ အထဲကို တွန်းသွင်းဖို့ လုပ်တယ် ။
“ အား..မလုပ်ပါနဲ့...အားဟား....အိုး.....”
လူဝီ..က အကျောက်အကန် ငြင်းဆန် ရုန်းတယ် ။ ဒေါရစ်စ်က ဘေးက ရပ်ကြည့်နေတဲ့ ဂိုဏ်းဝင်တွေကို လူဝီကို ဖမ်းချ ုပ်ပြီး ကျားခြံထဲ ကူသွင်းပေးဖို့ အကူအညီ တောင်းတယ် ။
“ ဒက်ဒီ....သူ့ကို ကျားစာ မကျွေးပါနဲ့....”
“ ဟင်..ဟယ်သာ ...”
“ ဒက်ဒီ....လူတယောက်ကို သေနတ်နဲ့ ပစ်သတ်လိုက်တာဟာ မကောင်းပေမယ့် ကျားစာကျွေးမယ်
ဆိုတာကတော့ လူမဆန်လွန်းတဲ့ အလုပ်တခု ပါ...နောက်ဆုံး ဒီလူတွေဟာ ဒက်ဒီ့ရန်သူတွေမို့ သတ်
ချင်ရင် သေနတ်နဲ့ ပစ်သတ်လိုက်တာကမှ တော်ပါသေးတယ်...ကျားတွေကို ကိုက်စားခိုင်းတာ မကောင်းပါဘူး ဒက်ဒီ....”
ဟယ်သာ က ဒေါရစ်စ်ကို ကျားခြံက တံခါးကို ပြန်ပိတ်လိုက်ဖို့ ပြောလိုက်တယ် ။
ဒေါရစ်စ်က “ ငါ ဘယ်သူ့ကားကို နားထောင်ရမှာလဲ..ဘော့စ်တွေ များနေတယ်...” လို့ မဲ့ရွဲ့ပြီး ပြောလိုက်တယ် ။
ကူးပါးက “ ဒေါရစ်စ်..နင် ငါ့သမီး စကားကို နားထောင်ရမယ်လို့ ငါ ပြောထားတယ်လေ..ငါ့သမီးက
ငါတို့ ဂိုဏ်းကို ဦးဆောင်နေပြီ ဆိုတာ နင် မသိဘူးလား ...” လို့ လှမ်းဟောက်လိုက်တယ် ။
ဒေါရစ်စ်လည်း..“ ဆောရီးဘဲ..ကူးပါး....” လို့ ပြောလိုက်တယ် ။
“ ဟယ်သာ..သမီး..နင့်စကားကို နားထောင်မိလို့ ဒီ လူဝီက ငါ့ကို ပြန်အာခံခဲ့တယ်..သူ့ကိုငါ အရှင်မထားနိုင်ဘူး...”
“ ဒါဆိုလဲ ဒက်ဒီ့သဘောဘဲ..သူ့ကို ပစ်သတ်ချင် သတ်လိုက်...ကျားစားမကျွေးရင် တော်ပြီ....”
ဒေါရစ်စ်က “ ဂျော်ဂျီ နဲ့ ဘော်ဘီတို့ အရမ်း ဆာနေတယ်..သူတို့ကို အစာ မကျွေးရသေးဘူး...အစာ လက်ကျန် မရှိတော့ဘူး ..ဘယ်လို လုပ်ရမလဲ...” လို့ ပြောပြန်တယ် ။
ဟယ်သာလည်း “ ဒေါရစ်စ်..ဒီလို ဖြစ်နိုင်တယ် ဆိုတာကို သိလို့ လမ်းမှာကားတိုက်လို့ သေနေတဲ့
သမင်တကောင် ကို ငါတို့ ကောက်တင်ခဲ့တယ် ..အဲဒါကို ကျွေးလိုက်..” လို့ ပြောတယ် ။
စူဇန်နဲ့ နေခတို့က သမင်သေကြီးကို ခြေထောက်တွေကနေ တရွတ်တိုက် ဆွဲလာပြီး ဒေါရစ်စ်ကို ပေး
လိုက်တယ် ။
ကူးပါးလည်း “ ဒီညတော့ အချိန် မရှိဘူး..ဒီကပ္ပလီကောင်တွေကို လှောင်ထားလိုက်..နောက်နေ့ကျမှ တခုခု လုပ်မယ် ..” လို့ ပြောရင်း မစ်ဆီကို ခေါ်ကာ ထွက်သွားလိုက်သည် ။
ဟယ်ာလည်း..“ အချိန်မှီလို့ တော်ပါသေးတယ်...စူဇန်နဲ့ နေခရေ...ကျားစာကျျွေးတယ် ဆိုတာက တော်တော့်ကို ဆိုးတယ်..” လို့ ပြောလိုက်ပါတယ် ။
နေခနဲ့ စူဇန်က ကျားတွေကို သဘောကျနေကြတယ် ။ ကျားခြံတွေကို လိုက်ကြည့်ကြတယ် ။
ဟယ်သာ့ရဲ့ ဖုန်း မြည်လာတယ် ။
“ဘိုက်ကာ့စ်ပါရာဒိုက်စ် ” က ခေါ်တာ ။
ရဲတပ်ဖွဲ့က “ ကူးပါး ” ရှိသလား လာမေးတယ် တဲ့ ။
ဟယ်သာက “ နေခနဲ့ စူဇန်..ဒက်ဒီ့ကို ရဲတွေ လာမေးနေပြီ...” လို့ ပြန်ပြောပြတယ် ။
နေခရဲ့ တိုက်အမြင့် တိုက်ခန်းရဲ့ ခေါင်မိုးပေါ်မှာ ဟယ်သာနဲ့ စူဇန် ထိုင်နေကြတယ် ။
ညဉ့်နက်ပြီ ။ ဒါပေမယ့် အိပ်လို့ မရကြသေး ။ မအိပ်ချင်သေး ။ ၀ိုင်တခွက်စီနဲ့ ထိုင် စကားပြောနေကြတယ် ။
ဟယ်သာက “ နေခရော...သူ အပြင်များသွားလား...” လို့ စူဇန့်ကို မေးလိုက်တယ် ။ စူဇန်က သူမသွား
ပါဘူး..သွားရင် ပြောသွားမှာပေါ့...ကြည့်ရတာ ရေချိ ုးနေတယ် နဲ့ တူတယ် ..စူဇန်လည်း ၀ိုင်ပုလင်း
အသစ် ဆင်းယူလိုက်အုံးမယ်...” လို့ပြောပြီး သူတို့နှစ်ယောက် သောက်လိုက်လို့ ကုန်သွားတဲ့ ပုလင်းခွံ
ကို ကောက်ယူပြီး ခေါင်မိုးပေါ်ကနေ လှေခါးလေးအတိုင်း ဆင်းတော့ ဟယ်သာလဲ..“ ငါလဲလိုက်မယ်..
သေးပေါက်ချင်လို့..”လို့ ပြောရင်း စူဇန့်နောက်က လိုက်ဆင်းလိုက်တယ် ။
စူဇန်က ရေချိုးခန်းဖက်ကို မေးငေါ့ပြပြီး..“ နေခ....ရေချိ ုးနေတယ်.. တွေ့လား” လို့ ဟယ်သာ့ကို ပြောလိုက်တယ် ။ တဝေါဝေါ ရေသံတွေ ကြားနေရတယ် ။ နေခ ရေချိုးခန်းတံခါးကို ပိတ်မထားဘူး ။
စူဇန်က ဟနေတဲ့ ရေချိုးခန်းတံခါးပေါက်ကနေ အထဲကို လှမ်းကြည့်လိုက်ပြီး ပြုံးစိစိနဲ့ “ နေခ ရဲ့ နစ်
ကက် ကိုယ်လုံးအလှကို ကြည့်မလား...” လို့ ဟယ်သာ့ကို လှမ်းခေါ်ရင်း မေးလိုက်တယ် ။ ဟယ်သာ
ကလည်း ၀ိုင်သောက်ထားတာ အရှိန်ရနေပြီး ခက်ထွေထွေလေးနဲ့..“ ဘယ်မှာလဲ..ကြည့်မယ်...” လို့ပြောပြီး စူဇန်နဲ့အတူ ရေချိုးခန်းတံခါးကနေ အထဲကို ချောင်းကြည့်လိုက်တယ် ။
“ အိုး..” “ ဟယ် ...”
ကျစ်လစ် အချိုးကျတဲ့ ကိုယ်လုံးတီး ကိုယ်နဲ့ နေခကို ရေချိုးနေတာ တွေ့လိုက်ရလို့ စူဇန် နဲ့ ဟယ်သာ
သဘောကျသွားကြတယ် ။ သူတို့မျက်လုံးတွေက နေခရဲ့ သိသိသာသာ ထွားပြီးရှည်တဲ့ လိင်တန်ချောင်း
ဆီကနေ မခွာနိုင်ကြဘူး ။ နေခရဲ့ လိင်တန်ချောင်းက မတောင်သေးတာတောင် တော်တော်ကြီးပြီး တော်တော် ရှည်တယ် ။ ဟယ်သာလည်း ဘဲ မရှိဘဲ ယောကျ်ားနဲ့မထိတွေ့ဖြစ်တာ အချိန်တော်တော်
လေး ကြာခဲ့ပြီ ဆိုတော့ ယောကျင်္ား လိင်တန်ကို အခုလို တွေ့လိုက်ရတဲ့အခါမှာ စိတ်ထဲမှာ သဘောကျ
တောင့်တသလိုလို ဖြစ်သွားရတယ် ။ ကြည့်ကောင်းကောင်းနဲ့ ကြည့်နေလိုက်ကြတာ နေခ ရေချိုးပြီးသွားလို့ တဘက်လေးတထည်နဲ့ သူ့ခါးမှာ ပတ်လိုက်တဲ့အချိန်ကျမှ စူဇန်နဲ့ ဟယ်သာတို့
၀ိုင်ပုလင်း အသစ်တလုံးကို ဆွဲပြီး တိုက်ခေါင်မိုးပေါ်ကို ပြန်တက်ခဲ့ကြတယ် ။
သူတို့ ဆက်သောက်နေကြတဲ့အချိန် နေခ အပေါ်ကို တက်လာတယ် ။
“ ဟေ့..သောက်နေကြပလား...”
နေခလည်း ၀ိုင် ထိုင်သောက်နေကြတဲ့ စူဇန်နဲ့ ဟယ်သာတို့အနားမှာ ဝင်ထိုင်လိုက်တယ် ။ စူဇန်နဲ့
ဟယ်သာတို့ နှစ်ယောက်စလုံး တီရှပ်ပွပွကြီးတွေ ဝတ်ထားတာ အောက်မှာ ဘာမှ ခံဝတ်မထားလို့ သူ
တို့ရဲ့ ရင်သားတွေက တချက်တချက် လှုပ်တုန်သွားတာတွေ မြင်နေရသလို ရင်သီးအဖုလေးတွေက
လည်း တီရှပ်အသားပါးပါးမှာ ထင်းထင်းကြီး ဖြစ်နေတယ် ။
“ ဟုတ်တယ်..ဒါ ဒုတိယ တပုလင်း......နေခရော သောက်ပါလား...”
“အင်း..သောက်မယ် ..”
စူဇန်က ဖန်ခွက်လွတ်တခွက်နဲ့ဝိုင်ငှဲ့ထည့်ပေးတယ် ။
“ ဟယ်သာ..မင်း အဖေသတင်း ဘာထူးသေးလဲ...”
“ဒက်ဒီ့ကို ရဲတပ်ဖွဲ့က မေးမြန်းဖို့ လိုက်ရှာတာ..ဒက်ဒီက ဒီမြို့က အချမ်းသာဆုံး သြဇာရှိတဲ့ ဘီလျံနာ
မစ္စတာဝူး ရဲ့ အိမ်က ညစာစားပွဲမှာ ရောက်နေတယ် တဲ့..ညက ဖြစ်ပျက်တာတွေမှာ သူမပါဘဲ မစ္စတာဝူး
နဲ့ အတူတူ ရှိနေတယ် လို့ အလီဘိုင် ပြနိုင်တာနဲ့ ရဲတွေလဲ ဒက်ဒီ့ကို မဖမ်းနိုင်ကြဘူး ...အဲဒီ ညစာစားပွဲမှာ မြို့တော်ဝန်လဲ ရှိနေတယ်လေ ..မြို့တော်ဝန်က ဒက်ဒီနဲ့ သူ ချက်စ်ကစားနေတာ တည
လုံးဘဲ လို့ ရဲဝန်ကို ပြောလိုက်လို့ ရဲတွေ ဘာမှ မလုပ်နိုင်ဘူး...တဲ့..”
“ အင်း ..မင်း ဒက်ဒီကတော့ တကယ် ပိုင်တာဘဲ...ဒါကြောင့်လဲ ဒို့ရဲ့ ဂရင်းရယ်ဂင် ခေါင်းဆောင် အဲဖရက်က မင်းဒက်ဒီဆီမှာ အကူအညီတောင်းစရာ ရှိနေတယ် လို့ ငါ့ကို ပြောသေးတယ် ..”
“ ဟုတ်လား...မင်း ဒက်ဒီ နဲ့ တွေ့ချင်တယ် ဆိုရင် ငါ ချိန်းပေးလိုက်မယ် ...နေခ”
“ ကောင်းသားဘဲ ဟယ်သာ...”
စူဇန်က ဒိန်ခဲတုံးအကြီးကြီးကို ဓါးလေးနဲ့ ခွဲစိပ်နေတယ် ...။ ပြီးတော့ သွားကြားထိုးတံလေးတွေ နဲ့ထိုးစိုက်နေတယ် ။
စကားတပြောပြောနဲ့ ၀ိုင်တပုလင်း ထပ်ပြောင်သွားတယ် ။
“ အိပ်ချင်ပြီ ...”
၀ါးကနဲ သန်းရင်း စူဇန်က ပြောလိုက်တယ် ။
ဟယ်သာက “ မင်း သောက်တာ များသွားတယ် ထင်တယ်..” လို့ ပြောရင်း ရယ်တယ် ။
တကယ်တော့ စူဇန်သည် အိပ်ချင်တယ် ဆိုတာ နေခနဲ့ အိပ်ရာထဲ ချစ်တလင်းခေါ်ချင်လာတာကို ပြောတာပါ ။
“ ဟယ်သာ ဘယ်မှာ အိပ်မလဲ...” လို့ စူဇန်က မေးရင်း ထရပ်လိုက်ကာ အကြောဆန့်တယ် ..။
နေခ တိုက်ခန်းက အိပ်ခန်းလေး တခန်းထဲပါတာမို့ ..။
ဟယ်သာက “ ဧည့်ခန်းက ကောက်ချ် ( ဆိုဖာ ) မှာဘဲ အိပ်မှာပေါ့..” လို့ ပြောလိုက်တယ် ။
စူဇန်နဲ့ နေခ အိပ်ဖို့ အောက်ကို ဆင်းသွားတော့ ဟယ်သာ တိုက်မိုးပေါ်မှာ တယောက်ထဲ ကျန်ခဲ့တယ်
။ ဟယ်သာလည်း မိုက်ကန်းဆိုးသွမ်းတဲ့ အဖေ နဲ့ ရှေ့ဆက် နေထိုင် လုပ်ကိုင်ဖို့ စိတ်မရှိတော့ဘူး ။
တတ်နိုင်ရင် တခြားတိုင်းပြည်တခုခုကို ထွက်သွားချငတယ် လို့ စူဇန့်ကို အမြဲလို ညည်းမိတယ် ။
စူဇန်က ထိုင်း ကို သွားနေဖို့ ပြောတယ် ။ ထိုင်းမှာက ကုန်ကျစားရိတ်လည်း နည်းပြီး အိမ်လဲ စျေး
သက်သာတယ် ...အေးအေးဆေးဆေး ပင်လယ်ကမ်းစပ်မှာ ပျော်လို့ရတယ် လို့ အကြံပေးတယ် ။
ဟယ်သာလဲ တခါမှ ထိုင်း ကို မရောက်ဖူးပါဘူး ။ စူဇန်နဲ့ တနေ့တော့ သွားလည်မယ်လို့ စိတ်ကူး
တယ် ။
တယာက်ထဲ ထိုင်ပြီး တိုက်မိုးပေါ်ကနေ မဲမှောင်နေတဲ ကောင်းကင်ပြင်ကြီးကို ငေးရင်း စဉ်းစားနေတဲ့
အချိန် မိုးစက်လေးတွေ ကျလာတာကြောင့် အောက်ထပ်ကို ဆင်းခဲ့လိုက်တယ် ။ နေခနဲ့ စူဇန်တို့
အိပ်ကြပြီထင်တယ် လို့ တွေးရင်း သူတို့ အိပ်ခန်းလေးဆီကို ကဲကြည့်လိုက်မိတော့ ဟနေတဲ့ တံခါး
ပေါက်ကနေ သူတို့နှစ်ယောက် ကုတင်ပေါ်မှာ အချစ်ကြမ်းနေကြတာကို တွေ့လိုက်ရတယ် ။
သောက်တာများသွားတဲ့ သူတို့သည် တံခါး ပိတ်ဖို့ မီးမှိတ်ဖို့ကို သတိမရကြတော့ဘူး ထင်ပါရဲ့ ။
ပေါ်တင်ကြီး ကြမ်းနေကြတယ် ။
အဝတ်မဲ့နေတဲ့ သူတို့ဟာ ကိုယ်ခန္ဒာ အချိ ုးအစား ကြည့်ကောင်းကြသူတွေ ဆိုတော့ အိပ်ရာပေါ်
ချစ်စခန်းဖွင့်ကြတဲ့အခါ ကြည့်လို့ကောင်းတဲ့ မြင်ကွင်း ပါ ။
စူဇန်က ကိုယ်တုံးလုံးနဲ့ ပက်ပက်စက်စက်ကြီး လှလွန်းနေတယ် ။ နေခ ကို မြင်ရတာလဲ ဟယ်သာ့
စိတ်တွေ ဗလောင်ဆူကုန်တယ် ။ နေခ ဟာ မော်ဒယ်လ်ကောင်တကောင်လိုဘဲ ကြည့်ကောင်းနေတယ်။
နေခကို စူးစိုက်ကြည့်ပြီး ပစ်မှားနေမိတယ် ။ နေခ နဲ့ ကာမစပ်ယှက်ချင်စိတ်တွေ တဖွားဖွား ပေါ်ပေါက်နေတယ် ..။
ဟယ်သာလည်း စောစောထဲက နေခရဲ့ ဝတ်လစ်စလစ်ကိုယ် နဲ့ သူ့စံချိန်မှီတဲ့ လိင်တန်ကို တွေ့ခဲ့ရ
လို့ စိတ်တွေ ထကြွခဲ့ရတာ အခုတဖန် သူတို့ အချစ်စခန်းဖွင့်နေတာတွေကိို ထပ်တွေ့လိုက်ရတော့
မျက်နှာ မလွှဲပစ်နိုင်တော့ဘဲ သေသေချာချာ ငေးကြည့်နေမိပါတော့တယ် ။
နေခရဲ့ ကိုယ်ပေါ်မှာ စူဇန် ရောက်နေတယ် ။ စူဇန်ဟာ တလှုပ်လှုပ်နဲ့ နေခ အပေါ်ကနေ တက်ဆောင့်
နေတယ် ။ နေခကလည်း စူဇန့် နို့ကြီးတွေကို ဆုပ်နယ်လိုက် စို့ပေးလိုက်နဲ့ ..။
သူတို့ လုပ်နေကြတာကို ကြည့်ရတာ အကောင်းစား ရိုက်ထားတဲ့ အပြာရုပ်ရှင်တခုကို ကြည့်နေရ
သလိုဘဲ ။
ဟယ်သာ ကြည့်နေဆဲ အချိန်မှာ သူတို့ ပုံစံပြောင်းလိုက်ကြတယ် ။ စူဇန်က ကုတင်စောင်းမှာ ဖင်ပူး
တောင်းထောင်ပေးတာကို နေခက ကုတင်ဘေးမှာ မတ်တပ်ရပ်လျက်က လုပ်တာ ။ စူဇန့် ခါးလေးကို
လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင်ပြီး နေခ ဆောင့်နေတာတွေကို ကြည့်ရင်း ဟယ်သာ့ပေါင်ကြားမှာ
အရည်တွေ စီးကျကုန်တယ် ။ ဟယ်သာ့ ပူစီကနေ စိမ့်ယို စီးကျလာတဲ့ အရည်တွေပေါ့ ..။ ဟယ်သာ ကြည့်နေတဲ့နေရာကနေ နေခရဲ့ တုတ်တုတ်ခဲခဲ အတန်ကြီး
စူဇန့် အဖုတ်ကြီးထဲကို တစွပ်စွပ်နဲ့ ဝင်ထွက်နေတာကို မြင်နေရတယ် ။ စူဇန်ရဲ့ တအားအား
အော်လိုက်တဲ့ အသံတွေကလည်း အသားချင်းရိုက်ခတ်တဲ့ တဖတတ်ဖတ် အသံတွေနဲ့ အတူတူ
ကြားနေရတယ် ။
ဟယ်သာလည်း သူတို့ အချစ်ပွဲကြမ်းကို ငေးမောနေရင်း အခန်းနားကို တိုးကပ်သွားမိလိုက်တယ် ။
ဒီအခါမှာ ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာ ချထားတဲ့ဆေးလိပ်ပြာခွက်ကို ခလုပ်တိုက်မိသွားတယ် ။ လျာထိုးသစ်သား
ကြမ်းပြင်မှာ ဖန်ဆေးလိပ်ပြာခံခွက် ရွေ့လျားသွားတဲ့ အသံကို ချစ်စခန်းဖွင့်နေကြတဲ့ နေခနဲ့
စူဇန်တို့ ကြားသွားပြီး လှမ်းကြည့်လို့ ဟယ်သာ ကြည့်နေတာကို မြင်သွားတယ် ။
ဟယ်သာလည်းမျက်နှာလွှဲပြီး လှည့်ထွက်ဖို့ လုပ်တဲ့အချိန် စူဇန်က ကုတင်ပေါ်ကနေ “ ဟယ်သာ...လာခဲ့..ဒို့ဆီကိုလာခဲ့...လို့ လှမ်းခေါ်တယ် ။
ဟယ်သာလည်း..“ မလာတော့ဘူး စူဇန်ရေ..ဟယ်သာ အိပ်တော့မယ် ...” လို့ ပြန်ပြောလိုက်တယ် ။ ဟယ်သာရဲ့ အသံတွေ တုန်နေတယ် ဆိုတာ ကိုယ့်ဖါသာ ကိုယ် သိနေတယ် ။
သူတို့အတွဲကို ချောင်းကြည့်နေမိတာ မိသွားလို့ ဟယ်သာ ရှက်မိတယ် ..။
စူဇန် အိပ်ခန်းထဲက ထွက်လာတယ် ။
“ လာ..ဟယ်သာ..ဒို့တတွေ နဲ့ လာအိပ်..” လို့ ပြောပြီး ဟယ်သာ့ကို အတင်း ဆွဲခေါ်သွားတယ် ။
ဟယ်သာ့ဒူးတွေ တုန်နေတယ် ။
ဟယ်သာလည်း ရင်တွေ တအားခုံပြီး စိတ်တွေ တအား ဆူကြွဖေါက်ပြန်လာတယ် ။ ရင်သီးတွေ တင်းမာလာတယ် ။ ပေါင်ကြားက ပူစီက ဖေါင်းကြွပြီး ယားလာတယ် ။ ကုတင်အနားကို ရောက်တော့
စူဇန်က ဟယ်သာ ဝတ်ထားနဲ့ တီရှပ်ပွပွကြီးကို မ ချွတ်တယ် ။ ဟယ်သာ့တကိုယ်လုံးမှာ ပေါင်လည်လောက် အထိ ရှည်တဲ့ ဒီတီရှပ်ကြီးဘဲ ဝတ်ထားတာလေ ..။ အောက်မှာ ဘရာရော ပင်တီရော
မဝတ်ထားဘူး ။ ဒီတော့ တီရှပ်ကြီးလည်းဟယ်သာ့ကိုယ်ပေါ်က ကွာသွားရော ဟယ်သာ လုံးဝ နစ်ကက်ကြီး ဖြစ်သွားတော့တာဘဲပေါ့ ။
အထိန်းအကွပ်မဲ့နေတဲ့ ဟယ်သာ့ ရင်သားတွေက တီရှပ် ချွတ်လိုက်တဲ့အချိန် သူတို့ကို ပွတ်တိုက်
သွားတာကြောင့် တုန်ခါသွားကြတယ် ..။
စူဇန်က သူနဲ့ နေခကြားမှာ ဟယ်သာ့ကို အိပ်ခိုင်းတယ် ။ ဟယ်သာလည်း ယောကျ်ား အတွေ့အကြုံ
တွေ ရှိခဲ့ပေမယ့် အခုလို သရီးဆမ်း သုံးယောက် တခါမှ မလုပ်ဖူးဘူး ။
စူဇန်က ဟယ်သာ့ကျောပြင်လေးကို ဖွဖွလေး ပွတ်သပ်ပေးနေတယ် ။ ပါးစပ်ကလည်း နေခကို ဟယ်သာ့ကို နမ်းပေးဖို့ ပြောနေတယ် ။ ဟယ်သာ့ နို့သီးလေးတွေကို စပြီး နမ်းပေးလိုက်ပါ..” ဆို
တဲ့ စူဇန့်စကားသံက ဟယ်သာ့ကို ကြက်သီးတွေ ထသွားစေတယ် ။
စူဇန့်စကားကို မြေဝယ်မကျ နားထောင်တဲ့ နေခက ဟယ်သာ့ရင်သီးလေး တဖက်ကို သူ့နှုတ်ခမ်းကြီးတွေနဲ့ ငုံဟတ်လိုက်တော့ ဟယ်သာလည်း အလန့်တကြား သူ့ လက်မောင်းတွေကို ဆုပ်ကိုင်ပြီး
နုတ်ကလည်း ကယောင်ကတမ်းတွေ ညည်းငြူလိုက်မိတယ် ။
နေခက ရင်သီးလေးကို သူ့နှုတ်ခမ်းတွေနဲ့ ညှပ်ပြီး ဆွဲယူနေတယ် ။ ဒီအချိန်မှာ နေခရဲ့ လက်တဖက်ကလည်း ဟယ်သာ့ပေါသ်ကြားက ပူစီဆီကို ရောက်နေတယ် ။ ဟယ်သာ့ပူစီကို သူ့လက်ဝါးကြီးနဲ့ အုပ်ကိုင်ပြီး ပွတ်ပေးနေတယ် ။ ဟယ်သာ တုန်လှုပ်စွာနဲ့ အော်ညည်းရတော့တယ် ။
နေခ ဒီလို လုပ်နေချိန်မှာ စူဇန်ကလဲ ဟယ်သာ့ဖင်တုံးတွေကို ပွတ်သပ်လိုက် ဆုပ်နယ်လိုက် လုပ်နေတယ် ။ မိန်းမချင်း အခုလို မလုပ်ခဲ့ဘူးတာကြောင့် ဟယ်သာ့အတွက် အထူးအဆန်း ဖီလင်
တမျိ ုးပေါ့ ..။ ဟယ်သာ့ပူစီမှာ အရည်တွေ စိုစိုရွှဲနေတာ နေခ စမ်းမိနေတယ် ။ ဟယ်သာ စိတ်တွေတအားလာနေတယ် ဆိုတာ နေခ သိသွားပြီ ။ နေခရဲ့ လက်တဖက်က ဟယ်သာ့လက်ကို ဆွဲယူလိုက်
ပြီး သူ့ရဲ့ ပူပူနွေးနွေး လိင်တန်ကြိးပေါ် တင်ပေးလိုက်တယ် ။ ဟယ်သာ့ကို ကိုင်ခိုင်းတာ ။
ဟယ်သာလဲ တကယ်တော့ နေခ ကို စိတ်ဝင်စားနေတာ ကြာပြီလေ..။ စောစောပိုင်းကလည်း နေခရေချိ ုးနေတာကို စူဇန်နဲ့ အတူတူ ကြည့်ခဲ့ကြတုံးကထဲကာနေခရဲ့ ထူးခြားတဲ့ လိင်တန်ကြိးကို စွဲလန်း
မိခဲ့ရတာ ဆိုတော့ အခုလို ဒီပစ္စည်းကြီးကို ကိုင်ခွင့်ရတာ ဟယ်သာ့အတွက် ရေငတ်တုံး ရေတွင်းထဲကျရတာပါ ။
လိင်တန်တုတ်တုတ် ရှည်ရှည်ကြီးကို လက်နဲ့ ဆုပ်နယ်ပွတ်သပ်မိတယ် ။ စိတ်တွေကတော့ ဒါကြီးနဲ့
အလိုးခံလိုက်ချင်တာ အရမ်းဘဲ ..။
ဟယ်သာ့ဖင်တွေကို ကောင်းကောင်း သမနေတဲ့ စူဇန်က “ ဟယ်သာ..နေခ လီးကို စုတ်ချင်လား...စုတ်
လိုက်..စုတ်လိုက်..” လို့ ပြောတယ် ။ နေခကလည်း သူ့လိင်တန်ကို ဟယ်သာ့ပါးစပ်နား ကပ်လာပေးတယ် ။ ဟယ်သာလည်း လက်တဖက်နဲ့ အရင်းပိုင်းကနေ ကိုင်ဆုပ်ပြီး ထိပ်ဖူး ဒစ်ပြဲကြီး
ကို ငုံစုတ်လိုက်တယ် ။ ဒီအချိန်မှာ စူဇန်က ဟယ်သာ့စောက်ပတ်ကို လက်ချောင်းတွေနဲ့ လိုင်းဆွဲပေးတယ် ။ နေခရဲ့ ဂွေးဥနှစ်လုံးကို ဟယ်သာ ဆုပ်ကိုင်ချေနယ်ပေးရင်း သူ့အတန်ကြီးကို အားရပါးရ စုတ်
ပေးလိုက်မိတယ် ။ နေခလဲ အံကိုကြိတ်ပြီး တအင်းအင်း ညည်းငြူရင်း ဟယ်သာ စုတ်ပေးတာကို ခံနေတယ် ။ စူဇန်က ဟယ်သာ့စောက်ဖုတ်ကို လက်ချောင်းတွေ ထိုးသွင်းပြီး ကစားပေးနေတယ် ။
ခုလိုသုံးယောက် ဆက်ဆံကြည့်ရတာ ဟယ်သာ့အဖို့ အရမ်း စိတ်လှုပ်ရှား စိတ်ထကြွမိရတဲ့ အတွေ့အကြုံတခုပါ ..။ နေခလည်း စူဇန့်ကို လိုးပေးလိုက် ဟယ်သာ့ကို လိုးပေးလိုက်နဲ့ တကယ့်ကို အားသန်ပြီးလိုးလဲလိုးနိုင်တဲ့ အလိုးသမားတယောက် ဆိုတာ ဟယ်သာ သိလိုက်ရတယ် ။ ဟယ်သာ့ကို သူလိုးနေတဲ့ တချိန်ထဲမှာ သူက စူဇန့်ကိုလည်း စောက်ပတ်ယက်ပေးတယ် ။ သုံးယောက်သား တယောက် နဲ့တယောက် ကောင်းအောင် အမျိုးမျိုး လှည့်ပတ် လုပ်ကြတယ် ။ ဟယ်သာလည်း စူဇန့်စောက်ပတ်ကိုယက်ပေးလိုက်တယ် ။ စူဇန် အရမ်းအော်တာဘဲ ..။ ဟယ်သာလည်း တခါမှတော့ စောက်ပတ် မယက်ဖူးဘူး ။ ကြိုးစား စေတနာထားပြီး စောက်စိလေးကို လျာနဲ့ထိုးကလိပေးလိုက်တယ် ။ဒီအချိန်မှာ ဟယ်သာက လေးဖက်ထောက်ထားတာကြောင့် နေခက အနောက်ကနေ ဟယ်သာ့ကို ဒေါ့ဂီစတိုင် နဲ့ လိုးပေးတယ် ။ နေခရဲ့ ဒုတ်ကြီးက ဟယ်သာ့ပူစီထဲ ပြည့်ကြပ်နေတယ် ။ ထိုးသွင်းလိုက်တိုင်း အရသာ
ရှိတာ အရမ်းပါဘဲ ..။
တဖြေးဖြေးနဲ့ အရှိန်မြင့်လာတယ် ..။ နေခဟာ တကယ့်ကို အလိုးကောင်းတဲ့ အလိုးသမားတယောက်
ဆိုတာ ဟယ်သာ သိလိုက်ရတယ် ။ ဟယ်သာရော စူဇန်ပါ “ ပြီး” အောင် သူ လိုးပေးနိုင်တယ် ။
အားလုံး လမ်းဆုံးတွေ အသီးသီး တက်လှမ်းပြီးတော့ ပက်လက်လှန်အိပ် အနားယူနေတဲ့အချိန် စူဇန်က
“ ဟယ်သာ...နောင်ကိုလည်း ဒို့သုံးယောက်အခုလိုဘဲ အတူတူ အိပ်ကြမယ်နော်...သဘောတူလား..” လို့မေးတယ် ။ ဟယ်သာလဲ သဘောတူတယ် လို့ ဖြေလိုက်တယ် . ။ မိန်းမတွေက များသောအားဖြင့်မုန့်ကိုသာ ဝေစားမယ်..ချစ်သူကိုတော့ ဘယ်တော့မှ ဝေမျှဖို့ မစဉ်းစားကြဘူး မဟုတ်လား ။
စူဇန်ကတော့ သဘောထားကြီးတယ် ။ ဟယ်သာ့ကိုလည်း တအား ချစ်တော့ သူ့ချစ်သူကို ဝေမျှတယ် ။ ဟယ်သာလည်း အခုလို သုံးပွင့်ဆိုင် လုပ်ရတာကို အရမ်း ကျေနပ် သဘောကျမိနေတာပါ
..။ဒို့၃ယောက် အမြဲ လက်တွဲကြမယ် လို့ ဟယ်သာ့ကို ပြောတယ် ။
နေခ ကူးပါးနဲ့ တွေ့ဖို့ စောင့်နေတယ် ။
စူဇန် လိုက်မလာဘူး ။
စူဇန် မနက်စောစော တိုက်အောက် ဆင်းပြီး ကော်ဖီနဲ့ မုန့် ဝယ်တဲ့အချိန် စူဇန့်ဒေါ်လေးနဲ့ ကော်ဖီဆိုင်မှာ သွားတိုးတယ် ။ ဒေါ်လေးက စကားတွေ ပြောစရာ ရှိတယ်ဆိုပြီး စူဇန့်ကို ခေါ်သွားလို့ စူဇန်
ဒေါ်လေးနဲ့ ပါသွားတယ် ။
နေခ လည်း စူဇန့်ဒေါ်လေးနဲ့ အဝင်အထွက် ခဏလေး ဆုံရတော့ ဒီ ဒေါက်တာဒေါ်နန္ဒာဇော်ပိုင် ဆိုတဲ့ စူဇန့်ဒေါ်လေးက သူ့ကို မနှစ်မြို့တဲ့ အကြည့်နဲ့ ကြည့်တယ် လို့ စိတ်ထဲမှာ ထင်မိတယ် ။
သူ့ကို မော်တော်ဆိုင်ကယ်ဂိုဏ်းက ကလေကခြေတယောက် ဆိုပြီး အထင်အမြင်သေးတာ လို့ စိလိုက်တယ် ။
ဒီ စူဇန့် ဒေါ်လေးက ရုပ်ကလည်း ချော..ပစ္စည်း ကလည်းကောင်း ( ရင်ထွားထွား..ခါးသေးသေး တင်ကားကား နဲ့ ) ဘာလို့များ အပျိ ုကြီး ဖြစ်နေပါလိမ့်လို့ တွေးမိတယ် ။ တဆကိထဲမှာဘဲ..ဒီ ဒေါ်လေး ဒေါ်နန္ဒာဇော်ပိုင် က သွေးသားဆူဖြိုး ကျန်းမာပြီး ချောလှနေတာ ဆန့်ကျင်ဖက် ယောကျ်ားကို တောင့်တ လိုလားတဲ့ စိတ်တွေ ဘာတွေတော့ တခါတခါ ဖြစ်မှာဘဲ ဆိုပြီး ဒေါ်လေးနန္ဒာဇော်ပိုင်ကို ဝတ်လစ်စလစ် အနေအထားနဲ့ မြင်ယောင်ကြည့်မိသွားတယ် ။
ဟာ..ငါ ဘယ်လို ဖြစ်တာလဲ..ဆိုပြီး ဒီ ညစ်ညမ်းတဲ့ စိတ်ကူး အတွေးတွေကို သူ့ခေါင်းထဲက ထုတ်ပစ်လိုက်မိတယ် ..။
ဟယ်သာက ကူးပါးဆီကို လိုက်ပို့တယ် ။ ကူးပါး လက်ရှိနေတဲ့ အိမ်က ဟယ်သာနဲ့ တချို့တပည့်တွေကလွဲလို့ ဘယ်သူမှ မသိကြဘူး ။ ကူးပါးနဲ့ မစ်ဆီတို့ အိမ်အပေါ်ထပ်က ဆင်းလာကြတယ် ။
ဘရိတ်ဖတ်စ်ကို ကူးပါးရဲ့ ထမင်းချက် ဝေါ်လီ က ပြင်ဆင်ထာတယ် ။ အားလုံး ထမင်းစားခန်းထဲမှာ ထိုင်လိုက်တော့ ဟယ်သာက မိတ်ဆက်ပေးတယ် ။
ကူးပါးက “ ဟိုညက မင်းကို ကျားခြံမှာတွေ့လိုက်တယ် …. ငါလဲ မူးနေတာနဲ့ မင်းနဲ့ မနုတ်ဆက်လိုက်
ရဘူး ...နေခ...” လို့ ခင်ခင်မင်မင် လက်ဆွဲ နုတ်ဆက်တယ် ။ မစ်ဆီကလည်း နုတ်ဆက်တယ် ။
သူ့သမီးကြောင့် သူ့ကို အခုလိုဆက်ဆံတယ် ဆိုတာ နေခ သဘောပေါက်တယ် ။ ကူးပါးဟာ တကယ့်ကို ရက်စက်ကြမ်းကြုတ်တဲ့ လူဆိုးကြီး တယောက်ဘဲ ။ ဘယ်သူ့ကိုမှ လူထင်တဲ့လူကြီး
မဟုတ်ဘူး ။
နေခကလည်း..“ မင်းကို ငါ အမြဲ အားကျ လေးစားနေတာပါ.ကူးပါး....အခုလို ဆုံခွင့်ရလို့ အင်မတန်မှဝမ်းသာပါတယ် ..” လို့ ပြန်ပြောလိုက်တယ် ။ ကူးပါးက စားစရာများ စားကြရအောင် လို့ အားလုံးကို
ပြောလိုက်ပြီး သူတို့ အားလုံး ဝေါ်လီ ချက်ပေးတဲ့ အစားအစာတွေကို စားသောက်ကြတယ် ။
“ ဒက်ဒီ..နေခ နဲ့ သူ့ဘော့စ် အဲဖရက်ဒ် က ဒက်ဒီ့ဆီက အကူအညီ တောင်းချင်ကြတယ် ..”
“ ဟေ..ဟုတ်လား ...ဘာလဲ...ပြောလေ..ငါ ကူညီနိုင်တယ် ဆိုရင် ကူညီမယ်...”
မနက်စောစော အိပ်ရာထခါစလဲ ဖြစ် သမီး သူ့ဆီ ဘရိ်တ်ဖတ်စ် လာစားလို့လဲ ကူးပါး သဘောမကောင်းစဖူး ကောင်းနေတယ် ။ ဟယ်သာက ကြားကနေ ဆိပ်ကမ်းကို ဝင်လာတဲ့ နိုင်ငံခြားသင်္ဘော
အတွက်သက်ဆိုင်ရာတွေနဲ့ ရိုက်ပေးဖို့ ဖြစ်ကြောင်း ရှင်းပြလိုက်တယ် ။
ကူးပါးက “ ဘာတွေ ခိုးသွင်းမှာလဲ သိရမလား....” လို့ မေးတယ် ။
နေခကလည်း ပွင့်လင်းစွာနဲ့ဘဲ “ မိန်းမတွေ..တရုတ်ပြည်က ” လို့ ဖြေတယ် ။ ကူးပါး အရမ်း သဘောကျသွားတယ် ။ “ ဟား..အိုကေပါတယ်...ကျုပ် လုပ်ပေးနိုင်တယ်.” လို့ ပြောတယ် ။
နေခက “ အခုဟာက တရားမဝင် ဝင်လာချင်တဲ့ မိန်းမတွေပါဘဲ..သူတို့က အနှိပ်ခန်း နဲ့ ဖါသည် အဖြစ် လုပ်စားကြမယ့်သူတွေ ပါ...” လို့ ပြောပြလိုက်တော့ ကူးပါး ရယ်လိုက်တာ အရမ်းပါဘဲ ..။
ကူးပါး ရယ်တော့ မစ်ဆီကပါ လိုက်ရယ်သည် ။
မစ်ဆီကို နေခ တနေရာရာမှာ ဆုံဘူးသလိုဘဲ ..။
အင်းလေ..တမြို့ထဲ နေကြတော့လဲ ဆုံဘူးမှာပေါ့ ...။
“ ဟားဟားဟား..ဟက်ပီးအင်းဒင်း....လုပ်မယ့်ဟာတွေ လား.....” လို့ ကူးပါး က ပြန်မေးတယ် ..။
နေခကလည်း ရယ်ပြီး..“ ဟုတ်တယ် ...ဟုတ်တယ် ...များသောအားဖြင့် မာဆတ်ခန်းတွေမှာ လုပ်ကြမှာပါ...” လို့ဖြေတယ် ။
ကူးပါးက ဝက်ပေါင်ခြောက်ကို ကိုက်ဝါးရင်း..“ ကျုပ်အတွက်လဲ အကျိုးအမြတ် ရမယ် ဆိုရင် ကူညီနိုင်
ပါတယ်..ကျုပ်မှာလည်း ကျောထောက်နောက်ခံ ပတ်သက်ရာပတ်သက်ကြောင်းတွေ ရှိနေတယ်လေ..”
လို့ ပြောတယ် ။
ကူးပါးက “ ဂရင်းဒရယ်ဂင် ” တွေနဲ့ မိတ်ဖက် လူတန်းစား အဖြစ် အတူယှဉ်တွဲကြဖို့ သဘောတူလိုက်တယ် ။..
ဟယ်သာက ဖမ်းထားတဲ့ လူဝီ....ဒရူးနဲ့ ဒရူးရဲ့ တပည့် မာဖီတို့ကို ဘယ်လို ဆက်လုပ်မလဲ လို့ ကူးပါးကို မေးလိုက်တယ် ။ ကူးပါးက မနက်စောစော စိတ်သဘောကောင်းနေတယ် ။
“ သူတို့က စ စော်ကားလို့ ငါ့ဖက်က တုန့်ပြန်တာ ..ဟယ်သာ....ငါ့မှာ သူတို့ကို သက်သက် ဖိုက်ချင်တဲ့ စိတ် မရှိဘူး ...”
“ ဒါဆိုရင်..သူတို့ ဒီလောက်တောင်းပန်နေတာဘဲ ဒက်ဒီ..သူတို့ကို ပြေပြေလည်လည် ညှိနှိုင်း လိုက်ပါလား....”
“ ဟယ်သာ..သမီး....နင်က ငါ့သမီးပေမယ့် ငါ့လို စိတ်မရိုင်းစိုင်းဘူး...မကြမ်းဘူး....မင်းက မင်းအမေ..သွားလေသူ ငါ့မိန်းမ နဲ့ စိတ်တူတာ ဖြစ်မယ်...မင်း သိပ် ခွင့်လွှတ်တတ်တယ်...အေးလေ....ငါ
စဉ်းစားအုံးမယ် …. ”
ဟယ်သာ နဲ့ နေခ လည်း ကူးပါးဖက်က ဆိပ်ကမ်း ကိစ္စ..မီးစိမ်းပြလို့ စိတ်အေးသွားကြရပြီး အဲဖရက်ဒ် ဆီကို ဖုန်းဆက်ပြီး ကူးပါးနဲ့ အဆင်ပြေတဲ့အကြောင်း ပြောပြလိုက်တယ် ။ အဲဖရက်ဒ်ကလည်း
ကူးပါးနဲ့ချစ်ကြည်ရေး ရတာကို ကျေနပ်နေတယ် ။
ဖမ်းထားတဲ့ လူမဲသုံးယောက်ကိုလည်း သူ လတ်တလောတော့ သတ်ပစ်မှာ မဟုတ်ဘူး..နေခ...သူ ပြန်လွှတ်ပေးဖို့ များပါတယ်...လို့ ဟယ်သာက နေခကို ပြောလိုက်တယ် ။
နေခနဲ့ ဟယ်သာ အိမ်ပြန်ဖို့ နေခရဲ့ ဆိုင်ကယ်ကြီးဆီပေါ် တက်ခွလိုက်ကြတယ် ။ ဟယ်သာက အနောက်က နေခ ခါးကို ဖက်ပြီး လိုက်တယ် ။ လုံးဝန်းပြီး အိနေတဲ့ ဟယ်သာ့ရင်စိုင်တွေက ဘရာ
ဝတ်မထားလို့ နေခ ကျောကို သိသိသာသာကြီး ကပ်ပိနေတယ် ။
“ ဟယ်သာ...”
“ အင်..နေခ..”
“ ညက တအား လှတာဘဲကွာ....”
“ အိုး..ဟုတ်ဘဲနဲ့....”
“ တကယ်....ဟယ်သာနဲ့ ထပ်လုပ်ချင်သေးတယ် ...”
“ စူဇန်နဲ့ အတူတူမှ လုပ်မှာနော် ...”
“ ဒို့နှစ်ယောက်ထဲဘဲကော.မလုပ်ချင်ဘူးလား..”
“ ဟိတ်..စူဇန့်ကို ချန်မထားချင်ပါဘူး...နေခရယ် ...”
“ ဒို့နှစ်ယောက် တနေရာရာကို ခဏလေး ဝင်လိုက်ကြရအောင်ကွာ........”
“ ဟင့်အင်းကွာ...နောက်မှ ..နောက်မှ.....”
ဟယ်သာနဲ့ စကားပြောနေတာနဲ့ နေခ ဆိုင်ကယ်ကို မောင်းမထွက််သေးဘူး..။ ဒီအချိန်မှာ ဂလွမ် ဆိုတဲ့ အသံလေး သူ့ဂျာကင်အိတ်ထဲက မြည်လိုက်တာကို ကြားလိုက်ရတယ် ။
တယောက်ယောက် မက်ဆေ့ ပို့တာ....။
နေခ ဖုန်းကို နှိုက်ယူပြီး ကြည့်လိုက်တယ် ..။ အိုး..စူဇန် ပို့တာ..။ စိတ်ထဲမှာ ဟယ်သာနဲ့ စူဇန် မပါဘဲ တနေရာမှာ ဝင်ဖိဖို့ လုပ်တဲ့ သူ ..လန့်ဖျန့်သွားတယ် ။
မက်ဆေ့ကို ဖွင့်ကြည့်တော့ နေခ “ ဟာ..ဒုက္ခဘဲ..” လို့ အော်လိုက်တယ် ..။
“ ဘာ..ဘာဖြစ်လဲဟင်..နေခ...ဘာလဲ....”
“ စူဇန့်ကို လူတစု က ဖမ်းထားတယ်....”
“ မက်ဆေ့က ဘယ်သူ ပို့တာလဲ...”
“ စူဇန့်ကို ဖမ်းထားတဲ့ လူတွေ ပို့တာ....”
“ ဘယ်သူတွေလဲဟင်..ဘလက်ဟော့ဂ်တွေလား ...”
“ မဟုတ်ဘူး ..ဟယ်သာ....အတိတ်က ရန်စ ...ဂရင်းဒရယ်ဂင် နဲ့ ပတ်သက်တာ...ဒီကောင်တွေက
ဘိုက်ကာတွေ မဟုတ်ဘူး....မက္ကဆီကိုက လက်နက်မှောင်ခိုတွေ...ဒို့တိုက်ခန်းကို သူတို့ ချောင်းနေတာ ဖြစ်မယ်...အခုတော့ စူဇန် နဲ့ သူ့ဒေါ်လေး ကို ဖမ်းခေါ်သွားကြပြီး သူတို့ လိုချင်တဲ့ ငွေနဲ့ ပြန်လဲ
ခိုင်းတာ....”
“ ဟင် ...ဘယ်လို လုပ်ကြမလဲဟင်..နေခ ...”
“ စူဇန့်ကို သူတို့ လက်ထဲက ပြန်ခေါ်ထုတ်ရမှာပေါ့..ဟယ်သာ....”
“ ငါတို့ “ ရိုးလင်းသန်းဒါး ” အုပ်စု ရဲ့ အကူအညီ လိုမလား..ငါ ဒက်ဒီ့ကို ပြောလိုက်မယ်...”
“ လိုရင် မင်းကို ငါ ပြောမယ်..ဟယ်သာ...လတ်တလောတော့ ငါ စူဇန်နဲ့ သူ့အဒေါ်ကို ဖမ်းထားတဲ့
မက္ကဆီကန်တွေနဲ့ ဆက်သွယ်လိုက်အုံးမယ်..သူတို့ ဘာလိုတယ်ဆိုတာ ညှိလိုက်အုံးမယ်....”
စူဇန် တိုက်အောက်ကို ဆင်းပြီး ကော်ဖီ နဲ့ မုန့် ဆင်းဝယ်တယ် ။ နေခ နေတဲ့ တိုက်နားမှာ တရုတ်
မုန့်ဆိုင်တဆိုင် ရှိတယ် ။ ပေါက်စီ..ဝက်သားပေါင်း..ကော်ပြန့်ကြော်..အစာသွပ် ပေါင်မုန့်တွေ ရတယ် ။
ကောင်းလဲ တအား ကောင်းတယ် ။ အဲဒီဆိုင်ထဲကို စူဇန် ဝင်လိုက်တဲ့ အချိန် ဆိုင်ထဲမှာ ရောက်နှင့်နေ
တဲ့ ဒေါ်လေးနဲ့ ပက်ပင်းတိုးတယ် ။
ဒေါ်လေးကစူဇန့်ကို တွေ့လိုက်လို့ အရမ်းကို ဝမ်းသာသွားတယ် ။
စူဇန့်ကို ဖက်ပြီး ငိုတယ် ။
“ သမီးရယ်...ဒေါ်လေးတို့က သမီး တခြားမြို့မှာ ရောက်နေတယ် ထင်နေတာ....သမီးလေး နေတာစား
တာ အဆင်ပြေရဲ့လား...အခု ဘယ်မှာ နေနေလဲ....အခက်အခဲရှိလား..ငွေလိုလား....”
“ အဆင်ပြေပါတယ်..ဒေါ်လေး..အခု နေခ နဲ့ နေနေတယ်.....ဒေါ်လေး မှတ်မိိလား..မြန်မာ ဖု ထရပ်ခ်
မှာ စားနေတုံး လာတွေ့တဲ့ ဘိုက်ကာ မြန်မာ..လေ ..”
“ အင်း..အင်း..မှတ်မိတယ် ..အရပ်မြင့်မြင့် ဆံပင်အရှည်နဲ့ ချောချော ကောင်လေး....”
“ အင်း..သူနဲ့နေတယ်..လတ်တလော ..ဟယ်သာ လည်း စူဇန်တို့နဲ့ နေနေတယ်...ဒီနားတင်ဘဲ..”
“ သမီး အမေ လဲ သမီးကို အရမ်း လွမ်းနေတယ်..သမီး ကျောင်းမတက်ချင်ဘူး ဆိုရင်လည်း သူ ဆိုင်
ဖွင့်ပေးမယ် လို့ ဒေါ်လေးကို ပြောတယ်...သမီးလေး..အိမ်ပြန်လိုက်ခဲ့ပါလား....”
“ ခုတော့ မလိုက်ချင်သေးဘူး ...”
“ အေး..အေး..ဒါဆိုလည်း ဒေါ်လေးနဲ့ ရှော့ပင် အတူတူ ထွက်ရအောင်..လန့်ချ်လဲ ဒို့ စားကြမယ်လေ”
“ အင်း...ဟုတ်ပြီ..ဒါဆို စူဇန် အိမ် အပေါ်ထပ် တက်ပြီး ပိုက်ဆံအိတ် ယူလိုက်အုံးမယ်...နေခတို့ကိုလည်း
ဒေါ်လေးနဲ့ သွားမယ့်အကြောင်း ပြောလိုက်မယ်...”
“ ဟုတ်ပြီ..သမီး..ဒေါ်လေး ..ကားကဘဲ စောင့်နေမယ် …. ”
စူဇန်လည်း နေခနဲ့ ဟယ်လင် အတွက် ကော်ဖီနဲ့ မုန့် တက်ပို့ပြီး ပိုက်ဆံအိတ်ကို ယူတယ် ။ နေခ
အိပ်ခန်းထဲက ထွက်လာတာ တွေ့လို့ ဒေါ်လေးနဲ့ တွေ့လို့ ခဏ လိုက်သွားလိုက်မယ် လို့ ပြောလိုက်
တယ် ။ နေခက “ အိုကေ..ပြန်လာရင် ဖုန်းခေါ်လေ ..” လို့ ပြောတယ် ။
နေခကို “ ဟယ်သာ နဲ့ ထပ်လုပ်ကြမှာလား...” လို့ စူဇန် နောက်ခဲ့သေးတယ် ။
အောက်ကို ရောက်တော့ ဒေါ်လေးကားထဲမှာ ဒေါ်လေး အပြင် လူတယောက် ထိုင်နေတာ
တွေ့လိုက်ရတယ် ။
မြင်တာနဲ့ မက္ကဆီကန် ဒါမှမဟုတ် အဲဒီရပ်ဝန်းက စပင်းနစ်ရှ် စကားပြော လာတီးနိုး တယောက် မှန်း
သိလိုက်တယ် ။ စိတ်ထဲမှာ ထိတ်ကနဲ စိုးရိမ်သွားတယ် ။
“ ဒေါ်လေး ..သူက ဘယ်သူလဲ...”
ဒေါ်လေးက ပြန်မဖြေခင် ကားပေါ် ထိုင်နေတဲ့လူက “ ကားထဲ ဝင်လိုက်ပါ..” ” လို့ ပြောတယ် ။
ဒေါ်လေးက “ ဟုတ်တယ်..သမီး သူပြောသလို ကားထဲ ဝင်ထိုင်လိုက်..” လို့ ပြောတယ် ..။
“ မ ဝင်ရင် မင်းဒေါ်လေးကို ပစ်သတ်ပစ်လိုက်မယ် ..” လို့ ထပ်ပြောတယ် ။ သူ့လက်ထဲမှာက သေနတ်
တုတ်တုတ်ကြီး တလက် ရှိနေတာ အခုမှ စူဇန် သတိထားမိလိုက်တယ် ။
စူဇန် ကားထဲ ဝင်ထိုင်လိုက်တော့ ဒီလူက ဒေါ်လေးရဲ့ အိတ်ကို ဖွင့် ရှာဖွေကြည့်ပြီးတာမို့ ဒေါ်လေးဟာ အထူးကု ဆရာဝန်တယောက်ဆိုတာ သိသွားတယ် ။ “ ဟားဟား...ငါတို့ ဘော့စ် ဟိုဇေးကြီး တော့ ဆရာဝန်မကြီးနဲ့ တွေ့ရတော့မှာပေါ့လေ ...အင်း...ဆရာဝန်မ လဲ စောက်ပတ်နဲ့...လိုးလို့တော့တအားကောင်းမှာဘဲ ..” လို့ ပက်ပက်စက်စက် မိုက်ရိုင်းစွာနဲ့ ပြောလိုက်တယ် ။ သူ့လက်ထဲမှာ သေနတ်ကြီးတလက် ရှိနေတာကြောင့် ဒီကောင့်ကို စူဇန်ရော ဒေါ်လေးရော ဘာမှ မပြောရဲဘဲ နုတ်ဆိတ်နေမိကြတယ် ။ သူက ဖုန်းထုတ်ပြီး တနေရာကို ခေါ်ပြီး ဒေါ်လေးရဲ့ ဗစ်ဇစ်တင်းကပ် ကို ဖတ်ပြနေတယ် ။ သူ့ဘော့စ်ကို အစီရင် ခံနေတယ် လို့ စူဇန် ထင်တယ် ။ သူက ဒါ်လေးကို ကားမောင်းထွက်ဖို့ ပြောလိုက်တယ် ။ စူဇန့်
စိတ်ထဲမှာ အန္တရာယ်နဲ့ တိုးပြီ ဆိုတဲ့ အချက်ပေး ခေါင်းလောင်းသံတွေ ဆူညံနေပြီ ။ ဒီကောင် စူဇန်နဲ့
ဒေါ်လေးကို ပစ္စည်း လုယက်ရုံမကဘဲ လူကိုပါ မုဒိန်း ကျင့်မှာ လား ဆိုတဲ့ အတွေးလဲ ဝင်လာပြီး ကြောက်စိတ်တွေ ဝင်လာတယ် ။
လမ်းချိုးကို ရောက်တော့ ခဏ ရပ်ခိုင်းတယ် ။ သူတို့အဖွဲ့ကလူနှစ်ယောက် ကားနောက်ခန်းကို ဝင်လာာကြတယ် ။ ဘယ်ညာတံခါးတွေက ဝင်လာတာ ..။ စူဇန် အလည်ကို ရောက်သွားတယ် ။
ဒီလူတွေကစူဇန့်ဘေး တဖက်တချက်ကနေ ပူးပူးကပ်ကပ် ထိုင်နေကြတော့ သူတို့ဆီက အရက်နံ့တွေ နဲ့ နံပုတ်
နေတဲ့ ချွေးနံ့တွေ ရနေတယ် ။
ရှေ့ခန်းမှာ ဒေါ်လေးရဲ့ ဘေးမှာ ထိုင်တဲ့လူက ဒေါ်လေးရဲ့ ခါးကြားကို သေနတ်ပြောင်းနဲ့ ထောက်တေ့ထားပြီး ဘယ်ချိုး ညာကွေ့နဲ့ မောင်းခိုင်းနေတယ် ။ မကြာခင် Bay Bridge (
ဆန်ဖရန်စစ်စကို တဖက်ကမ်းကို ကူးတဲ့ တံတားကြီး ) ကို ရောက်လာတယ် ။
စူဇန်လည်း နေခနဲ့ ဟယ်သာ့ကို အရမ်း တမ်းတနေမိတယ် ။ သူတို့ သိရင် စူဇန်နဲ့ ဒေါ်လေးကို လာ
ကယ်မယ် ဆိုတာ စူဇန် ယုံတယ် ။ သိတယ် ။
မက္ကဆီကန်တွေက နေခနဲ့ ပတ်သက်ပြီး နေခတို့ဆီက ရစရာရှိတာတွေကို ရဖို့ စူဇန်နဲ့ ဒေါ်လေးတို့ကို
ဖမ်းခေါ်လာတယ် လို့ သူတို့ရဲ့ ခေါင်းဆောင် ဆိုတဲ့ ဟိုဇေး ဂွန်ဇားလပ်စ် က စူဇန့်ကို ပြောတယ် ။
ဟိုဇေး ဆိုတဲ့ကောင်ကြီးက အရပ်ပုပေမယ့် ဂင်တိုတို ဘေးကို ကားနေတယ် ။ ၀ိတ်မ ထားတဲ့ သူ့လက်မောင်းတွေက ကြွက်သား အထစ်အထစ်ကြီးတွေနဲ့ ..။ ဆံပင်ကို နောက်လှန်ဖီးထားပြီး သူ စကားပြောလိုက်တိုင်း သူ့ပါးစပ်ထဲက ရွှေသွားတွေကို တွေ့ရတယ် ။ သူ့လည်ပင်းမှာလည်း ရွှေကြိုး
တုတ်တုတ်ကြီးကို ဆွဲထားတယ် ။
လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ရင်ဘတ် ကျောကုန်းတွေမှာ ဆေးမှင်တွေ ထိုးထားတယ် ။
ဟိုဇေးရဲ့ မျက်လုံးတွေက ဆင်တကောင်ရဲ့ မျက်လုံးတွေလိုဘဲ..။ သေးငယ်စွေစောင်းတဲ့ သူ့မျက်လုံး
တွေက စူဇန်နဲ့ ဒေါ်လေးရဲ့ ကိုယ်လုံးတွေကို စူးစူးဝါးဝါး ကြည့်နေတာက ရင်တုံစရာကြီး ..။
သူ့ဆီကို စူဇန်တို့ ရောက်ရောက်ချင်း ဟိုဇေးက စူဇန်တို့ ကိုယ်ပေါ်မှာ လက်နက်တွေ ပါမပါ စစ်ပြီးပြီလားလို့ သူ့တပည့်တွေကို မေးလိုက်တော့ တပည့်တွေက “ မစစ်ရသေးဘူး...” လို့ သူ့ကို ပြောလိုက်တဲ့အခါ ဟိုဇေးလည်း ထိုင်ရာကနေ ထလာပြီး ဒေါ်လေးရဲ့ ကျောပြင်ကို သူ့လက်ဝါးကြီးနဲ့ စ
စမ်းသပ်လိုက်တယ် ။ ဒေါ်လေးလည်း “ အို..ဘာလုပ်တာလဲ..” ဆိုပြီး သူကိုင်တာကို ငြင်းဆန်တော့
ဟိုဇေးရဲ့ ကြီးမားတဲ့ လက်ဝါးကြီးက ဒေါ်လေးရဲ့ တင်ပါးအိအိကြီးပေါ်ကို ပြင်းပြင်းထန်ထန် ရိုက်လိုက်
တာ တွေ့လိုက်ရတယ် . ။ ဖျန်းကနဲ အသံ နဲ့အတူ ဒေါ်လေးရဲ့ နာကျင်စွာ အော်လိုက်တဲ့ အသံ ကျယ်ကျယ်လောင်လောင် ထွက်လာတယ် ။
မက္ကဆီကန်ကောင်တွေရဲ့ တဝါးဝါး ရယ်သံတွေ ထွက်လာတယ် ။
“ ကောင်းလိုက်တဲ့ ဖင်ကြီး....”
ဒေါ်လေးလည်း စမ်းတာကို မငြင်းဆန်ရဲတော့ဘူး..။ ဟိုဇေးရဲ့ လက်ဝါးကြီးက ဒေါ်လေးရဲ့ ပေါင်တန်တွေကိုရော တင်ပါးကြီးတွေကိုရော စမ်းနေတယ် ။ ဟိုဇေးရဲ့ လုပ်ရပ်က လက်နက်ရှာတာ မဟုတ်တော့ဘဲအသားလွတ် ကိုင်နေတာ ဖြစ်နေတယ် ။ သူ့လက်က ဒေါ်လေးရဲ့ တင်ပါးကြီးတွေကို ပယ်ပယ်နယ်
နယ် ဆုပ်ညှစ်လာတယ် ။ တင်စိုင်နှစ်လုံးရဲ့ ကြားကို သူ့လက်မကြီးနဲ့ ထိုးပွတ်နေတယ် ။
ဒေါ်လေးလည်း မတတ်သာလို့ ကြောက်လို့ ဘာမှ မတားရဲ မပြောရဲ ဖြစ်နေရတယ် ။ ဟိုဇေးက တင်ပါးကြီးတွေကို တော်တော်ကြာအောင် စိတ်ကြိုက် နယ်ဖတ်ပြီးတော့ ရင်ဘတ်ကို စမ်းပြန်တယ် ။
ဒေါ်လေးက စူဇန့်လိုဘဲ ရင်သားထွားတယ် ..။ ဒေါ်လေးရဲ့ ရင်သားတွေကို တင်သားတွေ တုံးကလိုဘဲ ပယ်ပယ်နယ်နယ် ကိုင်တာ ..။ ဒေါ်လေးရဲ့မကျေနပ်တဲ့ အမူအရာကို ဟိုဇေး သိတယ် ။ စပင်းနစ်ရှ်စကားနဲ့ ( ခွေးမ က ငါ့ကို သတ်ချင်နေတယ်..) လို့ ပြောလိုက်တာ စူဇန် ကြားရတယ် ။ စူဇန်က
ကျောင်းမှာတုံးက စပင်းနစ်ရှ် စာနဲ့ စကားပြော ကို သင်ဘူးလို့ သိတာ ..။
ရင်သားတွေကို ကိုင်တာ သိပ်မကြာလိုက်ဘဲ ပေါင်ကြား ရှေ့ဖက်ကို ရောက်သွားတယ် ။ ဒီတခါမှာတော့
ဒေါ်လေးက ဆီးခုံကြီးကို လှမ်းဆုပ်ကိုင်လိုက်တဲ့ သူ့လက်ကြီးကို ပုတ်ထုတ် တွန်းဖယ်လိုက်တယ် ။
ဟိုဇေးက တဟားဟား ရယ်တယ် ။ “ ပူစီကြီးက တော်တော်ကြီးတယ်...ငါ့လီးအတွက် သိပ်ကောင်းမှာဘဲ” လို့ လည်း ပြောလိုက်တယ် ..။
“ နင့်ကို အချိန်မရွေး တက်လိုးလို့ရတယ် ဆိုတာ သိထား ကောင်မ ...” လို့လည်း ကြိမ်းမောင်းလိုက်တယ် ..။
ဟိုဇေးလည်း ဒေါ်လေး တင်ပါးကြီးကို ဖျန်းကနဲ ရိုက်ထည့်လိုက်ပြန်ပြီး စူဇန့်ကို လာစမ်းတယ် ။ ဒေါ်လေး တုံးကလိုဘဲ စူဇန့်တင်ပါးတွေကို ပထမ ပွတ်စမ်းနေတယ်..။ ပြီးတော့ စပင်းနစ်ရှ်စကားနဲ့( ဒီခွေးမ လည်း ဟိုတယောက်လိုဘဲ ဖင်က ရေရေလည်လည် တောင့်တယ်....ကောင်းလိုက်တဲ့ ဖင်..)
လို့ ပြောဆိုရင်း စူဇန့်ဖင်ကို ကောင်းကောင်းကို နယ်ညှစ်ကိုင်တွယ်တော့တာဘဲ ..။
စူဇန်လည်း ငြင်းဆန်ရင် သူရိုက်နှက်မှာမို့ သူကိုင်တာတွေကို ခံနေပေမယ့် စိတ်ထဲကတော့ နေခ အမြန်လိုက်လာပါစေ..ဆုတောင်းနေမိတယ် ။ စူဇန့် ရင်သားတွေကို ကိုင်တဲ့အခါမှာတော့ ဒေါ်လေးတုံးကလိုခဏ နဲ့ မပြီးသွားဘူး ..။ စိမ်ပြေနပြေကို ကိုင်တော့တာ ..။ စပင်းနစ်ရှ်လိုလဲ ( ခွေးမ နင့်ကို စောက်ပတ်တင် မကဘူး နို့ကြားကိုပါ လိုးချင်တယ်....နင့်ဖင်ကြီးကိုလည်း လိုးချင်တယ် ...ခွေးလို လေးဘက်ထောက် လိုးချင်တယ်....) နဲ့ တတွတ်တွတ် ပြောပြီး စူဇန့် ပေါင်ကြားကို စမ်းတယ် ။ စူဇန်
လည်း အသားကပ်ဘောင်းဘီ ဝတ်လာတာမို့ သူကိုင်လို့ အရမ်း အရသာတွေ့နေပုံရတယ် ။ သူ့လက်ချောင်းတွေက စူဇန့် စောက်ဖုတ်ကွဲကြောင်းကို အပီအပြင် စမ်းနေတယ် ။ ကျေနပ်အောင် ကိုင်ပြီးမှ စူဇန်တို့ကို မြေတိုက်ခန်းတခုထဲကို ပို့လိုက်တယ် ။
အောက်သိုးသိုးနံ့ကြီးက တော်တော် ဆိုးဝါးတယ် ။ မြေတိုက်ခန်းထဲမှာ စူန်တို့ကို ကုတင်တလုံးပေါ်မှာ ထိုင်ခိုင်းပြီး လူတယောက်က မလှမ်းမကမ်းက ကုလားထိုင်တလုံးနဲ့ ထိုင်စောင့်ကြည့်နေတယ် ။ ဒီလူက အသက်တော်တော်ကြီးပြီ ။ ခန့်မှန်းခြေ အသက် ငါးဆယ်လောက် ရှိပြီ ထင်တာဘဲ ။ ခါးမှာ
သေနတ်တလက်ကို ထိုးထားတယ် ။
မက္ကဆီကန် အားလုံးရဲ့ မျက်လုံးတွေက အကြည့်အရှု သိပ်ရိုင်းတယ် ။ စူဇန်နဲ့ ဒေါ်လေးတို့ရဲ့ ရင်ဘတ်နဲ့ တင်စိုင်တွေ ပေါင်ကြားနေရာတွေကို အားမနာတမ်း အာသာ တငန်းငန်းနဲ့မျက်လုံးကြီးတွေ ပြူးပြီးကြည့်တယ် ။ မိန်းမ မရှိတဲ့ တိုင်းပြည်က လာကြသလိုမျိ ုးကြီး ...။
“ ဆောရီးဘဲ..ဒေါ်လေး ရယ်..စူဇန်ကြောင့် ဒေါ်လေးပါ အခုလို ဒုက္ခရောက်ရတာ..စူဇန် စိတ် မကောင်းဘူး ...”
“ သမီးအပြစ်မှ မဟုတ်တာဘဲကွယ် ...ဒေါ်လေးတို့ ကံဆိုးတာပါ....ဒေါ်လေး ထင်တာတော့ ဒီမှာ ကြာ
သွားရင် ဟို ဟိုဇေး ဆိုတဲ့ ကောင်ကြီး...က ဒေါ်လေးတို့ကို ရိပ်( ပ် )လုပ်မှာသေချာတယ်...ဒီကနေ လွတ်မြောက်ဖို့ အရေးကြီးတယ်...”
“ နေခ သိတာနဲ့ သမီးတို့ကို လာကယ်မှာပါ..ဒေါ်လေး ...”
“ အင်း..သမီးက ခုထိ ဒီကောင်လေးကို အထင်ကြီးတုံးပါလား...သူ့ကြောင့် ဒေါ်လေး နဲ့ သမီး အခုလို
လူဆိုးတွေ လက်ထဲကို ရောက်တာလေ...သူ့ကြောင့်....ဟင်း...”
အင်း..ဒေါ်လေး ပြောတာလဲ မှန်ပါတယ် ..။ နေခကို ဒါကြောင့် စူဇန်လည်း အေးအေးဆေးဆေး တနေရာ
ကို ထွက်သွားပြီး နေကြရအောင် လို့ ပြောဘူးပါတယ် ..။ ဟယ်သာကလည်း သူ့အဖေနဲ့ ဝေးရာကို ပြေးချင်နေတယ်လေ ...။ နေခကလည်း စူဇန်နဲ့ တွေ့ပြီးတဲ့ နောက်ပိုင်း မော်တော်ဆိုင်ကယ် ဂိုဏ်းသား မလုပ်ချင်တော့ဘူးလို့ စူဇန့်ကို ပြောဖူးတယ် ။
ဒေါ်လေးနဲ့ စူဇန်တို့ စကားပြောကြတာကို စောင့်ကြည့်နေတဲ့ လူကြီးက “ ရှပ်တပ်(ပ် ) ” လို့ လှမ်း
အော်ပြောတယ် ။ စူဇန်နဲ့ ဒေါ်လေးလည်း သူဘာပြောပြော ဂရုမစိုက်တော့ တံမြက်စီးတချောင်းကို ကိုင်ပြီး စူဇန်တို့ အနားကို တိုးကပ်လာတယ် ။
“ ငါက ပါးစပ် ပိတ်လို့ ပြောရင် ပိတ်..မပိတ်ရင် တုတ်နဲ့ ဆော်မယ် ...”
သူ့ကို ကြည့်ရတာ တကယ် ရိုက်မယ့်ပုံ ..။
“ ငါတို့ ဆရာ ဟိုဇေးက မုဒိန်းသမား...နင်တို့ကို ဂရင်းဒရယ်ဂင် ဖက်က လာရွေးထုတ်ဖို့ ကမ်းလှမ်း တာတောင် မနက်ဖန်မှ လုပ်မယ်လို့ ဟိုဇေးက ပြောလိုက်တာ..နင်တို့ကို ဒီည သူ အပြတ်လိုးမလို့..လိုးပြီးမှ သူရစရာရှိတာတွေနဲ့ နင်တို့နဲ့ ပြန်လဲမှာ..ဟားဟား....နင်တို့ အပေါက်ရှိသမျှ သူလိုးလိမ့်မယ်”
ဒေါ်လေး မျက်နှာ နီရဲတွတ်နေသည် ။ မကြားဝံ့ မနာသာ ပက်ပက်စက်စက် စကားလုံးတွေကြောင့် ဖြစ်မယ် ..။ သူပြောသလိုသာဆိုရင်လဲ ဟိုဇေး ကျင့်တာကို မုချ မလွဲမသေ ခံရတော့မှာ..။ဘာဘဲ ဖြစ်ဖြစ် သူ့စကားထဲက ဂရင်းဒရယ်ဂင်တွေက လာညှိမယ် ဆိုတာ သိလိုက်ရတယ် ။ ဒါဆိုရင်တော့ နေခ လာကယ်ထုတ်မှာ သေချာနေပြီ ။ ဟိုဇေးက စူဇန်နဲ့ ဒေါ်လေးတို့ကို လက်နဲ့ ကောင်းကောင်း သမနယ်ဖတ်ပြီး သဘောကျ ကျင့်ချင်သွားပုံရတယ် ။ ဟိုဇေး မကျင့်ခင် နေခ လာကယ်ထုတ်နိုင်ပါစေ လို့ စူဇန်နဲ့ ဒေါ်လေး ဆုတောင်းနေကြတယ် ။
လတ်တလော အခက်အခဲ တွေ့တာက အိမ်သာ မရှိတာဘဲ ။ ဆီးအရမ်း သွားချင်လာတဲ့ဒေါ်လေး ခက်
နေပြီ ။ စောင့်တဲ့ လူကြီးကို အိမ်သာ သွားချင်တယ်လို့ ပြောတော့ “ မရှိဘူး ..ပေါက်ချင်ရင် ဟိုပုံးထဲမှာ ပေါက်ထည့်..” ဆိုပြီး ဆေးပုံး အလွတ်တခုကို ညွှန်ပြတယ် ။
ဒေါ်လေး က “ အိုကေ..ငါ ပေါက်မယ်..မင်း..အခန်းပြင် ထွက်ပေးပါ..” လို့ ပြောတယ် ။ လူကြီးက စပ်
ဖြဲဖြဲနဲ့ “ မထွက်ပေးဘူး..ငါ့ရှေ့မှာ ပေါက် ...” လို့ ပြောတယ် ။ တော်တော် ယုတ်မာတဲ့ သေချင်းဆိုး
ကောင်ကြီး ...။
နေခ က သူ စူဇန်နဲ့ စူဇန့် ဒေါ်လေးတို့ ရှိနေတဲ့နေရာကို သူ သိပြီ..သူ သွားကယ်ထုတ်မယ် ..လို့ ဟယ်သာ့ကို ပြောတယ် ။ ဟယ်သာက ဟယ်သာလည်း လိုက်မယ် လို့ ပြောတော့ နေခက မလိုက်နဲ့သူတယောက်ထဲသွားမယ် လို့ ပြောတယ် ။ ဟယ်သာက “ မရဘူး..လိုက်မှာဘဲ ..” လို့ ပြောပြီး ဘိုက်
ကာ ပါရာဒိုက်စ် ကနေ သေနတ်တွေ သွားယူပြီး နေခကို ပေးတယ်..နေခနဲ့လည်း လိုက်ဖို့ လုပ်တယ် ။
တားလို့ မရတာနဲ့ နေခ လည်း ဟယ်သာ့ကို သူနဲ့ ခေါ်သွားတယ် ။ သို့ပေမယ့် ကားမောင်းပေးဖို့
ဘဲ လိုက်ခဲ့ပါ လို့ ပြောတယ် ။
အသွားကိုတော့ နေခ ကဘဲ မောင်းတယ် ..။
နေခ က ဟယ်သာရဲ့ ဖို့ဒ် ပစ်ကပ်ထရပ်ကားကို သုံးလို့ရမလားလို့ ဟယ်သာ့ကို မေးလို့ ဟယ်သာက သုံးနိုင်တယ်လို့ ဖြေလိုက်တယ် ။ နေခက ရယ်ပြီး...“ အပြန်ကျရင်တော့ ဟယ်သာတို့ ထရပ်က ကျည်ဆံရာတွေ ပလပွနဲ့ ဖြစ်နေနိုင်တယ်နော...” လို့ ပြောတော့ ဟယ်သာလည်း “ ကိစ္စ မရှိပါဘူး ”
လို့ ပြန်ပြောလိုက်တယ် ။
နေခနဲ့ စူဇန် သေနတ်တွေ ကို စစ်ဆေး ပြင်ဆင်ကြတယ် ။ ကျည်ကပ်တွေထဲကို ကျည်ဆံတွေ သွတ်
သွင်း ဖြည့်တင်းကြတယ် ။ နေခ က ဟယ်သာ လိုက်မယ် ဆိုရင် ကျည်ကာ အကျ ႌ ဝတ်ခဲ့ပါ လို့ ပြောတယ် ။ ဒက်ဒီတို့ဆီမှာက ကျည်ကာအကျ ႌတွေ ရှိတယ်လေ ..။
“ အခု ဘယ်ကို သွားမှာလဲ နေခ..သူတို့ ဘယ်မှာလဲဟင်...” လို့ ဟယ်သာ က မေးလိုက်တော့
နေခ က “ ရောက်တော့ သိပါလိမ့်မယ် ...” လို့ဘဲ ပြောတယ် ။ ဘေးဘရစ်ချ် တံတားကြီးကို သူ
ဖြတ်နေတယ် ။ အုတ်ကလန်ဖက်ကို သွားနေတာဘဲ ...။
ဟော.....ကားသံကြားတယ်...ဟိုကောင်ကြီး ပြန်လာပြီ ထင်တယ် ...။
ဒေါ်လေးက လေသံတိုးတိုးလေးနဲ့ ပြောလိုက်တယ် ။ ဒေါ်လေး တအားကြောက်နေတယ် ။ စူဇန်လည်း ကြောက်တာဘဲ..။ဟိုဇေးရဲ့ပယ်ပယ်နယ်နယ် အကိုင်ခံလိုက်ရတာကိုး ။ အဲဒီတုံးက ဟိုဇေး က အားကစားဘောင်းဘီ ပွပွ ပျော့ပျော့ကို ဝတ်ထားတော့ သူ့ ပေါင်ကြားက အတန်ကြီးက ဘောင်းဘီထဲကနေ ငေါထွက်နေတာ တွေ့ခဲ့ကြရတယ် ။ အို..မတွေးရဲစရာ..။ အခု မကြာခင် တခုခု ဖြစ်ပျက်တော့မယ် ထင်တယ် ။
အစောင့်ကောင်က ထရပ်လိုက်တယ် ။
“ ဟိုဇေးလာပြီ...စောက်ပတ်ပြဲဖို့သာ ပြင်ထားကြပေတော့..” လို့ ပြောလိုက်တဲ့ အချိန်မှာဘဲ ဖိနပ်သံပြင်းပြင်းနဲ့ မြေတိုက်ခန်း ထဲကို ဆင်းလာတဲ့ အသံ ကြားလိုက်ရတယ်..။
“ ဟေ့...ရိုဘတ်တို...သူတို့ အေးအေးဆေးဆေး နေရဲ့လား....” လို့ စောင့်တဲ့လူကြီးကို ဟိုဇေးကမေးရင်း စူဇန်နဲ့ ဒေါ်လေးတို့အနားကိုတိုးကပ်လာတယ် ။ ဒေါ်လေးနဲ့ စူဇန့်ကို သေသေချာချာ စူးစိုက်ကြည့်ပြီး ရုတ်တရက်ကြီး “ နင်တို့ လီးစုတ်ဖူးကြတယ် မဟုတ်လား....” လို့ မေးလိုက်တယ် ။ စူဇန်နဲ့
ဒေါ်လေးက ဘာမှ ပြန်မဖြေတော့ ဟိုဇေး က “ မေးနေတယ်လေ...ဖြေနော်..မဖြေရင် နာမယ်...” လို့ ခပ်မာမာ ပြောလိုက်တယ် ။
ဒေါ်လေး အနားကို လက်ဝါးကြီး နဲ့ရွယ်ပြီး ကပ်သွားလို့ ဒေါ်လေး နာမှာစိုးလို့ စူဇန်လည်း “ စုတ်ဖူးတယ်..စုတ်ဖူးတယ်...” လို့ အမြန်ဖြေလိုက်တယ် ။ ဟိုဇေးကြီးရဲ့ မျက်နှာ ပြုံးပြုံးကြီး
ဖြစ်သွားတယ် ။
“ မင်း ကို ကြည့်ကထဲက လီးစုတ်ကောင်းမယ့် ကောင်မ မှန်း ငါသိလိုက်တယ်...မင်းက ဂရင်းဒရယ်ဂင်က ဒုတိယခေါင်းဆောင် ရဲ့ စော် ဆိုတာ ငါတို့ သိနေတာ ကြာပြီ....မင်းတို့ကို ငါတို့
စောင့်ကြည့်နေတာ ကြာလှပြီ....မင်းရည်းစားက တော်တော် လည်တဲ့ကောင်..အခု အဖြူဂိုဏ်းက ကောင်တွေနဲ့ ပူးပေါင်းနေတယ် ...အင်း..မင်းကို ငါ ကောင်းကောင်းလိုးပြီး ဗီဒီယို မှတ်တမ်းတင်ထားပြီးမှ သူ့ဆီကို ပြန်အပ်မှာ.အဲ..ငါတို့ဆီက လုယူသွားတဲ့ သေနတ်တွေ နဲ့ ငွေတွေ ပြန်ရရင်ပေါ့...”
ဟိုဇေးက စူဇန့် အနားကို ကပ်လာတယ် ။
“ မင်း ဒူးထောက် ထိုင်လိုက်စမ်း …. ”
စူဇန်လည်း သူ့ကို ကြောင်ကြည့်နေတော့..“ နင့်ကို ဒူးထောက် ထိုင်ခိုင်းနေတယ် ..နင် နားကန်းနေလား...” လို့ ထပ်အော်လိုက်တယ် ။ စူဇန်လည်း သူ့ရှေ့မှာ ဒူးထောက်လိုက်ရတယ် ။
အားချင်း မတူတဲ့ မိန်းမသားတွေကို လက်ဝါးပြ လက်သီးပြပြီး အနိုင်ယူချင်တဲ့ ယောကျ်ားတွေကို မုန်းလိုက်တာ ..။ သူ့လက်ခုပ်ထဲက ရေ ဖြစ်နေတော့လည်း သူသောက်လိုသောက် မှောက်လိုမှောက် ဘဝရောက်နေရတာပေါ့ ။
ဒူးထောက်လိုက်ရပေမယ့် စူဖန့်မျက်နှာမှာ မတတ်သာလို့ လုပ်ရတယ် ဆိုတဲ့ မကျေနပ်တဲ့ အမူအရာ
ရှိနေတာကို ဟိုဇေးက သိပ် မကြိုက်ချင်လှဘူး ။
“ မင်း....ငါ့ကို မကျေနပ်ဘူးလား....” လို့ ငေါက်တယ် ။
အို ..။
ဟိုဇေးကြီး စူဇန့်ရှေ့မှာ သူ့ဘောင်းဘီ ခါးပတ်ကို ဖြုတ်နေတယ် ။ သိလိုက်ပြီ။ သူ သူ့လီးကြီးကို စုတ်ခိုင်းတော့မယ် ဆိုတာ ..။ ဘောင်းဘီဇစ်ကို ဆွဲချနေတယ် ။
“ မင်း အံ့အားသင့်သွားမှာပါ..ငါ့လီးက စပယ်ရှယ်ကွ...” လို့ ပြောတယ် ။
ဒေါ်လေးလည်း စူဇန်တို့ဖက်ကို စိုးရိမ်တကြီးနဲ့ ကြည့်နေတယ် ။ စူဇန်တို့ကို စောင့်ကြည့်ခဲ့တဲ့ ရိုဘတ်တို ဆိုတဲ့ လူကြီးလည်း မျက်လုံးကြီး ပြူးပြီး ကြည့်နေတယ် ။
သူ့ဘောင်းဘီကို လျော့ချလိုက်တော့ အထဲမှာ ဘာအတွင်းခံဘောင်းဘီမှ ခံဝတ်မထားလို့ လီးမဲမဲတုတ်တုတ်ကြီး ဘွားကနဲ မြင်လိုက်ရတယ် ။ လီးကြီးက မတောင်သေးတာတောင် အကြီးကြီးဘဲ ။
စူဇန် မြင်ဖူးခဲ့တဲ့ လီးတွေနဲ့ တခြားစီဘဲ ။ လီးကြီးပြီး ရှည်တယ် လို့ ထင်ခဲ့တဲ့ နေခရဲ့ လီး ထက်
နှစ်ဆလောက် ကြီးနေမလားဘဲ ..။ စောက်ပတ် ထဲ ထိုးရင် စောက်ပတ်ကွဲပြဲမယ့် လီးမျိုး ..။
“ ဘယ်လိုလဲ..ငါ့လီးကြီးတယ် မဟုတ်လား ..”
ဟိုဇေးက ဂုဏ်ယူ ဝင့်ကြွားသလို ဟန်ပန်နဲ့ မေးလိုက်တယ် ။
စူဇန်လည်း ခေါင်းညှိမ့်ပြလိုက်တယ် ။
လီးတုတ်ကြီးက စူဇန့် မျက်နှာနားမှာ တထွာတောင် မဝေးဘူး ။
“ ဟိုတယောက် ..လာစမ်း..ဒီနားကို..သူ့ဘေးမှာ သူ့လိုဘဲ ဒူးထောက်လိုက်...မြန်မြန်လာ....သူ စုတ်ပြီးရင်
မင်းလည်း စုတ်ရမယ်....နှစ်ယောက် အတူတူ ငါ့လီးကို စုတ်ပေးရမယ်...လာ..လာ....”
ဒေါ်လေးလည်း စူဇန့်ဘေးကို ရောက်လာတယ် ။ စူဇန့်လိုဘဲ ဒူးထောက် လိုက်ရတယ် ။
“ ကဲ....မင်းက ငါ့လီးထိပ်ကို လျာနဲ့စယက်စမ်း ...”
စူဇန် ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲ ..။ ခက်နေပြီ ။ သူ့လီးကို သူခိုင်းသလို လျာနဲ့ ယက်ရမလား ..။ မယက်ရင်
လည်း သူက စူဇန်နဲ့ ဒေါ်လေးတို့ကို နှိပ်စက် ရိုက်နှက်အုံးမယ် ...။
“ ဟေ့...ယက်လေ..လထစ်ကို လျာနဲ့ ယက်လိုက်...”
ဟိုဇေးက သူ့လီးကြီးကို စူဇန့်ပါးစပ်နား တိုးကပ်ပေးလိုက်တယ် ...။ စူဇန့်ပါးစပ်နဲ့ တထွာတောင် မဝေး
ဘူး ။ စူဇန် အခက်တွေ့နေပြီ ။သူ့လီးကြီးကို မစုတ်ရင်လည်း သူက စူဇန်နဲ့ ဒေါ်လေးကို ရိုက်နှက် နှိပ်
စက်လိမ့်မယ် ။
“ ယက်..ယက်..ယက်လေ ...”
ဟိုဇေး အသံက ဒေါသ သံ ပါ နေတယ် ။
စူဇန်လဲ မထူး ဇာတ် ခင်းလိုက်ရတော့မယ် ။ လထစ်ပြဲကြီးကို ငုံလိုက်ဖို့ နှုတ်ခမ်းတွေကို ပြင်လိုက်ရ တော့တယ် ။
ဒီအချိန်မှာ ဟိုဇေးရဲ့ နောက်နားကနေ ရပ်ကြည့်နေတဲ့ အစောင့်လူကြီး ရိုဘတ်တိုး ဝုန်းကနဲ ကြမ်း
ပြင်ပေါ်ကို လဲကျသွားတယ် ။
“ ဝှပ် သာ ဖတ်ခ် ...”
ဟိုဇေး လန့်ဖျန့်သွားပြီး ရိုဘတ်တိုးကို သေသေချာချာ ကြည့်တယ် ။ ဟာ..ရိုဘတ်တိုး လည်ပင်းမှာအသွားဖက်မှာ အထစ်ထစ်တွေ ပါတဲ့ အမဲလိုက်ဓါးမြှောင် အကြီးစားကြီး ထုတ်ချင်းခတ် စိုက်ရက်သား ကြီး ...။ ဆန့်ငင်ဆန့်ငင်..နဲ့ မျက်လုံးကြီး ပြူးပြီး ပက်လက်ကြီး ..။ သွေးတွေ အိုင်ထွန်းနေပြီ ။
ဟိုဇေး ရုတ်တရက် ကြောင်ငေးသွားသည် ။ မထင်တာ ဖြစ်သွားလို့ ..။
စူဇန်လဲ မြေတိုက် လှေခါးဖက်ကို ကြည့်လိုက်မိတယ် ။
“ အို...နေ.....နေခ ….. ”
ဟုတ်တယ်..။ ဟုတ်တယ်....။ နေခ...နေခ ရောက်လာတယ်..အို..စူဇန် မျှော်နေတဲ့ နေခ ။
ဟိုဇေးကြီး သတိပြန်ဝငိလာပြီး သူ့ပခုံးစလွယ်အိပ်ထဲက သေနတ်ကို ဆွဲထုတ်ဖို့ ကြိုးစားလိုက်လို့ နေခ က သူ့လက်ထဲကသေနတ်နဲ့ ချိန်ရွယ်ထားတယ် ။
“ နိုးနိုး....မလုပ်နဲ့...မထိနဲ့..မင်း သေနတ်ကို မထိနဲ့...ခေါင်းပွင့်သွားမယ် ...မင်း ဒူးထောက်ချလိုက်စမ်း ”
နေခ လက်ထဲမှာ ခလုပ်တချက်ဆွဲရင် ကျည်လုံးတွေ အများကြီး အစုလိုက် အပြုံလိုက် ထွက်လာမယ့်
၁၂ဂိတ် ရီမင်တန် ဆီမီး အော်တိုမက်တစ် ရှော့ဂန်း တလက် ရှိနေတယ် ။ ဟိုဇေးကို တန်းတန်းမတ်မတ် ချိန်ထားတယ် ။ ရှော့ဂန်း နဲ့ အပစ်ခံရရင် ဘယ်လို ထိရောက်မှု ရှိတယ် ဆိုတာကို ဟိုဇေး ကောင်းကောင်းကြီး သိတယ် ။ ဘာလို့လဲ ဆိုတော့ ဟိုဇေးသည် လူတော်တော်များများကို ရှော့ဂန်းနဲ့ ပစ်သတ်ခဲ့ဘူးလို့ ပါ ။
ဟိုဇေးရဲ့ လက်က သေနတ်ဆီကို မရောက်ခင် ရပ်တန့်သွားတယ် ။
အသက်ပျောက်နေပြီ ဖြစ်တဲ့ သူ့တပည့် ရိုဘတ်တိုကို သူတွေ့နေရတယ် ။ နေခ တကယ် ပစ်မည်ကို သူသိတယ် ။
ဟိုဇေးသည် စောစောက အစုတ်ခံဖို့ ချွတ်ထားလိုု့ ယခုတိုင် ဂွေးတန်းလန်း နဲ့ ဖြစ်နေတုံးဘဲ။ ကမန်း
ကတန်း ဘောင်းဘီကို ဆွဲတင် ကာ ပြန်ဝတ်လိုက်တယ် ။
ဝှူး..လက်မတင်လေးဘဲ..။ တော်ပါသေးရဲ့ ..။
လီးနံနံ ညစ်ပတ်ကြီးကို စုတ်ရခါနီးကြီး ...။
စူဇန်ရော ဒေါ်လေးရော ထရပ်လိုက်ကြတယ် ..။ ဒေါ်လေး က စူဇန့် လက်တဖက်ကို လာဆုပ်ကိုင်ထားတယ် ။
နေခ လာကယ်တယ် ..။ စူဇန် ဝမ်းသာလိုက်တာ ..။
ဟိုဇေးရဲ့ ဘဝက ပြောင်းပြန် ဖြစ်သွားတယ် ။ စူဇန်နဲ့ ဒေါ်လေးတို့ကို ဒူးထောက်ခိုင်းရာကနေ သူက
ဒူးပြန်ထောက်ရတဲ့ ဘဝကို ချက်ချင်းဘဲ ရောက်သွားတယ် ။ ဝဋ်လည် တယ် ဆိုတာ ဒါဘဲ ။
နေခ က ဟိုဇေး ပုခုံးစလွယ်အိတ်ထဲက သေနတ်ကို နှိုက်ယူလိုက်တယ် ။ ဓါးတန်းလန်း စိုက်ပြီး သေနေတဲ့ ရိုဘတ်တိုးရဲ့ ခါးကြားက သေနတ်ကိုလည်း စူဇန့်ကို ယူခိုင်းတယ် ။
“ စူဇန်..သေနတ်တလက် ယူထား....ဒေူလေးကော သေနတ် ပစ်တတ်လား ...”
ဒေါ်လေးက ခေါင်းခါပြတယ် ။
“ စူဇန်...ဟိုမှာ လက်ထိပ် တစုံ ...ယူခဲ့ပေးမလား ...”
စူဇန်လည်း စားပွဲလေးပေါ်မှာ ရှိနေတဲ့ စတီးလက်ထိပ်တစုံကို ကောက်ယူပြီး နေခကို ပေးလိုက်တယ် ။
နေခ က ဟိုဇေးကို လက်နောက်ပြန် လက်ထိပ်ခတ်လိုက်တယ် ။
ဟိုဇေးက “ မင်း ငါ့ကို မသတ်လိုက်လို့ကတော့ မင်း ဘယ်နေရာ ရောက်ရောက် ငါလိုက်ရှာပြီး သတ်မှာ...သတ်တာမှ ညှင်းဆဲပြီးမှ သတ်မှာ...” လို့ ဒေါသလွှမ်းနေတဲ့ မျက်လုံးတွေနဲ့ စိုက်ကြည့်ပြီးပြောလိုက်တယ် ။
နေခ က “ မင်း ကို ငါ ဘယ်လို သတ်မလဲ စိတ်ကူးယဉ် ကြည့်လိုက် …..မင်း ထင်ထားတာထက် ကို ဆန်းပြီး ပို ရက်စက်လိမ့်မယ်...မင်း ကျင့်ခဲ့တဲ့ မိန်းကလေးတွေ ကိုယ်စား ငါက လက်တုန့်ပြန် ဂလဲ့စားချေပေးမှာ.....ဟိုဇေး....အခု ဘဝမှာတင် မင်း ငရဲ ဆိုတာ ခံစား သွားစေရမယ် ..” လို့ ပြောလိုက်တယ် ။
“ မင်းတို့ ဒီ အဆောက်အဦးထဲက ထွက်တာနဲ့ ငါ့လူတွေက မင်းတို့ကို ရှင်းပစ်ကြမှာကွ..မင်းတို့ မလွတ်နိုင်ပါဘူး ...”
နေခ က ဟိုဇေးကို သေနတ်ပြောင်းနဲ့ ကျောကို တွန်းပြီး မြေတိုက်ခန်းက လှေခါးကို တက်ခိုင်းလိုက်
တယ် ။ နေခရဲ့ အနောက်က စူဇန်နဲ့ ဒေါ်လေးတို့ ပါတယ် ။ စူဇန်လည်း သေနတ်ကို အဆင်သင့် အနေအထားနဲ့ ကိုင်ထားတယ် ။
အပေါ်ကို ရောက်တဲ့အချိန် လဲသေနေတဲ့ လူသုံးယောက်ကို တွေ့ရတယ် ။ နေခ ဝင်လာတုံးက နေခ ဆော်ထားတဲ့ ကောင်တွေ ဖြစ်လိမ့်မယ် ..။ ဒီအချိန်မှာ အဆောက်အဦးရဲ့ အပြင်က သေနတ်သံသုံးချက် ကြားလိုက်ရတယ် ။
နေခက “ အပြင်မှာ ဟယ်သာ ပါတယ်...ဘာဖြစ်သလဲ မသိဘူး ..” လို့ ပြောတယ် ။
အပေါက်ဝက အပြင်ကို ချောင်းကြည့်လိုက်တဲ့အချိန် သေနတ်သံတွေ ထပ်ထွက်လာတယ် ။ ဟယ်သာနဲ့
ဟိုဇေးရဲ့ လူတွေ အပြန်အလှန် ပစ်ခတ်နေကြတာ ..။
…...
ဟယ်သာသည် မှောင်မဲနေတဲ့ မြစ်ကမ်းနဖူးမှာ ကားထဲကနေ နေခ ဝင်သွားတဲ့ အဆောက်အဦး ဖက်
ကို စူးစိုက်ကြည့်နေတယ် ။
လေပြေကလေး တိုက်ခတ်နေတယ် ။ မြစ်တဖက်ကမ်းက သင်္ဘောကျင်းကြီးဆီက မီးရောင်ဝါ၀ါတွေ ကို လှမ်းတွေ့နေရတယ် ။
သည်နေရာက ရေတပ်စခန်းဟောင်းကြီး တခုဘဲ ။
မက္ကဆီကန်ဂိုဏ်းကကောင်တွေက သည်မှာ တိတ်တဆိတ်လာပြီး စတဲချ နေကြတာ အံ့သြစရာဘဲ ။
“ တခုတော့ ရှိတာက သူတို့က ကင်းလှည့်တဲ့ ရဲပတ္တရောင်ကားတွေ သတိထားမိအောင် ပေါ်ပေါ်
တင်တင်တော့ မလုပ်ကြ မနေကြဘူး ..အဆောက်အဦးထဲမှာဘဲ ငြိမ်နေကြတော့ လူမသိဘူးပေါ့..”
နေခက ဟယ်သာ့ကို သူထင်တာကို ပြောပြခဲ့တယ် ။
နေခနဲ့ ဟယ်သာ မှောင်တဲ့အထိ စောင့်ပြီးမှ ဒီနေရာကို လာလိုက်ကြတာ ..။ မက္ကဆီကန်တွေဘက်က
ခေါင်းဆောင် လုပ်တဲ့ကောင်က နံမည်ကြီး မုဒိန်းကောင်တကောင်မို့ နေခလည်း စူဇန်နဲ့ ဒေါ်လေးတို့
အတွက် စိတ်တအား ပူနေတယ် ။ နေခ က နေ့လည်ကထဲက သူတို့ လိုချင်တာတွေ ပေးပါမယ်..စူဇန်
နဲ့ သူ့ဒေါ်လေးကို ပြန်လွှတ်ပေးပါလို့ ညှိတာ မက္ကဆီကန်တွေ ဖက်က နောက်နေ့ မနက်မှာ လဲလှယ်
တဲ့ ကိစ္စ လုပ်ကြရအောင် လို့ ပြန်ပြောလာတယ် ။ ဘာကြောင့်လဲ ..။
နေခ ထင်လိုက်တာက ဒီ ဟိုဇေးဂွန်ဇာလပ်စ် ဆိုတဲ့ကောင်ကြီးက စူဇန်တို့ နှစ်ယောက်ကို ကျင့်ကြံပြီး
မှ ပြန်လွှတ်မယ့်သဘော ဖြစ်လိမ့်မယ်...။ ဒါကြောင့် မနက်ဖန်မှ ညှိကြမယ်ွှ အစား ဒီညဘဲ ဝင်ကယ်ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ် ။
နေခနဲ့ ဟယ်သာ စောင့်ကြည့်နေတုံးဘဲ အနက်ရောင် ပစ်ကပ်ကားတစီး အဝေးက မောင်းလာတာ တွေ့လိုက်ရတယ် ။ နေခက ညကြည့်မှန်ပြောင်းနဲ့ ကြည့်လိုက်တယ် ။
“ ဟိုဇေးဆိုတဲ့ကောင်ကြီး ဖြစ်မယ် …....သူ စူဇန်တို့ကို ဘာမှ မလုပ်ခင် ငါဝင်မှဖြစ်မယ် ဟယ်သာ...”
ဟိုဇေး စီးလာနဲ့ အနက်ရောင် ပစ်ကပ်ကား ကလည်း ဟိုဇေးကို ချပြီးတာနဲ့ သည်နေရာက ပြန်ထွက်သွားတယ် ။
နေခ ကားပေါ်က ဆင်းပြီး အဆောက်အဦးဖက်ကို ပုန်းရှိုးကွယ်ရှိုး တိုးကပ်သွားတာ ဟယ်သာ တွေ့နေ
ရတယ် ။
နေခ သွားပြီးလို့ သိပ်မကြာခင်မှာဘဲ စောစောက အနက်ရောင် ပစ်ကပ်ကား ပြန်မောင်းလာတာကို ဟယ်သာ မြင်ရတယ် ။ ဒါပေမယ့် ဒီကားက အဆောက်အဦးဖက်ကို မသွားဘဲ သူ့ကားဆီကို တန်း
တန်းမတ်မတ်ကြီး လာနေတာကို တွေ့လိုက်ရတာကြောင့် ဟယ်သာ သေနတ်ကို အဆင်သင့်ပြင်ထား
ပြီး ကားအောက်ထဲကို ကိုယ်ကို ငုံ့ပြီး ကွယ်ပုံးနေလိုက်တယ် ။
ဟယ်သာ့ကား နဲ့ မလှမ်းမကမ်းမှာ ရှေ့မီးကြီး ထိုးပြီး ရပ်လိုက်တဲ့ အနက်ရောင် ပစ်ကပ်ထဲက လူ
နှစ်ယောက် ထွက်လာတယ် ။
“ ဟေ့...ကားထဲက ထွက်ခဲ့..မင်းကို မမြင်ဘူး ထင်နေလား ...” လို့ ဟယ်သာ့ကားဖက်ကို လှမ်း အော်တယ် ။
ဟယ်သာ့ကားနားကို တိုးကပ်လာနေပြီ..။
ဟယ်သာ ရုတ်တရက် ထလိုက်ပြီး ဒီလူနှစ်ယောက်ကို ပစ်လိုက်တယ် ။ ဆက်တိုက် သုံးချက် ပစ်လိုက်တယ် ။
ကားထဲမှာလည်း လူတွေ ရှိသေးတယ် ။ သူတို့က ဟယ်သာ့ကားဖက်ကို ပစ်တယ် ။ သေနတ်သံတွေ
နားကွဲမတတ် ဆူညံသွားတယ် ။
ဟယ်သာ့ကား ဘော်ဒီကို ကျည်ဆံတွေ လာထိမှန်တဲ့ အသံတွေ ကြားရသလို ကားဘေးမှန်ကို ကျည်ဆံ
တတောင့်က ဖေါက်ထွင်းပြီး ဟယ်သာ့ဘေးက ဝစ်ကနဲ ဖြတ်သန်းသွားတယ် ။
ဟယ်သာလည်း ပစ္စတို သုံးနေရာကနေ ကားထိုင်ခုံမှာ အဆင်သင့် ထားထားတဲ့ အမ်ပီဖိုက် စက်သေနတ်ကို ကောက်ယူပြီး ပစ်တယ် ။
ဒီအချိန်မှာ နောက်ကားတစီး ထိုးဆိုက်လာတယ် ။ သူတို့လူတွေ ထပ်ရောက်လာတာ ..။
မောင်းပြန်ရိုင်ဖယ်တွေ နဲ့ ဟယ်သာ့ကို ၀ိုင်းပစ်ခတ်ကြတယ် ။
တဖက်ကလည်း ဒလစပ် ပစ်ခတ်နေတာမို့ ဟယ်သာ ခေါင်း မဖေါ်နိုင်ဘူး ။ သေနတ်သံတွေ တဝေါ
ဝေါ ဆူညံနေတယ် ။ ကမ္ဘာပျက်သလို ဆယ်မိနစ်လောက် သေနတ်သံတွေ ပြင်းထန်ဆူညံနေပြီး တစတ
စ ကျဲပါးသွားတယ် ။ နောက်တော့ လုံးဝ တိတ်သွားတယ် ။ နားတွေ အူနေတဲ့ကြားထဲက ဟယ်သာ..ဟယ်သာ...အိုကေရဲ့လား...လို့ အော်မေးတဲ့ အသံကို ကြားလိုက်ရတယ် ။
နေခ..နေခ..မေးနေတာ ..။
ဟယ်သာ ခေါင်းထောင်ကြည့်လိုက်တော့ နေခကို တွေ့ရတယ် ။
“ ဟိုကောင်တွေရော...”
ဟယ်သာ သူ့ကို အော်မေးလိုက်တယ် ။
“ အကုန်သေကုန်ပြီ ...”
ဟယ်သာ့ကားရဲ့ စက်ခန်းကို ရစရာ မရှိအောင် ကျည်ဆံတွေ မှန်ထားတယ် ..။ ကားက သုံးလို့ရ
မှာ မဟုတ်တော့ဘူး ..။ ကားတာယာတွေလဲ ပြားချပ်နေတယ် ..။
“ သွားစို့..ဟယ်သာ...”
နေခက ဟယ်သာ့လက်ကို ဆွဲပြီး ကျည်ဆံရာဗလပွနဲ့ ကားနှစ်စီး ဘေးက ဖြတ်တယ် ။ ဟယ်သာ
ကြည့်လိုက်တော့ ဟယ်သာ့ကို ၀ိုင်းပစ်ကြတဲ့ ရန်သူတအုပ်လုံး အတုံးအရုံး သေနေကြတယ် ။
နေခ က “ ဟိုးမှာ စူဇန်တို့ စောင့်နေကြတယ် ...” လို့ ပြောတယ် ..။ ဟယ်သာ နားမလည်တာက
နေခ လက်ထဲမှာ ကိုင်ထားတာက ၁၂ဂိတ်ရှော့ဂန်း ..။ ရန်သူတအုပ်မကြီးကို နေခ ဒီသေနတ်နဲ့ ဘယ်လို အပြတ်ရှင်းလိုက်သလဲ ဆိုတာကိုပါ...။ နေခ တယောက်ထဲနဲ့ ..ဒီသေနတ်လောက်နဲ့ ဘယ်လိုမှမောင်းပြန်လက်နက်တွေနဲ့ ရန်သူအများကြီးကို အချိန်တိုတိုနဲ့ မချေမှုန်းနိုင်ဘူးး လေ..။
နေခကို ဟယ်သာ မေးလိုက်တယ် ။ “ ဘယ်သူတွေ ၀ိုင်း ကူညီသလဲ..” လို့...။ နေခ က သူ့လူတ
ချိ ု့ ၀ိုင်း ဖိုက်ပေးတာ လို့ တိုတိုဘဲ ပြန်ဖြေတယ် ။ ဘယ်သူတွေလဲ..။ လူတယောက်မှလည်း မတွေ့ပါလား ..။
စူဇန်က လက်နောက်ပြန်နဲ့ဒူးထောက်နေတဲ့ လူတုတ်တုတ်ကြီးတယောက်ကို သေနတ်နဲ့ ချိန်ထားတယ် ။ စူဇန့်ဘေးမှာက စူဇန့်အဒေါ် ဆိုတဲ့ မိန်းမကို တွေ့ရတယ် ။
“ ဒီနေရာက အမြန် လစ်မှ ဖြစ်မယ် ...သေနတ်သံတွေကြောင့် ရဲတွေ ရောက်လာလိမ့်မယ် ...”
နေခကို ဘယ်သူတွေ ၀ိုင်း ပစ်ပေးသလဲ..။
ဂရင်းဒရယ်ဂင်ဂိုဏ်းဝင်တွေလည်း တယောက်တလေမှ မတွေ့ဘူး ..။
သူတို့ ကို နေခက ခပ်ဝေးဝေးမှာ ရပ်ထားတဲ့ ဗင်ကားကြီးတစီးဆီ ခေါ်သွားတယ် ။ ဟယ်သာက နား
မလည်လို့ “ ဒါ ဘယ်က ကားလဲ....” မေးလိုက်တယ် ..။ နေခက “ စောစောထဲက ဒုတိယအကြံ ( ပလင် ဘီ ) အနေနဲ့ ထားထားတာ..အရေးပေါ် လိုရင် သုံးရအောင်..” လို့ဘဲ ပြောပြီး ကားကြီးကိုမောင်းထွက်လိုက်တယ် ။
ဒေါ်လေးကို စူဇန်တို့ ဟယ်သာ့ရဲ့ အိမ်ကလေးကို ခေါ်သွားကြရတယ် ။ နောက်နေ့ကျမှ ဒေါ်လေးကို
ပြန်ပို့ပေးနိုင်မယ် ။ ဒေါ်လေးလဲ ဆိုးဝါးတဲ့ အတွေ့အကြုံတွေကြောင့် တော်တော့်ကို တုန်လှုပ် ခြောက်
ခြားနေတယ် ။
နေခ က ကြိုတင် ဖုန်းဆက်ထားလို့ ကျားခြံမှာ စောင့်နေတဲ့ ကူးပါးဆီကို ဟိုဇေးကြီးကို ခေါ်သွားတယ်။
ကျားခြံကို ရောက်ဖို့ တော်တော် မောင်းရတယ် ။
ဟိုဇေးက “ ဘယ်ကို သွားတာလဲ...ငါ့ကို သတ်မလို့လား....” လို့ မေးခွန်းတွေ မေးတယ် ။ နေခ က
မဖြေဘူး ။ ကားကိုဘဲ မောင်းနေတယ် ။
ကျားခြံကို ရောက်ဖို့ လမ်းမကြီးကနေ လမ်းအသေးလေးကို ချိ ုးကွေ့လိုက်ရတယ် ။
ခြုံပုတ်တွေထဲက လူလေးယောက် ထွက်လာတယ် ။
ကူးပါးရဲ့ “ ရိုးလင်းသန်းဒါး ”..တွေ....။
ကူးပါး မှာထားလို့ နေခမှန်းလည်း သိရော သွားခွင့်ပေးလိုက်ကြတယ် ။
ဆက်မောင်းဝင်လာတော့ သံတံခါးကြီးနဲ့ ဂိတ်ပေါက်ကြီးကို ရောက်လာတယ် ။
“ ဒေါရစ်စ် ” က တံခါးကြီးကို ဖွင့်ပေးတယ် ။
ဒေါရစ်စ် က “ ကူးပါး ရှိနေတယ် ...နောက်ထဲက သစ်လုံးအိ်မ်လေးမှာ အရက်သောက်နေတယ်...
လူဝီ..ဒရူးတို့နဲ့ နားလည်မှု ယူလိုက်ပြီ....” လို့ ပြောတယ် ။
ကျားခြံကို ရောက်ရောက်ခြင်း နေခက ဟိုဇေးကြီးကို သံဇကာလှောင်အိမ်ထဲက ကျားကြီးတွေကို ပြလိုက်တယ် ..။
“ ဘာ...ဘာ....ဘာလို့..ငါ့ကို ဒီ ကို ခေါ်လာတာလဲ....ဘာ...ဘာသဘောလဲ...”
နေခက တဟားဟား အော်ရယ်လိုက်ပြီး..“ မင်းကို ကျားစာကျွေးမလို့ကွ..မင်းလို မုဒိန်းကောင်က ရိုးရိုး
သတ်လိုက်ဖို့ မတန်ဘူး....ကျားတွေ ကိုက်ဖဲ့စားတာကို ခံရမှ တန်မယ်....” လို့ ပြောလိုက်တယ် ။
ဒီအချိန်မှာ ကူးပါးနဲ့ အဖွဲ့ နေခနဲ့ ဟိုဇေးကြီး ရောက်နေတဲ့ ခြံဝက ကျားခြံတွေ အနားကို ရောက်လာတယ် ။ .သူတို့နဲ့ အတူ ဖမ်းချုပ်ထားတဲ့ လူဝီ....ဒရူးနဲ့ ဒရူးရဲ့ တပည့် မာဖီကြီးတို့ ပါလာ
တယ် ။ ကူးပါး က သူ့သမီးဟယ်သာလဲ ကျေနပ်အောင်..လူဝီ..ဒရူးနဲ့ ညှိကြည့်တော့ သူတို့က ကူးပါး
ကို တောင်းသလောက်မေးမယ်လို့ ပြောကြတာနဲ့ ကူးပါးလည်း ပြန်လွှတ်ပေးဖို့ သဘောတူလိုက်တဲ့
အကြောင်း နေခကို ပြောပြတယ် ။
ဟိုဇေးကြီးကို တွေ့တွေ့ချင်း ဒရူး က “ ဒီမက္ကဆီကန် မုဒိန်းကောင် ကို ငါ့ကို ရောင်းပါ..ကြိုက်တဲ့စျေး
ပေးမယ်...” လို့ ပြောလိုက်တာကြောင့် ကူးပါးတို့ကော နေခကော အံ့အားသင့်သွားတယ် ။
“ ဘာလို့လဲ...ဒရူး..မင်း ဒီ အတ္တဘောကောင်ကြီး ကို ဘာလို့ ဝယ်ချင်တာလဲ..... ”
ကူးပါးက မေးလိုက်တယ် ။
ဒရူးက “ ဒီကောင့်ကို ငါ လိုချင်လို့ ရှာခိုင်းထားတာ..ဒီကောင်က ငါ့အမျိ ုးထဲက ချာတိတ်မတွေကို
မုဒိန်းကျင့်ခဲ့တယ် ..သူ့ကို ငါ လက်စားချေချင်နေတာ ကြာပြီ...” လို့ ပြောလိုက်တယ် ။
ဟိုဇေးကြီးလဲ ဒရူးကို တွေ့တော့ တုန်လှုပ်ခြောက်ခြားနေတယ် ။ သူဘာလုပ်ခဲ့တယ် ဆိုတာ သူ သိ
မှာပေါ့ ။
နေခက “ ငါ သူ့ကို ကျားစာ ကျွေးမလို့ ခေါ်လာတာ...ဖြစ်တယ် မဟုတ်လား....ကူးပါး....” လို့ ပြောလိုက်တော့..ကူးပါးက “ ဟား....ဖြစ်တာပေါ့....ရတယ်..ရတယ်....ကျွေး....” လို့ သဘောတူ ခွင့်ပြု
ချက် ပေးလိုက်တယ် ။
ဒရူးက “ မင်းတို့ ကျားစာကျွေးမယ့်အစား ငါ ငွေမြက်မြက်လေး ပေးတာကို လက်ခံပါ..ငါ့ကို ရောင်းပါ..
ကူးပါး..မင်းလိုချင်နေတဲ့..ရှားပါးတဲ့ ပြိုင်ကားကိုလည်း ငါ ပေးမယ်..ဒီကောင်ကြီးကိုတော့ ငါ့ကို ရောင်း
ပါ...” လို့ ပြောလိုက်တယ် ။
“ ဟုတ်ပြီလေ...မင်းကို ရောင်းမယ် ဆိုရင် မင်းက ဒီကောင်ကြီးကို ဘာလုပ်မှာလဲ..သိလို့ရမလား...”
လို့ နေခက မေးတယ် ။
ဒရူးက “ ဒီကောင့်ကို ငါ့တပည့်တွေကို ဖင်ဝိုင်းချခိုင်းမှာ.....ဒီကောင့်ကို တနေကုန်လဲ လီးတွေ စုတ်ခိုင်းမယ်....ပြီးရင်...လိင်ပြောင်းပေးလိုက်မှာပေါ့...” လို့ ပြောလိုက်လို့ လူအားလုံး တဝါးဝါး ပွဲကျ
သွားကြတယ် ။
နေခလဲ “ ရောင်းမယ်ဗျာ....ဘယ်လောက် ပေးမလဲ..” လို့ စျေးမေးလိုက်တယ် ။
ဒရူးက “ တောင်းသလောက် ပေးမယ် ...ငါ့တူမ လာထရစ်ရှားကို ညဖက် အလုပ်ကအပြန် ဒီခွေးမသား
က ဖမ်းပြီး ကျင့်ကြံပြီး သတ်ပစ်ခဲ့တာ..ငါ့တမျိ ုးလုံးက အခဲမကြေဘူး....ဒီကောင့်ကို လက်စားခြေ ချင်
နေကြတာ …. ” လို့ ပြောတယ် ။
နေခ ဟယ်သာရဲ့ အိမ်လေးကို ပြန်ရောက်လာတော့ မနက်မိုးလင်းခါနီးပြီ ။
စူဇန်..ဒေါ်လေး နဲ့ ဟယ်သာတို့ ရေချိ ုးသန့်စင်ပြီးကြပေမယ့် .ဧည့်ခန်းမှာဘဲ ထိုင်နေကြတာကို တွေ့ရတယ် ။
စူဇန်..ဟယ်သာ နဲ့ ဒေါ်လေးတို့ ၀ိုင်ထိုင်သောက်နေကြတာမို့ နေခလည်း သူတို့နဲ့ အတူ ထိုင်ရင်း စူဇန် လာပေးတဲ့ ၀ိုင်ခွက်ကို ယူသောက်လိုက်တယ် ။
နေခက လူဝီ နဲ့ ဒရူးတို့ ဆရာတပည့်နဲ့ ကူးပါးလည်း ပြေလည်မှု ရသွားပြီ လို့ ပြောပြလိုက်လို့
ဟယ်သာလည်း ဝမ်းသာသွားတယ် ။
“ ဒါနဲ့ ဟိုဟိုဇေးဆိုတဲ့ ကောင်ကြီးရော....” လို့ စူဇန်က မေးလိုက်တယ် ။
နေခလည်း ဒရူးတို့က ငွေပေးပြီး ဝယ်သွားတယ် လို့ဘဲ တိုတို ဖြေလိုက်တယ် ။
စူဇန်လည်း ၀ိုင်သောက်တာ မူးလာလို့လား မသိဘူး ..။ အိပ်ရာထဲ သွားချင်နေပြီ ။ ထိုး အိပ်လိုက်ဖို့မဟုတ်ဘူး ။ နေခ နဲ့ ဟယ်သာတို့နဲ့ သုံးပွင့်ဆိုင် အချစ်လွန်ချင်စိတ်တွေ ဝင်လာတာ ။
ဟိုဇေးကြီးတို့ ဖမ်းထားတုံးက ဟိုဇေးရဲ့ အကိုင်အတွယ်တွေကို ခံရတော့ အတင်းအဓမ္မ အလိုမတူဘဲ အကိုင်ခံရတာ ဖြစ်ပေမယ့် တကယ်တမ်း ကိုင်ပွတ်ဆုပ်နယ် တာတွေ နှိုက်ကလိတာတွေ ခံရတော့ အသွေးအသားတွေက ထင်္ကြဖေါက်ပြန်မိတယ် လို့ ပြောရမယ် ။ အဲဒီတုံးက စူဇန် စောက်ဖုတ်မှာ အရေစိုခဲ့တယ် ။ ဟိုဇေးကြီးက လီးတန်ကြီး မျက်နှာနား ပါးစပ်နား တိုးကပ်ပြီး စုတ်ခိုင်းတုံးကလည်း ဒီလိုဘဲု ..။ စိတ်လှုပ်ရှားကာ သွေးသားတွေ ထကြွဆူဝေလာခဲ့ရတာ သူ့ဖါသာ သိတယ် ။
ဟိုဇေးကြီးကို ရွံရှာမိသလို တချိန်ထဲမှာလည်း တဏှာကြီးတဲ့ ဒီကောင်ကြီးကိုလည်း ရင်ခုံ စိတ်လှုပ်ရှားမိသလိုဘဲ ..။
ဟင်း..နေခကို အိပ်ရာထဲကျရင် သူ့အပေါ်ကကို တက်ခွပြီး စိတ်ကြိုက် လုပ်ပစ်လိုက်မည် လို့ စိတ်ထဲမှာ တွေးနေတယ် ။ ဒီအချိန်မှာ စူဇန့်ဘေးမှာ ကပ်ညပီး ထိုင်နေတဲ့ ဟယ်သာ့လက်တဖက်က စူဇန့်ပေါင်တန်တဖက်ကို မသိမသာ လာပွတ်နေတယ် ။ ဒေါ်လေးတော့ မမြင်ဘူး ထင်တာဘဲ ..။ ဟယ်သာလည်း စိတ်ကြွနေပြီ လို့ ထင်တာဘဲ ။
ဟယ်သာက ချိစ် ခဏသွားယူအုံးမယ် ဆိုပြီး မီးဖိုခန်းဖက် ဝင်သွားတော့ စူဇန် ဟယ်သာ့အနောက်ကို ဝင်လိုက်သွားလိုက်တယ် ။
နေခနဲ့ ဒေါ်လေးတို့ စကားပြော ကျန်ရစ်တယ် ။ မီးဖိုခန်းလေးကနေ ဧည့်ခန်းဆီကို တန်းပြီး မမြင်ရဘူး ။ ကွယ်နေတယ် ။ ဟယ်သာက ရေခဲသေတ္တာကို ဖွင့်ရင်း လက်တဖက်နဲ့ စူဇန့်ပေါင်ကြားကို လှမ်း စမ်းလိုက်တယ် ။ ဟယ်သာ့လက်ချောင်းတွေက အဖုတ် နှုတ်ခမ်းသားတွေကို စမ်းပွတ်မိတာနဲ့ စိုချင်ချင် နဂိုထဲက ဖြစ်နေတဲ့ အဖုတ်ထဲက အရည်တွေ ရွှမ်းကနဲ ယိုစီးကျလာတော့တာဘဲ ..။
စူဇန်လဲ ဟယ်သာ့နို့တလုံးကို ဖမ်းဆုပ်ကိုင်လိုက်မိတယ် ။ တင်းမာပြီး ထောင်ထနေတဲ့ ဟယ်သာ့နို့သီးလေးကို စမ်းမိတယ် ။
“ စူဇန်..နင့်ကို မက္ကဆီကန်ကောင်ကြီးက လိုးလိုက်သေးလား....”
“ လိုးခါနီးဆဲဆဲဘဲ..နေခ လာကယ်လိုက်လို့ သီသီလေး လွတ်သွားတာ...”
“ နင် စိတ်အရမ်း လှုပ်ရှားသွားလားဟင်....”
“ အင်း....ဟယ်သာရယ်..နင် ယုံမှာ မဟုတ်ဘူး..ဒီ မက္ကဆီကန်ကောင်ကြီးက တကယ့်ကို မြင်းလီးလောက် ရှိတဲ့ လီးရှည်ရှည် တုတ်တုတ်ကြီးနဲ့ကွာ...”
“ ဟင်..ဟုတ်လား...နေခ လီးထက် ကြီးလား ...”
“ အင်း..ကြီးတယ်....သူက ဒေါ်လေးကိုလည်း ရေရေလည်လည်ကိုင်တာ....ဒေါ်လေး စောက်ဖုတ်ကို နှိုက်တာ ဒေါ်လေး အရေတွေတောင် တအား ထွက်သွားတယ်...”
“ ဟင်..နင် ဘယ်လိုသိတာလဲ စူဇန်..”
“ ဒေါ်လေး စကပ် အနောက်မှာ အရေတွေ ကွက်သွားလို့ ငါသိတာပေါ့..”
ဟယ်သာ့လက်ချောင်းတွေက စူဇန့်အဖုတ်ကို ပွတ်နေတယ် ။ လိုင်းဆွဲပေးနေတယ် ။ ဟယ်သာက စူဇန့်နားနားကို နှုတ်ခမ်းလေး ကပ်ပြီး..“ စူဇန်..ယူ့စောက်စိလေးကို နမ်းပေးချင်တယ်...” လို့
တိုးတိုးလေး ပြောလိုက်လို့ စူဇန်လဲ ကြက်သီးတွေ တဖျန်းဖျန်း ထပြီး စောက်ပတ်က အရေတွေ ပို ယိုစီးထွက်လာသလိုဘဲ ..။
ဒေါ်နန္ဒာဇော်ပိုင် လည်း စူဇန်နဲ့ ပတ်သက်ပြီး မက္ကဆီကန်ဂိုဏ်းက ဖမ်းသွားတာကို ခံရ ..ဂိုဏ်းခေါင်းဆောင်လုပ်တဲ့ တဏှာဘူးကောင်ကြီးရဲ့ ပယ်ပယ်နယ်နယ် ကိုင်တွယ် နှိုက်ပွတ်တာတွေကိုလဲ ခံရ..နေခ လာကယ်ပြန်တော့လည်း သေနတ်တွေ တထုံးထုံး တဒိန်းဒိန်း အပြန်အလှန် ပစ်ခတ်နေတာတွေ
နဲ့ ကြုံတွေ့ရတော့ မထင်မမှတ်တာတွေချည်းပါဘဲ ။
အပျိုကြီးဘဝနဲ့ တသက်လုံးလို ယောကျ်ားတွေနဲ့ ကင်းကင်းနေခဲ့တဲ့ ဒေါ်နန္ဒာဇော်ပိုင် သည် မက္ကဆီကန်ဂိုဏ်းက ခေါင်းဆောင်ကောင်ကြီးရဲ့ လိင်တန် တုတ်တုတ်ကြီးကိုလည်း အနီးကပ်တွေ့မြင်ရပြီး သည် လိင်တန်ကြီးကိုလည်း တူမဖြစ်တဲ့ စူဇန်က စုတ်ပေးရတော့မယ့် အခြေအနေ ဖြစ်ခဲ့ကာ
စူဇန်ပြီးရင် သူမပါ စုတ်ပေးရတော့မယ့် အခြေအနေအထိ ရောက်ခဲ့ရတယ် .။
တူမလေး စူဇန် ဒီလို ကြမ်းတမ်းတဲ့ ဂိုဏ်းတွေကြားကို ရောက်နေတာကိုလည်း ယူကြုံးမရ ဝမ်းနည်းမိမိတယ် ။ တူမလေးကို ဒေါ်နန္ဒာဇော်ပိုင် ငယ်ငယ်လေးထဲက တအားချစ်ခဲ့ပြီး အစစ လိုလေသေးမရှိ၀ိုင်းကြည့်ခဲ့တာ..။ တူမလေး အခုလို လမ်းလွဲနေတာတွေ မြင်ရတော့ တော်တော့်ကို စိတ်မကောင်း
ဘူး ။ နေခဆိုတဲ့ ကောင်လေး ကြောင့် လူယုတ်မာတွေ လက်ထဲက လွတ်ခဲ့ရတာ..။ နေခက ရုပ်ရှင်တွေထဲက လူစွမ်းကောင်း ဇာတ်လိုက်ယောက်လိုဘဲ အသတ်အပုတ် အပစ်အခတ်တွေ က သူမတူအောင် ကျွမ်းလွန်းနေတာလည်း အံ့သြစရာ တွေ့ရှိရတယ် ။
ဒီထက် အံ့သြစရာတွေ ဒေါ်နန္ဒာဇော်ပိုင် အဲဒီညက ထပ် တွေ့မြင်ခဲ့ရတယ် ။ ဟယ်သာရဲ့ အိမ်လေးကိုရောက်သွားကြပြီး စူဇန်က ဒေါ်လေးကို မနက်ကျမှ ဒေါ်လေးအိမ်ကို လိုက်ပို့တော့မယ်နော်..ဒီညတော့ဒီမှာဘဲ နားလိုက်ပါ..သမီးနဲ့ ဒေါ်လေးလဲ အတူတူ တညလောက် ပြန်နေရတာပေါ့ လို့ ပြောခဲ့တယ် ။
ဟယ်သာနဲ့လည်း မိတ်ဆက်ပေးတယ် ..။ ဟယ်သာက ဂိုဏ်းခေါင်းဆောင်ကြီးတယောက်ရဲ့ သမီး လို့စူဇန်က ပြောပြတယ် ။ ဟယ်သာက သူ့အဖေ လုပ်ကိုင်နေတဲ့ ဒုစရိုက် အလုပ်တွေကို စက်ဆုတ်မုန်းတီးပြီး အဝေးကိုတောင် ထွက်ပြေးချင်နေတယ် လို့လည်း ပြောပြတယ် ။
ညဉ့်နက် အချိန်အထိ စူဇန်..ဟယ်သာ..နေခတို့နဲ့ ၀ိုင်ထိုင်သောက်ပြီး စကားပြောဖြစ်ကြတယ် ။ ဟယ်သာရော နေခရော ဒီလိုအသိုင်းအဝိုင်း ပတ်ဝန်းကျင်ထဲကို ရောက်နေကြပေမယ့် စိတ်ရင်းသဘောကောင်းကြပြီး ခင်မင်စရာကောင်းလို့ ဒေါ်နန္ဒာဇော်ပိုင် သူတို့ကိုလည်း တအား ခင်မင်သွားခဲ့ရတယ် ။ ဟယ်သာ့အိမ်လေးက ကျဉ်းတယ် ။ အိပ်ခန်း နှစ်ခန်းဘဲ ရှိတယ် ။ ဒေါ်နန္ဒာဇော်ပိုင်ကို ဟယ်သာက သူ့အိပ်ခန်းဘေးက အိပ်ခန်းပိုမှာ နေရာချထားပေးတယ် ။
မိုးလင်းခါနီး အချိန်ကျမှ အိပ်ရာ ဝင်ဖြစ်ကြတာ ..။ စကားဝိုင်းဖွဲ့ ပြောကြရင်းမှ ဟယ်သာလည်း စူဇန်ရဲ့ ဒေါ်လေး ဟာ အထူးကု ဆရာဝန်ကြီး တယောက် ဆိုတာ သိသွားတယ် ။ဟယ်သာက ဒေါ်လေးဒေါ်နန္ဒာဇော်ပိုင်ကို သူ့ဘဝဇာတ်ကြောင်းတွေ ပြောပြလို့ ဟယ်သာရဲ့ အမေမရှိတော့တဲ့ အချိန် လူဆိုးကြီး ဖြစ်နေတဲ့ အဖေ ကူးပါး နဲ့ ကြီးပြင်းခဲ့ရတဲ့ ဘဝ ကို သိခဲ့ရတယ် ။ နောက်ကြောင်း ဘဝ ကို ပြန်မပြောပြတာကတော့ နေခ တယောက်ထဲပါ ။ နေခ က သူများတွေ ပြောပြတာတွေကိုဘဲ စိတ်ဝင်တစား နားထောင်ခဲ့ပေမယ့် သူ့အကြောင်းကို ဟယ်သာနဲ့ စူဇန်က မေးတာတောင် ဘာမှ မပြောပြခဲ့ပါဘူး ။
ဒေါ်နန္ဒာဇော်ပိုင် အိပ်ရာဝင်တဲ့အချိန် တဖက်က ဟယ်သာရဲ့ အိပ်ခန်းထဲမှာ ဟယ်သာ..စူဇန်နဲ့ နေခတို့ စကားဆက်ပြောနေကြတုံးဘဲ။ သူတို့ စကားပြောနေသံတွေ သဲ့သဲ့ကြား
နေရတယ် ။ ပင်ပမ်းလွန်းလို့ ချက်ချင်းလိုဘဲ ဒေါ်နန္ဒာဇော်ပိုင် အိပ်ပျော်သွားတယ် ။
ဆိုးဝါးတဲ့ အိပ်မက်တွေကြောင့် ဒေါ်နန္ဒာဇော်ပိုင် လန့်နိုးသွားတယ် ။
တော်တော့်ကို ခြောက်ခြားစရာ အိပ်မက် မက်တာ ..။တကယ်ဖြစ်နေသလိုဘဲ ။
အိပ်မက်ထဲမှာ ဒေါ်နန္ဒာဇော်ပိုင် ဆေးရုံမှာ ညဂျူတီ တာဝန်ကျနေတယ် ..။ ထုံးစံအတိုင်း အရေးကြီးတဲ့
လူနာတွေ ထားတဲ့နေရာမှာပေါ့ ..။ အလုပ်လုပ်နေတုံး ဒေါ်နန္ဒာဇော်ပိုင် ဆီးသွားချင်လာတာနဲ့ အိမ်သာ
ခန်းကို လျောက်သွားလိုက်တယ် ။ ညသန်းကောင်ကျော် အချိန်ကြီးဆိုတော့ ဆေးရုံမှာ တိတ်ဆိတ်ပြီး လူသူမရှိဘူး ။ ညဂျူတီကျတဲ့သူနာပြုနဲ့ ဆရာဝန်တွေ လောက်ဘဲ ရှိနေကြတယ် လေ ..။
အိမ်သာထဲလည်း ရောက်ရော ဆီးသွားဖို့ အိမ်သာခန်းလေးထဲ ဝတ်ထားတဲ့ ဘောင်းဘီကို ချွတ်..ပင်တီကိုဆွဲချပြီး အိမ်သာကမုတ်မှာ ထိုင်ချပြီး ဆီးသွားဖို့ လုပ်တဲ့အချိန် ဗြုံးဆို
အိမ်သာခန်းလေးရဲ့ တံခါးပွင့်လာပြီး ယောကျ်ားကြီးတယောက် ဝင်လာတယ် ။ ရုတ်တရက်မို့ ရင်ဘတ်ထဲ အောင့်တက်သွားအောင်ကို လန့်ဖျန့် တုန်လှုပ်သွားတယ် . ။ သူ့အဆီ
ပြန်နေတဲ့ မျက်နှာကြီးကို တွေ့လိုက်ရတော့ မက္ကဆီကန်ဂိုဏ်းက ခေါင်းဆောင် မုဒိန်းကောင် ဟိုဇေးဖြစ်နေတယ် ..။ ဟိုဇေးက သူမကို အိမ်သာခွက်ပေါ်မှာဘဲ မုဒိန်းကျင့်ဖို့ကြိုးစားတော့ ဒေါ်နန္ဒာဇော်ပိုင်လည်း ခွန်အားရှိသမျှ ဖျစ်ညှစ်ထုတ်သုံးပြီး ရုန်းကန်တယ် ။ ဟိုဇေးကြီးက ဗလတောင့်
တောင့်နဲ့ အရမ်းကို ထွားကြိုင်းသန်မာတဲ့ ကောင်ကြီးဆိုတော့ ဆင်နဲ့ ဆိတ်လို အားချင်းက မမျှဘူး။ သူ့လက်ထဲက ရုန်းထွက်လို့ မရဘူး ။
ဟိုဇေးက သူမကို လက်တဖက်ထဲနဲ့ လက်လိန်ချိ ုးက ချုပ်ထားရင်း သူ့ဘောင်းဘီကို ချွတ်ချတယ် ။ ဒေါ်နန္ဒာဇော်ပိုင် တွေ့ဖူးတဲ့တုတ်ပြီး ရှည်တဲ့ ဟိုဇေးရဲ့ လိင်တန်တုတ်တုတ်ကြီးနဲ့ ပြန်တွေ့ရပြန်ပြီ ။ ဟိုဇေးကြီးက လိင်တန်ကြီး တရမ်းရမ်းနဲ့ ဒေါ်နန္ဒာဇော်ပိုင်ကို အိမ်သာခွက်ပေါ် နံရံကိုမှီခိုင်းပြီး ပေါင်တန်နှစ်ချောင်းကို ဖြဲကားလိုက်တယ် ။ ဒေါ်နန္ဒာဇော်ပိုင် လည်း အသံကုန်ဟစ်အော်ပြီး အကူအညီတောင်းချင်ပေမယ့် အသံက ပါးစပ်က ဘာမှ ထွက်မလာဘူး ။ ဟိုဇေးကြီးက ပေါင်နှစ်ချောင်းကြားကဒေါ်နန္ဒာဇော်ပိုင် ရဲ့ မိန်းမအင်္ဂါကို ငုံ့ကြည့်ပြီး သွားကြီးဖြဲကာ ရယ်မောလိုက်တယ် ။ “မင်း ပူစီက အရမ်းလှတာဘဲ...” လို့ပြောလိုက်တယ် ။ သူ့လျာကြီးကို ထုတ်ပြီး ပလပ်ပလပ်နဲ့ မိုက်မိုက်ရိုင်းရိုင်းယက်တဲ့ပုံစံ အမူအရာ လုပ်ပြတယ် ။
ဒေါ်နန္ဒာဇော်ပိုင် တအား အော်လိုက်တယ် ။ ဒီအချိန်မှာတော့ အသံက ထွက်သွားတယ် ။ အို....ဟိုဇေးကြီး မရှိတော့ဘူး ..။ အဲဒီအခါ မှောင်မဲနေတဲ့ အိပ်ခန်းလေးထဲက ကုတင်လေးပေါ်မှာ ပက်လက် အိပ်နေတဲ့ မိမိကို်ယ်ကို မိမိ ပြန်သတိထားမိလိုက်တယ် ။ ဟာ..ငါ..ငါ အိပ်မက်မက်နေတာပါလား လို့လည်း သိလိုက်တယ် ။ အို..တကယ့်ကို ခြောက်ခြားစရာ အိပ်မက်ဘဲ ။
ဒေါ်နန္ဒာဇော်ပိုင် မုဒိန်းအကျင့်ခံရတော့မလို အိပ်မက်ဆိုး မက်တာကြောင့်..တော်ပါသေးရဲ့ အိပ်မက်မို့..ဆိုပြီး လက်ကို ညဝတ် ဘောင်းဘီထဲ ထိုးသွင်းကာသူမရဲ့ အင်္ဂါစပ်ကို စမ်းလိုက်မိတယ် ။ အာ..စိုစိစိနဲ့...။ အရည်တွေ စိုပေနေတယ် ။ ဟင်...ငါငါ..စိတ်တွေ လာနေပါလား …. ။ ဟိုဇေးရဲ့ လိင်တန်ကြီးကို စိတ်စွဲပြီး အိပ်မက်တွေ မက်သလို စိတ်လှုပ်ရှားမှုတွေကြောင့်အရည်တွေ စိုနေတာ ..။ မုဒိန်းကျင့်ခံရဖို့ ဖြစ်တာကို စိတ်လာရမလား ဆိုပြီး သူမဖါသာ သူမ မကျေနပ်သလို ဖြစ်မိတယ် ။ အိပ်မက်ထဲမှာ ဟိုဇေးကြီးရဲ့ လိင်တန်ကြီးကိုတွေ့ရလို့ ဖြစ်လိမ့်မယ် ။ ဒါကြီးနဲ့ အဖုတ်ထဲကို ထိုးသွင်းတာ ခံရမယ် ဆိုတာ တွေးလိုက်တာနဲ့ သဘာဝ အရည်ကြည်တွေက တားလို့ ဆီးလို့ မရဘဲ ယိုစီးစိမ့်ထွက်လာကြတာ ဖြစ်မယ် ။
ဟိုဇေးကြီး နို့တွေ ကေင်းကောင်းနယ်ကိုင်ပွတ်တာတွေ ဖင်တုံးတွေကို ညှစ်ကိုင်တာတွေ..ဖင်ကြားထဲ လက်ချောင်းတွေနဲ့ နှိုက်တာတွေ ပြန်လည် မြင်ယောင်မိနေတော့ စိတ်တွေ ပြန်ကြွလာရတယ် ။
အဆိုးဝါးဆုံးကတော့ သူမ စောက်ဖုတ်ကို ကလိခဲ့တာပါ ။ စောက်စိကို ရေရေလည်လည် ကိုင်ထိမိခဲ့လို့ တကိုယ်လုံး တုန်ရင် ခြောက်ခြားခဲ့ရတာမို့ အခု ပြန်စသ်းစားလိုက်တော့ ကြက်သီးတွေ တအား ထသွားရပြီး မိမိလက်ကို အဖုတ်ပေါ်ကို ပြန်ပို့ပေးပြီး တအားယားနေတဲ့ အဖုတ်ကြီးကို အား ပါးတရ ကိုင်ပွတ်နေမိရပါတယ် ။
ပွတ်..ပွတ်..ပွတ်..ယောကျ်ားတန်ဆာနဲ့ ထိုးသွင်းတာတွေကို မြင်ယောင်တောင့်တနေမိရင်း ဖိဖိ ပွတ်နေမိတယ် ။
လိုချင်တယ် ။ တယောက်ယောက် ထည့်ပေးတာကို လိုလားနေတယ် ။ လိုချင်နေတယ် ။
အင်...အင်...အို...အို....ဟင်...ဟင်.......ယားတယ်...တအားယားတယ်......ခက်လိုက်တာ....အရမ်း ယားနေတယ်ကွာ .....။
အစိနဲ့ နှုတ်ခမ်းသားတွေကို ဖိပွတ်နေရုံနဲ့ မတင်းတိမ်တော့လို့ ဒေါ်နန္ဒာဇော်ပိုင်သည် သူမလက်ချောင်းတွေကို အင်္ဂါစပ်အပေါက်ထဲကို ထိုးသွင်း ကစားကာ အာသာဖြေမိရတယ် ။ အသံထွက်
မညည်းမိအောင်လည်း သတိထားနေရတယ် ။
ဒီအချိန်မှာ တဖက်က ဟယ်သာရဲ့ အခန်းက အသံဗလံတွေ ကြားလိုက်ရတဲ့အတွက် ဒေါ်နန္ဒာဇော်ပိုင်သည် အင်္ဂါစပ်ထဲ သူမ လက်ချောင်းတွေ အသွင်းအထုတ် လုပ်ကာ အာသာဖြေဖျောက်နေတာကို ရပ်တန့်လိုက်ပြီး ဘာသံတွေလည်း ဆိုတာကို သေသေချာချာ နားစွင့်ထောင်မိလိုက်တယ် ။
ကုတင် လှုပ်သံတွေ နဲ့ အသားချင်း ရိုက်ခတ်သံတွေ...ညည်းငြူသံတွေ ..။
ဟင်....ဟိုဖက်ခန်းမှာ ဆက်စ်လုပ်နေကြပါလား ...။
အပျိ ုကြီးပေမယ့် ငယ်ရာက ကြီးလာပြီး အမေရိကန်တွင် နေထိုင် အလုပ်လုပ်နေသူ ဆရာဝန်မတယောက်မို့ ဒီအသံတွေဟာ လိင်ဆက်ဆံလို့ ထွက်ပေါ်တဲ့ အသံဗလံတွေ ဆိုတာကို ကြားတာနဲ့ သိလိုက်ပါတယ် ။ မိမိ ကိုယ်တိုင်ကလည်း ကာမစိတ်တွေ ပြင်းထန်စွာ ထကြွနေတဲ့အချိန်မို့ တဖက်ခန်းက ကာမဇာတ်ခင်းနေတာ ဘယ်သူတွေလဲ ဘာတွေ လုပ်နေကြသလဲ ဆိုတာကို ဒေါ်နန္ဒာဇော်ပိုင်အရမ်းကို စိတ်ဝင်စားသွားတယ် ။
ကုတင်ပေါ်က အသာထ..ခြေဖျားထောက်ပြီး တဖက်ခန်း ဖက်ကို လျောက်သွားလိုက်တယ် ။ စူဇန်နဲ့ နေခ ဘဲ ချစ်သူတွေ ဆိုတာကို သိလို့ သူတို့အတွဲဘဲ လုပ်နေကြတာ ဖြစ်မည် လို့ ဒေါ်နန္ဒာဇော်ပိုင်
ထင်မိလိုက်တယ် ။ ဟယ်သာရဲ့ အိပ်ခန်းက စေ့ရုံတင် စေ့ ထားတယ် ။ အထဲမှာလည်း မီးကြီး ထွန်းထားတယ် ။ ဒေါ်နန္ဒာဇော်ပိုင် ဟယ်သာ့အခန်းထဲကို ချောင်းကြည့်လိုက်မိတယ် ။ အံ့သြလွန်း
လို့ ဒေါ်နန္ဒာဇော်ပိုင် သူမပါးစပ်က အသံထွက်သွားခါနီးဘဲ ။
သူမတွေ့လိုက်ရတာက ဟယ်သာ့ရဲ့ အိပ်ခန်းထဲက ကုတင်ပေါ်မှာ စူဇန် နဲ့ နေခသာ မကဘဲ ဟယ်သာပါ ပူးပေါင်းပြီး ကာမ ဆက်ဆံနေကြတာကို မျက်ဝါးထင်ထင် တွေ့မြင်လိုက်ရလို့ပါဘဲ ။
ဒီမြင်ကွင်းတွေ ဟာ လုပ်ကြံရိုက်ထားတဲ့ အပြာဇာတ်ထုပ်တခု မဟုတ်ဘဲ တူမစူဇန် အပါအဝင် တကယ် ဖြစ်ပျက်နေတဲ့ လူငယ်သုံးယောက် ရဲ့ ကာမဇာတ်ထုပ် တခုဘဲ ဖြစ်နေလို့ မြင်လိုက်ရတာ
ပိုပြီး စိတ်တွေ ထကြွရပါတယ် ။ ဒါတွေကို မတွေ့ရခင်ကထဲက စိတ်တွေ တအား ထန်နေလို့ သူမ ဖါသာ လက်နဲ့ အာသာဖြေနေရသူ ဆိုတော့ မီးလောင်ရာ ဓါတ်ဆီလောင်း လိုက်သလို တအား ထ
ကြွသွားရတော့ သူတို့ လုပ်နေတာကို ချောင်းကြည့်ရင်း ဒေါ်နန္ဒာဇော်ပိုင်သည် သူမရဲ့ တအား တင်မးာနေတဲ့ ရင်သားတွေက ထိပ်ဖူးနို့သီးလေးတွေကို ဖိချေမိရသလို ကျန်တဲ့ လက်တဖက်နဲ့ ပေါင်ကြားက ယားလွန်းနေတဲ့ အင်္ဂါစပ် စောက်ဖုတ်ကြီးကို ပွတ်နေမိရတယ် ။
နေက စူဇန် နဲ့ ဟယ်သာ ပြီးသွားတဲ့အထိ ဆောင့်ပေးခဲ့တာကို တွေ့လိုက်ရတယ် ။ မိန်းမနှစ်ယောက် ပြီးကျေနပ်အောင် ဆက်တိုက် လုပ်ပေးနီုင်တဲ့ နေခရဲ့ သုတ်ထွက်တာကို ထိန်းနိုင်တာ တော်တော် အံ့သြရတယ် ။ စူဇန် နဲ့ ဟယ်သာ ပြီးသွားကြပြီးတဲ့နောက် နေခက သူ့လိင်တန်ကြီး တောင်မတ်နေရက်နဲ့ ပက်လက် လှဲအိပ်ပေးလိုက်တာကို တွေ့လိုက်ရတယ် ။ စူဇန်နဲ့
ဟယ်သာက နေခရဲ့ ကိုယ် တဖက်အချက်မှာ လှဲအိပ်လိုက်ပြီး နေခရဲ့ လိင်တန်ချောင်းကြီးကို အတူတကွ လျာနဲ့ ယက်ပေးလိုက်တာကို ကြက်သီးတွေ တဖျန်းဖျန်း ထရအောင် တွေ့လိုက်ရပါတယ် ။
နေခရဲ့ လိင်တန်ကြီး က ဟိုဇေးကြီး လိုဘဲ တုတ်လဲ တုတ် ရှည်လဲ ရှည်တာကို ဒေါ်နန္ဒာဇော်ပိုင် တွေ့ရတယ် ။ နေခရဲ့ လိင်တန်ကြီးကို စူဇန်နဲ့ ဟယ်သာတို့ စုတ်ပေးနေကြသလို သူမလည်း စုတ်ပေးချင်စိတ်တွေ တဖွားဖွား ပေါ်ပေါက်နေရပါတယ် ။ စူဇန်နဲ့ ဟယ်သာတို့ တယောက်တလှည့်ယက်ပေး စုတ်ပေးနေတဲ့ နေခရဲ့ ထိပ်ဖူးကားကားကြီးနဲ့ အတန်ကြီးကို ငေးစိုက်ရင်း ပေါင်ခွကြားက
အင်္ဂါစပ်ကြီးကို ပွတ်နေမိရတယ် ။
စူဇန်နဲ့ ဟယ်သာက စိတ်ဇောတွေ သန်နေ ထန်နေကြတော့ သူစုတ်မယ် ငါစုတ်မယ် နဲ့ အငမ်းမရတွေ ဖြစ်နေကြတာကို တွေ့ရတာ ဒေါ်နန္ဒာဇော်ပိုင်လည်း သူတို့လို စုတ်ချင် ယက်ချင်စိတ်တွေ အရမ်း
ဖြစ်ပေါ်ပြီး ဖိဖိ ပွတ်ရင်း ” ပြီး ”သွားရတယ် ။ တကိုယ်လုံး တုန်ခါပြီး နံရံကို မှီပြီး တကိုယ်လုံးက အကြောအချင်တွေ တုန်ခါနေအောင် “ ကောင်း ”သွားရချိန် စူဇန်နဲ့ ဟယ်သာတို့ တအားစုတ် တအားယက်လိုက်တာတွေကြောင့် နေခ လည်း “ အား...ဟာ....ဟာ..ဟာ....အင်း...အင်း...“ ဆိုတဲ့ ညည်းသံရှည်ကြီးနဲ့ အတူ လိင်တန် ထိပ်ပေါက်ကနေ သုတ်ရည်တွေ တဖျောဖျော ပန်းထွက်သွားတာကို မြင်လိုက်ရတယ် ။
သူတို့လည်း ပြီးသွားပြီမို့ ဒေါ်နန္ဒာဇော်ပိုင်လည်း ကိုယ့်ကုတင်ပေါ် ပြန်လာ အိပ်လိုက်ရတယ် ။
မနက် နေမြင့်မှ အိပ်ရာက ထကြတယ် ။
နေခက ဒန်းကင်းဒိုးနတ် က ကော်ဖီ တပုံး နဲ့ အသားညှပ်မုန့်တွေ သွားဝယ်လာပေးလို့ ထမင်းစားခန်းက စားပွဲလေးမှာ ထိုင်သောက်ကြတော့ ဒေါ်နန္ဒာဇော်ပိုင် လည်း ညက ချောင်းကြည့်ထားတာကြောင့် နေခ နဲ့ မျက်လုံးချင်း ဆုံရမှာကို လိပ်ပြာ မလုံဘူး ဖြစ်နေတယ် ။ ဘရိတ်ဖတ်စ် စားပြီးကြတော့ နေခ နဲ့ စူဇန်တို့က ဒေါ်နန္ဒာဇော်ပိုင်ကို လိုက်ပို့ပေးကြတယ် ။
လတ်တလော တူမလေး အလုပ်လဲ မရှိ သူငယ်ချင်းနဲ့ ကပ်နေနေရတာ သူ့ခမျာ ငွေလိုမှာဘဲ လို့ ဒေါ်နန္ဒဇော်ပိုင် စဉ်းစားမိတယ် ။ အိမ်ကို ပြန်ရောက်တော့ နေခ နဲ့ စူဇန်ကို ခဏ စောင့်ဖို့ ပြောပြီး အ
ပေါ်ထပ် အိပ်ခန်းကို တက်ပြီး ငွေနှစ်ထောင် ယူပြီး စူဇန့်ကို ပေးလိုက်တယ် ။ တတ်နိုင်ရင် ဂိုဏ်းတွေ နဲ့ မပတ်သက်တော့ဘဲ အလုပ်ကောင်း တခုခု လုပ်ပါလို့လည်း တိုက်တွန်းလိုက်တယ် ။
အခက်အခဲ အကူအညီ လိုအပ်ရင်လည်း ဖုန်းဆက်ဖို့ စူဇန့်ကို မှာလိုက်တယ် ။
ကုန်ပစ္စည်းတွေ ရောက်ပြီ လို့ နေခ ကူးပါးဆီ ဖုန်းဆက်လိုက်တယ် ။ ကူးပါးက သူ အားလုံး ပြောပြီး ဆိုပြီးပြီ လို့ နေခကို ပြန်ပြောတယ် ။
အဲဖရက် ကို အစစ ပြောဆိုထားပြီးပြီ လို့ နေခ ဖုန်းဆက် ပြောပြလိုက်တော့ အဲဖရက်ဒ်က သိပ်ပြီး မယုံရဲဘူးကွာ...လို့ ပြန်ပြောတယ် ။ ကွန်တိန်နာကြီးတွေ ဆိပ်ကမ်း ဝင်းထဲကနေ ထရပ်ကားကြီးတွေ နဲ့ ထွက်လာတော့မှဘဲ အဲဖရက်ဒါ ပြုံးနိုင်တော့တယ် ..။
ဂရင်းဒရယ်ဂင် ပိုင်တဲ့ ကုန်လှောင်ရုံကြီးထဲမှာ ကွန်တိန်နာတွေ ရောက်လာတော့ အဲဖရက်ဒါ နဲ့ နေခတို့ ရှိနေတယ် ။ ဂရင်းဒရယ်ဂင် ဂိုဏ်းသားတွေက ကွန်တိန်နာတွေရဲ့ တံခါးပေါက်တွေကို ဖွင့်လိုက်တော့ အထဲမှာ မူးဝေမွန်းကြပ်နေလို့ခွေနေတဲ့ မိန်းမတွေကို သူတို့ တွေ့လိုက်ရတယ် ။ အဲဖရက်ဒါ ပြုံးနေတယ် ။ ကူးပါးတို့ အကူအညီနဲ့ ဒီမိန်းမတွေ သူ့လက်ထဲ ရောက်လာပြီ ။ သူက
သိပ် အချိန် ဆိုင်းတတ်သူ မဟုတ်ဘူး ။ ကြိုတင် စီစဉ်ထားတဲ့အတိုင်း ဗင်ကား အသေးလေးတွေ နဲ့ တခြားမြို့တွေကို ဒီမိန်းမတွေကို နဲနဲစီ ခွဲဖြန့်ပြီး ပို့ဖို့ လုပ်တယ် ။ တစုတဝေးထဲ မထားတော့ဘဲ ခြေရာဖျောက် လိုက်ဖို့ လုပ်တာ ..။
၂၀၀၁ စက်တင်ဘာ ၁၁ရက် အမေရိကန်ပြည်က အဓိကကျတဲ့နေရာတွေကို အကြမ်းဖက်သမားတွေ လေယာဉ်တွေနဲ့ ဝင်တိုက်ခဲ့တဲ့ အချိန်ကစပြီး ဆိပ်ကမ်းတွေကို ဝင်လာကြတဲ့ သင်္ဘောတွေကို
လုံခြုံရေး တအား တင်းကြပ်ခဲ့တာကြောင့် လူကုန်ကူးတဲ့ လုပ်ငန်း မအောင်မြင်တော့ဘူး .. ။အခုတော့ ကူးပါးတို့ ပိုင်ချက်က ၁၀၀% အပြည့်ပါလား ..။
“ ဝမ်းသာတယ် နေခ ...မင်း ကို ဝေစု ကောင်းကောင်း ပေးမယ် ...ကူးပါးကိုလည်း ပေးမယ်...မင်းလည်း ကူးပါးရဲ့သမီးကို ကောင်းကောင်း ပေးကမ်း ကျွေးမွေး ပြုစုပါကွာ....”
အဲဖရက်ဒ်က အရမ်းပျော်နေတယ် ။ သူ့မျက်နှာကြီးက မှိုရတဲ့ မျက်နှာ..ဆိုတာမျိ ုး...။
သူ့ရဲ့ စျေးအကြီးစား မာစီဒီးဘင့်ဇါ အက်စ်၅၅၀ ကားသစ်ကြီးကို ကုန်လှောင်ရုံထဲက မောင်းထွက်လိုက်တယ် ။ သူ့ကားပေါ်မှာ သူ့ကို ပျော်ရွှင်စရာတွေ ဖန်တီးပေးမယ့် ဗီယက်နမ်မလေး..” မေလင်းဂ် ” ပါတယ် ။ မေလင်းဂ်က ရင်သား တအား ထွားတယ် ။ မေလင်းဂ်ကတော့ သူမ ရင်သားတွေက အော်ရေဂျင်နယ် တွေ လို့ ပြောတာဘဲ ..။ ကားနောက်ခန်းဆိုဖါပေါ်မှာတော့ လသား ကျားပေါက်စလေး တကောင် အိပ်လျက်သား ပါသွားတယ် ။ ကူးပါး က အဲဖရက်ဒ်ကို လက်ဆောင်အဖြစ် ပေးထားတာ ..။
နေခကို လက်ပြပြီး မောင်းထွက်သွားတဲ့ အဲဖရက်ဒ်ဟာ ကုန်လှောင်ရုံကြီးရဲ့ အပြင်ဖက်ကို ထွက်လို့ မရဘူး ။
ဆန်ဖရန်စစ်စကို ရဲတပ်ဖွဲ့လို့ အဖြူရောင် စာလုံးနဲ့ ကိုယ်ထည်မှာ ရေးထိုးထားတဲ့ သံချပ်ကာကား အပြာရောင်ကြီးက ပိတ်ဆို့ကာစီးနေတယ် ..။ ဘေးမှာလည်း အနက်ရောင် ဝတ်စုံတွေ ဝတ်ထားပြီး မောင်းပြန်ရိုင်ဖယ်တွေ နဲ့ သူ့ကားကို ချိန်ထားတဲ့ ဆွပ်( တ် ) တပ်ဖွဲ့ဝင်တွေ များကြီးဘဲ ..။ ကောင်းကင်ကလည်း တဒတ်ဒတ် အသံတွေ မြည်ဟီးနေပြီး မီးမောင်းတွေ ထိုးထားတယ် ။
ရဲတပ်ဖွဲ့က ရဟတ်ယာဉ်တွေ နှစ်စီး သုံးစီး ပျွဝဲနေတယ် ..။
ပွင့်သွားတဲ့ ကုန်လှောင်ရုံ တံခါးကြီးကနေ ရဲတွေ ညာသံပေးပြီး ပြေးဝင်နေပြီ ..။
နေခနဲ့ ဂရင်းဒရယ်ဂင် ဂိုဏ်းသားတွေက စတင်ပြီး ရဲတွေကို ပစ်ခတ်ကြတယ် ။ ကျယ်လောင်တဲ့ ယမ်းပေါက်ကွဲသံတွေ နဲ့ ယမ်းခိုးတွေ ဖုံးလွှမ်းသွားတယ် ။ အော်ဟစ်သံတွေ ဆူညံနေတယ် ။ ရဲတပ်ဖွဲ့
က လက်နက်ချဖို့ မခုခံဖို့ အော်ပြောနေသံတွေ ကြား နေခ ကုန်လှောင်ရုံ နောက်ဖက် အပေါက်ကနေ ထွက်ပြေးဖို့ ကြိုးစားနေတာ အဲဖရက်ဒ် ကားထဲက တွေ့လိုက်တယ် ။ ကားကို ဘက်ဂီယာ ထိုးပြီး ပြန်ဆုတ်တယ် ။ မဟားဒယား ဆုတ်တာ ..။
အဲဖရက်ဒ် ရဲ့ အဖေါ် မေလင်းဂ်ကလည်း မခေဘူး ..။ သူမ လက်ထဲမှာ ပြောင်းတို အေကေ၄၇ မောင်းပြန်တလက် ရှိနေတယ် ..။ အဲဖရက်ဒ်က “ နေခ..ငါ့ကို စောင့်အုံး....” လို့ လှမ်းအော်ရင်း ကားပေါ်က ဆင်းလိုက်တယ် ။ မေလင်းဂ် က အေကေ၄၅ မောင်းပြန်နဲ့ ရဲတပ်ဖွဲ့ဝင်တွေကို စပစ်တယ် ..။ ရဲတပ်ဖွဲ့ဝင်တွေ က ၀ိုင်းပစ်တော့ မေလင်းဂ်ကိုရော မာစီးဒီးကားကြီးကိုရော ကျည်ဆံတွေ တဖြောင်းဖြောင်း မှန်တယ် ။ ကားကြီးရဲ့ မှန်တွေ ကျေမွကွဲကုန်သလို မေလင်းဂ် တကိုယ်လုံး ကျည်တွေ ထိမှန်ပြီး ရုပ်ပျက်ဆင်းပျက် လဲကျသွားတယ် ။ အဲဖရက်ဒ်လည်း ပစ္စတိုလ်တလက်နဲ့ ပစ်ရင်းပြေးတာ ရဲတွေ ၀ိုင်းပစ်လို့ ထိမှန် လဲကျသွားရတယ် ။
စူဇန် နဲ့ ဟယ်လင် ဟင်းချက်နေကြတုံး စူဇန့်ဖုန်း မြည်လာလို့ စူဇန်က ဖုန်းကို ကောက်ယူကြည့်လိုက်တဲ့ခအါ နေခ ခေါ်တာ တွေ့လို့ ထူးလိုက်တယ် ။
“ နေခ ...ဂဏန်းဟင်း ချက်နေတယ်..ဘယ်တော့ ပြန်လာမှလဲ...”
စူဇန့်လက်တွေ တုန်လာတယ် ။ ကြေက်ရွံ့ ထိတ်လန့်မှုတွေ မျက်နှာမှာ တွေ့ရတယ် ။ ဟယ်သာ ပြေးလာတယ် ..။
“ စူဇန် ဘာဖြစ်လဲ..ဘာဖြစ်လဲ...နေခ လား..နေခ ဘာဖြစ်လဲ...”
“ နေခ..နေခတို့ ရဲတွေနဲ့ တိုက်ပွဲ အကြီးအကျယ် ဖြစ်နေတယ် ...အင်အားချင်း မမျှဘူး..ဆွပ်တင်းမ်တွေ တအားများနေတယ်...နေခ တော့ မလွယ်ဘူး ....”
“ ဒို့ဘယ်လို သွားသူ သွားကယ်ကြမလဲ စဉ်းစား..စူဇန်....”
“ နေခ က ထွက်ပြေးတော့ လို့ ပြောနေတယ် ...”
ဟယ်သာလည်း စဉ်းစားနေတယ် ..။ ဖုန်းထုတ်ပြီး ကူးပါးဆီကို ခေါ်လိုက်တယ် ။ ကူးပါး က “ သမီး..နင် ပြေးတော့....” လို့ ပြောနေတဲ့ အချိန်မှာဘဲ တစုံတယောာက်က ကူးပါးရဲ့ ဖုန်းကို ဆွဲလုယူ
လိုက်လို့ ဟယ်သာက “ ဘယ်သူလဲ...” လို့ မေးလိုက်တဲ့အခါ စပယ်ရှယ် အေးဂျင့် ဘလိပ်ခ် အက််ဖ်ဘီအိုင်....လို့ တဖက်က ပြန်ပြောလိုက်တာနဲ့ ဟယ်လင်လည်း ဖုန်းပိတ်လိုက်တယ် ။
“ ဘာဖြစ်လဲ ဟယ်သာ...”
“ ငါ့အဖေကိုလည်း အက်ဖ်ဘီအိုင်တွေ ဖမ်းနေပြီ ...စူဇန်....”
“ ဟာ ....”
စူဇန်က တီဗီကို ဖွင့်လိုက်တယ် ။
သတင်း လာနေတယ် ။ ဆိုင်ကယ်ဂိုဏ်းတွေ ကို ရဲတပ်ဖွဲ့နဲ့ အက်ဖ်ဘီအိုင် အဖွဲ့ကြီးက ဖမ်းဆီး အရေးယူပြီ ဖြစ်ကြောင်း ...မူးယစ်ဆေးဝါးရောင်းဖြန့်သလို လက်နက်မှောင်ခို လုပ်ကြ..လူကုန်ကူး
တဲ့ အလုပ်တွေကို လုပ်ကြတဲ့ ဆိုင်ကယ် ဘိုက်ကာဂိုဏ်းတွေကို အသွင်ယူပြီး စုံထောက်များက နှစ်ပေါင်းများစွာ သူတို့ဂိုဏ်းဝင်အဖြစ် နေထိုင်ပြီး သတင်းယူခဲ့လို့ သူတို့ လုပ်ရပ်တွေ သူတို့
ပစ္စည်းတွေ လှောင်ဖွက်တဲ့ နေရာတွေ အားလုံးကို သိရှိခဲ့ရပြီး အခုလို လက်ပူးလက်ကျပ် ဖမ်းဆီးလိုက်တာဘဲ လို့ ပြောနေတယ် ..။
“ တောက်..အန်ဒါကာဗာ စုံထောက်တဲ့...ဘယ်သူများပါလိမ့် ....”
စူဇန်လည်း ဘာလုပ်ရမှန်း မသိဘူး..။ နေခ ပြန်အလာကိုဘဲ စောင့်နေမိတယ် ..။
ဟယ်လင်က စူဇန်..မင်း ပြေးတော့..ငါ့ကိုလည်း ရဲတွေက ကူးပါးရဲ့ သမီး ဆိုပြီး လာဆွဲချင် ဆွဲကြလိမ့်မယ် ...မင်းက အလွတ်ကြီး..ဘာမှလည်း လုပ်ခဲ့တာ မဟုတ်ဘူး ....ကဲ လစ်တော့ စူဇန်..ဘာမှ မဖြစ်ဘဲ အေးချမ်းပြီ ဆိုရင် ငါ မင်းကို ပြန်ဆက်သွယ်လိုက်မယ်..မင်းရဲ့ အန်တီ ဆရာဝန်မကြီး အိမ်ကိုသာ ပြေးပေတော့...” လို့ ပြောတယ် ။ သူ့အိမ်မှာ ရှိနေတဲ့ ဥပဒေနဲ့ မကင်းတဲ့ သေနတ် လက်နက်တွေကိုလည်း လွှင့်ပစ်ဖို့ လုပ်ကိုင်နေတယ် ။
စူဇန်လည်း ဟယ်သာ့စကားကို နားထောင်ပြီး ချက်ချင်းဘဲ ဟယ်သာ့အိမ်က ထွက်လိုက်တယ် ။ တက်စီကားတစီးနဲ့ တော်တော် လှမ်းတဲ့ ဒေါ်လေး အိမ်ကို သွားလိုက်တယ် ..။ ခဏကြာတော့ ဟယ်သာ ဖုန်းဆက်တယ် ။ သူ့အိမ်ကို ရဲတွေ ရောက်လာနေပြီ တဲ့ ။ ကျားခြံကိုလည်း ရဲတွေ ပိုက်စိပ်တိုက် ဝင် ရှာနေတယ် ...ကျားလှောင်အိမ်တွေ ရဲ့ အောက်တည့်တည့်မှာ ရှိနေတဲ့ မြေတိုက်ခန်းထဲမှာ လက်နက်တွေရော မူးယစ်ဆေးဝါးတွေ ရော မိတဲ့အကြောင်း ဟယ်သာ က ပြောပြတယ် ။
“ ငါ ရဲတွေ နောက်ကို လိုက်သွားရတော့မယ် ..စူဇန်..ဆီးယူး...” လို့ နောက်ဆုံး နုတ်ဆက်သွားတယ် ..။
ဒေါ်လေးက စူဇန့်ကို ဖက်ထားတယ် ။
“ သမီး..ဘာမှ မကြောက်နဲ့..အားမငယ်နဲ့...ဒေါ်လေး သမီးနဲ့ အတူတူ ရှိတယ်....” လို့လည်း အားပေးတယ် ..။
စူဇန် လည်း နေခ ဘယ်တော့ ဖုန်း ထပ်ဆက်မလဲ..နေခ ဘယ်တော့ လိုက်လာမလဲ မျှော်လင့်စောင့်စားနေခဲ့တယ် ။ တီဗီ..အင်တာနက် နဲ့ သတင်စာ မှာ ဘိုက်ကာဂိုဏ်းတွေ ဖမ်းဆီး အရေးယူတာနဲ့ ပတ်သက်တဲ့သတင်းတွေ ကို အမြဲ ရှာတယ် ။
“ ရိုးလင်းသန်းဒါး ” နဲ့ “ ဂရ်းဒရယ်ဂင် ” ဂိုဏ်းတွေက ပျက်သွားပြီ ။ လူပေါင်း ၂ဝဝလောက် ဖမ်းဆီးတယ်လို့ သတင်းတွေမှာ တွေ့တယ် ။ နေခ ကို မိသွားသလား..ရဲတွေနဲ့ တွေ့ဆုံပစ်ခတ်မှုတွေထဲ
သေသွားသလား ဆိုတာ စူဇန် မသိရသေးဘူး ။
ကုန်လှောင်ရုံမှာလည်း ရဲတွေနဲ့ ပစ်ခတ်လို့ ဂိုဏ်းသား၁၁ ယောက် သေတယ်လို့ သတင်းထဲမှာပါတယ် ။ ကျားခြံကို ရဲတွေ သွားဝိုင်းတော့လဲ ကူးပါးရဲ့ လူယုံတပည့်မကြီး ဒေါရစ်စ်က ကျားနဲ့ ခြင်္သေ့တွေကိုလှောင်အိမ်ဖွင့်ပေးပြီး လွှတ်ပေးတာကြောင့် ရဲတွေက ကျားခြင်္သေ့တွေကိုပါ ပစ်ခတ် သတ်ပစ်ရတာတွေ သတင်းထဲမှာပါတယ် ။ ဒေါရစ်စ် အပါအဝင် ကျားခြံက ခုခံတဲ့ ရိုးလင်းသန်းဒါးတွေလဲ ရဲတွေရဲ့လက်ချက်နဲ့ သေတယ်...တဲ့ ..။
ဟယ်သာရဲ့ အဖေကြီး ကူးပါးကိုတော့ ပြစ်မှုတွေ တလှေကြီးနဲ့ တရားစွဲမယ့်အကြောင်း တွေ့ရတယ် ။
ကူးပါးကို အနောက်ကနေ ပံ့ပိုး အကာအကွယ်ပေးနေတဲ့ မြို့တော်ဝန်နဲ့ ခရိုင်ရဲဝန်တို့လည်း ကူးပါးနဲ့ အပေးအယူ ရှိတာတွေ ပေါ်သွားလို့ အဖမ်းခံလိုက်ကြရတယ် ။ ကူးပါးကတော့ ဒီတသက် ထောင်က
ထွက်ရမှာ မဟုတ်တော့ပါဘူး ။
ဘိုက်ကာဂိုဏ်းတွေ တန်ခိုးထွားနေတာ ကြာပြီမို့ အက်ဖ်ဘီအိုင်က စစ်ဆင်ရေးကြီး တခု အနေနဲ့ ကြို
တင် ပြင်ဆင် စီမံပြီး ဂိုဏ်းတွေထဲကို သူတို့ အေးဂျင့်တွေကို အယောင်ဆောင် ကာ ဝင်ခိုင်းပြီး သတင်း အချက်အလက်တွေကို သေချာအောင် ထောက်လှမ်းတဲ့အကြောင်း သတင်းတွေမှာ ပြောဆိုတာတွေ ကိုစူဇန် ဖတ်ရ ကြားရပေမယ့် ဒီအေးဂျင့်တွေဟာ ဘယ်သူ ဘယ်ဝါဆိုတာကို အတိအကျ မဖေါ်ပြကြပါဘူး ။ စူဇန့်ကိုတော့ ဘယ်ရဲကမှ လာမဖမ်းဘူး ။ လာလည်း မမေးဘူး ။သူတို့ရဲ့ ဖမ်းရမယ့် စာရင်းမှ ာ စူဇန့်နံမည် ပါပုံမရဘူး ။ ဒေါ်လေးအိမ်မှာ နေနေတုံး မာမီတို့လည်း ဒေါ်လေးအိမ်ကို လာတာကြောင့် သူတို့နဲ့ စူဇန် တွေ့ပေမယ့် စူဇန်လည်း ဘယ်သူနဲ့မှ စကား မပြောချင်ဘူး ။ ကိုယ့်ဖါသာ တယောက်ထဲ အခန်းတံခါးပိတ်ပြီး နေနေလိုက်တယ် ။
စူဇန် ထင်တာက နေခ ရဲတွေ ပစ်ခတ်တာ ထိမှန်ပြီး သေသွားပါပြီ ။
နေခက မိုက်ရူးရဲ လေ..။ သူက သေနတ်ပစ်လည်း မြန်တယ် ။ ဖြောင့်တယ် ။
သူ့ကိုယ်သူ တအား ယုံကြည်တယ် ။
တခုခုဆို ပစ်ခတ်ပြီးနေပြီ ..။
သူ စူဇန့်ကို ချစ်တာ..သံယောဇဉ်ကြီးမားတာ စူဇန် သိတယ် ။ သူသာ အသက်ရှင်အုံးမယ် ဆိုရင် သူ
စူဇန့်ကို ဆက်သွယ်မှာဘဲလေ ..။
ဒေါ်လေးက စူဇန် စိတ်ပျော်အောင် ညနေဖက် သူ အလုပ်က ပြန်လာရင် စူဇန့်ကို စားသောက်ဆိုင်တွေခေါ်သွားပြီး ကျွေတးတယ် ။ နေ့တိုင်းလိုဘဲ ။ ဒေါ်လေးက လခကြီးသမား တယောက် ဆိုတော့ ရေက
ရေရေလည်လည် လျံတယ် ။ အပျိ ုကြီးဆိုတော့ တကိုယ်တည်းမို့ တူမကို စေတနာပိုတယ် ။
ဒီနေ့ညနေလဲ ဘားမားစူပါစတား ဆိုတဲ့ မြန်မာဆိုင်ကို ဒေါ်လေးက စူဇန့်ကို ခေါ်သွားတယ် ။
ဆိုင်က ကြိုတင် ရီဆယ်ဗေးရှင်းလုပ်ထားတာတောင် စောင့်ရတယ် ။ အားပေးစားသုံးသူတွေ နဲ့ ပြည့်ကြပ်နေတယ် ။ ဒေါ်လေး နဲ့ စူဖန် ဆိုင်ရှေ့က သစ်ပင်အောက်က ခုံလေးမှာ ဆိုင်ထဲ ဝင်ရဖို့ အလှည့်စောင့်နေကြတဲ့အချိန် ဟယ်သာတို့အဖေကြီးရဲ့ ထမင်းချက်ကြီးနဲ့ ပက်ပင်းတိုးတယ် ။
ဒီလူကြီးက စူဇန့်ကို မှတ်မိတယ် ။ စူဇန်က ဟယ်သာနဲ့အမြဲ ထမင်းလိုက်စားနေကျဆိုတော့ သူသိနေတယ် ။ ဒီလူကြီးက ကူးပါးကို အနီးကပ် ထိုးဖေါက်တဲ့ အက်ဖ်ဘီအိုင် အေးဂျင့်ဟာ မစ်ဆီ ဘဲ လို့ ပြောတယ် ။ မစ်ဆီက ဖမ်းဆီးတဲ့နေ့မှာ လုံးဝကို ပျောက်ကွယ်သွားလို့ မစ်ဆီဟာ လာထောက်လှမ်းတဲ့အေးဂျင့်တယောက်ပါ လို့ ခန့်မှန်း ပြောဆိုကြတာပါ ။ အတိအကျတော့ ဘယ်သူမှ မသိကြပါဘူး ။
စူဇန်လည်း ဒီလူကြီး ပြောတာကို ယုံတယ်လို့လည်း မဟုတ်ပါဘူး ။ မစ်ဆီက အဖမ်း မခံချင်လို့ထွက်
ပြေးသွားတာလဲ ဖြစ်နိုင်ပါတယ် ။ ဘာဘဲ ဖြစ်ဖြစ် နေခ ဘယ်မှာလဲ ဆိုတာကိုတော့ စူဇန် သိချင်တယ် ။
နေခကို ရဲတွေ အက်ဖ်ဘီအိုင်တွေ မိသွားပြီလား ..။ နေခ သေပြီလား ...။
“ သမီး....ခေါ်နေပြီ..ဝင်စို့...”
ဒေါ်လေး လာခေါ်လို့ ဆိုင်ထဲကို ဝင်လိုက်သွားရပေမယ့် အစား စားချင်စိတ် မရှိလှပါဘူး..။
ဘားမားစူပါစတား မှာ ကောင်းတာက အစားထက် အသောက် ပါ..။
ဒေါ်လေးနဲ့ စူဇန် သောက်ကြပြီး မူးကြတယ် ။ ဟိုဇေးကြီး စူဇန်နဲ့ ဒေါ်လေးတို့ကို ကိုင်တာတော့ တ
ကယ့်ကို မမေ့နိုင်တဲ့ အတွေ့အကြုံတခုပါ ။
ဒေါ်လေးက ဟိုဇေးကြီးတော့ လူမဲတွေ လက်စားခြေတာ ခံနေရရောပေါ့....ဝဋ်ဆိုတာ ချက်ချင်းလည်တာဘဲနော် လို့ စူဇန့်ကို ပြောတယ် ။
ဒေါ်နန္ဒာဇော်ပိုင် သည် တနေ့တနေ့ နေခ ကိုဘဲ မျှော်နေတဲ့ တူမလေး စူဇန်အတွက် စိတ်မအေးရဘူး ။ စူဇန်ရဲ့ အမေ သူ့အမ ဒေါ်သန္တာဇော်ပိုင် ကလည်း သမီးလေး စူဇန် ဒီ ဖြစ်ပျက်ခဲ့တဲ့ ကိစ္စတွေကို နောက်မှာချန်ထားခဲ့ပြီး ဘဝသစ်လူသစ် အနေနဲ့ အလုပ်တခုခု လုပ်ပြီး ပြန်စစေချင်နေတယ် ။
ဒေါ်နန္ဒာဇော်ပိုင် လည်း စူဇန့်ကို အတင်းအကြပ် ပြောဆို တိုက်တွန်းရင်လည်း အရင်တုံးကလိုဘဲ အိမ် ကနေ ထွက်ပြေးသွားမှာကို မလိုလားဘူး ။ စူဇန် ပျော်အောင် ညနေဘက် ဆိုရင် အဒေါ်နဲ့ တူမ အပြင်ထွက်ကြတယ် ။ စားကြတယ် ။ စျေးဝယ်ကြတယ် ။ အိမ်မှာလည်း ချက်စားကြတယ် ။
ဒီနေ့တော့ ကမ္ဘာကျော် ဂိုးလ်ဒင်းဂိတ် တံတားကြီးနားက တောင်ကုန်းပေါ်မှာ စူဇန်နဲ့ လမ်းသွားလျှောက်
ကြတယ် ။ သာယာလှတဲ့ ရှုခင်းကို စူဇန်နဲ့ ထိုင်ကြည့်ကြတယ် ။
လေတွေက တဟူးဟူးတိုက်နေတယ် ။ စူဇန်နဲ့ ဒေါ်နန္ဒာဇော်ပိုင်တို့ရဲ့ ဆံပင်တွေ လေထဲ လွင့်နေတယ်။
“ စူဇန်....ဒေါ်လေး တခု ပြောဖို့ မေ့နေတယ်....”
“ ဘာလဲဟင်..ဒေါ်လေး ...စူဇန့်အတွက် အလုပ်တခုခု တွေ့ထားပြီလား …. ”
“ အော်..ဟုတ်ပါဘူး....အဲဒါ...ဒေါ်လေး ခရီးသွားရမယ့်အကြောင်းပါ....ဒေါ်လေး...အိစ်ကို့စ် ( အရှေ့ဖက်ခြမ်း ) ကို အလုပ်နဲ့ ခဏသွားရမယ်...အစည်းအဝေး သွားတက်ရမယ်....”
“ ဟုတ်လား....ဘယ်လောက် ကြာမှာလဲဟင်..ဒေါ်လေး ...”
“ တပတ်လောက်ပါဘဲ..အဲဒါ..သမီး ဒေါ်လေးနဲ့ လိုက်ချင်ရင် လိုက်ခဲ့လို့ ပြောမလို့...”
စူဇန် စဉ်းစားနေတယ် ။
ဒေါ်လေးက ဆက်ပြောတယ် ။ “ သမီးတယောက်ထဲ အိ်မ်မှာ ပျင်းနေမှာစိုးလို့ပါ...ဒေါ်လေးနဲ့ လိုက်ခဲ့ပြီး
ကိစ္စပြီးရင် အနီးအနားလဲ လျှောက်လည်နိုင်တာပေါ့...ဒေါ်လေး စည်းဝေးတက်နေတဲ့ အချိန်မှာလည်း ဒေါ်လေးတို့ အနားကပ်ရပ်မှာ အောက်လက်မောလ် တခု ရှိနေလို့ သမီး အပျင်းပြေ စျေးလျှောက်ဝယ်လို့ရတယ် ...”း ဖုန်းတခု
အိမ်မှာဘဲနေပြီး ဖုန်းတခုလာရင် နေခခလားဆိုပြီး ပြေးပြေးကြည့်ရတာထက်စာရင် ဒီပတ်ဝန်းကျင်နဲ့ ဝေး
တဲ့ အရှေ့ဖက်ခြမ်းက မြို့ကို ဒေါ်လေးနဲ့ လိုက်သွားလိုက်မယ် လို့ ဆုံးဖြတ်ချက် ချလိုက်ပါတယ် ။
မြစ်ပြင်ကို ဖြတ်လာတဲ့ လေက အေးတယ်လို့ စူဇန် ထင်တယ် ။ ဝတ်ထားတဲ့ polo jacket အပါးစားလေး
ကို ကြယ်သီး တပ်လိုက်တယ် ။
မြစ်အတွင်း အပျော်စီး သင်္ဘောကို စီးကြဖို့ တန်းစီနေကြတဲ့ လူတွေ ဘေးကနေ ဖြတ်ပြီး ဆိုင်တန်းတွေ
ဖက်ကို စူဇန် လျှောက်ခဲ့တယ် ။
“ တိ...တိ....တိ..........တိ...တိ....တိ.....”
ဖုန်းလာတယ် ။ ဘယ်သူလဲလို့ ကြည့်လိုက်တယ် ...။
အို...ကိတ်..ကိတ်ခေါ်တာ.....။
“ ဟေး..ကိတ်.....”
“ စူဇန် ...”
“ မတွေ့တာ ကြာပီကွာ....”
“ ဟုတ်တယ်...မင်းကို မတွေ့ပေမယ့် အမြဲ သတိရပါတယ် ...ဘယ်လိုလဲ မင်း ဘဲ..မြန်မာကောင်..ချော
ချော....ခိခိခိ..မင်းတို့ ခုထိ ချစ်သူတွေ ဖြစ်နေတုံးဘဲလား...”
“ ကိတ်ရယ်...မင်း ဘာသတင်းမှ မကြားဖူးလား...”
“ ဘာဖြစ်လို့လဲဟင်...မင်းနဲ့သူ ပြတ်သွားပြီလား...”
“ နိုး...ဘိုက်ကာဂိုဏ်းတွေ ကို ရဲတွေ ဖမ်းတာ သတင်းမှာ မကြားဘူးလား ...ဟယ်သာတောင် အဖမ်းခံ
လိုက်ရတယ် ...”
ကိတ်က ဘာမှ မသိ ။ သတင်းနားမထောင်..သတင်း မဖတ်ဘူး...ကိတ်..ငတုံးမ ...။
ကိတ်ကို ဖြစ်သမျှ အကုန်လုံး ပြောပြလိုက်ရတယ် ။
ဟယ်သာ အခုထိ ထောင်ထဲမှာ..။ အာမခံ မရဘူး...။ စူဇန်လည်း ကိတ်နဲ့အတူ ဟယ်သာ့ကို ထောင်ဝင်စာ သွားတွေ့ဖို့တိုင်ပင်လိုက်တယ် ။
“ သွားတွေ့ကြမယ်လေ..ဘယ်တော့လဲ..စူဇန်....”
“ လတ်တလော အခု စူဇန်က အိစ်စကို့စ်မှာ ရောက်နေတယ်..ကိတ်..ဆန်ဖရန်စစ်စကို ကို ပြန်ရောက်ရင်
ဟယ်သာ့ကို သွားတွေ့ကြတာပေါ့...”
“ အခု ဘာလုပ်နေလဲ..တယောက်ထဲလား ...စူဇန်....”
“ ဟုတ်တယ်..နယ်ရှင်နယ်ဟာဘာ မှာ...လမ်းလျျောက်နေတယ် ...ဆာလို့ တခုခု ဝယ်စားမလို့...”
“ အိုကေ...စူဇန်....ငါ့ဆီလည်း ဖုန်းခေါ်ပါကွာ....”
“ အေး..ခေါ်မယ်......”
ထိုင်းစားသောက်ဆိုင် တဆိုင်ကို တွေ့တယ် ။ အထဲကို ချောင်းကြည့်လိုက်တယ် ။ လူတွေတော့ တော်တော်များတယ် ..။
စူဇန် ဘိုက်တအား ဆာနေတာမို့ သိပ် မစဉ်းစားနေတော့ဘဲ ဆိုင်ထဲကို ဝင်လိုက်တယ် ။
ဧည့်ကြို ကောင်မလေးက စူဇန့်ကို စားပွဲလွတ်တလုံးမှာ နေရာချ ထားပေးတယ် ။ တကယ်တော့ ဒီ
စားပွဲကို စူဇန် မကြိုက်ဘူး ။ ဘာလို့လဲ ဆိုတော့ စူဇန် ထိုင်လိုက်ရတဲ့ စားပွဲဘေးက စားနေတဲ့ လူနှစ်ယောက်ကို မကြိုက်လို့ ..။ သူတို့က သားသားနားနားဝတ်စားထားတဲ့ အာရှသား လူရွယ် နှစ်ယောက် ပါ ။ သူတို့ရဲ့ ရုပ်ရည်ကလည်း ကြည့်ကောင်းကြပါတယ် ။ စူဇန် မကြိုက်တာက သူတို့ရဲ့
အကြည့်တွေ..။ မိန်းမတယောက်ကို စူးစူးဝါးဝါး ကြည့်တဲ့ အကြည့်တွေကို မကြိုက်တာ ။
စူဇန် ဝင်ထိုင်ပြီး စားပွဲထိုး ထိုင်းမလေး လာချပေးတဲ့ ရနိုင်တဲ့ စားသောက်ဖွယ်ရာ စာရင်းကို ကြည့်နေတဲ့အချိန် ဘေးစားပွဲက အာရှသားနှစ်ယောက်ဆီက..“ ဖအုထုပ်မ...ဖြစ်မယ် ...” ဆိုတဲ့ မြန်မာစကားသံကို ကြားလိုက်ရပါတယ် ။
( အိုး..မြန်မာတွေဘဲ..)
ဘာတွေ အတင်းတုပ်မလဲ သိချင်တာနဲ့ သူတို့ဖက်ကို လှည့်မကြည့်ဘဲမကြားချင်ယောင်ဆောင်ကာ ငြိမ်နေလိုက်တယ် ။
“ ထိုင်းမ လဲ ဖြစ်နိုင်တာဘဲ အကိုရဲ့...” လို့ ပြောလိုက်တာကို ထပ် ကြားရတယ် ။
“ခိခိ ...တော်ကြာ ရွှေမ ဖြစ်နေအုံးမယ် …. ”
“ ကျနော်ကတော့ ထိုင်းမ လို့ ထင်တာဘဲ...ဒါမှ မဟုတ်ရင်..ကမ္ဘောဒီးယားမ...”
စူဇန့်ရဲ့ ကိုယ်လုံး ကောက်ကြောင်းကို ဝေဖန်လာတော့ ချာကလဲ လှည့်ပြီး စွာပစ်လိုက်မယ် စိတ်ကူး
မိလိုက်သေးတယ် . .။ ဒါပေမယ့် သူတို့ ဘာဆက်ပြောကြမလဲသိချင် ကြားချင်တာကြောင့် မသိချင်
ယောင် ဆက်ဆောင်နေလို်က်တယ် ။
စူဇန်ကကိုယ်လု့းက လှတဲ့အကြောင်း ပြောနေကြတာ ..။
မှာထားတဲ့ ပတ်ထိုင်း ခေါက်ဆွဲ နဲ့ ဒိုင်းယက်ကုတ် ရောက်လာလို့ ဆာဆာနဲ့ ခပ်မြန်မြန်လေး စားရင်း
ဘေးစားပွဲက လူတွေကို မသိမသာ အကဲခတ်လိုက်တယ် ။ နဲနဲအသက်ငယ်တဲ့ ကောင်လေးက စူဇန့်လိုဘဲ ဒိုင်းယက်ကုတ် သောက်ပေမယ့် အသက်နဲနဲလေး ပိုကြီးတဲ့ လူက ဘီယာသောက်နေတယ်။
နှစ်ယောက်စလုံး စူဇန့်ကို တချိန်လုံး အငမ်းတရား ပွားများနေကြတယ် ။ နှာဘူးတွေ ။
စူဇန် စားပြီးသွားတဲ့အထိ သူတို့ ထိုင်နေတုံးဘဲ ။ သူတို့လည်း တကယ်တော့ စားပြီးနေကြပါပြီ ။
သက်သက်ထိုင်နေတာ ။ စူဇန်လည်း ကျသင့်ငွေ ရှင်းပေးပြီး ထထွက်ခဲ့တော့ ဒီဘဲနှစ်ကောင် ငါ့ဖင်တွေ
ကို ရှိုးနေကြမှာဘဲလို့ တွေးမိလိုက်တာနဲ့ ဆိုင်တံခါးပေါက်လောက် အရောက် ဖျတ်ကနဲ လှည့်ကြည့်
လိုက်တယ် ။ ထင်တဲ့အတိုင်းဘဲ ဒီဘဲနှစ်ကောင်ရဲ့ မျက်လုံးတွေက ပြူးပြီး စူဇန့်အနောက်ပိုင်း အလှအ
ပကို ငေးမောနေကြတာကို တွေ့လိုက်ရတယ် ။
လက်က နာရီကို ကြည့်လိုက်တော့ ဒေါ်လေး အစည်းအဝေး ဆင်းဖို့ နီးနေပြီ ။ ဒေါ်လေး ရှိနေတဲ့ မလှမ်းမကမ်းက ကွန်ဗင်းရှင်း စင်တာ အဆောက်အဦးကြီးဆီကို လျှောက်သွားလိုက်တယ် ။
ဒေါ်လေး အထဲက ထွက်လာတာနဲ့ စူဇန် ရောက်သွားတာနဲ့ အကိုက်ဘဲ ။ ဒေါ်လေးက “ သမီး..ဘိုက်ဆာလား..တခုခု စားမလား...” လို့မေးလို့ “ စားပြီးပြီ..ဒေါ်လေး...Thai Food တွေ့လို့ ဝင်စားလိုက်တယ်shrimp Pad thai ..မဆိုးပါဘူး....ကောင်းတယ်.....” လို့ စူဇန်က ပြောလိုက်တယ် ။
ဒေါ်လေးနဲ့ စူဇန် ကားဆီကို လျောက်ခဲ့ကြတယ် ။ ကားက Budget Car rentel ကနေ ငှားထားတာပါ ။
ဟွန်ဒိုင်း ဆိုနားတား အဖြူလေး ...။
“ ဒီနား ကပ်ရက်လေးမှာ Tanger Outlet ဆိုတာ ရှိတယ် ...ဒေါ်လေး သမီးအတွက် EXPRESSမှာ တွေ့ထားတဲ့ အကျ ႌလေး သွားဝယ်ရအောင် ...”
“ မလိုပါဘူး..ဒေါ်လေးရယ်..စူဇန့်မှာ လုံလောက်ပါတယ် ...”
“ အမလေး...ဝယ်ပါ သမီးရယ် ...ဒေါ်လေးတို့ အမေ..သမီးရဲ့ အဖွား ပြောပြောနေကျ စကားက
“ အထည်များ..အယားပြေ..” တဲ့...”
Tanger Outlet မှာ လူကြိုက်များ နံမည်ရှိတဲ့ Brand ဆိုင်တွေ ချည်းဘဲ ။
“ သမီးကို Michael Kor အိ်တ် အသစ်တွေလည်း ပြချင်သေးတယ်....သမီး ကြိုက်မယ့် အရောင်တွေဘဲ..
EXPRESS က အပြန်ကျမှ ဝင်ကြည့်ရအောင် ...”
ဒေါ်လေး အတင်း ဝယ်ပေးချင်နေတဲ့ အကျ ႌလေးက တော်တော် လှပြီး Fitting roomမှာ စူဇန်သွား ဝတ်ကြည့်လိုက်တော့ တိုင်းချုပ်ထားသလို ကြည့်ကောင်းနေတာကြောင့် ယူလိုက်တယ် ။
EXPRESSက အထွက် Ralph Lauren က ၃၀% လျော့စျေးပေးတဲ့ ကူပွန်လေး ရှိထားတာ သတိရလိုက်ပြီး တီရှပ် ဝယ်ချင်တာနဲ့ အဲ့ဆိုင်ထဲကို စူဇန်နဲ့ ဒေါ်လေး ဝင်လိုက်တယ် ။ ဒေါ်လေးက
Ralph Lauren မဝတ်ဘူး ။ စူဇန်ဝင်လို့ လိုက်ခဲ့ပေးတာပါ ။
ဆိုင်ထဲရောက်ပြီး မိန်းမဝတ် တီရှပ်လေးတွေ ကိုင်ကြည့်နေတုံး တွေ့ပြန်ပြီ..။ ထိုင်းစာ စားတုံး ဆုံလိုက်တဲ့ မြန်မာနှစ်ယောက် ။ သူတို့ စျေးဝယ်တဲ့ လှည်းထဲမှာဘဲ ဝယ်မလို့ ထည့်ထားတဲ့ ရှပ်အကျ ႌတွေ
ဘောင်းဘီတွေ..ဆွယ်တာတွေ တပုံကြီးဘဲ...။ ဟွန်း...လူကို နှာဘူးလို စိုက်ပြူးကြည့်တဲ့ ဒီနှစ်ယောက်ကို မုန်းလိုက်တာ ..။ ဒေါ်လေးကို အင်္ဂလိပ်လို ( အဲ့နှစ်ယောက်ရှေ့မှာ အင်္ဂလိပ်လိုဘဲ ပြော...) လို့ တိုးတိုးလေး ကပ်ပြောလိုက်တယ် .။
အို..ဟိုနှစ်ယောက်ကလည်း စူဇန့်ကို တွေ့သွားပြီ ..။ အငယ်ကောင်က အကြီးကောင်ကို လက်တို့ပြီးပြောနေတယ် ။ စူဇန်လဲ မသိချင်ယောင် ဆောင်ပြီး သူတို့နဲ့ ဝေးတဲ့ဖက်ကို ရွှေ့လိုက်တယ် ။
ဒေါ်လေးက သူ အပြင်က ခုံတန်းမှာ ထိုင်စောင့်နေမယ် လို့ ပြောပြီး ဆိုင်ထဲက ထွက်သွားတယ် ။
ဒေါ်လေးက တနေကုန် စည်းဝေး တက်ထားလို့ ငြီးစီစီ ဖြစ်နေပုံရတယ် ..။
သူတို့နဲ့ ဝေးရာကို ရှောင်ပေမယ့် ပိုက်ဆံပေးဖို့ ကောင်တာမှာ တန်းစီတဲ့အချိန်ကျတော့ သူတို့က စူဇန့် အနောက် ကပ်ရက်မှာ ရောက်နေပြန်တယ် ။ ဟင်း...သူတို့ စူဇန့် ဖင်ကို စူးပြူး ကြည့်နေမှာသေ
ချာတယ် ။ ဒီနှာဘူးတွေနဲ့ဘဲ တိုးတိုးနေတာ စိတ်ညစ်ပါတယ် ။
“““ငါ အရမ်း ကြွေနေပြီ..ဘုန်းဇော်တင့်...သူ ဘယ်ကလဲ အနောက်က လိုက်ကြည့်ရအောင်...”””
“““ ဟား...ဒီမှာ အဲလို မရဘူးလေ..ကိုမော်..အဲလို မြန်မာပြည်မှာလို နောက်က လိုက်ချောင်းရင် ဒီ
စော်တွေက ရဲ ဖုန်းဆက်ခေါ်လိုက်ရင် ကျနော်နဲ့ ကိုမော် စတော့က်ကင် ( Stalking ) လုပ်တယ် ဆိုပြီး အဖမ်းခံရမှာ..“““
“““ အာ..ဘုန်းဇော်တင့်ရယ်...အရေးထဲ မင်းက ငါ့ကို လာသင်နေပြန်ပြီ....ငါ တအား ကြိုက်လွန်းလို့ကြံရာမရ ပြောမိတာပါ ...“““
အငယ်ကောင်လေးက ရယ်တယ် ..။
““ အဲဒါပေါ့..ငတ်မရှက်..ကြိုက်မရှက် ဆိုတာ......ခိခိခိ....”””
“““ ဟို အပြင်မှာ ထိုင်စောင့်နေတဲ့ အန်တီလေး က သူ့အဒေါ်လား..အမေလား မသိဘူးကွ....အိုးတွေ
ကတော့ ရှယ်တွေဘဲ....စစ်ကိုင်းအိုးတွေ....”””
စူဇန်နဲ့ ဒေါ်လေး ဖင်တောင့်တာကို ပြောနေသေးတယ် ။
ပိုက်ဆံပေးပြီးတာနဲ့ စူဇန်လည်း ဆိုင်ထဲက အမြန်ထွက်လိုက်တယ် ။
“ ဒေါ်လေး...ဟိုတယ် ပြန်ကြရအောင် ...”
“ အေး..ပြန်လေ..ဘာလို့လဲ...မောပြိလား ...ဖါလူဒါ .. သွားစားကြအုံးမလားလို့..”
“ သွားလေ...ဒေါ်လေး...စူဇန်က ဒီနေရာက သွားချင်တာကို ပြောတာ..ဒေါ်လေး ဘယ်သွားသွား ရတယ် ”
စူဇန်လဲ နှာဘူး မြန်မာနှစ်ယောက် အကြောင်းကို ဒေါ်လေးကို ပြောပြလိုက်ပါတယ် ။ ဒေါ်လေးကလည်း
ရယ်လိုက်တာ အရမ်းဘဲ ။
“ ဟုတ်တယ်..စူဇန်..ယောကျ်ားတွေက နှာဘူးတွေ များတယ်...ခိခိခိ......ခိခိ....”
မနက်ဖန်ဆို စူဇန်နဲ့ ဒေါ်လေးတို့ ဆန်ဖရန်စစ်စကို ကို ပြန်ကြမည် ။
ဒီနေ့ကတော့ စျေးလျောက်ဝယ်မယ့်နေ့ သက်သက်ဘဲ ။ သို့ပေမယ့် ဒီမြို့မှာ နေတဲ့ ဒေါ်လေးရဲ့
ကျောင်းနေဖက် ဒေါက်တာမေသက်မာ က သူ့အိမ်မှာ ထမင်းလာစားဖို့ အတင်း ဖိတ်တယ် ။ ဒေါ်လေးက “ ကဲ စူဇန်ရယ် ….....မေသက်က ဒီလောက် ခေါ်နေမှတော့ သွားစားလိုက်မှ ဖြစ်မယ် ထင်တယ်
” လို့ စူဇန့်ကို ပြောတယ် ။ စူဇန်ကလည်း ဒေါ်လေး သဘောဘဲ လို့ ပြောလိုက်တယ် ။ ဒေါ်လေး
က ဒေါက်တာမေသက်မာကို လာခဲ့မယ့်အကြောင်း ဖုန်းပြန်ဆက်လိုက်တယ် ။
စူဇန်နဲ့ ဒေါ်လေးက ဒေါက်တာမေသက်မာ အိမ်မှာ စူဇန်နဲ့ ဒေါ်လေး နှစ်ယောက်ကိုဘဲ ထမင်းဖိတ်ကျွေး တယ် ထင်ထားတာ ။ ဟိုရောက်တော့ သူ့မွေးနေ့ ဖြစ်နေတယ် ။ သူ့မွေးနေ့လို့ ပြောပြီး ဖတ်ရင်
လက်ဆောင်တွေ ဘာတွေ ဝယ်နေမှာစိုးလို့ ဒုက္ခမပေးချင်လို့...ထမင်းလာစားပါ လို့ဘဲ ခေါ်တာ..တဲ့ ။
ဒေါက်တာမေသက်မာ ရဲ့ မိတ်ဆွေ သူငယ်ချငး်တွေ အမျိုးတွေ အများကြီး လာကြတယ် ။ ခြံဝင်းထဲမှာ အသားတွေကင်သလို အရက်ဘား နဲ့ စားပွဲထိုးနဲ့ အပျံစား ပါတီ ပါ ။ စူဇန်နဲ့ ဒေါ်လေးလည်း
စားပွဲထိုး လာပေးတဲ့ ၀ိုင်သောက်ရင်း ဒိန်ခဲတုံးလေးတွေကို တုတ်လေးတွေနဲ့ ထိုးစားရင်း စင်မြင့်လေးပေါ်မှာ တီးခတ်နေတဲ့ တီးဝိုင်းကို ကြည့်နေကြတယ် ။
မြန်မာလူငယ်လေးတွေ ရဲ့ တီးဝိုင်းကလေး ပါ ။
အစီအစဉ်ကြေငြာတဲ့လူက “ အခု ဆက်လက်ပြီး သီချင်းလေးတွေနဲ့ ဖြေဖျော်မယ့် အဆိုတော်ကတော့ ရတနာဦး ဖြစ်ပါတယ် ...” လို့ ကြေငြာလိုက်တော့ စူဇန်လည်း ရတာနာဦး ဆိုတာကို တွေ့ဖူး
ချင်တာနဲ့ စင်မြင့်လေးဆီကို မျှော်ကြည့်နေမိပါတယ် ။
“ ဒီမှာ ထိုင်လို့ရမလား...” လို့ လူတယောက်က လာမေးနေလို့ လှည့်မကြည့်ဘဲ..“ ရပါတယ် ..” လို့
ဖြေလိုက်ပါတယ် ။ စင်မြင့်လေးပေါ် တက်လာတဲ့ အဆိုတော်မမ ကို ကြည့်နေတဲ့ အချိန် “ ကျနော် စကားနဲနဲ ပြောချင်လို့...” လို့ စောစောက ထိုင်လို့ရမလား မေးတဲ့လူက ထပ်ပြောလိုက်လို့ သူရှိတဲ့
ဘက်ကို လှည့်ကြည့်လိုက်ပါတယ် ။
အို ….....ဟို..ဟို... နှာဘူးကောင် ...။ မြန်မာ မဟုတ်သလို ဟန်ဆောင်ခဲ့တာ အခုတော့ သူမေးတာကို
မြန်မာလို ဖြေမိရက်သားကြီး ဖြစ်နေတယ် ။
“ ဘာပြောမလို့လဲ....ခင်ဗျား...ကျမအကြောင်းတွေ ပြောပြောနေခဲ့တာ မကျေနပ်သေးဘူးလား ..ဟွန်း..”
“ ဟိုလေ..အဲဒီအတွက်ကိုဘဲ တောင်းပန်ချင်လို့ပါဗျာ....ကျနော် ပြောဆိုခဲ့တာတွေ အတွက် ဆောရီးပါ..နောက်တော့လေ ...ဟို..ဟို.....ကျနော် ဒီကနဲ့ခင်လဲ ခင်ချင်လို့...ကျနော်က ရန်ကုန်က ပါ..ကျနော့်နံမည်က “ မော်လွင်ထွန်း ” ပါ....ဒီက စူဇန်နော် ...”
“ ဟင်..ဘယ်လိုလုပ် သိလဲ...”
“ ဟီး..ခုန အန်တီ တယောက် ခေါ်လိုက်တာ ကြားလိုက်လို့...”
လူပုံကတော့ ခပ်မိုက်မိုက် ဒီဇိုင်းဘဲ ..။
Hugo Boss စပို့ရှပ် လက်တို နဲ့ ကာကီဘောင်းဘီ ဝတ်ထားတယ် ။ လက်မှာကလည်း သားရေကြိုးတပ်
ရွှေရောင် နာရီ ပါးပါးလေး ပတ်ထားတယ် ။
“ ရန်ကုန်ကို လာလည်တတ်လားဟင်....”
“ ဟင့်အင်း....”
“ အော်..လာလည်ရင်....ဒို့က လိုက်ပို့ လိုက်ပြပေးချင်တယ် …. ဒီမှာ ဒို့ရဲ့ ဗစ်ဇစ်တင်းကပ် ...”
သူ့ကပ်ပြားလေး စူဇန့် လက်ထဲ ထည့်ပေးတယ် ။
“ စူဇန့် ဖုန်းနံပါတ်လေး ရော ပေးပါလား ...”
“ ကျမမှာ ဖုန်း မရှိဘူး...”
သူ့မျက်နှာ ကွက်ကနဲ ပျက်သွားတယ် ။
“ ဟိုလေ....စူဇန် ဖုန်းပြောနေတာ တွေ့မိလားလို့..ဟင်းဟင်း...”
“ အင်း..အဲဒါ ဒေါ်လေးရဲ့ ဖုန်း....”
“ အော်..ဟုတ်လား.....ဘာဘဲ ဖြစ်ဖြစ်လေ ...ဒို့က စူဇန်နဲ့ ထပ်တွေ့ချင်သေးတယ် ...”
“ အင်း..အဲဒါက မဖြစ်နိုင်တော့ဘူး.....ကျမက ဒီက မဟုတ်ဘူး ..ကျမက ကယ်လီဖိုးနီးယားက...မနက်ဖန်
ဆိုရင် ပြန်ပြီ ...”
“ အော်..ကယ်လီဖိုးနီးယားကကိုး..ဘယ်မြို့ကလဲ..လယ်အေကလား.....”
“ ဟင်း..ခက်တာဘဲ....သိတော့ကော ဘာလုပ်မှာမို့လဲရှင်..ရှင်က မြန်မာပြည်က မဟုတ်လား...မကြာခင်
ပြန်မှာ မဟုတ်လား ...မဖြစ်နိုင်ပါဘူးရှင်..စိတ်ကူးယဉ်မနေပါနဲ့...”
စူဇန် ဘယ်လောက်ဘဲ ပြောပြော မော်လွင်ထွန်း ဆိုတဲ့ လူက စူဇန့်ကို လိုက်စကားပြောနေတယ် ။
စူဇန်လည်း အဲဒီနေရာကနေ ထသွားလိုက်တယ် ။ အဆိုတော်တွေ ထိုင်နေတဲ့ စားပွဲဖက်ကို သွားလိုက်ပြီး အဆိုတော်တွေကို သွား မိတ်ဆက်.. စကားပြောလိုက်တယ် ။
အိုး....သူ့ဘေးမှာ မော်လွင်ထွန်း ရောက်နေပြန်ပြီ ..။
“ မော်လွင်ထွန်း ” တော့ ကြောင်အအနဲ့ ကျန် ခဲ့ပြီ မှတ်တာ...တော်တော် မျက်နှာပြောင်တဲ့လူ...သူက စူဇန့်နောက်ကို တကောက်ကောက် လိုက်နေပါလား ...။
သူက စူဇန့်ကို စကားထပ်ပြောဖို့ ကြိုးစားသေးတယ် ။ အစားအသောက် သွားယူတော့လည်း လာလာ
စကားပြောတယ် ။ ဒါပေမယ့် သူ စူဇန့်ကို ကြာရှည် ကပ်လို့မရဘူး ။
စူဇန့်ဒက်ဒီ ရောက်လာလို့ ..။ ဒက်ဒီက စူဇန်တို့ အခု ရောက်နေတဲ့ မြို့နဲ့ ကားမောင်းရင် ၂နာရီလောက်ဝေးတဲ့ မြို့မှာနေတာ ။ ဒက်ဒီက အလုပ်များနေတော့ စူဇန်နဲ့ ဒေါ်လေးရောက်နေတာ
သိပေမယ့် လာမတွေ့ဖြစ်သေးဘဲ ဒီနေ့ကျမှ ဒေါက်တာမေသက်မာ အိမ်မှာ လာတွေ့တာ ။
စူဇန်နဲ့ ဒက်ဒီနဲ့က မတွေ့တာ ကြာပြီ ဆိုတော့ စကားထိုင်ပြောကြတာ တော်တော်ကြာတယ် ။ ဒက်ဒီ
ရယ်..ဒေါ်လေးရယ်..စူဇန်ရယ် ထိုင် စကားပြောနေတော့ သူ ကပ်လို့မရဘူး ။
စူဇန်လည်း ဒေါက်တာမေသက်မာရဲ့ အိမ်က ပြန်လာတဲ့ အချိန်က စပြီး မော်လွင်ထွန်း နဲ့ ထပ်တွေ့ဖို့
အကြောင်း မရှိတော့ဘူးဆိုပြီး မေ့မေ့ပျောက်ပျောက် ဖြစ်သွားရော ..။
ဆန်ဖရန်စစ်စကို ကို ပြန်ရောက်တော့ စူဇန်လည်း နေခနဲ့ ကွဲသွားလို့ စိတ်ဓါတ်တွေကျ စိတ်လေလွင့်တာတွေလည်း နည်းနည်းအနည်ထိုင်စပြုလာလို့ အလုပ်တခုခု လုပ်မလားလို့ စဉ်းစားနေတယ် ။
သူငယ်ချင်း ဘရစ်နီက အိမ်ပွဲစား ( Real Estate Agent ) လုပ်နေတယ် ဆိုတော့ သူ့လိုဘဲ သူ့ရုံးမှာသွားလုပ်မလား လို့ တိုင်ပင်ထားတယ် ။ အိမ်အရောင်းအဝယ်တွေ က သိပ် မကောင်းလှဘူး ဆိုပေမယ့်ဘရစ်နီ ပြောတာကတော့ သိပ်မဆိုးလှပါဘူးတဲ့ ။ ဝယ်တဲ့လူတွေကတော့ ဝယ်နေဆဲပါဘဲ.. တဲ့...။
ဘရစ်နီနဲ့ ချိန်းထားလိုက စူဇန် ဒီနေ့ ခါတိုင်းလို နေမြင့်အောင် မနေဘဲ စောစော ထလိုက်တယ် ။အလုပ်ကို အစောကြီး ထပြေးရတဲ့ ဒေါ်လေးကတောင် စူဇန် စောစောထလို့ အံ့သြနေတယ် ။
စူဇန်က အလုပ်သွားလျှှောက်မလို့...လို့ ပြောလိုက်တော့ ဒေါ်လေး ရဲ့ မျက်နှာ ဝင်းလက်သွားတယ် ။
“ ကောင်းတာပေါ့သမီး....ကားအဖြူလေး ယူသွားနော်...” လို့ ပြောတယ် ။
ဒေါ်လေးမှာက ကားနှစ်စီး ရှိတယ် ။ အနက်ရောင် မာစီးဒီး E350 နဲ့ အဖြူရောင် မားစီးဒီး GLK350
ပါ..။ ဒေါ်လေးက အနက်ရောင်ကားကို မောင်းတာ များတယ် ။
ဒေါ်လေး အလုပ်ကို ထွက်သွားပြီးတဲ့အချိန် စူဇန်လည်း ရေချိ ုးပြီးလို့ ခေါင်းစည်းကြိုးလေး လိုချင်တာနဲ့ ဒေါ်လေးရဲ့ အခန်းထဲကို ဝင်လိုက်တယ် .။ ဒေါ်လေးရဲ့ အဝတ်အစားတွေ ထားတဲ့ closet ထဲမှာ
ရှာတော့ မထင်မမှတ်တဲ့ ပစ္စည်းတခုကို တွေ့လိုက်ရတယ် ။စူဇန်လည်း ထင်မထားတာမို့ အံ့သြသွားတာ အရမ်းဘဲ ။ ရာဘာနဲ့ လုပ်ထားပြီး မော်တာပါတဲ့ လှုပ်ရှားနိုင်တဲ့ ယောကျ်ား တန်ဆာ အတု ။
မိန်းမတွေ အာသာဖြေဖို့ လီးတန် အတုကြီး ...။
အင်း..အပျိုကြီး ဒေါ်လေး ဒါသုံးနေရတာ ပါလား....။ သွေးသား သဘာဝစိတ် ဆိုတာက ယောကျ်ား ဖြစ်ဖြစ် မိန်းမ ဖြစ်ဖြစ် တောင့်တ လိုလား ကြတာဘဲ ဆိုတာ စူဇန် သဘောပေါက်ပေမယ့် အရှက်
ကြီးပြီး ကာမ ရာဂနဲ့ ပတ်သက်ရင် သူနဲ့ မဆိုင်သလို ဟန်ဆောင် ဖုံးကွယ်နေတဲ့ ဒေါ်လေး တယောက်
လီးအတုကြီးနဲ့ အာသာဖြေနေလို့ အံ့သြ မိတာပါ ။
စူဇန်လဲ ဘိုက်ကာတွေနဲ့ ပေါင်းပြီး Faded Denim ဂျင်းတွေ စုတ်စုတ်ပြတ်ပြတ် ဟစ်ပီဆန်ဆန်တွေ ဝတ်
နေခဲ့တာ ကြာပြီ ။ အခု အိမ်ရောင်းတဲ့ အလုပ် လုပ်မယ် ဆိုတော့ ဒါမျိ ုး ဝတ်လို့ မရဘူးလေ ။
သပ်သပ်ရပ်ရပ် ရှိတဲ့ မီးခိုးရောင် စကပ်နဲ့ ကုတ်အကျ ႌဝတ်စုံလေးကို ဝတ်တယ် ။
ကားဂိုဒေါင်ထဲက ကားထဲ ရောက်တာနဲ့ အဝေးထိန်းခလုပ်နဲ့ ဂိုဒေါင်တံခါးကို ဖွင့်လိုက်ပြီး ကားကို
နောက်ဆုတ်ထွက်တယ် ။ အပြင်ရောက်တော့ အဝေးထိန်းခလုပ်နဲ့ ဂိုဒေါင်တံခါးကို ပြန်ပိတ်တယ် ။ ဒီအချိန်မှာ အိမ်ရှေ့ မြက်ခင်းပြင်အစပ်မှာ ရပ်လာတဲ့ကားတစီးပေါ်က လူတယောက် ဆင်းလာတာ
တွေ့လိုက်ရလို့ စျေးလာရောင်းတဲ့လူ Door to Door Sales man ထင်လိုက်မိပေမယ့် သေသေချာချာ
ကြည့်လိုက်တော့ ဟိုလူ..( မော်လွင်ထွန်း ) ဆိုတဲ့ လူ ဖြစ်နေတယ် ။
( ဟင်..သူ...သူ ဆန်ဖရန် ကို လိုက်လာပါလား..သူ......ဒေါ်လေးအိမ်ကိုပါ သိနေတယ် …. )
“ စူဇန် ….. ”
ကားမှန်ကို နှိမ့်ချလိုက်ပြီး သူ့ကို “ ဘာကိစ္စလဲ...” လို့ မေးလိုက်တယ် ။
မော်လွင်ထွန်းက “ စူဇန်ရယ်....ကိုယ့်ဆီကို လာလည်တဲ့လူကို မေးတာကလည်း တစိမ်းဆန်လိုက်တာ”
လို့ ပြုံးပြုံးကြီး ပြောလိုက်တယ် ။
“ တစိမ်းတွေဘဲ မဟုတ်ဘူးလားလို့...”
“ မဟုတ်တော့ဘူး လေ..အန်တီမေ တို့ အိမ်က ပါတီမှာ ခင်မင်ခဲ့ပြီးပြီ ဘဲဥစ္စာ...”
“ အိုကေလေ..ဒါဆိုလဲ မိတ်ဆွေ ပေါ့....ဒါပေမယ့် ကျမ အခု အပွိုင့်မင့် တခု ရှိလို့ မအားဘူး”
“ အာ....ဟုတ်ပြီလေ ….....သဘောပေါက်ပါတယ် …....အိုကေတယ် ...ရတယ်..ရတယ် ….ရောက်ကြောင်း လာသတင်းပို့တာပါ..စူဇန် သွားစရာ ရှိတာ သွားပါ.....”
“ ဒါဆို..သွားလိုက်အုံးမယ် နော်...”
“ ဖုန်းဆက်လိုက်မယ်....”
“ အိုကေ....”
စူဇန်လည်း ဘရစ်နီ နဲ့ ချိန်းထားတာကြောင့် သူ့ကို အချိန်မပေးနိုင်ဘူး ။ သူ လက်ပြပြီး ကျန်ခဲ့တယ် ။
ဒီလူ တယ် ဇွဲကောင်းပါလား....ဒီကိုလည်း လိုက်လာတယ် ...တကယ်ဘဲ ငါ့ကို ကြိုက်နေလား....ဘာသဘောလဲ....အချိန် ပေါ နေတာလား..ဒါမှ မဟုတ် ပိုက်ဆံ ချမ်းသာတဲ့ သူဌေးလား..”
ဘရစ်နီနဲ့ တွေ့ပြီး ဘရစ်နီက သူ့ဘော့စ် မိန်းမကြီးဆီကို ခေါ်သွားတယ် ။ စူဇန်လည်း ဘရစ်နီလိုဘဲ
အိမ်ရောင်းတဲ့ အေးဂျင့် လုပ်ဖို့ သင်တန်းတချိ ု့တော့ တက်ရမယ် လို့ ပြောတယ် ။ တက်ဖို့လည်း
စီစဉ်လိုက်တယ် ။
ဘရစ်နီ နဲ့ နေ့လည်စာ စားကြတယ် ။ ဘရစ်နီက တရုတ်တန်းမှာ ဒင်ဆမ်း စားချင်တာကြောင့် စူဇန်
တို့ တရုတ်တန်းက နေခနဲ့ နေခဲ့တဲ့ နေရာနားကို ပြန်ရောက်သွားရတယ် ။ စိတ်ထဲမှာ တည်ငြိမ်လာ
နေတဲ့ ခံစားချက်တွေ ဟာ နေရာဟောင်းကို ပြန်ရောက်တော့ နဲနဲ ပြန် လှုပ်ခတ်လာသလိုပါဘဲ ။
နေခကို သတိရလိုက်တာ ..။ လွမ်းတယ်ကွာ ...။
ဘရစ်နီက သူ စူဇန့်ကို အလုပ် သင်ပေးမည် ပြပေးမည် ဘာမှ စိတ်မပူနဲ့...လို့ အားပေးတယ် ။
အိမ်ပြန်ရောက်တော့ စူဇန် အဝတ်အစားတွေ ချွတ်နေတုံး ရှိသေးတယ်....ဖုန်းလာတယ် …. ။
မော်လွင်ထွန်း ….ခေါ်တာ ..။ မော်လွင်ထွန်းက သူ စူဇန့်ကို ညနေစာ ကျွေးပါရစေ....လို့ အောက်ကျို့စွာ
နဲ့ ပြောတယ် ။ အသံလေးကလဲ ချိ ုလိုက်တာ ..။ ယောကျ်ားတွေက အဲလိုပါဘဲ ..။ သူတို့ ရင်းနှီး ခင်မင်ချင်ရင် အရမ်း ကောင်းပြတာဘဲ ။ မြန်မာစကား လိုပေါ့..။ မာမီတို့ ပြောပြောနေတာ ကြားဖူးတယ် ။ မရခင်တော့ ဖျာလိုလိပ်ပြီး ခေါင်းပေါ်တင်.ရပြီးတော့ ဖျာလိုခင်းပြီး နင်းကြတယ် …. ဆိုတာလေ...ခိခိ …. ။
စူဇန်လည်း သူ့ကို နာရီဝက်လောက် စကားပြောကြည့်တော့ သူ့ကို စိတ်ဝင်စားလာမိတာနဲ့ သူနဲ့
ညနေစာ စားဖို့ လက်ခံလိုက်တယ် ။ သူက သူ ညနေ ခြောက်နာရီမှာ လာခေါ်မယ် လို့ ပြောတယ် ။
သူ Reservation လုပ်ပြီးပြီ လို့ ပြောတယ်...။ စုဇန်က ဆိုင်က ဘယ်မှာလဲ လို့ မေးလိုက်တော့ Napa Valley မှာ...တဲ့... Napa Valleyကို စူဇန် သွားနိုင်တယ် မဟုတ်လား...လို့ သူက မေးတယ် ။ စူဇန်က သွားနိုင်ပါတယ် လို့ ပြန်ဖြေတော့ သူ ဝမ်းသာသွားတဲ့ ပုံ ရှိတယ် ။ တနာရီလောက် ကားမောင်းခရီး
ဝေးတဲ့ နာပါဗယ်လီ ကို သူ ဘာလို့သွားစားချင်ပါလိမ့် ...။
ဒေါ်လေးကို ပြောပြတော့ ဒေါ်လေးက အလုပ်လုပ်မယ် ဆိုတာကိုရော မော်လွင်ထွန်းနဲ့ ညနေစာ ထွက်စားမယ် ဆိုတာကိုရော သဘောကျ ဝမ်းသာတယ် လို့ ပြောတယ် ။
“ စူဇန် ..သူက ဘယ်မှာ ကျွေးမှာတဲ့လဲ..ချိ ုင်းနားတောင်းမှာလား....”
“ မဟုတ်ဘူး ဒေါ်လေး....Napa Valley မှာ တဲ့...”းသား လားမှ မသိတာ ဒေါ်
“ ဟင်..ဟုတ်လား....ဘာဆိုင်တဲ့လဲ...”
“ French Laundry ….တဲ့ ဒေါ်လေး.....”
“ ဟင်.....”
“ ဘာလို့လဲဟင်..ဒေါ်လေး ..အဲ့ဆိုင်က မကောင်းလို့လား....”
“ မဟုတ်ဘူး သမီး....အဲဒီဆိုင်က လွယ်လွယ်နဲ့တောင် Reservation လုပ်လို့ မရတဲ့ ဆိုင်..နံမည်ကြီး...
အရမ်းစျေးကြီးတယ်....သူ..သူက မြန်မာပြည်က လာပြီး ဒီဆိုင်ကို ဘယ်လိုသိနေလဲ....အင်း..သူ့ကို ဒီ
က တယောက်ယောက်က ပြပေးတာ ဖြစ်မှာပေါ့ ...”
“ ကြည့်ရတာ မော်လွင်ထွန်းက ရန်ကုန်က သူဌေးသား လားမှ မသိတာ ...”
“ ဖြစ်နိုင်တာပေါ့...”
မော်လွင်ထွန်းနဲ့ ညစာ စားဖို့ ထွက်ရမှာကြောင့် ဆိုင်ကလည်း စျေးကြီးတဲ့ သူဌေးတွေ စားတဲ့ ဆိုင် ဆိုတော့ သားနားဖို့ လိုအပ်တယ် ..။ စူဇန်လည်း အလှပြင်ရတော့တာပေါ့ ။
မော်လွင်ထွန်း ဒေါ်လေး ဒေါ်နန္ဒာဇော်ပိုင်ရဲ့ အိမ် ရှေ့ကို ညနေ ခြောက်နာရီ တိတိမှာ ရောက်လာတယ် ။ မော်လွင်ထွန်း မောင်းလာတဲ့ တိုယိုတာ အဗလွန် ငွေမှင်ရောင်ကား အိမ်ရှေ့ကို ထိုးဆိုက်လာပြီးတဲ့ အချိန် စူဇန် အိမ်ရှေ့တံခါးပေါက်က ထွက်လာတယ် ။
မော်လွင်ထွန်းသည် သူနဲ့ စတွေ့တုံးကလို မဟုတ်ဘဲ ဆံပင်ရော မိတ်ကပ်ရော ပြုပြင်ထားပြီး ဝတ်စားတာကလဲ အဖိုးတန်တဲ့ ညစာ စားတဲ့အခါမှာ ဝတ်တဲ့ ဝတ်စုံနဲ့ ထွက်လာတဲ့ စူဇန်သည် ပုံပြင်
တွေထဲက မင်းသမီးလေး လို တောက်ပနေတာမို့ မျက်တောင် မခပ်မိရအောင် ငေးမောနေမိရတယ် ။
အဲလိုဘဲ စူဇန်ကလည်း အနောက်တိုင်းဝတ်စုံ မီးခိုးရောင် ဖျော့ဖျော့နဲ့သားသားနားနား ဝတ်လာတဲ့ မော်လွင်ထွန်းဟာ အရမ်းကြည့်ကောင်းပါလားလို့ စိတ်ထဲမှာ မှတ်ချက်ချလိုက်မိတယ် ။
သူ လမ်းကြောင်းပြ ဂျီပီအက်စ် ကို ကျွမ်းကျွမ်းကျင်ကျင် သုံးတတ်တာ နဲ့ နာပါဗယ်လီကိုအသွား ကားမောင်းတာ ကျွမ်းကျင်တာရော တွေ့ရတာတွေကြောင့်လည်း သူ့ကို ဒီကို လာလည်တဲ့ ဧည့်သည်
တယောက် ဆိုပြီး လျော့မတွက်ရဲဘူး ။
Napa Valley ကို ဆန်ဖရန်စစ်စကိုမြို့ကနေ တနာရီလောက် မောင်းရတယ်။ Napa Valley သည် စပျစ်ခြံတွေ ရှိပြီး စပျစ်ဝိုင် ကောင်းတွေ မြည်းစမ်း ဝယ်ယူနိုင်တဲ့ နံမည်ကြီး နေရာတခု ဖြစ်တယ် ။ တိုးရစ်တွေ သွားရောက်ချင်ကြတဲ့ နံမည်ကြီး နေရာလည်း ဖြစ်တယ် ။
French Laundry စားသောက်ဆိုင်ဟာ Napa Valley မှာရှိပြီး သူ့ဆိုင်မှာ ဒီနေရာ တဝိုက်က အကောင်းဆုံး ဆိုတဲ့ ၀ိုင်တွေကို မြည်းစမ်းနိုင်အောင်လည်း စီစဉ်ပေးထားတယ် ။ ဒီ ဆန်ဖရန် ပတ်ဝန်းကျင် က ၀ိုင်တွေသာ မက တကမ္ဘာလုံးက စျေး အကြီးစား ၀ိုင်မျိ ုးစုံကိုလည်း သူ့ဆိုင်က ချက်ပြုတ်တဲ့ အစားအစာတွေနဲ့ အတူ သုံးဆောင်နိုင်ပါသည် လို့ ကြေငြာထားတယ် ။ စူဇန်သည် ဒီဆိုင်ကို မရောက်ဖူးပေမယ့် ရောက်ဖူးတဲ့ ဒေါ်လေးနန္ဒာက ပြောပြလို့ ဒီဆိုင် အကြောင်းကို နဲနဲ သိထားတယ် ။ တကယ်တမ်း ဆိုင်ကို မော်လွင်ထွန်းနဲ့ ရောက်သွားတဲ့အခါမှာ ဘာကြောင့် နံမည်ကြီးသည် ဆိုတာကို ကိုယ်တိုင် လက်တွေ့ တွေ့မြင်ရတယ် ။ အစားအသောက်တွေ ရောက်လာတဲ့အခါ ပြင်ဆင်ထားတဲ့ ဒီဇိုင်း တွေက အရမ်းလှပလွန်းလို့ စူဇန်လည်း ဖုန်းကင်မရာနဲ့ ရိုက်
ထားမိရတယ် ။
မော်လွင်ထွန်းရဲ့ ပြောတာဆိုတာ ဆိုင်က ဝန်ထမ်း စားပွဲထိုးတွေကို မှာကြားတာ ဆက်ဆံတာတွေက အခုမှ ကြုံဖူးတဲ့ ပုံစံမျိ ုး မဟုတ်ဘဲ ဒီလိုနေရာတွေကို အရင်ကတည်းက ရောက်ဖူးစားဖူး တဲ့ ပုံစံ
ပေါက်နေတယ် လို့ စူဇန် ထင်မိတယ် ။ မော်လွင်ထွန်းကိုလည်း စိတ်ထဲမှာ အထင်ကြီးသွားတယ် ။ မော်လွင်ထွန်းက အင်္ဂလိပ်စကားကိုလည်း တော်တော့်ကို ပီပီသသ မှန်မှန်ကန်ကန် ပြောဆိုနိုင်တာလည်း တွေ့ရတယ် ။
တော်တော့်ကို သာယာတဲ့ နေရာလေးမှာ လှပတဲ့ ညနေစာ စား ခန်းမ မှာ စားသောက်ရတာ ဖြစ်လို့ စူဇန်လည်း မော်လွင်ထွန်းနဲ့ စကားပြောရတာ စားရတာကို ကျေနပ်မိတယ် ။ မော်လွင်ထွန်း က
စကားပြောလဲ မဆိုးပါဘူး ။ မိန်းမတွေကို ဦးစားပေး နေရာထားတာတွေလည်း တွေ့ရလိူ့ စူဇန် ကျေနပ်တယ် ။ ၀ိုင်တွေ သောက်ကြတော့ နဲနဲလည်း အရှိန်ရလာပြီး ပိုပြီး ခင်ခင်မင်မင် ရင်းနှီးလာကြသလိုဘဲ..။
မော်လွင်ထွန်းက သူမကြာခင် ပြန်ရမှာ ဖြစ်တယ်..တကယ်တော့ သူက စူဇန်နဲ့ နယ်ရှင်နယ် ဟာဘာ အနားမှာ တွေ့ပြီးတဲ့ အချိန်ထဲက ပြန်ရမှာကို စူဇန့်ကို မြင်မြင်ချင်းထဲက စွဲလန်းသွားခဲ့ရတာကြောင့် အရင် ဝယ်ထားပြီးသား လေယာဉ်လက်မှတ်ကို ရက်ရွှွေ့ပြီး စူဇန် ပြန်သွားတဲ့ ကယ်လီဖိုးနီးယားကို လိုက်လာတာ လို့ ပြောပြတယ် ။ စူဇန်က ပြုံးပြုံးလေးနဲ့ “ တကယ် ဟုတ်ရဲ့လား ကိုမော်ရယ်..”လို့ ပြောလိုက်တယ် ။ မော်လွင်ထွန်းက “ တကယ်ပါဗျာ..ကျနော်လေ စူဇန့်ကို အရမ်းကို ချစ်မိနေတာပါ..” လို့ ပြောရင်း စူဇန့် လက်ကလေးကို ဖမ်းဆုပ်ကိုင်လိုက်တယ် ။
စူဇန်က လက်ကို အသာပြန်ရုန်းဖယ်ရင်း..“ ကယ်လီဖိုးနီးယားကို လိုက်လာကထဲက ကိုမော် တကယ့်ကို စီးရီးရက်စ် ဖြစ်တယ် လို့ စူဇန် ထင်ပါတယ် ...” လို့ ပြောလိုက်တယ် ။ မော်လွင်ထွန်းက
စူဇန်..မြန်မာပြည်ကို ပြန်ရောက်ဖြစ်သေးလား..လို့ မေးတယ် ။ စူဇန်က မရောက်ဖြစ်တဲ့အကြောင်း ပြန်ပြောတော့ မော်လွင်ထွန်းက မြန်မာပြည်က အရင်ကထက် အများကြီး ပြောင်းလဲ တိုးတက်နေပြီ..စူဇန် လာလည်ပါလား..ကျနော် အစစ တာဝန်ယူပြီး လိုက်ပြ ကျွေးမွေးပါရစေ ...လို့ ပြောတယ် ။ စူဇန်လည်း သူ့ဖိတ်ခေါ်တာကို စိတ်ဝင်စားမိသလို မငြင်းပယ်ပါဘူး ။ “ စူဇန်လာမယ် ဆိုရင် ကျနော် လေယာဉ်လက်မှတ်က အစ အားလုံး စီစဉ်ပေးမှာ...စူဇန်သာ လာမယ်ဆိုရင် ကျနော်တော့ အရမ်းပျော်မှာဘဲ...” လို့ ပြောတယ် ။
စားသောက်ပြီးလို့ စားပွဲထိုးတွေကို Tip ချန်ထားတဲ့နေရာမှာလည်း ထိုက်ထိုက်တန်တန် ထက်ကို ပိုအောင် ထားခဲ့တာကိုလည်း စူဇန်တွေ့ရတယ် ။ သူဟာ လူချမ်းသာတယောက် ဒါမှ မဟုတ် လူချမ်းသာတယောက်ရဲ့ သား ဖြစ်မှာ သေချာပါတယ် ။ မော်လွင်ထွန်းကို စိတ်ထဲက သဘောကျသလိုလို ဖြစ်မိပေမယ့် ရုတ်တရက် နေခကို မျက်လုံးထဲမှာ မြင်ယောင် သတိရလိုက်တော့ စိတ်တွေ
က နေခ ပြန်လာလေမလား လို့ စောင့်ချင်လာတယ် ။ မော်လွင်ထွန်း ကို ချက်ချင်းကြီး လက်မခံလိုက်ချင်ဘူး ။
အပြန်လမ်းမှာ မော်လွင်ထွန်းက သူ့အကြောင်းတွေ နဲနဲ ပြောပြတယ် ။ မော်လွင်ထွန်းက သူ ယူအက်စ် ..ယူကေ နဲ့ အရှေ့တောင်အာရှက တိုင်းပြည်တွေကို သူ့အဖေ နဲ့ မကြာခဏ ရောက်ဖူးခဲ့တာ
တွေ ပြောပြတယ် ။ လတ်တလော ဘွဲ့ရပြီးကထဲက ရန်ကုန်မှာ ရှိတဲ့ သူ့မိဘရဲ့ စီးပွားရေး လုပ်ငန်းတွေထဲ ပါဝင် လုပ်ကိုင်နေတယ် တဲ့ ။ စးဇန်ကတော့ စူဇန့်ကို သဘောကျတယ် ဆိုရင် စူဇန် ဘယ်လိုလဲ ဘာလဲ သေသေချာချာ သိဖို့ ကြိုးစားပါအုံး..စူဇန်က အခုမှ စပြီး အလုပ်လုပ်မလို့ ပြင်တုံး ..တော်ကြာ နောက်မှ စူဇန့် အမူအကျင့် အနေအထိုင်တွေကို မကြိုက်ဖူး ဖြစ်နေမယ် ..လို့ သူ့ကို
ပြောတော့ သူက “ ကျနော်က စူဇန့်ကို တွက်ကိန်းနဲ့ ချစ်တာ မျိ ုး မဟုတ်ပါဘူးဗျာ..စူဇန့်ကို အလှ ထိုင်ကြည့်နေချင်တာပါ..ဘာမှလဲ မခိုင်းချင်ပါဘူး..”လို့ ရယ်ပြီး ပြန်ပြောတယ် ။
စူဇန်က အမှန်အတိုင်းဘဲ နေခနဲ့ ကြိုက်ခဲ့တဲ့ အကြောင်းတွေလည်း သူ့ကို ပြောပြလိုက်တယ် ။ နေခနဲ့လည်း အတူတူနေခြ့ဘူးတာတွေ ပြောပြလိုက်တယ် ။တချို့ မြန်မာယောကျ်ားတွေက သူတို့
နဲ့ မတွေ့ခင် အချိန်တွေတုံးကတောင် ယောကျ်ား နဲ့ လက်ချင်းတောင် မထိဘူးတဲ့ မိန်းမကိုမှ လိုျင်ကြတာလေ ..။ သူတို့ကဘဲ ပထမဆုံး ထိသူ ဖြစ်ချင်ကြတာ ..။ မော်လွင်ထွန်းက “ ကျနော် က စူဇန့်ကို စွဲစွဲလန်ဒလန်ဒ ချစ်မိသွားတာ ဒါတွေ နဲ့ မဆိုင်ပါဘူး..ကျနော် နဲ့ မတွေ့ခင်က ကိစ္စတွေက နောက်ကြောင်းပြန်ပြီး ဘာမှ လုပ်လို့ ရတော့တာမှ မဟုတ်တာ..ကျနော့်မှာ အဲလို အပျိုစင်မှ လို
ချင်တယ် ဆိုတဲ့ စိတ်မျိ ုး မရှိပါဘူး..” လို့ ပြန်ပြောတယ် ။
ဒေါ်လေးရဲ့ အိမ်ရှေ့ကို ပြန်ရောက်တော့ မော်လွင်ထွန်းက ..“ ဒါဆို ကိုမော် နဲ့ စူဇန် ဘယ်တော့ ထပ်တွေ့အုံးမလဲ...” လို့ မေးတယ် ။ စူဇန်လည်း “ ဖုန်းနဲ့ ပြောကြတာပေါ့ ကိုမော်..” လို့ ပြန်ဖြေ
လိုက်တယ် ။ သူပြန်မောင်းထွက်သွားပြီးမှ စူဇန်လည်း အိမ်ထဲ ဝင်လိုက်တယ် ။ ဒေါ်လေးက ပြုံးပြုံးကြီးနဲ့ စောင့်နေတာ တွေ့လိုက်ရတယ် ။
“ ဟိတ်..သမီး..အဆင်ပြေလား ....ဘယ်လိုလဲ ဒီကောင်လေး ....” လို့ မေးတယ် ။
စူဇန်လဲ စားသောက်ဆိုင်အကြောင်း..မော်လွင်ထွန်း ပြောပြတဲ့ သူ့အကြောင်းတွေ ကို ဒေါ်လေးကို ဖေါက်သည်ချလိုက်တယ် ။ ဒေါ်လေး က “ မြန်မာပြည်ကို လိုက်သွားလေ..လိုက်လည်လိုက်..သမီးလည်း သူ့အကြောင်း ပိုသိရသလို သမီး ရဲ့ မိဘဆွေမျိုးတွေ နေခဲ့တဲ့ ကိုယ့်လူမျိ ုး ကိုယ့်တိုင်းပြည်ကို ပိုသိရ တွေ့ရ လေ့လာရတာပေါ့...” လို့ ပြောတယ် ။
တူမလေး စူဇန် ရန်ကုန်ကို ချောချောမောမော ရောက်သွားတယ်လို့ ဖုန်းဆက်လို့ နန္ဒာလည်း စိတ်အေးရပါတယ် ။ စူဇန်လည်း နေခ ပြန်မပေါ်လာတော့လို့ ဆိုက်ကိုဝင်ပြီး စိတ်တွေ လေလွင့်နေရာက မော်လွင်ထွန်း ဆိုတဲ့ ကောင်လေးနဲ့ ထပ်ဆုံတွေ့သွားရတာလဲ စူဇန့်အတွက် နန္ဒာ အရမ်း ဝမ်းသာမိပါတယ် ။ မော်လွင်ထွန်းနဲ့ နာပါဗယ်လီမှာ ညနေစာ စားပြီးတဲ့နောက် စူဇန်လည်း မော်လွင်ထွန်းကို စိတ်ဝင်စားတဲ့အကြောင်း နန္ဒာ့ကို ခဏခဏဘဲပြော ပါတယ် ။ နန္ဒာလည်း သူစိတ်ပျော်စေချင်တော့ မော်လွင်ထွန်းနဲ့ ဆန်ဖရန်စစ်စကို တဝိုက် လျောက်လည်ကြဖို့ တိုက်တွန်းပါတယ် ။
သူတို့ နေ့တိုင်း အတူတူ အပြင်လျောက်လည်ထွက်ကြတယ် ။ စူဇန့်ကို မော်လွင်ထွန်းက မြန်မာပြည်ကို လိုက်လည်ဖို့ အထပ်ထပ် ဖိတ်ခေါ်တယ် ။ စူဇန်လည်း စိတ်ပါလာပြီး နန္ဒာ့ကို လိုက်သွားရမလား
တိုင်ပင်တယ် ။ နန္ဒာလည်း စိတ်ပြေလက်ပျောက် လိုက်သွားချင် သွားပေါ့လို့ အကြံပေးလိုက်ပါတယ် ။
စူဇန် မြန်မာပြည်ကို လိုက်လည်မယ် ပြောတော့ မော်လွင်ထွန်းက အရမ်းပျော်သွားတယ် ။ နန္ဒာ့ကိုလည်း လိုက်လာလည်ဖို့ ဖိတ်ခေါ်တယ် ။ နန္ဒကတော့ ရုတ်တရက်ကြီး အလုပ်ကနေ ခွင့်ယူ
ဖို့က မလွယ်လို မလိုက်နိုင်ပါဘူး ။ နောက်တော့မှဘဲ လိုက်လာလည်မယ် လို့ ပြောလိုက်ရပါတယ် ။
စူဇန်နဲ့ မော်လွင်ထွန်းတို့ ရန်ကုန် ခရီးကို မထွက်ခင် တရက်မှာ ဟယ်သာ လွတ်လာပါတယ် ။ဟယ်သာ့ကို ရုံးထုတ်တဲ့အချိန် ဟယ်သာရဲ့ ရှေ့နေက ဟယ်သာသာ ဘာပြစ်မှုကိုမှ မကျူးလွန်ခဲ့တဲ့
အတွက် လွှတ်ပေးဖို့ လျှောက်ထားတော့ တရားသူကြီးက ဟယ်သာ့ကို လွှတ်လိုက်ဖို့ အမိန့်ချလိုက်ပါတယ် ။ တရားရုံးကို စူဇန်နဲ့ ကိတ်တို့သွားကြတာကြောင့် ဟယ်သာလည်း လွတ်ရော အားလုံး ဝမ်းသာကြပြီး ထမင်းလက်ဆုံစားကြပါတယ် ။ မော်လွင်ထွန်း လည်း ပါတာပေါ့ ..။
ဟယ်သာ့ကို နန္ဒာ့အိမ်ကို ခေါ်ခဲ့ကြပါတယ် ။ လတ်တလော ဟယ်သာ့အဖေပိုင်တဲ့ ကလပ်နဲ့ အိမ်တွေ..ခြံတွေကို သိမ်းဆည်းထားတာကြောင့် ဟယ်သာ့မှာ နေစရာ မရှိဘူး ဖြစ်နေတယ် ။ ဒါကြောင့်
နန္ဒာလည်း နန္ဒာ့အိမ်မှာ လာနေဖို့ ခေါ်ထားလိုက်ပါတယ် ။ စူဇန်က နောက်နေ့မှာ မြန်မာပြည်ကို ထွက်တော့မှာကို ဟယ်လင်သိပြီး သူလည်း လိုက်သွားချင်ပေမယ့် ပါ့စပို့လည်း လက်ထဲ မရှိတာ
ကြောင့် မလိုက်နိုင်ပါဘူး ။ နောက်ကျရင် လာလည်ဖို့ မော်လွင်ထွန်းက ဟယ်သာ့ကို ဖိတ်ခေါ်တယ်။
စူဇန် ရန်ကုန်သွားဖို့ ပစ္စည်းတွေ ထည့်တာကို ဟယ်သာက ၀ိုင်းကူညီ တယ် ။ နန္ဒာက ဟယ်သာ့အတွက် အခန်းတခန်း ပြင်ဆင်ပေးပေမယ့် ဟယ်သာက ဒီညတော့ စူဇန်နဲ့ စကားပြောရင်း စူဇန့်အခန်း
မှာဘဲ အိပ်လိုက်တော့မယ်..နောက်နေ့ကျမှ ပြောင်းအိပ်မယ် လို့ ပြောတယ် ။ သူတို့ သူငယ်ချင်း နှစ်ယောက် ရယ်မော စကားပြောနေလိုက်ကြတာ တော်တော် ညဉ့်နက်တယ် ။
နန္ဒာ တရေးနိုး အိပ်မက်တွေ မက်ပြီး လန့်နိုးလာတော့ ရေကလဲ သောက်ချင်..ရေလဲ အိပ်ခန်းထဲ ယူမထားလိုက်မိတော့ အောက်ထပ်က မီးဖိုခန်းထဲကို ရေဆင်းယူဖို့ အိပ်ရာက ထခဲ့တယ် ။ အောက်ထပ်ကို
ဆင်းတဲ့ လှေခါးကို ရောက်တော့ အနားက စူဇန့်အခန်းက အသံတွေ ကြားရတယ် ။ ဟယ်သာ့အိမ်မှာ တညအိပ်ခဲ့တုန်းက အသံတွေလိုမျိ ုးပေါ့ ။ ပြွတ်ပြတ်..ဆိုတဲ့ အသံတွေ နဲ့ ညည်းသံတွေ...။
ဟင်....ဘာတွေ ဖြစ်နေသလဲမသိဘူး ..။
နန္ဒာလည်း တံခါးလည်း ဟတတ ဖြစ်နေတာကြောင့် စူဇန့်အခန်းထဲကို ချောင်းကြည့်မိလိုက်တယ် ။ ဟိုတခါတုံးက နေခ..ဟယ်သာနဲ့ စူဇန်တို့ သုံးပွင့်တခိုင် အချစ်တွေ ကြမ်းနေကြတာကို မြင်ဘူးခဲ့ရပြီး
နန္ဒာ စိတ်တွေ ထန်လို့ ကိုယ့်ဖါသာ လက်သုံးပြီး အာသာဖြေခဲ့ရတာကိုလည်း သတိရလိုက်တယ် ။
အိပ်ခန်းထဲမှ မီးလင်းကြီးနဲ့ ဟယ်သာနဲ့ စူဇန် ဝတ်လစ်စလစ်ကိုယ်တွေနဲ့ အချစ်ပွဲလေး နွှဲနေကြတာကို ထင်းထင်းလင်းလင်းကြီး တွေ့လိုက်ရပါတယ် ..။
တယောက် နဲ့ တယောက် ၆၉ ပုံစံနဲ့ စောက်ပတ် ယက်ပေးနေကြတဲ့ သူတို့နှစ်ယောက်ဟာ တဏှာစိတ်တွေ တအား မွှန်ထွန်နေကြလို့ နန္ဒာ ချောင်းကြည့်နေတာကို မသိကြဘဲ စိတ်ဆန္ဒရဲ့ နောက်ကို
ကောက်ကောက်ပါအောင် လိုက်နေကြတယ် ။
ဟယ်သာဟာ စူဇန့်စောက်ပတ်ကို ဖိဖိယက်ပေးနေသလို စူဇန့်နို့ကြီးနှစ်လုံးကိုလည်း ဆုပ်ညှစ်ပေးနေတယ် ။စူဇန်ကလည်း ဟယ်သာ့ကို အလားတူဘဲ ဟယ်သာ့ဖင်တုန်းတွေကို ဆုပ်ကိုင်
ပြီး ဟယ်သာ့စောက်ပတ်ကို အသံတွေ မြည်အောင်ကို ယက်နေတယ် ။
မြင်ရတဲ့ မြင်ကွင်းကြောင့် နန္ဒာ့စိတ်တွေ ဆူကြွ ဖေါက်ပြန်လာတယ် ။
နန္ဒာက နဂိုကမှ ယောကျ်ား တောင့်တလို့ ဆာလောင်မွတ်သိပ်နေတဲ့သူ ဆိုတော့ ဒီလို မြင်ကွင်းမျိ ုးနဲ့ကြုံလိုက်တော့ ထိန်းကနဲ တဏှာစိတ်တွေ ထကြွလာရတယ် ။ သူတို့ကို စူးစူးစိုက်စိုက် ငေးကြည့်နေမိ
တယ် ..။ ဒီလို ထကြွလာတာနဲ့ လက်ကလည်း အလိုလို ပေါင်ကြားကို ရောက်သွားမိတယ် ။
ဟယ်သာကလည်း စူဇန့်စောက်ပတ်ကို ယက်နေတဲ့အချိန် စောက်စိကိုလည်း လက်နဲ့ ချေပေးနေတယ်။
နန္ဒာလည်း သူတို့ နှစ်ယောက်လုံး အထွဋ်အထိပ်ရောက် “ ပြီး ” သွားတဲ့အချိန် အထိ သူတို့ကို အခန်းပေါက်ဝကနေ ကြည့်နေမိတယ် ။ နန္ဒာလည်း သူတို့ကို ချောင်းရင်း ကိုယ့်ဟာကို ကိုယ် ပွတ်
နှိုက်ကစားနေမိခဲ့တယ် ။
နောက်တနေ့မှာ စူဇန်နဲ့ မော်လွင်ထွန်း ရန်ကုန်ကို သွားကြတော့ နန္ဒာလည်း အလုပ်မအားတာကြောင့်
လိုက်မပို့တော့ဘူး..။ ဟယ်သာဘဲ လိုက်ပို့လိုက်တယ် ။
တနေ့လုံး အလုပ်လုပ်ရင်း ညက မြင်ခဲ့ရတဲ့ ဟယ်သာနဲ့ စူဇန်တို့ စစ်စတီနိုင်း ပုံစံ ယက်ကြစုတ်ကြတာတွေကို ပြန်သတိရနေတယ် ။ မျက်လုံးထဲက ခုထိ မထွက်ဘူး ဖြစ်နေတယ် ။ မိန်းမချင်း ချစ်တတ်တဲ့
ဟယ်သာနဲ့ ငါ တအိမ်ထဲ နေနေကြပါလား ဆိုတဲ့ အသိကလည်း ဘာလို့မှန်းမသိ ဝင်လာတယ် ။
ညနေ အလုပ်ဆင်းခါနီး ဟယ်သာ့ဆီကို ဖုန်းခေါ်လိုက်မိတယ် ။
“ ဟယ်သာ..အန်တီနန္ဒာ ပါ..ဟယ်သာ ဒီညနေ ဘာလုပ်စရာ ရှိသေးလဲ..”
“ မရှိပါဘူး..အန်တီ...ဘာလို့လဲ..လုပ်စရာ ရှိရင် ပြောလေ ..ဟယ်သာ လုပ်ပေးမယ်..”
“ ဒို့တတွေ ညစာ စားဖို့ အိမ်မှာလည်း ဘာမှ မရှိဘူး...ဒါကြောင့် ဟယ်သာနဲ့ အန်တီ ဆိုင်မှာဘဲ နဲနဲ
သွားစားကြမလားလို့..”
“ ကောင်းတာပေါ့..အန်တီ....ဟယ်သာ ကျွေးမယ်လေ ..”
“ မဟုတ်တာကွယ်..အန်တီ ကျွေးမှာပေါ့....”
“ အန်တီ ဘယ်နှစ်နာရီလောက် ပြန်လာမလဲဟင်...”
“ ငါးနာရီလောက် ပြန်လာမယ်...ရေမိုးချိုးပြီး ပြန်ထွက်ကြတာပေါ့....”
ဟယ်သာနဲ့ အပြင်ထွက်ရမှာကို ရင်ခုံနေသလိုဘဲ ..။
ငါ ဘာဖြစ်တာလဲ..ငါ မိန်းမချင်း ကြိုက်တဲ့ လက်စ်ဘီယန် ဖြစ်နေပြီလား …. ။ အို..မဟုတ်သေးပါဘူး...။
ငါ ယောကျ်ား လီးကို တအား တပ်မက်လိုချင်နေတာဘဲ ..။ ငါဟာ လက်စ်ဘီယန် မဟုတ်ပါဘူး ...လီးအတုနဲ့တောင် ထိုးပြီး အာသာဖြေနေရတယ်လေ ..။ ခုဟာက ဆာလောင်တောင့်တနေတဲ့အချိန်မှာ စိတ်တွေ ထကြွတဲ့ သဘောတရားပါ လို့ကိုယ့်ဖါသာ စဉ်းစားမိတယ် ။
အိမ်ပြန်ရောက်တော့ ဟယ်သာက ရေမိုးချိုးပြီးနေပြီ ။
“ အန်တီ.. ဟယ်သာတော့ ရယ်ဒီဘဲ..အဝတ်လဲလိုက်ရုံဘဲ...”
“ ဟုတ်ပြီ..ဟယ်သာ..အန်တီ အမြန်ရေချိုးလိုက်မယ် ..ပြီးတော့ ထွက်ကြတာပေါ့....”
ဟယ်သာ နဲ့ နန္ဒာ အူမားမီး ဆိုတဲ့ ဂျပန်ဆိုင်ကို သွားကြတယ် ။
အရက် ကို ပင်လယ်ခရုဟင်းနဲ့ မြည်းရင်း စကားထိုင်ပြောကြတယ် ။ ဟယ်သာက သူ့ကို နေစရာပေးလက်ခံလို့ ကျေးဇူးတင်တယ်လို့ ပြောတယ် ။ သူက ဆိုးလွန်းတဲ့ အဖေကြောင့် ဒီတိုင်း
ပြည်မှာတောင် မနေလိုတော့ဘဲ အဝေးတနေရာကို ပြေးပြောင်းဖို့ စူဇန်..နေခ နဲ့ တိုင်ပင်ခဲ့ပေမယ့်မလုပ်နိုင်သေးခင် အက်ဖီအိုင်နဲ့ ရဲတွေက အဖေနဲ့ သူ့ဂိုဏ်းကို ဖမ်းလိုက်လို့ သူလဲ ရောပြီး အဖမ်းခံ
လိုက်ရတာတွေ ပြောပြတယ် ။ မြန်မာပြည်ကိုလည်း သွားလည်ချင်တယ် လို့ ပြောတယ် ။
နန္ဒာက ပုဇွန်နဲ့ ဟင်းသီးဟင်းရွက် တန်ပူရာကြော်တွေ ထပ်မှာတယ် ။ အရက်လဲ ထပ်မှာတယ် ။နန္ဒာ
ကတော့ မပြောဘူးလို့ တင်းထားခဲ့တဲ့ နန္ဒာ့ဘဝရဲ့ အထီးကျန်ဆန်တာတွေကို အရက်မူးလို့လားမသိဘူး...ပွင့်အံထွက်ကုန်တယ် ..။
“ ဘာကြောင့် ယောကျ်ားတွေနဲ့ ဒိတ်မလုပ်တာလဲ..အန်တီရယ် ..အန်တီ့လို ရုပ်ချော..ကိုယ်လုံးကလည်း ပြေပြစ်...ပညာကလဲ တတ်တဲ့ မိန်းမတယောက်က ယောကျ်ား ရှာမတွေ့နိုင်ဘူးဆိုတာ မဖြစ်နိုင်ပါဘူး”
နန္ဒာလည်း အရင်က ဒိတ်လုပ်ပြီး ယောကျ်ားတွေနဲ့ ဆုံခဲ့တာတွေ ဟယ်သာ့ကို ပြန်ပြောပြတယ် ။
ဟယ်သာကလည်း နှိုက်နှိုက်ချွတ်ချွတ် မေးတယ် ။ လူကောင်ထွားထွား ဗလကောင်ကြီး စတိ( ဖ် )နဲ့
ဒိတ်လုပ်တော့ ဒုတိယအကြိမ်မှာ စတိ( ဖ် )က နန္ဒာ့ကို ကားထဲမှာ ကို်င်တွယ်တော့ နန‘္ဒာကလည်း စိတ်တွေ “ လာ” ပြီး သူ့ကို ပြန်ကိုင်ဖို့ ကြိုးစားတ ယ် ။
စတိ ( ဖ် ) ရဲ့ ဘောင်းဘီဇစ်ကို ဆွဲဖွင့်ချပြီး နန္ဒာ သူ့ပစ္စည်းကို စမ်းလိုက်တဲ့အခါမှာ နန္ဒာ့တကိုယ်လုံး
တုန်တုန်ရီရီ ဖြစ်သွားခဲ့တာတွေ ပြောပြတော့ ဟယ်သာ အရမ်း စိတ်ဝင်စားတယ် ..။
“ ဘာဖြစ်လဲ အန်တီ...ဘာကိုင်မိလဲ..သူ့ဒစ်( က် )ကြီးက တအားထွားနေလား...” လို့ မေးတယ် ။ နန္ဒာက
“ မဟုတ်ဘူး..ဟယ်သာ..သူ့လီးက ခဲတံလောက်ဘဲ ရှိိလို့....” လို့ ပြောပြတဲ့အခါ ဟယ်သာ ရယ်လိုက်တာ အရမ်းဘဲ ..။
နှစ်ယောက်သား အရက်တော်တော်မူးသွားကြတယ် ။ တော်သေးတယ် ။ မူးမူးနဲ့ မောင်းပေမယ့် ကံ
ကောင်းထောက်မ..ဘုရားမလို့ လမ်းမှာ ရဲနဲ့ မတိုးခဲ့ဘဲ အိမ်ကို ချောချောမောမော ပြန်ရောက်ကြတယ် ။
“ ပျော်လား..အန်တီ...”
“ အရမ်းပျော်တာဘဲ..မင်းကော ပျော်ရဲ့လား..ဟယ်သာ...”
“ အရမ်းပေါ့..ဟင်းဟင်း....”
ဟယ်သာက ချစ်တယ်..အန်တီ့ကို ချစ်တယ်...ဆိုပြီး နန္ဒာ့ပါးကို နမ်းတယ် ..။ နန္ဒာကလည်း “ ဟယ်သာ့
ကိုလည်း အန်တီက ချစ်ပါတယ်...” လို့ ပြန်ပြောရင်း သူ့ပါးလေးတွေကိုလည်း နမ်းလိုက်တယ် ။
“ အန်တီ့ကို ဟယ်သာ ဘာမဆို လုပ်ပေးနိုင်တယ်နော်..အန်တီ့ကို မဆတ်ချ် ( နှိပ် နင်း ) ပေးရမလားဟင်....”
“ အိုး..နေပါစေ..ဟယ်သာရယ်....”
နန္ဒာ အိပ်ခန်းထဲကို ဝင်လာခဲ့တယ် ။ မူးတာကလည်း ခြာခြာလည်ဘဲ ..။ မူးပေမယ့် ပျော်နေတယ် ။ဆိုင်က ဟင်းနံ့တွေ ကိုယ်မှာ စွဲကပ်လာတာကြောင့် ဒီလို နံနံစော်စော်နဲ့ အိပ်ရာထဲ မဝင်ချင်ဘူး ။
ရေချိုးလိုက်အုံးမှ....။ ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်အစားတွေ အားလုံးကို ချွတ်ချပစ်လိုက်တယ် ..။ အမှန်ကနန္ဒာ ရေချိုးရင် အဝတ်တွေကို ရေချိုးခန်းထဲရောက်မှ ချွတ်လေ့ရှိတာ..။ အခု အရက်ကလဲ မူးနေတော့
အိပ်ခန်းထဲက ကုတင်ဘေးမှာတင် ချွတ်ပစ်လိုက်တယ် ။
အပြန်လမ်းမှာ ဟယ်သာကလည်း မီးလောင်ရာ လေပင့် ဆိုသလို ယောကျ်ားတွေရဲ့ လီးတွေအကြောင်း..ယောကျ်ားတွေ လိုးတဲ့ အကြောင်းတွေကို မြိန်ရည်ရှက်ရည် မစားရ ဝခမန်း ပြောဆို
လာခဲ့တော့ နန္ဒာ့စိတ်တွေက ထကြွနေခဲ့ရတယ် ။
ရေချိုးခန်းဆီကို လှမ်းတော့မယ့်အချိန် ဟယ်သာ ရုတ်တရက် နန္ဒာ့အိပ်ခန်းထဲကို ဝင်လာတယ် ။
“ အန်တီ...လက်သဲညှပ်လေး ခဏ.....အို......အန်တီ...နစ်ကက်ကြီးပါလား....အို....အန်တီရယ်....လှလိုက်တာ....”
ဟယ်သာ နန္ဒာ့ကို ခြေဆုံးခေါင်းဆုံး စူးစိုက်ကြည့်ရင်း အနားကို တိုးကပ်လာတယ် ။ နန္ဒာ့ နို့တွေကတင်းမာနေသလို အဖျားနားမှာ ခပ်ကော့ကော့လေး ထောင်နေကြပြီး နို့သီးနီနီလေးတွေကလည်း မာ
တင်း ပြီး ထောင်ထနေကြတယ် ။ ဟယ်သာ့လက်ချောင်းလေးတွေက နန္ဒာ့နို့သီးခေါင်းနီနီလေးတွေဆီကို ရောက်လာတယ် ။ ထိလိုက်တာက ငြင်ငြင်သာသာ မထိတထိလေး ...။
“ အန်တီ နန္ဒာ့ နစ်ပယ်လ်တွေက အရမ်းလှတာဘဲ..ဘယ်ယောကျ်ားမှ မစို့ဘူးသေးဘူး ထင်တယ်နော်”ဟယ်သာ့အပြောတွေနဲ့ လက်ချောင်းလေးတွေရဲ့ နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို မထိတထိ ထိတွေ့မှုတွေက
နန္ဒာ့တကိုယ်လုံး ကြက်သီးဖျန်းဖျန်း ထသွားရပါတယ် ။
နန္ဒာလည်း တဏှာထန်ပေမယ့် တကယ်တမ်း ကျတော့ ရှက်သလိုဘဲ ။
“ မရှက်ပါနဲ့ အန်တီနန္ဒာရယ်..ဟယ်သာတို့ သုံးယောက်ပူး လုပ်တုံးကရော..မနေ့ညကရော အန်တီ
ကြည့်ပြီး ကိုယ့်ဖါသာ ပွတ်တာတွေကို ဟယ်သာ သိတယ်..မြင်နေတယ် ..အန်တီ လိုလား တောင့်တနေတာတွေ သိနေတယ်..အန်တီနဲ့ဟယ်သာ .နမ်းကြရအောင်..”
ဟယ်သာက နန္ဒာ့ကို အနီးက ကုတင်ကြီးပေါ်ကို ခေါ်သွားပါတယ် ။
နန္ဒာ့နှုတ်ခမ်းတွေကို သူ့နှုတ်ခမ်းတွေနဲ့ စုတ်နမ်းပြီး နန္ဒာ့ဖင်တုန်းတွေကို သူ့လက်တဖက်နဲ့ ဆုပ်ညှစ် ကိုင်ပြီး ခေါ်သွားတာ ..။
ဟယ်သာက နန္ဒာ့ကို ကုတင်ပေါ် မှောက်ရက် လှဲအိပ်ခိုင်းလိုက်ပါတယ် ။ နန္ဒာလည်း သူ ဘာလုပ်လုပ်
ခံဖို့ မျက်လုံးတွေကို မှိတ်ထားလိုက်တဲ့အချိန် ဟယ်သာက သူ့ကိုယ်ပေါ်က ညဝတ်အကျ ႌပါးလေးကို ဖယ်ခွာလိုက်ပါတယ် ။ ပြီးတော့ နန္ဒာ့လည်ကုတ်နေရာတွေကို စပြီး နမ်းတယ် ။ သူ့အဝတ်မဲ့ နေတဲ့
ရင်စိုင်တွေက တအိအိနဲ့ နန္ဒာ့ကျောပြင်ကို ထိမိနေတယ် ။ ဟယ်သာ့အနမ်းတွေက နန္ဒာ့ကျောပြင်တလျောက် အောက်ဖက်ကို ဆင်းလာတယ် ။ ဟယ်သာ့လျာလေးက နန္ဒာ့ကို ကြက်သီးမွေးညင်းတွေ ထစေတယ် ။ နန္ဒာ လည်း သူ့အနမ်းတွေ အယက်တွေကြောင့် ခပ်တိုးတိုး ညည်းငြူနေမိတယ် ။ ဟယ်သာ့ရဲ့ လျာက တင်ပါးအိအိတွေဆီကို ရောက်လာတယ် ။ ဟယ်သာ့လက်နှစ်ဖက်က ပေါင်လုံးတွေကို ဘေးတဖက်တချက်ကို တွန်းခွဲလိုက်တယ် ။ သူဘာလုပ်
ချင်နေလဲဆိုတာ နန္ဒာသိနေတယ် ။ ထင်တဲ့အတိုင်းဘဲ သူ နန္ဒာ့ တင်ပါးတွေကို လက်နဲ့ဆွဲဖြဲပြီး ခရေပွင့်ကို လျာနဲ့ ယက်ပေးပါပြီ ..။
အို....အာ.....ဟင့်ဟင့်....အားဟာ........။
ပထမဆုံး ကြုံဘူးရတဲ့ အတွေ့အကြုံပါ....။ခေါင်းအုံးတွေကို လက်နဲ့ တအားဆုပ်ညှစ်ရင်း ဟယ်သာ ပေးနေတဲ့ အရသာထူးတွေကို ခံစားနေရတယ် ။ ဟယ်သာက ခရေပွင့်ကို တော်တော်ကြာအောင် ယက်လိုက် လျာထိပ်နဲ့ ထိုးထိုးကလော်လိုက် လုပ်ပေးနေတယ် ။ နန္ဒာလည်း ဖင်တွေကော့ထောင်ပေးလိုက်မိတယ် ။ ဒီအချိန်မှာ ဟယ်သာက ခရေပွင့်မှာ မဲနေရာက နန္ဒာ့ စောက်ဖုတ်ဆီကို စပြီး လျာနဲ့
ယက်လိုက်ပါတယ် ။ လက်ချောင်းတချောင်းနဲ့လည်း နန္ဒာ့ခရေပွင့်ကို ဖိပွတ်နေတယ် ။
စုန်ချီ ဆန်ချီ ယက်နေတဲ့ ဟယ်သာ့လျာက တချက်တချက် စောက်စိကို ခလုပ်တိုက် ပွတ်သပ်သွား
လို့ နန္ဒာလည်း တဆတ်ဆတ် တုန်ခါနေရအောင်ကို ကောင်းနေတယ် ။ ခံလို့ ကောင်းနေဆဲ ဟယ်သာက ယက်တာကို ရပ်ပစ်လိုက်တယ် ။
“ အန်တီ..ပက်လက်လှန်ပေးမလား ...”
နန္ဒာ လည်း သူပြောတဲ့အတိုင်း ပက်လက်လှန်ပေးလိုက်တော့ ဟယ်သာက နန္ဒာ့ကိုယ်ပေါ်ကို ပြောင်း
ပြန် တက်ခွလိုက်ပါတယ် ။ အိုး..သူ စစ်စတီနိုင်း ပုံစံ လုပ်တော့မှာ ။ နန္ဒာလည်း ဟယ်သာ့စောက်ဖုတ်ကို ယက်ရတော့မယ် ဆိုတာ သိလိုက်ရလို့ တော်တော့်ကို စိတ်လှုပ်ရှားမိပါတယ် ။ ဒါလည်း နန္ဒာ့
အတွက် ပထမဆုံး အတွေ့အကြုံပါ ..။ မိန်းမတယောက်ရဲ့ စောက်ဖုတ်ကို ယက်ပေးခွင့် ကြုံမယ်လို့တခါမှ အိပ်မက်တောင် မမက်ဘူးပါဘူးရှင် ..။..
နန္ဒာ့မျက်နှာပေါ်ကို ဟယ်သာ့ဖင်တုန်းတွေနဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီး ရောက်လာသလို ဟယ်သာက နန္ဒာ့စောက်ဖုတ်ကို မျက်နှာအပ်ပြီး ယက်ဖို့ လုပ်နေပြီ ။ ဟယ်သာက ဘာမှစမလုပ်သေးတဲ့ နန္ဒာ့ကို
“ ဟယ်သာ့အဖုတ်ကို ယက်ပေးမလား...” လို့ ပြောလိုက်လို့ နန္ဒာလည်း စောစောက ဟယ်သာ ယက်ပေးခဲ့သလိုဘဲ ဟယ်သာ့စောက်ဖုတ်ကို စပြီး ယက်ပေးလိုက်ပါတယ် ။ ဟယ်သာ့နုတ်ဖျားက ညည်းငြူလိုက်တဲ့ အသံကို ကြားလိုက်မိတယ် ။ ချက်ချင်းဘဲ ဟယ်သာကလည်း နန္ဒာ့စောက်ဖုတ်ကိုယက်ပါတယ် ။ နန္ဒာလဲ ဟယ်သာ့ဖင်တွေကို ဆွဲဖက်ပြီး စုတ်တံတချောင်းနဲ့ ဆေးသုတ်သလို လျာနဲ့
စုန်ချီဆန်ချီ ယက်ပေးနေပါတယ် ။ စိတ်တွေက တအားထန်ပြီ ဟယ်သာ့ခရေပွင့်ကိုပါ ယက်ပစ်လိုက်
မိနေတယ် ။ ဟယ်သာလည်း တဏှာတွေ တအားထကြွနေပြီ ။နန္ဒာ့စောက်စိကို စုပ်လိုက်တယ် ။
အို..ဟင်ဟင်....အာ့....အား......အင်းအင်း.....အင်း....။
တကိုယ်လုံး တုန်ခါပြီး နန္ဒာ ပြီးသွားရတယ် ...။
ဟယ်သာလည်း နန္ဒာ ယက်ပေးတာတွေကြောင့် နန္ဒာ့မျက်နှာပေါ် သူ့စောက်ဖုတ်နဲ့ ဖိကပ်ပွတ်ရင်း ပြီးသွားတယ် ….။
နှစ်ယောက်သား ခဏ ငြိမ်သက်နေမိကြပြီး ဟယ်သာက “ လီးအတု ရှိလား...အန်တီ....” လို့ မေးလိုက်တယ် ။ နန္ဒာလည်း “ ရှိတယ်...ဟယ်သာ..သုံးမလား...” လို့ ပြန်မေးလိုက်တော့ ဟယ်သာက
“ ဟယ်သာတို့ အဲဒါသုံးမှ ဖြစ်မယ်ထင်တယ်..အန်တီ အရင်က သုံးဖူးတယ် မဟုတ်လား...” လို့ ပြန်ပြောတယ် ။ နန္ဒာလည်း “ သုံးရတာပေါ့ ဟယ်သာရယ်...တကိုယ်တည်း အကြာကြီး နေလာတာ ဒါ
မရှိလို့ ဘယ်ဖြစ်ပါ့မလဲ...” လို့ ပြန်ဖြေရင်း ကုတင်ပေါ်က ဆင်းပြီး ရာဘာလီးအတုကြီးကို သွားယူလိုက်
ပါတယ် ။
စူဇန်နဲ့ မော်လွင်ထွန်းတို့ စီးနင်းလိုက်ပါလာတဲ့ ဂျပန် အေအင်အေ လေကြောင်းက ဘိုးအင်းလေယာဉ်ကြီးဟာ ဂျပန်နိုင်ငံ တိုကျိ ုမြို့ နာရီတာလေယာဉ်ကွင်းကို ဆင်းသက်လိုက်ပါပြီ ။ ဒီ တိုကျို နာရီတာက လေဆိပ်ဟိုတယ်မှာ တညတာ နေပြီး နောက်တနေ့ မနက်မှာ မြန်မာပြည် ရန်ကုန်မြို့ကို ခရီးဆက်ရမှာပါ ။
လေယာဉ်ပေါ်မှာ တချိန်လုံး မော်လွင်ထွန်းက စူဇန့်ကို ဂရုစိုက်တယ် ။ အထူးတန်းက စီးတာမို့ လေယာဉ်မယ်တွေကလည်း စားချင်တာ သောက်ချင်တာတွေကို ဖေါ်ရွေစွာနဲ့ကျွေးကြ လိုအပ်တာတွေကိ လုပ်ကိုင်ပေးကြတယ် ။
မော်လွင်ထွန်းက စူဇန့်ကို တကယ်ဘဲ ချစ်တာလို့ စူဇန် ထင်လာတယ် ။ ထင်လာရအောင်ကိုလည်း မော်လွင်ထွန်းက စူဇန့်ကို ဂရုစိုက်လွန်းတယ် ။ ဒီလိုလူနဲ့ ဆုံရတာ စူဇန် ကံကောင်းတာဘဲလို့ ဒေါ်လေး
ကလည်း ပြောဘူးတယ် ။ မာမီ့ကိုလည်း မော်လွင်ထွန်း အကြောင်းတွေကို စူဇန် ပြောပြတယ် ။ မာမီကဆိုင်ကယ်ဂိုဏ်းနဲ့ လျောက် လေလွင့်နေတာနဲ့စာရင် ကိုယ့်ကို တကယ်ချစ်တဲ့ ယောကျ်ားတယောက်
နဲ့ အိမ်ထောင်ပြုလိုက်ပြီး အလုပ်တခုခု ဇောက်ချလုပ်တာက ပိုကောင်းတာကြောင့် စူဇန် လိုအပ်တဲ့ငွေအရင်းအနှီးကို သူ ထုတ်ပေးမယ် လို့ ပြောတယ် ။
နာရီတာဟိုတယ်ကို ရောက်တော့ ဘေးချင်းယှဉ်ရက် အခန်းတွေမှာ စူဇန်နဲ့ မော်လွင်ထွန်းတို့ အသီးသီး နားကြတယ် ။ မော်လွင်ထွန်းက “ စူဇန် ဘာလိုလို ကိုယ့်ကို ခေါ်ပါ..” လို့ ပြောတယ် ။ ညနေ
စောင်းတော့ စူဇန်လည်း ဘိုက်ထဲက ဆာလာတယ် ။ မော်လွင်ထွန်းကို ဖုန်းခေါ်လိုက်တယ် ။ မော်လွင်ထွန်းက သူလည်း ဆာပြီတဲ့ ..။ မော်လွင်ထွန်း နဲ့ စူဇန် ဟိုတယ် အောက်ထပ်က စားသောက်
ဆိုင်လေးမှာ ညစာ စားကြတယ် ။ စူဇန်လည်း အခုလို ကိုယ့်ကို ချစ်ပြီး အစစ အလိုလိုက် အကြိုက်ဆောင်တဲ့ လူတယောက်နဲ့ သွားလာရတာကို အရမ်း သဘောကျသွားတယ် ။ နေခနဲ့ ကွဲရတာကို စိတ်
ဆင်းရဲ ဝမ်းနည်းနေတာတွေ လျော့လာတယ် ။
ညစာ စားရင်း ၀ိုင်သောက်ကြတယ် ။ ဂျပန်စားသောက်ဆိုင်တွေက တရုတ်စားသောက်ဆိုင်တွေလို အစား
တွေ ဘုံးဘောလအော မပေးပေမယ့် အရသာကောင်းပြီး လှလှပပလေး ပြင်ဆင်ထားကြတာ သဘောကျတယ်လို့ စူဇန်ပြောတော့ မော်လွင်ထွန်းက ထောက်ခံတယ် ။ အမြဲ စူဇန် ဘာပြောပြော
ထောက်ခံတဲ့ မော်လွင်ထွန်းဟာ စူဇန့်အတွက် အရမ်း သဘောကျစရာ လူတယောက် ဖြစ်လာပါတယ် ။
စားသောက်ဆိုင်က ထခဲ့ကြပြီး ဟိုတယ် အနီးအနားမှာ လမ်းလျှောက်ကြမလား လို့ မော်လွင်ထွန်းကိုမေးတော့ အမြဲ စူဇန့်ကို အလိုလိုက် ထောက်ခံတဲ့သူမို့ မော်လွင်ထွန်းက သဘောတူတယ် ။ ဟိုတယ်
ကနေ လျှောက်ထွက်ခဲ့ပြီး အနီးအနားမှာ ဆိုင်တွေ ဘာတွေ ရှိမလား ရှာကြည့်တော့ ဘာဆိုင်မှာမရှိဘူး..။ ဒါပေမယ့် နိုက်ကလပ်လို သီချင်းသံတွေ အထဲမှာ ဆူညံနေတဲ့အဆောက်အဦးလေးကို တွေ့တော့ စူဇန်က စပ်စုကြည့်တယ် ။ ဘာလဲ ဆိုတာ..။ အရက်ဆိုင်လေးဖြစ်နေတယ် ။ ဆံပင်တွေအနီ ပန်းရောင်တွေ ဆိုးထားတဲ့ ဂျပန်လူငယ်တွေ ကခုန်နေကြတာကို တွေ့ရတယ် ။ စူဇန်လည်း သိ
ဘူးရောက်ဘူးတယ် ရှိအောင် ဝင်ချင်တယ် လို့ ပြောတော့ မော်လွင်ထွန်းကလည်း သဘောတူတယ် ။စူဇန်လည်း ဆန်တိုရီ ဂျပန်ဝစ်စကီ ဆိုတာ ဘာလဲ နဲ့ ဆာကေအရက် ဆိုတာ ဘာလဲ ဆိုတာတွေကို
မော်လွင်ထွန်း အကူအညီနဲ့ စမ်းသပ်ဖြစ်သွားတယ် ။ စောစောကလည်း ဟိုတယ်ကဆိုင်ကနေ ၀ိုင်တွေသောက်ထားတာ အခံကလည်း ရှိနေတော့ တော်တော်လေးကို မူးသွားတယ် ။ မော်လွင်ထွန်း နဲ့
အတူ ဂျပန်လူငယ်တွေ ကနေတဲ့နေရာမှာ ခုန်ပေါက်ပြီး ကဖြစ်ကြတယ် ။ ပျော်လိုက်တာ ကိုမော်ရယ်..ဆိုတာကို အထပ်ထပ် ပြောမိတယ် ။
ဟိုတယ်ကို ပြန်ကြတော့ တယောက်ခါးကို တယောက် ဖက်လို့..။ ဟိုတယ်အပေါ်ထပ် အခန်းတွေဆီပြန်ရောက်တောက စူဇန်လည်း ကိုယ်ကအခန်းကို မဝင်ဘဲ မော်လွင်ထွန်းရဲ့ အခန်းကို အရင် ဝင်လိုက်
တယ် ။ မနက်ရောက်တဲ့အထိ စူဇန် မပြန်တော့ဘူး..။ မော်လွင်ထွန်းနဲ့ နမ်းမိကြတယ် ။ စနမ်းတာတော့ ညင်ညင်သာသာလေး...။ အချစ်ကို အရင်းခံတာပါ..။ နမ်းရင်း နမ်းရင်း ဖိုမသဘာဝ စိတ်တွေ
က အရှိန်ပြင်းထန် တက်ကြွထကြွလာရတော့ တပ်မက်မွတ်သိပ် ရမက်ပြင်းတဲ့ အနမ်းတွေ အဖြစ်ပြောင်းလဲလာရပါတော့တယ် ..။ ဒီလို ကာမရာဂစိတ်တွေ ဝင်လာပြီ ဆိုရင် ဘယ်သူဖြစ်ဖြစ် နောက်
ကို ပြန်ဆုတ်ချင်တာမှ မဟုတ်တော့တာ..။ ရှေ့ကိုဘဲ တိုးလို့ တိုးလို့ သွားချင်ကြတာ ဆိုတော့မော်လွင်ထွန်း နဲ့ စူဇန် တယောက်နဲ့ တယောက် ပွတ်သပ်ကိုင်တွယ်ကြရင်း ကိုယ်တွေပေါ်က အဝတ်
တွေကို ချွတ်ခွာပစ်မိကြတယ် ။ ကုတင်ပေါ်မှာ ဝတ်လစ်စလစ် ကိုယ်လုံးတီးတွေ နဲ့ သဲသဲမဲမဲ နမ်းစုတ်ပွတ်ယက်ကြရင်း လိင်အင်္ဂါချင်းထိုးသွင်းစပ်ယှက်ဖို့ ကြိုးစားကြတော့တာဘဲ ..။ စူဇန်လည်း ဒီညမှာ
နေခတယောက်ထဲဘဲ စောက်ပတ်ယက်ကောင်းတာ မဟုတ်ဘူး ဆိုတာ သိသွားရတယ် ။
မော်လွင်ထွန်းက စူဇန့်ကို ကောင်းကောင်း မှုတ်ပေးတယ် ။
စူဇန့်စောက်ဖုတ်ကို ကောင်းကောင်း ယက်ပေးတယ် ။ စောက်စိကို ဆွပေး ကစားပေး ကလိပေးတယ် ။
စူဇန် တအားစိတ်ထလာတော့ မော်လွင်ထွန်းကိုလည်း ပြန်စုတ်ပေးတယ် ။ စူဇန်ဟာ ပုလွေဆရာမလေး
ဆိုတာ မော်လွင်ထွန်းလည်း ကောင်းကောင်းကြီး သဘောပေါက်သွားတယ် ။
စံချိန်မှီတဲ့ မော်လွင်ထွန်းရဲ့ လိင်တန်ကိုလည်း စူဇန် သဘောကျသွားတယ် ။ မော်လွင်ထွန်းဟာ စူဇန်လိုချင်တဲ့ ယောကျ်ားမျိ ုးဆိုတာ သေချာသွားပြီ..။ စူဇန့်ကို အခါခါ ပြီးအောင် ပြင်းပြင်းနဲ့ မြန်မြန်
ဆောင့်ပေးနိုင်တဲ့ ယောကျ်ားတယောက် ပေါ့..။ မော်လွင်ထွန်းကို ပြန်ချစ်တယ်လို့ စူဇန် အထပ်ထပ်ပြောရင်း သုံးကြိမ်တိုင် ကာမခရီးကြမ်းကို လမ်းဆုံးအထိ လျှောက်လှမ်း တက်လှမ်း လိုက်ကြတယ် ။
မနက်မှာ လေယာဉ်ကွင်းကို သွားတဲ့အခါ မော်လွင်ထွန်းရဲ့ ရင်ခွင်ထဲမှာ ခေါင်းလေးထိုးဝှက်ပြီး စူဇန် ကျေနပ်နေတယ် ။ “ ချစ်လား..ကိုမော်....” လို့လည်း သူ့ကို တိုးတိုးလေး မေးမိတယ် ။ သူကလည်း
“ အရမ်းအရမ်း ချစ်တာဘဲ စူဇန်ရယ်...” လို့ ဖြေတယ် ။
၀ါကျင်ကျင်မီးလုံးလေးသာ ထွန်းထားတဲ့ မြေတိုက်ခန်း ထဲကို အပေါ်ထပ်လှေခါးက ဆင်းလာတဲ့ ခြေသံ
တရှပ်ရှပ်ကို ကြားလိုက်ရတော့ နေခရဲ့ မျက်လုံးတွေ ဖျတ်ကနဲ ပွင့်လာတယ် ။ အမှောင်ထုထဲမှာ တော်တော်ကြာကြာ နေခဲ့ပြီမို့ နေခရဲ့ မျက်လုံးတွေက အမှောင်မှာ ကျင့်သားရနေပြီ ။
သွပ်ပုံးလေးကို လက်တဖက်က ဆွဲ ကျန်တဲ့ လက်တဖက်က ရေထည့်ထားတဲ့ကိုကာကိုလာ တူးလီတာ ပလပ်စတစ်ဘူးကြီးကို ကိုင်ပြီး အယ်လ်ဆာ သူ့အချုပ်ခန်းနားကို ရောက်လာတယ် ။
တရိစ္ဆာန်ရုံထဲက ကျားတွေ ခြင်္သေ့တွေကို အစာကျွေးသလိုဘဲ အချုပ်ခန်း သံတိုင်အောက်ခြေက တံခါးသေးသေးလေးကို လှန်ဖွင့်လိုက်ပြီး ဆံပြုတ်တွေ ထည့်ထားတဲ့ သွပ်ပုံး နဲ့ ရေပုလင်းကို တွန်းသွင်းလိုက်တဲ့ အယ်လ်ဆာက သူ့ကို စူးစိုက်ကြည့်နေတယ် ။
“ဟိတ်..မင်း....ရေချိ ုးချင်လား.....”
တလကို တခါ နှစ်ခါလောက် သူ့ကို သူတို့ ရေချိ ုးခွင့်ပေးကြတယ် ။
“ ရက်စ် ” သူခေါင်းလဲ ညှိမ့်ပြ ပါးစပ်ကလည်း ပြောလိုက်တယ် ။ အယ်လ်ဆာက အပေါ်ကို တက်တဲ့လှေခါးနားကို ပြန်လျှောက်သွားလိုက်ပြီး ခွေထားတဲ့ ရာဘာရေပိုက်ကို ခေါင်းကနေ ဆွဲယူလာတယ် ။
အချ ုပ်ခန်း သံတိုင်ကြားကနေ သူ့ကို လှမ်းပေးလိုက်တယ် ။
“ မြန်မြန်ချိ ုး..မင်းချိ ုးတာကို ငါက စောင့်ကြည့်နေရတယ် ဆိုတာ မင်းလည်း အသိ ...”
အယ်လ်ဆာက မျက်စောင်းတချက် ပစ်ထိုးလိုက်ပြီး ပါးစပ်လေးမဲ့ရွဲ့ကာ ပြောလိုက်တယ် ။
သူ့ကိုယ်ပေါ်က နံပုတ်နေတဲ့ တီရှပ်စတ်လေးနဲ့ ဂျင်းဘောင်းဘီကို အမြန် ချွတ်ပစ်လိုက်တယ် ။ နဂိုကမှ ပိန်သော သူသည် အခု အစာအဟာရပြတ်လပ်နေတာ လနဲ့ ချီလာပြီမို့ ပိုပိန်သွားတယ် ။
သူ့ဝတ်လစ်စလစ် ကိုယ်ခန္ဒာကို ၀ါကျန့်ကျန့် မီးရောင်အောက်မှာ အယ်လ်ဆာ က စိုက်ကြည့်နေတယ် .။ ဘယ်နေရာကို ကြည့်နေသလဲ သူသိတယ် ။ သူ့ပေါင်ကြားက တန်းလန်းကျနေတဲ့ သူ့လိင်
တန်ချောင်းနဲ့ ဂွေးစိတွေကို ဆိုတာ သိတယ် ။
အယ်လ်ဆာသည် အသက်နှစ်ဆယ်လောက် ရှိတဲ့ မက္ကဆီကန်မလေး တယောက်ပါ ။ သူ့ကို ရေချိ ုး
ခိုင်းတိုင်း သူ့ပေါင်ကြားက ငပဲဒုတ်ကို တပ်မက်စွာနဲ့ ငေးစိုက်ကြည့်တတ်တယ် ။ အခုလည်း အယ်လ်ဆာ ကြည့်နေတယ် ။ သူ အရင် အယ်လ်ဆာ ပေးထားတဲ့ ဆပ်ပြာတုံးလေးနဲ့ သူ့ကိုယ်သူ
တိုက်ပွတ်ပြီး ရေချိ ုးလိုက်တယ် ။ ငပဲဒုတ်ကို သေသေချာချာ ကျကျနန ပွတ်သပ်လိုက်တဲ့အချိန် သူအယ်လ်ဆာ့ဖက်ကို ကြည့်လိုက်တော့ မျက်လုံးလေး တောက်ပြောင်စူးရှနေတဲ့ အယ်လ်ဆာဟာ သူ့ ငပဲဒုတ်ကို သေသေချာချာ ကြည့်နေပြီး တံတွေးမြိုချလိုက်တာကို သူ တွေ့လိုက်ရတယ် ။
“ မြန်မြန်ချိ ုး..ငါ အပေါ်မှာ လုပ်စရာတွေ ရှိသေးတယ် ...”
အယ်လ်ဆာက ခပ်ငေါက်ငေါက် လေသံနဲ့ ပြောလိုက်တယ် ။ ပေါင်ကြားက ငပဲဒုတ်ကလည်း ပွတ်သပ် လိုက်လို့ ထောင်လာတယ် ။ ကြီးထွား သန်မာလာတယ် ။
ရေချိ ုးပြီးသွားတော့ ပိုက်ကို အယ်လ်ဆာ့ကို ပြန်ပေးလိုက်တယ် ။ ဘောင်းဘီ ပြန်မဝတ်ရသေးလို့ သူ့ငပဲဒုတ်က ငေါငေါကြီး ရှေ့ကို တန်းပြီး နေတယ် ။ “ လီးတော်တော် ရှည်တဲ့ ခွေးကောင်...” လို့ စပင်း
နစ်ရှ်စကားနဲ့ ခပ်တိုးတိုး ရေရွတ်လိုက်ပြီး ဖင်ကားကားကြီးတွေ လှုပ်ခါရင်း အယ်လ်ဆာ လှေခါးဖက်ကိုလျှောက်သွားတယ် ။
လှေခါးအတက်မှာသူှိနေတဲ့ဖက်ကို လှည့်ပြီး....“ မင်းကို ကားလို့စ် ပြန်လာရင် သတ်ပစ်ကြလိမ့်မယ် ..
ကားလို့စ်က ကိုယ်တိုင် သတ်ချင်လို့ အခုလို ဖမ်းလှောင်ထားတာ....” လို့ ပြောလိုက်တယ် ။
သူက “ အယ်လ်ဆာရယ်..မင်း ငါ့ကို လွတ်မြောက်ဖို့ ကူပါလား..မင်းကို ငါ ငွေ တောင်းသလောက် ပေး
ပါ့မယ်....” လို့ လှမ်းပြောလိုက်ပါတယ် ။
အယ်လ်ဆာက..“ ထွတ်..” ကနဲ တံတွေး ထွေးလိုက်ပြီး..“ ငါ မင်းကို လွှတ်ပေးလိုက်ရင် ..ကားလို့စ်ကငါ့တမျိ ုးလုံး တဆွေလုံးကို သတ်ပစ်မှာ...ငါ့ကိုလည်း မြေလှန်ရှာမှာ.....ငါ မလုပ်ရဲဘူး....” လို့ ပြောလိုက်
ပြီး လှေခါးအတိုင်း ဆက်တက်သွားပါတယ်။
နေခ သူ ဒီလို အကျဉ်းသား ဘဝကို ဘယ်လို ရောက်ခဲ့သလဲ ဆိုတာကို ပြန် စဉ်းစားနေတယ် ။သူသည် လူည့ံတယောက် မဟုတ်ဘူး ။ ကိုယ်ခံပညာ ကျွမ်းသလို သေနတ်ပစ် လဲ ကျွမ်းတယ် ။
ဒီတခါမှာတော့ သူ ခံသွားရတယ် ...။ ဘယ်လိုဖြစ်လဲ ဆိုတော့....
နေခ ကုန်လှောင်ရုံမှာ ရဲနဲ့ အက်ဖ်ဘီအိုင်တွေနဲ့ ရင်ဆိုင် ပစ်ခတ်ကြတဲ့အချိန် အနောက်ပေါက်ကနေ ထွက်ပြေးခဲ့တယ် ။ ထင်သလောက် မလွယ်တာက ရဲတွေက ပတ်ပတ်လည် ၀ိုင်းထားတာမို့ သူလည်း
အနောက်ပေါက်က ထွက်လို့ အပြင်ရောက်တာနဲ့ ရဲတွေရဲ့ ပစ်ခတ်တာကို ခံရတယ် ။
မောင်းပြန်တွေနဲ့ ပစ်ခတ်တာကြောင့် ကျည်ဆံတွေက တဝေါဝေါနဲ့ ပိတုန်းကောင်တွေလိုဘဲ တဝီဝီနဲ့ သူ့ခေါင်းနားက ဖြတ်သန်းနေကြတယ် ။ သူ့ဘေးနားက သူတို့ ဂရင်းဒရယ်ဂင် ဂိုဏ်းသားတွေ အတုန်း
အရုန်း ထိမှန် လဲကျကုန်တဲ့ကြားက သူ စွတ်ပြေးတယ် . ။ ကောင်းကင်က ရဲရဟတ်ယာဉ်က အောက်ကို မီးမောင်းနဲ့ ထိုးပြတာကြောင့် သူဟာ ထင်းထင်းကြီး ဖြစ်နေတယ် ။ သစ်ပင်အုပ် တောအုပ်လေး
ထဲကို ရောက်တော့ စုတ်ပြတ်သပ်နေတဲ့ ထရပ်ကားစုတ်ကြီးတစီး ကို သူတွေ့ရလို့အနားကပ်သွားတော့စတီရာယင် အနောက်မှာ လူတယောက် ရှိနေတာကို တွေ့လိုက်ရတယ် ။
တရုတ်မကြီးတယောက် ..။
ကြောက်လို့ တုန်နေတယ် ။ သူ ကားပေါ်တက်လိုက်တယ် ။
“ ဟေ့...မောင်းလို့ ရတယ် မဟုတ်လား..မောင်း..မောင်း...” လို့ သူပြောလိုက်တော့ တုန်တုန်ရီရီနဲ့ ကား
စက်ကို နှိုးတယ် ။ အမြင်စုတ်ပေမယ့် ကားက ဝူးကနဲ နိုးတယ် ။
ကားထဲမှာ ဟင်းအနံ့တွေ နံစော်နေတယ် ..။
“ ရဲတွေ အများကြီးဘဲ..ပစ်ခတ်တာလည်း ဒရစပ်ဘဲ...” တရုတ်မကြီးက တရုတ်ဘာသာစကား နဲ့ ပြောတယ် ။ သူက ရဲတွေနဲ့ ဆန့်ကျင်ဖက် ဖြစ်တဲ့ တောလမ်းဖက်ကို မောင်းဖို့ ပြောလိုက်တယ် ။
တရုတ်မကြီး မောင်းထွက်လိုက်တယ် ။ ရှေ့မီးကြီး မဖွင့်ထားလို့ ရဲတွေ တွေ့ချင်မှ တွေ့မယ် ။
လမ်းကြမ်းမှာ ခုန်ပေါက်လှုပ်ရမ်းရင်း ထရပ်ကားစုတ်ကြီး ပြေးနေတယ် ။
တရုတ်မကြီးက သူက “ ဂရင်းဒရယ်ဂင် ဂိုဏ်းသား ”တွေ အတွက် စားစရာ လာပို့ပေးတာ လို့ ပြောပြ
တယ် ။ တောလမ်းလေးက မဆုံးနိုင်ဘူး ..။ သေနတ်သံတွေနဲ့တော့ ဝေးသွားတယ် ။ ဝေးသထက် ဝေးသွားတယ် ။ တရုတ်မကြီး နဲ့ သူ တောလမ်းကလေး ဆုံးတော့ တွေ့တဲ့ အုတ်တံတားလေးပေါ်ကို
ကွေ့တက်လိုက်ကြတယ် ။ လမ်းဆိုင်းဘုတ်တွေကို ဖတ်တယ် ။ ဟော..တွေ့ပြီ....ဆန်ဖရန်စစ်စကို သို့...
ဆိုတဲ့ အစိမ်းရောင် ဆိုင်ဘုတ်ကြီး....။
တရုတ်မကြီးက ဟိုင်းဝေးလမ်းမကြီးကနေ သူ မမောင်းရဲဘူး..ကားက စုတ်ပြီး မြန်မြန်မောင်းလို့ မရဘူး
လို့ သူ့ကို ပြောတယ် ။ သူကလည်း မင်းမောင်းချင်တဲ့လမ်းက မောင်း..ရောက်ဖို့ အဓိကဘဲ..လို့ ပြောလိုက်တယ် ။ တရုတ်မကြီးလည်း လမ်းကလေးတွေကနေဘဲ မြို့ဖက်ကို မောင်းသွားတယ် ။ဆန်ဖရန်
စစ်စကို မရောက်ခင် ရပ်ကွက်လေးတခု လည်း ရောက်ရော တရုတ်မကြီးက ဆိုင်လေးတဆိုင်ရှေ့မှာ
ကားကို ရပ်လိုက်တယ် ။
တရုတ်မကြီးက..“ ငါ ဆက်မသွားတော့ဘူး...မင်းလဲ ဒီကဘဲ သွားတော့
လို့ နေခကို တရုတ်မကြီးက ပြောတယ် ။ သူ့ကားစုတ်ကြီးကို ခဏ ငှားနိုင်မလား ဆိုတော့လဲ “ မရ
ဘူး..ဒါ သူ့ကား မဟုတ်ဘူး..” လို့ ခပ်ပြတ်ပြတ် ပြောပြီး ပိတ်နေပြီ ဖြစ်တဲ့ သူတို့ဆိုင်လေးထဲ ဝင်သွားပါတော့တယ် ။
“ ကျေးဇူးဘဲ...အမေကြီး..ရေ..ကံမကုန်ရင် ပြန်ဆုံကြသေးတာပေါ့....”
နေခလည်း တရုတ်မကြီး ကားပေါ်က ဆင်းပြီး စူဇန်နဲ့ ဟယ်သာတို့ဆီကို ဖုန်းဆက်ဖို့ သူ့ဘောင်းဘီနဲ့
အကျ ႌအိတ်ကပ်တွေထဲမှာ ဖုန်းကို နှိုက်..စမ်း ရှာတော့ ဖုန်းကို မတွေ့တော့..။ ပြေးရင်း လွှားရင်း ကျကျန်ခဲ့ပြီ ထင်တယ် ...။
လမ်းဘေးဖုန်းကို ဆက်ဖို့ လမ်းဘေးဖုန်း ဘယ်မှာလဲ ရှာလိုက်တယ် ။ အခုခေတ်မှာ လမ်းဘေးဖုန်း
ရှားနေပြီ ။ လူတွေ အားလုံး ဆဲလ်ဖုန်းတွေနဲ့ ဖြစ်နေလို့ လမ်းဘေးဖုန်း မရှိသလောက်ဘဲလေ ..။
စူဇန်နဲ့ ဟယ်သာကို ကုန်လှောင်ရုံမှာ ရဲတွေနဲ့ စပစ်ခတ်နေတုံးက သူ ဖုန်းဆက်ပြီး ပြေးကြဖို့ ပြောခဲ့တယ် ။ အခု လောက်ဆို သူတို့ တနေရာရာကို ရှောင်တိမ်းပြေးကြပြီလား မသိဘူး လို့ သူတွေးနေ
တယ် ။ မီးလင်းနေတဲ့ ဆိုင်လေးတဆိုင် တွေ့တာကြောင့် ဖုန်းဆက်လို့ရမလာဆိုပြီး အနားကို ချဉ်းကပ်သွားလိုက်တယ် ။ တံခါးတဝက်ပိတ်ထားတယ် ။ ဆိုင်ကတော့ ပိတ်နေပြီ ထင်တယ် ။ လူတော့
ရှိနေသေးတဲ့ ပုံ ..။
ဆိုင်လေးက အသေးစား ကုန်စုံဆိုင်လေး ..။ အထဲမှာ လူတယောက်ကို တွေ့တယ် ။ သူ တံခါးကို အသာခေါက်လိုက်ပြီး “ ဖုန်း ခဏ ဆက်လို့ ရမလား.....” လို့ မေးလိုက်တယ် ။ လှည့်ကြည့်လိုက်တဲ့ ဆိုင်ကလူက “ ရတယ်...လာ..လာ...” လို့ ခေါ်တယ် ။ ကိုရီးယား လူမျိ ုး..အသက်၅ဝလောက် လူကြီး ..။
သူအထဲဝင်လိုင်တော့ ဒီလူကြီးက ဖုန်းကို လက်နဲ့ ညွှန်ပြတယ် ။
သူ ဖုန်းဆီကို လျှောက်သွားတဲ့အချိန် ဆိုင်လေးရှေ့ ပလက်ဖေါင်းကို ရဲကားတစီး ထိုးဆိုက်လာတယ် ။
ကြည့်ရတာ ဒီဆိုင်လေးထဲကို လာချင်တဲ့ ပုံဘဲ ။ သူ့ခါးမှာကလည်း သေနတ်နှစ်လက် ရှိနေတယ် ။
အကြောင်းကြောင်းနဲ့ ရဲက မင်္သကာလို့ ရှာရင် စစ်ရင် သေနတ်တွေ့သွားပြီး ဒုက္ခတွေ ပင်လယ်ဝေမယ် ..။
ဖုန်းမဆက်သေးဘဲ ဆိုင်က လူကြီးကို “ အိမ်သာ ခဏဝင်မယ် ..” လို့ ပြောပြီး အတွင်းခန်းကို ဝင်
လိုက်တယ် ။ သူထင်ထားတဲ့အတိုင်းဘဲ ရဲကားထဲက ရဲသား ဆင်းလာတယ် . ။ ဆိုင်ထဲကို ဝင်လာတယ် ။ စီးကရက် လာဝယ်တာ ..။
“ ဆိုင်မသိမ်းသေးဘူးလား....အဖိုးကြီး....”
“ သိမ်းနေပြီ..ဆရာ....ခုဘဲ ကျုပ် ပြန်တော့မှာ....”
ရဲ ပြန်ထွက်သွားတယ် ။ ဒါပေမယ့် ရဲကားနား ရပ်ပြီး စီးကရက် သောက်နေပြန်တယ် ။ အဖိုးကြီးက
“ ဟေ့လူ..ကျုပ် ပြန်တော့မယ်....ခင်ဗျား ဖုန်းဆက်မယ် ဆိုပြီး မဆက်ဘဲ အခု အိမ်သာဝင်ပြန်တယ်..
ကဲ..ကဲ...ထွက်ရအောင်..ကျုပ် ဆိုင်တံခါး ပိတ်ချင်ပြီ....” လို့ ပြောတယ် ။ တော်ပါသေးရဲ့..ရဲကား မောင်းထွက်သွားပြီ ..။ အဖိုးကြီးနဲ့ အတူ ဆိုင်ထဲက ထွက်လိုက်တယ် ။
ဖုန်းတော့ ဆက်လို့ မရတော့ဘူး..။ နောက် ကြုံတဲ့နေရာကဘဲ ဆက်တော့မယ် ...။ အဖိုးကြီးက ကားမောင်း ပြန်မှာ ဖြစ်နေတယ် ။ အိုဟောင်းတဲ့ ဟွန်ဒါဆီးဘစ်ကားမဲလေး .ဆီ အဖိုးကြီး လျှောက်သွားတော့ သူက “ ဘယ်ဖက်ကို သွားမှာလဲ...” လို့ မေးလိုက်တယ် ။ အဖိုးကြီးက “ ကားကြုံ
လိုက်မလို့လား..မရဘူး..မင်း ကို ငါ မယုံဘူး....မင်းလမ်း မင်းလျှောက်တော့..” လို့ ခပ်မာမာပြောပြီးကား
ထဲဝင်သွားတယ် ။
လမ်းမမှာ သူတယောက်ထဲ ကျန်ခဲ့တယ် ။ ညက တိတ်ဆိတ်နေတယ် ။ လူသွားလူလာ မရှိဘူး..။ ကား
တစီးတလေ အဝေးမှာ ဖြတ်မောင်းသွားတာ တွေ့ရတယ် ။ အင်း..ခက်ပြီ...တက်စီခေါ်ဖို့ ဖုန်းလည်း မရှိဘူး..။
သူ ဆက်လျှောက်တယ် ။ ဘုရားမလို့ တက်စီ တစီးတလေလောက် လာပါစေ...လို့ ဆုတောင်းတယ် ။
တော်တော်ကြာတော့ သူ့နောက်က ကားသံကြားတယ် ။ သီချင်းသံတွေ ဆူညံအောင် ဖွင့်ထားတဲ့ ကား တစီး...။ အုန်းခွံရောင် တိုယိုတာ လင်းကရူဆာ ကား ..။
ဒိန်းတပ်တပ်..ဒိန်းတပ်တပ် တုတုတု...ဒိန်းတပ်တပ်...တုတုတု နဲ့ သီချင်းသံတွေက ကျယ်လောင်လှတယ် ။ မှန်မှာ အမဲရောင် တိတ်တွေ အပြည့်ကပ်ထားလို့ အထဲကို ဘာမှ မမြင်ရဘူး ။ တိကနဲ.. မှန်လျောကျလာတယ် ။
“ ဟေး..အမီးဂိုး..ဘယ်သွားမလို့လဲ.....”
ခပ်ဝဝ အသက်၃ဝလောက် လူတယောက် ..။ နှုတ်ခမ်းမွေး စစနဲ့...။
“ ငါက ချိုင်းနားတောင်း ကို သွားချင်တာ...”
“ ရတယ်လေ....ငါတို့နဲ့ လိုက်ခဲ့...အနောက်က တက်...”
သူ အနောက်ခန်းကို ဝင်လိုက်တော့ သူ့ကို သေနတ်တွေ တော်တော်များများက ၀ိုင်းချိန် ထားတာကို
တွေ့လိုက် ခံလိုက်ရတယ် ။ သူ့ခါးက သေနတ်နှစ်လက်ကိုလည်း သူတို့က သိ်မ်းလိုက်တယ် ။
“ မင်းကို လိုက်ရှာနေတာ ကြာပြီ ...တွေ့ချင်တော့လည်း မထင်မမှတ်ဘဲနဲ့ တွေ့တယ်ကွ...ဟားဟား
ဟား.....”
လူတယောက်က သူ့ခေါင်းကို အဝတ်အိတ် အနက်ကြီးနဲ့ ကောက်စွပ်လိုက်တယ် ။ သူ ဘာမှ မမြင်ရတော့ဘူး ။
“ ခုခံမယ်တော့ မစဉ်းစားနဲ့ကွာ...အသေပစ်မှာ....”
ခုထိ သူ့နံကြား နဲ့ ခေါင်းကို သေနတ်တွေနဲ့ ထောက်ထားနေကြတယ် ။
အခု သူရောက်နေတဲ့ မြေတိုက်ခန်းကို သူရောက်ခဲ့ရတယ် ။
“ ငါ့ကို ဘာလို့ ဖမ်းခေါ်လာကြတာလဲ.....”
မက္ကဆီကန်တစု ၀ါးကနဲ အော်ရယ်လိုက်ကြတယ် ။
သူ့ကို “ အမီးဂိုး..ဘယ်သွားမလဲ ” လို့ စမေးတဲ့ ခပ်ဝဝ နှုတ်ခမ်းမွေးစစ နဲ့ကောင်က “ မကြာခင်သိ
ရမှာပေါ့ကွာ..” လို့ သူ့ပုခုံးကို ပုတ်ပြီး ပြောလိုက်တယ် ။ သူ့ကို လက်နောက်ပြန် လက်ထိပ်ခတ်ထားတာ ကြောင့် သူ ငြိမ်ခံနေရတယ် ။ သူ့ကို အချုပ်ခန်းထဲ ထည့်လိုက်ကြတယ် ။
မကြာခင် သူတို့ ခေါင်းဆောင် ရောက်လာတယ် ။ ကားလို့စ် …. ဆိုတဲ့ မက္ကဆီကန် မှောင်ခိုဂိုဏ်းခေါင်ဆောင် ..။ မဟုတ်တာ မှန်သမျှ အကုန်လုပ်တယ် လို့ ရဲမှတ်တမ်းများမှာ မှတ်ချက်
အရေးခံရတဲ့ ကားလို့စ်ဟာ လက်နက်မှောင်ခို...လူကုန်ကူး မူးယစ်ဆေး လုပ်တဲ့ ဟိုဇေးကြီးရဲ့ ညီအရင်း
ခေါက်ခေါက် ဖြစ်နေတယ် ။ ဟိုဇေးကြီး အတွက် လက်စားချေဖို့ သူ့ကို ဖမ်းတာ...။
ကားလို့စ်က “ မင်းကြောင့်..ငါ့အကိုက အမဲကျွန် ဖြစ်သွာတယ် ..ခုထိ အမဲတွေ နှိပ်စက်တာကို ခံနေရ
တယ်..ငါတို့ ခုထိ ပြန်မကယ်ထုတ်နိုင်သေးဘူး ...မင်း တင်မကဘူး..မင်းနဲ့တွဲတဲ့ ကူးပါးရဲ့ သမီးကိုလည်း
ငါတို့ ရအောင် ဖမ်းပြီး လှလှပပ လက်စားချေမယ် ..မင်းကို တခါထဲ သတ်မပစ်လိုက်ဘူး....မင်း ကို ညှင်းပန်းပြီးမှ သတ်မယ် ..မသေခင် မင်း တော်တော့်ကို ခံစားသွားစေရမယ် …. ” လို့ ပြောတယ် ။
ကားလို့စ်က “ ဒီကောင့်ကို စစချင်း မိတ်ဆက်တဲ့အနေနဲ့ အမြည်းလေး စကျွေးစမ်း...” လို့ အမိန့်ပေးလိုက်တာနဲ့ သူ့တပည့်တွေက နေခကို ၀ိုင်း ကန်ကျောက် ထိုးကြိတ်ကြတယ် ။
အဲဒီတချီ တော်တော် ခံလိုက်ရတယ် ။ နောက်တနေ့ တနေ့လုံး ဘယ်သူမှ သူ့ဆီ မလာကြဘူး။ အစား
လဲ မစားရ ရေလဲ မသောက်ရဘူး ။ညပိုင်းရောက်လာတော့မီးဝါကျန့်ကျန့်လေးတလုံး လင်းလာတယ် ။ မြေတိုက်ထဲကို လူတယောက် ဆင်းလာတာ ခြေသံကြားရတယ် ။
မိန်းမတယောက် ဖြစ်နေတယ် ။ ဒီမိန်းမက သူ့ကို သွပ်ပုံးလေးနဲ့ ဆန်ပြုတ် လာပေးတာ ..။ သူ့နံမည်
က အယ်လ်ဆာ..လို့ ပြောပြတယ် ။ ကားလို့စ် အရေးကြီးကိစ္စပေါ်လာလို့ အယ်လ်ဆာဗားဒိုး ကို ထွက်
သွားရတယ်..မင်းကို သူပြန်လာမှ နှိပ်စက်ပြီး သတ်မှာ လို့ ပြောပြတယ် ။
အခုတော့ ကားလို့စ်ကလည်း ပြန်မလာ..သူ လနဲ့ချီပြီး အကျဉ်းသား ဘဝနဲ့ နေနေရတယ် ။ အယ်လ်ဆာ ဆိုတဲ့ ဖင်ကြီးကြီးနဲ့ မက်ဆီကင်မလေးကလည်း နေ့တိုင်း သွပ်ပုံးလေးနဲ့ ဝက်စာနဲ့ တူတဲ့
ဆန်ပြုတ် လာကျွေးတယ် ။ အဟာရရှိမှ ဒီအကျဉ်းကျနေတဲ့ နေရာကနေ လွတ်မြောက်ဖို့ တွန်းလှန်နိုင်
မှာမို့ စိတ်ပျက်ပေမယ့် ကြိတ်မှိတ်ပြီး စားရတယ် ။
မနက်လင်းအားကြီးအချိန် ဒေါ်နန္ဒာဇော်ပိုင်ရဲ့ ပါးလွှာပျော့အိတဲ့ ညဝတ်ဂါဝန်ရှည်လေး လန်တက်နေ
တယ် ။ ပေါင်တန်လှလှကြီးတွေက ပက်ပက်စက်စက်ကို လှနေတယ် ။ အမွှေးမဲမဲပါးပါး ရှိနေတဲ့ ဒေါ်နန္ဒာ
ရဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးလည်း ပေါ်နေတယ် ။
ဟယ်သာလည်း မနက်အစောကြီး စိတ်တွေ ထန်ကြွနေလို့ အန်တီဒေါ်နန္ဒာရဲ့ အိပ်ခန်းထဲကို သွားလိုက်
တော့ အောက်ပိုင်း အလှတွေ ပေါ်ပြီး အိပ်နေတဲ့ ဒေါ်နန္ဒာ့ကို တွေ့လိုက်ရတော့ စိတ်တွေက ပိုထကြွ
လာရတယ် ။ ကုတင်ပေါ်ကို အသာတက်လိုက်ပြီး ပေါင်တန်တွေကြားထဲ ခေါင်းကို သွင်းပြီး စောက်ဖုတ်ကြီးကို ဖွဖွလေး နမ်းလိုက်တယ် ။
ဒေါ်နန္ဒာလည်း သိမ့်ကနဲ ဖြစ်သွားတဲ့ မွေ့ရာကြောင့် ဖျတ်ကနဲ နိုးသွားတယ် ။ မျက်လုံးတွေကတော့ ပိတ်ထားဆဲ ...။ ဒီအချိန်မှာ ပေါင်ကြားက အင်္ဂါစပ်ကို တယောက်ယောက်က နမ်းလိုက်တာ ခံရလို့ မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်တော့ ဟယ်သာ့ကို တွေ့လိုက်ရတယ် ။
ဟယ်သာ စိတ်တွေ လာပြီး စောက်ပတ်ကို လာယက်တာဘဲ လို့ သိလိုက်တယ် ။ ဟယ်သာနဲ့ အခုထိ
တခန်းစီ အိပ်နေကြတုံးဘဲ ။ စိတ်လာကြရင်တော့ တယောက်ဆီကို တယောက်က လာပြီးန် ချစ်စခန်းဖွင့်ကြတယ် ။
တကိုယ်တည်း အထီးကျန်နေတဲ့ ဒေါ်နန္ဒာ့ ဘဝ ဟယ်သာ ရောက်လာတော့ စိုပြေလာတယ် ။ လိုအပ်
နေတာတွေကိုလည်း ဟယ်သာက ဖြည့်ဆည်းပေးတာကိုး ။ စောက်ပတ် အယက်ကောင်းလွန်းတဲ့ ဟယ်သာ့ကို ဒေါ်နန္ဒာ စွဲနေပြီ ။ ခိုက်နေပြီ ။ တုန်ခါပြီး မွှေ့ပေးတဲ့ အထူး စပါယ်ရှယ် လီးအတုကြီးနဲ့လည်း
ဟယ်သာက ထိုးပေးတယ် ။ ဒီထက် အဆင်ပြေအောင် ခါးပတ်ပတ်ပြီး လုပ်ရတဲ့ လီးအတုတချောင်းကို
လည်း ဟယ်သာက အွန်လိုင်းကနေမှာပြီး လုပ်ပေးလို့ အပျိုကြီး ဒေါ်နန္ဒာ ဟယ်သာ့ကို သူနဲ့ဘဲ နေပါတော့လို့ ပြောရတော့တာဘဲ...။
ဒီအချိန်မှာ ရန်ကုန်ကို မော်လွင်ထွန်း နဲ့ လိုက်သွားတဲ့ စူဇန်က သူ မော်လွင်ထွန်းနဲ့ အရမ်း ချစ်သွားပြီ
ရန်ကုန်မှာ ခန်းခန်းနားနား လက်ထပ်မည်..ဒေါ်လေး နဲ့ ဟယ်သာလည်း ဒက်ဒီ..မာမီတို့နဲ့အတူတူ မင်္ဂလာဆောင်ကို လာကြပါ...လို့ ဖုန်းဆက်လို့ ဟယ်သာနဲ့ ရန်ကုန်ကို သွားကြဖို့ ပြင်ဆင်ကြတယ် ။
ဟယ်သာ့လျာက အပြားလိုက် ဒေါ်နန္ဒာ့အဖုတ်ကို ယက်ပေးနေတယ် ။
ဟယ်သာ အဖုတ်ယက် ကျွမ်းလွန်းတယ် ။ စောက်စိကိုလည်းကောင်းကောင်း ကလိတတ်တယ် ။ တခါတ
လေ ဟယ်သာ့ကိုတောင် ဒေါ်နန္ဒာ ဘာမှ ပြန်လုပ်မပေးဖြစ်ဘူး ။ ဟယ်သာကဘဲ သူ့ကို ပြီးအောင် လုပ်ပေးလို့ အားနာသလိုဘဲ ။
အခုလည်းကြည့်..ဟယ်သာ စောက်ဖုတ်ကို အပီအပြင်ကို ယက်ပေးနေတယ် ။ ထွက်လာတဲ့ စောက်ရည်
တွေကိုလည်း စုတ်ယူပြီး မြိုချတယ် ။ စောက်ခေါင်းထဲကို လျာနဲ့ ထိုးထိုးပြီး “ လျာနဲ့ လိုး ”ပေးတာလဲ
တအားကောင်းတယ် ..။ သူယက်ပေးတာကို ဇိမ်ကျ ခံယူနေတုံး ဟယ်သာ့လျာထိပ်လေးက ဆတ်ကနဲ
စအိုပေါက်လေးကို ထိုးလိုက်လို့ ဒေါ်နန္ဒာ “ အို့..” လို့ အသံထွက်သွားရပြီး တုန်ခါသွားရတယ် ။
ဟယ်သာ့လျာက စအိုပေါက်လေးကို ဖိဖိပြီး ထိုးဆွနေတယ် ။ “ အားဟာ..ဟယ်သာရယ်...လုပ်တတ်လှ
ချည်လား...ကောင်းလိုက်တာဟယ်....”
ဟယ်သာသည် စအိုပေါက်ကို ဆွပေးနေတာ အကြောင်းရှိတယ် ။ ဒီနေ့မနက် အန်တီနန္ဒာ့ကို အတွေ့
အကြုံ အသစ်တခု ပေးမလို့ ..။ အန်တီ တအားစိတ်ထလာအောင် စောက်ဖုတ်ကိုရော ဖင်ပေါက်ကိုရော
ယက်ပေးလိုက်ပြီး အန်တီ ခေါင်းအုန်းအောက်မှာ ထားတဲ့ ရာဘာလီးအတုချောင်းကို ဟယ်သာ လှမ်းယူ
လိုက်တယ် ။ ဒီတခါ လုပ်မှာက လီးအတုနဲ့ အန်တီ့ဖင်ပေါက်ကို ဟယ်သာ လိုးပေးမလို့ပါ ..။
ကုတင်ဘေး စားပွဲအပုလေးပေါ်က “ ကေဝိုင်ဂျယ်လီ ”ဘူးကို လှမ်းယူလိုက်တယ် ။
“ ဘာလုပ်မလို့လဲ ဟယ်သာ....”
“ အန်တီ့ကို အတွေ့အကြုံအသစ်တခု ပေးမလို့....”
“ ဘာ..ဘာလဲဟင်....ဟယ်သာ...”
“ အန်တီ့ဖင်ကို လိုးပေးမလို့..”
“ အို..ဖြစ်ပါ့မလား..ဟယ်သာရယ်..လီးတုကြီးက တုတ်တုတ်ကြီး......”
“ ဖြစ်ပါတယ်..အန်တီရယ်..နောက်တော့ အန်တီ ကြိုက်သွားလို့ ထပ်ထပ်် လုပ်ပေးပါလို့ ပူစာနေမှာ...”
“ အိ..ကြောက်တယ်....”
“ မကြောက်နဲ့..ဟယ်သာ က ဖင်လိုးပေးနေကျ..စူဇန်တောင် ကြိုက်သွားလို့ ဖင်အမြဲ လိုးပေးခဲ့ရတယ်.”
“ ဟင်..ဟုတ်လား.....”
တူမလေးစူဇန် ဖင်လိုးဘူးတယ် ဆိုတာ ကြားရတော့ ဒေါ်နန္ဒာ အံ့အားသင့်သွားတယ် ။
“ လီးအတု နဲ့ လုပ်တာလား ..”
“ အင်းပေါ့....လီးအတုနဲ့ ကျင့်သားရသွားတော့ နောက်ပိုင်း နေခရဲ့ လီးအစစ်နဲ့ လုပ်တဲ့ အခါကျတော့
အဆင်ပြေသွားတာပေါ့ အန်တီရယ် ….”
ဟယ်သာ့လက်ထဲက ရာဘာလီးအတုကို ကြည့်ပြီး ဒေါ်နန္ဒာ ဖင်ပေါက်ထဲက ယားသလိုလို ခံစားလိုက်မိရတယ် ။ ဟယ်သာသည် လီးအတုချောင်းကို ကေဝိုင်ဂျယ်လီနဲ့ ကျကျနန သုတ်လိမ်းသလို သူမလက်
ချောင်းတွေနဲ့လည်း ကေဝိုင်ဂျယ်လီတချို့ကို ကော်ယူကာ ဒေါ်နန္ဒာရဲ့ အဖုတ်ပေါက်ဝမှာ သုတ်လိမ်း
လိုက်တယ် ။ပြီးတော့ ဒေါ်နန္ဒာရဲ့ ဆူဖြိုးပြီး ကော့နေတဲ့ နို့ကြီးတွေကို လျာနဲ့ ယက်ပေးလိုက်ရင်းလက်တဖက်က ရာဘာလီးတုကို ဒေါ်နန္ဒာရဲ့ စောက်ဖုတ်ပေါက်ဝမှာ တေ့ လိုက်တယ် ။
“ အို ….”
နေခ သွပ်ပုံးလေးထဲက အရသာမရှိတဲ့ ဆန်ပြုတ်ကို ကြိုးစားပြီး အကုန်မော့သောက်လိုက်တယ် ။
ဒီအကျဉ်းကျနေတဲ့ ဘဝကနေ လွတ်မြောက်ဖို့က ခွန်အားရှိဖို့လိုအပ်တယ် ဆိုတော့ အစားတော့စားထားမှ ...။
သူ့ကို လာလာ ဆန်ပြုတ်နဲ့ ရေ ပို့ပေးတဲ့ အယ်လ်ဆာ ဆိုတဲ့ ကောင်မလေး ကို ထပ်ပြီး သိမ်းသွင်း
ကြည့်ရမယ် . .။ ဒီကောင်မလေး ကြည့်ရတာ သူ့ပေါင်ကြားက ငပဲဒုတ်ကို တော်တော် စိတ်ဝင်စားတယ် ။ ဆာလောင် လိုလားနေပုံရတယ် ။ လုပ်နေကျအတိုင်း လေထဲကို လက်သီးထိုး ခြေနဲ့ ကန်တဲ့ကိုယ်
ခံပညာ လေ့ကျင့်ခန်းတွေ ဖိလုပ်ပြီး အရေးကြုံလာလို့ ရန်သူကို တိုက်ခိုက်ရင် အရင်လိုဘဲ သွက်လက်မြန်ဆန်ဖို့..ထိုးနှက်ချက်တွေ အားပါဖို့သူ လေ့ကျင့်တယ် ။
ဟော..ခြေသံကြားတယ် ...။ အယ်လ်ဆာ ဆန်ပြုတ်နဲ့ ရေ လာပို့ပြီ ထင်တာဘဲ ..။
ခြောက်ကနဲ အသံနဲ့ မီးဝါကျင်ကျင်လေး လင်းလာတယ် ။ လာပြီ....။ အယ်လ်ဆာ ...။
ဒီနေ့ အယ်လ်ဆာသည် အဖြူရောင် အကျ ႌပွပွကြီး ဝတ်လာတယ် ။ ရင်ဘတ်မှာ ပန်းပွင့်တွေ ဒီဇိုင်းနဲ့..။ အထဲမှာ ဘရာစီယာ ပါပုံမရဘူး...။ ရင်စိုင်တွေ တချက်တချက် လှုပ်သွားတာ နေခ မြင်ရတယ် ။
အောက်က ဂျင်းဘောင်းဘီ အနက်ကလည်း ကျပ်လွန်းတယ် ။ ပေါင်လုံးတွေ တင်ပါးကြီးတွေကို ပီပီပြင်ပြင် မြင်ရတယ် ။
“ ဟိတ်..ကိုလီးရှည် ...”
စပင်းနစ်ရှ်စကားနဲ့ သူ့ကို ခေါ်လိုက်တဲ့ အယ်လ်ဆာ က ပြုံးစိစိနဲ့..။
“ ဘာလဲ အယ်လ်ဆာ..မင်း စဉ်းစားပြီးပြီလား....ငါ့ကို လွှတ်ပေးဖို့...”
သံတိုင်တွေနား ကပ်ပြီး အယ်လ်ဆာ့ကို တိုးတိုးလေး မေးလိုက်တယ် ။
အယ်လ်ဆာက သူမရဲ့ နှုတ်ခမ်းနီရဲရဲ ဆိုးထားတဲ့ နှုတ်ခမ်းလေးမှာ လက်ညှိုးကပ်ပြီး...“ ရှူး...တိုးတိုးမင်း သိထားဖို့က ဒီမှာ ငါ တယောက်ထဲ မဟုတ်ဖူး..အစောင့်ချထားတဲ့ ၂ယောက် အပေါ်ထပ်မှာ အမြဲ
ရှိနေတယ် ...ကြားသွားရင် ငါပါ အချုပ်ခန်းထဲ ရောက်သွားမှာ.....” လို့ တိုးတိုးလေး ပြောလိုက်တယ် ။
“ ကင်မရာ တပ်မထားဘူးလား...”
အယ်လ်ဆာက ခေါင်းခါယမ်းပြတယ် ။
( NO ).....
“ ကူညီပါ.. အယ်လ်ဆာ..ရယ်..မင်းကို ငါ ငွေတွေ အများကြီး ပေးမယ်...မင်း အိုင်ဒင်တတီ ကိုလည်း ပြောင်းပေးမယ်...မင်းကို ကားလို့စ် ဘာမှ ဒုက္ခမပေးနိုင်အောင် ငါ ကာကွယ်ပေးမယ် ...ဘယ်လိုလဲ..”
လို့ သူ ထပ်ပြောလိုက်တယ် ။
အယ်လ်ဆာက “ အပေါ်က အစောင့်ကောင်တွေ ရှိနေသရွေ့ ငါ ဘာမှ မလုပ်နိုင်ဘူး...မင်း ငါ့ကို တ
ကယ် အဲလို လုပ်ပေးမှာလား...ငါဘယ်လို ယုံရမလဲ....မင်း ညာတာဖြစ်နေရင်ကော.....” လို့ ပြန်ပြောလာတော့ အယ်လ်ဆာ စိတ်ပါနေပြီ ဆိုတာ သူ သိလိုက်တယ် ။
“ ငါ မင်းကို တကယ် ပြန်ကြည့်မှာပါ..မင်း ဒီအချုပ်ခန်းကိုလည်း ဖွင့်ပေးစရာ မလိုဘူ …. တခုဘဲ လုပ်ပေးရမှာ..ဟောဒီ ဖုန်းံပါတ်လေးကို ဆက်ပေးလိုက်..ဒီနေရာရဲ့ လိပ်စာကို ပြောပြလိုက်..ဒါဘဲ....လုပ်ပါ
မင်းကို ငါ ဒေါ်လာ သိန်းနဲ့ ချီပြီး ပေးမယ်...နံမည်..အိုင်ဒီလဲ ပြောင်းပေးမယ်....စိတ်ချပါ အယ်လ်ဆာ...
ငါ ကျေးဇူး မမေ့ပါဘူး ...”
“ ကောင်းပြီလေ ..ငါ အခြေအနေ ကြည့်ပြီး လပ်မယ် ..ခိခိ ….မင်း ဒါတွေကို ဘယ်လိုထင်လဲ...”
အယ််လ်ဆာက သံတိုင်တွေနားကို တိုးကပ်လာပြီး သူ့လက်တဖက်ကို ဆွဲယူလိုက်တယ် ။ ဆူကော့လုံးဝန်းတဲ့ ရင်စိုင်တွေ အပေါ်ကို သူ့လက်ကို တင်ပေးလိုက်တယ် ။
တင်းမာဖီးထနေတဲ့ ရင်သားတွေကို သူ ကိုင်ညှစ်နေမိရသည် ။
“ အရမ်းကောင်းတာဘဲ အယ်လ်ဆာရယ် ဟူး...”
“ ကြိုက်လား....”
“ စို့မလား....”
“ အင်း..စို့မယ်....”
အယ်လ်ဆာက အကျ ႌပွကြီးကို လှန်လိုက်တယ် ။ တကယ့်ကို ထွားတဲ့ နို့ကြီးနှစ်လုံးကို အားနည်းတဲ့မီးရောင်လေးအောက်မှာ ဖြူဖြူ ဝင်းဝင်းကြီး တွေ့လိုက်ရတယ် ။
သံတိုင်တွေ ကြားထဲကို တိုးကပ်ပေးလိုက်တဲ့ နို့ကြီးတလုံးရဲ့ နို့သီးလေးကို ငုံဟတ် စို့လိုက်တယ် ။
အယ်လ်ဆာ မျက်လုံးလေး ပိတ်ပြီး ခံနေတယ် ။ တဖက်ပြီးတော့ နောက်တဖက် ...။
“ အင်း..အင်း...အင်း...”
အယ်လ်ဆာ ညည်းတယ် ...။
“ အင်း....တော်ပြီ...မင်း...မင်းရဲ့ဟာ...ခဏ ပြပါအုံး....”
သူ့ပေါင်ကြားကို လှမ်း စမ်းရင်း ပြောလိုက်လို့ ဘောင်းဘီကို အမြန် ချွတ်ပေးလိုက်ရတယ် ။ ကြည့်ရတာ အယ်လ်ဆာသည် သူ့ငပဲဒုတ်ကို စွဲလမ်း သဘောကျနေတာ ကြာပြီ ထင်တာဘဲ ။ တောင်မတ်နေတဲ့ သူ့ငပဲဒုတ်ကို အယ်လ်ဆာက အငမ်းမရ ဆုပ်ကိုင် ပွတ်သပ်တယ် ။
ဒီအတိုင်းဆိုရင် သူ့လွတ်မြောက်ရေးအတွက် အယ်လ်ဆာသည် ကူညီဖို့ အလားအလာ ရှိပြီလို့ စိတ်ထဲ
မှာ တွေးနေသည် ။
“ ဟင်း..တအားကြီးပြီး ရှည်တယ်ကွာ....မင်းဒစ်က လူမဲတယောက်ရဲ့ ဒစ်လိုဘဲ...”
အယ်လ်ဆာသည် အားမလိုအားမရ ဖြစ်လာပုံနဲ့ ဆတ်ကနဲ ထိုင်ချလိုက်ပြီး သူ့ငပဲဒုတ်ကို ငုံကာ စုတ်လိုက်ပါတယ် ။ ပြွတ်ပြတ်..ပြွတ်ပြတ် နဲ့ အသံတွေ ထွက်လာတယ် ..။ အယ်လ်ဆာသည် သည် ငပဲဒုတ်ကို ဘယ်တုံးထဲက အခုလို စုတ်ပစ်လိုက်မယ်လို့ မှန်းထားသလဲ မသိဘူ ..။ လောဘတကြီးကိုစုတ်နေတာ ...။
“ ဟေး..အယ်လ်ဆာ..ကြာလှချည်လား....ဘာလုပ်နေသလဲ.....”
အပေါ်ထပ်က အော်မေးလိုက်တဲ့ အသံကြောင့် အယ်လ်ဆာ သည် ကမန်းကတန်း ငပဲဒုတ်ကို ပါးစပ်
ထဲက ထုတ်ပစ်လိုက်ပြီး မတ်တပ် ထရပ်တယ် ။ သူ့ကို တိုးတိုးလေး..“ မင်း..ဂတိတည်ပါစေ....ငါ ကြိုးစား
ကြည့်မယ်....” လို့ ပြောသွားတယ် ။ လှေခါးပေါ် တဒုံးဒုံး ခြေသံပြင်းပြင်းနဲ့ ပြန်တက်သွားတဲ့ အယ်လ်ဆာ ပေးသွားတဲ့ ဝေဒနာက တိုးလို့တန်းလန်းကြီး ကျန်ခဲ့နေတယ် ။ ငပဲဒုတ်ကြီး မတ်မတ်ထောင်လို့ သူ ကျန်ခဲ့တယ် ..။ အယ်လ်ဆာ ..ကုညီပါစေ …. ။
ဟယ်သာ အန်တီနန္ဒာ အလုပ်ထွက်သွားပြီးတဲ့အချိန် မီးဖိုခန်းထဲက ကော်ဖီစားပွဲမှာ ဂျမေကာ ဘလူးမောင်တိန် ကော်ဖီခါးခါး တခွက်ကို အရသာခံသောက်ရင်း စူဇန်ရဲ့ မြန်မာပြည် ရန်ကုန်မှာ လုပ်မယ့် မင်္ဂလာဆောင် လုပ်မယ့်ဆီကို သွားရောက်မယ့်ကိစ္စကို စဉ်းစားနေတယ် ။
စူဇန့် မင်္ဂလာပွဲကို အန်တီနန္ဒာတို့မိသားစုတွေနဲ့ သွားကြတဲ့အခါ စူဇန့်အတွက် ထိုက်ထိုက်တန်တန်
လက်ဆောင် တခုခု ယူသွားချင်တယ် ။
ဟယ်သာ ဒီအတွက် မိုင်၅၀ လောက် ဝေးတဲ့ နေရာကို သွားရမယ် ။
အင်း...အခုဘဲ သွားလိုက်မယ် ..။
ဟယ်သာ အိမ်နေရင်း ဝတ်ထားတဲ့ ဂျင်းဘောင်းဘီ အစုတ်နဲ့ အနက်ရောင် တီရှပ်နဲ့ ကားဂိုဒေါင်ဆီ
ကို လျောက်သွားလိုက်တယ် ။ ကားသုံးစီး ဆန့်တဲ့ ကားဂိုဒေါင်ထဲမှာ အန်တီနန္ဒာ့ မာစီးဒီး ဂျီအယ်လ်ကေ ကားအဖြူလေး နဲ့ စူဇန်ရဲ့ “ နင်ဂျာ” ရှိနေတယ် ။ နင်းဂျားကို စူဇန် မစီးဖြစ်တော့
ပေမယ့် ဂိုဒေါင်ထဲမှာ ရိုရိုသေသေ သိမ်းထားတယ် ။ အုပ်ထားတဲ့ ကင်းဘတ်စကို ဖယ်လိုက်တယ် ။
နင်ဂျာ ပေါ် တက်ခွလိုက်ပြီး စက်နှိုးလိုက်တယ် ။ ဒရူးဝေါ ဆိုတဲ့ အသံက အားပါလှတယ် ။
ဟိုင်းဝေးလမ်းမကြိးပေါ်မှာ နင်ဂျာ အားမာန်အပြည့်နဲ့ လေဟုန်ကို ခွဲလို့ ပြေးနေတယ် ။
ဟယ်သာလည်း ဘိုက် မစီးတာ ကြာပြီ ။ အရှိန်ပြင်းပြင်းနဲ့ ကားတွေကို ရိပ်ကနဲ ရိပ်ကနဲ ဖြတ်ကျော်
နေတယ် ။ နင်ဂျာလေးက အားကောင်းတုန်းဘဲ ...။
မြို့လေးထဲကို ဝင်လာတော့ စားသောက်ဆိုင်တန်းလေးတွေကို စတွေ့ရတယ် ။ ပီဇာဆိုင်..ဟမ်ဘာဂါဆိုင်
အမှတ်တရပစ္စည်းအရောင်းဆိုင်...။ ဟော..ရှေ့မှာ တွေ့ပြီ ။
မော်တော်ဆိုင်ကယ် ပြင်တဲ့ ဆိုင် ။
ဆိုင်ကယ်အစုတ်တွေ တန်းစီပြီး ရပ်ထားတဲ့ဘေးမှာ နင်ဂျာကို ထိုးဆိုက်လိုက်တယ် ။
ဆိုင်ထဲကို လှမ်းကြည့်လိုက်တယ် ။
ကပ်စတန်မာ ဘယ်သူမှ မရှိနေဘူး ။ အိုလွန်းတဲ့ မိန်းမကြီးတယောက် ဘဲ ရှိနေတယ် ။ မိန်းမကြီး က
ငယ်ငယ်တုန်းက ဟော့ရှော့တယောက် ဖြစ်ခဲ့မယ် ထင်တာဘဲ ..။ လက်နှစ်ဖက်မှာ ဂိုဏ်းတက်တူးတွေ
အပြည့်ထိုးထားတယ် ။ အခုတိုင် လည်ပင်းမှာ ဘိုက်ကာဂိုဏ်းတချိ ု့ရဲ့ တံဆိပ် ဆွဲပြားတွေကို ဆွဲထားဆဲဘဲ ..။
“ ဟိုင်း.........ကယ်သီ …. နေကောင်းလား....”
အဖွားကြီးက မော့ကြည့်တယ် ။
“ ဟိုင်း..ကောင်းပါတယ်..မင်းရော..ဘယ်လိုလဲ....” လို့ ပြန်မေးတယ် ။
“ မင်း ငါ့ကို မှတ်မိလား...ကယ်သီ.....”
ကယ်သီက ပြုံးတယ် ။
“ မှတ်မိတာပေါ့..ဟယ်သာ..မင်းကို ငါ ထိန်းလာတာဘဲ....”
“ ငါ့အဖေ ပေးထားတဲ့ဟာ ငါ လာယူတာ...မင်းမှာ အဆင်ပြေလား...”
“ ပြေတယ်..ခဏစောင့်..ဟယ်သာ....”
အဖွားကြီး ဆိုင်ခန်းထဲ တုန်ချိချိနဲ့ လျှောက်ဝင်သွားတယ် ။ ဟယ်သာလည်း ဆိုင်လေးရှေ့က ဟာလီ
ဆိုင်ကယ်တွေကို ငေးကြည့်နေတယ် ။ တချိန်က အင်အားကောင်းလှတဲ့ သူ့အဖေနဲ့ “ ရိုးလင်းသန်း
ဒါး ” အဖွဲ့တွေတော့ ထောင်ထဲမှာ ရောက်နေကြပြီ ဆိုတာ တွေးနေမိတာ ..။
အဖွားကြီး ပြန်ထွက်လာတယ် ။ လက်ထဲမှာ ကျောပိုးအိတ်အနက်တလုံး ပါလာတယ် ။
ကျောပိုးအိတ်မှာ ( စမစ် အန် ဝက်ဆန် ) လို့ အဖြူရောင် စာတန်းလေး ပါတယ် ။ ဟယ်သာ ဇစ်ကို
ဖွင့်ကြည့်တော့ ဒေါ်လာ၁ဝဝတန် အထုပ်တွေ အပြည့် ရှိနေတယ် ။
“ သိုင့်သ် ..ကယ်သီ ...”
အဖွားကြီးက မျက်ရည်ဝဲနေပြီး“ ယူအာဝဲလ်ကမ်းမ် ဘေဘီ...” လို့ တုန်တုန်ရီရီ အသံလေးနဲ့ ပြောတယ် ။
“ဘိုင်း..ကယ်သီ....” နင်ဂျာပေါ်ခွတက်ပြီး စက်နှိုးရင်း နှုတ်ဆက်လိုက်တယ် ။.
အဖွားကြီးက “ ဘိုင်း ..ဟယ်သာ...” လို့ ပြန်နုတ်ဆက်ရင်း လက်ပြကာ ကျန်ခဲ့တယ် ။
( စူဇန့်အတွက် မင်္ဂလာလက်ဆောင် ရပြီ ….. )
ဟိုင်းဝေးလမ်းမကြီးပေါ်မှာ နင်ဂျာကို အမြန်စီးရင်း ဟယ်သာ စိတ်ထဲက ပြောလိုက်တာ …. ။
Henry Chan ..Oakland China Town မှာ ရောက်နေတယ် ။ Henry Chan နေ့လည်စာ မစားရသေးဘူး ။ ဘိုက်ဆာလွန်းလို့ ကြုံရာ ဘာဖြစ်ဖြစ် စားမယ်လို့ စိတ်ကူးထားတယ် ။ Oakland China Town က သိပ်မကြီးပေမယ့် စားစရာဆိုင်တွေက အရမ်းများတယ် ။ ခေါက်ဆွဲဆိုင် တဆိုင်ထဲ ဝင်လိုက်တယ် ။ အရေးထဲ ဆာပါတယ် ဆိုမှ ခေါက်ဆွဲဆိုင်က စားပွဲထိုးတွေ တယောက်မှ သူ့ကို ဘာစား
မလဲ လာ မမေးကြဘူး ။
Henry Chan အရမ်းဆာနေပြီ ။ စိတ်မရှည်တော့ဘူး ။ စားပွဲထိုးတယောက်ကို လှမ်းခေါ်တယ် ..။ ခေါက်ဆွဲပြုတ် တပွဲ နဲ့ ဘဲကင် တစိတ် မှာလိုက်တယ် ။ ဘီယာတလုံးရော ..။
ဖုန်းမြည်လာတယ် ။ Henry Chan ဆတ်ကနဲ တုန်သွားတယ် ။ သူ့ကိုယ်ပေါ်မှာ ဖုန်း သုံးလုံး ရှိနေတယ် ။ အခု မြည်တဲ့ ဖုန်းက မမြည်တာ သုံးလ မကတော့ဘူး ။ ဒီဖုန်းကို သီးသန့် ပေးထားတဲ့ အေးဂျင့်က ပျောက်နေတယ် ။ ဒီဖုန်းနံပါတ်ကို သူတယောက်ထဲ ခေါ်ဖို့ ပေးထားတာ ..။
Henry Chanသည် FBI ( အထူး စုံစမ်းစစ်ဆေးရေး ဗျူ ရို )က အသွင်ယူထားတဲ့ စုံထောက် တယောက် ပါ ။ သူက လှို့ဝှက်သိပ်သည်းစွာနဲ့ အသွင်ယူထားတဲ့ အေးဂျင့်တွေ အကူအညီ လိုအပ်လို့ ရှိရင် ဆက်သွယ်နိုင်ဖို့ ထားထားတဲ့ ကြားခံ လူတယောက် ဖြစ်ပါတယ် ။ အသွင်ယူထားတဲ့ အေးဂျင့်တွေ အနေနဲ့ သူတို့ စုံစမ်း သိရှိလို့ ရတာတွေကို ဌာနချ ုပ်ကို တင်ပြချင်ရင် ဖြစ်ဖြစ် အကုအညီ လိုအပ်ရင် ဖြစ်ဖြစ် ဌာနချ ုပ်ကို တိုက်ရိုက် ဆက်သွယ်ဖို့ ဆိုတာက မလွယ်ကူကြပါဘူး ။ သူတို့ဟာ လူဆိုးဂိုဏ်းတွေ ထဲမှာ လူဆိုးတယောက် အဖြစ်နဲ့ ဟန်ဆောင်ကာ ဝင်ရောက် လုပ်ကိုင်နေကြရတာကြောင့် သူတို့ရဲ့ ဖုန်းတွေကနေ အက်ဖ်ဘီအိုင် ဌာနချ ုပ်ကို ခေါ်ပါရင် အင်မတန်မှ အန္တရာယ် များလှပါတယ် ။
Henry Chan ကတော့ တရုတ်တန်းက သာမန် အလုပ်သမားလိုလို ပွဲစားလိုလို ယာဉ်မောင်းလိုလို စုတ်စုတ်နိုတ်နုတ် နဲ့ လူတယောက်မို့ သူ့ဆီကို ဖုန်းခေါ်ရင် သာမန် မိတ်ဆွေတယောက်ဆီကို ခေါ်တာဘဲလို့ ထင်နိုင်တယ်လေ ..။
မော်တော်ဆိုင်ကယ်၈ိုဏ်းတွေကို အသွင်ယူ ( Under Cover )ပြီး ထိုးဖေါက်ဝင်ရောက် စုံစမ်းနေတဲ့ အေးဂျင့် နေခ က သူ စုံစမ်းလို့ ရတာတွေကို ဌာနချုပ်ကို Henry Chan
ကနေ တဆင့် တင်ပြခဲ့ပါတယ် ။ Henry Chanက သူ ဖြစ်စေချင်တာတွေကို လုပ်ကိုင်ပေးခဲ့တယ် ။ ကုန်လှောင်ရုံမှာ တရုတ်ပြည်မကြီးက ခိုးသွင်းလာတဲ့ မိန်းကလေးတွေ ပါတဲ့ ကွန်တိန်နာကြီးနဲ့
ဂရင်းးရယ်ဂင် ဂိုဏ်းသားတွေကို ၀ိုင်းဝန်း ဖမ်းဆီးတဲ့ အခါမှာ အေးဂျင့် နေခဟာ ယုတ္တိရှိစေဖို့နဲ့ သူ့ကို အေးဂျင့်တယောက်မှန်း မသိစေဖို့ ဂရင်းဒရယ်ဂင်တွေနဲ့ အတူတူ ရှိနေရပါတယ် ။
သွားရောက် ဖမ်းဆီးတဲ့ အက်ဖ်ဘီအိုင်တွေ နဲ့ ရဲတွေ အနေနဲ့ သူတို့ သွားဝိုင်းတဲ့ လူဆိုးတွေ ထဲမှာ သူတို့ ဖက်က အေးဂျင့်တယောက် ရှိနေတယ် ဆိုတာ သိထားပေမယ့် ဘယ်သူဘယ်ဝါ ဘယ်လိုပုံစံ ဆိုတာ မသိကြပါဘူး ။ အချင်းချင်း မှားယွင်းစွာနဲ့ ပစ်ခတ်မှုတွေ ဖြစ်နိုင်တာကြောင့် အသွင်ယူအေးဂျင့် အနေနဲ့ မိမိ ဖါသာ သတိထား ရှောင်ရှားဖို့ ပစ်ခတ်မှုမှာ ထိပ်တိုက် ရင်ဆိုင်မှု မလုပ်ဖို့ ကြိုတင် မှာကြားခဲ့ပါတယ် ။
ကုန်လှောင်ရုံ ဖမ်းဆီးမှု ဖြစ်ပြီး မကြာခင် နေခ ဆက်သွယ်လာလိမ့်မယ်လို့ Henry Chan က ယူဆပေမယ့် နေခက ဆက်သွယ် မလာပါဘူး ။ နေခ တယောက် သေသွားပြီလား လို့တောင် အေးဂျင့်
Henry Chan ရော ဌာနချုပ်ကပါ ထင်လိုက်ကြပါတယ် ။ အခု သုံးလကျော်အကြာမှာ နေခ တယောက်ထဲ ခေါ်တဲ့ ဒီနံပါတ် က ခေါ်လာလို့ Henry Chan တုန်ခါသွားရအောင်ကို အံ့သြသွားတာပါ ။
ဖုန်းကို စိတ်လှုပ်ရှားစွာနဲ့ ကောက်ကိုင် ထူးလိုက်တော့ နေခ အသံ မဟုတ်ဘဲ မိန်းမတယောက် အသံ ဖြစ်နေပါတယ် ။
ဒီ မိန်းမ က အင်္ဂလိပ်လို သိပ် မတတ်တဲ့အပြ်င စကားလည်း အရမ်းဝဲတယ် ။ စပင်းနစ်ရှ် စကားနဲ့လည်း ညှပ်ပြောတယ် ။ Henry Chan က စပင်းနစ်ရှ် လည်းတတ်တဲ့အပြင် အင်မတန်မှ ပါးနပ်တဲ့
အေးဂျင့်တယောက်မို့ ဒီမိန်းကလေး ဘာပြောချင်တယ် ဆိုတာကို သဘောပေါက်တယ် ။ သိလိုက်တယ် ။
ဒီမိန်းမ ပြောချင်တာက မင်းတို့ လူ အဖမ်းခံထားရတယ်...ဒီလိပ်စာမှာ ရှိနေတယ်..လက်နက်ကိုင်၂ယောက် ရှိနေတယ် ...ဆိုတာ Henry Chan သဘောပေါက်တယ် ။
သေပြီ ထင်နေတဲ့ အေးဂျင့် နေခ မသေဘူး ။
ချက်ချင်းဘဲ ဆန်ဖရန်စစ်စကို ဌာနချ ုပ်က အထူး စစ်ဆင်ရေး အဖွဲ့နဲ့ Henry Chan ဆက်သွယ်လိုက်တယ် ။
နေခကို ချက်ချင်း ကယ်ထုတ်ဖို့ အစီအစဉ်တွေ ဆက်တိုက် လုပ်ကြမည် ။
အယ်လ်ဆာသည် သူမနဲ့ အတူ ရှိနေတဲ့ ဂိုဏ်းသား နှစ်ယောက် အလစ်မှာ အောက်ထပ် မြေတိုက်ထဲက ဖမ်းထားတဲ့ အကျဉ်းသား အတွက် ဖုန်းခေါ်ပေးလိုက်တယ် ။
အယ်လ်ဆာ ရမ်းသမ်းပြီး စမ်းလိုက်တာပါ ။ ဒီမြေတိုက်ထဲက ကိုလူချောကို အယ်လ်ဆာ သဘောကျမိခဲ့တာ တော်တော်ကြာပြီ ။ သူ့ရဲ့ အောင်မြင်တဲ့ လိင်တန်ချောင်းကြီးကိုုလည်း စွဲမက်ခဲ့ရတယ် ။
အခုတော့ မနေနိုင်ဘဲ စုတ်တောင် စုတ်ပစ်လိုက်မိတယ် ။ သူက သူ့ကို ကူညီရင် ငွေတွေ တပုံကြီး ပေးမယ်..အိုင်ဒင်တတီ လဲ ပြောင်းပေးမယ် လို့ တဖွဖွ အာမခံတယ် ။ အယ်လ်ဆာ ယုံသလိုဘဲ ။
ဘာဘဲ ဖြစ်ဖြစ် ကားလို့စ်လိုကောင်ရဲ့ ဆီမှာ မနေလိုတော့ပါဘူး ။ ပြေးဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်ပြီ ။ တခုဘဲ ..။ ဟိုကောင်ကို လာကယ်ရင် ပစ်လား ခတ်လားတွေ ဖြစ်ရင် အချောင် ကြားက ကျည်ဆံမှန်
နိုင်တယ် ။ ဒါဘဲ ကြည့်ရှောင်ရမယ် ။ ဟိုနှစ်ကောင် တယောက်က ရေချိ ုး တယေက်က ချီးပါနေတုံး ဖုန်း အမြန် ဆက်လိုက်တယ် ။ အပေါ်ဆုံးထပ်ကို တက်ပြီး အိမ် ပတ်ဝန်းကျင်ကို မျက်စိ ကစားလိုက်တယ် ။ ခုထိတော့ ဘာမှ မထူးသေးဘူး ။ လူစိမ်းတွေ မြင်ရင်တော့ လာကယ်ကြပြီ ဆိုပြီး လုံခြုံတဲ့ တနေရာရာမှာ ပုန်းလိုက်မယ် လို့ ပြင်ထားတယ် ။ စိတ်တွေတော့ အရမ်း လှုပ်ရှား
နေတယ် ။
နေခ လည်း အယ်လ်ဆာ သူ့ကို ကူညီမယ် လို့ မျှော်လင့်နေမိတယ် ။ Henry Chan နဲ့ အဆင်ပြေပါစေ..ဌာနချု ုပ်က အထူးအဖွဲ့တွေနဲ့ လာကယ်ပါစေ..ဆုတောင်းနေတယ် ။
အပေါ်ထပ် ကြမ်းပြင်က တကျွိ ကျွိ နဲ့ လမ်းလျှောက်သံသဲ့သဲ့ ကြားနေရတယ် ။ တချက်တချက် ရယ်သံတွေ ကြားရတယ် ။ အယ်လ်ဆာ ပြောပြတာတော့ အစောင့် ၂ယောက် ရှိတယ် တဲ့ ။
မျက်စိကိုဖွင့်..နားကို စွင့်နေမိတယ် ။
ငွေထုပ်တွေ အပြည့်အသိပ် ပါတဲ့ ကျောပိုးအိတ်ကို လွယ်ထားရင်း ဆိုင်ကယ်ကို အမြန်စီးနေတဲ့ ဟယ်သာသည် ထောင်ထဲရောက်နေတဲ့ အဖေ ကူးပါးကို စိတ်ထဲက ကျေးဇူးတင်လိုက်တယ် ။
ကူးပါးက သူ က မကောင်းမှု ဒုစရိုက်တွေ အရမ်းကို လုပ်နေတဲ့လူမို့ တနေ့ကျရင် အခုလိုဘဲ ထောင်ထဲရောက် အိမ်တွေ ဆိုင်တွေ သိမ်းခံရနိုင်တယ် ဆိုတာ သိလို့ သမီး ဟယ်သာအတွက် သူပိုင်
ဆိုင်တာတွေကို သူ့နံမည်နဲ့ မဟုတ်တဲ့ နေရာတွေမှာ ထားထားပေးတယ် ။ တနေ့ ဟယ်သာ လိုအပ်လာရင် သုံးစွဲဖို့ ။
ဒီငွေတွေနဲ့ဆိုရင် မြန်မာပြည်က စူဇန်ရဲ့ မင်္ဂလာဆောင်ကို သွားရင် မျက်နှာ မငယ်ရတော့ဘူး ။ စူဇန်တို့ မင်္ဂလာလက်ဖွဲ့ကို အကောင်းစား ဝယ်ပေးနိုင်ပြီ လို့ ဟယ်သာ တွေးနေတယ် ။ စူဇန်တို့နဲ့
လည်း မြန်မာပြည်အနှံ့ လျောက်လည်မည် လို့လည်း တွေးနေတယ် ။
ကားတွေကို တစီးပြီး တစီး ကျော်တက်ရင်း ဟယ်သာ နင်ဂျာကို အရှိန်တင်လိုက်တယ် ။
ကားတွေ ရိပ်ကနဲ ရိပ်ကနဲ နောက်မှာ ပြတ်ကျန်ခဲ့တယ် ။
နောက်ကြည့်မှန်ထဲကို အမှတ်မထင် ကြည့်လိုက်မိတော့ သူ့အနောက်မှာ ဆိုင်ကယ် လေးစီးလောက် အရှိန်ပြင်းပြင်းနဲ့ လိုက်လာတာ တွေ့လိုက်ရတယ် ။
ဟယ်လ်မက်ဦးထုပ်တွေ ဆောင်းထားကာထားလို့ ဘာကောင်တွေ ဘယ်သူတွေ ဆိုတာ ခန့်မှန်းရ ခက်တယ် ။ သူကိုယ်တိုင်က ဘိုက်ကာဂိုဏ်းကြီးရဲ့ ဦးစီးခေါင်းဆောင်ကြီးတယောက်ရဲ့ သမီးဆိုတော့ သူ့ကို သိကြလို့လား ..ဒါမှ မဟုတ် ဘိုက် စီးသူအချင်းချင်း အတူတူ ယှဉ်တွဲ အုပ်ဖွဲ့ပြီး စီးချင်လို့လား ..။
သူတို့ ဖာသာ ကျော်တက် မသွားကြဘဲ ဟယ်သာနဲ့ ဘေးက နောက်က ပူးကပ်နေကြတယ် ။ အရှိန်မြှင့်ရင် သူတို့လည်း လိုက် မြှင့်ကြတယ် ။ ရန်သူလား ...မိတ်ဆွေလား ...။
အန်တီနန္ဒာ့အိမ်ဆီကို ဝင်တဲ့ EXIT ထွက်ပေါက်ဆီကို ရောက်နေပြီ ။ ဒီကောင်တွေ လိုက်လာမလား စမ်းတဲ့အနေနဲ့ EXIT ထဲကို ညာဖက် စစ်ကနယ်မီးပြပြီး ဝင်လိုက်တယ် ။ နောက်က ဆိုင်ကယ်အုပ်စု ဟယ်သာထွက်တဲ့ ထွက်ပေါက် EXIT အတိုင်း လိုက်ထွက်ကြတာကို တွေ့လိုက်ရတော့ ဒီကောင်တွေဟာ သူ့ကို လိုက်နေပြီ ဆိုတာ သေချာသွားတယ် ။
အန်တီနန္ဒာ့အိမ် ရှီတဲ့ ဖက်ကို မသွားဘဲ ဆန့်ကျင်ဖက် ကို ကွေ့လိုက်တယ် ။ အနောက်က အုပ်စုက ထပ်ချပ်မကွာ လိုက်ကြတယ် ။
ဘယ်ကို သွားမလဲ ဟယ်သာ.....။
စဉ်းစား....။
ဘယ်ကိုသွားမလဲ ..။
ရိုးလင်းသန်းဒါးအုပ်စုလည်း ထောင်ထဲကို ရာနဲ့ ချီပြီး ရောက်ကုန်ကြပြီ...။ ဟယ်သာ့မှာ ကူမယ့် လူ မရှိတော့ဘူး ။
ဦးတည်နေတဲ့ လမ်းမှာ ဘာရှိသလဲ အပြေးအလွှား စဉ်းစားကြည့်တော့ ကစ်တင်းကလော ကလပ် ဆိုတဲ့ စူဇန်နဲ့ ဟယ်သာတို့ သူငယ်ချင်းတွေ အလုပ်လုပ်တဲ့ ကျက်စားတဲ့ ကလပ်လေး ရှိနေတယ် ။ တချိန်က နေခ နဲ့ စူဇန် စစချင်း တွေ့ဆုံကြတဲ့ ကလပ်ပေါ့ ...။
လာမယ့်ဘေး ပြေးတွေ့လိုက်တာဘဲ ကောင်းမယ် လို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ် ။
ခက်တာက ..။ ခက်တာက သူ့နောက်ကျောမှာ သယ်ပိုးလာတဲ့ ကျောပိုးအိတ်ထဲမှာက ငွေတွေ အပြည့်ပါလာနေတယ် ။
ဒီငွေတွေကို ဆုံးရှုံးလို့ မဖြစ်ဘူး ...။
ဟယ်သာက အခု မကြာသေးခင်က အဖမ်းခံခဲ့ရပြီးနောက် အန်တီနန္ဒာ့အိမ်မှာ ကပ်နေနေတဲ့ အချိန် ဟယ်သာ သေနတ် နဲ့ လုံးဝ မပတ်သက်တော့ဘူး လေ ။။ အခုလို အကျပ်အတည်း ကြုံရတဲ့ အချိန်မှာ သေနတ်တလက်လောက်သာ ပါခဲ့ရင် နောက်က ဘိုက်ကာတွေကို ရင်ဆိုင်တဲ့နေရာမှာ သိပ်အားရှိမှာဘဲ လို့ တွေးရင်း ကစ်တင်းကလော ကလပ်ရဲ့ အရှေ့တည့်တည့်မှာ နင်ဂျာကို ရပ်လိုက်တယ် ။
ဘာလို့လဲ ဆိုတော့ ကစ်တင်းကလော အရှေ့မှာ ရဲကားတစီး ရပ်ထားတာ တွေ့လိုက်လို့ ..။
ဟယ်သာ ကလပ်အရှေ့က ရဲကားဘေးမှာ ဆိုင်ကယ်ကို ထိုးဆိုက်လိုက်တယ် ။ ရဲကားထဲမှာ ရဲမ တယောက် ရှိနေတယ် ။ အနောက်က ဆိုင်ကယ်တွေက ရဲကား ရှိနေတဲ့အတွက် ဟယ်သာရပ်တဲ့ ကလပ်ရှေ့မှာ လိုက် မရပ်ကြဘူး ။ ဆက်မောင်း သွားကြတယ် ။
စူဇန် မော်လွင်ထွန်းနဲ့ ရန်ကုန်ကို လိုက်သွားတာ ရန်ကုန် လေဆိပ်ကို ရောက်တာနဲ့ မော်လွင်ထွန်းဟာ ဘယ်လို လူလဲ ဆိုတာ စပြီး သိရတွေ့ရပါတော့တယ် ။ သူ့ကို လာကြိုတဲ့ လူတွေ ပြေးလွှား
လုပ်ကိုင်ပေးတဲ့ လူတွေက အများကြီးဘဲ ။ မော်လွင်ထွန်း နဲ့ စူဇန့်ကို လာကြိုတဲ့ ကားတွေကလည်း ဆန်ဖရန်စစ်စကို မှာတောင် သိပ် တွေ့ရခဲတဲ့ တန်ဖိုးကြီး ဇိမ်ခံကားကြီးတွေ ဖြစ်နေတာကို တအံ့
တသြ တွေ့ရတယ် ။ သူဟာ မထင်မမှတ်ဘဲနဲ့ မြန်မာပြည်မှာ ထိပ်ဆုံးရောက်နေတဲ့ချမ်းသာလွန်းတဲ့ သူဌေးသား တယောက်ကို ချစ်မိရက်သား ဖြစ်နေပါလား လို့ စူဇန် သိလိုက်ရတယ် ။
မော်လွင်ထွန်းက စူဇန့်ကို အရမ်း ဂရုစိုက်တာဘဲ ။ လေဆိပ်က နေ သူ့အင်းလျားလမ်းက အိမ်ကို တန်းပြီး ခေါ်သွားတယ် ။ သူ့မိဘ မိသားစုတွေနဲ့ ဆုံပေးတယ် ။ မော်လွင်ထွန်းရဲ့ မိသားစု နေတဲ့ အိမ်ကြီး နဲ့ ခြံဝင်းကြီးကို စူဇန် တွေ့လိုက်ရတော့ အိပ်မက်မက်နေသလားတောင် ထင်မိရတယ် ။ မြန်မာလူမျိ ုးတွေ ဒီလို နေထိုင်လိမ့်မယ် လို့ စူဇန် မသိထားခဲ့ မထင်ခဲ့မိဘူး ။
အိမ်ကြီး နဲ့ ခြံကြီး..သူတို့ စီးတဲ့ ကားတွေကို မျက်လုံးလေး ၀ိုင်းစက်ပြူးလို့ အံ့သြနေခဲ့ရပြီး ဒီညကို အင်မတန်သာယာတဲ့ ပင်လယ်ကမ်းခြေ တနေရာက သူတို့ မိသားစုပိုင် ဟိုတယ်မှာ သွားအိပ်ကြမယ်လို့ မော်လွင်ထွန်းက ပြောတော့ စူဇန်လည်း...“ ဘာနဲ့ သွားကြမှာလဲ ကိုမော်..ကားနဲ့ လား...” လို့ မေးလိုက်ပါတယ် ။ မော်လွင်ထွန်းက ချက်ချင်း မဖြေဘဲ “ ဟိုရောက်တော့ သိပါလိမ့်မယ်..” လို့ဘဲ ပြောတယ် ။ မော်လွင်ထွန်း စူဇန့်ကို ပင်လယ်ကမ်းစပ်ကို သူပိုင် ဟယ်လီကော့ပတာ နဲ့ ခေါ်သွားတာ ဖြစ်နေပါတယ် ။
မြန်မာပြည်ရဲ့ ဘီလျံနာတယောက် ဖြစ်နေတဲ့ မော်လွင်ထွန်း ပိုင်တဲ့ ဟိုတယ်ကိုလည်း ရောက်ဖူးသွားရတယ် ။
သာယာတဲ့ ပင်လယ်ကမ်းခြေမှာ သူနဲ့ သဲပြင်ပေါ်မှာ အတူတူ လက်တွဲလမ်းလျှောက်ရတယ် ။ သူ့ဟိုတယ်က စားဖိုမှူးကြီးတွေ အထူး ချက်ပြုတ်ကျွေးတဲ့ ပင်လယ်စာ အမျိ ုးမျိ ုးနဲ့ညစာ စားရတယ် ။
စူဇန်နေရတဲ့ အခန်းကလည်း သူတို့မိသားစုတွေ နေဖို့ အထူး ပြင်ဆင်ထားတဲ့ အခန်းကျယ်ကြီးမှာ ...။
မော်လွင်ထွန်းက ပင်လယ်ပြင်ကြီးကို တွေ့နေရတဲ့ပြူတင်းပေါက် ကျယ်ကြီးမှာ အပြင်ကို ငေးမောနေတဲ့ စူဇန့်ကို အနောက်ကနေ သိုင်းဖက်လိုက်ပြီး..“ သိပ်ချစ်တာဘဲ စူန်ရယ်..ကိုယ့်ကိုရော စူဇန်
ချစ်လားဟင်...” လို့ မေးတယ် ။ စူဇန်လည်း သူ့ကို အရမ်း ဂရုစိုက်တဲ့ မော်လွင်ထွန်းကို နာပါဗဲလီ မှာ ညနေစာ သွားစားတဲ့ ညကထဲက စိတ်ထဲမှာ သံယောဇဉ်ရှိသွား..ချစ်မိသွားတယ် လို့ ပြန်ဖြေ
လိုက်တယ် ။ မော်လွင်ထွန်းက စူဇန့်ကို နမ်းတယ် ။ စူဇန့် နဖူးလေးကို စနမ်းတာ ..။ ပြီးတော့ စူဇန့် ပါးပြင်နုနု နှစ်ဖက် ..။ နောက်တော့ နှုတ်ခမ်း ဖေါင်းဖေါင်းလေးတွေကို ထိတယ် ဆိုရုံလေး နမ်းတယ် ။ ဖွဖွလေး ..။ သူ့လက်တွေက စူဇန့် ကျောပြင်ကို ပွတ်နေတယ် ။ စူဇန်လည်း သူ့ရှပ်အကျ ႌကြယ်သီးတွေကို တလုံးပြီး တလုံး ဖြုတ်ပစ်နေမိတယ် ။ ဒီအချိန်မှာသူက စူဇန့်လည်တိုင်ကို လျှောက်နမ်းနေတယ် ။
စူဇန့်စိတ်တွေ တရှိန်ရှိန်နဲ့ ထကြွလာတယ် ။သူက ကမ်းခြေမှာ လမ်းလှောက်ကထဲက ဘောင်းဘီအတို ခပ်ပွပွကို ဝတ်ထားတာ ..။ သူ့ပေါင်ကြားက သူ့ဒုတ်ကြီး ငေါငေါကြီး ထိုးထွက် တောင်မတ်နေတာ စူဇန် တွေ့လိုက်ရတယ် ။ သူလည်း စူဇန့်လိုဘဲ စိတ်တွေ ထကြွသောင်းကျန်းနေပြီ ဆိုတာ စူဇန် သိလိုက်ရတယ် ။ သူ့အကျ ႌကို စူဇန် ချွတ်ပေးတာကို သူ သဘောကျတယ် ။ စူဇန်လည်း သူ့ဘောင်းဘီကို ဆက်ပြီး ချွတ်ပစ်ပေးလိုက်တယ် ။ သူ့ပေါင်ကြားက လိင်ချောင်း ဒုတ်က မတ်မတ် ထောင်နေတယ် ။ သူ့ဒုတ်ကို ဂျပန်က ဟိုတယ်မှာ အိပ်ကြတဲ့ အချိန်
ကထဲက စူဇန် ခိုက်သွားခဲ့ရတာ ..။ နည်းနည်းနောနော ဒုတ် မဟုတ်ဖူး ..။ လက်နက်ကြီး ဘဲ ..။ သူ့ကို ကုတင်ပေါ်မှာ ပက်လက်လှဲအိပ်ခိုင်းပြီး ဒစ်ကားကားပြဲပြဲနဲ့ ဒုတ်အကြီးစားကြီးကို စူဇန် ငုံ စုတ်လိုက်ပါတော့တယ် ..။
အယ်လ်ဆာ လည်း ဖုန်းဆက်ပြီးတဲ့အကြောင်း အချုပ်ခန်းထဲက ကိုလီးရှည်ကို သွားပြောပြချင်နေတယ် ။
သူနဲ့ အတူ ရှိနေတဲ့ ရာဟူးလ် နဲ့ ချီမီချမ်းကား က သူ မြေတိုက်ထဲ ခဏခဏဆင်းရင် မင်္သကာ ဖြစ်မှာ
ကြောင့် ရာဟူးလ်နဲ့ ချီမီချမ်းကားကို ဘယ်လို စည်းရုံးရမလဲ စဉ်းစားနေတယ် ။
ချီမီချမ်းကားက တဏှာကြီးတယ် ။
အယ်လ်ဆာ့ကို ခဏခဏ ကြံစည်တယ် ။ အယ်လ်ဆာ့ကို သူ လိုးချင်လို့ အကွက်ချောင်းနေတာ ။သူ့ကို အယ်လ်ဆာ စိတ်မလာဘူး ။ လူက ဝတုတ်ပြီး မျက်နှာက ဖေါသွပ်သွပ်နဲ့..။ ချွေးစော်ကလည်း နံဟောင်သေးတယ် ။ နောက်ပြီး မိန်းမနဲ့ ကလေး လေးယောက် ရှိတယ် ။
ရာဟူးလ်ရော ချီမီချမ်းကား ရော အရက်ကြိုက်တယ် ။ အစားမက်တယ် ။ သူ့မှာ ရှိတဲ့ အရက်တပုလင်း
ကို ထုတ်လာပြီး သူတို့ကို တိုက်လိုက်တယ် ။ သူတို့က “ အစားရော မကျွေးဘူးလား... ” လို့ မေးလာတော့ ဖုန်းဆက်တုံးက ဟိုလူက သူတို့ကို ဒိုမီနို ပီစာ မှာကျွေးလိုက်ပါ လို့ ပြောထားတာ သတိရလိုက်ပြီး ဖုန်းဆက်ပြီး ဒိုမီနို ပီစာ ၂ချပ် မှာလိုက်တယ် ။
ရာဟူးလ်နဲ့ ချီမီချမ်းကားကို ပီစာလာပို့ရင် ပေးဖို့ ပိုက်ဆံ စားပွဲပေါ် ထားပေးခဲ့တယ်..ငါ မြေတိုက်ထဲက အကျဉ်းသား သန့်ရှင်းရဲ့လား သွားကြည့်လိုက်အုံးမယ် လို့ အော်ပြောပြီး မြေတိုက်ထဲကို ဆင်းဖို့
လုပ်တယ် ။ ရာဟူးလ်က “ အယ်လ်ဆာ..နင် ဟိုအကျဉ်းသားကို ကြိုက်များနေလား..” လို့ လှမ်းစတယ် ။
အယ်လ်ဆာက ..“ မကြိုက်ပါဘူးဟာ..ကားလို့စ် ခိုင်းထားလို့ပါ..” လို့ ပြန်အော်ပြောရင်း မြေတိုက်ထဲ ဆင်းတဲ့ လှေခါးဆီကို လျျောက်သွားလိုက်တယ် ။
ခြေသံကြားတယ် ။
မြေတိိုက်ထဲကို လှေခါးထစ်တွေ နင်းပြီး ဆင်းလာတဲ့ ခြေသံ ။
၀ါကျန့်ကျန့်မီးလေး ထောက်ကနဲ အသံနဲ့အတူ လင်းလာတယ် ။
အိုး....အယ်လ်ဆာ ဆင်းလာတာ ..။ အယ်လ်ဆာ့ ပုံံစံက ထိတ်ထိတ်ပြာပြာ ဖြစ်နေတယ် ။ စိတ်လှုပ်
ရှားနေမှန်း သိသာတယ် ။ သူရှိတဲ့ သံတိုင်တွေ ကာထားတဲ့ အချုပ်ခန်း ဆီကို အယ်လ်ဆာ ပြေးလာတယ် ။ “ ဘာထူးလဲ အယ်လ်ဆာ..မင်း ဖုန်းခေါ်လိုက်ပြီလား...” လို့ သူမေးလိုက်တယ် ။
အယ်လ်ဆာက သံတိုင်နားကို ကပ်လာပြီး သူ့လက်ကိုဆုပ်ကိုင်လိုက်တယ် ။
“ ဖုန်း ခေါ်ပြီးပြီ....သူတို့ ရောက်လာမယ် လို့ ပြောတယ် ...”
“ အခု မင် ဘယ်လိုအကြောင်းပြပြီး ငါ့ဆီ ဆင်းလာသလဲ..”
“ အစောင့်ကောင်တွေကို ငါ အရက်တိုက်ထားတယ်...ပီစာလည်း မှာကျွေးထားတယ် ..ပီစာမှာ ကျွေးခိုင်းတာက မင်းဖုန်းဆက်ခိုင်းတဲ့ လူရဲ့ အိုင်ဒီယာဘဲ...ငါ မင်း အချုပ်ခန်းထဲမှာ သန့်ရှင်းထားရဲ့
လား ကားလို့စ်က ဖုန်းဆက်ပြီး စစ်ခိုင်းတယ် ..ငါ စစ်ရမယ်..ဆိုပြီး ဆင်းလာတာ..သူတို့က ကားလို့စ်ကိုအသေကြောက်တာ...ဟီး....ကားလို့စ် နံမည်နဲ့ ခြောက်စားလိုက်တာ....”
“ အခု သူတို့ ဘာလုပ်နေလဲ...”
“ အရက်သောက်..ပီစာ စားနေတယ် ...မင်းလူတွေ လာတော့မယ်..ပစ်ကြခတ်ကြ ဖြစ်ရင် လွတ်အောင် ငါ မင်းနားကို ဆင်းနေလိုက်တာ...”
“ အယ်လ်ဆာ..ဒီ အချုပ်ခန်းတံခါးသော့က ဘယ်သူ့ဆီမှာလဲ..”
“ အပေါ်က နှစ်ယောက်ထဲက တယောက်ရဲ့ ဆီမှာ...”
အယ်လ်ဆာက ရုတ်တရက် သူ့ပေါင်ကြားကို ဖမ်းကိုင်လိုက်သည် ။ အယ်လ်ဆာ..တော်တော် လိုလား
ဆာလောင်နေတာပါလား ..။
“ ဟိတ်..မင်း အပြင်ရောက်ပြီးရင် ငါ့ကို ကောင်းကောင်း ဖတ်ခ် ပေးမှာလား...”
“ ပေးမှာပေါ့ အယ်လ်ဆာ..မင်း လိုချင်တာ မှန်သမျှ ဖြည့်ဆည်းပေးမယ် လို့ ငါ ဂတိပြုထားတာဘဲ..”
“ မင်း ဒစ်ကို ငါ သဘောကျတယ် ..သိပ်ကြီးတာဘဲ....ငါကြိုက်တယ်....မင်း..အခု ခဏ ပေးစုတ်အုံးမလား”
“ ရတာပေါ့..”
နေခ သူ့ဘောင်းဘီဇစ်ကို ဆွဲချကာ ငပဲဒုတ်ကို ဆွဲထုတ်လိုက်တယ် .။
ဒုတ်က မတ်မတ်တောင်မနေဘဲ ငေါငေါကြီး ဘဲ ဖြစ်နေတယ် ။ အယ်လ်ဆာက ဒူးလေးထောက်ပြီး သံတိုင်ကြားကနေ ငပဲဒုတ်ကို ဆွဲထုတ်ပြီး ဖမ်းငုံစုတ်လိုက်တယ် ။
“ အိုး . . .”
အယ်လ်ဆာ ပွတ်ကနဲ ပြွတ်ကနဲ အသံတွေ မြည်အောင်ကို အားရပါးရကြီး စုတ်ပေးတယ် ။ အယ်လ်ဆာ စုတ်ပေးလိုက်လို့ နေခရဲ့ ဒုတ် ပိုမာ ပိုတောင်လာတယ် ။
ဆန်ဖရန်စစ်စကိုမြို့ အက်ဖ်ဘီအိုင် အထူးစစ်ဆင်ရေးဌာနခွဲက တင်မသီဘရိုက်ခ် နဲ့ အဖွဲ့သားတွေ
နေခကို ဖမ်းထားတဲ့ အိမ်ကို ၀ိုင်းထားလိုက်ကြပြီ ။
ဟင်နရီချန်းရဲ့ ညွှန်ကြားချက်အရ တင်မသီဘရိုက်ခ််က သူ့အဖွဲ့သားထဲက စပင်းနစ်ရှ်စကား ပြောတတ်တဲ့ ဘာဘီယို ဆိုတဲ့ အယ်လ်ဆာဗားဒိုးနိုင်ငံသား တယောက်ကို ဒိုမီနိုပီစာဆိုင်က ယူနီဖေါင်း ဝတ်ခိုင်းပြီး ပီစာ သွားပို့ခိုင်းလိုက်တယ် ။
ဒီအဖွဲ့ဝင်က ဘာဘီယိုက ( ပီစာ ဒလစ်ဗရီ ….. ) လို့ ပြောရင်း တံခါးဘဲလ်ကို နှိပ်လိုက်တယ် ။
အထဲက ချီမီချမ်းကား က တံခါးရဲ့ ချောင်းကြည့်ပေါက်ကနေ ချောင်းကြည့်လိုက်
ပြီး ဒိုမီနိုပီစာဆိုင်ယူနီဖေါင်းနဲ့ပီစာဘူး၂ဘူးကို လက်က ကိုင်ထားတဲ့ လူတယောက်ကို တွေ့တာနဲ့ ဖွင့်ပေးလိုက်ကြတယ် ။ ဘာဘီယိုက သူတို့ကို ပီစာဘူးတွေ ပေးရင်း သူတို့ ကမ်းပေးတဲ့ ပိုက်ဆံကို ယူရင်း အတွင်းက အခြေအနေကို အကဲခတ်လိုက်တယ် ။ ပြီးတော့ ( ကျေးဇူး အထူးတင်တယ်..နောက်ကိုလည်း မှာပါ...) လို့ နုတ်
ဆက်ပြီး ပြန်ထွက်ခဲ့တယ် ။
ဘာဘီယို တံခါးက အထွက် အနောက်က “ ဟိတ်နေအုံး.....” လို့ ရာဟူးလ်ဆိုတဲ့တယောက်က ခေါ်လိုက်လို့ ဘာဘီယို ထိတ်ကနဲ ဖြစ်သွားတယ် ။ သူ့ကို ရိပ်မိသွားပြီလား...ဆိုပြီး...။
ဘာဘီယိုက လှည့်ကြည့်တော့ “ ဆိုဒါ ဖရီး မပေးဘူးလား ကွ....” လို့ မေးလိုက်လို့..“ ခင်ဗျားတို့ လိုချင်ရင် ကျုပ် လာပို့ပေးပါမယ်..ရတယ်ရတယ်....” လို့ ဖြေလိုက်တယ် ။
“ ကောင်းတာပေါ့ မိုင်ဖရင်း..လာပို့..လာပို့.....”
ချီမီချမ်းကားက ရွှေသွားတွေ ပေါ်အောင် သွားဖြဲပြတယ် ။
ဘာဘီယို လက်ပြနုတ်ဆက်ပြီး အိမ်ထဲက ထွက်တယ် ။
မကြာခင် တင်းတောင်..တင်းတောင်...နဲ့ တံခါးဘဲလ် မြည်သံ ကြားလိုက်ရတယ် ။
ရာဟူးလ်က ပီစာကိုက်ဝါးလိုက် အရက်မော့သောက်လိုက် လုပ်နေရာက တံခါးဘဲလ် အသံကြားရတော့
ချီမီချမ်းကားကို “ ကိုကာကိုလာ လာပို့ပြီနဲ့ တူတယ်...သွားကြည့်စမ်းကွာ...” လို့ လှမ်းပြောလိုက်တယ် ။
ချီမီချမ်းကားက စားလက်စ ပီစာချပ်ကို ပါးစပ်ထဲ အကုန် သွတ်လိုက်ပြီး တံခါးဆီကို ထသွားတယ် ။
သူ့နောက်ကျောမှာ ထိုးထားတဲ့ သေနတ်ကို လက်နောက်ပြန်နဲ့ ကိုင်ဆုပ်ရင်း ..။
ချောင်းကြည့်ပေါက်ကနေ ချောင်းကြည့်လိုက်တယ် ။ စောစောက ပီစာပို့တဲ့လူ ကိုကာကိုလာ ဘူးကြီး
ကိုင်ပြီး ရပ်နေတာ တွေ့လိုက်ရတယ် ။
“ ဟုတ်တယ်...ကုတ် လာပို့တာ...”
ချီမီချမ်းကား တံခါးဖွင့်လိုက်တယ် ။ ပီစာပို့သမားက သူ့ကို ကိုကာကိုလာ တူးလီတာ ဘူးကြီး ၂ဘူး လှမ်းပေးလိုက်လို့ ချီမီချမ်းကား လက်နှစ်ဖက်နဲ့ လှမ်းယူလိုက်တယ် ။ ပီစာသမား အနောက်က စဝပ်
ဝတ်စုံပြည့်နဲ့ SWATအဖွဲ့ဝင် တယောက်ရဲ့ မောင်းပြန် ခြေမှုန်းရေး ရိုင်ဖယ်ပြောင်းက သူ့နားထင်ကို
လာတေ့လိုက်တော့ ချီမီချမ်းကား တုန်လှုပ်သွားတယ် ။ SWATအဖွဲ့ဝင်က တယောက်ထဲ မဟုတ်ဘူး ။ အုပ်စုလိုက် အိမ်ထဲ ပြေးဝင်လာကြတာ..။ ရာဟူးလ်က အသံဗလံတွေကြောင့် အလန့်တကြား မတ်တပ်
ထရပ်လိုက်ပြီး ခါးကြားက သေနတ်ကို ဆွဲထုတ်လိုက်တယ် ။
ရှေ့ဆုံးက SWATအဖွဲ့ဝင်က ရာဟူးလ်ကို မောင်းပြန်ရိုင်ဖယ်ဒင်နဲ့ ရိုက်ထည့်လိုက်တယ် ။ ရာဟူးလ်
အနောက်ကို လန်ကျသွားတယ် ။ ခြေကားရား လက်ကားရား....သေနတ်တခြား လူတခြား ...။
SWATအဖွဲ့ဝင်တွေ က ရာဟူးလ်နဲ့ ချီမီချမ်းကားတို့ကို လက်ထိပ်ခတ်လိုက်ကြတယ် ။
SWATအဖွဲ့ ခေါင်းဆောင် တင်မသီဘရိုက်ခ်က “ မြေတိုက်ခန်း ဘယ်မှာလဲ..” လို့ မေးလိုက်တယ် ။
ချီမီချမ်းကားက မြေတိုက်ကို ဆင်းတဲ့ လှေခါးဆီကို မေးငေါ့ပြတယ် ။
“ သော့က ဘယ်သူ့ဆီမှာလဲ..အချုပ်ခန်းတံခါးသော့...”
“ ငါ့ဘောင်းဘီ အနောက်အိတ်ထဲမှာ....” လို့ ချီမီချမ်းကား က ပြောလိုက်တယ် ။ SWATအဖွဲ့ဝင်တယောက်က ချီမီချမ်းကား ဘောင်းဘီအိတ် ထဲက သော့ကို နှိုက်ယူလိုက်တယ် ။
“ မြေတိုက်ထဲကို ဆင်းမယ် ...”
SWATအဖွဲ့ဝင်တွေ မြေတိုက်ထဲကို လှေခါးအတိုင်း ဆင်းကြတယ် ။ ဘာရှိမှန်း မသေချာလို့ သတိကြီး
ကြီးထားပြီး သေနတ်တွေ အဆင်သင့် ချိန်ထားပြီး ဆင်းကြတယ် ။
တန်းစီပြီး ဆင်းလာတဲ့ SWATအဖွဲ့ဝင်တွေဟာ အချုပ်ခန်းထဲက အေးဂျင့်နေခနဲ့ အချုပ်ခန်းအပြင်က မက္ကဆီကင်မလေးတို့ လက်ချင်း ဆုပ်ကိုင်ထားတာကို
တွေ့လိုက်ကြရတယ် ။
“ အေးဂျင့် နေခ လား.....မင်းရဲ့ကုတ်နံပါတ် ပြော....”
SWATအဖွဲ့ ခေါင်းဆောင်က သေနတ်နဲ့ ချိန်ထားပြီး အော်မေးလိုက်တယ် ။
“ စစ်စတီနိုင်း ...”
နေခက ပြန်အော်ပြောလိုက်တယ် ။
SWATအဖွဲ့ဝင်တွေ အရှေ့ကို တိုးကပ်လာကြတယ် ။
“ ဖုန်းဆက်တဲ့ အယ်လ်ဆာ ဆိုတာ မင်းလား...”
“ ဟုတ်တယ်....”
“ အားလုံး ရှင်းတယ်...ALL CLEAR …..!!!!!”
အဖွဲ့ခေါင်းဆောင်ရဲ့ အော်သံ ထွက်လာတယ် ။
အချုပ်ခန်းတံခါးကို ဖွင့်ပေးကြတယ် ။
နေခ ထွက်လာတယ် ..။
အယ်လ်ဆာ နေခကို ကြိုဆိုနေပြီး တအား ဖက်လိုက်တယ် ။
နေခ နဲ့ အယ်လ်ဆာ ဆိုတဲ့ မက္ကဆီကင်မလေး တယောက်နဲ့ တယောက် ခါးဖက်ထားကြတာကို အဖွဲ့ခေါင်းဆောင်က တွေ့ပြီး သဘောကျနေတယ် ။
ဒေါ်လေးနန္ဒာနဲ့ ဟယ်သာတို့ ရန်ကုန်ကို လိုက်သွားဖို့ လုပ်နေကြတယ် ။
စူဇန်နဲ့ ဖုန်းပြောကြတယ် ။ စူဇန်က သူ့ဘဲ မော်လွင်ထွန်းက တကယ့်TOP BOSS တယောက်ဆိုတာ
ပြောပြတယ် ။ ဟယ်သာလဲ ယူအက်စ်မှာ တခါမှ မစီးဘူးတဲ့.....မဂ္ဂဇင်းစာအုပ်ထဲမှာက လွဲလို့ အပြင်လောကမှာ မြင်လဲ မမြင်ဘူးတဲ့ လင်ဘိုဂီနီကား စီးရမယ် ဆိုလို့ တအား ပျော်နေတယ် ။
ဒေါ်လေးနန္ဒာက ဒီနေ့ညနေ ရန်ကုန်ရောက်ရင် ပေးဖို့ လက်ဆောင်ပစ္စည်းတွေ ဝယ်ကြမယ် လို့ ဟယ်သာ့ကို ပြောတယ် ။ ဟယ်သာကလည်း ပိုက်ဆံ ပေါသွားပြီမို့ စိတ်အား တက်ကြွနေတယ် ။
နေသာတဲ့ မနက်ခင်းလေး ..။
မနက်စောစောစီးစီး ဟယ်သာနဲ့ ဒေါ်လေးနန္ဒာ တို့ လှိုက်မောဘွယ် ရင်သိမ့်တုန်ဘွယ် ဆက်ဆံမှုလေး
တွေ လုပ်လိုက်ကြတယ် ။ ဒေါ်လေးနန္ဒာက ဟယ်သာ့ကို သူနဲ့ဘဲ နေလိုက်ဖို့ ပြောတယ် ။ ဟယ်သာကတော့ ဒေါ်လေးနန္ဒာဟာ သူ့ကို အစစ စိတ်ကျေနပ်စေမယ့် ယောကျ်ားတယောက် နဲ့ မဆုံ
သေးလို့ ဟယ်သာ့ကို သဘောကျနေတာ လို့ဘဲ ယူဆတယ် ။ ဘယ်လိုဘဲ ဖြစ်ဖြစ် သဘောကောင်းပြီးချစ်စရာကောင်းတဲ့ ဒေါ်လေးနန္ဒာ့ကို ဟယ်သာ သဘောကျပါတယ် ။
ဒေါ်လေးနန္ဒာ အလုပ်ထွက်သွားပြီးနောက် ဟယ်သာ အိမ်ရှေ့က စာတိုက်ပုံးမှာ စာ
လာပို့တာ တွေ့လိုက်လို့ တံခါးဖွင့်ထွက်ပြီး စာယူဖို့ စာတိုက်ပုံးဆီ လျှောက်သွားလိုက်တယ် ။ စာတိုက်ပုံးလေးထဲကို စာတွေ ထည့်နေတဲ့ စာပို့ တဲ့ စာပို့ဝန်ထမ်း က မိန်းကလေး ..။ ကိုယ်လုံး လှလှနဲ့ ကြည့်ကောင်းတဲ့ အာရှမလေး ပါ ..။ ဒီ မိန်းကလေးက မျက်မှန်းတန်းမိနေပြီမို့ ဟယ်သာ့ကို နုတ်ဆက်စကားပြောတယ် ။
စာတွေ လက်ထဲကိုင်ပြီး အိမ်ဆီကို ပြန်လျှောက်သွားလိုက်တယ် ။ အိမ်ထဲကို တံခါး တွန်းဖွင့်ပြီး ဝင်လိုက်တဲ့အချိန် ဗြုံးကနဲ အနောက်ကနေ လူတယောက် ဟယ်သာနဲ့အတူ လိုက်ဝင်လိုက် တာကြောင့် ဟယ်သာ အရမ်း လန့်သွားတယ် ။
“ ဟေး.....”
“ ဟယ်.....နေခ …... ”
နေခ ဟယ်သာ့ကို ပြုံးပြုံးကြိး ကြည့်နေပါတယ် ။
ပိန်သွားလိုက်တာ...နေခ ရယ် …. ။
ဟယ်သာသည် နေခကို ပြေးဖက်လိုက်တယ် ။
“ နေခ သေပြီ ထင်နေတာ..ဒါမှမဟုတ် နေခက အန်ဒါကာဗာ အေးဂျင့်မို့ ကိုယ်ရောင်ဖျောက်သွားတယ်
လို့ ထင်နေတာ...”
နေခက ဘာဘာညာညာ အသေးစိတ် ဘာမှ ပြန်မပြောဘူး..။ ရှင်းမပြဘူး..။ ဟယ်သာ့ကိုဘဲ တအားဖက်ထားတယ် ။
“ မင်းကို ငါတို့ လွမ်းလိုက်ရတာကွာ....ပြန်ပေါ်လာလို့ အရမ်း ဝမ်းသာမိတယ်....”
“ ငါလဲ မင်းတို့ကို သတိရ စိတ်ပူနေမိတာပါ..”
“ စုဇန်..ရန်ကုန် ရောက်နေတယ် ..”
“ ဟုတ်လား...သွားလည်တာလား...”
“ အင်း...ဘဲ ရသွားပြီ ...”
“ ဟုတ်လား.....”
“ အရမ်းချမ်းသာတဲ့..သူဌေးတယောက် ...”
“ ဟုတ်လား ...”
“ သူတို့ မကြာခင် လက်ထပ်ကြတော့မယ် ...”
နေခ က ဟယ်သာ့ကို ဘာမှ ပြန်မဖြေဘူး ။ ဟယ်သာ့နှုတ်ခမ်းတွေနဲ့ သူ့နှုတ်ခမ်းတွေကို ထိကပ် မိတ်ဆက်လိုက်တယ် ။
ဟယ်သာနဲ့ နေခ အနမ်းတွေ ညင်ညင်သာသာ နဲ့ စလိုက်ကြတယ် ။
ဟယ်သာ့စိတ်ထဲမှာ စူဇန့်ကို သတိရလိုက်မိတယ် ။ စူဇန်လည်း မော်လွင်ထွန်း ဆိုတဲ့ သူ့ကို ချစ်တဲ့ချစ်သူတယောက် ရသွားရတာမို့ အေးချမ်းသာယာတဲ့ ဘဝလေး မှာ ပျော်နေပါပြီ ..။
“ ဧည့်ခန်းကြီးမှာ နေခရယ်..အိပ်ခန်းထဲ သွားကြရအောင်လား.....”
ဟယ်သာက နေခ လက်ကို ဆွဲပြီး အိပ်ခန်းဆီကို လျှောက်သွားလိုက်ပါတယ် ။ ဟယ်သာရဲ့ ကုတင်
ပေါ်မှာ စောစောက စထားတဲ့ အနမ်းတွေကို ပြန်ဆက်ကြတယ် ။ ဟယ်သာလည်း ဒေါ်လေးနန္ဒာနဲ့အတုချောင်း သုံးလိုက် အဖုတ်ချင်း ပွတ်လိုက် ဘာဂျာကိုင်လိုက်နဲ့ဘဲ ဖြေဖျောက်နေခဲ့ရာက သန်မာ
အောင်မြင်တဲ့ လိင်တန်ကြီးကြီးနဲ့ ပြန်ကြုံဆုံရတော့မှာကြောင့် အထူး စိတ်လှုပ်ရှားနေပါတယ် ။
ကုတင်ပေါ်မှာ ဟယ်သာရော နေခရော ကိုယ်ပေါ်မှာ ဘာအဝတ်မှ မရှိကြတော့ဘူး ။
ကမ္ဘာဦးအစက အာဒန်နဲ့ ဧဝတို့ ဧဒင်ဥယဉ်ကြီးထဲမှာ အပူအပင်မရှိ လွတ်လွတ်လပ်လပ် ချစ်ဗြူဟာခင်း
ချစ်တင်းနှီးနှောခဲ့ကြသလို ပါဘဲ ..။
တယောက်နဲ့တယောက် နေရာအနှ့ံ ပွတ်သပ်ကိုင်တွယ်လိုက် နမ်းစုတ်လိုက် နဲ့ လူးလိုက် လှိမ့်လိုက်
နဲ့ လောကကြီးကို တခဏ မေ့ထားလိုက်ကြပြီ ..။ နေခ ခေါင်း ဟယ်သာရဲ့ပေါင်နှစ်လုံး ကြားထဲကို ရောက်သွားတယ် ။ အမွှေး ရှင်းထားလို့ ပြောင်ခုံးမို့နေတဲ့ စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းကြီးကို
နေခ လျာနဲ့ ယက်ပေးနေပြီ ။ ဟယ်သာ နေခရဲ့ ဆံပင်တွေကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဆွဲဆုပ်ပြီး တအားအား အော်ညည်းနေရတယ် ။နေခရဲ့ လက်တဖက်က ဆူတင်းနေတဲ့ ဟယ်သာ့နို့လုံးကြီးတွေကို
စမ်းကိုင်နေတယ် ။ ထောင်ထနေတဲ့ နို့သီးလေးကိုလက်ချောင်းတွေနဲ့ ပွတ်ရင်း နို့အုံကြီးကိုလည်း ဆုပ်ညှစ်တယ် ။ အစိလေးကို သဲသဲမဲမဲ လျာနဲ့ ထိုးကလိပေးတယ် ။ ဟယ်သာ လူးပျံနေအောင်ဘဲ သဘောကျ အရသာတွေ့နေတယ် ။ ဖင်ကြီးတွေ ဘယ်ညာရမ်းခါနေတယ် ။ နို့ကြီးတွေ တုန်ခါနေတယ် ။
နေခရဲ့ လျာက စောက်ဖုတ်အထဲကို အတင်းထိုးမွှေနေတယ် ။ ဟယ်သာ ကယောင်ကတမ်းတွေ အော်ညည်းနေတယ် ။ “ မင်းငါ့ကို မင်းလျာနဲ့ လိုးနေတာလားကွာ..” လို့ ပြောပေမယ့် နေခ လုပ်နေတာတွေကို မငြင်းဆန်ဘူး ။ နေခက ဟယ်သာ့ကို ပက်လက် အနေအထားကနေ မှောက်ခိုင်းလိုက်တယ် ။ ဟယ်သာက မှောက်လိုက်ပြီးတဲ့နောက် ချက်ချင်းဘဲ ဖင်ပူးတောင်း ထောင်ပေးလိုက်တယ် ။ ဖင်နှစ်လုံးကြားက အဖုတ်ကြီးက ပြူးထွက်နေတယ် ။ နေခ အရင်ဆုံး စအိုပေါက်နီနီလေးကို လျာနဲ့ ထိုးဆွပေးလိုက်တယ် ။ အိုးအိုးအားအား အော်သံတွေ ညံသွား
တယ် ။ ဟယ်သာ ထွန့်ထွန့်လူးနေရတယ် ။ နေခ လျာက စအိုပေါက်ကနေ စောက်ဖုတ်ဆီကို ပြောင်းပြီး ထိုးဆွတယ် ။ စအိုပေါက်ကိုတော့ နေခရဲ့ လက်မက ထိုးသွင်းဆွပေးနေတယ် ။ ဟယ်သာ
သိနေတယ်..။ စအိုပေါက်ကို သဲသဲမဲမဲ ဆွပေးနေကထဲက နေခ သူ့ကို ဖင်လိုးတော့မယ် ဆိုတာ ။ ဟယ်သာ့ စအိုပေါက်လည်း နေခ လျာနဲ့ ထိုးကလော် ဆွပေးတာတွေကြောင့် တအားယားလာတယ် ။ စောက်ဖုတ်လဲ ယား ဖင်လဲ ယား ..။ ဟယ်သာ နေခကို လိုးပေးပါတော့လို့ တောင်းဆိုမိရတော့တယ် ။
နေခ ဟယ်သာ့ကို စစချင်း ပက်လက် တက်မှောက် ပုံစံနဲ့ စထည့်တယ် ။ ဟယ်သာလည်း တအား ယားနေပြီ ဆိုတော့ နေခ အပေါ်က ဆောင့်ထည့်သလို သူကလည်း အောက်က ကော့ပင့်ပေး
တယ် ။ ဟယ်သာ့ခြေထောင်တွေကို ပုခုံးပေါ် ထမ်းတင်ပြီးဆောင့်သလို ဟယ်သာ့ခြေထောက်တွေကို စုကိုင်မြှောက်ပြီးအမြောင်းလိုက်ကြီး ပြူ းထွက်နေတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးကို တအားဆောင့်လိုးထည့်ပေးတယ် ။
တော်တော်လေး ကြာအောင် စိတ်ကြိုက် လိုးဆောင့်ပြီးတော့ နေခ သူ့လိင်တန်ကို ဟယ်သာ့အဖုတ်ထဲက ဆွဲနုတ်လိုက်တယ် ။
“ ပုံစံပြောင်းမလို့လား ...ဘယ်လို ပုံစံ နေပေးရမလဲဟင် ...”
“ ဖင်ပူးတောင်း ထောင်ပေးပါလား....”
စောစောကလိုများ စအိုပေါက်ကို ယက်ပေးအုံးမှာ လား လို့ ဟယ်သာ ထင်မိပေမယ့် တကယ်တမ်း နေခက စအိုပေါက်ထဲကို အရေတွေ ရွှဲရွှဲစိုနေတဲ့ သူ့လိင်တန်ချောင်းကြီးကို ဖိသွင်းလိုက်တာကိုကြုံလိုက်ရတယ် ..။ အိုဟင့်..သူ..သူငါ့ဖင်ကိုလိုးနေပြီ....။ဟယ်သာလည်းဖင်ကြီးတွေကို နောက်ကိုကော့ပေးထားပြီးစအိုပေါက်ကိုလည်းကြုံ့ညှစ်မထားဘဲ လျော့ထားပေးလိုက်တယ် ။ နေခရဲ့ လိင်တန် တုတ်တုတ်ကြီး
ဖင်ပေါက်ထဲကို တထစ်ထစ်နဲ့ ဝင်နေတယ် ။
“ အီး...အား......”
ဖြည်းဖြည်းချင်း မှန်မှန် လိုးထည့်နေတယ် ။ ထိုးသွင်းလိုက် ပြန်ဆုတ်လိုက် ..အသွင်းအထုတ်တွေ တိုင်းက ဟယ်သာ့အတွက် ညည်းအော်နေရတယ် ။
စီးကြပ်နေတဲ့ ဖင်စအိုပေါက်ရဲ့ အတွေ့ထူးကို နေခ အရသာတွေ့နေတယ် ။ သိပ်ာကာကြာ မလိုးနိုင်ဘဲ နေခလည်း သုတ်ရည်တွေ တပြုံကြီး ဟယ်သာ့စအိုပေါက်ထဲကို ပန်းထုတ်ပစ်မိသွားပြီး “ ပြီး ”
သွားရတယ် ။
“ အားးးးး”
“ ကောင်းလားဟင် နေခ ...ဟယ်သာ့ဖင်ပေါက်ကို လိုးရတာ ကောင်းလား....”
“ အရမ်းကောင်းတယ် ....”
“ မင်းရော ကောင်းလား..ပြီးလား...”
“ ပြီးတယ်..စောက်ဖုတ်ကို လိုးတုံးက ၂ခါပြီးတယ်.....”
နေခနဲ့ ဟယ်သာ ရေချိ ုးခန်းထဲဝင်ကာ ရေပန်းအောက်မှာ ရေ အတူတူ ချိ ုးလိုက်ကြတယ် ..။ ဟယ်သာက နေခရဲ့ ပေကျံနေတဲ့ လီးတန်..ဂွေးစိနှစ်လုံး ကို ဆပ်ညပာရည်နဲ့ သေသေချာချာ ပွတ်သပ်
ဆေးကြောပေးသလို နေခကလည်း ဟယ်သာရဲ့ စောက်ဖုတ်နဲ့ စအိုပေါက်တို့ကို ကျကျနန ဆေးကြောပေးတယ် ။
ဟယ်သာ ဖျော်တိုက်တဲ့ ကော်ဖီမွှေးမွှေး ခါးခါး တခွက်ကို အရသာ ခံသောက်ပြီး ဟယ်သာနဲ့ ဧည့်ခန်းက ဆိုဖါကြီးပေါ်မှာ အတူတူ ပူးပူးကပ်ကပ် ထိုင်ရင်း အနမ်းတွေ ပြန်စလိုက်ကြမိရာက ဒုတိယအချီ အချစ်လွန်ပွဲလေးတပွဲ ထပ် လုပ်ဖြစ်လိုက်ကြပြန်တယ် ။ ဒီတခါတော့ ဧည့်ခန်းအလည်က ကော်ဇောကြီးပေါ်မှာ ..။
ဒေါ်လေးနန္ဒာ အလုပ်က ပြန်လာပြီ ..။
ဟယ်သာက ဒေါ်လေးနန္ဒာ အံ့သြသွားစေချင်လို့ ဒေါ်လေးနန္ဒာကို ဖုန်း ကြိုဆက်ပြီး နေခ ရောက်နေတဲ့အကြောင်း မပြောဘူး ..။
“ ဒီနေ့ အရမ်း ပင်ပမ်းတာဘဲကွယ်..အလုပ် အရမ်းများတယ် ...”
နန္ဒာဇော်ပိုင် က အိမ်ပေါက်ဝက စောင့်ကြိုနေတဲ့ ဟယ်သာ့ကို ပြောလိုက်တယ် ။
“ ဟယ်သာ အန်တီမောလာမယ် ဆိုတာ သိတယ် ..ဒါကြောင့် အန်တီလာရင် ညစာ အတူတူ စားဖို့ ချက်ပြုတ်ထားတယ် ...”
“ အို..ဟယ်သာရယ်...ဘာတွေများ ချက်ထားလဲ..ဟင်း..ဘိုက်တောင် ဆာလာပြီ ...”
“ ရွှေဖရုံသီး နဲ့ ပုဇွန်....ကြက်ဟင်းခါးသီးကြော် ....ကြက်ကင် ....ဟယ်သာ့ကို ဘယ်သူ ကူပေးသလဲ သိလားဟင် ...”
“ ဟင်..မသိဘူး..ဘယ်သူ လာကူလဲ...”
အခန်းထဲက နေခ ထွက်လာတယ် ။
“ ဟယ်...နေခ...မင်း..မင်း...မသေဘူးနော်....”
ဒေါ်နန္ဒာဇော်ပိုင် အရမ်း အံ့သြသွားပါတယ် ။ ဝမ်းလဲသာတာ အရမ်းဘဲ ..။
“ ညနေစာကို ဟယ်သာတို့ ၃ယောက် ပျော်ပျော်ပါးပါး စားကြရအောင် နော်...ဒေါ်လေး..”
“ အေး..အေး..ဒေါ်လေး ပျော်လိုက်တာကွယ်...ကဲ..ကဲ..ဒေါ်လေး ရေသွားချိ ုးလိုက်အုံးမယ်...နေခရေ..အရမ်း ဝမ်းသာတယ်ကွာ....”
ဒေါ်နန္ဒာဇော်ပိုင် အပေါ်ထပ်ကို တက်ခဲ့ပြီး ရေချိ ုးဖို့ လုပ်တယ် ။ အိပ်ခန်းထဲမှာ သူမ ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်အစားတွေကို တခုပြီးတခု အားလုံး ချွတ်ပစ်လိုက်တယ် ။
ဟူး...ဟော့ရှော့ကောင်လေး ပြန်ပေါ်လာတယ် ..။
ဟယ်သာ့အိမ်မှာ ညအိပ်တုံးက နေခ..ဟယ်သာနဲ့ စူဇန်တို့ သုံးပွင့်ဆိုင် လိုးကြတာကို သူမ ချောင်းကြည့်ခဲ့တာကို ပြန်သတိရ အမှတ်ရလိုက်မိတယ် ။
အဲဒီတုံးက နေခရဲ့ လိင်တန်ချောင်းကြီးကို စူဇန်နဲ့ ဟယ်သာ နှစ်ယောက်ပူးပြီး စုတ်ယက်ပေးခဲ့တာတွေကို ဒေါ်နန္ဒာ မျက်ဝါးထင်ထင် မြင်တွေ့ခဲ့ရတယ် ။ နေခရဲ့ တုတ်ပြီး ရှည်တဲ့ လိင်တန်ကြီးကို ဒေါ်နန္ဒာ စွဲလန်း သဘောကျခဲ့ရသလို နေခက ဟယ်သာနဲ့ စူဇန်ကို ဆောင့်ဆောင့်လိုးပေးတာတွေကိုလည်း မြင်ခဲ့ရတာတွေက ဒေါ်နန္ဒာ့ကို ကာမစိတ်တွေ တအား ဖြစ်ပေါ်
တက်ကြွစေတယ် ..။
ဒီအချိန်မှာ ဟယ်သာ ဒေါ်နန္ဒာ့ ရေချိ ုးခန်း တံခါးကို ဆွဲဖွင့်ပြီး ဝင်လာတယ် ။
“ အိုး..ဟယ်သာ....”
ဝတ်လစ်စလစ် ကိုယ်တုံးလုံးကြီးနဲ့ ဖြူဖြူဖွေးဖွေးကြီး တအား လှနေတဲ့ ဒေါ်လေး နန္ဒာက မလိုဘူး ပြောလည်း မရဘူး ။ ဟယ်သာက ဒေါ်လေးနန္ဒာအနောက်ဖက်ကို သွားလိုက်ပြီး ဆပ်ပြာနဲ့
ပွတ်တိုက်ပေးတယ် ။
“ အန်တီ..ဟယ်သာ ချေးတွန်း ဆပ်ပြာတိုက်ပေးရမလားဟင်....”
“ ရပတယ်...ဟယ်သာရယ်..မလုပ်ပါနဲ့..”
“ ဟင့်အင်း..အန်တီ့ကို ဟယ်သာ ဘယ်လောက် ချစ်သလဲ အန်တီ သိတယ် မဟုတ်လား....အန်တီ့ကို ပြုစုပေးချင်တယ်...”
ဒေါ်နန္ဒာက ရယ်ပြီး..“ သိပါတယ်..ဟယ်သာရယ် ...မင်းလေးကိုလည်း အန်တီက ချစ်ပါတယ်..မင်းလေးနဲ့ မခွဲနိုင်ပါဘူး ...” လို့ ပြောလိုက်တယ် ။ ဟယ်သာက “ အန်တီ အထီးကျန် မဆန်စေချင်ဘူး
အန်တီ့ကို ယောကျ်ား လီး အစစ်နဲ့လည်း ကြုံစေချင်တယ် ...” လို့ ပြောလိုက်တယ် ။
“ ဟယ်..ဟယ်သာ..ဘာတွေ လျှောက်ပြောနေတာလဲ...နားရှက်စရာတွေ...”
“ ဟယ်သာတော့ အန်တီ ပြန်မလာခင် နေခ နဲ့ ၂ချီတောင် ရေရေလည်လည် လိုးဖြစ်သွားတယ် အန်တီ...”
“ အို....ဟယ်သာ..ကြမ်းလှချည်လား....”
ဟယ်သာက ဒေါ်လေးနန္ဒာကို နေခနဲ့ လိုးကြတာတွေ ပြန်ပြောတယ် ။ ပြောရင်းလည်း ဒေါ်လေးနန္ဒာရဲ့ ဖင်တုံးတွေ ကြားထဲ နဲ့ ရင်စိုင်တွေကို ပွတ်သပ်ပေးလိုက်တယ် ..။ ဟယ်သာရဲ့ အပြော
ဟယ်သာရဲ့ အထိအတွေ့တွေကြောင့် ဒေါ်လေးနန္ဒာ စိတ်ပါလာတယ် ။ စိတ်တွေ ထကြွလာတယ် ..။
အိပ်ခန်းထဲကို ထွက်ခဲ့ကြပြီး ဟယ်သာက ဒေါ်လေးကို ကုတင်ပေါ်မှာ ပက်လက်လှဲအိပ်ခိုင်းလိုက်ပြီး ဒေါ်လေးရဲ့ စောက်ဖုတ်ကို ကုန်းယက်ပေးပါတော့တယ် ..။ ဒေါ်လေးလည်း ပထမ မလုပ်ပါနဲ့
ဘာညာနဲ့ တားနေပေမယ့် တကယ်တမ်း ဟယ်သာက သူမ စောက်စိကို လျာနဲ့ကလိပေးတဲ့အချိန်မှာ တအား သဘောကျသွားပါတယ် ။ ကာမစိတ်တွေလည်း ထိန်းလို့ မရအောင်ကို
ပြင်းပြင်းထန်ထန် ထကြွလာရတာကြောင့် “ ရာဘာလီးအတု ” ကို ယူပြီး သူမကို လုပ်ပေးဖို့ ပြောလိုက်ပါတယ် ။
ဟယ်သာက “ အန်တီရယ်..ဘာလို့ ရာဘာအတူချောင်းကို သုံးအုံးမှာလည်း..နေခ ရှိနေတာဘဲ..သူ့ကို လိုးခိုင်းလိုက်မယ်လေ..” လို့ ပြောတော့ ဒေါ်လေးနန္ဒာလည်း....“
အိုး..ရှက်ပါတယ်ကွာ..နေခကိုတော့ မခေါ်ပါနဲ့....” လို့ တားတယ် ..။
မရဘူး..။ ဟယ်သာက နေခကို သွားခေါ်လိုက်တယ် ။
ဒေါ်နန္ဒာ ရှက်လို့ စောင်တထည်ကို ဆွဲခြုံလိုက်တယ် ။
“ ရှက်တယ်ကွာ...”
နေခ ကလည်း မရှက်ပါနဲ့ ဒေါ်လေးရယ်..ကျနော့်ကို ခိုင်းချင်တာ ခိုင်းပါ..” လို့ ပြောလိုက်ရင်း စောင်ကို ဆွဲလှန်လိုက်ပါတယ် ။ အစမှာ တအိုအို တဟင်ဟင် နဲ့ ငြင်းဆန် ရုန်းကန် ပေမယ့် နေခ က စောက်ဖုတ်ကို ကောင်းကောင်း ယက်စုတ် ပေးလိုက်တဲ့အခါ ဒေါ်နန္ဒာမှာ စိတ်ပါလာပြီး နေခ ယက်တာကို ကျေကျေနပ်နပ်ကြီး ခံယူပါတော့တယ် ။ ဟယ်သာလည်း နေခကို ဓေးလေးနန္ဒာကို
လိုးခိုင်းပါတယ် ။ တကယ်တော့ နေခ ဟာ ဒေါ်လေး စိတ်ကူးထဲမှာ လိုးလိုးပေးနေတဲ့ စိတ်ကူးဇာတ်ကောင်တကောင်ပါ ..။
အခုတော့ နေခ လိုးပေးနေတာကို ခံနေရပြီ ..။
သူတို့ သုံးယောက် အပြန်အလှန်တွေ စုတ်ပေးကြ ယက်ပေးကြသလို နေခ လိုးတာကို ဒေါ်နန္ဒာ နဲ့ ဟယ်သာတို့ တလှည့်စီ ခံကြတယ် ။ ဒုတိယအကြိမ် လုပ်တဲ့အချိန် ဒေါ်လေးနန္ဒာ
မရှက်တော့ပါဘူး ။ နေရဲ့ လိင်တန်ကို တအား စုတ်ပေးရင်း ဟယ်သာနဲ့ အတူတူ နေခရဲ့ လိင်တန်အပေါ် တက်ထိုင်ပါတော့တယ် ..။ ယောကျ်ားလီးနဲ့ မကြုံဘူးဘဲ သူမဖါသာ တကိုယ်တည်း
ဆာလောင်လို့ ရာဘာဒုတ်နဲ့ ဖြေဖျောက်နေရတဲ့ အပျိုကြီးတယောက် ခုတော့ နေခ နဲ့ စိတ်တိုင်းကျ ခံစားလို့ အဆင်ပြေသွားပါပြီ ..။
အယ်လ်ဆာ့ကို အကျဉ်းကျနေတုံးက ကူညီရင် ဘာတွေ ညာတွေ လုပ်ကိုင်ပေးမယ် လို့ နေခ ဂတိပေး ထားခဲ့တာတွေ အားလုုံးကို အယ်လ်ဆာ နေခဆီက ရတယ် ။
အယ်လ်ဆာ့ကို နံမည်ပြောင်း ..နဂိုနေတဲ့ ကယ်လီဖိုးနီးယား ပြည်နယ်ကနေ ဝေးကွာတဲ့ ပြည်နယ်တခုကို ရွှေ့ပေးတယ် ။ ဂတိအတိုင်း ငွေတွေ ပေးတယ် ။ တနေ့ အယ်လ်ဆာ့ဆီကို နေခ
ဖုန်းဆက်တယ် ။
အယ်လ်ဆာတို့ အရမ်းကြောက်လန့်နေရတဲ့ ကားလို့စ်အတွက် စိုးရိမ်ဖို့ မလိုတော့တဲ့အကြောင်းပါ ။
ကားလို့စ် ကို သူတို့ အက်ဖ်ဘီအိုင် အဖွဲ့ကြီးက အသေရမိလိုက်တာကြောင့် လို့ ပြောပြပါတယ် ။
အယ်လ်ဆာ နေခဆီက အဲဒါတွေတင် မကဘဲ သူမ တပ်မက်မောတဲ့ နေခရဲ့ လိင်တန် တုတ်တုတ်ထွားထွားကြီးကိုလည်း စိတ်တိုင်းကျ ရရှိလိုက်ပါတယ် ။ နေခက အယ်လ်ဆာ့ကို အယ်လ်ဆာ
လိုချင်တဲ့ပုံစံအတိုင်း တဝကြီး နေ့ရောညပါ လုပ်ကိုင်ပေးခဲ့တယ် ။
မကြာခင် နေခ ဆန်ဖရန်စစ်စကိုမြို့ ကနေ ပျောက်ကွယ်သွားပါတယ် ။ နေခက ဟယ်သာ..ဒေါ်လေးနန္ဒာတို့ကို သူ ခရီးသွားမယ့်အကြောင်း နုတ်ဆက်သွားခဲ့ပါတယ် ။ ဘယ်ကိုသွားမလဲ
ဘာအတွက်လဲကိုတော့ နေခက မပြောသွားပါဘူး ။
ပြီးပါပြီနေခ သွပ်ပုံးလေးထဲက အရသာမရှိတဲ့ ဆန်ပြုတ်ကို ကြိုးစားပြီး အကုန်မော့သောက်လိုက်တယ် ။
ဒီအကျဉ်းကျနေတဲ့ ဘဝကနေ လွတ်မြောက်ဖို့က ခွန်အားရှိဖို့လိုအပ်တယ် ဆိုတော့ အစားတော့စားထားမှ ...။
သူ့ကို လာလာ ဆန်ပြုတ်နဲ့ ရေ ပို့ပေးတဲ့ အယ်လ်ဆာ ဆိုတဲ့ ကောင်မလေး ကို ထပ်ပြီး သိမ်းသွင်း
ကြည့်ရမယ် . .။ ဒီကောင်မလေး ကြည့်ရတာ သူ့ပေါင်ကြားက ငပဲဒုတ်ကို တော်တော် စိတ်ဝင်စားတယ် ။ ဆာလောင် လိုလားနေပုံရတယ် ။ လုပ်နေကျအတိုင်း လေထဲကို လက်သီးထိုး ခြေနဲ့ ကန်တဲ့ကိုယ်
ခံပညာ လေ့ကျင့်ခန်းတွေ ဖိလုပ်ပြီး အရေးကြုံလာလို့ ရန်သူကို တိုက်ခိုက်ရင် အရင်လိုဘဲ သွက်လက်မြန်ဆန်ဖို့..ထိုးနှက်ချက်တွေ အားပါဖို့သူ လေ့ကျင့်တယ် ။
ဟော..ခြေသံကြားတယ် ...။ အယ်လ်ဆာ ဆန်ပြုတ်နဲ့ ရေ လာပို့ပြီ ထင်တာဘဲ ..။
ခြောက်ကနဲ အသံနဲ့ မီးဝါကျင်ကျင်လေး လင်းလာတယ် ။ လာပြီ....။ အယ်လ်ဆာ ...။
ဒီနေ့ အယ်လ်ဆာသည် အဖြူရောင် အကျ ႌပွပွကြီး ဝတ်လာတယ် ။ ရင်ဘတ်မှာ ပန်းပွင့်တွေ ဒီဇိုင်းနဲ့..။ အထဲမှာ ဘရာစီယာ ပါပုံမရဘူး...။ ရင်စိုင်တွေ တချက်တချက် လှုပ်သွားတာ နေခ မြင်ရတယ် ။
အောက်က ဂျင်းဘောင်းဘီ အနက်ကလည်း ကျပ်လွန်းတယ် ။ ပေါင်လုံးတွေ တင်ပါးကြီးတွေကို ပီပီပြင်ပြင် မြင်ရတယ် ။
“ ဟိတ်..ကိုလီးရှည် ...”
စပင်းနစ်ရှ်စကားနဲ့ သူ့ကို ခေါ်လိုက်တဲ့ အယ်လ်ဆာ က ပြုံးစိစိနဲ့..။
“ ဘာလဲ အယ်လ်ဆာ..မင်း စဉ်းစားပြီးပြီလား....ငါ့ကို လွှတ်ပေးဖို့...”
သံတိုင်တွေနား ကပ်ပြီး အယ်လ်ဆာ့ကို တိုးတိုးလေး မေးလိုက်တယ် ။
အယ်လ်ဆာက သူမရဲ့ နှုတ်ခမ်းနီရဲရဲ ဆိုးထားတဲ့ နှုတ်ခမ်းလေးမှာ လက်ညှိုးကပ်ပြီး...“ ရှူး...တိုးတိုးမင်း သိထားဖို့က ဒီမှာ ငါ တယောက်ထဲ မဟုတ်ဖူး..အစောင့်ချထားတဲ့ ၂ယောက် အပေါ်ထပ်မှာ အမြဲ
ရှိနေတယ် ...ကြားသွားရင် ငါပါ အချုပ်ခန်းထဲ ရောက်သွားမှာ.....” လို့ တိုးတိုးလေး ပြောလိုက်တယ် ။
“ ကင်မရာ တပ်မထားဘူးလား...”
အယ်လ်ဆာက ခေါင်းခါယမ်းပြတယ် ။
( NO ).....
“ ကူညီပါ.. အယ်လ်ဆာ..ရယ်..မင်းကို ငါ ငွေတွေ အများကြီး ပေးမယ်...မင်း အိုင်ဒင်တတီ ကိုလည်း ပြောင်းပေးမယ်...မင်းကို ကားလို့စ် ဘာမှ ဒုက္ခမပေးနိုင်အောင် ငါ ကာကွယ်ပေးမယ် ...ဘယ်လိုလဲ..”
လို့ သူ ထပ်ပြောလိုက်တယ် ။
အယ်လ်ဆာက “ အပေါ်က အစောင့်ကောင်တွေ ရှိနေသရွေ့ ငါ ဘာမှ မလုပ်နိုင်ဘူး...မင်း ငါ့ကို တ
ကယ် အဲလို လုပ်ပေးမှာလား...ငါဘယ်လို ယုံရမလဲ....မင်း ညာတာဖြစ်နေရင်ကော.....” လို့ ပြန်ပြောလာတော့ အယ်လ်ဆာ စိတ်ပါနေပြီ ဆိုတာ သူ သိလိုက်တယ် ။
“ ငါ မင်းကို တကယ် ပြန်ကြည့်မှာပါ..မင်း ဒီအချုပ်ခန်းကိုလည်း ဖွင့်ပေးစရာ မလိုဘူ …. တခုဘဲ လုပ်ပေးရမှာ..ဟောဒီ ဖုန်းံပါတ်လေးကို ဆက်ပေးလိုက်..ဒီနေရာရဲ့ လိပ်စာကို ပြောပြလိုက်..ဒါဘဲ....လုပ်ပါ
မင်းကို ငါ ဒေါ်လာ သိန်းနဲ့ ချီပြီး ပေးမယ်...နံမည်..အိုင်ဒီလဲ ပြောင်းပေးမယ်....စိတ်ချပါ အယ်လ်ဆာ...
ငါ ကျေးဇူး မမေ့ပါဘူး ...”
“ ကောင်းပြီလေ ..ငါ အခြေအနေ ကြည့်ပြီး လပ်မယ် ..ခိခိ ….မင်း ဒါတွေကို ဘယ်လိုထင်လဲ...”
အယ််လ်ဆာက သံတိုင်တွေနားကို တိုးကပ်လာပြီး သူ့လက်တဖက်ကို ဆွဲယူလိုက်တယ် ။ ဆူကော့လုံးဝန်းတဲ့ ရင်စိုင်တွေ အပေါ်ကို သူ့လက်ကို တင်ပေးလိုက်တယ် ။
တင်းမာဖီးထနေတဲ့ ရင်သားတွေကို သူ ကိုင်ညှစ်နေမိရသည် ။
“ အရမ်းကောင်းတာဘဲ အယ်လ်ဆာရယ် ဟူး...”
“ ကြိုက်လား....”
“ စို့မလား....”
“ အင်း..စို့မယ်....”
အယ်လ်ဆာက အကျ ႌပွကြီးကို လှန်လိုက်တယ် ။ တကယ့်ကို ထွားတဲ့ နို့ကြီးနှစ်လုံးကို အားနည်းတဲ့မီးရောင်လေးအောက်မှာ ဖြူဖြူ ဝင်းဝင်းကြီး တွေ့လိုက်ရတယ် ။
သံတိုင်တွေ ကြားထဲကို တိုးကပ်ပေးလိုက်တဲ့ နို့ကြီးတလုံးရဲ့ နို့သီးလေးကို ငုံဟတ် စို့လိုက်တယ် ။
အယ်လ်ဆာ မျက်လုံးလေး ပိတ်ပြီး ခံနေတယ် ။ တဖက်ပြီးတော့ နောက်တဖက် ...။
“ အင်း..အင်း...အင်း...”
အယ်လ်ဆာ ညည်းတယ် ...။
“ အင်း....တော်ပြီ...မင်း...မင်းရဲ့ဟာ...ခဏ ပြပါအုံး....”
သူ့ပေါင်ကြားကို လှမ်း စမ်းရင်း ပြောလိုက်လို့ ဘောင်းဘီကို အမြန် ချွတ်ပေးလိုက်ရတယ် ။ ကြည့်ရတာ အယ်လ်ဆာသည် သူ့ငပဲဒုတ်ကို စွဲလမ်း သဘောကျနေတာ ကြာပြီ ထင်တာဘဲ ။ တောင်မတ်နေတဲ့ သူ့ငပဲဒုတ်ကို အယ်လ်ဆာက အငမ်းမရ ဆုပ်ကိုင် ပွတ်သပ်တယ် ။
ဒီအတိုင်းဆိုရင် သူ့လွတ်မြောက်ရေးအတွက် အယ်လ်ဆာသည် ကူညီဖို့ အလားအလာ ရှိပြီလို့ စိတ်ထဲ
မှာ တွေးနေသည် ။
“ ဟင်း..တအားကြီးပြီး ရှည်တယ်ကွာ....မင်းဒစ်က လူမဲတယောက်ရဲ့ ဒစ်လိုဘဲ...”
အယ်လ်ဆာသည် အားမလိုအားမရ ဖြစ်လာပုံနဲ့ ဆတ်ကနဲ ထိုင်ချလိုက်ပြီး သူ့ငပဲဒုတ်ကို ငုံကာ စုတ်လိုက်ပါတယ် ။ ပြွတ်ပြတ်..ပြွတ်ပြတ် နဲ့ အသံတွေ ထွက်လာတယ် ..။ အယ်လ်ဆာသည် သည် ငပဲဒုတ်ကို ဘယ်တုံးထဲက အခုလို စုတ်ပစ်လိုက်မယ်လို့ မှန်းထားသလဲ မသိဘူ ..။ လောဘတကြီးကိုစုတ်နေတာ ...။
“ ဟေး..အယ်လ်ဆာ..ကြာလှချည်လား....ဘာလုပ်နေသလဲ.....”
အပေါ်ထပ်က အော်မေးလိုက်တဲ့ အသံကြောင့် အယ်လ်ဆာ သည် ကမန်းကတန်း ငပဲဒုတ်ကို ပါးစပ်
ထဲက ထုတ်ပစ်လိုက်ပြီး မတ်တပ် ထရပ်တယ် ။ သူ့ကို တိုးတိုးလေး..“ မင်း..ဂတိတည်ပါစေ....ငါ ကြိုးစား
ကြည့်မယ်....” လို့ ပြောသွားတယ် ။ လှေခါးပေါ် တဒုံးဒုံး ခြေသံပြင်းပြင်းနဲ့ ပြန်တက်သွားတဲ့ အယ်လ်ဆာ ပေးသွားတဲ့ ဝေဒနာက တိုးလို့တန်းလန်းကြီး ကျန်ခဲ့နေတယ် ။ ငပဲဒုတ်ကြီး မတ်မတ်ထောင်လို့ သူ ကျန်ခဲ့တယ် ..။ အယ်လ်ဆာ ..ကုညီပါစေ …. ။
ဟယ်သာ အန်တီနန္ဒာ အလုပ်ထွက်သွားပြီးတဲ့အချိန် မီးဖိုခန်းထဲက ကော်ဖီစားပွဲမှာ ဂျမေကာ ဘလူးမောင်တိန် ကော်ဖီခါးခါး တခွက်ကို အရသာခံသောက်ရင်း စူဇန်ရဲ့ မြန်မာပြည် ရန်ကုန်မှာ လုပ်မယ့် မင်္ဂလာဆောင် လုပ်မယ့်ဆီကို သွားရောက်မယ့်ကိစ္စကို စဉ်းစားနေတယ် ။
စူဇန့် မင်္ဂလာပွဲကို အန်တီနန္ဒာတို့မိသားစုတွေနဲ့ သွားကြတဲ့အခါ စူဇန့်အတွက် ထိုက်ထိုက်တန်တန်
လက်ဆောင် တခုခု ယူသွားချင်တယ် ။
ဟယ်သာ ဒီအတွက် မိုင်၅၀ လောက် ဝေးတဲ့ နေရာကို သွားရမယ် ။
အင်း...အခုဘဲ သွားလိုက်မယ် ..။
ဟယ်သာ အိမ်နေရင်း ဝတ်ထားတဲ့ ဂျင်းဘောင်းဘီ အစုတ်နဲ့ အနက်ရောင် တီရှပ်နဲ့ ကားဂိုဒေါင်ဆီ
ကို လျောက်သွားလိုက်တယ် ။ ကားသုံးစီး ဆန့်တဲ့ ကားဂိုဒေါင်ထဲမှာ အန်တီနန္ဒာ့ မာစီးဒီး ဂျီအယ်လ်ကေ ကားအဖြူလေး နဲ့ စူဇန်ရဲ့ “ နင်ဂျာ” ရှိနေတယ် ။ နင်းဂျားကို စူဇန် မစီးဖြစ်တော့
ပေမယ့် ဂိုဒေါင်ထဲမှာ ရိုရိုသေသေ သိမ်းထားတယ် ။ အုပ်ထားတဲ့ ကင်းဘတ်စကို ဖယ်လိုက်တယ် ။
နင်ဂျာ ပေါ် တက်ခွလိုက်ပြီး စက်နှိုးလိုက်တယ် ။ ဒရူးဝေါ ဆိုတဲ့ အသံက အားပါလှတယ် ။
ဟိုင်းဝေးလမ်းမကြိးပေါ်မှာ နင်ဂျာ အားမာန်အပြည့်နဲ့ လေဟုန်ကို ခွဲလို့ ပြေးနေတယ် ။
ဟယ်သာလည်း ဘိုက် မစီးတာ ကြာပြီ ။ အရှိန်ပြင်းပြင်းနဲ့ ကားတွေကို ရိပ်ကနဲ ရိပ်ကနဲ ဖြတ်ကျော်
နေတယ် ။ နင်ဂျာလေးက အားကောင်းတုန်းဘဲ ...။
မြို့လေးထဲကို ဝင်လာတော့ စားသောက်ဆိုင်တန်းလေးတွေကို စတွေ့ရတယ် ။ ပီဇာဆိုင်..ဟမ်ဘာဂါဆိုင်
အမှတ်တရပစ္စည်းအရောင်းဆိုင်...။ ဟော..ရှေ့မှာ တွေ့ပြီ ။
မော်တော်ဆိုင်ကယ် ပြင်တဲ့ ဆိုင် ။
ဆိုင်ကယ်အစုတ်တွေ တန်းစီပြီး ရပ်ထားတဲ့ဘေးမှာ နင်ဂျာကို ထိုးဆိုက်လိုက်တယ် ။
ဆိုင်ထဲကို လှမ်းကြည့်လိုက်တယ် ။
ကပ်စတန်မာ ဘယ်သူမှ မရှိနေဘူး ။ အိုလွန်းတဲ့ မိန်းမကြီးတယောက် ဘဲ ရှိနေတယ် ။ မိန်းမကြီး က
ငယ်ငယ်တုန်းက ဟော့ရှော့တယောက် ဖြစ်ခဲ့မယ် ထင်တာဘဲ ..။ လက်နှစ်ဖက်မှာ ဂိုဏ်းတက်တူးတွေ
အပြည့်ထိုးထားတယ် ။ အခုတိုင် လည်ပင်းမှာ ဘိုက်ကာဂိုဏ်းတချိ ု့ရဲ့ တံဆိပ် ဆွဲပြားတွေကို ဆွဲထားဆဲဘဲ ..။
“ ဟိုင်း.........ကယ်သီ …. နေကောင်းလား....”
အဖွားကြီးက မော့ကြည့်တယ် ။
“ ဟိုင်း..ကောင်းပါတယ်..မင်းရော..ဘယ်လိုလဲ....” လို့ ပြန်မေးတယ် ။
“ မင်း ငါ့ကို မှတ်မိလား...ကယ်သီ.....”
ကယ်သီက ပြုံးတယ် ။
“ မှတ်မိတာပေါ့..ဟယ်သာ..မင်းကို ငါ ထိန်းလာတာဘဲ....”
“ ငါ့အဖေ ပေးထားတဲ့ဟာ ငါ လာယူတာ...မင်းမှာ အဆင်ပြေလား...”
“ ပြေတယ်..ခဏစောင့်..ဟယ်သာ....”
အဖွားကြီး ဆိုင်ခန်းထဲ တုန်ချိချိနဲ့ လျှောက်ဝင်သွားတယ် ။ ဟယ်သာလည်း ဆိုင်လေးရှေ့က ဟာလီ
ဆိုင်ကယ်တွေကို ငေးကြည့်နေတယ် ။ တချိန်က အင်အားကောင်းလှတဲ့ သူ့အဖေနဲ့ “ ရိုးလင်းသန်း
ဒါး ” အဖွဲ့တွေတော့ ထောင်ထဲမှာ ရောက်နေကြပြီ ဆိုတာ တွေးနေမိတာ ..။
အဖွားကြီး ပြန်ထွက်လာတယ် ။ လက်ထဲမှာ ကျောပိုးအိတ်အနက်တလုံး ပါလာတယ် ။
ကျောပိုးအိတ်မှာ ( စမစ် အန် ဝက်ဆန် ) လို့ အဖြူရောင် စာတန်းလေး ပါတယ် ။ ဟယ်သာ ဇစ်ကို
ဖွင့်ကြည့်တော့ ဒေါ်လာ၁ဝဝတန် အထုပ်တွေ အပြည့် ရှိနေတယ် ။
“ သိုင့်သ် ..ကယ်သီ ...”
အဖွားကြီးက မျက်ရည်ဝဲနေပြီး“ ယူအာဝဲလ်ကမ်းမ် ဘေဘီ...” လို့ တုန်တုန်ရီရီ အသံလေးနဲ့ ပြောတယ် ။
“ဘိုင်း..ကယ်သီ....” နင်ဂျာပေါ်ခွတက်ပြီး စက်နှိုးရင်း နှုတ်ဆက်လိုက်တယ် ။.
အဖွားကြီးက “ ဘိုင်း ..ဟယ်သာ...” လို့ ပြန်နုတ်ဆက်ရင်း လက်ပြကာ ကျန်ခဲ့တယ် ။
( စူဇန့်အတွက် မင်္ဂလာလက်ဆောင် ရပြီ ….. )
ဟိုင်းဝေးလမ်းမကြီးပေါ်မှာ နင်ဂျာကို အမြန်စီးရင်း ဟယ်သာ စိတ်ထဲက ပြောလိုက်တာ …. ။
Henry Chan ..Oakland China Town မှာ ရောက်နေတယ် ။ Henry Chan နေ့လည်စာ မစားရသေးဘူး ။ ဘိုက်ဆာလွန်းလို့ ကြုံရာ ဘာဖြစ်ဖြစ် စားမယ်လို့ စိတ်ကူးထားတယ် ။ Oakland China Town က သိပ်မကြီးပေမယ့် စားစရာဆိုင်တွေက အရမ်းများတယ် ။ ခေါက်ဆွဲဆိုင် တဆိုင်ထဲ ဝင်လိုက်တယ် ။ အရေးထဲ ဆာပါတယ် ဆိုမှ ခေါက်ဆွဲဆိုင်က စားပွဲထိုးတွေ တယောက်မှ သူ့ကို ဘာစား
မလဲ လာ မမေးကြဘူး ။
Henry Chan အရမ်းဆာနေပြီ ။ စိတ်မရှည်တော့ဘူး ။ စားပွဲထိုးတယောက်ကို လှမ်းခေါ်တယ် ..။ ခေါက်ဆွဲပြုတ် တပွဲ နဲ့ ဘဲကင် တစိတ် မှာလိုက်တယ် ။ ဘီယာတလုံးရော ..။
ဖုန်းမြည်လာတယ် ။ Henry Chan ဆတ်ကနဲ တုန်သွားတယ် ။ သူ့ကိုယ်ပေါ်မှာ ဖုန်း သုံးလုံး ရှိနေတယ် ။ အခု မြည်တဲ့ ဖုန်းက မမြည်တာ သုံးလ မကတော့ဘူး ။ ဒီဖုန်းကို သီးသန့် ပေးထားတဲ့ အေးဂျင့်က ပျောက်နေတယ် ။ ဒီဖုန်းနံပါတ်ကို သူတယောက်ထဲ ခေါ်ဖို့ ပေးထားတာ ..။
Henry Chanသည် FBI ( အထူး စုံစမ်းစစ်ဆေးရေး ဗျူ ရို )က အသွင်ယူထားတဲ့ စုံထောက် တယောက် ပါ ။ သူက လှို့ဝှက်သိပ်သည်းစွာနဲ့ အသွင်ယူထားတဲ့ အေးဂျင့်တွေ အကူအညီ လိုအပ်လို့ ရှိရင် ဆက်သွယ်နိုင်ဖို့ ထားထားတဲ့ ကြားခံ လူတယောက် ဖြစ်ပါတယ် ။ အသွင်ယူထားတဲ့ အေးဂျင့်တွေ အနေနဲ့ သူတို့ စုံစမ်း သိရှိလို့ ရတာတွေကို ဌာနချ ုပ်ကို တင်ပြချင်ရင် ဖြစ်ဖြစ် အကုအညီ လိုအပ်ရင် ဖြစ်ဖြစ် ဌာနချ ုပ်ကို တိုက်ရိုက် ဆက်သွယ်ဖို့ ဆိုတာက မလွယ်ကူကြပါဘူး ။ သူတို့ဟာ လူဆိုးဂိုဏ်းတွေ ထဲမှာ လူဆိုးတယောက် အဖြစ်နဲ့ ဟန်ဆောင်ကာ ဝင်ရောက် လုပ်ကိုင်နေကြရတာကြောင့် သူတို့ရဲ့ ဖုန်းတွေကနေ အက်ဖ်ဘီအိုင် ဌာနချ ုပ်ကို ခေါ်ပါရင် အင်မတန်မှ အန္တရာယ် များလှပါတယ် ။
Henry Chan ကတော့ တရုတ်တန်းက သာမန် အလုပ်သမားလိုလို ပွဲစားလိုလို ယာဉ်မောင်းလိုလို စုတ်စုတ်နိုတ်နုတ် နဲ့ လူတယောက်မို့ သူ့ဆီကို ဖုန်းခေါ်ရင် သာမန် မိတ်ဆွေတယောက်ဆီကို ခေါ်တာဘဲလို့ ထင်နိုင်တယ်လေ ..။
မော်တော်ဆိုင်ကယ်၈ိုဏ်းတွေကို အသွင်ယူ ( Under Cover )ပြီး ထိုးဖေါက်ဝင်ရောက် စုံစမ်းနေတဲ့ အေးဂျင့် နေခ က သူ စုံစမ်းလို့ ရတာတွေကို ဌာနချုပ်ကို Henry Chan
ကနေ တဆင့် တင်ပြခဲ့ပါတယ် ။ Henry Chanက သူ ဖြစ်စေချင်တာတွေကို လုပ်ကိုင်ပေးခဲ့တယ် ။ ကုန်လှောင်ရုံမှာ တရုတ်ပြည်မကြီးက ခိုးသွင်းလာတဲ့ မိန်းကလေးတွေ ပါတဲ့ ကွန်တိန်နာကြီးနဲ့
ဂရင်းးရယ်ဂင် ဂိုဏ်းသားတွေကို ၀ိုင်းဝန်း ဖမ်းဆီးတဲ့ အခါမှာ အေးဂျင့် နေခဟာ ယုတ္တိရှိစေဖို့နဲ့ သူ့ကို အေးဂျင့်တယောက်မှန်း မသိစေဖို့ ဂရင်းဒရယ်ဂင်တွေနဲ့ အတူတူ ရှိနေရပါတယ် ။
သွားရောက် ဖမ်းဆီးတဲ့ အက်ဖ်ဘီအိုင်တွေ နဲ့ ရဲတွေ အနေနဲ့ သူတို့ သွားဝိုင်းတဲ့ လူဆိုးတွေ ထဲမှာ သူတို့ ဖက်က အေးဂျင့်တယောက် ရှိနေတယ် ဆိုတာ သိထားပေမယ့် ဘယ်သူဘယ်ဝါ ဘယ်လိုပုံစံ ဆိုတာ မသိကြပါဘူး ။ အချင်းချင်း မှားယွင်းစွာနဲ့ ပစ်ခတ်မှုတွေ ဖြစ်နိုင်တာကြောင့် အသွင်ယူအေးဂျင့် အနေနဲ့ မိမိ ဖါသာ သတိထား ရှောင်ရှားဖို့ ပစ်ခတ်မှုမှာ ထိပ်တိုက် ရင်ဆိုင်မှု မလုပ်ဖို့ ကြိုတင် မှာကြားခဲ့ပါတယ် ။
ကုန်လှောင်ရုံ ဖမ်းဆီးမှု ဖြစ်ပြီး မကြာခင် နေခ ဆက်သွယ်လာလိမ့်မယ်လို့ Henry Chan က ယူဆပေမယ့် နေခက ဆက်သွယ် မလာပါဘူး ။ နေခ တယောက် သေသွားပြီလား လို့တောင် အေးဂျင့်
Henry Chan ရော ဌာနချုပ်ကပါ ထင်လိုက်ကြပါတယ် ။ အခု သုံးလကျော်အကြာမှာ နေခ တယောက်ထဲ ခေါ်တဲ့ ဒီနံပါတ် က ခေါ်လာလို့ Henry Chan တုန်ခါသွားရအောင်ကို အံ့သြသွားတာပါ ။
ဖုန်းကို စိတ်လှုပ်ရှားစွာနဲ့ ကောက်ကိုင် ထူးလိုက်တော့ နေခ အသံ မဟုတ်ဘဲ မိန်းမတယောက် အသံ ဖြစ်နေပါတယ် ။
ဒီ မိန်းမ က အင်္ဂလိပ်လို သိပ် မတတ်တဲ့အပြ်င စကားလည်း အရမ်းဝဲတယ် ။ စပင်းနစ်ရှ် စကားနဲ့လည်း ညှပ်ပြောတယ် ။ Henry Chan က စပင်းနစ်ရှ် လည်းတတ်တဲ့အပြင် အင်မတန်မှ ပါးနပ်တဲ့
အေးဂျင့်တယောက်မို့ ဒီမိန်းကလေး ဘာပြောချင်တယ် ဆိုတာကို သဘောပေါက်တယ် ။ သိလိုက်တယ် ။
ဒီမိန်းမ ပြောချင်တာက မင်းတို့ လူ အဖမ်းခံထားရတယ်...ဒီလိပ်စာမှာ ရှိနေတယ်..လက်နက်ကိုင်၂ယောက် ရှိနေတယ် ...ဆိုတာ Henry Chan သဘောပေါက်တယ် ။
သေပြီ ထင်နေတဲ့ အေးဂျင့် နေခ မသေဘူး ။
ချက်ချင်းဘဲ ဆန်ဖရန်စစ်စကို ဌာနချ ုပ်က အထူး စစ်ဆင်ရေး အဖွဲ့နဲ့ Henry Chan ဆက်သွယ်လိုက်တယ် ။
နေခကို ချက်ချင်း ကယ်ထုတ်ဖို့ အစီအစဉ်တွေ ဆက်တိုက် လုပ်ကြမည် ။
အယ်လ်ဆာသည် သူမနဲ့ အတူ ရှိနေတဲ့ ဂိုဏ်းသား နှစ်ယောက် အလစ်မှာ အောက်ထပ် မြေတိုက်ထဲက ဖမ်းထားတဲ့ အကျဉ်းသား အတွက် ဖုန်းခေါ်ပေးလိုက်တယ် ။
အယ်လ်ဆာ ရမ်းသမ်းပြီး စမ်းလိုက်တာပါ ။ ဒီမြေတိုက်ထဲက ကိုလူချောကို အယ်လ်ဆာ သဘောကျမိခဲ့တာ တော်တော်ကြာပြီ ။ သူ့ရဲ့ အောင်မြင်တဲ့ လိင်တန်ချောင်းကြီးကိုုလည်း စွဲမက်ခဲ့ရတယ် ။
အခုတော့ မနေနိုင်ဘဲ စုတ်တောင် စုတ်ပစ်လိုက်မိတယ် ။ သူက သူ့ကို ကူညီရင် ငွေတွေ တပုံကြီး ပေးမယ်..အိုင်ဒင်တတီ လဲ ပြောင်းပေးမယ် လို့ တဖွဖွ အာမခံတယ် ။ အယ်လ်ဆာ ယုံသလိုဘဲ ။
ဘာဘဲ ဖြစ်ဖြစ် ကားလို့စ်လိုကောင်ရဲ့ ဆီမှာ မနေလိုတော့ပါဘူး ။ ပြေးဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်ပြီ ။ တခုဘဲ ..။ ဟိုကောင်ကို လာကယ်ရင် ပစ်လား ခတ်လားတွေ ဖြစ်ရင် အချောင် ကြားက ကျည်ဆံမှန်
နိုင်တယ် ။ ဒါဘဲ ကြည့်ရှောင်ရမယ် ။ ဟိုနှစ်ကောင် တယောက်က ရေချိ ုး တယေက်က ချီးပါနေတုံး ဖုန်း အမြန် ဆက်လိုက်တယ် ။ အပေါ်ဆုံးထပ်ကို တက်ပြီး အိမ် ပတ်ဝန်းကျင်ကို မျက်စိ ကစားလိုက်တယ် ။ ခုထိတော့ ဘာမှ မထူးသေးဘူး ။ လူစိမ်းတွေ မြင်ရင်တော့ လာကယ်ကြပြီ ဆိုပြီး လုံခြုံတဲ့ တနေရာရာမှာ ပုန်းလိုက်မယ် လို့ ပြင်ထားတယ် ။ စိတ်တွေတော့ အရမ်း လှုပ်ရှား
နေတယ် ။
နေခ လည်း အယ်လ်ဆာ သူ့ကို ကူညီမယ် လို့ မျှော်လင့်နေမိတယ် ။ Henry Chan နဲ့ အဆင်ပြေပါစေ..ဌာနချု ုပ်က အထူးအဖွဲ့တွေနဲ့ လာကယ်ပါစေ..ဆုတောင်းနေတယ် ။
အပေါ်ထပ် ကြမ်းပြင်က တကျွိ ကျွိ နဲ့ လမ်းလျှောက်သံသဲ့သဲ့ ကြားနေရတယ် ။ တချက်တချက် ရယ်သံတွေ ကြားရတယ် ။ အယ်လ်ဆာ ပြောပြတာတော့ အစောင့် ၂ယောက် ရှိတယ် တဲ့ ။
မျက်စိကိုဖွင့်..နားကို စွင့်နေမိတယ် ။
ငွေထုပ်တွေ အပြည့်အသိပ် ပါတဲ့ ကျောပိုးအိတ်ကို လွယ်ထားရင်း ဆိုင်ကယ်ကို အမြန်စီးနေတဲ့ ဟယ်သာသည် ထောင်ထဲရောက်နေတဲ့ အဖေ ကူးပါးကို စိတ်ထဲက ကျေးဇူးတင်လိုက်တယ် ။
ကူးပါးက သူ က မကောင်းမှု ဒုစရိုက်တွေ အရမ်းကို လုပ်နေတဲ့လူမို့ တနေ့ကျရင် အခုလိုဘဲ ထောင်ထဲရောက် အိမ်တွေ ဆိုင်တွေ သိမ်းခံရနိုင်တယ် ဆိုတာ သိလို့ သမီး ဟယ်သာအတွက် သူပိုင်
ဆိုင်တာတွေကို သူ့နံမည်နဲ့ မဟုတ်တဲ့ နေရာတွေမှာ ထားထားပေးတယ် ။ တနေ့ ဟယ်သာ လိုအပ်လာရင် သုံးစွဲဖို့ ။
ဒီငွေတွေနဲ့ဆိုရင် မြန်မာပြည်က စူဇန်ရဲ့ မင်္ဂလာဆောင်ကို သွားရင် မျက်နှာ မငယ်ရတော့ဘူး ။ စူဇန်တို့ မင်္ဂလာလက်ဖွဲ့ကို အကောင်းစား ဝယ်ပေးနိုင်ပြီ လို့ ဟယ်သာ တွေးနေတယ် ။ စူဇန်တို့နဲ့
လည်း မြန်မာပြည်အနှံ့ လျောက်လည်မည် လို့လည်း တွေးနေတယ် ။
ကားတွေကို တစီးပြီး တစီး ကျော်တက်ရင်း ဟယ်သာ နင်ဂျာကို အရှိန်တင်လိုက်တယ် ။
ကားတွေ ရိပ်ကနဲ ရိပ်ကနဲ နောက်မှာ ပြတ်ကျန်ခဲ့တယ် ။
နောက်ကြည့်မှန်ထဲကို အမှတ်မထင် ကြည့်လိုက်မိတော့ သူ့အနောက်မှာ ဆိုင်ကယ် လေးစီးလောက် အရှိန်ပြင်းပြင်းနဲ့ လိုက်လာတာ တွေ့လိုက်ရတယ် ။
ဟယ်လ်မက်ဦးထုပ်တွေ ဆောင်းထားကာထားလို့ ဘာကောင်တွေ ဘယ်သူတွေ ဆိုတာ ခန့်မှန်းရ ခက်တယ် ။ သူကိုယ်တိုင်က ဘိုက်ကာဂိုဏ်းကြီးရဲ့ ဦးစီးခေါင်းဆောင်ကြီးတယောက်ရဲ့ သမီးဆိုတော့ သူ့ကို သိကြလို့လား ..ဒါမှ မဟုတ် ဘိုက် စီးသူအချင်းချင်း အတူတူ ယှဉ်တွဲ အုပ်ဖွဲ့ပြီး စီးချင်လို့လား ..။
သူတို့ ဖာသာ ကျော်တက် မသွားကြဘဲ ဟယ်သာနဲ့ ဘေးက နောက်က ပူးကပ်နေကြတယ် ။ အရှိန်မြှင့်ရင် သူတို့လည်း လိုက် မြှင့်ကြတယ် ။ ရန်သူလား ...မိတ်ဆွေလား ...။
အန်တီနန္ဒာ့အိမ်ဆီကို ဝင်တဲ့ EXIT ထွက်ပေါက်ဆီကို ရောက်နေပြီ ။ ဒီကောင်တွေ လိုက်လာမလား စမ်းတဲ့အနေနဲ့ EXIT ထဲကို ညာဖက် စစ်ကနယ်မီးပြပြီး ဝင်လိုက်တယ် ။ နောက်က ဆိုင်ကယ်အုပ်စု ဟယ်သာထွက်တဲ့ ထွက်ပေါက် EXIT အတိုင်း လိုက်ထွက်ကြတာကို တွေ့လိုက်ရတော့ ဒီကောင်တွေဟာ သူ့ကို လိုက်နေပြီ ဆိုတာ သေချာသွားတယ် ။
အန်တီနန္ဒာ့အိမ် ရှီတဲ့ ဖက်ကို မသွားဘဲ ဆန့်ကျင်ဖက် ကို ကွေ့လိုက်တယ် ။ အနောက်က အုပ်စုက ထပ်ချပ်မကွာ လိုက်ကြတယ် ။
ဘယ်ကို သွားမလဲ ဟယ်သာ.....။
စဉ်းစား....။
ဘယ်ကိုသွားမလဲ ..။
ရိုးလင်းသန်းဒါးအုပ်စုလည်း ထောင်ထဲကို ရာနဲ့ ချီပြီး ရောက်ကုန်ကြပြီ...။ ဟယ်သာ့မှာ ကူမယ့် လူ မရှိတော့ဘူး ။
ဦးတည်နေတဲ့ လမ်းမှာ ဘာရှိသလဲ အပြေးအလွှား စဉ်းစားကြည့်တော့ ကစ်တင်းကလော ကလပ် ဆိုတဲ့ စူဇန်နဲ့ ဟယ်သာတို့ သူငယ်ချင်းတွေ အလုပ်လုပ်တဲ့ ကျက်စားတဲ့ ကလပ်လေး ရှိနေတယ် ။ တချိန်က နေခ နဲ့ စူဇန် စစချင်း တွေ့ဆုံကြတဲ့ ကလပ်ပေါ့ ...။
လာမယ့်ဘေး ပြေးတွေ့လိုက်တာဘဲ ကောင်းမယ် လို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ် ။
ခက်တာက ..။ ခက်တာက သူ့နောက်ကျောမှာ သယ်ပိုးလာတဲ့ ကျောပိုးအိတ်ထဲမှာက ငွေတွေ အပြည့်ပါလာနေတယ် ။
ဒီငွေတွေကို ဆုံးရှုံးလို့ မဖြစ်ဘူး ...။
ဟယ်သာက အခု မကြာသေးခင်က အဖမ်းခံခဲ့ရပြီးနောက် အန်တီနန္ဒာ့အိမ်မှာ ကပ်နေနေတဲ့ အချိန် ဟယ်သာ သေနတ် နဲ့ လုံးဝ မပတ်သက်တော့ဘူး လေ ။။ အခုလို အကျပ်အတည်း ကြုံရတဲ့ အချိန်မှာ သေနတ်တလက်လောက်သာ ပါခဲ့ရင် နောက်က ဘိုက်ကာတွေကို ရင်ဆိုင်တဲ့နေရာမှာ သိပ်အားရှိမှာဘဲ လို့ တွေးရင်း ကစ်တင်းကလော ကလပ်ရဲ့ အရှေ့တည့်တည့်မှာ နင်ဂျာကို ရပ်လိုက်တယ် ။
ဘာလို့လဲ ဆိုတော့ ကစ်တင်းကလော အရှေ့မှာ ရဲကားတစီး ရပ်ထားတာ တွေ့လိုက်လို့ ..။
ဟယ်သာ ကလပ်အရှေ့က ရဲကားဘေးမှာ ဆိုင်ကယ်ကို ထိုးဆိုက်လိုက်တယ် ။ ရဲကားထဲမှာ ရဲမ တယောက် ရှိနေတယ် ။ အနောက်က ဆိုင်ကယ်တွေက ရဲကား ရှိနေတဲ့အတွက် ဟယ်သာရပ်တဲ့ ကလပ်ရှေ့မှာ လိုက် မရပ်ကြဘူး ။ ဆက်မောင်း သွားကြတယ် ။
စူဇန် မော်လွင်ထွန်းနဲ့ ရန်ကုန်ကို လိုက်သွားတာ ရန်ကုန် လေဆိပ်ကို ရောက်တာနဲ့ မော်လွင်ထွန်းဟာ ဘယ်လို လူလဲ ဆိုတာ စပြီး သိရတွေ့ရပါတော့တယ် ။ သူ့ကို လာကြိုတဲ့ လူတွေ ပြေးလွှား
လုပ်ကိုင်ပေးတဲ့ လူတွေက အများကြီးဘဲ ။ မော်လွင်ထွန်း နဲ့ စူဇန့်ကို လာကြိုတဲ့ ကားတွေကလည်း ဆန်ဖရန်စစ်စကို မှာတောင် သိပ် တွေ့ရခဲတဲ့ တန်ဖိုးကြီး ဇိမ်ခံကားကြီးတွေ ဖြစ်နေတာကို တအံ့
တသြ တွေ့ရတယ် ။ သူဟာ မထင်မမှတ်ဘဲနဲ့ မြန်မာပြည်မှာ ထိပ်ဆုံးရောက်နေတဲ့ချမ်းသာလွန်းတဲ့ သူဌေးသား တယောက်ကို ချစ်မိရက်သား ဖြစ်နေပါလား လို့ စူဇန် သိလိုက်ရတယ် ။
မော်လွင်ထွန်းက စူဇန့်ကို အရမ်း ဂရုစိုက်တာဘဲ ။ လေဆိပ်က နေ သူ့အင်းလျားလမ်းက အိမ်ကို တန်းပြီး ခေါ်သွားတယ် ။ သူ့မိဘ မိသားစုတွေနဲ့ ဆုံပေးတယ် ။ မော်လွင်ထွန်းရဲ့ မိသားစု နေတဲ့ အိမ်ကြီး နဲ့ ခြံဝင်းကြီးကို စူဇန် တွေ့လိုက်ရတော့ အိပ်မက်မက်နေသလားတောင် ထင်မိရတယ် ။ မြန်မာလူမျိ ုးတွေ ဒီလို နေထိုင်လိမ့်မယ် လို့ စူဇန် မသိထားခဲ့ မထင်ခဲ့မိဘူး ။
အိမ်ကြီး နဲ့ ခြံကြီး..သူတို့ စီးတဲ့ ကားတွေကို မျက်လုံးလေး ၀ိုင်းစက်ပြူးလို့ အံ့သြနေခဲ့ရပြီး ဒီညကို အင်မတန်သာယာတဲ့ ပင်လယ်ကမ်းခြေ တနေရာက သူတို့ မိသားစုပိုင် ဟိုတယ်မှာ သွားအိပ်ကြမယ်လို့ မော်လွင်ထွန်းက ပြောတော့ စူဇန်လည်း...“ ဘာနဲ့ သွားကြမှာလဲ ကိုမော်..ကားနဲ့ လား...” လို့ မေးလိုက်ပါတယ် ။ မော်လွင်ထွန်းက ချက်ချင်း မဖြေဘဲ “ ဟိုရောက်တော့ သိပါလိမ့်မယ်..” လို့ဘဲ ပြောတယ် ။ မော်လွင်ထွန်း စူဇန့်ကို ပင်လယ်ကမ်းစပ်ကို သူပိုင် ဟယ်လီကော့ပတာ နဲ့ ခေါ်သွားတာ ဖြစ်နေပါတယ် ။
မြန်မာပြည်ရဲ့ ဘီလျံနာတယောက် ဖြစ်နေတဲ့ မော်လွင်ထွန်း ပိုင်တဲ့ ဟိုတယ်ကိုလည်း ရောက်ဖူးသွားရတယ် ။
သာယာတဲ့ ပင်လယ်ကမ်းခြေမှာ သူနဲ့ သဲပြင်ပေါ်မှာ အတူတူ လက်တွဲလမ်းလျှောက်ရတယ် ။ သူ့ဟိုတယ်က စားဖိုမှူးကြီးတွေ အထူး ချက်ပြုတ်ကျွေးတဲ့ ပင်လယ်စာ အမျိ ုးမျိ ုးနဲ့ညစာ စားရတယ် ။
စူဇန်နေရတဲ့ အခန်းကလည်း သူတို့မိသားစုတွေ နေဖို့ အထူး ပြင်ဆင်ထားတဲ့ အခန်းကျယ်ကြီးမှာ ...။
မော်လွင်ထွန်းက ပင်လယ်ပြင်ကြီးကို တွေ့နေရတဲ့ပြူတင်းပေါက် ကျယ်ကြီးမှာ အပြင်ကို ငေးမောနေတဲ့ စူဇန့်ကို အနောက်ကနေ သိုင်းဖက်လိုက်ပြီး..“ သိပ်ချစ်တာဘဲ စူန်ရယ်..ကိုယ့်ကိုရော စူဇန်
ချစ်လားဟင်...” လို့ မေးတယ် ။ စူဇန်လည်း သူ့ကို အရမ်း ဂရုစိုက်တဲ့ မော်လွင်ထွန်းကို နာပါဗဲလီ မှာ ညနေစာ သွားစားတဲ့ ညကထဲက စိတ်ထဲမှာ သံယောဇဉ်ရှိသွား..ချစ်မိသွားတယ် လို့ ပြန်ဖြေ
လိုက်တယ် ။ မော်လွင်ထွန်းက စူဇန့်ကို နမ်းတယ် ။ စူဇန့် နဖူးလေးကို စနမ်းတာ ..။ ပြီးတော့ စူဇန့် ပါးပြင်နုနု နှစ်ဖက် ..။ နောက်တော့ နှုတ်ခမ်း ဖေါင်းဖေါင်းလေးတွေကို ထိတယ် ဆိုရုံလေး နမ်းတယ် ။ ဖွဖွလေး ..။ သူ့လက်တွေက စူဇန့် ကျောပြင်ကို ပွတ်နေတယ် ။ စူဇန်လည်း သူ့ရှပ်အကျ ႌကြယ်သီးတွေကို တလုံးပြီး တလုံး ဖြုတ်ပစ်နေမိတယ် ။ ဒီအချိန်မှာသူက စူဇန့်လည်တိုင်ကို လျှောက်နမ်းနေတယ် ။
စူဇန့်စိတ်တွေ တရှိန်ရှိန်နဲ့ ထကြွလာတယ် ။သူက ကမ်းခြေမှာ လမ်းလှောက်ကထဲက ဘောင်းဘီအတို ခပ်ပွပွကို ဝတ်ထားတာ ..။ သူ့ပေါင်ကြားက သူ့ဒုတ်ကြီး ငေါငေါကြီး ထိုးထွက် တောင်မတ်နေတာ စူဇန် တွေ့လိုက်ရတယ် ။ သူလည်း စူဇန့်လိုဘဲ စိတ်တွေ ထကြွသောင်းကျန်းနေပြီ ဆိုတာ စူဇန် သိလိုက်ရတယ် ။ သူ့အကျ ႌကို စူဇန် ချွတ်ပေးတာကို သူ သဘောကျတယ် ။ စူဇန်လည်း သူ့ဘောင်းဘီကို ဆက်ပြီး ချွတ်ပစ်ပေးလိုက်တယ် ။ သူ့ပေါင်ကြားက လိင်ချောင်း ဒုတ်က မတ်မတ် ထောင်နေတယ် ။ သူ့ဒုတ်ကို ဂျပန်က ဟိုတယ်မှာ အိပ်ကြတဲ့ အချိန်
ကထဲက စူဇန် ခိုက်သွားခဲ့ရတာ ..။ နည်းနည်းနောနော ဒုတ် မဟုတ်ဖူး ..။ လက်နက်ကြီး ဘဲ ..။ သူ့ကို ကုတင်ပေါ်မှာ ပက်လက်လှဲအိပ်ခိုင်းပြီး ဒစ်ကားကားပြဲပြဲနဲ့ ဒုတ်အကြီးစားကြီးကို စူဇန် ငုံ စုတ်လိုက်ပါတော့တယ် ..။
အယ်လ်ဆာ လည်း ဖုန်းဆက်ပြီးတဲ့အကြောင်း အချုပ်ခန်းထဲက ကိုလီးရှည်ကို သွားပြောပြချင်နေတယ် ။
သူနဲ့ အတူ ရှိနေတဲ့ ရာဟူးလ် နဲ့ ချီမီချမ်းကား က သူ မြေတိုက်ထဲ ခဏခဏဆင်းရင် မင်္သကာ ဖြစ်မှာ
ကြောင့် ရာဟူးလ်နဲ့ ချီမီချမ်းကားကို ဘယ်လို စည်းရုံးရမလဲ စဉ်းစားနေတယ် ။
ချီမီချမ်းကားက တဏှာကြီးတယ် ။
အယ်လ်ဆာ့ကို ခဏခဏ ကြံစည်တယ် ။ အယ်လ်ဆာ့ကို သူ လိုးချင်လို့ အကွက်ချောင်းနေတာ ။သူ့ကို အယ်လ်ဆာ စိတ်မလာဘူး ။ လူက ဝတုတ်ပြီး မျက်နှာက ဖေါသွပ်သွပ်နဲ့..။ ချွေးစော်ကလည်း နံဟောင်သေးတယ် ။ နောက်ပြီး မိန်းမနဲ့ ကလေး လေးယောက် ရှိတယ် ။
ရာဟူးလ်ရော ချီမီချမ်းကား ရော အရက်ကြိုက်တယ် ။ အစားမက်တယ် ။ သူ့မှာ ရှိတဲ့ အရက်တပုလင်း
ကို ထုတ်လာပြီး သူတို့ကို တိုက်လိုက်တယ် ။ သူတို့က “ အစားရော မကျွေးဘူးလား... ” လို့ မေးလာတော့ ဖုန်းဆက်တုံးက ဟိုလူက သူတို့ကို ဒိုမီနို ပီစာ မှာကျွေးလိုက်ပါ လို့ ပြောထားတာ သတိရလိုက်ပြီး ဖုန်းဆက်ပြီး ဒိုမီနို ပီစာ ၂ချပ် မှာလိုက်တယ် ။
ရာဟူးလ်နဲ့ ချီမီချမ်းကားကို ပီစာလာပို့ရင် ပေးဖို့ ပိုက်ဆံ စားပွဲပေါ် ထားပေးခဲ့တယ်..ငါ မြေတိုက်ထဲက အကျဉ်းသား သန့်ရှင်းရဲ့လား သွားကြည့်လိုက်အုံးမယ် လို့ အော်ပြောပြီး မြေတိုက်ထဲကို ဆင်းဖို့
လုပ်တယ် ။ ရာဟူးလ်က “ အယ်လ်ဆာ..နင် ဟိုအကျဉ်းသားကို ကြိုက်များနေလား..” လို့ လှမ်းစတယ် ။
အယ်လ်ဆာက ..“ မကြိုက်ပါဘူးဟာ..ကားလို့စ် ခိုင်းထားလို့ပါ..” လို့ ပြန်အော်ပြောရင်း မြေတိုက်ထဲ ဆင်းတဲ့ လှေခါးဆီကို လျျောက်သွားလိုက်တယ် ။
ခြေသံကြားတယ် ။
မြေတိိုက်ထဲကို လှေခါးထစ်တွေ နင်းပြီး ဆင်းလာတဲ့ ခြေသံ ။
၀ါကျန့်ကျန့်မီးလေး ထောက်ကနဲ အသံနဲ့အတူ လင်းလာတယ် ။
အိုး....အယ်လ်ဆာ ဆင်းလာတာ ..။ အယ်လ်ဆာ့ ပုံံစံက ထိတ်ထိတ်ပြာပြာ ဖြစ်နေတယ် ။ စိတ်လှုပ်
ရှားနေမှန်း သိသာတယ် ။ သူရှိတဲ့ သံတိုင်တွေ ကာထားတဲ့ အချုပ်ခန်း ဆီကို အယ်လ်ဆာ ပြေးလာတယ် ။ “ ဘာထူးလဲ အယ်လ်ဆာ..မင်း ဖုန်းခေါ်လိုက်ပြီလား...” လို့ သူမေးလိုက်တယ် ။
အယ်လ်ဆာက သံတိုင်နားကို ကပ်လာပြီး သူ့လက်ကိုဆုပ်ကိုင်လိုက်တယ် ။
“ ဖုန်း ခေါ်ပြီးပြီ....သူတို့ ရောက်လာမယ် လို့ ပြောတယ် ...”
“ အခု မင် ဘယ်လိုအကြောင်းပြပြီး ငါ့ဆီ ဆင်းလာသလဲ..”
“ အစောင့်ကောင်တွေကို ငါ အရက်တိုက်ထားတယ်...ပီစာလည်း မှာကျွေးထားတယ် ..ပီစာမှာ ကျွေးခိုင်းတာက မင်းဖုန်းဆက်ခိုင်းတဲ့ လူရဲ့ အိုင်ဒီယာဘဲ...ငါ မင်း အချုပ်ခန်းထဲမှာ သန့်ရှင်းထားရဲ့
လား ကားလို့စ်က ဖုန်းဆက်ပြီး စစ်ခိုင်းတယ် ..ငါ စစ်ရမယ်..ဆိုပြီး ဆင်းလာတာ..သူတို့က ကားလို့စ်ကိုအသေကြောက်တာ...ဟီး....ကားလို့စ် နံမည်နဲ့ ခြောက်စားလိုက်တာ....”
“ အခု သူတို့ ဘာလုပ်နေလဲ...”
“ အရက်သောက်..ပီစာ စားနေတယ် ...မင်းလူတွေ လာတော့မယ်..ပစ်ကြခတ်ကြ ဖြစ်ရင် လွတ်အောင် ငါ မင်းနားကို ဆင်းနေလိုက်တာ...”
“ အယ်လ်ဆာ..ဒီ အချုပ်ခန်းတံခါးသော့က ဘယ်သူ့ဆီမှာလဲ..”
“ အပေါ်က နှစ်ယောက်ထဲက တယောက်ရဲ့ ဆီမှာ...”
အယ်လ်ဆာက ရုတ်တရက် သူ့ပေါင်ကြားကို ဖမ်းကိုင်လိုက်သည် ။ အယ်လ်ဆာ..တော်တော် လိုလား
ဆာလောင်နေတာပါလား ..။
“ ဟိတ်..မင်း အပြင်ရောက်ပြီးရင် ငါ့ကို ကောင်းကောင်း ဖတ်ခ် ပေးမှာလား...”
“ ပေးမှာပေါ့ အယ်လ်ဆာ..မင်း လိုချင်တာ မှန်သမျှ ဖြည့်ဆည်းပေးမယ် လို့ ငါ ဂတိပြုထားတာဘဲ..”
“ မင်း ဒစ်ကို ငါ သဘောကျတယ် ..သိပ်ကြီးတာဘဲ....ငါကြိုက်တယ်....မင်း..အခု ခဏ ပေးစုတ်အုံးမလား”
“ ရတာပေါ့..”
နေခ သူ့ဘောင်းဘီဇစ်ကို ဆွဲချကာ ငပဲဒုတ်ကို ဆွဲထုတ်လိုက်တယ် .။
ဒုတ်က မတ်မတ်တောင်မနေဘဲ ငေါငေါကြီး ဘဲ ဖြစ်နေတယ် ။ အယ်လ်ဆာက ဒူးလေးထောက်ပြီး သံတိုင်ကြားကနေ ငပဲဒုတ်ကို ဆွဲထုတ်ပြီး ဖမ်းငုံစုတ်လိုက်တယ် ။
“ အိုး . . .”
အယ်လ်ဆာ ပွတ်ကနဲ ပြွတ်ကနဲ အသံတွေ မြည်အောင်ကို အားရပါးရကြီး စုတ်ပေးတယ် ။ အယ်လ်ဆာ စုတ်ပေးလိုက်လို့ နေခရဲ့ ဒုတ် ပိုမာ ပိုတောင်လာတယ် ။
ဆန်ဖရန်စစ်စကိုမြို့ အက်ဖ်ဘီအိုင် အထူးစစ်ဆင်ရေးဌာနခွဲက တင်မသီဘရိုက်ခ် နဲ့ အဖွဲ့သားတွေ
နေခကို ဖမ်းထားတဲ့ အိမ်ကို ၀ိုင်းထားလိုက်ကြပြီ ။
ဟင်နရီချန်းရဲ့ ညွှန်ကြားချက်အရ တင်မသီဘရိုက်ခ််က သူ့အဖွဲ့သားထဲက စပင်းနစ်ရှ်စကား ပြောတတ်တဲ့ ဘာဘီယို ဆိုတဲ့ အယ်လ်ဆာဗားဒိုးနိုင်ငံသား တယောက်ကို ဒိုမီနိုပီစာဆိုင်က ယူနီဖေါင်း ဝတ်ခိုင်းပြီး ပီစာ သွားပို့ခိုင်းလိုက်တယ် ။
ဒီအဖွဲ့ဝင်က ဘာဘီယိုက ( ပီစာ ဒလစ်ဗရီ ….. ) လို့ ပြောရင်း တံခါးဘဲလ်ကို နှိပ်လိုက်တယ် ။
အထဲက ချီမီချမ်းကား က တံခါးရဲ့ ချောင်းကြည့်ပေါက်ကနေ ချောင်းကြည့်လိုက်
ပြီး ဒိုမီနိုပီစာဆိုင်ယူနီဖေါင်းနဲ့ပီစာဘူး၂ဘူးကို လက်က ကိုင်ထားတဲ့ လူတယောက်ကို တွေ့တာနဲ့ ဖွင့်ပေးလိုက်ကြတယ် ။ ဘာဘီယိုက သူတို့ကို ပီစာဘူးတွေ ပေးရင်း သူတို့ ကမ်းပေးတဲ့ ပိုက်ဆံကို ယူရင်း အတွင်းက အခြေအနေကို အကဲခတ်လိုက်တယ် ။ ပြီးတော့ ( ကျေးဇူး အထူးတင်တယ်..နောက်ကိုလည်း မှာပါ...) လို့ နုတ်
ဆက်ပြီး ပြန်ထွက်ခဲ့တယ် ။
ဘာဘီယို တံခါးက အထွက် အနောက်က “ ဟိတ်နေအုံး.....” လို့ ရာဟူးလ်ဆိုတဲ့တယောက်က ခေါ်လိုက်လို့ ဘာဘီယို ထိတ်ကနဲ ဖြစ်သွားတယ် ။ သူ့ကို ရိပ်မိသွားပြီလား...ဆိုပြီး...။
ဘာဘီယိုက လှည့်ကြည့်တော့ “ ဆိုဒါ ဖရီး မပေးဘူးလား ကွ....” လို့ မေးလိုက်လို့..“ ခင်ဗျားတို့ လိုချင်ရင် ကျုပ် လာပို့ပေးပါမယ်..ရတယ်ရတယ်....” လို့ ဖြေလိုက်တယ် ။
“ ကောင်းတာပေါ့ မိုင်ဖရင်း..လာပို့..လာပို့.....”
ချီမီချမ်းကားက ရွှေသွားတွေ ပေါ်အောင် သွားဖြဲပြတယ် ။
ဘာဘီယို လက်ပြနုတ်ဆက်ပြီး အိမ်ထဲက ထွက်တယ် ။
မကြာခင် တင်းတောင်..တင်းတောင်...နဲ့ တံခါးဘဲလ် မြည်သံ ကြားလိုက်ရတယ် ။
ရာဟူးလ်က ပီစာကိုက်ဝါးလိုက် အရက်မော့သောက်လိုက် လုပ်နေရာက တံခါးဘဲလ် အသံကြားရတော့
ချီမီချမ်းကားကို “ ကိုကာကိုလာ လာပို့ပြီနဲ့ တူတယ်...သွားကြည့်စမ်းကွာ...” လို့ လှမ်းပြောလိုက်တယ် ။
ချီမီချမ်းကားက စားလက်စ ပီစာချပ်ကို ပါးစပ်ထဲ အကုန် သွတ်လိုက်ပြီး တံခါးဆီကို ထသွားတယ် ။
သူ့နောက်ကျောမှာ ထိုးထားတဲ့ သေနတ်ကို လက်နောက်ပြန်နဲ့ ကိုင်ဆုပ်ရင်း ..။
ချောင်းကြည့်ပေါက်ကနေ ချောင်းကြည့်လိုက်တယ် ။ စောစောက ပီစာပို့တဲ့လူ ကိုကာကိုလာ ဘူးကြီး
ကိုင်ပြီး ရပ်နေတာ တွေ့လိုက်ရတယ် ။
“ ဟုတ်တယ်...ကုတ် လာပို့တာ...”
ချီမီချမ်းကား တံခါးဖွင့်လိုက်တယ် ။ ပီစာပို့သမားက သူ့ကို ကိုကာကိုလာ တူးလီတာ ဘူးကြီး ၂ဘူး လှမ်းပေးလိုက်လို့ ချီမီချမ်းကား လက်နှစ်ဖက်နဲ့ လှမ်းယူလိုက်တယ် ။ ပီစာသမား အနောက်က စဝပ်
ဝတ်စုံပြည့်နဲ့ SWATအဖွဲ့ဝင် တယောက်ရဲ့ မောင်းပြန် ခြေမှုန်းရေး ရိုင်ဖယ်ပြောင်းက သူ့နားထင်ကို
လာတေ့လိုက်တော့ ချီမီချမ်းကား တုန်လှုပ်သွားတယ် ။ SWATအဖွဲ့ဝင်က တယောက်ထဲ မဟုတ်ဘူး ။ အုပ်စုလိုက် အိမ်ထဲ ပြေးဝင်လာကြတာ..။ ရာဟူးလ်က အသံဗလံတွေကြောင့် အလန့်တကြား မတ်တပ်
ထရပ်လိုက်ပြီး ခါးကြားက သေနတ်ကို ဆွဲထုတ်လိုက်တယ် ။
ရှေ့ဆုံးက SWATအဖွဲ့ဝင်က ရာဟူးလ်ကို မောင်းပြန်ရိုင်ဖယ်ဒင်နဲ့ ရိုက်ထည့်လိုက်တယ် ။ ရာဟူးလ်
အနောက်ကို လန်ကျသွားတယ် ။ ခြေကားရား လက်ကားရား....သေနတ်တခြား လူတခြား ...။
SWATအဖွဲ့ဝင်တွေ က ရာဟူးလ်နဲ့ ချီမီချမ်းကားတို့ကို လက်ထိပ်ခတ်လိုက်ကြတယ် ။
SWATအဖွဲ့ ခေါင်းဆောင် တင်မသီဘရိုက်ခ်က “ မြေတိုက်ခန်း ဘယ်မှာလဲ..” လို့ မေးလိုက်တယ် ။
ချီမီချမ်းကားက မြေတိုက်ကို ဆင်းတဲ့ လှေခါးဆီကို မေးငေါ့ပြတယ် ။
“ သော့က ဘယ်သူ့ဆီမှာလဲ..အချုပ်ခန်းတံခါးသော့...”
“ ငါ့ဘောင်းဘီ အနောက်အိတ်ထဲမှာ....” လို့ ချီမီချမ်းကား က ပြောလိုက်တယ် ။ SWATအဖွဲ့ဝင်တယောက်က ချီမီချမ်းကား ဘောင်းဘီအိတ် ထဲက သော့ကို နှိုက်ယူလိုက်တယ် ။
“ မြေတိုက်ထဲကို ဆင်းမယ် ...”
SWATအဖွဲ့ဝင်တွေ မြေတိုက်ထဲကို လှေခါးအတိုင်း ဆင်းကြတယ် ။ ဘာရှိမှန်း မသေချာလို့ သတိကြီး
ကြီးထားပြီး သေနတ်တွေ အဆင်သင့် ချိန်ထားပြီး ဆင်းကြတယ် ။
တန်းစီပြီး ဆင်းလာတဲ့ SWATအဖွဲ့ဝင်တွေဟာ အချုပ်ခန်းထဲက အေးဂျင့်နေခနဲ့ အချုပ်ခန်းအပြင်က မက္ကဆီကင်မလေးတို့ လက်ချင်း ဆုပ်ကိုင်ထားတာကို
တွေ့လိုက်ကြရတယ် ။
“ အေးဂျင့် နေခ လား.....မင်းရဲ့ကုတ်နံပါတ် ပြော....”
SWATအဖွဲ့ ခေါင်းဆောင်က သေနတ်နဲ့ ချိန်ထားပြီး အော်မေးလိုက်တယ် ။
“ စစ်စတီနိုင်း ...”
နေခက ပြန်အော်ပြောလိုက်တယ် ။
SWATအဖွဲ့ဝင်တွေ အရှေ့ကို တိုးကပ်လာကြတယ် ။
“ ဖုန်းဆက်တဲ့ အယ်လ်ဆာ ဆိုတာ မင်းလား...”
“ ဟုတ်တယ်....”
“ အားလုံး ရှင်းတယ်...ALL CLEAR …..!!!!!”
အဖွဲ့ခေါင်းဆောင်ရဲ့ အော်သံ ထွက်လာတယ် ။
အချုပ်ခန်းတံခါးကို ဖွင့်ပေးကြတယ် ။
နေခ ထွက်လာတယ် ..။
အယ်လ်ဆာ နေခကို ကြိုဆိုနေပြီး တအား ဖက်လိုက်တယ် ။
နေခ နဲ့ အယ်လ်ဆာ ဆိုတဲ့ မက္ကဆီကင်မလေး တယောက်နဲ့ တယောက် ခါးဖက်ထားကြတာကို အဖွဲ့ခေါင်းဆောင်က တွေ့ပြီး သဘောကျနေတယ် ။
ဒေါ်လေးနန္ဒာနဲ့ ဟယ်သာတို့ ရန်ကုန်ကို လိုက်သွားဖို့ လုပ်နေကြတယ် ။
စူဇန်နဲ့ ဖုန်းပြောကြတယ် ။ စူဇန်က သူ့ဘဲ မော်လွင်ထွန်းက တကယ့်TOP BOSS တယောက်ဆိုတာ
ပြောပြတယ် ။ ဟယ်သာလဲ ယူအက်စ်မှာ တခါမှ မစီးဘူးတဲ့.....မဂ္ဂဇင်းစာအုပ်ထဲမှာက လွဲလို့ အပြင်လောကမှာ မြင်လဲ မမြင်ဘူးတဲ့ လင်ဘိုဂီနီကား စီးရမယ် ဆိုလို့ တအား ပျော်နေတယ် ။
ဒေါ်လေးနန္ဒာက ဒီနေ့ညနေ ရန်ကုန်ရောက်ရင် ပေးဖို့ လက်ဆောင်ပစ္စည်းတွေ ဝယ်ကြမယ် လို့ ဟယ်သာ့ကို ပြောတယ် ။ ဟယ်သာကလည်း ပိုက်ဆံ ပေါသွားပြီမို့ စိတ်အား တက်ကြွနေတယ် ။
နေသာတဲ့ မနက်ခင်းလေး ..။
မနက်စောစောစီးစီး ဟယ်သာနဲ့ ဒေါ်လေးနန္ဒာ တို့ လှိုက်မောဘွယ် ရင်သိမ့်တုန်ဘွယ် ဆက်ဆံမှုလေး
တွေ လုပ်လိုက်ကြတယ် ။ ဒေါ်လေးနန္ဒာက ဟယ်သာ့ကို သူနဲ့ဘဲ နေလိုက်ဖို့ ပြောတယ် ။ ဟယ်သာကတော့ ဒေါ်လေးနန္ဒာဟာ သူ့ကို အစစ စိတ်ကျေနပ်စေမယ့် ယောကျ်ားတယောက် နဲ့ မဆုံ
သေးလို့ ဟယ်သာ့ကို သဘောကျနေတာ လို့ဘဲ ယူဆတယ် ။ ဘယ်လိုဘဲ ဖြစ်ဖြစ် သဘောကောင်းပြီးချစ်စရာကောင်းတဲ့ ဒေါ်လေးနန္ဒာ့ကို ဟယ်သာ သဘောကျပါတယ် ။
ဒေါ်လေးနန္ဒာ အလုပ်ထွက်သွားပြီးနောက် ဟယ်သာ အိမ်ရှေ့က စာတိုက်ပုံးမှာ စာ
လာပို့တာ တွေ့လိုက်လို့ တံခါးဖွင့်ထွက်ပြီး စာယူဖို့ စာတိုက်ပုံးဆီ လျှောက်သွားလိုက်တယ် ။ စာတိုက်ပုံးလေးထဲကို စာတွေ ထည့်နေတဲ့ စာပို့ တဲ့ စာပို့ဝန်ထမ်း က မိန်းကလေး ..။ ကိုယ်လုံး လှလှနဲ့ ကြည့်ကောင်းတဲ့ အာရှမလေး ပါ ..။ ဒီ မိန်းကလေးက မျက်မှန်းတန်းမိနေပြီမို့ ဟယ်သာ့ကို နုတ်ဆက်စကားပြောတယ် ။
စာတွေ လက်ထဲကိုင်ပြီး အိမ်ဆီကို ပြန်လျှောက်သွားလိုက်တယ် ။ အိမ်ထဲကို တံခါး တွန်းဖွင့်ပြီး ဝင်လိုက်တဲ့အချိန် ဗြုံးကနဲ အနောက်ကနေ လူတယောက် ဟယ်သာနဲ့အတူ လိုက်ဝင်လိုက် တာကြောင့် ဟယ်သာ အရမ်း လန့်သွားတယ် ။
“ ဟေး.....”
“ ဟယ်.....နေခ …... ”
နေခ ဟယ်သာ့ကို ပြုံးပြုံးကြိး ကြည့်နေပါတယ် ။
ပိန်သွားလိုက်တာ...နေခ ရယ် …. ။
ဟယ်သာသည် နေခကို ပြေးဖက်လိုက်တယ် ။
“ နေခ သေပြီ ထင်နေတာ..ဒါမှမဟုတ် နေခက အန်ဒါကာဗာ အေးဂျင့်မို့ ကိုယ်ရောင်ဖျောက်သွားတယ်
လို့ ထင်နေတာ...”
နေခက ဘာဘာညာညာ အသေးစိတ် ဘာမှ ပြန်မပြောဘူး..။ ရှင်းမပြဘူး..။ ဟယ်သာ့ကိုဘဲ တအားဖက်ထားတယ် ။
“ မင်းကို ငါတို့ လွမ်းလိုက်ရတာကွာ....ပြန်ပေါ်လာလို့ အရမ်း ဝမ်းသာမိတယ်....”
“ ငါလဲ မင်းတို့ကို သတိရ စိတ်ပူနေမိတာပါ..”
“ စုဇန်..ရန်ကုန် ရောက်နေတယ် ..”
“ ဟုတ်လား...သွားလည်တာလား...”
“ အင်း...ဘဲ ရသွားပြီ ...”
“ ဟုတ်လား.....”
“ အရမ်းချမ်းသာတဲ့..သူဌေးတယောက် ...”
“ ဟုတ်လား ...”
“ သူတို့ မကြာခင် လက်ထပ်ကြတော့မယ် ...”
နေခ က ဟယ်သာ့ကို ဘာမှ ပြန်မဖြေဘူး ။ ဟယ်သာ့နှုတ်ခမ်းတွေနဲ့ သူ့နှုတ်ခမ်းတွေကို ထိကပ် မိတ်ဆက်လိုက်တယ် ။
ဟယ်သာနဲ့ နေခ အနမ်းတွေ ညင်ညင်သာသာ နဲ့ စလိုက်ကြတယ် ။
ဟယ်သာ့စိတ်ထဲမှာ စူဇန့်ကို သတိရလိုက်မိတယ် ။ စူဇန်လည်း မော်လွင်ထွန်း ဆိုတဲ့ သူ့ကို ချစ်တဲ့ချစ်သူတယောက် ရသွားရတာမို့ အေးချမ်းသာယာတဲ့ ဘဝလေး မှာ ပျော်နေပါပြီ ..။
“ ဧည့်ခန်းကြီးမှာ နေခရယ်..အိပ်ခန်းထဲ သွားကြရအောင်လား.....”
ဟယ်သာက နေခ လက်ကို ဆွဲပြီး အိပ်ခန်းဆီကို လျှောက်သွားလိုက်ပါတယ် ။ ဟယ်သာရဲ့ ကုတင်
ပေါ်မှာ စောစောက စထားတဲ့ အနမ်းတွေကို ပြန်ဆက်ကြတယ် ။ ဟယ်သာလည်း ဒေါ်လေးနန္ဒာနဲ့အတုချောင်း သုံးလိုက် အဖုတ်ချင်း ပွတ်လိုက် ဘာဂျာကိုင်လိုက်နဲ့ဘဲ ဖြေဖျောက်နေခဲ့ရာက သန်မာ
အောင်မြင်တဲ့ လိင်တန်ကြီးကြီးနဲ့ ပြန်ကြုံဆုံရတော့မှာကြောင့် အထူး စိတ်လှုပ်ရှားနေပါတယ် ။
ကုတင်ပေါ်မှာ ဟယ်သာရော နေခရော ကိုယ်ပေါ်မှာ ဘာအဝတ်မှ မရှိကြတော့ဘူး ။
ကမ္ဘာဦးအစက အာဒန်နဲ့ ဧဝတို့ ဧဒင်ဥယဉ်ကြီးထဲမှာ အပူအပင်မရှိ လွတ်လွတ်လပ်လပ် ချစ်ဗြူဟာခင်း
ချစ်တင်းနှီးနှောခဲ့ကြသလို ပါဘဲ ..။
တယောက်နဲ့တယောက် နေရာအနှ့ံ ပွတ်သပ်ကိုင်တွယ်လိုက် နမ်းစုတ်လိုက် နဲ့ လူးလိုက် လှိမ့်လိုက်
နဲ့ လောကကြီးကို တခဏ မေ့ထားလိုက်ကြပြီ ..။ နေခ ခေါင်း ဟယ်သာရဲ့ပေါင်နှစ်လုံး ကြားထဲကို ရောက်သွားတယ် ။ အမွှေး ရှင်းထားလို့ ပြောင်ခုံးမို့နေတဲ့ စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းကြီးကို
နေခ လျာနဲ့ ယက်ပေးနေပြီ ။ ဟယ်သာ နေခရဲ့ ဆံပင်တွေကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဆွဲဆုပ်ပြီး တအားအား အော်ညည်းနေရတယ် ။နေခရဲ့ လက်တဖက်က ဆူတင်းနေတဲ့ ဟယ်သာ့နို့လုံးကြီးတွေကို
စမ်းကိုင်နေတယ် ။ ထောင်ထနေတဲ့ နို့သီးလေးကိုလက်ချောင်းတွေနဲ့ ပွတ်ရင်း နို့အုံကြီးကိုလည်း ဆုပ်ညှစ်တယ် ။ အစိလေးကို သဲသဲမဲမဲ လျာနဲ့ ထိုးကလိပေးတယ် ။ ဟယ်သာ လူးပျံနေအောင်ဘဲ သဘောကျ အရသာတွေ့နေတယ် ။ ဖင်ကြီးတွေ ဘယ်ညာရမ်းခါနေတယ် ။ နို့ကြီးတွေ တုန်ခါနေတယ် ။
နေခရဲ့ လျာက စောက်ဖုတ်အထဲကို အတင်းထိုးမွှေနေတယ် ။ ဟယ်သာ ကယောင်ကတမ်းတွေ အော်ညည်းနေတယ် ။ “ မင်းငါ့ကို မင်းလျာနဲ့ လိုးနေတာလားကွာ..” လို့ ပြောပေမယ့် နေခ လုပ်နေတာတွေကို မငြင်းဆန်ဘူး ။ နေခက ဟယ်သာ့ကို ပက်လက် အနေအထားကနေ မှောက်ခိုင်းလိုက်တယ် ။ ဟယ်သာက မှောက်လိုက်ပြီးတဲ့နောက် ချက်ချင်းဘဲ ဖင်ပူးတောင်း ထောင်ပေးလိုက်တယ် ။ ဖင်နှစ်လုံးကြားက အဖုတ်ကြီးက ပြူးထွက်နေတယ် ။ နေခ အရင်ဆုံး စအိုပေါက်နီနီလေးကို လျာနဲ့ ထိုးဆွပေးလိုက်တယ် ။ အိုးအိုးအားအား အော်သံတွေ ညံသွား
တယ် ။ ဟယ်သာ ထွန့်ထွန့်လူးနေရတယ် ။ နေခ လျာက စအိုပေါက်ကနေ စောက်ဖုတ်ဆီကို ပြောင်းပြီး ထိုးဆွတယ် ။ စအိုပေါက်ကိုတော့ နေခရဲ့ လက်မက ထိုးသွင်းဆွပေးနေတယ် ။ ဟယ်သာ
သိနေတယ်..။ စအိုပေါက်ကို သဲသဲမဲမဲ ဆွပေးနေကထဲက နေခ သူ့ကို ဖင်လိုးတော့မယ် ဆိုတာ ။ ဟယ်သာ့ စအိုပေါက်လည်း နေခ လျာနဲ့ ထိုးကလော် ဆွပေးတာတွေကြောင့် တအားယားလာတယ် ။ စောက်ဖုတ်လဲ ယား ဖင်လဲ ယား ..။ ဟယ်သာ နေခကို လိုးပေးပါတော့လို့ တောင်းဆိုမိရတော့တယ် ။
နေခ ဟယ်သာ့ကို စစချင်း ပက်လက် တက်မှောက် ပုံစံနဲ့ စထည့်တယ် ။ ဟယ်သာလည်း တအား ယားနေပြီ ဆိုတော့ နေခ အပေါ်က ဆောင့်ထည့်သလို သူကလည်း အောက်က ကော့ပင့်ပေး
တယ် ။ ဟယ်သာ့ခြေထောင်တွေကို ပုခုံးပေါ် ထမ်းတင်ပြီးဆောင့်သလို ဟယ်သာ့ခြေထောက်တွေကို စုကိုင်မြှောက်ပြီးအမြောင်းလိုက်ကြီး ပြူ းထွက်နေတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးကို တအားဆောင့်လိုးထည့်ပေးတယ် ။
တော်တော်လေး ကြာအောင် စိတ်ကြိုက် လိုးဆောင့်ပြီးတော့ နေခ သူ့လိင်တန်ကို ဟယ်သာ့အဖုတ်ထဲက ဆွဲနုတ်လိုက်တယ် ။
“ ပုံစံပြောင်းမလို့လား ...ဘယ်လို ပုံစံ နေပေးရမလဲဟင် ...”
“ ဖင်ပူးတောင်း ထောင်ပေးပါလား....”
စောစောကလိုများ စအိုပေါက်ကို ယက်ပေးအုံးမှာ လား လို့ ဟယ်သာ ထင်မိပေမယ့် တကယ်တမ်း နေခက စအိုပေါက်ထဲကို အရေတွေ ရွှဲရွှဲစိုနေတဲ့ သူ့လိင်တန်ချောင်းကြီးကို ဖိသွင်းလိုက်တာကိုကြုံလိုက်ရတယ် ..။ အိုဟင့်..သူ..သူငါ့ဖင်ကိုလိုးနေပြီ....။ဟယ်သာလည်းဖင်ကြီးတွေကို နောက်ကိုကော့ပေးထားပြီးစအိုပေါက်ကိုလည်းကြုံ့ညှစ်မထားဘဲ လျော့ထားပေးလိုက်တယ် ။ နေခရဲ့ လိင်တန် တုတ်တုတ်ကြီး
ဖင်ပေါက်ထဲကို တထစ်ထစ်နဲ့ ဝင်နေတယ် ။
“ အီး...အား......”
ဖြည်းဖြည်းချင်း မှန်မှန် လိုးထည့်နေတယ် ။ ထိုးသွင်းလိုက် ပြန်ဆုတ်လိုက် ..အသွင်းအထုတ်တွေ တိုင်းက ဟယ်သာ့အတွက် ညည်းအော်နေရတယ် ။
စီးကြပ်နေတဲ့ ဖင်စအိုပေါက်ရဲ့ အတွေ့ထူးကို နေခ အရသာတွေ့နေတယ် ။ သိပ်ာကာကြာ မလိုးနိုင်ဘဲ နေခလည်း သုတ်ရည်တွေ တပြုံကြီး ဟယ်သာ့စအိုပေါက်ထဲကို ပန်းထုတ်ပစ်မိသွားပြီး “ ပြီး ”
သွားရတယ် ။
“ အားးးးး”
“ ကောင်းလားဟင် နေခ ...ဟယ်သာ့ဖင်ပေါက်ကို လိုးရတာ ကောင်းလား....”
“ အရမ်းကောင်းတယ် ....”
“ မင်းရော ကောင်းလား..ပြီးလား...”
“ ပြီးတယ်..စောက်ဖုတ်ကို လိုးတုံးက ၂ခါပြီးတယ်.....”
နေခနဲ့ ဟယ်သာ ရေချိ ုးခန်းထဲဝင်ကာ ရေပန်းအောက်မှာ ရေ အတူတူ ချိ ုးလိုက်ကြတယ် ..။ ဟယ်သာက နေခရဲ့ ပေကျံနေတဲ့ လီးတန်..ဂွေးစိနှစ်လုံး ကို ဆပ်ညပာရည်နဲ့ သေသေချာချာ ပွတ်သပ်
ဆေးကြောပေးသလို နေခကလည်း ဟယ်သာရဲ့ စောက်ဖုတ်နဲ့ စအိုပေါက်တို့ကို ကျကျနန ဆေးကြောပေးတယ် ။
ဟယ်သာ ဖျော်တိုက်တဲ့ ကော်ဖီမွှေးမွှေး ခါးခါး တခွက်ကို အရသာ ခံသောက်ပြီး ဟယ်သာနဲ့ ဧည့်ခန်းက ဆိုဖါကြီးပေါ်မှာ အတူတူ ပူးပူးကပ်ကပ် ထိုင်ရင်း အနမ်းတွေ ပြန်စလိုက်ကြမိရာက ဒုတိယအချီ အချစ်လွန်ပွဲလေးတပွဲ ထပ် လုပ်ဖြစ်လိုက်ကြပြန်တယ် ။ ဒီတခါတော့ ဧည့်ခန်းအလည်က ကော်ဇောကြီးပေါ်မှာ ..။
ဒေါ်လေးနန္ဒာ အလုပ်က ပြန်လာပြီ ..။
ဟယ်သာက ဒေါ်လေးနန္ဒာ အံ့သြသွားစေချင်လို့ ဒေါ်လေးနန္ဒာကို ဖုန်း ကြိုဆက်ပြီး နေခ ရောက်နေတဲ့အကြောင်း မပြောဘူး ..။
“ ဒီနေ့ အရမ်း ပင်ပမ်းတာဘဲကွယ်..အလုပ် အရမ်းများတယ် ...”
နန္ဒာဇော်ပိုင် က အိမ်ပေါက်ဝက စောင့်ကြိုနေတဲ့ ဟယ်သာ့ကို ပြောလိုက်တယ် ။
“ ဟယ်သာ အန်တီမောလာမယ် ဆိုတာ သိတယ် ..ဒါကြောင့် အန်တီလာရင် ညစာ အတူတူ စားဖို့ ချက်ပြုတ်ထားတယ် ...”
“ အို..ဟယ်သာရယ်...ဘာတွေများ ချက်ထားလဲ..ဟင်း..ဘိုက်တောင် ဆာလာပြီ ...”
“ ရွှေဖရုံသီး နဲ့ ပုဇွန်....ကြက်ဟင်းခါးသီးကြော် ....ကြက်ကင် ....ဟယ်သာ့ကို ဘယ်သူ ကူပေးသလဲ သိလားဟင် ...”
“ ဟင်..မသိဘူး..ဘယ်သူ လာကူလဲ...”
အခန်းထဲက နေခ ထွက်လာတယ် ။
“ ဟယ်...နေခ...မင်း..မင်း...မသေဘူးနော်....”
ဒေါ်နန္ဒာဇော်ပိုင် အရမ်း အံ့သြသွားပါတယ် ။ ဝမ်းလဲသာတာ အရမ်းဘဲ ..။
“ ညနေစာကို ဟယ်သာတို့ ၃ယောက် ပျော်ပျော်ပါးပါး စားကြရအောင် နော်...ဒေါ်လေး..”
“ အေး..အေး..ဒေါ်လေး ပျော်လိုက်တာကွယ်...ကဲ..ကဲ..ဒေါ်လေး ရေသွားချိ ုးလိုက်အုံးမယ်...နေခရေ..အရမ်း ဝမ်းသာတယ်ကွာ....”
ဒေါ်နန္ဒာဇော်ပိုင် အပေါ်ထပ်ကို တက်ခဲ့ပြီး ရေချိ ုးဖို့ လုပ်တယ် ။ အိပ်ခန်းထဲမှာ သူမ ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်အစားတွေကို တခုပြီးတခု အားလုံး ချွတ်ပစ်လိုက်တယ် ။
ဟူး...ဟော့ရှော့ကောင်လေး ပြန်ပေါ်လာတယ် ..။
ဟယ်သာ့အိမ်မှာ ညအိပ်တုံးက နေခ..ဟယ်သာနဲ့ စူဇန်တို့ သုံးပွင့်ဆိုင် လိုးကြတာကို သူမ ချောင်းကြည့်ခဲ့တာကို ပြန်သတိရ အမှတ်ရလိုက်မိတယ် ။
အဲဒီတုံးက နေခရဲ့ လိင်တန်ချောင်းကြီးကို စူဇန်နဲ့ ဟယ်သာ နှစ်ယောက်ပူးပြီး စုတ်ယက်ပေးခဲ့တာတွေကို ဒေါ်နန္ဒာ မျက်ဝါးထင်ထင် မြင်တွေ့ခဲ့ရတယ် ။ နေခရဲ့ တုတ်ပြီး ရှည်တဲ့ လိင်တန်ကြီးကို ဒေါ်နန္ဒာ စွဲလန်း သဘောကျခဲ့ရသလို နေခက ဟယ်သာနဲ့ စူဇန်ကို ဆောင့်ဆောင့်လိုးပေးတာတွေကိုလည်း မြင်ခဲ့ရတာတွေက ဒေါ်နန္ဒာ့ကို ကာမစိတ်တွေ တအား ဖြစ်ပေါ်
တက်ကြွစေတယ် ..။
ဒီအချိန်မှာ ဟယ်သာ ဒေါ်နန္ဒာ့ ရေချိ ုးခန်း တံခါးကို ဆွဲဖွင့်ပြီး ဝင်လာတယ် ။
“ အိုး..ဟယ်သာ....”
ဝတ်လစ်စလစ် ကိုယ်တုံးလုံးကြီးနဲ့ ဖြူဖြူဖွေးဖွေးကြီး တအား လှနေတဲ့ ဒေါ်လေး နန္ဒာက မလိုဘူး ပြောလည်း မရဘူး ။ ဟယ်သာက ဒေါ်လေးနန္ဒာအနောက်ဖက်ကို သွားလိုက်ပြီး ဆပ်ပြာနဲ့
ပွတ်တိုက်ပေးတယ် ။
“ အန်တီ..ဟယ်သာ ချေးတွန်း ဆပ်ပြာတိုက်ပေးရမလားဟင်....”
“ ရပတယ်...ဟယ်သာရယ်..မလုပ်ပါနဲ့..”
“ ဟင့်အင်း..အန်တီ့ကို ဟယ်သာ ဘယ်လောက် ချစ်သလဲ အန်တီ သိတယ် မဟုတ်လား....အန်တီ့ကို ပြုစုပေးချင်တယ်...”
ဒေါ်နန္ဒာက ရယ်ပြီး..“ သိပါတယ်..ဟယ်သာရယ် ...မင်းလေးကိုလည်း အန်တီက ချစ်ပါတယ်..မင်းလေးနဲ့ မခွဲနိုင်ပါဘူး ...” လို့ ပြောလိုက်တယ် ။ ဟယ်သာက “ အန်တီ အထီးကျန် မဆန်စေချင်ဘူး
အန်တီ့ကို ယောကျ်ား လီး အစစ်နဲ့လည်း ကြုံစေချင်တယ် ...” လို့ ပြောလိုက်တယ် ။
“ ဟယ်..ဟယ်သာ..ဘာတွေ လျှောက်ပြောနေတာလဲ...နားရှက်စရာတွေ...”
“ ဟယ်သာတော့ အန်တီ ပြန်မလာခင် နေခ နဲ့ ၂ချီတောင် ရေရေလည်လည် လိုးဖြစ်သွားတယ် အန်တီ...”
“ အို....ဟယ်သာ..ကြမ်းလှချည်လား....”
ဟယ်သာက ဒေါ်လေးနန္ဒာကို နေခနဲ့ လိုးကြတာတွေ ပြန်ပြောတယ် ။ ပြောရင်းလည်း ဒေါ်လေးနန္ဒာရဲ့ ဖင်တုံးတွေ ကြားထဲ နဲ့ ရင်စိုင်တွေကို ပွတ်သပ်ပေးလိုက်တယ် ..။ ဟယ်သာရဲ့ အပြော
ဟယ်သာရဲ့ အထိအတွေ့တွေကြောင့် ဒေါ်လေးနန္ဒာ စိတ်ပါလာတယ် ။ စိတ်တွေ ထကြွလာတယ် ..။
အိပ်ခန်းထဲကို ထွက်ခဲ့ကြပြီး ဟယ်သာက ဒေါ်လေးကို ကုတင်ပေါ်မှာ ပက်လက်လှဲအိပ်ခိုင်းလိုက်ပြီး ဒေါ်လေးရဲ့ စောက်ဖုတ်ကို ကုန်းယက်ပေးပါတော့တယ် ..။ ဒေါ်လေးလည်း ပထမ မလုပ်ပါနဲ့
ဘာညာနဲ့ တားနေပေမယ့် တကယ်တမ်း ဟယ်သာက သူမ စောက်စိကို လျာနဲ့ကလိပေးတဲ့အချိန်မှာ တအား သဘောကျသွားပါတယ် ။ ကာမစိတ်တွေလည်း ထိန်းလို့ မရအောင်ကို
ပြင်းပြင်းထန်ထန် ထကြွလာရတာကြောင့် “ ရာဘာလီးအတု ” ကို ယူပြီး သူမကို လုပ်ပေးဖို့ ပြောလိုက်ပါတယ် ။
ဟယ်သာက “ အန်တီရယ်..ဘာလို့ ရာဘာအတူချောင်းကို သုံးအုံးမှာလည်း..နေခ ရှိနေတာဘဲ..သူ့ကို လိုးခိုင်းလိုက်မယ်လေ..” လို့ ပြောတော့ ဒေါ်လေးနန္ဒာလည်း....“
အိုး..ရှက်ပါတယ်ကွာ..နေခကိုတော့ မခေါ်ပါနဲ့....” လို့ တားတယ် ..။
မရဘူး..။ ဟယ်သာက နေခကို သွားခေါ်လိုက်တယ် ။
ဒေါ်နန္ဒာ ရှက်လို့ စောင်တထည်ကို ဆွဲခြုံလိုက်တယ် ။
“ ရှက်တယ်ကွာ...”
နေခ ကလည်း မရှက်ပါနဲ့ ဒေါ်လေးရယ်..ကျနော့်ကို ခိုင်းချင်တာ ခိုင်းပါ..” လို့ ပြောလိုက်ရင်း စောင်ကို ဆွဲလှန်လိုက်ပါတယ် ။ အစမှာ တအိုအို တဟင်ဟင် နဲ့ ငြင်းဆန် ရုန်းကန် ပေမယ့် နေခ က စောက်ဖုတ်ကို ကောင်းကောင်း ယက်စုတ် ပေးလိုက်တဲ့အခါ ဒေါ်နန္ဒာမှာ စိတ်ပါလာပြီး နေခ ယက်တာကို ကျေကျေနပ်နပ်ကြီး ခံယူပါတော့တယ် ။ ဟယ်သာလည်း နေခကို ဓေးလေးနန္ဒာကို
လိုးခိုင်းပါတယ် ။ တကယ်တော့ နေခ ဟာ ဒေါ်လေး စိတ်ကူးထဲမှာ လိုးလိုးပေးနေတဲ့ စိတ်ကူးဇာတ်ကောင်တကောင်ပါ ..။
အခုတော့ နေခ လိုးပေးနေတာကို ခံနေရပြီ ..။
သူတို့ သုံးယောက် အပြန်အလှန်တွေ စုတ်ပေးကြ ယက်ပေးကြသလို နေခ လိုးတာကို ဒေါ်နန္ဒာ နဲ့ ဟယ်သာတို့ တလှည့်စီ ခံကြတယ် ။ ဒုတိယအကြိမ် လုပ်တဲ့အချိန် ဒေါ်လေးနန္ဒာ
မရှက်တော့ပါဘူး ။ နေရဲ့ လိင်တန်ကို တအား စုတ်ပေးရင်း ဟယ်သာနဲ့ အတူတူ နေခရဲ့ လိင်တန်အပေါ် တက်ထိုင်ပါတော့တယ် ..။ ယောကျ်ားလီးနဲ့ မကြုံဘူးဘဲ သူမဖါသာ တကိုယ်တည်း
ဆာလောင်လို့ ရာဘာဒုတ်နဲ့ ဖြေဖျောက်နေရတဲ့ အပျိုကြီးတယောက် ခုတော့ နေခ နဲ့ စိတ်တိုင်းကျ ခံစားလို့ အဆင်ပြေသွားပါပြီ ..။
အယ်လ်ဆာ့ကို အကျဉ်းကျနေတုံးက ကူညီရင် ဘာတွေ ညာတွေ လုပ်ကိုင်ပေးမယ် လို့ နေခ ဂတိပေး ထားခဲ့တာတွေ အားလုုံးကို အယ်လ်ဆာ နေခဆီက ရတယ် ။
အယ်လ်ဆာ့ကို နံမည်ပြောင်း ..နဂိုနေတဲ့ ကယ်လီဖိုးနီးယား ပြည်နယ်ကနေ ဝေးကွာတဲ့ ပြည်နယ်တခုကို ရွှေ့ပေးတယ် ။ ဂတိအတိုင်း ငွေတွေ ပေးတယ် ။ တနေ့ အယ်လ်ဆာ့ဆီကို နေခ
ဖုန်းဆက်တယ် ။
အယ်လ်ဆာတို့ အရမ်းကြောက်လန့်နေရတဲ့ ကားလို့စ်အတွက် စိုးရိမ်ဖို့ မလိုတော့တဲ့အကြောင်းပါ ။
ကားလို့စ် ကို သူတို့ အက်ဖ်ဘီအိုင် အဖွဲ့ကြီးက အသေရမိလိုက်တာကြောင့် လို့ ပြောပြပါတယ် ။
အယ်လ်ဆာ နေခဆီက အဲဒါတွေတင် မကဘဲ သူမ တပ်မက်မောတဲ့ နေခရဲ့ လိင်တန် တုတ်တုတ်ထွားထွားကြီးကိုလည်း စိတ်တိုင်းကျ ရရှိလိုက်ပါတယ် ။ နေခက အယ်လ်ဆာ့ကို အယ်လ်ဆာ
လိုချင်တဲ့ပုံစံအတိုင်း တဝကြီး နေ့ရောညပါ လုပ်ကိုင်ပေးခဲ့တယ် ။
မကြာခင် နေခ ဆန်ဖရန်စစ်စကိုမြို့ ကနေ ပျောက်ကွယ်သွားပါတယ် ။ နေခက ဟယ်သာ..ဒေါ်လေးနန္ဒာတို့ကို သူ ခရီးသွားမယ့်အကြောင်း နုတ်ဆက်သွားခဲ့ပါတယ် ။ ဘယ်ကိုသွားမလဲ
ဘာအတွက်လဲကိုတော့ နေခက မပြောသွားပါဘူး ။
ပြီးပါပြီ
No comments:
Post a Comment